KONSPEKT ZAJĘĆ Z JĘZYKA POLSKIEGO

Data: 16.05.2006

Prowadząca:

Klasa: I SP

Temat: „Polska- nasza ojczyzna”

Cele ogólne:

-doskonalenie umiejętności określania położenia danych miast i regionów na mapie,

-zapoznanie uczniów z treścią wierszy o Polsce,

-doskonalenie umiejętności uważnego słuchania tekstu czytanego przez kolegów
i nauczyciela oraz wypowiadania się na ich temat,

- doskonalenie umiejętności układania i pisania zdań,

- zapoznanie z informacjami dotyczącymi symboli narodowych.

Cele szczegółowe:

- poprawnie przyporządkuje nazwy miast, regionów oraz przedmioty, miejscom na mapie,

- odpowie na pytania dotyczące treści czytanych utworów

- odnajdzie w tekście fragmenty dotyczące skojarzeń z ojczyzną

-wypowie się na temat symboli narodowych,

-napisze własne skojarzenie z ojczyzną

Metody kształcenia:

-słowna

-oglądowa

-czynna

Formy pracy:

- indywidualna

- zbiorowa

Środki dydaktyczne: kontur i mapa Polski, kartoniki z nazwami, plecak, wiersze, obrazki, czyste karteczki, muszle, figurki pary krakowskiej, kamienia, latarenka, statek w butelce, sieć rybacka, bursztyn, kierpce, gorset krakowski, piasek

Przebieg zajęć:

1. Wprowadzenie do tematu

Przyporządkowanie nazw miast i regionów miejscom na mapie, ułożenie hasła z rozsypanki literowej.

GDAŃSK, WARSZAWA, SZCZECIN, KRAKÓW, ZAKOPANE, POZNAŃ, LUBLIN, MAZOWSZE, MORZE, JEZIORA, GÓRY.

2. Zabawa dydaktyczna ”Skąd przywiozłam te pamiątki?”

Nauczyciel pyta z czym kojarzy się plecak i jakie jest jego przeznaczenie.

Dzieci wyjmują kolejno z plecaka skarby przywiezione z kraju i układają na mapie.

Muszle, bursztyn, latarnia, statek w butelce, piasek, łódka- obrazek, kajak- obrazek, chusta góralska, gorset krakowski, kamienie, kierpce, syrenka,

Nazywanie regionów, miejsc, miast z których przywieziono pamiątki.

3. Czytanie wierszy o Polsce (Podr.str.74)

Wybrane dzieci czytają. Nauczyciel zadaje pytania:

- o jakim kraju mowa?

- dlaczego mówimy, że Polska jest naszym domem?

Nauczyciel czyta wiersz Czesława Janczarskiego „Ojczyzna”.

- co to jest ojczyzna?

- z czym się kojarzy ojczyzna?

- czym dla was jest Ojczyzna?

Dzieci odpowiadając na postarają się znaleźć fragment wiersza odzwierciedlający ich skojarzenie z ojczyzną

4. Rozmowa na temat wyglądu flagi, godła, hymnu. Układanie i pisanie zdań o Polsce(cw.6 z.1)

5. Skojarzenia z Polską

Dzieci wypisują na karteczkach jedno słowo, które będzie skojarzeniem z ojczyzną. Przyczepiają pomysły pod hasłem Polska na konturze mapy wykorzystanym wcześniej Omówienie.

„Ojczyzna” Czesław Janczarski

Ojczyzna nasza to wieś i miasto

I las, co szumi piosnkę o zmroku

Obłok i słońce, co świeci jasno

Zboże, co w polu rośnie wysoko

Ojczyzna nasza to dom i szkoła

I szara wstęga drogi za domem

I wszystko, wszystko co jest dokoła

Tak bliskie sercu, drogie, znajome

To mowa, którą od dziecka znamy

To ludzie, których nic nie pokona

Gorącym sercem Ciebie kochamy

Ojczyzno nasza, ziemio rodzona.

Ojczyzna - państwo bądź jakiś inny obszar, z którym człowiek powiązany jest szczególną więzią emocjonalną. Chodzi tu najczęściej o kraj/miejsce urodzenia bądź zamieszkania przodków.

