LOGIKA
1. ZDARZENIE TO FAKT, IŻ RZECZ CZY OSOBA R W MOMENCIE T WYKAZYWAŁA WŁASNOŚĆ W, A W INNYM MOMENCIE T1 TEJ WŁASNOŚCI NIE WYKAZYWAŁA (ALBO ODWROTNIE).
STAN RZECZY TO FAKT, IŻ RZECZ CZY OSOBA R W OKRESIE OD MOMENTU T DO MOMENTU T1 NIEPRZERWANIE WYKAZYWAŁA WŁASNOŚĆ W (NP. ISTNIAŁA, POZOSTAWAŁA W PEWNYM STOSUNKU DO INNYCH RZECZY, STALE PORUSZAŁA SIĘ RUCHEM JEDNOSTAJNYM ITD.)
2. ZDANIE PRAWDZIWE JEST TO ZDANIE, KTÓRE OPISUJE RZECZYWISTOŚĆ TAKĄ, JAKA ONA JEST. OBRAZOWO MOŻNA BY POWIEDZIEĆ, ŻE PRZAWDZIWE JEST ZDANIE, KTÓRE WIERNIE „ODBIJA „ RZECZYWISTOŚĆ.
ZDANIE FAŁSZYWE JEST TO ZDANIE, KTÓRE OPISUJE RZECZYWISTOŚĆ NIEZGODNIE Z TYM, JAK SIĘ ONA MA. A WIĘC ZDANIE FAŁSZYWE GŁOSI, ŻE TAK A TAK JEST, WTEDY GDY W RZECZYWISTOŚCI TAK WŁAŚNIE NIE JEST, ALBO TEŻ GŁOSI, ŻE TAK A TAK NIE JEST, GDY TYMCZASEM WŁAŚNIE ZACHODZI TO, CZEMU DANE ZDANIE PRZECZY.
3. ZDANIE ANALITYCZNE ZDANIE KTÓREGO PRAWDZIWOŚĆ JEST PRZESĄDZONA ZE WZGLĘDU NA SAMO ZNACZENIE UŻYTYCH NIM SŁOW, ZDANIE, KTÓREMU NIE MOŻNA ZAPRZECZYĆ BEZ NARUSZENIA REGUŁ OKREŚLAJĄCYCH ZNACZENIE UŻYTYCH W NIM SŁÓW W DANYM JĘZYKU, NAZYWAMY ZDANIEM ANALITYCZNYM.
ZDANIE KONTRADYKTORYCZNE ZDANIE, KTÓREGO FAŁSZYWOŚĆ JEST PRZESĄDZONA ZE WZGLĘDU NA SAMO ZNACZENIE UŻYTYCH W NIM SŁÓW, NAZYWAMY ZDANIEM WEWNĘTRZNIE KONTRADYKTORYCZNYM NA GRUNCIE DANEGO JĘZYKA.
ZDANIE SYNTETYCZNE
BY OKREŚLIĆ WARTOŚĆ LOGICZNĄ ZDAŃ ANALITYCZNYCH I ZDAŃ WEWNĘTRZNIE KONTRADYKTORYCZNYCH, WYSTARCZY ODWOŁAĆ SIĘ DO REGUŁ WYZNACZAJĄCYCH ZNACZENIE UŻYTYCH W NIM SŁÓW W DANYM JĘZYKU. WSZELKIE INNE ZDANIA, KTÓRYCH WARTOŚCI LOGICZNEJ NIE MOŻEMY POZNAĆ W TEN SPOSÓB, NAZYWAMI ZDANIAMI SYNTERYCZNYMI. DLA ZDAŃ SYNTETYCZNYCH TRZEBA SZUKAĆ SPRAWDZIANÓW, CZY TO, CO ONE GŁOSZĄ, ODPOWIADA RZECZYWISTOŚCI, JAKIEGOŚ PROBIERZA PRAWDZIWOŚCI. W PRZYPADKU TYCH ZDAŃ ODWOŁUJEMY SIĘ W SPOSÓB BEZPOŚREDNI LUB POŚREDNI DO ROZSTRZYGNIĘĆ POPRZEZ DOŚWIADZCZENIE, ZWŁASZCZA POPRZEZ ZGODNE DOŚWIADCZENIE WIELU LUDZI.
