Julian Tuwim
Fakty biograficzne
poeta i tłumacz
ur. 13 września 1894 w Łodzi, zm. 27 grudnia 1953 w Zakopanem
pochodził z urzędniczej rodziny żydowskiej
debiut literacki - 1913, Prośba (w „Kurierze Warszawskim”), pod kryptonimem St. M.
1918 - wyd. pierwszego zbioru poezji Czyhanie na Boga
współpracował z czasopismami:
„Pro Arte et Studio”
„Wiadomości Literackie“ (od 1924)
„Cyrulik Warszawski” (1926-1933)
„Szpilki” (1936-1939)
działalność satyryczno-kabaretowa:
autor i kierownik literacki warszawskich kabaretów, m.in.:
Qui Pro Quo (1919-1932)
Banda (1932-1934)
Cyrulik Warszawski (1935-1939)
współtwórca noworocznych szopek artystycznych
po 1936 roku przestał pisać utwory polityczne i społeczne, zaczął tworzyć dla dzieci
1947-1951 - kierownik artystyczny Teatru Nowego w Warszawie
1949 - doktorat h.c. Uniwersytetu Łódzkiego
1951 - Nagroda Państwowa I stopnia
Okresy twórczości
1918-1926 - okres młodzieńczy
1926-1936, 1936-1939 - okres poszukiwania „słowa poetyckiego”
1940-1953 - okres wojenny i powojenny
Cechy twórczości
biologiczny dynamizm
wczesna twórczość poetycka - entuzjazm, optymizm, radość życia, witalizm
„tryumf dla jednych, zgorszenie dla drugich” (A. Brückner)
dytyrambiczna dionizyjność
frenetyczna pochwała życia
sakralizacja Nowej Poezji
czasem prowokacje
później - zwrot ku czystej poezji, wygasa poetyka dytyrambizmu
kondensacja, kompresja energetyzmu
wzrost dystansu wobec wyrażeń emocjonalnych
poszerzenie skali jakości estetycznych, m.in. o groteskowość
ekspresjonizowanie
pacyfizm
rewelacyjna poezja dla dzieci
twórczość translatorska
epitafia i epicedia
Wątki tematyczne
Bóg rozumiany panteistycznie - jako siła, która przenika, dynamizuje, prowadzi ku ekstazie wszystko, co jest życiem
model człowieka szczęśliwego
egzotyka aktywna - wychodziła naprzeciw witalizmowi i antyintelektualizmowi
Poetyka
język kolokwialny
sytuacja rozmowy
prozaizacja poezji
elementy XIX-wiecznej stylizacji gawędowo-balladowej
relikty młodopolskiej nastrojowości
demonizm
antyteza: sacrum - „antysacrum”
Tomy
wczesna twórczość poetycka - entuzjazm, optymizm, radość życia, witalizm
1918 Czyhanie na Boga
1920 Sokrates tańczący
1921 Siódma jesień
1923 Wierszy tom czwarty
1926 - zmiana w twórczości utwory zaangażowane społecznie i politycznie, antywojenne
1926 Słowa we krwi
1929 Rzecz czarnoleska
„metafizyka słowa”
1933 Biblia cygańska
1936 Treść gorejąca
Inne
1923 wypisy Czarty i czary polskie
1923 Wypisy czarnoksięskie
1934 wybór satyr i krótkich tekstów prozy Jarmark rymów
1935 Polski słownik pijacki
1935 Antologia bachiczna
1937 antologia Cztery wieki fraszki polskiej
poemat Kwiaty polskie
1949 antologia Polska nowela fantastyczna
1950 Pegaz dęba, czyli Panopticum poetyckie
1958-1963 Cicer cum caule, czyli groch z kapustą
Utwory
programowa Poezja z tomu Czyhanie na Boga
podmiot liryczny - jako natchniony prorok poetyki nowej wiary, ale subiektywnie przedstawia się jako „barbarzyńca”, człowiek pierwotny, a przede wszystkim jako jeden z wielu, ktoś z tłumu
Słopiewnie
cykl wierszy pisanych jak gdyby jakimś prapolskim lub
Siódma jesień
poetycki listownik miłosny
Jarmark rymów
twórczość satyryczna
satyra wymierzona przeciw endecji i jej antysemityzmowi
satyra obyczajowa - psychologiczna, komiczna - na snobów, dowcipnisiów, nieproszonych gości
niekiedy - styl połajankowy
niektóre utwory zaliczane do nurtu poezji społecznej - Do prostego człowieka - pacyfistyczny, w duchu socjalizmu
Biblia cygańska, Treść gorejąca
nawiązania do Apokalipsy
niepokój metafizyczny
mizantropia
kompleks drobnomieszczański
przerażenie i obrzydzenie bezsensem życia
akcenty grozy metafizycznej
idiosynkrazja wobec biurokratów i ideologów
oczyszczanie słowa przez powrót do jego praźródeł
popis etymologicznej erudycji
inwencja słowotwórcza
schematy w metaforze, paraleli
elementy patriotyczne
bezpośrednie repliki (ton kontrpamfletowy)
językowa maestria poetycka
Bal w operze (powstał w 1936, w całości wydany po wojnie)
katastrofizm
miejscami wulgarność
pamflet na sanację i na kapitalizm