Godłem Polski jest Orzeł Biały na czerwonym tle. Jest on zwrócony z prawą stronę i ma rozpostarte skrzydła. Jego niewielka głowę wieńczy złota korona. Ten okazały ptak ma duży dziób oraz złote szpony. Orzeł Biały jest dla wszystkich Polaków symbolem męstwa i wolności

Według popularnej legendy, założyciel państwa Polan Lech, podczas postoju w okolicach Poznania ujrzał pod wieczór sporych rozmiarów gniazdo na drzewie. Znajdował się w nim biały orzeł z dwoma pisklętami. Gdy Lech przyglądał się mu, orzeł rozpostarł skrzydła na tle nieba czerwonego od zachodzącego słońca. Lech zachwycił się, postanowił tam osiąść, umieścił orła w swym herbie, a miejsce na pamiątkę nazwał Gniezdnem od słowa gniazdo.

Flaga Polski - prostokątna, podzielona na dwa równe pasy poziome biały na górze, czerwony na dole. Barwy państwowe Polski (biel i czerwień) pochodzą z godła państwowego - białego orła w koronie na czerwonym polu. Od 2 lat dzień 2 maja jest dniem Flagi Rzeczypospolitej Polskiej.

Hymn- pieśń tą śpiewa się zawsze w chwilach uroczystych i ważnych. Napisał ją Józef Wybicki we Włoszech z myślą o polskich żołnierzach walczących na ziemi włoskiej pod dowództwem generała Jana Henryka Dąbrowskiego. Stąd też nazwa Mazurek Dąbrowskiego.

GDAŃSK	SZCZECIN
WARSZAWA	ZAKOPANE
KRAKÓW	LUBLIN
POZNAŃ
MAZOWSZE	MORZE
GÓRY	JEZIORA

Ćwiczenie 1.

Do 9 dodaj kolejne liczby z tabeli .Wyniki wpisz w puste kratki.

+	2	5	3	8	6	4	1
9

Ćwiczenie 2.

Uzupełnij tabelę. Dodawaj do 8, do 7 - wyniki wpisz w puste miejsca.

+	2	4	7	5	3	8	6
8	10
7		11

Ćwiczenie 3.

Uzupełnij tabelę. Odejmuj od 10. Wynik wpisz w puste miejsca.

-	3	5	2	7	6	8	1
10

...................................................

Nazwisko i imię

Ćwiczymy mnożenie.

2	5	4	1	3	0	7	6	8	9	10

2		4		3			7		9	10
	6		2		0	16		12

	0	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10
1
2
3

2	0	8	6	3	5	1	7	10	9	4

SPRAWDŹ CO UMIESZ Kl. I - 2

Zadanie 1. Oblicz.

6 + 5 = ___ 5 + 8 = ___ 8 + 6 = ___

9 + 4 = ___ 3 + 8 = ___ 6 + 7 = ___

12 - 6 = ___ 14 - 7 = ___ 16 - 9 = ___

24 - 6 = ___ 22 - 4 = ___ 25 - 8 = ___

________________________________________________________

Zadanie 2. Oblicz.

• 3 = ___ 9 : 3 = ___ 14 : 2 = ___

• 4 = ___ 12 : 4 = ___ 21 : 3 = ___

• 4 = ___ 18 : 3 = ___ 16 : 2 = ___

Zadanie 3. Rozwiąż zadanie i napisz odpowiedź.

W sklepie sportowym były 4 pudełka z piłkami. W każdym pudełku było po 6 piłek. Ile piłek było we wszystkich pudełkach?

__________________________

__________________________

Odpowiedź: ........................................................................................................