4. WYPOWIEDZ ZDANIOWA NIEZUPEŁNA NAZYWAMY TAKIEWYRAŻENIE, KTÓRE WPRAWDZIE NA GRUNCIE DANEGO JĘZYKA NIE JEST ZDANIEM W SENSIE LOGICZNYM, LECZ O TYLE SPEŁNIA ROLĘ ZDANIA W SENSIE LOGICZNYM, O ILE SŁUCHACZ ZDAJE SOBIE SPRAWĘ Z PEWNYCH DOMYŚLNYCH UZUPEŁNIEŃ WYPOWIEDZI, POMINIĘTYCH PRZEZ MÓWIĄCEGO. W MOWIE POTOCZNEJ MIEJSCE TYCH UZUPEŁNIEŃ NIE JEST WYRAŹNIE ZAZNACZONE (JAK W FUNKCJI ZDANIOWEJ) „DESZCZ JEST POZYTECZNY”
5. ZDANIE ZŁOŻONE NAZYWA SIĘ ZDANIE, W OBRĘBIE KTÓREGO WYSTĘPUJE CZĘŚĆ BĘDĄCA ODRĘBNYM ZDANIEM (W PRAKTYCE MOWY POTOCZNEJ - WYPOWIEDZ NIEZUPEŁNA TRAKTOWANA JAKO ZDANIE) W NAJPROSTSZYM WIĘC PRZYPADKU ZDANIE ZŁOŻONE SKŁADA SIĘ Z FUNKTORA ZDANIOWEGO UZUPEŁNIONEGO PRZEZ JEDEN CZY DWA ARGUMENTY ZDANIOWE, NP.: „ ZAISTE JAN DOTYCHCZAS NIE SPEŁNIŁ WYZNACZONEGO MU ZADANIA”
ZDANIE PROSTE ZDANIE KTÓREGO ŻADNA CZĘŚĆ NIE JEST ODRĘBNYM ZDANIEM, W ZWIĄZKU Z CZYM NIE WYSTĘPUJĄ W NIM FUNKTORY ZDANIOTWÓRCZE OD ARGUMENTÓW ZDANIOWYCH, NAZYWA SIĘ ZDANIEM PROSTYM, CZYLI - W TRADYCYJNEJ TERMINOLOGII - ZDANIEM KATEGORYCZNYM. „JAN JEST STUDENTEM”
6. ZDANIE EGZYSTENCJALNE ZDANIA ORZEKAJĄCE O ISTNIENIU (CZY NIEISTNIENIU) PRZEDMIOTÓW JAKIEGOŚ RODZAJU NAZYWAMY ZDANIAMI EGZYSTENCJALNYMI. WYPOWIEDŹ „Jest (istnieje) A” (skrótowo: „ex A) znaczy tyle, co: „Klasa przedmiotów A nie jest pusta” (przynależy do niej przynajmniej jeden przedmiot”.
7. DEFINICJA I MATRYCA FUNTORA KONIUNKCJI
FUNKTOR KONIUNKCJI OZNACZAMY ZNAKIEM · STAWIANYM MIĘDZY ZDANIAMI SKŁADOWYMI (OBECNIE UŻYWA SIĘ TEŻ INNYCH ZNAKÓW: pΛq, Kpq, p&p. MATRYCA FUNKTORA KONIUNKCJI, JAKO FUNKTORA DWUARGUMENTOWEGO, SKŁADA SIĘ Z CZTERECH WIERSZY UWZGLĘDNIAJĄCYCH RÓŻNE MOŻLIWOŚCI CO DO DWÓCH WARTOŚCI LOGICZNYCH DWÓCH ZDAŃ SKŁADOWYCH.
