XIII.4 Analiza zabytków kamiennych z pochówków ciałopalnych.

W wypełnisku popielnicy składającej się na obiekt 333 odkryto niewielki kamyk (inw. 145) (Fig. 1). Pełne wymiary okazu wynoszą: 32,4 x 16 x 15 mm. Sam zabytek nie wyróżnia się niczym specjalnym. Wszystkie jego powierzchnie są mocno zagładzone, co jest charakterystyczne dla skał wchodzących w skład frakcji żwirowej. Z petrograficznego punktu widzenia omawiany kamyk zaliczamy do gnejsów. Ten konkretny typ gnejsu powstał przy udziale dużej ilości minerałów ciemnych. Odmianę taką nazywamy gnejsem amfibolowym (L. Natkaniec-Nowak, W. Heflik 2000, s. 273-286). Minerał mógł być celowo zdeponowany w popielnicy (zabieg magiczny?) lub dostał się tam w wyniku procesów postdepozycyjnych. Fakt, iż nie jest przepalony lub chociażby przegrzany eliminuje hipotezę jakoby mógł spoczywać na warstwie ziemi tuż pod stosem ciałopalnym (oczywiście przy założeniu, że stos palono bezpośrednio na ziemi). Szersze analogie do tego typu znalezisk nie są znane.

Fig. 1. Kamyk znaleziony w wypełnisku popielnicy. Nowe Grocholice, stan. 1, ob. 333, nr inw. 145.

Literatura:

Natkaniec-Nowak L., Heflik W.

2000 Kamienie szlachetne i ozdobne Polski, cz. II, Kraków, ss. 365.

---