Dionizos - bóg wszystkiego co żyje, spał zimą budził się wiosna, od niego pochodzi śmiech, wydobył z ziemi winna latorośl.
Dionizje- to święta na cześć boga wina, winogrono zbierano dwa razy w roku.
Dytyramby - pieśni biesiadne śpiewane ku czci Djonizosa, z czasem zmieniły charakter na poważny.
Dramat satyrowy tragedia
Koryfeusz - przewodnik chóru . 1 aktor - Tespis, 534, 2 aktor - Ajschylos, 3 aktor - Sofokles.
Tragos- kozioł, Ode - pieśń, Galee - łasica, Tragoida- pieśń kozła, Galene - cisza.
Zasada trzech jedności:
- czasu: cała akcja utworu zamykała się w 24 godzinach przeważnie od wschodu do zachodu
- miejsca: wszystkie wydarzenia rozgrywają się w tym samym miejscu na przykład przed pałacem królewskim a o zdarzeniach które rozegrały się gdzieindziej informują posłańcy
- akcji: jeden główny watek, brak wątków pobocznych i epizodów które nie rozwijają akcji.
Zasada Decorum (stosowności) - zobowiązuje twórców dramatu antycznego do pisania tragedii wyłącznie stylem wysokim, a komedii średnim i wysokim.
Zasada wynikająca z decorum: nie można było pokazywać na scenie ludzkiej śmierci, scen dramatycznych, pojedynków, okaleczeń itp.
Zasada jedności - w tragedii nie można było przedstawiać scen komicznych , a w komedii scen dramatycznych.
Tytułowanie utworu - tytuł nadawano od imienia głównego bohatera np. Antygona, Król Edyp, Prometeusz.
Brak scen zbiorowych - na scenie mogą przebywać jednocześnie i prowadzić dialog maksymalnie trzy osoby.
Charakterystyczna konstrukcja utworu: czyli podział na sceny dialogowe (epejsodia) i pieśni chóru (stasima).
W budowie teatru stosuje się te same zasady co w budowie świątyni.
Chór - informuje o wydarzeniach które dzieją się poza sceną i je komentuje.
Bohaterem tragedii - jest bohater tragiczny, osoba wplątana w konflikt tragiczny uwikłany w sytuację z której nie ma wyjścia.
Konflikt tragiczny - jest to konflikt miedzy dwiema wartościami, które są jednakowo ważne, jest nierozwiązywalny często prowadzi do katastrofy, konflikt z którego nie ma wyjścia każda decyzja prowadzi do katastrofy.
Tragizm - sytuacja tragiczna w której znalazł się bohater prowadzi go zawsze do katastrofy.
Wina tragiczna (wina niezawiniona) - polegająca na błędnym rozpoznaniu i fałszywej ocenie własnej sytuacji
Budowa Tragedii antycznej: Prolog - rozpoczyna się dialogiem lub monologiem informuj e o temacie,
Parados - pieśń na wejście chóru, Epejsodion - dialogi bohaterów, Epilog - kończy tragedie.
Orchestra - scena, Parados - trybuny, Skene- przebieralnia.
Dionizos - bóg wszystkiego co żyje, spał zimą budził się wiosna, od niego pochodzi śmiech, wydobył z ziemi winna latorośl.
Dionizje- to święta na cześć boga wina, winogrono zbierano dwa razy w roku.
Dytyramby - pieśni biesiadne śpiewane ku czci Djonizosa, z czasem zmieniły charakter na poważny.
Dramat satyrowy tragedia
Koryfeusz - przewodnik chóru . 1 aktor - Tespis, 534, 2 aktor - Ajschylos, 3 aktor - Sofokles.
Tragos- kozioł, Ode - pieśń, Galee - łasica, Tragoida- pieśń kozła, Galene - cisza.
Zasada trzech jedności:
- czasu: cała akcja utworu zamykała się w 24 godzinach przeważnie od wschodu do zachodu
- miejsca: wszystkie wydarzenia rozgrywają się w tym samym miejscu na przykład przed pałacem królewskim a o zdarzeniach które rozegrały się gdzieindziej informują posłańcy
- akcji: jeden główny watek, brak wątków pobocznych i epizodów które nie rozwijają akcji.
Zasada Decorum (stosowności) - zobowiązuje twórców dramatu antycznego do pisania tragedii wyłącznie stylem wysokim, a komedii średnim i wysokim.
Zasada wynikająca z decorum: nie można było pokazywać na scenie ludzkiej śmierci, scen dramatycznych, pojedynków, okaleczeń itp.
Zasada jedności - w tragedii nie można było przedstawiać scen komicznych , a w komedii scen dramatycznych.