Numer zadania	1	2	3	Razem
Ilość punktów

Propozycje zabaw muzycznych do wykorzystania na lekcjach matematyki w klasach I-III

Matematyka jest przedmiotem bardzo trudnym, dlatego też poszukuje się różnych form zainteresowania dzieci tym przedmiotem. Jedną z takich form zainteresowania są gry i zabawy muzyczne. Zabawy są zawsze dla dzieci wielką atrakcją, pobudzają je emocjonalnie, mobilizują ich energię, wywołują zaciekawienie przedmiotem zajęć, często wpływają na radosne ożywienie dzieci. Zabawy wykorzystane przy wprowadzaniu prostych pojęć matematycznych mogą być bardzo różnorodne, w zależności od rodzaju wprowadzanego pojęcia. Wszystkie jednak muszą prowadzić do ułatwienia zrozumienia prostych pojęć matematycznych, zachęcać dziecko do logicznego myślenia przy jednoczesnym wyrabianiu u dzieci poczucia rytmu i słuchu muzycznego. Zabawy przedstawione przeze mnie poniżej są tylko propozycjami możliwymi do wykorzystania na lekcjach matematyki. Nie należy na jednych zajęciach stosować zbyt wielu zabaw, gdyż dzieci mogą „nie nadążać” i zacząć się nudzić.

Przykłady zabaw:

1. „Zwierzątka” - to zabawa mająca pomóc dzieciom zrozumieć, a także utrwalić pojęcie zbioru. Klasa podzielona na grupy. Nauczyciel na pianinie wystukuje dźwięki, które mają się dzieciom kojarzyć z jakimś zwierzątkiem. Grupy po chwili zastanowienia się przedstawiają te zwierzątka w postaci zbiorów. Jest tyle zbiorów ile przedstawionych zwierzątek. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie.

2. „Ruchoma szachownica” - zabawa ta pozwala dzieciom na utrwalenie pojęcia stosunków przestrzennych. Dzieci ustawiają się w czterech szeregach przodem do osoby prowadzącej, po czym szereg drugi i czwarty przesuwa się w prawo lub w lewo, tak aby zająć miejsca w przerwach między dziećmi pierwszego i trzeciego szeregu jak na szachownicy. Przy marszowym akompaniamencie dzieci idą cztery kroki do przodu i obracają się o 90 stopni w prawo. Czynność tę powtarzają jeszcze trzy razy, w ten sposób dochodzą do punktu wyjścia. Następnie robią to samo z obrotem w lewo. Każde dziecko rysuje swoimi krokami kwadrat, co powoduje, że cała szachownica przesuwa się raz w prawo, raz w lewo po linii kwadratu lub prostokąta w zależności od ilości dzieci stojących na szachownicy. Aby ułatwić dzieciom zachowanie jednakowej odległości między sobą w czasie ruchu, w pierwszej fazie ćwiczenia mogą one kontrolować te odległości idąc z wyciągniętymi w bok rękoma. Ręce jednego dziecka nie mogą dotykać rąk innego dziecka, ani w czasie marszu do przodu, ani w czasie obrotu.

3. „Ile kroków” - zabawa, która również pozwala na zrozumienie stosunków przestrzennych. Zabawę powinny poprzedzać ćwiczenia wprowadzające. Dzieci ustawiają się pod ścianą, osoba prowadząca wyznacza niezbyt odległe miejsce, do którego powinny dojść dzieci. Przed wyruszeniem do wyznaczonego celu, Dzieci kolejno mówią ile kroków należy wykonać, aby dojść do oznaczonego miejsca, po czym sprawdzają podaną przez siebie ilość kroków z ilością kroków wykonanych. Następnie należy zwiększyć odległość od ściany do celu i wykonać ćwiczenie jak poprzednio. Kiedy dzieci względnie dobrze opanują wyznaczanie ilości kroków od miejsca wyjściowego do celu można już przystąpić do zabawy. Dzieci ustawiają się w rogu sali i w myśli próbują obliczyć ile kroków muszą zrobić, aby po przekątnej przejść do przeciwległego rogu sali. Wymieniając kolejno ilość kroków, która ich zdaniem wystarczy do przebycia tej drogi i głośno licząc przemierzają ten odcinek. Wygrało to dziecko, które podało najbardziej zbliżoną ilość kroków. W zabawie tej trzeba uważać, aby ustalona wielkość kroków nie zmieniała się w czasie wykonywania zadania. Kroki mogą być różne w zależności od akompaniamentu (marsz, drobny bieg, skoki lub inne wymyślone przez dzieci). Zabawy, które wymagają ćwiczeń wprowadzających powinny być rozłożone na kilka zajęć, tak, aby za każdym razem wzbudzały zainteresowanie i nie powodowały znużenia częstym powtarzaniem.

