PYTANIA OGÓLNE

1. Wymień i omów podstawowe kryteria klasyfikacyjne kosztów.

1. Podział kosztów w ujęciu rodzajowym:

   • Koszty materialne (amortyzacja, zużycie paliw i energii, usługi obce materialne)

   • Koszty niematerialne (wynagrodzenia z narzutami, usługi niematerialne, podatki i opłaty, koszty zaangażowania kapitału obego)

   • Pozostałe koszty bezpośrednio wpływające na wynik przedsiębiorstwa

2. Podział kosztów wg faz przepływu i miejsca powstania:

• Koszty fazy zaopatrzenia (działy zaopatrzenia, magazynów, transportu)

• Koszty fazy produkcji (działy sterowania produkcją, transportu wewnętrznego)

• Koszty fazy dystrybucji (działy transportu, zbytu, magazynów)

3. Podział kosztów w układzie segmentów logistyki:

• Koszty przepływu fizycznego

• Koszty procesów informacyjnych

• Koszty zapasów

4. Podział kosztów według zmienności:

• Koszty stałe (amortyzacja majątku trwałego, wydatki z tytułu opłat i podatków)

• Koszty zmienne (z tytułu pracy, koszty zaangażowania kapitału, koszty wpływające na wyniki)

2. Wymień i omów sposoby wyceny rozchodu materiałów.

Istnieją ogólnie trzy znane metody wyceny wartości rozchodu materiałów. Pierwsza - metoda FIFO, czyli „pierwsze przyszło – pierwsze wyszło”, druga - metoda LIFO, czyli „ostatnie przyszło – pierwsze wyszło” i trzecia metoda cen przeciętnych. Pierwsza metoda FIFO polega na tym, że przyjmuje się fakt, iż rozchód materiałów zostaje wyceniony kolejno według cen tych materiałów, zakupionych najwcześniej, a więc w pierwszej dostawie. Natomiast kończy na dostawie ostatniej. Druga metoda będzie polegała na takiej zasadzie, że rozchód materiałów będzie wyceniany kolejno po cenach tych dostaw materiałów, które jednostka nabyła najpóźniej, czyli rozpoczynając od cen ostatniej dostawy w kolejności odwrotnej niż kolejność dostaw. Ostatnia, metoda cen przeciętnych będzie polegała na ustaleniu po każdej dostawie ceny przeciętnej, która jest obliczana jako iloraz wartości stanu końcowego powiększonego o ostatni przychód materiałów, przez ilość odpowiadającą tym wartościom. Czyli najprościej mówiąc są one obliczane w wysokości średniej ważonej cen posiadanego zapasu która jest aktualizowana po każdej nowej dostawie lub też została przyjęta jako stała dla danego okresu.

3. Wymień i scharakteryzuj strumienie pieniężne.

a)przychody i wydatki realne (strumienie pieniężne ekwiwalentne)

b)przychody i wydatki redystrybucyjne (strumienie pieniężne transferowe)

c)przychody i wydatki kredytowe. (strumienie pieniężne kredytowe)

a)Przychody i wydatki realne-strumienie pieniądza przepływające w związku z wymianą produktów i usług oraz opłacenia nakładów pracy żywej między dostawcami a nabywcami oraz między pracownikami a pracodawcami. Wzajemna wymiana świadczeń jest istotną cechą która odróżnia realne strumienie pieniądza od innych strumieni przy których tego rodzaju wzajemność świadczeń nie występuje.

b)Przychody i wydatki redystrybucyjne (transfery pieniężne)charakteryzują się one tym, że nie są związane z żadnymi świadczeniami wzajemnymi. Polegają one na nieodpłatnym i bezzwrotnym przejmowaniu określonych zasobów pieniężnych od jednych podmiotów gospodarczych i przekazywaniu ich do dyspozycji innych podmiotów. Nazywamy je redystrybucyjnymi dlatego że polegają one na ponownym dzieleniu zasobów pieniądza już raz rozdzielonych w formie przychodów realnych. Podstawowym mechanizmem redystrybucji pieniądza w skali całej gospodarki jest budżet państwa.

c)Przychody i wydatki kredytowe -źródłem tych przychodów i wydatków są operacje kredytowo-emisyjne aparatu bankowego. Przychodami kredytowymi są przychody uzyskiwane przez podmioty gospodarujące drogą zaciągania kredytów bankowych czyli pożyczek pieniężnych. Natomiast wydatkami kredytowymi są wydatki tych podmiotów ponoszone w chwili spłacania poprzednio zaciągniętego kredytu. Wspólną cechą przychodów i wydatków redystrybucyjnych i kredytowych jest ich nieekwiwalentny charakter tzn. uzyskiwanie oraz ponoszenie przychodów i wydatków nie jest związane z żadnymi wzajemnymi świadczeniami rzeczy usług lub pracy.

