ANTONI MALCZEWSKI MARIA (BN) oprac. R. Przybylski
ŻYCIE POETY
Dzieciństwo i młodość
- 1779: Jan Malczewski kupuje szefostwo regimentu wojsk koronnych
- 1790: do jego regimentu przenosi się płk Filip Hauman, towarzyszy mu żona, Konstancja
- Konstancja i Filip rozwodzą się
- Malczewski wstępuje do Targowicy
- 1792: ślub Jana i Konstancji
- 3 VI 1793: urodziny Antoniego w Warszawie
- 4 lata mieszkają w Kniahiniu, koło Dubna (na Wołyniu)
- 1800: Konstancja umiera, Antonim zajmuje się Julianna z Błędowskich Skibicka, a jej syn, Franciszek, jest jego najlepszym przyjacielem
- 1805: Gimnazjum Wołyńskie w Krzemieńcu
* wyrwanie młodzieży z kręgu sarmackiej ciemnoty
* obrona humanistycznych i patriotycznych tradycji Oświecenia
- 1809: ucieczki uczniów gimn. przez granicę
* dyr. gimn. (Czacki) był temu przeciwny, wiązał nadzieje na przyszłość z osobą cara
- 1 IX 1811: Malczewski w Korpusie Inżynierów w Księstwie Warszawskim
(Ks. przygotowywało się do wojny z Rosją)
* Antoni skierowany do Modlina
* wieczory w salonach warszawskich
* mieszka z Aleksander Błędowskim
* konflikt z Błędowskim: pokłócili się o Karolinę z Walewskich Chodkiewiczowi (żonę Aleksandra), Antoni jej bronił, Chodkiewicz był sekundantem, Malczewski chybił, pozwolono mu znowu strzelić, aż w końcu Błędowski postrzelił go w stopę, pogodzili się
* w pałacu Paca: Antoni dosiadł konia, który był nie do okiełznania, otarł chorą stopę, nie mógł wziąć udziału w wojnie
* w Modlinie podczas oblężenia, aż do kapitulacji 25 XII 1813
- wraca na Wołyń i pisze list poetycki do Chodkiewicza (1814)
* czasy Napoleona = lata walki o wielkość ideału życiowego
* fatalistyczne przekleństwo, jakie ciąży na Polsce, zostało udowodnione klęską Napoleona
* krytycyzm w stosunku do porządku po 1815 r.
* rozmyślania nad smutkiem bytowania ludzkiego w społ.
- 1815: powrót do Warszawy
- 1816: zwolnienie z wojska i podróż z Franciszką Fryderykową Lubomirską
Podróże
- Szwajcaria, (1817) Włochy: zerwanie z księżną, Paryż: chemia i mesmeryzm, (1818) Jezioro Genewskie, Mont Blanc (Podróż na Górę Białą opisana w liście do prof. Picteta), Włochy: z ks. Czetwertyńskim, pdp poznaje Byrona, wozi jego podobiznę i dzieła
- Byron to dla Antoniego lekcja rozczarowania człowieka do swoich czasów
- 1821: powrót do kraju, na Wołyń (wioska Łaski): wiersz O, jak przykro do swoich wracać bez nadzie
Wiek klęski
- odwiedza sąsiadów, podsędków Rucińskich
- leczy chorą na histerię Rucińską magnetyzmem (często ~ mistycyzm, w Wwie leczył tak Baudouin de Courtenay)
- Rucińska mówi, że tylko obecność Malczewskiego jest dla niej lekarstwem, rozwodzi się
- Antoni umieszcza Rucińską u krewnych Modzelewskich w Łucku, ale ona jedzie za nim do Hnidawy, wyjeżdżają z Wołynia do Warszawy (1824)
* pisarz choruje, najpdp na raka
* dawni przyjaciele zrywają z nim kontakty
* zostaje urzędnikiem ministerstwa spraw wewn., ale Rucińska chce, by był z nią cały czas, więc rezygnuje z pracy dla świętego spokoju