4. Trzy rodzaje chodów:

1. chód legato - polega na miękkim i wolnym prowadzeniu nogi w przód z jednoczesnym postawieniem nogi prowadzonej do przodu bez żadnego akcentu. Każdy krok trwa jedną całą nutę. Przy wykonywaniu kroków dzieci liczą. Akompaniament całe nuty w takcie 4/4 nie zaakcentowane. Zabawa może zostać wykorzystana przy wprowadzaniu i utrwalaniu liczb od 1-20, a także przy wprowadzaniu ułamków traktując krok jako całość.

2. Chód morcato - dzieci idą z muzyką w rytmie akcentowanych ćwierćnut podnosząc nogi do przodu pod kątem prostym, akcentując każdy krok i licząc w znacznie szybszym tempie. Przy tej zabawie można wprowadzić ułamek ½ i ¼, a także można ją zastosować przy wprowadzeniu bądź utrwaleniu pojęcia kąta prostego.

3. Chód stocato - dzieci wyciągają ręce w bok i biegną w rytmie ósemek, nogi wyrzucają ostro przed siebie pod kątem prostym. Zabawa nadaje się doskonale do pojęcia ułamka 1/8.

Przekształcając te zabawy nadają się one doskonale do wprowadzania ułamków o mianownikach 2,4,8.

5. Dużą grupę zabaw stanowią zabawy pomagające w zrozumieniu i utrwaleniu porządkowania i porównywania liczb:

1. Liczby większe i mniejsze

Uczniowie trzymają w ręku kartoniki z liczbami od 1-10. Nauczyciel wskazuje jakąś liczbę, a następnie wygrywa dźwięki na pianinie. Wyższy dźwięk oznacza wskazanie przez dzieci liczby większej od podanej, niższy dźwięk, dzieci wskazują liczbę niższą od podanej itd. Ćwiczenie to doskonali słuch jak i utrwala liczby.

2. Akcenty

Dzieci w parach stoją naprzeciw siebie. Słuchając muzyki klaszczą każdą zaakcentowaną (pierwszą) miarę taktową w ręce partnera, pozostałe miary klaszczą w swoje ręce. Klaszcząc zaakcentowaną miarę taktową dzieci jednocześnie wymawiają liczbę, a klaszcząc w swoje ręce liczbę po cichu. Tak więc, w zależności od miary taktowej wymawiają głośno co 2,3 lub 4 liczbę sprawdzając jednocześnie czy dobrze liczyły po cichu. Pierwszą liczbę ustalamy na początku.

3. Zapamiętaj ile to dźwięków

Dzieci chodzą po sali w dowolnych kierunkach bez akompaniamentu, ale w podanym wcześniej tempie. Po pewnym czasie osoba prowadząca gra kolejno dwa, trzy, cztery, pięć lub więcej dźwięków. Dzieci starają się zapamiętać ilość zagranych dźwięków i dopiero na komendę „hej” klaszczą tyle razy, ile usłyszały dźwięków. Zabawa może zostać wykorzystana w ramach przerwy śródlekcyjnej.

4. Cyfry- zabawa również nadaje się na przerwę śródlekcyjną.

Dzieci siedzą z nogami skrzyżowanymi, dłonie swobodnie opierają na kolanach, plecy lekko zaokrąglone, głowa pochylona, słuchają muzyki. Na przerwę w muzyce, wolniutko w rytm własnego oddechu rękami, głową i tułowiem imitują cyfrę. Następnie opuszczają ręce na kolana, głowę lekko pochylają do przodu, rozluźniając mięśnie grzbietu i w tej pozycji pozostają przez chwilę, słuchając spokojnej, nie za głośno granej muzyki. Na następną przerwę w muzyce powtarzają ćwiczenie imitując inną cyfrę i tak można kilka razy.

