WNIOSKI
Nasze doświadczenie miało na celu wyznaczenie siły parcia na powierzchnie pływaka oraz jej ramienia, metodą: doświadczalną, analityczną i graficzną.
Po zestawieniu i porównaniu uzyskanych wyników, widzimy, że w przypadku wariantu I i II długość ramienia wyznaczona metodą analityczną i graficzną jest bardzo zbliżona. Natomiast w przypadku wariantu III zauważamy znaczne różnice. Największa wynosi: 1,2 cm.
Dalej, porównując wyniki doświadczalne z pozostałymi możemy zauważyć, że występują tu najbardziej zróżnicowane wartości. Wynika to zapewne z małej precyzji wykonywania pomiarów, jak i dokładności użytych przyrządów pomiarowych. Istotną rzeczą, którą zauważamy w każdym z trzech wariantów, jest zwiększanie się ramienia siły parcia wraz ze wzrostem napełnienia wodą, czyli zwiększeniem zanurzenia rozpatrywanej powierzchni. Największa średnia wartość wynosi 28,4 cm (wariant III), najmniejsza - 25,2 cm (wariant III).
W przypadku największego napełnienia we wszystkich trzech wariantach występują bardzo zbliżone wartości długości ramienia c.
Analizując wartości siły parcia widzimy, że jej wartość wzrasta wraz ze wzrostem powierzchni parcia - wzrostem zanurzenia , co powoduje zwiększenie bryły parcia. Największa siła parcia występuje w wariancie I, w przypadku największego napełnienia i średnio wynosi 11,00 N; najmniejsza 0,31 N - w wariancie III, przy najmniejszym napełnieniu.
Jednym z podstawowych czynników wpływających na dokładność wyników był powstający menisk, który utrudniał dokładne odczytanie wysokości napełnienia zbiornika bądź pływaka.