Podstawyfinansow sciaga DOC


Pojęcia i funkcje finansów

Finanse:

Finanse można podzielić na dwa rodzaje:

Różnice między finansami prywatnymi i publicznymi:

Funkcje finansów:

Przejęcie części dochodów od nich nazywane jest redystrybucją. Dochody pierwotne powstają w fazie wytwarzania dóbr czy świadczenia usług, następnie są redystrybuowane poprzez system powszechnych, obowiązkowych podatków;

Podstawowe pojęcia z dziedziny finansów

Pieniądz - powszechny ekwiwalent, równoważnik wartości wszystkich towarów i usług.

Cena - pieniężny wyraz wartości danego towaru bądź usługi.

Pierwszy system pieniężny - system pieniądza kruszcowego (bimetalizm, monometalizm).

System waluty pozłacanej, ograniczonej waluty złotej - kiedy w obiegu znajduje się pieniądz papierowy z możliwością wymiany na kruszec (obecnie tylko system pieniądza papierowego).

Rodzaje pieniądza:

Znaczną część pieniądza bezgotówkowego stanowi pieniądz kredytowy, kreowany przez banki komercyjne na bazie pierwotnych wkładów gotówkowych (depozyt bankowy, środki na rachunkach bieżących, środki jakimi dysponuje bank na swoim rachunku bieżącym w banku centralnym, udzielony przez bank centralny kredy dla banku komercyjnego).

Wkłady pierwotne

Rezerwa obowiązkowa (15%)

Pogotowie kasowe (10%)

Transze
kred
ytu

1.000,-

150,-

100,-

750,-

I

750,-

112,50

75,-

562,50

II

0x08 graphic
r - rezerwa obowiązkowa

q - współczynnik wypłat gotówkowych

m - mnożnik kreacji pieniądza bezgotówkowego

0x08 graphic

Funkcje pieniądza

Szybkość obiegu pieniądza to ilość transakcji wymiennych jaką jest w stanie obsłużyć jedna jednostka pieniężna;

Parytet złota - zawartość kruszcu w jednej jednostce monetarnej, służy do określania wartości pieniądza i kursu w stosunku do innych walut.

Kurs walutowy - ilościowy stosunek wymienny dwóch walut do siebie.

Dewaluacja - spadek wartości pieniądza wyrażony w spadku jego kursu (w przypadku pieniądza kruszcowego - spadek parytetu).

Rewaluacja - wzrost wartości pieniądza wyrażony we wzroście jego kursu (w przypadku pieniądza kruszcowego - wzrost parytetu).

Deprecjacja - spadek siły nabywcze pieniądza spowodowany inflacyjnym wzrostem cen.

Aprecjacja - wzrost siły nabywczej pieniądza spowodowany spadkiem cen wskutek deflacji.

Waluta - pieniądz danego kraju o określonej nazwie, skali cen itp., pojęcie waluty odnosi się do pieniędzy wymienialnych.

Dewizy - to zarówno pieniądze innych krajów jakimi dysponujemy, ale również inne papiery wartościowe denominowane w tych walutach wymienialnych (obligacje, akcje, listy zastawne).

Wymiana pieniądza - proces bardziej kosztochłonny i długotrwały, gdyż trzeba przygotować odpowiednią ilość pieniądza, punkty wymiany itp.

Denominacja - proces szybki i mniej kosztochłonny niż wymiana pieniądza; może być proporcjonalna (jeśli nominał pieniężny i ceny dzielimy tym samym współczynnikiem) lub nieproporcjonalna (różne współczynniki).

Zasób pieniądza - pojęcie statyczne, oznacza ilość pieniądza jakim dysponujemy w danym momencie.

Strumień pieniądza - pojęcie dynamiczne związane z ruchem pieniądza, przemieszczaniem się, strumień pieniądza jest uzewnętrzniany w postaci uzyskiwanych przychodów i ponoszonych wydatków przez podmioty gospodarcze.

0x08 graphic

Pojęcie i struktura systemu finansowego

System finansowy w gospodarce rynkowej jest to mechanizm współtworzenia i przepływu siły nabywczej (pieniądza) między podmiotami niefinansowymi gospodarczymi, który to mechanizm tworzą instrumenty finansowe, rynki finansowe i instytucje finansowe oraz zasady określające sposób ich funkcjonowania.