5. Podania piłki

Dzieci stoją parami w małym rozkroku, zwrócone do siebie plecami. Odległość w parach wynosi mały krok. Każde dziecko jest jakąś liczbą. Jedno dziecko z każdej pary trzyma oburącz piłkę średniej wielkości. Rytm walczyka ( takt ¾ )

Takt 1 - wszystkie dzieci unoszą ręce i piłkę w górę. Piłkę przejmuje drugie dziecko z każdej pary.

Takt 2 - wszystkie dzieci pochylają się w dół i dziecko, które ma piłkę oddaje ją dołem partnerowi.

Takt 3 - wszystkie dzieci prostują się i powracają do pozycji wyjściowej.

Podając piłkę górą, dziecko przejmujące piłkę wykrzykuje liczbę większą od siebie, podając piłkę dołem liczbę mniejszą od siebie i tak kilkakrotnie, za każdym razem musi to być jednak inna liczba.

6. Inną dość dużą grupę zabaw można zastosować do najszerszego i chyba najważniejszego działu matematyki jakim jest dodawanie i odejmowanie. Wiadomo, że jest to główny dział, który muszą opanować uczniowie w początkowej fazie nauki matematyki. Nie jest to dla maluchów taka prosta i łatwa sprawa, dlatego stosowanie zabaw może im znacznie ułatwić zrozumienie i utrwalenie tych pojęć.

A oto przykłady takich zabaw, które jednocześnie mogą być pomocne w zrozumieniu i rozwiązywaniu zadań tekstowych:

1. Przegrywający odpada

Dzieci swobodnie biegają po sali w rytm swobodnej muzyki. Gdy muzyka ucichnie dzieci biegną do uprzednio przygotowanych tablic z działaniami, rozwiązują działania na „+” lub „-„. Dziecko, które nie rozwiąże działania lub rozwiąże je źle odpada. Zabawę powtarzamy.

2. Sklep muzyczny

Dzieci przynoszą na lekcje płyty i kasety. Klasę zamieniamy w sklep. Rozkładamy płyty i kasety, przynosimy magnetofon i odtwarzacz. Przy każdym przedmiocie ustawiamy ceny. Wybieramy sprzedawców. Reszta dzieci to klienci. Dzieci kupując płyty i kasety obliczają w pamięci ile zapłacą. Cenę towaru obliczają także sprzedawcy i zapisują to sobie na karteczce. Kupujący i sprzedający sprawdzają wyniki. Kupujący płacą. Sprzedający wydają im resztę. Klienci po dokonaniu zakupów mogą zapisać działania jakie wykonywali w pamięci.

Zabawa w sklep może być przydatna do utrwalenia umiejętności i wiadomości praktycznych.

3. Pociąg

Zabawę najlepiej przeprowadzić w grupach.

Sala lekcyjna to wagon pociągu, krzesła i ławki odpowiednio ustawione to ławki pociągu, a uczniowie to pasażerowie. Tworząc pociąg uczniowie śpiewają. Następnie nauczyciel podaje treść zadania i w zależności od treści uczniowie - pasażerowie wsiadają, bądź wysiadają z pociągu. Zapisują działania na tablicy. Po zapisaniu działania znów bawią się.

4. Wyśpiewane działania

Dzieci do wymyślonej przez siebie melodii układają działania tzn. podają te działania wyśpiewując je. Inne dzieci wyśpiewując podają rozwiązanie i wynik. Mogą śpiewając układać zadania tekstowe. Inne dzieci mogą je rozwiązywać.

5. Sadzenie i wycinanie drzew

Klasa to las, jedno dziecko to drwal wycinający drzewa, drugie dziecko to leśniczy sadzący drzewka, pozostałe dzieci to drzewa. Kilka „drzew” już rośnie w lesie, reszta czeka na posadzenie. Nauczyciel umawia się z dziećmi jaka melodia lub rytm będzie oznaczała sadzenie drzewek, a jak i wycinanie. Nauczyciel gra, a drwal wycina lub leśniczy sadzi drzewka w zależności od granej melodii. Gdy melodia ucichnie drwal lub leśniczy zapisują na tablicy działanie jakie należy wykonać, by dowiedzieć się ile jest teraz drzewek w lesie. Zabawę można kilka razy powtórzyć.

