ZWIASTOWANIE W TWOIM ŻYCIU

Bądź pozdrowiona, Maryjo! Jesteś pełna łaski, Bóg z Tobą.

Jesteś błogosławioną między wszystkimi niewiastami.

Kim Ty jesteś? Co do mnie mówisz?

Ja Ciebie nie rozumiem. Ja się Ciebie boję!

Nie bój się Maryjo, w Tobie Bóg upodobał sobie.

Poczniesz i porodzisz Syna. Będzie On Synem Najwyższego.

Jak się to wszystko stanie?

Duch Św. Cię zacieni. U Boga nie ma nic niemożliwego.

Jeśli Ty jesteś Wysłannikiem Boga, to niech mi się stanie według słowa twego.

Ja jestem tylko Służebnicą Pańską.

Kocham Cię za to, Śliczna Maryjo z Nazaret. Lubię bardzo tę tajemnicę, ale jej rozważanie najbliższe jest narzeczonym i wszystkim szukającym drogi swego powołania.

Było to w wakacje - byliśmy wtedy z gromadką młodzieży na wakacjach w górach. Wybieraliśmy się na wycieczkę na Giewont od strony Kuźnic, a wracaliśmy szlakiem w Dolinę Kościeliską i do domu.

W tamtą stronę mieliśmy odprawiać Drogę Krzyżową, a od krzyża na Giewoncie rozpocząć Różaniec. Dzień był słoneczny, wymarzona pogoda na wycieczkę z małymi i dużymi dzieciakami.

Iza, już studentka zostawała za grupą. Pomóżcie jej - prosiłem chłopaków, bo Iza dźwigała jakiś plecak. Pewnie jej ciężko albo źle się czuje. Iza podziękowała za pomoc i prosiła:

- Dajcie mi dziś spokój. Nieciężko mi, czuję się dobrze, ale dziś chcę iść sama.

Nad potokiem w Dolinie Kościeliskiej, już blisko domu gdzie mieszkaliśmy, sprawowałem mszę świętą. W procesji z darami dzieciaki składały coś przy kamieniu, który był ołtarzem: Kwiaty, szyszki, muszelki.

Iza przyniosła duży kamień i złożyła jako swój dar. Skończyła się Msza święta. Wprawdzie po Komunii Świętej, ale głodni i zmęczeni wracaliśmy do domu. Iza nie odstawała już od grupy. Szła z nami z lekkim plecakiem i była znów - jak zawsze ……. Radosna.

Wieczorem, jak to było w zwyczaju, był czas na serdeczne pogaduszki.

Izo kochana, co to było z tym kamieniem?

Nic wujaszku, to taka moja tajemnica różańcowa i taka śmieszna intencja.

Iza i ty dźwigałaś cały czas ten kamień?

Tak.

To powiedz tę „tajemnicę różańcową”.

O jejku! Wujaszek wie, że bardzo kocham Radka. Tylko nie wiem, czy Radek mnie też. Prosiłam Matkę Bożą ze zwiastowania, aby mi powiedziała co ja mam robić.

Och, ty moja Kochana IZO!

Następnego roku, gdy Iza skończyła studia a Radek był już skończonym magistrem inżynierem, błogosławiłem Izie i Radkowi jako młodej parze. Przy zapowiedziach spytałem:

Izo a czy na ślubie mogę powiedzieć o tej „tajemnicy różańcowej”?

Tak teraz już może ksiądz powiedzieć.

Kocham Was za to, moje różańcowe dzieciaki. Bądźcie szczęśliwi.

---