p q p·q
1 1 1
1 0 0
0 1 0
0 0 0
ZDANIE ZŁOŻONE ZBUDOWANE ZA POMOCĄ TEGO FUNKTORA NAZYWAMY KONIUNKCJĄ, JAK WIDAĆ, WARUNKIEM WYSTARCZAJĄCYM I ZARAZEM KONIECZNYM PRAWDZIWOŚCI KONIUNKCJI JEST PRAWDZIWOŚĆ OBU ZDAŃ SKŁADOWYCH. NATOMIAST FAŁSZYWOŚĆ CHOĆBY JEDNEGO ZDANIA SKŁADOWEGO JEST WARUNKIEM WYSTARCZAJĄCYM FAŁSZYWOŚCI KONIUNKCJI. FAŁSZYWOŚĆ OBU ZDAŃ SKŁADOWYCH NIE JEST WARUNKIEM KONIECZNYM FAŁSZYWOŚCI KONIUNKCJI, GDYŻ JUŻ PRZY JEDNYM ZDANIU FAŁSZYWYM CAŁOŚĆ JEST FAŁSZYWA. FUNKTOR KONIUNKCJI MOŻE BYĆ KOLEJNO STAWIANY MIĘDZY ZDANIAMI O DOWOLNEJ LICZBIE (p·q·r·s), PRZY CZYM TAKA WIELOKROTNA KONIUNKCJA BĘDZIE PRAWDZIWA WTEDY I TYLKO WTEDY GDY WSZYSTKIE JEJ ZDANIA SKŁADOWE BĘDĄ PRZAWDZIWE.
8. DEFINICJA MATRYCA FUNKTORA ALTERNATYWY NIEROZŁĄCZNEJ
OZNACZANY JEST ZNAKIEM V. POD PEWNYMI WZGLĘDAMI MA ON WŁAŚCIWOŚCI PODOBNE DO WŁAŚCIWOŚCI ZNAKU DODAWANIA. MATRYCA TEGO FUNKTORA DWUARGUMENTOWEGO SKŁADA SIĘ Z NASTĘPUJĄCYCH CZTERECH WIERSZY:
p q pvq
1 1 1
1 0 1
0 1 1
0 0 0
ZDANIE ZŁOŻONE ZBUDOWANE ZA POMOCĄ TEGO FUNKTORA NAZYWAMY ALTERNATYWĄ NIEROZŁĄCZNĄ (ZWYKŁĄ). JAK WIDAĆ Z MATRYCY, WARUNKIEM WYSTARCZAJĄCYM PRAWDZIWOŚCI ALTERNATYWY ZWYKŁEJ JEST PRAWDZIWOŚĆ CHOĆBY JEDNEGO ARGUMENTU ZDANIOWEGO (PRAWDZIWOŚĆ OBU ZDAŃ SKŁADOWYCH NIE JEST KONIECZNA). NATOMIAST WARUNKIEM WYSTARCZAJĄCYM I ZARAZEM KONIECZNYM FAŁSZYWOŚCI ALTERNATYWY ZWYKŁEJ JEST FAŁSZYWOŚĆ OBU ZDAŃ SKŁADOWYCH. JEŻELI KOLEJNO ZNAKIEM ALTERNATYWY NIEROZŁĄCZNEJ ŁĄCZYMY KILKA ZDAŃ, TO DLA PRAWDZIWOŚCI CAŁEGO TAKIEGO ZDANIA ZŁOŻONEGO WYSTARCZA PRAWDZIWOŚĆ PRZYNAJMNIEJ JEDNEGO ZDANIA SKŁADOWEGO, ALE DLA FAŁSZYWOŚCI CAŁEGO ZDANIA KONIECZNA JEST FAŁSZYWOŚĆ WSZYSTKICH ZDAŃ SKŁADOWYCH.
9. DEFINICJA I MATRYCA FUNKTORA ALTERNATYWY ROZŁĄCZNEJJEST RZADKO SPOTYKANA W LOGICE FORMALNIE, STĄD NIE USTALIŁ SIĘ DLAŃ ODĘBNY ZNAK. DLA PRAWNIKÓW JEDNAK ODRÓŻNIANIE ALTERNATYWY ROZŁĄCZNEJ I NIEROZŁĄCZNEJ MA CZĘSTO ISTOTNĄ DONIOSŁOŚĆ. DLA FUNKTORA TEGO UŻYWAĆ BĘDZIEMY ZNAKU
p q p q
1 1 0
1 0 1
0 1 1
0 0 0
ZBUDOWANE ZA POMOCĄ TEGO FUNKTORA ZDANIE ZŁOŻONE ZWANE ALTERNATYWĄ ROZŁĄCZNĄ, JEST PRAWDZIWE, GDY JEDEN I TYLKO JEDEN Z ARGUMENTÓW ZDANIOWYCH JEST PRAWDZIWY ORAZ JEDEN I TYLKO JEDEN FAŁSZYWY. DLA FAŁSZYWOŚCI ALTERNATYWY ROZŁĄCZNEJ WYSTARCZA, ABY ARGUMENTY BYŁY TEJ SAMEJ WARTOŚCI LOGICZNEJ (OBA PRAWDZIWE ALBO OBA FAŁSZYWE). ŁĄCZĄC TYM FUNKTOREM KOLEJNO KILKA ZDAŃ, NALEŻY UŻYĆ NAWIASÓW, WSKAZUJĄCYCH SPOSÓB POWIĄZANIA PAR TYCH ZDAŃ, GDYŻ W PRZYPADKU BRAKU NAWIASÓW POWSTAWAŁYBY WĄTPLIWOŚCI CO DO SPOSOBU ROZUMIENIA TAKIEGO WYRAŻENIA ZŁOŻONEGO.