4. Zalety i wady finansowania obcego.

Zalety finansowania obcego:

- Dawca kapitału nie wpływa na podejmowanie decyzji w przedsiębiorstwie, nie może dokonywać jego kontroli, bowiem nie nabywa prawa własności.

-System podatkowy traktuje fin. obce korzystnie, bowiem odsetki od pożyczonego kapitału stanowią koszty działalności przedsiębiorstwa i w związku z tym pomniejszony jest zysk do opodatkowania

-Dzięki obcym środkom istnieje możliwość pozyskania nowych kapitałów bez przyjmowania nowych wspólników lub akcjonariuszy

-Dzięki finansowaniu obcemu przedsiębiorstwo może utrzymać płynność finansową

-Finansowanie obce w określonych warunkach może wpływać korzystnie na wskażnik ROE

Wady finansowania obcego:

-Obcy kapitał wymaga poniesienia kosztów w postaci odsetek, które muszą być zapłacone niezależnie od sytuacji finansowej przedsiębiorstwa.

-Z finansowaniem obcym wiąże się zapewnienie wierzycielowi gwarancji, które są kosztowne (gwarancje, kapitały własne, zabezpieczenia rzeczowe)

5. Instrumenty rynku kapitałowego.

Instrumentami rynku kapitałowego są papiery wartościowe o terminie ważności co najmniej jednego roku

Akcje - papiery własnościowe znamionujące udział właściciela w spółce akcyjnej, a co za tym idzie w kapitale zakładowym spółki. Ich wartość może być wyrażona kwotą pieniężną lub ułamkiem wartości spółki.

Obligacje - papiery wartościowe emitowane w serii, w których emitent stwierdza, że jest dłużnikiem wierzyciela i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia. Świadczenia te mogą mieć zarówno charakter pieniężny (wykup obligacji , płacenie odsetek) jak i niepieniężny (prawa do udziału w zyskach emitenta, zamiany obligacji na akcje).

Certyfikaty inwestycyjne - instrumenty finansowe emitowane przez Fundusze Inwestycyjne, będące podmiotami prawnymi prowadzącymi działalność polegającą wyłącznie na lokowaniu zebranych środków w papiery wartościowe i inne prawa majątkowe.

Listy zastawne - emitowane przez banki hipoteczne mające formę akcyjną. Mogą występować w 2 formach:

• na podstawie kredytu zabezpieczonego przez Skarb Państwa, NBP, Wspólnotę Europejską lub jej kraj członkowski, Europejski Bank Inwestycyjny, Bank Światowy

• na podstawie wierzytelności banku hipotecznego z tytułu kredytów udzielonych wymienionym wyżej podmiotom

kwity depozytowe, prawa do akcji, prawa poboru, warranty subskrypcyjne.

6. System bankowy w Polsce – charakterystyka.

System bankowy to całokształt instytucji bankowych i finansowych oraz normy, które określają ich wzajemne powiązania i stosunki z otoczeniem. Za podstawę określenia systemu bankowego uznaje się powstanie układu złożonego z banku centralnego (banku emisyjnego) i banków komercyjnych.

System bankowy pełni następujące funkcje:

• emisyjną i regulacyjną – pełni ją bank centralny przez emisję i regulację podaży pieniądza,

• depozytowo-kredytową – ujawnia się w bankach komercyjnych przez mechanizm tworzenia depozytów i transformacji ich w pożyczki i kredyty,

• rozliczeniową – bank na zlecenie klientów dokonuje rozliczeń pieniężnych (obciąża jedno konto i uznaje drugie),

• alokacyjną – umożliwia przepływ środków finansowych z mniej do bardziej efektywnych dziedzin gospodarki i podmiotów gospodarczych,

• finansowo-doradczą – bank przez służby doradcze zabezpiecza interesy swoich klientów,

• stymulacyjną – bank jako dawca kapitału wpływa na rozwój przedsiębiorczości lokalnej.

Podstawowymi elementami systemu bankowego w Polsce są:

• Narodowy Bank Polski, będącym bankiem centralnym,

• Komisja Nadzoru Finansowego,

• Bankowy Fundusz Gwarancyjny,

• sektor bankowy obejmujący banki komercyjne i banki spółdzielcze.

7. Wyjaśnij pojęcie Produkt Krajowy Brutto (PKB).

PKB - to suma wartości wszystkich produktów i usług finalnych wytworzonych w danym kraju, w danym roku przez czynniki wytwórcze, niezależnie od tego, kto jest ich właścicielem.

W skali przedsiębiorstwa jest to wartość dodana, a PKB jest sumą wartości dodanej wytworzonej przez wszystkie podmioty gospodarujące.