Struktury systemu finansowego tworzą instrumenty finansowe, rynki finansowe, instytucje finansowe oraz zasady określające sposób funkcjonowania tych trzech pierwszych elementów.

Instrumenty finansowe są to zobowiązania finansowe a więc roszczenia dotyczące majątku jednych podmiotów gospodarczych w stosunku do drugich. Dla emitenta instrumentu finansowego jest to zawsze zobowiązanie (pasywo) natomiast dla posiadacza instrumentu finansowego jest to składnik jego majątku (aktywo). Instrumentem finansowym jest: kredyt, depozyt, obligacja, akcja, pieniądz.

Wyróżniamy wiele kryteriów podziału instrumentów finansowych:

Z punktu widzenia przedmiotu transakcji dokonywanych na rynku pieniężnym i kapitałowym, a tym samym wyodrębnianie tych dwóch rodzajów rynku, instrumenty finansowe ze względu na termin zapadalności dzieli się na dwie grupy:

Innym kryterium podziału instrumentów finansowych jest charakter emitenta, tzn. czy jest on jednostką finansową czy niefinansową. Jeżeli instrument jest emitowany przez podmiot niefinansowy (jednostka budżetowa, władze lokalne, centralne), to mówimy o bezpośrednich instrumentach finansowych. Zgromadzona za ich pomocą siła nabywcza - pieniądz - trafia bezpośrednio do rąk ostatecznych użytkowników. Z kolei instrumenty emitowane przez instytucje finansowe nazywamy pośrednimi instrumentami finansowymi.

Instrumenty finansowe dzieli się również na instrumenty bazowe rzeczywiste mające swoje odzwierciedlenie w bilansie, i na instrumenty pochodne pozabilansowe. Tymi instrumentami bazowymi są: pieniądz, obligacje, akcje, weksle. Pochodnymi są instrumenty w postaci zawieranych kontraktów terminowych, które określane są mianem derywatów, ich wartość jest pochodną wartości instrumentów rzeczywistych.

Rynki finansowe

Rynek finansowy jest to miejsce, gdzie przedmiotem transakcji są instrumenty finansowe.

Ze względu na różne kryteria można wyodrębnić różne rodzaje rynków finansowych.

Pierwsze kryterium podziału rynku finansowego wiąże się z odpowiedzią na pytanie „Czy transakcje na rynku wiąże się z emisją (kreacją) instrumentu finansowego czy też transakcja dotyczy odsprzedaży instrumentu finansowego?”.

Jeśli transakcja dotyczy emisji instrumentu finansowego, to taki rynek nazywamy rynkiem pierwotnym. Natomiast, jeśli transakcja dotyczy dalszej odsprzedaży, to taki rynek nazywamy rynkiem wtórnym.

Innym kryterium podziału (wyodrębniania) rynków finansowych jest kryterium wielości nabywców instrumentu finansowego. Według tego kryterium rynki finansowe dzieli się na rynki otwarte i rynki zindywidualizowanych transakcji.

Rynek otwarty jest to rynek, do którego ma dostęp każdy, działający na tych samych zasadach dla wszystkich, gdzie cena instrumentów rynkowych kształtuje się jako efekt gry popytu i podaży.

Rynek zindywidualizowanych transakcji - do powstania (emisji) instrumentu finansowego dochodzi w drodze bezpośrednich negocjacji między nabywającym i sprzedającym (rynek kredytowy, depozytowy, ubezpieczeniowy).

Ze względu na kryterium czasu (terminu zapadalności) rynki finansowe dzieli się na rynki pieniężne i kapitałowe.

W ramach rynku pieniężnego można wyróżnić dwa rodzaje rynku:

W odniesieniu do rynku kapitałowego można mówić o dwóch rodzajach rynku:

Kolejne kryterium wyodrębniania rynku jest to kryterium waluty wykorzystywanej przy transakcjach finansowych. Ze względu na to kryterium wyróżniamy dwa podstawowe rynki finansowe:

Jeśli chodzi o rynek walutowy, w latach 60-tych powstał tzw. eurorynek. Eurorynki to rynki, na których przedmiotem transakcji są instrumenty finansowe wyrażone w walutach innych niż waluta danego kraju. W ramach tego rynku wyróżnia się eurorynek pieniężny i eurorynek kapitałowy.