Tytułowanie utworu - tytuł nadawano od imienia głównego bohatera np. Antygona, Król Edyp, Prometeusz.
Brak scen zbiorowych - na scenie mogą przebywać jednocześnie i prowadzić dialog maksymalnie trzy osoby.
Charakterystyczna konstrukcja utworu: czyli podział na sceny dialogowe (epejsodia) i pieśni chóru (stasima).
W budowie teatru stosuje się te same zasady co w budowie świątyni.
Chór - informuje o wydarzeniach które dzieją się poza sceną i je komentuje.
Bohaterem tragedii - jest bohater tragiczny, osoba wplątana w konflikt tragiczny uwikłany w sytuację z której nie ma wyjścia.
Konflikt tragiczny - jest to konflikt miedzy dwiema wartościami, które są jednakowo ważne, jest nierozwiązywalny często prowadzi do katastrofy, konflikt z którego nie ma wyjścia każda decyzja prowadzi do katastrofy.
Tragizm - sytuacja tragiczna w której znalazł się bohater prowadzi go zawsze do katastrofy.
Wina tragiczna (wina niezawiniona) - polegająca na błędnym rozpoznaniu i fałszywej ocenie własnej sytuacji
Budowa Tragedii antycznej: Prolog - rozpoczyna się dialogiem lub monologiem informuj e o temacie,
Parados - pieśń na wejście chóru, Epejsodion - dialogi bohaterów, Epilog - kończy tragedie.
Orchestra - scena, Parados - trybuny, Skene- przebieralnia.
Dionizos - bóg wszystkiego co żyje, spał zimą budził się wiosna, od niego pochodzi śmiech, wydobył z ziemi winna latorośl.
Dionizje- to święta na cześć boga wina, winogrono zbierano dwa razy w roku.
Dytyramby - pieśni biesiadne śpiewane ku czci Djonizosa, z czasem zmieniły charakter na poważny.
Dramat satyrowy tragedia
Koryfeusz - przewodnik chóru . 1 aktor - Tespis, 534, 2 aktor - Ajschylos, 3 aktor - Sofokles.
Tragos- kozioł, Ode - pieśń, Galee - łasica, Tragoida- pieśń kozła, Galene - cisza.
Zasada trzech jedności:
- czasu: cała akcja utworu zamykała się w 24 godzinach przeważnie od wschodu do zachodu
- miejsca: wszystkie wydarzenia rozgrywają się w tym samym miejscu na przykład przed pałacem królewskim a o zdarzeniach które rozegrały się gdzieindziej informują posłańcy
- akcji: jeden główny watek, brak wątków pobocznych i epizodów które nie rozwijają akcji.
Zasada Decorum (stosowności) - zobowiązuje twórców dramatu antycznego do pisania tragedii wyłącznie stylem wysokim, a komedii średnim i wysokim.
Zasada wynikająca z decorum: nie można było pokazywać na scenie ludzkiej śmierci, scen dramatycznych, pojedynków, okaleczeń itp.
Zasada jedności - w tragedii nie można było przedstawiać scen komicznych , a w komedii scen dramatycznych.
Tytułowanie utworu - tytuł nadawano od imienia głównego bohatera np. Antygona, Król Edyp, Prometeusz.
Brak scen zbiorowych - na scenie mogą przebywać jednocześnie i prowadzić dialog maksymalnie trzy osoby.
Charakterystyczna konstrukcja utworu: czyli podział na sceny dialogowe (epejsodia) i pieśni chóru (stasima).
W budowie teatru stosuje się te same zasady co w budowie świątyni.
Chór - informuje o wydarzeniach które dzieją się poza sceną i je komentuje.
Bohaterem tragedii - jest bohater tragiczny, osoba wplątana w konflikt tragiczny uwikłany w sytuację z której nie ma wyjścia.
Konflikt tragiczny - jest to konflikt miedzy dwiema wartościami, które są jednakowo ważne, jest nierozwiązywalny często prowadzi do katastrofy, konflikt z którego nie ma wyjścia każda decyzja prowadzi do katastrofy.
Tragizm - sytuacja tragiczna w której znalazł się bohater prowadzi go zawsze do katastrofy.
Wina tragiczna (wina niezawiniona) - polegająca na błędnym rozpoznaniu i fałszywej ocenie własnej sytuacji
Budowa Tragedii antycznej: Prolog - rozpoczyna się dialogiem lub monologiem informuj e o temacie,
Parados - pieśń na wejście chóru, Epejsodion - dialogi bohaterów, Epilog - kończy tragedie.
Orchestra - scena, Parados - trybuny, Skene- przebieralnia.
