Amerykańscy syjoniści - skąd tyle nienawiści?

American Zionists; Why So Much Hate?

Sami Jamil Jadallah – 5.02.2010

Na przestrzeni dziejów było wiele wybuchów nienawiści i podżegania przeciwko innym. Z wyjątkiem białej amerykańskiej wrogości i rasizmu wobec Murzynów, większość, jeśli niecała nienawiść była przeciwko "Żydom", głównie w białej chrześcijańskiej Europie.

To zdjęcie dostarczone przez Ambasadę USA w Jerozolimie al-Quds, pokazuje głównego doradcę prezydenta Donalda Trumpa, Jareda Kushnera, ściskającego dłoń izraelskiego premiera Benjamina Netanyahu, podczas gdy przygląda się specjalny przedstawiciel w międzynarodo-wych negocjacjach, Jason Greenblatt. (zdjęcie AFP)

Na przestrzeni dziejów relacje między Arabami/muzułmanami i Żydami nie były idealne, a akceptacji i partnerstwa. Żydzi, Arabowie i muzułmanie żyli w relatywnej harmonii przez wieki sięgając do pierwszych stuleci AD, i trwały do wczesnych lat 1950 i ustanowienia Izraela. Ważnym momentem był rozkaz Kalifatu Omara podczas jego pierwszej wizyty w Jerozolimie, by umożliwić Żydom powrót do Jerozolimy po tym, jak zakazało im chrześcijańskie Bizancjum.

Od Maroka na zachodzie do Kazachstanu na wschodzie, Żydzi żyli w harmonii i dobrobycie, i byli ważnymi partnerami w handlu, życiu intelektualnym i artystycznym, i odgrywali kluczową rolę w pomocy i ustanowieniu muzułmańskiej biurokracji i systemu prawnego w Kalifacie Umayyad. Być może złotym wiekiem dla Arabów/muzułmanów i Żydów była muzułmańska Hiszpania.

I odwrotnie, Europa w historii pokazywała największą pogardę i nienawiść do Żydów od Anglii na zachodzie do Rosji na wscho-dzie. Wypędzanie, inkwizycja, pogromy i holokaust były znakiem handlowym chrze-ścijańskiej Europy. Więc dlaczego amery-kańscy żydowscy syjoniści są tak pełni nienawiści i pogardy wobec arabów i muzułmanów?

Nawet w Palestynie, starożytnej i nowoczesnej, Żydzi, Arabowie, muzułmanie i chrześcijanie żyli w relatywnej harmonii i partnerstwie przez wieki, i nie było ŻADNYCH incydentów brzyd-kiej nienawiści czy rasizmu lub antysemityzmu jaki widzieliśmy w Europie czy USA.

Z syjonistyczną kolonizacją Palestyny przez europejskich świeckich Żydów i ustanawianiem uzbrojonych "syjonistycznych osiedli", Palestyńczycy początkowo nie myśleli dużo o przybyszach.

W przeciwieństwie do innych europejskich osadników kolonialnych, którzy zamierzali plądro-wać bogactwo tych kolonii, europejscy syjonistyczni osadnicy zamierzali przeprowadzić czystki etniczne w Palestynie by usunąć z niej rodowitą ludność.

Konflikt rozpoczął się kiedy stało się jasne, że przybysze nie przychodzą jako partnerzy by dzielić się Palestyną, albo uciec przed pogromami w Rosji, a żeby ustanowić nacjonalisty-czne syjonistyczne państwo z planami czystki etnicznej z tubylczej ludności.

Dobrze uzbrojeni, dobrze finansowani i dobrze zorganizowani, rozpoczęli dokonywać aktów terrorystycznych z bombardowaniem targowisk, hoteli i masowych mordów. Terroryzm na arabskim i nowoczesnym Bliskim Wschodzie urodził się w Palestynie przez tych nowych europejskich syjonistycznych żydowskich osadników.

Nie było odwetu przeciwko uzbrojonemu kolonizatorowi oprócz Hebronu, kiedy zginęły setki syjonistycznych Żydów. Liczba wyrżniętych Palestyńczyków przez syjonistycznych osadni-ków daleko przekraczała wszystko co zrobił słabo zorganizowany Palestyńczyk nie mający doświadczenia w noszeniu broni.

W charakterze Palestyńczyków nie ma rasizmu czy udziału w rasistowskich czynach, skoro Palestyna na przestrzeni dziejów była piękną mozaiką kultury, etniczności i religii, nawet teraz.

Tak nie jest w przypadku tych europejskich syjonistycznych osadników, którzy dorastali we wrogiej rasistowskiej Europie od stuleci dotkniętej antysemityzmem. Więc dla nich było tak łatwo uczestniczyć w aktach terrorystycznych w Palestynie, w reakcji na to czego przez wieki nie udało im się dokonać w Europie.

