Literatura a wiedza o kulturze

-teoria i wiedza o kulturze są nierozłączne, teoria daje zaplecze teoretyczne a wiedza o kulturze wykorzystuje to w praktyce

-współczesna wiedza o kulturze wywodzi się z dwóch niezależnych źródeł

1,zapoczątkował ją francuski strukturalizm lat 60tych,w którym kulturę-w tym także literaturę-uznano za zbiór praktyk, których reguły i konwencje powinno się opisać (Mythologies- praca Rolada Barthes'a zawiera odczytanie praktyk kulturowych )

2.marksistowska teoria literatury w Wielkiej Brytanii: Raymond Williams „ culture and society” oraz Richard Hoggart założyciel Centrum Badań nad Kulturą Współczesną, postanowili poddać analizie popularną kulturę klasy robotniczej. To przedsięwzięcie napotkało jeszcze jedną teoretyczną koncepcję kultury, europejska teorię marksistowską, traktującą kulturę masową jako forme ucisku ideologicznego.

-celem badań nad kulturą popularną jest chęć zaznajomienia się z tym, co odgrywa istotna role w życiu zwykłych ludzi, przeciwstawioną kulturze estetów, można zaobserwować tendencje do ujawniania mechanizmów kształtowania i manipulacji ludźmi za pośrednictwem sil kultury

-badacze kultury próbują ustalić jak dalece dajemy się manipulować wzorcom kulturowym, do jakiego stopnia jesteśmy w stanie się nimi posługiwać, wykazując „moc sprawcza”(kwestia mocy sprawczej-to kwestia, do jakiego stopnia człowiek jest podmiotem odpowiedzialnym za swoje działania, jak dalece zaś decyzje, podjęte rzekomo samodzielnie, są ograniczane przez siły, na które nie ma on żadnego wpływu)

-w praktyce wiedzę o kulturze uprawia się jako przeciwieństwo tradycyjnie pojmowanych badań literackich

-rozważania na temat związku miedzy literaturoznawstwem a wiedza o kulturze koncentrują się wokół dwóch zagadnień ogólnych

1.tak zwanego ”kanonu literatury” czyli dziel omawianych w szkołach czy uniwersytetach

2.właściwych metod analizy przedmiotów kultury

KANON LITERACKI

-do tej pory rozwojowi badań nad kultura towarzyszyło poszerzenie się literackiego kanonu. Literatura, o której dziś się naucza, obejmuje twórczość kobiet i przedstawicieli innych grup, do niedawna spychanych na margines. Piśmiennictwo bez względu na to, czy omawia się je w ramach wykładów z historii lit. Czy tez poddaje analizie jako oddzielna tradycje, jest często traktowane jako kulturę danej grupy ( w stanach zjednoczonych np. afroamerykanow, ameryakanow przybyłych z Azji, rdzennych mieszkańców ameryki mieszkających w stanach Latynosów ).

METODY ANALIZY

-wiąże się z odejściem od metod interpretacji(close reading) wyczulonej na szczegóły struktury narracyjnej i śledzącej złożoność znaczeń i zastąpieniem analizą społeczno-polityczną

-zawieszenie żądania natychmiastowej zrozumiałości, gotowość poruszania się na granicy rozmaitych znaczeń, otwartość wobec twórczych efektów posługiwania się językiem, zainteresowanie tym jak kształtuje się znaczenie-takie nastawienie jest cenne nie tylko podczas czytanie lektury ale i przy rozważaniu innych zjawisk kulturowych, mimo ze te metodę zawdzięczamy literaturoznawstwu

-związek miedzy literatura a wiedza o kulturze został poddany wielu dyskusjom, którym towarzysza narzejani na elitaryzm i oskarżenia pod adresem studiów nad kultura popularna, które maja rzekomo prowadzić do śmierci literatury.

Pomocne jest wyodrębnienie dwóch zagadnień, pierwsza to kwestie dotyczące wartości, jaka ma badanie takiego a nie innego przedmiotu kulturowego, druga grupa zagadnień to kwestia metod badania wszelkiego rodzaju przedmiotów kultury, kwestia zalet i wad rozmaitych sposobów interpretacji i analizy

---