- 7 - 9 VIII 1825: Antoni kończy swe jedyne dzieło
* poemat się nie sprzedaje
* pisarz nie ma pieniędzy, pożycza od Karola hr. Kossowskiego
- 2 V 1826: pisarz umiera
* Rucińska zabiera jego rzeczy i znika, wraca do podsędka i cieszy się dobrym zdrowiem
* pogrzebem zajął się Karol Kossowski
- 1830: grobu Malczewskiego na Powązkach nie można już znaleźć
- poł. XIX wieku: Skimborowicz stawia na cmentarzu kamień „ku uczczeniu pamięci autora Marii”
MIEJSCE POEMATU W DZIEJACH POLSKIEJ EPIKI POETYCKIEJ
Tradycyjne odczytanie Marii
jako niemal dosłowne naśladownictwo Byrona
Mickiewicz Lit. słowiańska: od Byrona różni ją uczucie chrześcijańskie; poezja o wiecznym cierpieniu ludzi wygnanych z raju; chrześcijańska reakcja na rewolucyjną poezję Byrona
poemat historyczny, o dziejach Polski; twórcza kontynuacja Byrona; doniosła rola w kształtowaniu się romantyczne epiki poetyckiej w Polsce (poematu historycznego)
Malczewski i Byron
- bunt byronowski
* opozycja wobec teorii poświęcenia i ofiary człowieka na ołtarzu mądrej społeczności
* obrona pokolenia romantyków przed racjonalistyczną teorią Hegla o obiekcie jako nadrzędnym systemie, wobec którego bunt jednostki jest karygodnym zwyrodnieniem
* wołanie o prawo do buntu wobec świata
* konieczność tworzenia nowego systemu pojęć o moralności i pięknie
- Byron = „apostoł sceptycyzmu”
- wg Malczewskiego Byron wyraził ostateczną prawdę o człowieku, sam Antoni był więc „tylko” wnikliwym i nowatorskim kontynuatorem jego epiki poetyckiej, nie buntował się wobec niej
Powstanie polskiej romantycznej powieści poetyckiej
- Malczewski przeniósł do literatury polskiej bajroniczną formę epiki poetyckiej, tzw. powieść poetycką - romantyczny poemat filozoficzno-moralny
- Mickiewicz już zaczął szukać najbardziej właściwej formy dla epickiego obrazu historii
* Grażyna (w rzeczywistości była tylko modyfikacją epopei)
* najcenniejszy spadek po dziejach to hasło: żadnej ugody z najeźdźcą
* historia to nauczycielka ludzi, którzy aprobatę „4 rozbioru” (1815) uważali za tchórzliwą, antypatriotyczną ugodę z wrogiem
* historia to mistrzyni buntowników
- cechy epopei („wiersza bohaterskiego”):
* duża wierność w opisie epoki historycznej - realizm historyczny
* „machina cudowna”
* opisywanie epoki odległej
- w Grażynie nie ma już przełomowego zdarzenia historycznego i cudowności, ale jest to wciąż poemat o przeszłości, współczesna jest tylko aluzja polityczna, a moralny konflikt został rozwiązany tradycyjnie, antybajronicznie
- historia w Marii Malczewskiego:
* u Byrona: obraz historii to konwencja literacka, kształtowana kilkoma kreskami, wydobywającymi nastrój lub konflikt
* Malczewski: dramat człowieka uwikłanego w zdarzenia historyczne
* historia to umowna konwencja, maska synteza historii
* przykłada większą uwagę do poetyckiego obrazu historii niż Byron - ścisła wizja XVII w.
