WSPARCIE OSOBY WZBURZONEJ EMOCJONALNIE
W kontakcie pomocowym z osobą wzburzoną emocjonalnie, niezależnie od przyczyny tego wzburzenia (zazdrość, strach, gniew, wstyd, upokorzenie, rozpacz, itp.) najważniejsze jest przestrzeganie kilku reguł wspomagania. Są to elementy kontaktu werbalnego i niewerbalnego, które pomagają osobie wzburzonej odreagować nadmiernie wzbudzone emocje.
REGUŁY WSPARCIA:
Nie tłumić emocji (nie uciszać; nie pocieszać; nie zawstydzać)
Zrównoważyć emocjonalnie („przy mnie możesz płakać”; pozwolić na
„wygadanie się”)
Zaopiekować się stroną somatyczną (pozwolić usiąść; podać szklankę wody)
Nie oceniać wypowiedzi (nie komentować; nie przerywać; nie dopytywać)
Nie radzić, lecz udzielać wsparcia (informacyjnego; być w trudnych chwilach)
Być asertywnym (przeciwdziałać lepności emocjonalnej; nie ulegać wymuszeniom, roszczeniom; nie pozwolić na zawłaszczenie własnej osoby; odmawiać nieuzasadnionym prośbom o pożyczki finansowe).
Osobie wzburzonej emocjonalnie ulgę przyniesie zwerbalizowanie swojego problemu, wyartykułowanie własnych emocji, wyzbycie się nadmiaru energii oraz zobiektywizowanie swoich przeżyć i to należy jej umożliwić. Ważne jest, aby odreagowane emocje ustąpiły miejsca rozumowi. Wówczas osoba wymagająca wsparcia może inaczej spojrzeć na swój problem, spróbuje podejść do niego racjonalnie i podejmie trud samodzielnego rozwiązania go.
W trakcie procesu wsparcia emocjonalnego istotna jest również ocena poziomu wzburzenia danej jednostki pod kątem natężenia emocji i jakości danego uczucia oraz towarzyszących mu myśli obsesyjnych, samobójczych, dezorganizacji myślenia i działania. W takiej sytuacji osoba wymaga profesjonalnej pomocy psychologicznej lub psychiatrycznej.