XIII.4 Analiza zabytków kamiennych z pochówków ciałopalnych.

W wypełnisku popielnicy składającej się na obiekt 333 odkryto niewielki kamyk (inw.

145) (Fig. 1). Pełne wymiary okazu wynoszą: 32,4 x 16 x 15 mm. Sam zabytek nie wyróżnia

się niczym specjalnym. Wszystkie jego powierzchnie są mocno zagładzone, co jest

charakterystyczne dla skał wchodzących w skład frakcji żwirowej. Z petrograficznego punktu

widzenia omawiany kamyk zaliczamy do gnejsów. Ten konkretny typ gnejsu powstał przy

udziale dużej ilości minerałów ciemnych. Odmianę taką nazywamy gnejsem amfibolowym

(L. Natkaniec-Nowak, W. Heflik 2000, s. 273-286). Minerał mógł być celowo zdeponowany

w popielnicy (zabieg magiczny?) lub dostał się tam w wyniku procesów postdepozycyjnych.

Fakt, iż nie jest przepalony lub chociażby przegrzany eliminuje hipotezę jakoby mógł

spoczywać na warstwie ziemi tuż pod stosem ciałopalnym (oczywiście przy założeniu, że stos

palono bezpośrednio na ziemi). Szersze analogie do tego typu znalezisk nie są znane.

Fig. 1. Kamyk znaleziony w wypełnisku popielnicy. Nowe Grocholice, stan. 1, ob. 333, nr inw. 145.

Bibliografia:

Natkaniec-Nowak L., Heflik W.

2000 Kamienie szlachetne i ozdobne Polski, cz. II, Kraków, ss. 365.