Istnieją 3 aspekty w oparciu o które PKB może być szacowany:

1) Dochodowy (jaki przychód został wypracowany przez producentów w danym kraju)
2) Wydatkowy (ile pieniędzy wydano w danym kraju na dobra i usługi)
3) Produkcyjny (określa rynkową wartość dóbr i usług wyprodukowanych w danym kraju)
W celu porównania rozwoju gospodarczego dwóch państw wykorzystuje się PKB w przeliczeniu na osobę.

PKB nominalny oblicza się według bieżącej wartości pieniądza, PKB realny natomiast według realnej wartości pieniądza, a więc „oczyszczony” z wpływu inflacji. Przeliczenie polega na podzieleniu PKB nominalnego przez indeks cen. PKB jest miarą wielkości gospodarki. Wzrost lub spadek realnego PKB stanowi miarę wzrostu gospodarczego.

8. Wymień narzędzia polityki pieniężnej.

Instrumentami polityki pieniężnej są:

1) stopa procentowa kredytu refinansowego, tj. kredytu zaciąganego przez

banki komercyjne w banku centralnym.

2) stopa rezerw obowiązkowych, wyrażająca minimalną relację wartości

rezerw gotówkowych banków komercyjnych do wartości depozytów.

3) stopa rezerw specjalnych, określająca procentowo część depozytów,

którą banki komercyjne obowiązkowo muszą przekazać do banku

centralnego jako rezerwę specjalną.

4) operacje otwartego rynku – sprzedaż lub skup papierów wartościowych z rynku

9. Wyjaśnij istotę inflacji oraz przedstaw jej źródła.

Inflacja – wzrost ogólnego poziomu cen (spadek realnej wartości pieniądza) W praktyce inflacja na rynku konsumpcyjnym wpływa na kondycję gospodarki. Przeciwieństwem inflacji jest deflacja. Korzystnym efektem niewielkiej inflacji może być ułatwienie renegocjacji realnej wartości niektórych cen oraz płac. Inflacja często stosowana jest przez rządy państw do finansowania budżetu, dzięki wykorzystaniu zjawiska tzw. pułapki inflacyjnej.

Źródła inflacji:

• nadmierna emisja pieniędzy, nieproporcjonalna do wzrostu gospodarczego, prowadzona poprzez:

• dodruk banknotów niemających pokrycia

• oprocentowanie pieniędzy

• działalność kredytową banków komercyjnych

• niespodziewany i gwałtowny wzrost kosztów produkcyjnych (np. surowców energetycznych)

• niezrównoważony budżet państwa (wydatki z budżetu przewyższają wpływy)

• przeinwestowanie gospodarki (nadmierne rozwinięcie procesu inwestycyjnego finansowanego przez państwo)

• wadliwa struktura gospodarki

• długookresowe dodatnie saldo bilansu handlowego (nadwyżka eksportu nad importem)

• monopolizacja gospodarki (monopoliści wzrost kosztów produkcji mogą przenosić na cenę)

• zadłużenie głównych przedsiębiorstw w danym sektorze

10. Wyjaśnij pojęcie cenowej elastyczności popytu i sposób jej mierzenia.

Cenowa elastyczność popytu – stosunek względnej zmiany ilości pożądanego dobra, do względnej zmiany jego ceny, wyrażony współczynnikiem cenowej elastyczności popytu:

gdzie:

Ed(p) – cenowa elastyczność popytu,

– wyrażona w procentach zmiana zgłaszanego zapotrzebowania na dobro w sztukach,

– wyrażona w procentach zmiana ceny.

Innymi słowy cenowa elastyczność popytu mówi o tym, o ile procent zmieni się chęć zakupu wyrażona w sztukach towaru, jeżeli cena danego towaru zmieni się o 1%.

11. Omówić znaczenie narzędzi informatycznych (sprzęt i oprogramowanie)
    w zarządzaniu logistycznym przedsiębiorstwem.

Obok przepływu rzeczowego, przepływ informacji jest drugim dominującym procesem wymagającym starannego zarządzania. Systemy informacyjne mogą spełniać w logistyce następujące funkcje:

·         inicjujące (tworzenie dokumentów, przetwarzanie zamówień)

·         planistyczne (np. prognozowanie zapotrzebowania niezależnego)

·         kontrolne (np. porównywanie wyników z założeniami)

·         koordynacyjne (harmonogram produkcji, plan sprzedaży)

·         łączące system przedsiębiorstwa z systemami zewnętrznymi klientów, dostawców, usługodawców (np. systemy EDI)

Aby móc wykorzystywać systemy informatyczne w firmie potrzebny jest do tego odpowiedni sprzęt służący do:

- przechowywania danych

- komunikacji między sprzętowymi elementami systemu

- komunikacji między ludźmi a komputerami

- odbierania danych ze świata zewnętrznego (np.: czujniki elektroniczne, kamery, skanery)