* synteza oparta jest o materiał rzeczywisty i realizm szczegółów (~ Scott)
- sprzeczności w poemacie:
* współczesne zagadnienia moralne i filozoficzne
* umowne, maskaradowe traktowanie historii
* pomieszanie szczegółowych danych historycznych z pobłażliwością dla pdp
MARIA JAKO ROMANTYCZNY POEMAT FILOZOFICZNY
Przeciw społecznej etyce oświecenia
- każdą z 2 pieśni Marii otwiera motyw przemijania ludzkiego o sensowności ludzkiego bytu
- przekonanie o potworności świata (vs. etyka oświeceniowa)
- pocieszenie boskie (ważne dla sentymentalistów) niewiele się liczy, nie broni człowieka przed rozpaczą i nie zmienia postaci świata
Bunt romantyczny
- Wacław to jeden z pierwszych manifestów romantycznej rozpaczy
* przeznaczeniem człowieka jest odczucie utraty wszelkich dóbr i prawd
* ludzie usiłują się bronić przed pustką, Wacław wierzy w miłość
- Wacław i Maria nie są klasyczną parą romantycznych kochanków
- postać Marii wywodzi się z sentymentalnych motywów (~ duma, ale dumy były nieporadne, wulgarne i zabawne niekiedy w swoim braku motywacji) konwencja stała się poetycka
* ukochany jedzie na bój (rycerz, ból rozstania)
* podziw dla kochanka, który nie splamił honoru patriotycznego
* złe myśli i przeczucia
* pociecha w religii
* nie ma w niej nic, co w chwili rozpaczy kazałoby przekląć porządek świata
- miłość Marii jest sentymentalna, ale miłość Wacława jest w pełni romantyczna, wiedzie nie do pokory, ale do buntu
* jego ojciec zamordował mu żonę, więc Wacław stał się ojcobójcą
* zohydził tym samym własne sumienie, zniszczył czystość
- świat jest obiektem pogardy i nienawiści (vs. oświeceniowa utopia o zgodności interesów między społ. a jednostką)
- manifest skrajnego indywidualizmu człowiek może wymierzyć sobie sprawiedliwość ponad odwiecznymi zasadami sumienia
Romantyczny pesymizm
- Miecznik: broni wiary w sensowność ludzkiego losu
- patriotyzm (obok miłości) próbuje stworzyć człowiekowi atmosferę szczęścia na ziemi
- koniec poematu to obraz starca, któremu zostało już tylko przeżycie ohydy świata, ukorzenie się przed jego ironią i sarkazmem (gdy M. narażał życie dla ojczyzny, Wojewoda dokonał mordu na jego córce)
- Malczewski stawia nad wszystkimi usiłowaniami ludzkimi znak zapytania
- dramat bohaterów ma konkretne społeczne motywy, przyczyną ich nieszczęść są ludzie
- bohaterowie podlegają też prawom, które rządzą dolą ludzką niezmiennie i bezwzględnie (postaci fantastyczne: Maski, Pacholę) fatalistyczny tragizm bytu człowieka
* Pacholę: personifikacja zgryzoty i niedoli w duchu poezji gminnej
* śpiewają pieśń o przeznaczeniu człowieka
- świat społeczny stał się narzędziem niepojętego i okrutnego losu, dzięki któremu dosięga ludzi ich ostateczne przeznaczenie: pustka i beznadziejność
Poemat przedlistopadowego pokolenia
- 1813: tragedia krachu nadziei zaważyła na dalszym życiu Malczewskiego, rozpacz Marii jest nieodwracalnie beznadziejna
- Mickiewicz nie przeżył w młodości takiego rozczarowania, wyprawa napoleońska była dla niego już legendą, dlatego rozpacz Dziadów cz. IV jest pełna nadziei
SĄD NAD HISTORIĄ
U źródeł romantycznego historyzmu
- bajroniczna myśl o człowieku jako wielkiej pomyłce natury, o człowieku, który nie mieści się w ogólnej harmonii świata (u M.) świadczy o tym historia ludzkiej miłości i obraz dziejów narodu