Ze względu na wielkość obrotu instrumentami finansowymi można rynki finansowe podzielić na rynki hurtowe i rynki detaliczne.

Instrumenty finansowe są to podmioty ekonomiczne, dla których charakterystyczne są następujące cechy:

Możemy wyróżnić ze względu na różne kryteria różne instytucje finansowe. Pierwsze kryterium to kryterium związane z odpowiedzią na pytanie „Czy dana instytucja tworzy własne instrumenty finansowe, czy też nie?”.

Innym kryterium podziału instrumentów finansowych jest kryterium związane z powstawaniem pieniądza. Według tego kryterium instrumenty dzielimy na instrumenty tworzące pieniądz (Bank Centralny) i pozostałe instrumenty nie tworzące pieniądza, ale tworzące instrumenty finansowe nie będące pieniądzem.

Gospodarka finansowa podmiotów gospodarczych

Podmiot gospodarczy jest to osoba fizyczna, osoba prawna lub inna jednostka nie posiadająca osobowości prawnej prowadząca działalność gospodarczą w celach zarobkowych.

Podmioty gospodarcze dzielimy na dwie grupy:

Spółka osobowa - spółka oparta o przepisy prawa cywilnego, może być zawiązana poprzez umowę w dowolnej formie, umowa nie musi być pisana, może być ustna (lecz ta forma nie jest najlepsza), nie posiada osobowości prawnej, udziałowcy takiej spółki występują wspólnie, ich udziały są określone, decyzje podejmowane są wspólnie, chyba że jeden z udziałowców ma pełnomocnictwo pozostałych. Wspólnicy ponoszą odpowiedzialność całym swoim majątkiem a nie tylko tyle ile było ich wkładu.

Spółka jawna - umowa musi być pisemna, notarialna, jest rejestrowana w rejestrze spółek prowadzonym przez sąd, nie ma osobowości prawnej, prezentują ją wspólnicy spółki, odpowiedzialność ponoszą wspólnie.

Spółka komandytowa - wspólników dzielimy na dwie grupy:

  1. komandytariuszy, którzy odpowiadają za spółkę całym swoim majątkiem;

  2. komplementariuszy, są to wspólnicy, którzy wnieśli udział i odpowiadają za spółkę do wysokości wniesionego udziału.

Spółka cicha - mamy do czynienia z istniejącym już przedsiębiorstwem, gdzie jeden z udziałowców jest anonimowy, umowa nie jest zawierana w formie pisemnej, nie pociąga za sobą żadnych skutków prawnych, nie ma praw majątkowych.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, akcyjna - za zobowiązania zaciągnięte przez spółkę wspólnicy odpowiadają do wielkości wniesionego udziału

Spółka kapitałowa - na bazie praw handlowych, musi posiadać opracowany statut, musi być dokonywany wybór władz spółki (Rada Nadzorcza). Zaliczamy do nich spółdzielnie, których zasady zakładania określa ustawa z 1982 roku „Prawo spółdzielcze”. Spółdzielnia jest dobrowolnym, samorządnym, o nieograniczonej liczbie członków, o zmiennym funduszu udziałowym, zrzeszeniem powołanym do prowadzenia działalności gospodarczej. Składają się na to osoby fizyczne lub osoby prawne, muszą one wybrać zarząd i uchwalić statut spółdzielni.

Przedsiębiorstwo państwowe - tworzone w oparciu o ustawę z 22.09.1991 roku o przedsiębiorstwach państwowych przez centralne organy administracji państwowej lub banki, samorządy, bazuje na własności publicznej. Na czele przedsiębiorstwa państwowego stoi dyrektor powołany przez Radę Pracowniczą.

Gospodarka finansowa i kapitały podmiotów gospodarczych

Kapitały podmiotów gospodarczych można podzielić na dwie grupy: kapitały własne i kapitały obce.