- wpływania systemów informatycznych na świat zewnętrzny – elementy wykonawcze

- przetwarzania danych, które nie są komputerami

Rozwój technik informatycznych i relatywny spadek kosztów sprzętu i oprogramowania pozwolił na zastosowanie ich w przepływie informacji w przedsiębiorstwach i ich systemach logistycznych. Zwiększenie szybkości przetwarzania, możliwość przepływu informacji w czasie rzeczywistym nawet na duże odległości, automatyczna identyfikacja, EDI, techniki satelitarne - to wszystko pozwala na znaczne przyśpieszenie i usprawnienie przepływów materiałowych. Zintegrowane systemy komputerowe wspomagają procesy planistyczne sprzedaży, prognozowanie, planowanie zapotrzebowania materiałowego, harmonogramowanie produkcji, bilansowanie dostępnych zasobów. Za pomocą wyspecjalizowanych systemów można wesprzeć również decyzje operacyjne w transporcie i magazynowaniu.

11. Omówić systemy informatyczne SCM, CRM, APS.

System SCM to elektroniczne systemy zarządzania łańcuchem dostaw które pozwalają na kontrolę przepływów towarów. System ten umożliwia swobodną analizę przebiegu materiałów pomiędzy dostawcami co daje firmie łatwiejszą możliwość dostosowania się na rynku popytowym. Wyróżniamy dwa typy systemów SCM wewnętrzne- zajmują się zaopatrzeniem, dystrybucją i produkcją oraz zewnętrzne- polegające na zespalaniu przedsiębiorstwa z jego dostawcami.

System CRM (Zarządzanie relacjami z klientami lub System relacji z klientami) to zestaw procedur i narzędzi istotnych w zarządzaniu kontaktami z klientami. CRM to przyjęta strategia działania koncentruje się na wspieraniu czynności marketingowych, procesu sprzedaży oraz wszelkich działań związanych z obsługą klienta poprzez skierowanie uwagi wyłącznie na potrzeby konsumenta, ze szczególnym uwzględnieniem wykształconych kulturowo wzorców zachowań.

System APS to systemy funkcjonujące w oparciu o łącza internetowe rozwijają jak dotychczas przede wszystkim zakresy funkcji realizowanych w obrębie MRP II. Systemy klasy APS zapewniają bowiem szybszą reakcję całego łańcucha dostaw na zmieniające się potrzeby klientów lub w warunkach pojawiania się dodatkowych, niespodziewanych zamówień.

11. Wymień i scharakteryzuj fazy cyklu życia produktu.

Klasyczny cykl życia produktu obejmuje następujące fazy: wprowadzenie na rynek, wzrost sprzedaży, dojrzałość rynkową, czyli osiągnięcie pełnego rozwoju, spadek, wycofanie produktu przestarzałego.

W fazie wprowadzenia na rynek występuje niewielka sprzedaż i prawie zerowy zysk. Produkt nie jest jeszcze dobrze znany na rynku, dlatego też sprzedaż rośnie powoli. Jego cena jest wysoka lecz brak konkurencji umożliwia odzyskanie poniesionych nakładów. Ważną rolę w tym etapie odgrywa promocja, która polega na informowaniu nabywców o walorach produktu i zachęcaniu ich do jego wypróbowania. Strategia koncentruje się na zwiększeniu udziału w rynku oraz na badaniach i rozwoju.

W fazie wzrostu sprzedaż, zysk rośnie bardzo szybko co wynika z akceptacji produktu przez konsumentów. Występuje konieczność zwiększenia ilości produktu na rynku oraz miejsc jego sprzedaży. Na skutek coraz silniejszej konkurencji powstaje potrzeba ulepszania produktu. Strategia marketingowa opiera się na zmianie ceny lub jakości oraz organizacji kanałów dystrybucji i systemów promocji.

W fazie dojrzałości następuje spowolnienie sprzedaży, które jest związane z nasyceniem rynku oraz z pojawieniem się na nim wielu innych produktów, zaspakajających te same potrzeby. Przychód osiąga swój najwyższy poziom, a w końcowej części fazy dojrzałości zaczyna spadać. Celem marketingowym jest utrwalanie zaufania do marki. Stosowane są także specjalne akcje promocyjne, które mogą zdecydowanie ożywić popyt.

Ostatnia faza to schyłek, który cechuje wyraźny spadek sprzedaży oraz zmniejszający się przychód na skutek pojawienia się licznych substytutów, nasycenia rynku czy zmian mody. W tej fazie ogranicza się produkcję, dystrybucję i aktywizację sprzedaży. Stosuje się też sprzedaż posezonową ze znacznym obniżeniem cen.

11. Omów składowe promocji mix.

Instrumentami promocji w marketingu mix są:

• promocja osobista,

• reklama,

• promocja dodatkowa (promocja uzupełniająca, promocja sprzedaży)

• marketing bezpośredni, public relations.

