Biblioteki w 20-leciu międzywojennym
(Biblioteka Narodowa, Biblioteka Jagiellońska, Biblioteka Zakładu Narodowego im. Ossolińskich)
Biblioteka Narodowa
Centralna książnica polska
Inicjatywa podjęta została w 1918 r. przez Stefana Demby (był on również pierwszym dyrektorem-od 1934; później w roku 1937 stanowisko objął Stefan Vrtel- Wierczyński)
Od 1927 r. posiada egzemplarz obowiązkowy
Została otwarta w 1930 r.
Zbiory stopniowo narastały dzięki licznym darom- w 1939 r. liczyły one 700 tys.
Wydawała „Urzędowy Wykaz Druków”
Biblioteka Jagiellońska
Dyrektorem był Edward Kuntze (1926-1947)
Pierwsza siedzibą było Collegium Maius
Nowy gmach przy Al. Mickiewicza został wybudowany w latach 1931-39
Zbiory zostały przeniesione w 1940 r., a biblioteka została przemianowana na Staatsbibliothek Krakau
Biblioteka Zakładu Narodowego im. Ossolińskich
W latach 1910-39 biblioteka dostała 250 tys. darów
W 1928 r. powstało Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum
W 1925 r. odmówiono bibliotece prawa do egzemplarza obowiązkowego, jednakże dostawała egzemplarz obowiązkowy czasopism
W 1938 r. zbiory liczyły: 500 tys. tomów, 5170 druków z XVI w. oraz 5298 autografów
Przed II wojną światową biblioteka Ossolineum liczyła przeszło 220 tys. dzieł, ponad 6 tys. rękopisów, ponad 9 tys. autografów, ponad 2 tys. dyplomów i ponad 3 tys. map
Ossolineum zawierało także największy w Polsce kompletny zbiór prasy polskiej z XIX i XX wieku, który po II wojnie światowej pozostał we Lwowie.