Teatr grecki

theatron – półkolista widownia usytuowana na zboczu góry, z kamiennymi ławkami dla widzów,
orchestra – prostokątny plac (także w kształcie elipsy albo koła), wysypany piaskiem lub
ubity, na którym śpiewał chor i wykonywał ewolucje taneczne,
skene – drewniany barak służący jako garderoba dla aktorów, a jednocześnie tło akcji spektaklu;
umieszczano na nim malowane tablice jako rodzaj dekoracji,
proskenion – przed skene, odpowiednik dzisiejszej sceny, miejsce występów aktorów.

W teatrze greckim występowało tylko trzech aktorów – mężczyzn i chór. Aktorzy kształcili
się u starszych, doświadczonych kolegów i retorów – nauczycieli wymowy – w celu opanowania
eleganckiego, wytwornego sposobu poruszania się, pięknego gestu i poprawnej
wymowy. Publicznością teatru byli mężczyźni, także metojkowie oraz niewolnicy towarzyszący
swoim panom. Kobiety i młodzież byli źle widziani. Początkowo spektakle były
bezpłatne, później wprowadzono opłatę w wysokości 2 oboli – odpowiadającą wartości
najskromniejszego dziennego wyżywienia. Perykles wprowadził zasiłek dla najbiedniejszych,
aby mogli uczestniczyd w przedstawieniach, co świadczy o szczególnej roli teatru
w starożytnych Atenach.