Promocja osobista osobiste komunikowanie się przedstawicieli firm oraz wykonywanie przez nich działań promocyjnych mających na celu sprzedaż produktów lub usług.

Do form promocji osobistej zalicza się: prezentację oferty, próbki, targi i pokazy handlowe, itp.

Reklama to płatna forma przekazywania informacji o ofertach i ideach oraz ich wytwórcy ogółowi obecnych i potencjalnych klientów.

Promocja dodatkowa to wszystkie elementy promocji, które nie mieszczą się w ramach pozostałych elementów promocji mix. Możemy zatem wyróżnić tu:

• promocję konsumencką (skierowaną do konsumenta)

  • obniżki cen

  • bezpłatne próbki towarów

  • kupony

  • premie od zakupu (tj. dodawanie bezpłatnych upominków rzeczowych)

  • znaczki handlowe (np. oferowane przez hipermarkety w okresie świątecznym naklejki z Mikołajami czy bałwankami są tego rodzaju promocją. Po zebraniu określonej ilości znaczków można liczyć na rabat czy nagrodę. Znaczki handlowe wykorzystywane są w programach lojalnościowych)

  • konkursy, loterie, gry

• promocję wewnętrzną (skierowaną do własnego personelu):

  • system wynagrodzeń

  • premie

• promocję adresowaną do pośredników:

  • zmienna cena

  • rabaty

  • premie od sprzedaży

Public relations to kreowanie dobrej reputacji firmy w jej otoczeniu oraz wśród własnych pracowników. Do form public relations zalicza się: komunikaty dla mediów, działalność charytatywną, akcje społeczne, dni otwarte, a także jego formy wewnętrzne: drukowane publikacje firmowe, imprezy firmowe, itp.

Marketing bezpośredni to zespół działań i środków bezpośredniego oraz zindywidualizowanego oddziaływania na nabywców, mającego na celu kreowanie i zaspokajanie ich potrzeb oraz sprzedaż produktów lub usług. Jest to docieranie z oferta i informacjami o niej bezpośrednio do klientów.

Do form marketingu bezpośredniego zalicza się: przesyłki pocztowe sprzedaż katalogową, telemarketing, itp

11. Scharakteryzuj etapy tworzenia kampanii reklamowej.

1 etap – identyfikacja odbiorców, czyli do kogo ma być kierowana promocja, jaki segment rynku. Bierzemy tu pod uwagę dwa aspekty:

1. analiza wizerunku firmy (znana firma czy też nie);

2. opiniowanie (pozytywna, negatywna czy neutralna);

2 etap - określenie celów promocji, wyróżniamy dwie grupy:

1. cele sprzedażowe (ile należy sprzedać);

2. cele komunikacyjne, informacyjne (co należy wiedzieć);

3 etap – projekt przekazu

4 etap – wybór kanału komunikacji i tworzenia tzw. mieszanki promocyjnej (promotion mix).

11. Role menadżera w organizacji.

Rolą każdego menedżera jest spełniać szereg ról, z których każda jest kluczowa, dla sprawnego zarządzania. Role te możemy podzielić na 3 główne kategorie: interpersonalne, komunikacyjne i decyzyjne.

• decyzyjne, związane np. z alokacja zasobów,

  • rola przedsiębiorcy wiąże się z wprowadzaniem innowacji i podejmowaniu skalkulowanego ryzyka,

  • rola rozdzielającego zasoby polega na podejmowaniu decyzji, które dotyczą np. przeznaczenia zasobów rzeczowych, rozmieszczeniu zasobów ludzkich,

  • negocjator polega na prowadzeniu negocjacji w samej organizacji jak i poza nią (na zewnątrz negocjuje się umowę ze związkami zawodowymi, a wewnątrz jest się mediatorem w sporze między pracownikami),

  • rola kierującego zaburzeniami polega na usprawnianiu struktury organizacyjnej.

• informacyjne, np. gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji

  • rola monitora polega na przeszukiwaniu otoczenia i wnętrza organizacji w celu uzyskania ważnych informacji,

  • rola rozdzielającego informacje polega na dostarczaniu wyselekcjonowanych informacji członkom organizacji,

  • rola rzecznika w firmie polega na informowaniu otoczenia organizacji o jej sprawach

• interpersonalne, np. reprezentowanie firmy na zewnątrz

  • rola reprezentacyjna polega na pewnych funkcjach ceremonialnych, które służą tworzeniu właściwego klimatu kontaktów wewnątrz i na zewnątrz organizacji oraz promowaniu pozytywnego obrazu firmy jej szefa, polega na wytyczeniu celów mobilizacji zespołu do ich osiągnięcia oraz na stworzeniu zespołowi organizacyjnych i materialnych warunków działania,

  • rola łącznika polega na ułatwianiu i organizowaniu kontaktów ważnych dla prawidłowego funkcjonowaniu firmy. Dotyczy to zwłaszcza stosunków z zewnętrznym otoczeniem,

  • rola przywódcy polega na stworzeniu zespołowi organizacyjnych i materialnych warunków działania.