Kapitał własny firmy - w przedsiębiorstwie państwowym są dwa fundusze:

Kapitał zapasowy - służy do pokrycia strat finansowych spółki w trakcie jej funkcjonowania, istnieje obowiązek odprowadzania 8% zysku na kapitał zapasowy dopóki wielkość tego kapitału nie będzie stanowić co najmniej 1/3 wielkości kapitału akcyjnego. Zasilają go również nadwyżki ze sprzedaży akcji powyżej ich ceny nominalnej.

Rezerwy - są tworzone na pokrycie konkretnych strat i kosztów, które powstały w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej w danym roku obrotowym - spłata nastąpi w przyszłym.

W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością tworzone są następujące kapitały:

W spółdzielniach tworzone są następujące fundusze:

Kapitały obce - są to zobowiązania, jakie posiada dany podmiot gospodarczy w stosunku do swoich wierzycieli. Kapitały obce dzielą się na:

Kapitały własne + kapitały obce długoterminowe = kapitał stały przedsiębiorstwa

Kapitał stały przedsiębiorstwa służy finansowaniu majątku trwałego.

Głównym źródłem kapitału obcego są kredyty bankowe:

Zdolność kredytowa - istnieje, gdy obecna i przyszła efektywność finansowa oraz wielkość posiadanego majątku zapewniają jego opłacalność, tzn. spłatę kredytów i należnych odsetek w określonym umową terminie. Przed rozpatrzeniem wniosku o kredyt i w okresie kredytowania bank bada aktualną zdolność kredytową przedsiębiorstwa jak również stan kredytowanego przedsięwzięcia (bankowi trzeba dostarczyć sprawozdanie bilansowe, rachunek zysków i strat, przypływy pieniężne, biznesplan, dokumenty pozwalające na ocenę dostawców i odbiorców).

Pożyczki obligacyjne - obejmują emisję obligacji, poza państwem obligacje mogą emitować również organy samorządowe, organizacje, spółki z oo.

Źródła kapitału obcego

Faktoring jest specyficzną formą finansowania przedsiębiorstw przez instytucje faktoringowe (najczęściej w formie spółki zorganizowanej), która na podstawie umowy faktoringu wykupuje od przedsiębiorstwa wierzytelności wynikające z faktur udokumentowanych. Jako pierwsze na rynku polskim faktoringiem zajęły się banki. W faktoringu funkcjonują:

Rodzaje faktoringu:

Leasing, polega na przekazaniu przez leasingodawcę (dzierżawiającego) leasingobiorcy (dzierżawcy) prawa do użytkowania środka trwałego na ustalony okres w zamian za określone płatności leasingowe w formie opłat leasingowych. Wyróżniamy następujące rodzaje leasingu:

Z działalnością gospodarczą przedsiębiorstw wiąże się ryzyko:

Firmy dysponujące majątkiem trwałym o relatywnie wysokim udziale składników majątku trwałego, aby osiągnąć pożądany poziom całkowitego ryzyka, nie mogą dopuścić do zbyt wysokiego poziomu zadłużenia (ryzyka finansowego).

Rola podatku VAT w korygowaniu przychodów od sprzedaży
przedsi
ębiorstw

Wynik finansowy jest to różnica między przychodami ogółem a kosztami uzyskania przychodów.

Przychody ogółem:

  1. Przychody ze sprzedaży towarów i usług (można je wyliczyć: ilość × cena sprzedaży jednostki).

  2. Przychody uzyskiwane z operacji finansowych (np. firma posiadająca akcje innych przedsiębiorstw uzyskuje dywidendy od tych akcji; różnice kursów również wpływają na przychody).

  3. Pozostałe przychody (np. z tytułu sprzedaży środka trwałego po skorygowaniu wielkości umorzenia).

Koszty ogółem:

  1. Koszty podstawowe (np. amortyzacja majątku trwałego, paliwa, energia, wynagrodzenia, elementy kosztowe związane z wynagrodzeniami).

  2. Koszty związane z operacjami finansowymi (np. odsetki od kredytu).

  3. Pozostałe koszty.

Jeżeli skorygujemy ten wynik o zyski i straty związane ze zdarzeniami losowymi, których nie przewidywaliśmy to mamy zysk brutto lub stratę brutto.