Dionizos - bóg wszystkiego co żyje, spał zimą budził się wiosna, od niego pochodzi śmiech, wydobył z ziemi winna latorośl.
Dionizje- to święta na cześć boga wina, winogrono zbierano dwa razy w roku.
Dytyramby - pieśni biesiadne śpiewane ku czci Djonizosa, z czasem zmieniły charakter na poważny.
Dramat satyrowy tragedia
Koryfeusz - przewodnik chóru . 1 aktor - Tespis, 534, 2 aktor - Ajschylos, 3 aktor - Sofokles.
Tragos- kozioł, Ode - pieśń, Galee - łasica, Tragoida- pieśń kozła, Galene - cisza.
Zasada trzech jedności:
- czasu: cała akcja utworu zamykała się w 24 godzinach przeważnie od wschodu do zachodu
- miejsca: wszystkie wydarzenia rozgrywają się w tym samym miejscu na przykład przed pałacem królewskim a o zdarzeniach które rozegrały się gdzieindziej informują posłańcy
- akcji: jeden główny watek, brak wątków pobocznych i epizodów które nie rozwijają akcji.
Zasada Decorum (stosowności) - zobowiązuje twórców dramatu antycznego do pisania tragedii wyłącznie stylem wysokim, a komedii średnim i wysokim.
Zasada wynikająca z decorum: nie można było pokazywać na scenie ludzkiej śmierci, scen dramatycznych, pojedynków, okaleczeń itp.
Zasada jedności - w tragedii nie można było przedstawiać scen komicznych , a w komedii scen dramatycznych.
Tytułowanie utworu - tytuł nadawano od imienia głównego bohatera np. Antygona, Król Edyp, Prometeusz.
Brak scen zbiorowych - na scenie mogą przebywać jednocześnie i prowadzić dialog maksymalnie trzy osoby.
Charakterystyczna konstrukcja utworu: czyli podział na sceny dialogowe (epejsodia) i pieśni chóru (stasima).
W budowie teatru stosuje się te same zasady co w budowie świątyni.
Chór - informuje o wydarzeniach które dzieją się poza sceną i je komentuje.
Bohaterem tragedii - jest bohater tragiczny, osoba wplątana w konflikt tragiczny uwikłany w sytuację z której nie ma wyjścia.
Konflikt tragiczny - jest to konflikt miedzy dwiema wartościami, które są jednakowo ważne, jest nierozwiązywalny często prowadzi do katastrofy, konflikt z którego nie ma wyjścia każda decyzja prowadzi do katastrofy.
Tragizm - sytuacja tragiczna w której znalazł się bohater prowadzi go zawsze do katastrofy.
Wina tragiczna (wina niezawiniona) - polegająca na błędnym rozpoznaniu i fałszywej ocenie własnej sytuacji
Budowa Tragedii antycznej: Prolog - rozpoczyna się dialogiem lub monologiem informuj e o temacie,
Parados - pieśń na wejście chóru, Epejsodion - dialogi bohaterów, Epilog - kończy tragedie.
Orchestra - scena, Parados - trybuny, Skene- przebieralnia.
Dionizos - bóg wszystkiego co żyje, spał zimą budził się wiosna, od niego pochodzi śmiech, wydobył z ziemi winna latorośl.
Dionizje- to święta na cześć boga wina, winogrono zbierano dwa razy w roku.
Dytyramby - pieśni biesiadne śpiewane ku czci Djonizosa, z czasem zmieniły charakter na poważny.
Dramat satyrowy tragedia
Koryfeusz - przewodnik chóru . 1 aktor - Tespis, 534, 2 aktor - Ajschylos, 3 aktor - Sofokles.
Tragos- kozioł, Ode - pieśń, Galee - łasica, Tragoida- pieśń kozła, Galene - cisza.
Zasada trzech jedności:
- czasu: cała akcja utworu zamykała się w 24 godzinach przeważnie od wschodu do zachodu
- miejsca: wszystkie wydarzenia rozgrywają się w tym samym miejscu na przykład przed pałacem królewskim a o zdarzeniach które rozegrały się gdzieindziej informują posłańcy
- akcji: jeden główny watek, brak wątków pobocznych i epizodów które nie rozwijają akcji.
Zasada Decorum (stosowności) - zobowiązuje twórców dramatu antycznego do pisania tragedii wyłącznie stylem wysokim, a komedii średnim i wysokim.
Zasada wynikająca z decorum: nie można było pokazywać na scenie ludzkiej śmierci, scen dramatycznych, pojedynków, okaleczeń itp.
Zasada jedności - w tragedii nie można było przedstawiać scen komicznych , a w komedii scen dramatycznych.