"Umowa stulecia" pokazuje pogardę i nienawiść nie tylko większości Izraelczyków, ale i w amerykańskim żydowskim syjonizmie głównego nurtu. Źle dla judaizmu, zasługuje na coś lepszego. Źle dla świata, i na pewno źle dla Palestyny i Palestyńczyków.

Częściowa lista żydowskiego syjonistycznego terroryzmu: syjonistyczna przemoc polityczna /

Zionist political violence – Wikipedia:

- 30.06.1924 Holenderski Żyd Jacob Israël de Haan zabity przez Avrahama Tehomi na rozkaz lidera Haganah, Yitzhaka Ben-Zvi [39] za jego działalność polityczną i kontakty z arabskimi liderami. [40]

- 1937-1939 Irgun przeprowadził kampanię przemocy przeciwko palestyńskim arabskim cywilom skutkującą śmiercią co najmniej 250 osób. [41, 42]

15.07.1938 Pozostawiona przez Irgun bomba na targu warzywnym w Jerozolimie, 28 rannych. [43]

25.07.1938 Irgun rzucił bombę na targowisko melonów w Haifie, 42 ofiary śmiertelne. [44]

06.11.1944 Lehi zamordował brytyjskiego ministra Lorda Moyne w Kairze, Egipt. Akcję potępił wtedy Yishuv , ale ciała zabójców sprowadzono z Egiptu w 1975 na państwowy pogrzeb i pochówek na Wzgórzu Herzla. [45]

1944–1945  Mord kilku podejrzanych kolaborantów z Haganah i brytyjski mandat rządowy w czasie sezonu łowczego.

1946  Lehi wysyła bomby listowe do brytyjskich urzędników, w tym ministra spraw zagranicznych Ernsta Bevina. [46]

26.07.1946 Zbombardowanie siedziby brytyjskich administratorów w Hotelu King David, 91 ofiar śmiertelnych - 28 Brytyjczyków, 41 Arabów, 17 Żydów i 5 innych. Ok. 45 rannych. W literaturze o praktyce i historii terroryzmu, nazwano go jednym najbardziej śmiercionośnych ataków terrorystycznych XX wieku. [47]

1946 Kilkakrotnie zaatakowano koleje i brytyjskie lotniska wojskowe.

31.10.1946 Irgun zbombardował Brytyjską Ambasadę w Rzymie. Prawie połowa budynku zniszczona, 3 osoby ranne. [48]

16.04.1947 Nie wybuchła podłożona przez Irgun bomba w Urzędzie Kolonialnym w Londynie. [49] Aresztowaną kobietę za podłożenie bomby, "Esther", jednostka Scotland Yard zidentyfikowała jako Żydówkę narodowości francuskiej. Ta jednostka zajmująca się żydowskimi działaniami terrorystycznymi ten atak powiązała ze zbombardowaniem ambasady w Rzymie w 1946. [50,51]

14.06.1947 Nalot "żydowskich terrorystów" na biuro Reuters w Tel Awiwie. [52]

25.07.1947 Afera Sierżantów: Kiedy ogłoszono wyrok na 2 członków Irgunu, Irgun porwał sierżantów Clifforda Martina i Mervyna Paice'a i zagrożono zabiciem ich w odwecie, jeśli wykona się wyroki. Kiedy groźbę zignorowano, zakładników zabito. Później ich ciała zabrano do sadu pomarańczowego i zostawiono wiszące z drzew za szyję. Ustawiono prymitywne urządzenie wybuchowe. Eksplodowało kiedy odcięto jedno z ciał, poważnie raniąc brytyjskiego oficera. [53]

Grudzień 1947 – marzec 1948 Liczne ataki na palestyńskich Arabów w kontekście wojny domowej po przegłosowaniu Planu Podziału Palestyny w ONZ.

1947 Listy bombowe wysłane przez Lehi do Trumana w Białym Domu. [54]

5-06.01.1948 Zbombardowanie Hotelu Semiramis przez Haganah (albo wg innych źródeł Irgun), 24-26 ofiar śmiertelnych.

Kwiecień 1948 Rzeź w Deir Yassin dokonana przez Irgun i Lehi, zginęło 197-120 palestyńskich wieśniaków, [55] szacunek ogólnie uznany przez badaczy. [56,57]

17.09.1948 Lehi morduje mediatora ONZ Folke Bernadotte,[58,59] którego Lehi oskarżyła o pro-arabskie stanowisko podczas negocjacji o rozejmie.

https://www.veteranstoday.com/2020/02/05/american-zionists-why-so-much-hate/