Zobowiązania warunkowe według Międzynarodowych Standardów Rachunkowości

Zobowiązania warunkowe według Międzynarodowych Standardów Rachunkowości


W polskiej ustawie o rachunkowości przez pojęcie zobowiązań warunkowych rozumie się obowiązek wykonania świadczeń, których powstanie zależy od zaistnienia określonych zdarzeń (art. 3 ust. 1 pkt 28 uor). Przykładem zobowiązań warunkowych są udzielone przez jednostkę gwarancje i poręczenia, także wekslowe.
  

Szerzej zobowiązania warunkowe ujmują Międzynarodowe

Standardy Rachunkowości. Kryteria uznawania i wyceny zobowiązań niepewnych, zobowiązań warunkowych określa MSR nr 37 „Rezerwy, zobowiązania warunkowe, aktywa warunkowe”.
  

Międzynarodowe Standardy Rachunkowości określają zobowiązanie warunkowe jako:

1) możliwy obowiązek, powstający na skutek zdarzeń przeszłych, których istnienie zostanie potwierdzone dopiero w momencie wystąpienia lub niewystąpienia jednego lub większej ilości niepewnych przyszłych zdarzeń, nie w pełni podlegających kontroli jednostki gospodarczej, lub

2) obecny obowiązek, który powstaje na skutek zdarzeń przeszłych, ale nie jest ujmowany w sprawozdaniu, ponieważ:

a) nie jest prawdopodobne, aby konieczne było wydatkowanie środków zawierających w sobie korzyści ekonomiczne w celu wypełnienia obowiązku, lub

b) kwoty obowiązku (zobowiązania) nie można wycenić wiarygodnie. 
 

Jeśli wystąpi obecny obowiązek, który prawdopodobnie będzie wymagał wypływu środków, gdyż kontrahent nie może spłacić ciążącego na nim zobowiązania, jednostka gospodarcza, która udzieliła gwarancji

(poręczenia) w myśl MSR powinna utworzyć rezerwę oraz ujawnić informacje na jej temat. Nie będzie potrzeby tworzenia rezerwy, jeśli występuje możliwy lub obecny obowiązek, który może wymagać wypływu środków, ale prawdopodobnie tak się nie stanie. Jeśli w przypadku możliwego lub obecnego obowiązku prawdopodobieństwo wypływu środków jest znikome, nie tworzy się rezerwy i nie trzeba ujawniać informacji na jej temat. 
 

Międzynarodowe Standardy Rachunkowości podkreślają, że jednostka gospodarcza nie powinna ujmować zobowiązań warunkowych, ma natomiast podać na dzień bilansowy:

Ponadto, jeśli jest to ze względów praktycznych wykonalne, jednostka ujawnia:

Możliwa jest sytuacja, że zobowiązanie warunkowe powstaje, ale nie można go wiarygodnie wycenić. W takim wyjątkowym przypadku wymagane jest ujawnienie informacji o tym zobowiązaniu.

Polska ustawa o rachunkowości nie poświęca zobowiązaniom warunkowym tyle uwagi co Międzynarodowe Standardy Rachunkowości. Zobowiązania te, również udzielone przez jednostkę gwarancje i poręczenia, także wekslowe, mogą być jednak opisane w dodatkowych informacjach i objaśnieniach. Porównując zagraniczne wymogi z polskimi w kwestii opisu zobowiązań warunkowych na dzień bilansowy, zauważamy, że te pierwsze kładą większy nacisk na przyczyny powstania i na skutki.