Jeżeli skorygujemy ten wynik o podatek należny fiskusowi i odpisy od zysku otrzymujemy zysk netto lub stratę netto.

Podatek VAT (od towarów i usług) jest najważniejszym instrumentem korygującym wielkość obrotów (przychodów ze sprzedaży) stanowiący odmianę podatku obrotowego.

Cechy podatku VAT:

Podatek należny jest iloczynem wartości ceny sprzedaży netto oraz stawki podatkowej.

Podatek naliczony jest to suma kwot podatku wynikająca z faktur (rachunków) stwierdzających nabycie towarów i usług.

Podatek do zapłacenia (zobowiązanie podatkowe) jest różnicą między podatkiem należnym a naliczonym.

Obowiązek podatkowy powstaje tylko wtedy, gdy kwota podatku należnego jest wyższa od kwoty podatku naliczonego.

Przykład 1

Przedsiębiorca A wytwarza surowce, których wartość netto wynosi 100 zł i sprzedaje je przedsiębiorcy B z zastosowaniem stawki VAT 22%; przedsiębiorca B wytwarza produkt finalny o wartości netto 200 zł i sprzedaje go przedsiębiorcy C (hurtownikowi) z zastosowaniem stawki VAT 22%; przedsiębiorca C po doliczeniu marży hurtowej w wysokości 100 zł sprzedaje towar przedsiębiorcy D (detaliście) z zastosowaniem stawki VAT 22%; detalista zaś dodaje marżę detaliczną w wysokości 50 zł i sprzedaje towar ostatecznemu konsumentowi z zastosowaniem stawki VAT 22%.

  1. Wyznacz wartość netto i VAT w każdej fazie obrotu.

  2. Wyznacz wartość dodaną towaru w każdej fazie obrotu.

  3. Wylicz podatek naliczony w każdej fazie obrotu.

  4. Wylicz podatek należny w każdej fazie obrotu.

  5. Wylicz cenę brutto w każdej fazie obrotu.

  6. Wylicz podatek do zapłacenia w każdej fazie obrotu i kwotę ogółem zapłaconego podatku.

Faza obrotu

Cena netto

Wielkość dodana w fazie przed

Podatek naliczony w fazie przed

Podatek należny

Cena brutto

Podatek do zapłacenia

I

100

100

0

22

122

22

II

200

100

22

44

244

22

III

300

100

44

66

366

22

IV

350

50

66

77

427

11

Σ

×

350

×

×

×

77

Przykład 2

Dane wejściowe i polecenia jak w przykładzie 1, z tym, że w jednej z faz (drugiej) z wyjątkiem fazy ostatniej zastosowano obniżoną stawkę podatkową w wysokości 7%.

Faza obrotu

Cena netto

Wielkość dodana w fazie przed

Podatek naliczo-ny w fazie przed

Podatek należny

Cena brutto

Podatek do zapłacenia

I

100

100

0

22

122

22

II

200

100

22

14

214

-8

III

300

100

44

66

366

52

IV

350

50

66

77

427

11

Σ

×

350

×

×

×

77

Przykład 3

Dane wejściowe jak w przykładzie 1 z tym, że w ostatniej fazie w łańcuchu obrotów zastosowano obniżoną stawkę podatkową 7%.

Faza obrotu

Cena netto

Wielkość dodana w fazie przed

Podatek naliczo-ny w fazie przed

Podatek należny

Cena brutto

Podatek do zapłacenia

I

100

100

0

22

122

22

II

200

100

22

44

244

22

III

300

100

44

66

366

22

IV

350

50

66

24,5

374,5

-41,5

Σ

×

350

×

×

×

24,5

Przykład 4

Dane i polecenia jak w przykładzie 1, w tym, że jedna z faz (II) z wyłączeniem fazy ostatniej zwolniona jest z podatku.