10. DYSJUNKCJA.
FUNKTOR DYSJUNKCJI OZNACZONY JEST ZNAKIEM /. JEGO MATRYCA PRZEDSTAWIA SIĘ NASTĘPUJĄCO:
p q p/q
1 1 0
1 0 1
0 1 1
0 0 1
ZBUDOWANE ZA POMOCĄ TEGO FUNKTORA ZDNANIE ZŁOŻONE ZWANE DYSJUNKCĄ, JEST PRAWDZIWE, JEŚLI PRZYNAJMNIEJ JEDNO ZE ZDAŃ SKŁADOWYCH JEST FAŁSZYWE. PRAWDZIWOŚĆ OBU ZDAŃ SKŁADOWYCH JEST WARUNKIEM WYSTARCZAJĄCYM FAŁSZYWOŚCI DYSJUNKCJI. FUNKTOR TEN DAJE WIĘC ZDANIE PRAWDZIWE ŁĄCZĄC TAKIE DWA ZDANIA KTÓRE NIE SĄ OBA PRAWDZIWE, TZN. JEDNO Z NICH ALBO OBA SĄ FAŁSZYWE. WIĄZANIE TYM FUNKTOREM KOLEJNO WIĘKSZEJ LICZBY ZDAŃ WYMAGAŁOBY UŻYCIA NAWIASÓW.
11. RÓWNOWAŻNOŚĆ.
FUNKTOR RÓWNOWAŻNOŚCI OZNACZAMY ZNAKIEM Ξ. JEGO MATRYCA PRZEDSTAWIA SIĘ NASTĘPUJĄCO:
p q pΞq
1 1 1
1 0 0
0 1 0
0 0 1
TAK ZBUDOWANE ZDANIE ZŁOŻONE, ZWANE RÓWNOWAŻNOŚCIĄ JEST PRAWDZIWE WTEDY I TYLKO WTEDY, GDY OBA ZDANIA SKŁADOWE SĄ TEJ SAMEJ WARTOŚCI LOGICZNEJ, FAŁSZYWE - JEŚLI ZDANIA SĄ ODMIENNEJ WARTOŚCI LOGICZNEJ. FUNKTOREM TYM NIE MOŻNA ŁĄCZYĆ KOLEJNO WIĘCEJ NIŻ DWÓCH ZDAŃ BEZ UŻYCIA NAWIASÓW, GDYŻ W PRZYPADKU BRAKU NAWIASÓW WYRAŻENIE TAKIE MOGŁOBY BYĆ ROZUMIANE NA RÓŻNE SPOSOBY. PORÓWNUJĄC MATRYCĘ RÓWNOWAŻNOŚCI I MATRYCĘ ALTERNATYWY ROZŁĄCZNEJ SPOSTRZEGAMY, ŻE TA OSTATNIA PRZEWIDUJE PRAWDZIWOŚĆ ZDANIA ZŁOŻONEGO WTEDY TYLKO, GDY RÓWNOWAŻNOŚĆ JEST FAŁSZYWA, A FAŁSZYWOŚĆ - GDY RÓWNOWAŻNOŚĆ JEST PRAWDZIWA. DLATEGOTEŻ MOŻNA ŁATWO OBYĆ SIĘ BEZ ZNAKU FUNKTORA ALTERNATYWY ROZŁĄCZNEJ ZASTĘPUJĄC GO PRZEZ ˜(pΞq). PODOBNIE ZRESZTĄ DYSJUNKCJĘ ZASTĄPIĆ MOŻNA PRZEZ NEGACJĘ KONIUNKCJI ZŁOŻONEJ Z TYCH SAMYCH ZDAŃ.