- w sporze o historię chodziło o:
* ocenę historycznego dorobku własnej klasy
* wyklęcie tych wad i błędów, które spowodowały upadek państwa
* wydobycie wartości, do których naród chciałby się przyznać i rad by je rozwijać
- Malczewski ujął historię w filozoficznym, a nie politycznym aspekcie, bliski był w tym Joachimowi Lelewelowi
- za kanwę poetycką posłużyły Malczewskiemu wypadki znane i komentowane w XVIII/XIX w., tzn. tragiczna historia Gertrudy Komorowskiej
* z tej kanwy zostawił tylko fakty, zmienił zaś: (1) tło historyczne, (2) stanowisko społeczne bohaterów, (3) charaktery bohaterów
* historia ta stała się humanistycznym sądem nad przeszłością szlachecką, poematem o najuczciwszych i najpodlejszych ludziach danej klasy
- Staszic (troska o wydobycie hum. piękna z historii narodu) wywarł wpływ na Niemcewicza, a z kolei Niemcewicz był wzorem dla Malczewskiego (krytycyzm), który podjął te myśli, kiedy i Staszic, i Niemcewicz zaczęli się z nich wycofywać
- miarą dziejów uczynił pisarz prawo do szczęścia, wówczas szlachecka Polska okazała się krajem okrutnych praw i bezkarnych zbrodni
- Malczewski uznał patriotyzm za najcenniejszą wartość, jaka została po dawnej szlachcie
Człowiek a historia
- wg Antoniego historia to wielki Moloch, który bawi się człowiekiem, a potem odrzuca go; to kolejny element, dzięki którego człowieka dosięga przeznaczenie (Miecznik)
- człowiek nie otrzymuje od historii zupełnie nic
Ściągnęli na spoczynek zwycięzcy i jeńce;
Bo w życiu choć ta jedność - że rozkosz z cierpienie,
Trud, nuda, wstyd i sława, kończą się - znużeniem.
JĘZYK, STYL, WIERSZ
Język Malczewskiego
- oboczności w pisowni, wynikłe z chaosu, jaki panował w gramatyce polskiej
(trosków, liców, łzów, tą razą, źrzódło, wśrzód, letko, od wężów jedzona)
- Malczewski chętnie wybiera takie oboczności, których klasyk by nie dopuścił, poddaje się naciskowi języka mówionego
- nasilenie prowincjonalizmów = galicyzmów (w jego domu fr. był na porządku dziennym)
- rutenizmy i rusycyzmy (chował się wśród szlachty wołyńskiej)
(zięciu [zięciowi], wtedy [potem])
- formy języka staropolskiego (wpływy szkoły, elementy stylu - archaizowanie)
(krzą [kruszą się], wżdy, usarzy, w rozprawie)
- mowa potoczna jest zarówno w wypowiedziach postaci, jak i w narracji
- nowotwory (wynik fantazji językowej lub dostosowanie do szeregu fonicznego)
- miejsca mgliste i niezrozumiałe z natury rzeczy, nie przez defekty gramatyczne
Styl Marii
styl pieśni ludowej (kozak i Pacholę)
powtórzenie o char. ludowym:
A kiedy się rozśmieję - to jak za pokutę;
A kiedy będę śpiewał - to na smutną nutę (669-670)
styl retoryczny (Miecznik i rycerstwo; Maria w rozmowie z Mieczn. - ton tragedii klas.)
powtórzenie w mowie Miecznika do żołnierzy
A kto by się miał straszyć tatarskiego tańca,
A kto by życie szczędził srogiego pogańca (829-830)
styl sentymentalno-romantyczny (partie odautorskie; Maria w dialogu z Wacławem)
powtórzenie uczuciowe
Ah! czyjeż serce, czyje, w żalu się nie nuży? (30)
Ruszaj, ruszaj, kozacze... (51)
dużo epitetów charakterystycznych dla poezji sentymentalnej
porównanie życia ludzkiego do strumyka
I gdzież to żywy, czysty strumyczek upłynął?