6. Rajd po drabince

Jest to gra, która pozwala na utrwalanie dodawania w zakresie 20, a także kształci muzycznie. Do gry potrzebna jest plansza z poleceniami muzycznymi lub matematycznymi oraz kostki. W grze może uczestniczyć dowolna ilość dzieci. Dzieci ustawiają swoje pionki na starcie i rzucają jedną, bądź dwoma kostkami ( w zależności od wieku dzieci ) i posuwają się po oznaczonych na planszy polach. Gdy pionek trafi na pole z poleceniem, uczeń musi je wykonać. W razie nie wykonania polecenia cofa się do tyłu o podaną wcześniej ilość miejsc, bądź omija podaną ilość rzutów kostką ( planszę do gry oraz kary za nie wykonanie polecenia nauczyciel przygotowuje wcześniej według własnej inwencji).Grę można utrudnić np. dzieci wyrzuconą liczbę oczek mnożą razy 2, 3 lub 4, a pola po, których się posuwają pionki przyjmujemy, że są liczone po 2, 3, 4 itp.

7. Co to za dźwięk?

Dzieci siadają w kole, a jedna wyznaczona osoba w środku. Wyznaczone z koła dziecko imituje jakiś dźwięk np. klaśnie w ręce, tupnie, uderzy w jakiś instrument perkusyjny itp. a osoba siedząca w środku czyli zgadująca, która miała cały czas oczy przykryte próbuje odgadnąć co to za dźwięk. Jeżeli odgadnie daje osobie imitującej dźwięk jakieś zadanie lub polecenie matematyczne do wykonania. Jeżeli ta osoba nie wykona polecenia zajmuje miejsce w środku. Powtarzamy zabawę kilkakrotnie.

8. Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym w kółku. Każde dziecko ma dokładnie zapamiętać swoje miejsce. Muzyka do marszu lub biegu jest sygnałem do wstania i poruszania się zgodnie z jej rytmem po całej sali. Na przerwę w muzyce dzieci wracają na swoje miejsca. To dziecko, które nie znalazło swojego miejsca lub usiadło ostatnie, daje fant. Kiedy nazbiera się kilka fantów ( nie za dużo) dzieci „wykupują” je przez wykonanie jakiegoś polecenia matematycznego.

Zadania „g” i „h” nadają się do utrwalania jakichkolwiek pojęć matematycznych.

6. Inną grupę zabaw stanowią zabawy pozwalające na lepsze poznania i utrwalenie geometrii.

1. Zabawa w linię

Zabawa może odbywać się w klasie lub na asfaltowym boisku szkolnym. Nauczyciel wystukuje dźwięki. Dzieci rysują do tych dźwięków linię. Krótki dźwięk krótka linia, długi dźwięk długa linia. Linie kreślą na kartkach w klasie lub kredą na asfalcie. Rysując linie dzieci konstruują figury geometryczne. Potem mogą je nazywać, mierzyć boki, obliczać obwód.

2. Parkiety

Dzieci lubią na ogół bajki. Można więc nadać takiej bajce konkretny kształt architektonicznego projektu. Najpierw będzie rysunek samego pałacu ( można go wykonać na plastyce ), a później projekt wnętrz. Ponieważ trudno zaprojektować całe wyposażenie rezydencji, zaproponujemy dzieciom ograniczenie się do rysunków parkietów w poszczególnych salach: balowej, jadalnej, sypialnej, gabinecie, salonie, bibliotece itd. Aby nasz projekt mógł zadowolić właściciela pałacu - króla, projektant powinien poznać jego pragnienia. A król np. może życzyć sobie, by parkiet układał się w jednej sali z pewnych określonych elementów i tworzył określone figury geometryczne. I tak np. król życzy sobie, by z elementów o określonym kształcie np. .takim jak na rysunku ułożyć kolorowe prostokąty, kwadraty większe i mniejsze itp.

