FDM (FREQUENCY DIVISION MULTIPLEXING)

Zwielokratnianie przepustowości medium z podziałem częstotliwości.

W metodzie tej sygnały informacyjne modulują źródła światła o różniących się nieznacznie długościach fal. Do emisji promieniowania wykorzystywane są lasery o stabilnych charakterystykach i posiadające małą szerokość linii widmowych (światło monochromatyczne).

Do dodatkowej stabilizacji częstotliwości wykorzystuje się rezonator Fabry-Perot (wykonany jako odcinek światłowodu z półprzepuszczalnymi zwierciadłami na końcach). Systemy FDM zwiększają pojemność systemu transmisyjnego poprzez wykorzystanie dużej szerokości pasma oferowanego przez światłowody. Problemem w systemach FDM może być fakt, że w zakresie większych częstotliwości zwiększa się szum wzmacniaczy półprzewodnikowych; również sygnały optyczne w torach transmisyjnych o przepustowości powyżej 10-30Gb/s ulegają degradacji wskutek dyspersji chromatycznej włókna. Ze względu na niewielkie odstępy między kanałami w systemach FDM stosuje się struktury filtrów opracowane dla mikrofal lub fal milimetrowych. Wiąże się to z demultipleksacją - istnieje kilka sposobów separacji sygnałów optycznych - stosuje się filtry optyczne lub detekcję heterodynową.

Pierwsze z powyższych rozwiązań pozwala na zwiększenie pojemności transmisyjnej pojedynczego włókna bez zmniejszenia odcinków międzyregeneratorowych.

W drugim rozwiązaniu zastosowano oddzielną detekcję heterodynową. Wiąże się to z koniecznością filtrowania znacznie gęściej usytuowanych sygnałów optycznych i zastosowania bardziej selektywnych filtrów częstotliwościowych pośredniej częstotliwości w układzie detekcji heterodynowej. Moc optyczna na poszczególnych kanałach maleje wraz ze wzrostem liczby dostępnych kanałów.

---