Mruczał na swą nikczemność, a w jeziorze zginął. (293-294)
Wiersz poematu
- 13-zgł. (wyj.: dwie pieśni Masek i finałowe opowiadanie Pacholęcia)
- teoria wiersza Alojzego Felińskiego (Barbara Radziwiłłówna):
* czystość rymu
* średniówka po 7 sylabie (7+6)
* urozmaicenie: zestrojenie lub rozstrojenie syntaktyczno-rytmiczne w średniówce
* urozmaicenie: przeplatanie długich i krótkich okresów
- wariacje na temat średniówki w Marii
* (7+6) dwa równorzędne człony zdania (~ Feliński) Ja ludziom oręż rozdam, / siebie też przysłonię
* (7+6) asymetria syntaktyczno-rytmiczna Pędzą, a wśrzód promieni / zniżonego słońca
* (7+6) jedno zdanie wypełnia cały szereg Spiesz się swą tajemnicę / odkryć kozakowi
- nowości wersyfikacyjne w Marii
* pauza nie zawsze w średniówce - efekt retoryczny: Jej zręczność, jej... niestety! / ona matką moją.
* pauza nie zawsze w średniówce - rytm. urozmaicenie: Widzę cię - i już wszystkie / znikły moje trwogi
* dwie albo trzy pauzy w pierwszej części szeregu: Płynęły - często - gorszko - / ale bez podziału.
* pauzy w całych szeregach: Jak Rozpacz - bez przytułku - / bez celu - bez granic.
* przerzutnie narzucone przez mówiony tok języka
- użycie języka mówionego jest źródłem nowatorstwa stylowego i wersyfikacyjnego
- pierwsza pieśń Masek: * dwudzielny 10-zgł. (5+5) przeplatany 8-zgł. (5+3)
* wiersz kancon włoskich, oper i baletów
- druga pieśń Masek: * 10-zgł. pieśń, rymowana abaabcdcd
* logaedyczny (5+5) refren z rymem wewn.
* każda strofa zakończona 7-zgł. wariacją refrenową
- rym w Marii jest żeński, gł. gramatyczny, niezbyt bogaty
Z PROBLEMÓW GATUNKU
Bohater powieści poetyckiej
- urywkowa, fragmentaryczna, pełna luk w życiorysie prezentacja losu bohatera
- bohater byroniczny: * człowiek współczesny
* rewolucyjny buntownik
* postać - myśliciel
* przejmuje bogactwo uczuć i pojęć moralnych, ideowych autora
- Byron stworzył konwencję, która dzięki możliwościom uogólnień filozoficznych weszła na stałe do literatury europejskiej
- romantyczny bohater-myśliciel konfrontuje swą prawdę z życiem, z prawdą innych postaci, z prawami świata, z historią, z Bogiem
Kompozycja powieści poetyckiej
- zaciemnianie akcji, tzw. tajemniczość fabuły
- historia idei, której bohater jest wyrazicielem, determinuje wszystkie cechy kompozycji
- maksymalna obiektywizacja wypowiedzi narratora
- brak chęci uzewnętrzniania, że obok bohatera istnieje i autor
- zmiana u Malczewskiego:
* narracja to dyskusja między bohaterami poematu a światem, z której wnioski ostatecznie wyprowadza autor
* fragmenty, które mogą być równie dobrze wypowiedzią autora, jak i narratora
* narrator nie tylko relacjonuje, ale i roztrząsa, osądza, prowadzi samodzielną refleksję, choć zawsze uzupełniającą bohatera
- cechy artystyczne Marii:
* opis o narzuconej strukturze opowiadania
* czas teraźniejszy
* dialog zamiast odautorskiej relacji z rozmowy bohaterów ucieczka romantyków od mowy zależnej
* specjalna postać (~ posłaniec z dramatu klasycznego; tu: Pacholę) ucieczka od mowy zależnej.
1