12. IMPLIKACJA. FUNKTOR IMPLIKACJI OZNACZAMY ZNAKIEM SKIEROWANYM OD PIERWSZEGO ZDANA, KTÓRE NAZYWAMY POPRZEDNIKIEM IMPLIKACJI, W STRONĘ DRUGIEGO ZDANIA KTÓRE NAZYWAMY NASTĘPNIKIEM IMPLIKACJI. MATRYCA IMPLIKACJI UJAWNIA, IŻ ROLA TYCH ZDAŃ JEST ODMIENNA.
p q p q
1 1 1
1 0 0
0 1 1
0 0 1
CAŁOŚĆ TAK ZŁOŻONEGO ZDANIA ZWANA JEST IMPLIKACJĄ. IMPLIKACJA JEST FAŁSZYWA JEDYNIE WTEDY, GDY PIERWSZE JEJ ZDANIE SKŁADOWE (POPRZEDNIK) JEST PRAWDZIWE, A DRUGIE (NASTĘPNIK) - FAŁSZYWE. W POZOSTAŁYCH TRZECH PRZYPADKACH IMPLIKACJA, WG. TEJ MATRYCY JEST PRAWDZIWA. MOŻNABYŁOBY WIĘC INACZEJ TO FORMUŁUJĄC, PRZYJĄĆ DEFINICJĘ, ŻE p q JEST RÓWNOZNACZNE ZE STWIERDZENIEM, IŻ NIE JEST TAK, ŻE ZARAZEM SĄ PRAWDZIWE: ZDANIE p ORAZ ZDANIE: NIE JEST TAK, ŻE q. DEFINICJĘ TĘ ZAPISUJEMY, UŻYWAJĄC ZNAKU = JAKO ZNAKU RÓWNOZNACZNOŚCI DEFINICUJNEJ (ŁĄCZNIKA DEFINICJI) NASTĘPUJĄCO:
p q=˜(p·˜q)
DLA PRAWDZIWOŚCI IMPLIKACJI p q WYSTARCZA ABY ZACHODZIŁ PRZYNAJMNIEJ JEDEN Z DWÓCH WARUNKÓW:
1.ABY FAŁSZEM BYŁO ZDANIE p,
2.ABY PRAWDĄ BYŁO ZDANIE q.
JEŚLI WIĘC SPEŁNI SIĘ PRZYNAJMNIEJ JEDEN Z TYCH WARUNKÓW, TO NIE ZAJDZIE PRZYPADEK PRZEWIDZIANY W DRUGIM WIERSZU MATRYCY, W KTÓRYM TO PRZYPADKU - I TYLKO W TYM - IMPLIKACJA STAJE SIĘ FAŁSZYWA. MOŻEMY WIĘC TEŻ SFORMUŁOWAĆ NASTĘPUJĄCĄ DEFINICJĘ:
p q= ˜p v q
WARUNKIEM WYSTARCZAJĄCYM PRAWDZIWOŚCI IMPLIKACJI JEST WIĘC FAŁSZYWOŚĆ POPRZEDNIKA. JEST NIM TAKŻE PRAWDZIWOŚĆ NASTĘPNIKA. WARUKNIEM WYSTARCZAJĄCYM I KONIECZNYM FAŁSZYWOŚCI IMPLIKACJI JEST, ABY ZARAZEM POPRZEDNIK BYŁ PRAWDZIWY, A NASTĘPNIK FAŁSZYWY. O JAKICHKOLWIEK DWÓCH ZDANIACH, KTÓRE TWORZĄ PRAWDZIWĄ IMPLIKACJĘ, MÓWIMY, ŻE PIERWSZE Z NICH IMPLIKUJE DRUGIE. PRAWDZIWY POPRZEDNIK IMPLIKACJI IMPLIKUJE TYLKO PRAWDZIWY NASTĘPNIK (BO W PRZYPADKU PRZEWIDZIANYM W DRUGIM WIERSZU MATRYCY IMPLIKACJA JEST FAŁSZYWA I WOBEC TEGO NIE ZACHODZI STOSUNEK IMPLIKOWANIA MIĘDZY POPRZEDNIKIEM A NASTĘPNIKIEM); NATOMIAST FAŁSZYWY POPRZEDNIK IMPLIKOWAĆ MOŻE ZARÓWNO PRAWDZIWY, JAK I FAŁSZYWY NASTĘPNIK.