11. Etapy projektowania organizacji i rodzaje struktur organizacyjnych.

Przy tworzeniu nowej organizacji menedżerowie muszą rozpatrzyć cztery podstawowe zagadnienia:

1. Podział pracy - rozkładanie złożonego zadania na części, .

2. Departamentalizacja - grupowanie podobnych i logicznie powiązanych czynności w działy.

3. Hierarchia - układ wielu szczebli w strukturze organizacyjnej, na którego szczycie znajduje się najwyższy rangą menedżer odpowiedzialny za operacje całej organizacji.

4. Koordynowanie - proces łączenia działalności odrębnych działów, tak, aby skutecznie osiągać cele organizacji.

Biorąc pod uwagę określony rodzaj więzi organizacyjnych wyróżniamy następujące struktury:

• liniowa,

• liniowa wzbogacona doradcami funkcjonalnymi,

• funkcjonalna.

• sztabowa (sztabowo - liniowa).

Ze względu na rozpiętość kierowania wyróżniamy następujące struktury:

• smukłe - duża ilość szczebli kierowania, mała rozpiętość kierowania;

• płaskie - duża rozpiętość kierowania - wiele działów podlega jednemu kierownikowi, niewiele szczebli pośrednich, szybkie procesy decyzyjne.

struktura macierzowa. Jej celem jest praca nad skomplikowanymi problemami, które nękają organizacje zajmujące się głównie wykonywaniem jednorazowych projektów. Dominującą rolę odgrywa tutaj ograniczony czas. Menedżer może w tym okresie korzystać z usług pracowników o rozmaitych specjalnościach funkcjonalnych.

11. Motywowanie jako funkcja zarządzania.

Motywowanie, jako element zarządzania, polega na takim wykorzystywaniu mechanizmów motywacji, by zapewniały zaangażowanie pracowników na rzecz sukcesu organizacji, zachęcały do podnoszenia kwalifikacji i dawały satysfakcję z pracy. Polega na wpływaniu na postawy i zachowania człowieka za pośrednictwem określonych bodźców.

11. Scharakteryzuj logistykę zaopatrzenia.

Logistyka zaopatrzenia stanowi istotny element w systemie logistycznym przedsiębiorstwa. To od zaopatrzenia zależy ciągłość i wielkość produkcji, jakość produktu, czy też właściwa płynność finansowa przedsiębiorstwa.

Zadania realizowane w ramach logistyki zaopatrzenia polegają przede wszystkim na dostarczeniu wymaganych surowców, materiałów (także pomocniczych i eksploatacyjnych), półproduktów, części zamiennych, wyrobów gotowych (co występuje zwłaszcza w działalności handlowej), także innych umożliwiających wykorzystanie posiadanych zasobów rzeczowych i ludzkich wraz z towarzyszącymi im informacjami. Towary dostarczane są do magazynu zaopatrzeniowego odbiorcy lub także bezpośrednio do miejsc ich wykorzystania.

Wśród podstawowych zadań zaopatrzenia obok zapewnienia dostępności odpowiednich dóbr potrzebnych w procesie wytwarzania wyróżnia się także utrzymywanie tej dostępności w długim okresie, jak również poszukiwanie nowych dostawców, których oferty w większym stopniu spełnią wymagania odbiorcy. Zadania takie są charakterystyczne dla działalności marketingowej i wykorzystywane pierwotnie przede wszystkim na rynku zbytu znajdują zastosowanie również w obszarze zaopatrzenia.

11. Scharakteryzuj logistykę produkcji.

Logistyka produkcji stanowi ogniwo łączące logistykę zaopatrzenia z logistyką dystrybucji w jednostkach, których działalność obejmuje wytwarzanie lub przynajmniej montaż oferowanych produktów. Logistyka produkcji zajmuje się planowaniem, organizowaniem i kontrolowaniem przepływu surowców, materiałów, części i elementów kooperacyjnych podczas procesu produkcyjnego, począwszy od składów zaopatrzeniowych, poprzez pośrednie magazyny wydziałowe, gniazdowe, stanowiskowe, aż do końcowych magazynów wyrobów gotowych i zbytu.

Zadanie logistyki produkcji polega na zapewnieniu optymalnego przepływu materiałów i informacji w procesie produkcji.

21. Scharakteryzuj logistykę dystrybucji.

Logistykę dystrybucji utożsamiamy z zbytem lub ze sprzedażą. Najprościej mówiąc dystrybucja to dostarczanie wyrobów do klienta.
Logistyka dystrybucji obejmuje wszystkie czynności, które mają związek z zaopatrzeniem klienta w wyroby gotowe.