Faza obrotu

Cena netto

Wielkość dodana w fazie przed

Podatek naliczo-ny w fazie przed

Podatek należny

Cena brutto

Podatek do zapłacenia

I

100

100

0

22

122

22

II

222

100

22

222

III

322

100

0

70,84

392,84

70,84

IV

372

50

70,84

81,84

453,84

11

Σ

×

350

×

×

×

103,84

Przykład 5

Dane i polecenia jak w przykładzie 1, w tym, że ostatnia faza zwolniona jest z podatku.

Faza obrotu

Cena netto

Wielkość dodana w fazie przed

Podatek naliczo-ny w fazie przed

Podatek należny

Cena brutto

Podatek do zapłacenia

I

100

100

0

22

122

22

II

200

100

22

44

244

22

III

300

100

44

66

366

22

IV

416

50

66

416

Σ

×

350

×

×

×

66

Przykład 6

Dane i polecenia jak w przykładzie 1, w tym, że ostatnia faza w łańcuchu obrotów jest objęta stawką zero (przy eksporcie).

Faza obrotu

Cena netto

Wielkość dodana w fazie przed

Podatek naliczony w fazie przed

Podatek należny

Cena brutto

Podatek do zapłacenia

I

100

100

0

22

122

22

II

200

100

22

44

244

22

III

300

100

44

66

366

22

IV

350

50

66

0

416

-66

Σ

×

350

×

×

×

0

Podatek dochodowy od osób prawnych

Osobą prawną jest jednostka organizacyjna, która z mocy prawa ma zdolność prawną. Jest podmiotem praw i obowiązków. Osobami prawnymi są przedsiębiorstwa, spółki kapitałowe, spółki akcyjne, towarzystwa wzajemnych ubezpieczeń, Skarb Państwa.

Podatnikami są również jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, między innymi: przedstawicielstwa prawnych osób zagranicznych działających na podstawie zezwoleń wydanych przez Ministerstwo Współpracy z Zagranicą (szkoły, placówki oświatowe, kulturalne itp.).

Przy podatkach od osób prawnych panuje zasada nieograniczonego obowiązku podatkowego, co oznacza, że podatnicy mający siedzibę lub zarząd na terytorium Polski podlegają opodatkowaniu od całości dochodów, bez względu na miejsce ich powstania (plus dochody osiągane zagranicą). Wyjątkiem są tu takie firmy, które mają ograniczone obowiązki podatkowe - dotyczy to podatników nie mających siedziby lub zarządu w Polsce, wówczas tacy podatnicy podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje wąski zakres zwolnień od podatku dochodowego: Skarb Państwa (jednostki organizacyjna), NBP, Fundusze Celowe (np. Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych), przedsiębiorstwa międzynarodowe i inne jednostki gospodarcze, które są utworzone przez organ administracji państwowej z innymi państwami na podstawie umowy zawartej między nimi lub porozumienia.

Przedmiotem opodatkowania jest dochód, czyli nadwyżka uzyskanych w danym roku podatkowym przychodów nad kosztami ich uzyskania.

Do kosztów uzyskania przychodu nie są wliczane następujące elementy:

Przychody zwolnione z opodatkowania:

Okresowemu zwolnieniu od opodatkowania podlegają:

Ulgi w podatku dochodowym od osób prawnych:

Wynagrodzenia obejmują wydatki pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze lub ich ekwiwalenty. Do wynagrodzeń nie zalicza się:

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych

Do odpisów na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, na mocy ustawy z 1993 roku o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, zobligowane są następujące jednostki organizacyjne:

Zasady tworzenia ZFŚS:

Stawki odpisów na ZFŚS:

ZFŚS przeznacza się na:

Podatek akcyzowy

Podatkiem akcyzowym objęte są towary zaliczane do grupy towarów luksusowych lub używek. Nie ma on charakteru wielofazowego - jak np. VAT - tzn. jest naliczany i pobierany w jednej fazie - fazie produkcji; jest wliczany przez producenta w cenę produktu. Podatek ten ma głównie wymiar fiskalny, nie pełni funkcji stymulującej, tzn. nastawiony jest tylko na ściąganie przychodów do budżetu. Stawki podatku akcyzowego mogą być określane kwotowo lub procentowo).

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Podatek dochodowy od osób fizycznych został wprowadzony ustawą z dnia 26.07.1991 r. (ostatnie zmiany w Dz. U. Nr 92, poz. 801 z 1999 r.)