13. RODZAJE NORM POSTĘPOWANIA.
NORMA POSTĘPOWANIA JEST TO WYRAŻENIE, KTÓRE BEZPOŚRAEDNIO KOMUŚ NAKAZUJE (ZAKAZUJE), ABY W OKREŚLONYCH OKOLICZNOŚCIACH TAK, A NIE INACZEJ POSTĄPIŁ CZY WIELOKROTNIE POSTĘPOWAŁ.
NORMODAWCA USTANAWIA NORMY POSTĘPOWANIA.
NORMA INDYWIDUALNA ADRESAT NORMY JEST INDYWIDUALNIE WSKAZANY NP.”JAN”
NORMA GENERALNA ADRESATEM NORMY JEST KAŻDY KTO POSIADA OKREŚLONE CECHY, NP. UKOŃCZYŁ 20 LAT.
NORMA KONKRETNA NAKAZUJE INDYWIDUALNIE CZY GENERALNIE POSTĄPIĆ JEDNORAZOWO W OKREŚLONY SPOSÓB.
NORMA ABSTRAKCYJNA NAKAZUJE INDYWIDUALNIE CZY GENERALNIE POSTĘPOWAĆ STALE LUB WIELOKROTNIE GDY ZAJDĄ OKREŚLONE OKOLICZNOŚCI.
14. NORMA TETYCZNA, NORMA KTÓREJ OBOWIĄZYWANIE UZASADNIAMY ODWOŁUJĄC SIĘ DO FAKTU, ŻE USTANOWIŁ JĄ KTOŚ KTO MA WŁADZĘ W STOSUNKU DO ADRESATÓW NORMY, NAZYWAMY NORMĄ MAJĄCĄ UZASADNIENIE TETYCZNE.
NORMA AKSJOLOGICZNA, NORMA KTÓREJ OBOWIĄZYWANIE UZASADNIAMY ODWOŁUJĄC SIĘ DO CZYICHŚ OCEN, ŻE WSKAZYWANE PRZEZ NIĄ POSTĘPOWANIE JEST DOBRE, LUB WEDŁUG CZYJEJŚ WIEDZY POWODUJE SKUTKI OCENIANE DODATNIO, NAZYWAMY NORMĄ MAJĄCĄ UZASADNIENIE AKSJOLOGICZNE.
15. DEFINICJA REALNA.
JEST TO ZDANIE PODAJACE TAKĄ CHARAKTERYSTYKĘ PEWNEGO PRZEDMIOTU CZY TEŻ PRZEDMIOTÓW JAKIEGOŚ RODZAJU, KTÓRĄ TYM I TYLKO TYM PRZEDMIOTOM MOŻNA PRZYPISAĆ. ŻĄDA SIĘ ZWYKLE, BY CHARAKTERYSTYKA UJMOWAŁA ISTOTĘ TYCH PRZEDMIOTÓW, TO JEST BY BYŁA TAK DOBRANA, ABY MOŻNA BYŁO NA JEJ PODSTAWIE WNIOSKOWAĆ O MOŻLIWIE WSZYSTKICH UZNAWANYCH ZA WAŻNE CECHACH TYCH PRZEDMIOTÓW.
DEFINICJA NOMINALNA JEST TO WYRAŻENIE W TEN CZY INNY SPOSÓB PODAJĄCE INFORMACJE O ZNACZENIU JAKIEGOŚ SŁOWA CZY SŁÓW. W NAJPROSTRZYM PRZYPADKU
16. DEFINICJA SPRAWOZDAWCZA
TO DEFINICJA KTÓRA WSKAZUJE JAKIE ZNACZENIE MA CZY TEŻ MIAŁ KIEDYŚ DEFINIOWANY WYRAZ W PEWNYM JĘZYKU. DEFINICJA TAKA SKŁADA SPRAWOZDANIE Z TEGO JAK PEWNA GRUPA LUDZI POSŁUGUJE SIĘ CZY TEŻ POSŁUGIWAŁA SIĘ PEWNYM WYRAZEM CZY WYRAŻENIEM. NP.”KSIĘGARNIA”=SKLEP.