Działalność logistyczna w obszarze dystrybucji jest związana z rynkiem odbiorców. Obejmuje wszystkie zadania związane z zaopatrzeniem klienta w wyroby bezpośrednio z produkcji, z magazynów zbytu lub ewentualnie z innych regionalnych centrów wysyłkowych.

21. Wyjaśnij pojęcie systemu logistycznego.

przez system logistyczny rozumie się celowo zorganizowane i zintegrowane - w obrębie danego układu gospodarczego - przepływ materiałów i produktów oraz odpowiadających im informacji, umożliwiających optymalizację w zarządzaniu łańcuchem dostaw (min. Przez automatyczną identyfikację towarów, symulację komputerową, kontrloling, elektroniczna wymiana danych).

21. Omów podstawowe metody zarządzania zapasami.

• Metoda ABC, polegająca na podziale zapasów na trzy grupy. Podział ten oparty jest na założeniu, że w przedsiębiorstwie są zapasy, które ilościowo stanowią duży udział w zapasach ogółem, lecz mały pod względem wartościowym. I odwrotnie: są też takie zapasy, których udział wartościowy jest duży, a mały ilościowo. Analiza XYZ jest uzupełnieniem metody ABC, w której zapasy rozpatruje się z punktu widzenia regularności zapotrzebowania i dokładności prognozowania.

• Model optymalnej wielkości zamówienia – EOQ jest najbardziej rozpowszechnioną koncepcją wykorzystywaną w zarządzaniu zapasami materiałów i towarów. Wraz ze wzrostem wielkości zamówienia wzrasta poziom przeciętnych zapasów, a to z kolei powoduje spadek kosztów tworzenia i wzrost kosztów utrzymania zapasów. Jeżeli natomiast częstotliwość zamówień się zwiększy, to wielkość przeciętnych zapasów spadnie, zmniejszą się także koszty utrzymania, a wzrosną koszty tworzenia zapasów.

• Metoda „dokładnie na czas” (just- in- time JIT) polega na tym że, system gospodarki zapasami, w którym niezbędne materiały wpływają dokładnie wtedy, kiedy są potrzebne, bez zakłóceń procesu produkcji, co pomaga organizacji kontrolować zapasy surowców, ograniczając zapotrzebowanie na powierzchnię magazynową. System ten zmniejsza zakres niezbędnych nakładów organizacji na przestrzeń magazynową potrzebna do przechowywania materiałów i na same materiały. Polega ona na również na zamawianiu materiałów i części, w mniejszych partiach, zmniejszając tym samym nakłady na przestrzeń magazynową oraz nakłady zamrożone w samych zapasach.

21. Omów podział infrastruktury w procesach logistycznych.

Infrastruktura procesów logistycznych jest to grupa środków technicznych:

• środki transportu i manipulacji, służące do przemieszczania produktów między przedsiębiorstwami, a także wewnątrz nich,

• budynku i budowle (wyposażenie administracyjne, produkcyjne, budowle magazynowe)

• opakowania, stanowiące nie tylko ochronę, ale częstokroć warunkujące ich przemieszczanie, transport i manipulacje, środki przetwarzania informacji, na które składa się wiele urządzeń i ich systemów oraz odpowiednich programów.

21. Scharakteryzuj podstawowe ogniwa łańcucha dostaw.

Dostawca strona odpowiedzialna za zapewnienie dostaw surowców wykorzystywanych przez producentów do tworzenia określonego produktu.

Producent jest podmiotem gospodarczym który decyduje co ile i dla kogo produkować. Stosuje własną wybraną technologię oraz organizacje produkcji w efekcie czego dostarcza na rynek dobra kupowane przez konsumentów dóbr. Producent na rynku występuje w podwójnej roli : jako nabywca (zaopatrywanie w surowce ludzi itp.) , jako sprzedawca (oferuje swoje dobra).

Hurtownik osoba lub przedsiębiorstwo zajmujące się handlem masowym, odbierające od producentów towar w dużej ilości, a następnie sprzedające go detalistom.
Detalista  osoba lub przedsiębiorstwo, zajmujące się handlem detalicznym. Odbierając towar od hurtowników, detalista odsprzedaje go z zyskiem konsumentom, odbiorcom finalnym.

Klient  to każda jednostka organizacyjna lub prawna, korzystająca z usług oferowanych na rynku

21. Wymień i wskaż różnice między systemem logistycznym a łańcuchem dostaw.

Tradycyjny system logistyczny:

• zarządzanie zapasami- lokalnie w przedsiębiorstwie,

• przepływ materiałów- stosunkowo wolny, przerywany,

• informacje- kontrolowane przez firmę,

• koszt- minimalizowany lokalnie w firmie,

• ryzyko- skoncentrowane lokalnie,

• planowanie- zorientowane lokalnie,

• relacje między przedsiębiorstwami- przedsiębiorstwo zorientowane na minimalizacje kosztów.