Król życzy sobie również, by w każdej sali parkiet miał inny wzór. By projektantom było łatwiej włącza im muzykę (która przy projektowaniu każdej sali jest inna). Ma ona być inspiracją do tworzenia projektów. Dzieci układają parkiety przysłuchując się muzyce. Utworzone parkiety kolorują. Teraz odmierzają boki i obliczają obwód parkietu, gdyż król życzy sobie obić boki listewkami, więc musi wiedzieć ile metrów listewek potrzebuje. Jeżeli mamy do czynienia z klasą pierwszą dzieci nie obliczają obwodu, tylko mierzą boki.

3. Rysowanie figur ruchem

Zabawa polega na „rysowaniu” ruchem dowolnych linii w przestrzeni. Osoba prowadząca rysuje na tablicy lub dużym formacie papieru figurę geometryczną: kwadrat, prostokąt, trójkąt. Zadaniem dzieci jest zapamiętanie kształtu figury i przebycie takiej samej drogi - linii krokami po podłodze. Sposoby przejścia mogą być różne: chód, marsz, bieg - w zależności od możliwości psychoruchowych dzieci. Należy zwrócić uwagę, aby do ćwiczenia dzieci wykorzystały przestrzeń całej sali. Na początku kreślą figury pojedynczo, potem po dwie, trzy osoby, aż w końcu mogą przechodzić je rzędami - jedno po drugim. Zabawę należy zaczynać z różnych punktów sali.

Przedstawione przeze mnie zabawy można przeprowadzać zarówno na lekcjach matematyki, zajęciach dydaktyczno-wyrównawczych jak też na kółkach zainteresowań odpowiednio zabawy utrudniając. Takich zabaw można wymyślać bardzo dużo w zależności od potrzeb i inwencji nauczyciela. Im zabawy bardziej urozmaicone, tym lekcja ciekawsza, pozwalająca dziecku na lepsze zrozumienie podstawowych pojęć matematycznych, a nauczycielowi dająca satysfakcję.

Zabawy zostały opracowane na podstawie niżej wymienionej literatury, a przerobione według mojego pomysłu i potrzeby.

Literatura:

1) Danel - Bobrzyk: Próby korelacji uzdolnień muzycznych i matematycznych młodzieży jako podstawa indywidualizacji w procesie kształcenia muzycznego, (red.). Metodologiczne podstawy wychowania muzycznego, Uniwersytet Śląski, Katowice 1982

2. Dąbrowska M., GrafczyńskaJ.: Zabawy rytmiczne i umuzykalniające dla dzieci, Instytut wydawniczy CRZZ, Warszawa 1974

3. Krzyżanowska T.: Zabawy z piosenką, Amtel, Katowice 1995

4. Lenartowska J.: Wesołe zabawy rytmiczne, PWN, Kraków 1963

5. Moroz H.: Nasza matematyka, BGW, Warszawa 1991

Scenariusz nr 1

Temat: „O dzielnym marynarzyku” - historyjka obrazkowa - przybliżenie i pogłębienie wiadomości o morzu.

Cele:

• rozwijanie ekspresji werbalnej dzieci oraz myślenia dywergencyjnego,

• kształcenie umiejętności dokonywania w toku działania prostych operacji umysłowych: analizy i syntezy, porównywania, odwołania się do wyobraźni i spostrzegawczości, wyodrębniania elementów akcji,

• utrwalenie umiejętności czytania, aktywizowanie dzieci do wypowiedzi,

• zachowanie bezpieczeństwa nad wodą podczas wakacji.

Metody:

• pokaz, żywe słowo, opowiadanie twórcze dzieci,

• metoda zadań zamkniętych,

• metoda samodzielnych doświadczeń,

• metoda improwizacji.

Pomoce dydaktyczne:

• „Czarodziejskie okienko” z historyjką obrazkową,

• mapa Polski,

• sylwetki ryb, wędka, skakanki, niebieski materiał,

• tacki z piaskiem, patyczki, tamburyno,

• rybka akwariowa w szklanym naczyniu.

