• Test Astrand-Ryhming

Badana osoba wykonuje 6-8-minutowy wysiłek o stałej mocy. Wysiłek może być wykonany na cykloergometrze lub w formie step testu. Od początku wysiłku rejestrowana jest częstość skurczów serca (HR). W czasie próby częstość skurczów serca powinna mieścić się w przedziale 120-170 sk min- 1 .

Próba na cykloergometrze

Badany pedałuje w rytmie 60 obr min- 1 . Wielkość mocy zależy od wydolności ćwiczącego i dobierana jest indywidualnie dla każdej osoby. W czasie próby pod koniec każdej minuty rejestrowana jest częstość skurczów serca, jej wielkość powinna mieścić się w przedziale 120-170 sk min- 1 .

Próba wchodzenia na stopień (tzw. step test)

Badana osoba wchodzi na stopień w rytmie 22,5 razy na minutę. Wysokość stopnia dla kobiet wynosi 33 cm, a dla mężczyzn 40 cm. Rytm podaje metronom lub sygnał akustyczny z taśmy magnetofonowej. Jego częstość jest 4 razy większa aniżeli rytm wchodzenia na stopień. Zatem na jeden cykl wejścia i zejścia ze

stopnia przypadają 4 sygnały akustyczne. Pierwszy oznacza wejście na stopień jedną nogą, drugi wejście na stopień drugą nogą, trzeci zejście ze stopnia jedną nogą i czwarty zejście ze stopnia drugą nogą. Oznacza to, że aby wchodzić na stopień w rymie 22,5 wejść na minutę, metronom należy ustawić tak, aby podawał 90 sygnałów na minutę.

PODSTAWYWYKORZYSTANIA TĘTNA WOCENIE WYDOLNOŚCI TLENOWEJ

W wysiłkach o charakterze pracy tlenowej znacząca reakcja organizmu na trening przedstawia się w obrazie zmian w obrębie układu krążenia.

Efekt bezpośredni reakcji na wysiłek może być rejestrowany podczas i po treningu sport-testerem. Stanowi to dobry sposób na zapisywanie danych o zachowaniu się tętna wysiłkowego, częstotliwości zmian skurcz serca oraz rytmu skurczu. Przykładem takiego urządzenia jest sport tester Polar, który umożliwia dość precyzyjnie określić poziom tętna podczas pracy.

Podczas kontroli wydłużonych efektów treningowych wykorzystywana jest ocena współczynnika skuteczności restytucji (WSR). Za bardzo obiektywne kryterium adaptacji wysiłkowej uważa

się relację, jaka zachodzi między potencjalnymi możliwościami wysiłkowymi i restytucjami organizmu człowieka. Współczynnik skuteczności restytucji wyraża się wzorem

WSR = C2 - C3 / C2 – C1 × 100%

C1 – jest to częstość tętna przed wysiłkiem;

C2 – częstość tętna mierzona w pierwszej minucie po wysiłku;

C3 – częstość tętna 5 minut po wysiłku

Współczynnik skuteczności restytucji kształtuje się proporcjonalnie do poziomu wydolności ogólnej i jest tym wyższy im głębszy i rozleglejszy jest proces adaptacji wysiłkowej. Istnieje możliwość wykorzystania współczynnika skuteczności restytucji nie tylko do oceny poziomu zdolności wysiłkowej, ale również do określenia wielkości obciążenia pracą oraz określenia poziomu zmęczenia.