WSPARCIE OSOBY Z SYNDROMEM NIEWYBACZONEJ KRZYWDY
Każda niewybaczona krzywda, jak podaje Mellibruda, może stać się przeżyciem oganiającym daną jednostkę i zdominować jej zachowanie w zakresie sfery emocjonalnej( syndrom) lub intelektualnej (pułapka).
Jeżeli niewybaczona krzywda przyjmie postać syndromu, wówczas możemy zaobserwować następujące zachowania:
znieczulenie emocjonalne- polega na „zamrażaniu” przez człowieka przeżywanych negatywnych uczuć, stopniowo rozszerza się to na inne stany emocjonalne
bolesne podrażnienie- gry reakcje emocjonalne człowieka przypominają stan ”nie gojącej się rany” i występują nawet przy bardzo słabych bodźcach negatywnych.
O pułapce niewybaczonej krzywdy będziemy wówczas mówić, gdy osoba ciągle w rozmowach wraca do przykrych, minionych doświadczeń:
-sygnalizuje je werbalnie lub parawerbalnie
- nie może ich ujmować racjonalnie
- mówiąc o swoich przeżyciach żywo reaguje emocjonalnie
- postrzega siebie jako ofiarę
- niekorzystnie wyraża się o krzywdzicielu, mówi, że mu nie może wybaczyć, planuje odwet
- zmienia swoje dotychczasowe zachowanie
- zamyka się w sobie, zrywa kontakty z innymi.
Doświadczenie doznanej krzywdy ma zasadniczy wypływ na ukształtowanie się niektórych cech osobowości. Wówczas w jego zachowaniu można zaobserwować:
uporczywe dążenie do prób podporządkowania sobie lub zniewolenia innych ludzi
uporczywe unikanie przejawiania własnej siły osobistej oraz możliwości wywierania osobistego wpływu na otoczenia lub samego siebie
nadmierna gotowość do pomagania innym
Aby człowiek aby móc normalnie funkcjonować musi wybaczyć i zapomnieć. Jeśli tego nie potrafi popada w pułapkę lub utrwalony syndrom niewybaczonej krzywdy i dlatego należy mu pomóc.
Wsparcie osób z syndromem nieprzebaczonej krzywdy, mówiąc za Mellibrudą, polega na udzieleniu pomocy w:
- uwolnieniu się z pułapki minionego czasu( musi zapomnieć, przestać myśleć o przeszłości)
- uzyskaniu nowego źródła mocy osobistej( musi wyszukać w sobie nowe pozytywne rokujące predyspozycje i zmienić je w umiejętności, aby w ten sposób podnieść swoją samoocenę)
- wzroście zdolności do spotkania się z własnymi uczuciami, zagrażającymi(zwerbalizować je, wyartykułować, uzewnętrznić)
- rezygnacji z nierealistycznych oczekiwań wobec życia( zmienić hierarchię wartości)
- wycofania energii ze spraw, które nie rokują powodzenia( zająć się czymś innym)
- powstrzymania lub ograniczenia przymusu walki i obrony(przebaczyć i zapomnieć, lub jeśli nie może, to odpuścić i poczekać, aż los sam dopełni sprawiedliwości)
- odzyskanie umiejętności autentycznego życia ( i tu bardzo przydatne jest ukazanie mu światów alternatywnych i wzmocnienie poczucia sensu życia)