Przebieg zajęć

Uzasadnienia poczynań nauczyciela

Nauczycielka zaprasza dzieci, aby usiadły na ławeczkach przed mapą Polski. Spójrzcie i powiedzcie mi co to jest? (mapa Polski) Kto mi pokaże na mapie góry? Jak nazywa się największa rzeka? (Wisła) A co znajduje się na górze mapy (morze) A jak nazywa się nasze morze? (Bałtyk) Zbliżają się wakacje. Myślę, że wiele z was z rodzicami pojedzie nad morze, a tam czeka was wiele przygód. Spotkanie z prawdziwymi statkami, żaglówkami i prawdziwą morską wodą. Ale morze bywa również niebezpieczne, dlatego też o czym trzeba pamiętać? (o zachowaniu bezpieczeństwa podczas zabaw w wodzie i nad wodą). Te przygody czekają was już niedługo. A dzisiaj w sali mamy „zaczarowane okienko”. To okienko pochodzi z zaczarowanego statku. Na pewno jesteście bardzo ciekawe co pokaże nam to okienko. Podejdźcie do tablicy i usiądźcie po turecku w półkolu. Nauczycielka odsłania okienko. Przypatrzcie się, zastanówcie i powiedzcie mi, co przedstawiają szybki okienka? (trzy pomieszane obrazki historyjki obrazkowej bez zakończenia) Przyjrzyjcie się jeszcze raz uważnie i powiedzcie, który z tych obrazków powinien być pierwszym, który rozpoczyna przygodę? Które obrazki będą następne? (nauczycielka przypina wg kolejności podanej przez dzieci) Jak myślicie, co mogło być dalej? Kogo mógł spotkać marynarzyk płynąc po morzu? Jaki tytuł możemy nadać tej historyjce? Następnie nauczycielka prezentuje dzieciom książeczkę z której pochodzi historyjka obrazkowa. Podaje faktyczny tytuł i autora opowiadania. (Jadwiga Korczakowska „O dzielnym marynarzyku”) i oznajmia, że po zajęciach przeczyta tę książeczkę, aby dzieci mogły dowiedzieć się, czy myślą tak samo jak autorka. A teraz zamieńcie się w autorów bajek dla dzieci i opowiedzcie jeszcze raz o spotkaniu marynarzyka z morzem. Nauczycielka zaprasza dzieci do zabawy. Zabawa ruchowa „Och jak przyjemnie kołysać się wśród fal”. Dzieci siedzą na ławeczkach symbolizujących łódki i przechylają się zgodnie z podaną komendą. Zabawie towarzyszy piosenka o w/w tytule w wykonaniu nauczycielki przy akompaniamencie tamburyna. Nauczycielka siada z dziećmi nad brzegiem morza (ułożonego ze skakanek i niebieskiego materiału), do którego wkłada sylwetki ryb. Każda ryba ma przymocowane kółeczko ze spinacza i napis (lin, karp, sum, makrela, płotka). Wędka zaś jest zakończona magnesem. Dzieci „zamieniają się” w rybaków, łowią ryby, odczytują napis i układają zdania. Bardzo ładnie odczytywałyście wyrazy, układałyście zdania. W nagrodę przygotowałam dla was niespodziankę. Nauczycielka pokazuje rybkę akwariową w szklanym naczyniu. Jak myślicie, o co możemy poprosić naszą „złotą rybkę”? (o spełnienie życzeń). Nauczycielka zaprasza dzieci do stolików, na których leżą przygotowane tacki z piaskiem, patyki i prosi o narysowanie swojego życzenia do „złotej rybki”. Następnie prosi chętne dzieci, aby podeszły do rybki i opowiedziały o swoim życzeniu.

Nawiązanie do tematu Stworzenie atmosfery zaciekawienia Wiązanie przyczyn i skutków wg chronologii wydarzeń Snucie domysłów na temat zdarzeń mogących nastąpić później. Doskonalenie poprawności gramatycznej wypowiedzi. Relaks. Zaspokojenie potrzeby ruchu. Utrwalenie nazw kierunku (w prawo, w lewo). Nawiązanie do tematu poprzez przeniesienie treści na inną płaszczyznę wyobrażeniową. Ćwiczenia w odczytywaniu wyrazów i układaniu zdań. Dostarczenie radości

3

:3

2

:2

4

:4

---