DZIAŁANIA WOJSK SPECJALNYCH W WOJNIE O FALKLANDY 1982
KWIECIEŃ 1982 PLAN OPERACYJNY BRYTYJCZYKÓW:
· opanowanie Południowej Georgii i przecięcie linii komunikacyjnych między kontynentem a archipelagiem w celu zablokowania garnizonu Malwinów;
· zdobycie panowania w powietrzu nad wyspami i wywalczenie panowania na morzu;
· przeprowadzenie desantu na wyspach;
· rozbicie sił przeciwnika przez wojska lądowe wspierane przez marynarkę i lotnictwo.
PLAN AGENTYŃCZYKÓW:
· zadać Brytyjczykom możliwie duże straty siłami własnego lotnictwa;
· w przypadku wysadzenia desantu twardo bronić zajmowanych pozycji.
W momencie zablokowania wysp garnizon Falklandów liczył 12 000 żołnierzy argentyńskich.
Pierwszą akcję komandosi SAS rozpoczęli 20 kwietnia lądowaniem na pontonach na brzegach wyspy GEORGIA. Zadaniem było rozpoznanie sił p.-ka na wyspie. Drugiego dnia próba wysadzenia GS ze śmigłowców nie powiodła się z powodu szalejącej śnieżycy, dwa śmigłowce uległy zniszczeniu. W nocy 21/22.04. silny wiatr 80 km/h oraz mróz zmuszał komandosów do ewakuacji. 25.04. o godz 9.00 pod osłoną ognia i artylerii okrętowej oraz śmigłowców brzeg osiągnęło 30 komandosów SAS a następnie kompania piechoty morskiej. Połączone siły pokonały pola minowe, przez które zwiadowcy wcześniej wytyczyli przejścia. Użyto moździerzy 81 mm. Argentyńczycy poddali się panując nad wyspą jedynie 23 dni. Po utracie w maju niszczyciela „Sheffield” dowództwo brytyjskie postanowiło użyć komandosów do ustalenia, z którego lotniska startują samoloty przenoszące rakiety Exocet. 5 maja wylądowały 3 grupy rozpoznawcze SAS. Rozpracowano system obrony lotniska. W nocy 8/9 20 komandosów zaatakowało Rio Gallenas i za pomocą ładunków termitowych zniszczono 5 samolotów Super Etendar oraz uszkodzono pas startowy. Komandosi zostali ewakuowani przez okręt podwodny.
Inna akcją 11 maja jest lądowanie 2 GS SAS na północnym przylądku wyspy Falkland Zachodni. Mieli oni przebyć cieśninę szerokości ok. 800m. rozpoznać lotnisko polowe na wyspie Pebble oraz wyznaczyć lądowisko dla własnych śmigłowców z grupami uderzeniowymi. W nocy na wyznaczonym lądowisku wylądowały 3 Sea Kingi transportujących 45 żołnierzy. Pod osłoną ognia artylerii okrętowej i moździerzy opanowano lotnisko i zniszczono 11 samolotów nie ponosząc strat własnych. Na uwagę zasługuje też działanie sił specjalnych w czasie próby wprowadzenia w błąd Argentyńczyków co do czasu i miejsca desantu głównych sił na wyspy. W rejonie Goose Green i Darvin wysadzono 40 żołnierzy SAS 6km od celu. Po godzinnym marszu z pełnym oporządzeniem (łącznie ok. 40kg ekwipunku) komandosi pozorowali natarcie na pozycje argentyńskie. Siła ognia przekonali obrońców o ataku co najmniej batalionu. Argentyńczycy przegrupowali w ten rejon swoje siły spodziewając się desantu morskiego. W tym samym czasie grupy SBS wylądowały w pobliżu San Carlos i oznakowały odcinki plaży dogodne do desantowania oraz lądowiska dla śmigłowców. Zniszczono też posterunek radiolokacyjny. W czasie desantowania głównych sił lądowisko ubezpieczali komandosi SBS.
Reasumując działania WOJSK SPECJALNYCH w Wojnie Falklandzkiej należy stwierdzić, że do podstawowych ich zadań należało rozpoznanie p.-ka i ocena jego stanowisk obronnych, rozpoznanie i przygotowanie rejonów i odcinków lądowania dla zespołów desantowych oraz dywersja i działania odwracające uwagę Argentyńczyków od rzeczywistych rejonów działań. GS w rejony działań przerzucane były z okrętów bazowych w większości przypadków śmigłowcami lub łodziami szturmowymi. Większość GS była wysadzana w rejonach odległych nawet do dnia marszu od rzeczywistych celów działań. Z wyjątkiem akcji dywersyjnych, do których tworzono grupy szturmowe o liczebności i składzie zgodnym z przewidywanymi zadaniami, GS działały w składzie 2-4 komandosów. Dużym problemem było bytowanie grup ze względu na trudne warunki terenowe i atmosferyczne oraz działanie patroli argentyńskich. Bytowano w jamach wykopanych w ziemi lub ułożonych z kamieni przykrytych płachtami. Trudnością było utrzymywanie łączności w bliskiej styczności z p.-kiem z uwagi na możliwość wykrycia środka łączności. Pomagało stosowanie nowoczesnych środków łączności satelitarnej. W czasie bezpośrednich działań poległ tylko jeden komandos - kapitan na posterunku obserwacyjnym w czasie walki z patrolem argentyńskim. Świadczy to o dobrym wyszkoleniu GS w działaniach w trudnym, przyarktycznym terenie. W sumie w walkach o Falklandy poległo 19 żołnierzy SAS i SBS z tego 18 w katastrofie śmigłowca, który wpadł do morza. Działania wojsk specjalnych były podstawą sukcesu Brytyjczyków oraz ograniczyły straty w działaniach na lądzie