Osoba fizyczna to człowiek posiadający zdolność prawną, którą nabywa w chwili narodzin.

Ustawa ta nakłada na podatników nieograniczony oraz ograniczony obowiązek podatkowy.

Nieograniczony obowiązek podatkowy mają osoby fizyczne, które mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski lub których czasowy okres pobytu na terytorium Polski jest dłuższy niż 183 dni (wówczas opodatkowaniu podlega cały dochód bez względu na miejsce jego osiągnięcia).

Wyjątki: wolne od opodatkowania podatkiem dochodowym są dochody osiągane zagranicą przez personel przedstawicielstw dyplomatycznych i konsularnych (na zasadach wzajemności).

Przedmiotem opodatkowania jest osiągany przez osobę fizyczną dochód, tzn. nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania w roku podatkowym. Jeżeli wystąpiła strata, wówczas podatnik płaci podatek od dochodu pomniejszonego o tę stratę.

Opodatkowanie źródła przychodów:

Skala opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zależy od progów dochodowych. W 1999 r. Obowiązywały następujące progi:

      1. dochód do 29.624,- zł - 19% podstawy opodatkowania minus 394,80 zł ulgi;

      2. dochód od 29.624,- do 59.248,- zł - podatek w wysokości 5.233,76 zł (19% pierwszego progu) plus 30% nadwyżki ponad 29.624,- zł;

      3. dochód ponad 59.248,- zł - podatek w wysokości 14.120,96 zł plus 40% nadwyżki ponad 59.248,- zł.

Koszty uzyskania przychodu są uzależnione od tego, w ilu zakładach pracuje podatnik oraz od tego czy dojeżdża do pracy do innej miejscowości. Wynoszą odpowiednio:

  1. 74,06 zł dla zatrudnionego w jednym zakładzie w miejscu zamieszkania;

  2. 92,58 zł dla zatrudnionego w jednym zakładzie poza miejscem zamieszkania;

  3. 111,09 zł dla zatrudnionego w kilku zakładach pracy.

Ulgi w podatku dochodowym od osób fizycznych są dwojakiego rodzaju:

  1. odliczane od podstawy dochodu (np. ulga mieszkaniowa);

  2. odliczane od naliczonego podatku (np. ulga na dokształcanie).

Systematyka przychodów i wydatków Budżetu Państwa

Budżet Państwa - roczny plan finansowy państwa, w którym są określone źródła przychodów i wydatki w danym roku budżetowym.

Procedura ustalania budżetu:

    1. Projekt budżetu przygotowywany jest przez Ministra Finansów w porozumieniu z poszczególnymi ministerstwami.

    2. Na podstawie prognozowanych założeń projekt budżetu jest sporządzany przez Ministra Finansów.

    3. Na podstawie projektu ministrowie poszczególnych resortów sporządzają projekty resortowe lub samorządowe.

    4. Projekty te wracają do Ministra Finansów i są korygowane.

    5. Zweryfikowany projekt Budżetu Państwa kierowany jest do Sejmu.

    6. Zostaje wyznaczona sesja plenarna Sejmu - pierwsze czytanie projektu budżetu.

    7. W komisjach sejmowych przedstawiane są poprawki do budżetu, które następnie są głosowane.

    8. Projekt z prowadzonymi poprawkami trafia pod obrady Sejmu - drugie czytanie projektu ustawy budżetowej.

    9. Plenarna dyskusja w Sejmie.

    10. Głosowanie.

    11. Przekazanie projektu budżetu pod obrady Senatu.

    12. Senat wprowadza poprawki, które są głosowane w Sejmie.

    13. Projekt jest przedstawiany Prezydentowi do podpisu, który ma 3 tygodnie na jego podpisanie.

Prowizorium budżetowe obowiązuje gdy w Sejmie nie można dojść do porozumienia odnośnie kształtu Budżetu Państwa (jest pierwszy projekt Ministra Finansów).

Źródła przychodów Budżetu Państwa

Głównymi źródłami przychodów Budżetu Państwa są:

  1. podatki (80% ogółu przychodów):