Tytułowanie utworu - tytuł nadawano od imienia głównego bohatera np. Antygona, Król Edyp, Prometeusz.
Brak scen zbiorowych - na scenie mogą przebywać jednocześnie i prowadzić dialog maksymalnie trzy osoby.
Charakterystyczna konstrukcja utworu: czyli podział na sceny dialogowe (epejsodia) i pieśni chóru (stasima).
W budowie teatru stosuje się te same zasady co w budowie świątyni.
Chór - informuje o wydarzeniach które dzieją się poza sceną i je komentuje.
Bohaterem tragedii - jest bohater tragiczny, osoba wplątana w konflikt tragiczny uwikłany w sytuację z której nie ma wyjścia.
Konflikt tragiczny - jest to konflikt miedzy dwiema wartościami, które są jednakowo ważne, jest nierozwiązywalny często prowadzi do katastrofy, konflikt z którego nie ma wyjścia każda decyzja prowadzi do katastrofy.
Tragizm - sytuacja tragiczna w której znalazł się bohater prowadzi go zawsze do katastrofy.
Wina tragiczna (wina niezawiniona) - polegająca na błędnym rozpoznaniu i fałszywej ocenie własnej sytuacji
Budowa Tragedii antycznej: Prolog - rozpoczyna się dialogiem lub monologiem informuj e o temacie,
Parados - pieśń na wejście chóru, Epejsodion - dialogi bohaterów, Epilog - kończy tragedie.
Orchestra - scena, Parados - trybuny, Skene- przebieralnia.
Dionizos - bóg wszystkiego co żyje, spał zimą budził się wiosna, od niego pochodzi śmiech, wydobył z ziemi winna latorośl.
Dionizje- to święta na cześć boga wina, winogrono zbierano dwa razy w roku.
Dytyramby - pieśni biesiadne śpiewane ku czci Djonizosa, z czasem zmieniły charakter na poważny.
Dramat satyrowy tragedia
Koryfeusz - przewodnik chóru . 1 aktor - Tespis, 534, 2 aktor - Ajschylos, 3 aktor - Sofokles.
Tragos- kozioł, Ode - pieśń, Galee - łasica, Tragoida- pieśń kozła, Galene - cisza.
Zasada trzech jedności:
- czasu: cała akcja utworu zamykała się w 24 godzinach przeważnie od wschodu do zachodu
- miejsca: wszystkie wydarzenia rozgrywają się w tym samym miejscu na przykład przed pałacem królewskim a o zdarzeniach które rozegrały się gdzieindziej informują posłańcy
- akcji: jeden główny watek, brak wątków pobocznych i epizodów które nie rozwijają akcji.
Zasada Decorum (stosowności) - zobowiązuje twórców dramatu antycznego do pisania tragedii wyłącznie stylem wysokim, a komedii średnim i wysokim.
Zasada wynikająca z decorum: nie można było pokazywać na scenie ludzkiej śmierci, scen dramatycznych, pojedynków, okaleczeń itp.
Zasada jedności - w tragedii nie można było przedstawiać scen komicznych , a w komedii scen dramatycznych.
Tytułowanie utworu - tytuł nadawano od imienia głównego bohatera np. Antygona, Król Edyp, Prometeusz.
Brak scen zbiorowych - na scenie mogą przebywać jednocześnie i prowadzić dialog maksymalnie trzy osoby.
Charakterystyczna konstrukcja utworu: czyli podział na sceny dialogowe (epejsodia) i pieśni chóru (stasima).
W budowie teatru stosuje się te same zasady co w budowie świątyni.
Chór - informuje o wydarzeniach które dzieją się poza sceną i je komentuje.
Bohaterem tragedii - jest bohater tragiczny, osoba wplątana w konflikt tragiczny uwikłany w sytuację z której nie ma wyjścia.
Konflikt tragiczny - jest to konflikt miedzy dwiema wartościami, które są jednakowo ważne, jest nierozwiązywalny często prowadzi do katastrofy, konflikt z którego nie ma wyjścia każda decyzja prowadzi do katastrofy.
Tragizm - sytuacja tragiczna w której znalazł się bohater prowadzi go zawsze do katastrofy.
Wina tragiczna (wina niezawiniona) - polegająca na błędnym rozpoznaniu i fałszywej ocenie własnej sytuacji
Budowa Tragedii antycznej: Prolog - rozpoczyna się dialogiem lub monologiem informuj e o temacie,
Parados - pieśń na wejście chóru, Epejsodion - dialogi bohaterów, Epilog - kończy tragedie.
Orchestra - scena, Parados - trybuny, Skene- przebieralnia.