• Zgodność kultury przedsiębiorstw- nieważna (nieznaczna).

Łańcuch dostaw:

• zarządzanie zapasami- koordynacja w łańcuchu dostaw,

• przepływ materiałów- szybki, ciągły/przejrzysty,

• informacje- wspólne/dzielone,

• koszt- koszt całkowity produktu,

• ryzyko- wspólne/dzielone,

• planowanie- zorientowane na zasoby łańcucha dostaw,

• relacje między przedsiębiorstwami- relacje partnerskie zorientowane na minimalizację kosztów całkowitych,

• Zgodność kultury przedsiębiorstw- ważna dla podstawowych związków kooperujących firm.

21. Omów istotę efektywności łańcucha dostaw.

W literaturze przedmiotu łańcuch dostaw jest różnie definiowany, jednakże jego istotą jest podejmowanie decyzji i działań służących ich integracji oraz koordynowaniu procesów przepływu produktów, informacji i środków finansowych od miejsc pozyskania surowców do miejsc konsumpcji.

21. Scharakteryzuj metody DCP i DPP w zarządzaniu łańcuchami dostaw.

DCP – indywidualna rentowność klienta

W analizie rentowności klienta konieczne jest pomniejszanie zysku brutto generowanego przez każdego klienta o koszty logistyczne związane z jego obsługą.

Jednym z istotnych aspektów analizy procesu dystrybucji jest określenie opłacalności kontaktów z danym klientem lub grupą klientów (segmentów rynku) w porównaniu z innymi klientami.

Zwykle rentowność klienta określa się za pomocą ustalenia poziomu zysku brutto: od wartości sprzedaży netto do danego klienta odejmuje się koszt sprzedanych produktów. Nawet najnowsze pozycje z obszaru marketingu wskazują na analizę w oparciu o poziom przychodów lub zysku brutto jako najlepszy sposób segmentacji rynku mającego służyć jako podstawa do indywidualnego traktowania klienta.

DPP – indywidualna rentowność produktu

definiowana jest jako zysk netto ze sprzedaży produktu, po dodaniu do marży brutto

bezpośrednich przychodów (upustów, zniżek) i odjęciu wszystkich, bezpośrednich kosztów jego dystrybucji.

21. Scharakteryzuj koncepcję ekologistyki na tle logistyki tradycyjnej.

Ekologistyka jest nauką łączącą zagadnienia ekologii i ochrony środowiska z logistyką, czyli zarządzaniem procesami związanymi z działalnością gospodarczą, ekonomią. Ekologistyka zajmuje się wszelakiego rodzaju powiązaniami tych dwóch dziedzin, jest wielowymiarowa w swych aspektach, reprezentuje kompleksowe podejście problemu ekologii w procesach rozwoju gospodarczego oparte na wnikliwej analizie czynników wpływających na dany stan rzeczy, ich wzajemne powiązania jak i zależności. Jedna z definicji ekologistyki mówi, że jest to zintegrowany system, który opiera się na koncepcji zarządzania recyrkulacyjnymi przepływami strumieni materiałów odpadowych w gospodarce oraz przepływami sprzężonych z nimi informacji, zapewnia gotowość i zdolność efektywnego gromadzenia, segregacji, przetwarzania oraz ponownego wykorzystania odpadów wg przyjętych zasad technicznych i procesowych, spełniających wymogi normowe i prawne ochrony środowiska, a także umożliwia podejmowanie technicznych i organizacyjnych decyzji w kierunku zmniejszania (minimalizacji) negatywnych skutków oddziaływania na środowisko, które towarzyszą realizacji procesów zaopatrzeniowych, przetwórczych, produkcyjnych, dystrybucyjnych i serwisowych w logistycznych łańcuchach dostaw.

21. Jakie są główne cele i zadania ekologistyki?

Celem ekologistyki jest poszukiwanie i realizowanie optymalnych rozwiązań technicznych, ekonomicznych i organizacyjnych usuwania i utylizacji odpadów z wykorzystaniem nowoczesnych metod ich zagospodarowywania jako surowców wtórnych, źródła energii lub w innej formie.

Zadania ekologistyki dotyczą przede wszystkim takich działań jak:

• edukację społeczeństwa w sprawach ekorozwoju,

• organizację segregowanej zbiórki odpadów,

• regularne usuwanie zebranych odpadów,

• dostarczenie wywożonych odpadów do zakładów utylizacyjnych,

• lokowanie na wysypiskach odpadów nie nadających się do utylizacji,

• specjalne traktowanie odpadów niebezpiecznych.