DEFINICJĘ SPRAWOZDAWCZĄ PODAJEMY KOMUŚ KTO NIE ZNA USTALONEGO JUŻ ZNACZENIA JAKIE PEWIEN WYRAZ MA W DANYM JĘZYKU. NP. NAUCZYCIEL DZIECIOM
17. DEFINICJA PROJEKTUJĄCA
TO DEFINICJA, KTÓRA USTALA ZNACZENIE JAKIEGOŚ SŁOWA NA PRZYSZŁOŚĆ W PROJEKTOWANYM SPOSOBIE MÓWIENIA. (USTANAWIA SIĘ REGUŁĘ ZNACZENIOWĄ CO DO TEGO JAKIE DANEMU SŁOWU W PRZYSZŁOŚCI MA BYĆ NADAWANE ZNACZENIE) NP. SUWNICOWY, PŁASZCZYNKA ITP.
DEF. PROJEKTUJĄCA JEST DEF. KONSTRUKCYJNĄ JEŻELI USTALA ZNACZENIE JAKIEGOŚ WYRAZU NA PRZYSZŁOŚĆ NIE LICZĄC SIĘ Z DOTYCHCZASOWYM ZNACZENIEM TEGO WYRAZU.
18. STYLIZACJA SŁOWNIKOWA
GŁOSI, ŻE PEWIEN WYRAZ CZY WYRAŻENIE MA TAKIE SAMO ZNACZENIE JAK WSKAZYWANE DRUGIE WYRAŻENIE NP. USTAWA=ZBIÓR PRZEPISÓW PRAWNYCH. PRZY TEJ STYLIZACJI NIE MA WĄTPLIWOŚCI CO DO DEFINICYJNEGO CHARAKTERU WYPOWIEDZI.
19. DEFINICJA SEMANTYCZNA
GŁOSI, ŻE PEWIEN WYRAZ CZY WYRAŻENIE OZNA CZA TAKIE A TAKIE PRZEDMIOTY NP. SŁÓD OZNACZA WSZELKIE ZBOŻE SZTUCZNIE KIEŁKOWANE.
WIEDZĄC CO DANY WYRAZ OZNACZA MOŻEMY ZASTĘPOWAĆ GO INNYMI WYRAZAMI.
20. DEFINICJA PRZEDMIOTOWA
WSKAZUJE ZNACZENIE WYRAZU DEFINIOWANEGO MÓWIĄC O CECHACH TEGO DO CZEGO WYRAZ DEFINIOWANY SIĘ ODNOSI. NP. POPIELNICZKA NACZYNIE DO POPIOŁU.
IGNOTUM PER IGNOTUM NIEZNANE PRZEZ NIEZNANE.
BŁĄD TEN POLEGA NA NIEPRZYSTOSOWANIU DEFINICJI DO SŁOWNIKA OSOBY DLA KTÓREJ TA DEFINICJA JEST PRZEZNACZONA CHOĆ MOŻE BYĆ TO DEFINICJA ODPOWIEDNIA DLA OSOBY Z BOGATSZUM SŁOWNIKIEM
IDEM PER IDEM W POPRAWNIE DEFINICJI RÓWNOŚCIOWEJ WYRAZ DEFINIOWANY NIE MOŻE WYSTĘPOWAĆ W CZĘŚCI STANOWIĄCEJ DEFINIES. KTO NIE PRZESTRZEGA TEJ ZASADY POPEŁNIA BŁĄD ZWANY IDEM PER IDEM CZYLI TO SAMO PRZEZ TO SAMO ZWANY BŁĘDNYM KOŁE BEZPOŚREDNIM.
DEFINICJA ZA WĄSKA
JEST DEFINICJĄ W KTÓREJ ZAKRES DEFINIESA NIE OBEJMUJE WSZYSTKICH PRZEDMIOTÓW NALEŻĄCYCH DO ZAKRESU DEFINIENDUM.
OŁÓWEK TO PRZEDMIOT W NIEBIESKIEJ OPRAWCE.
DEFINICJA ZA SZEROKA
JEŻELI ZAKRES DEFINIESA OBEJMUJE TAKŻE JAKIEŚ PRZEDMIOTY NIE NALEŻĄCE DO ZAKRESU DEFINIENDUM TO DEFINICJA TAKA JEST DEFINICJĄ ZA SZEROKĄ. PROKURATOR JEST TO PRACOWNIK PROKURATURY