NARODZINY III RZECZPOSPOLITEJ
31 grudnia 1982 - zawieszenie stanu wojennego,
22 lipca 1983 - zniesienie stanu wojennego,
Dekada Jaruzelskiego = dekada stracona
W kwietniu / maju 1988 w Polsce miejsce miały strajki. Strajkowała Huta im. Lenina (HiL), stocznia. Postulaty były natury ekonomicznej. Żądano także by ludzie z Solidarności przywróceni zostali do pracy. Dostali oni bowiem „wilcze listy” przez które nie mogli nigdzie dostać pracy. Strajki z kwietnia/ maja 1988 stłumione zostały przez MO i ZOMO.
W sierpniu 1988 strajki wybuchły z nową siłą. Władze komunistyczne zaczęły dojrzewać do rozpoczęcia prowadzenia rozmów z narodem. Uzmysłowiono sobie, ze dalsze konfrontacje do niczego dobrego nie prowadzą.
26 sierpnia szef Ministerstwa Spraw Wewnętrznych - gen. Kiszczak wyraził gotowość zorganizowania Okrągłego Stołu ( - symbol równości osób zasiadających przy nim).
Po strajkach z sierpnia 1988 rozpoczęto półtajne rozmowy. Prowadziła je ekipa rządząca z Solidarnością. Odbywały się one w Magdalence, brało w nich udział kilka osób, nie sporządzono żadnych stenogramów. Rozmowy te prowadził Kiszczak, stronę społeczną reprezentował Lech Wałęsa, Andrzej Stelmachowski, udział w nich brali duchowni - ks. abp Bronisław Wacław Dąbrowski.
Rozmowy w Magdalence zaowocowały powstaniem nowego rządu. Na jego czele stanął redaktor naczelny „Polityki” - Rakowski ( liberał).
20 listopada 1988 odbyła się debata telewizyjna, w której udział brali - Lech Wałęsa
( stojący na czele zdelegalizowanej Solidarności) oraz Alfred Miodowicz ( stojący naczelne OPZZ - Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, utworzonego przez komunistów w 1984, stanowiącego alternatywę dla Solidarności). Obawiano się, czy Wałęsa podoła Miodowiczowi, jednak debata zakończyła się całkowitym sukcesem Wałęsy. Potwierdzało to fakt, że w Polsce musi się coś zmienić.
Od 6 lutego do 5 kwietnia 1989 w Warszawie w Pałacu Namiestnikowskim obradował Polski Okrągły Stół - symbol narodowego pojednania, początkujący demokratyczne przemiany. Zawiązano porozumienie przedwyborcze - kontrakt przedwyborczy. W wyborach do sejmu 65% miejsc zarezerwowanych zostało dla komunistów, 35% postawiono na wolną szalę - mogła je więc zdobyć opozycja. Reaktowany został senat do którego zaplanowano wolne wybory.
W kwietniu 1989 Solidarność ponownie zalegalizowano.
Wybory w Polsce były dwuturowe - 4 i 18 czerwca 1989. Stały się one wydarzeniem na skalę światową, przyćmiewając nawet wydarzenia z placu Tiananmen w Pekinie.
W pierwszej turze strona opozycyjna zdobyła 161 mandatów, czyli wszystkie, które mogła zdobyć (to 35%). W wyborach do senatu komuniści ponieśli kompletną porażkę - 4 czerwca opozycja zdobyła 99%, 18 czerwca prawie 100%, powstał Obywatelski Klub Parlamentarny.
Marszałkiem Sejmu został Kozakiewicz, zaś marszałkiem Senatu Stelmachowski.
Od 1989 zaczęła być wydawana „Gazeta Wyborcza”, redagowana przez Michnika, w której zaczęło się pojawiać hasło - „wasz prezydent, nasz premier”- premier ze strony społeczeństwa. Komuniści na premiera typowali jednak Kiszczaka..
19 lipca 1989 w wyborach na prezydenta wybrany został Jaruzelski. Były to wybory pośrednie - decyzję podjęło Zgromadzenie Narodowe. Od 1990 odbywają się wybory bezpośrednie.
Na premiera desygnowany został Kiszczak, ale nie udało mu się sformułować rządu. Wtedy misję tą powierzono Mazowieckiemu. Jego rząd był pierwszym półwolnym rządem od 1945. Zastosował on politykę „grubej kreski” - nie rozważał problemów sprzed jego dojścia do władzy.
W listopadzie 1990 odbyły się powszechne wybory prezydenckie. Do drugiej tury przeszedł Wałęsa i Stanisław Tymiński. Wygrał Lech Wałęsa, którego zaprzysiężenia dokonano 22 grudnia 1990.