                  Przykład 1

A” sp. z o.o. poręczyła w lipcu określonego roku w pełnej wysokości pożyczkę zaciągniętą przez „B” sp. z o.o.  Kwota pożyczki wynosiła 700 000 zł i miała być spłacona w pięciu kolejnych latach, w okresach miesięcznych, począwszy od sierpnia danego roku. Firma „B” nie dokonała spłaty żadnej z rat, bo jej kondycja finansowa drastycznie się pogorszyła z powodu wprowadzenia limitów importowych. W październiku danego roku spółka „B” oświadczyła, że nie jest w stanie spłacić zaciągniętego kredytu. W związku z tym kierownik spółki „A” zlecił

 firmie „C” zbadanie kondycji  finansowej spółki „B”. Jednostka „C” przedstawiła stosowny raport w listopadzie danego roku oraz fakturę

 VAT za wykonaną usługę

 – netto 4000 zł, VAT 880 zł. Na podstawie uzyskanych informacji spółka „A” utworzyła rezerwę w kwocie poręczenia, stosownie do art. 35d ust. 1 pkt 1 uor (rezerwa na pewne lub o dużym stopniu prawdopodobieństwa przyszłe zobowiązania).
  

Ewidencja zdarzeń w spółce „A” poręczającej pożyczkę

1) Udzielenie poręczenia w kwocie 700 000 zł  w lipcu określonego roku – podstawa ewidencji: dowód wewnętrzny PK oraz umowa poręczenia.

2) Wydatki poniesione w listopadzie danego roku na uzyskanie raportu o sytuacji finansowej spółki „B” – podstawa księgowania: faktura VAT nr 521/11:

a) brutto 4880 zł,

b) VAT 880 zł.

3) Utworzenie rezerwy w listopadzie danego roku w kwocie 700 000 zł – podstawa księgowania: dowód wewnętrzny PK oraz decyzja kierownika.


W opisanym przypadku poręczenie zostało zaewidencjonowane w księgach rachunkowych na koncie pozabilansowym Ma „Zobowiązania warunkowe”.
  

Poniesione przez spółkę „A” wydatki na realizację udzielonych poręczeń (gwarancji) nie są związane z osiągnięciem przychodu

 i dlatego nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów (pismo Ministerstwa Finansów z 27 marca 1993 r., nr PO3-MD-722-535/93), więc kwota 4880 zł powinna zostać w ewidencji pozabilansowej jako koszt niestanowiący kosztu uzyskania przychodów.
  

Przypomnieć bowiem należy, że zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług poniesienie wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, powoduje, że nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego o podatek naliczony.
  

Także utworzona rezerwa na straty z tytułu udzielenia poręczenia nie jest kosztem uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 27 updop). Do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się także wartości długu zapłaconego przez poręczyciela w imieniu dłużnika (art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b) updop).

Z przytoczonego przykładu wynika, że spółka „A” poniosła konsekwencje bilansowe i podatkowe z tytułu udzielenia poręczenia. Zmniejszeniu uległ jej wynik finansowy, zdarzenie to miało również wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania. Prawdopodobne jest, że zapłaci również w imieniu spółki „B” zaciągnięta przez nią pożyczkę, a więc poniesie jeszcze konsekwencje finansowe.

Genowefa Kawecka-Siuzdak

Podstawa prawna

art. 3 ust. 1 pkt 28, art. 35d ust. 1 pkt 1 ustawy z  29 września 1994 r. o rachunkowości (j.t. DzU z 2002 r. nr 76, poz. 694 ze zm.); art. 16 ust. 1 pkt 27, pkt 10 lit. b) ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. DzU z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.); art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (DzU nr 54, poz. 535 ze zm.); Międzynarodowy Standard Rachunkowości nr 37.

Genowefa Kawecka-Siuzdak


Źródło: http://www.e-podatnik.pl/artykul/doradca_podatnika/4680/Zobowiazania_warunkowe_wedlug_Miedzynarodowych_Standardow_Rachunkowosci.html


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Zasady wyceny Środków Trwałych po początkowym ujęciu według MSR 16, Międzynarodowe standardy rachunk
Działalność Rady Międzynarodowych Standardów Rachunkowości
miedzynarodowy standard rachunk Nieznany
Założenia koncepcyjne Międzynarodowych Standardów Rachunkowości Książka, UEK, FiR II SEMESTR, Standa
miedzynarodowe standarty rachunkowosci
Kto musi stosować Międzynarodowe Standardy Rachunkowości, RACHUNKOWOŚĆ
Miedzynarodowe Standardy Rachunkowosci Praktyczne zastosowanie w biznesie mistra
międzynarodowe standarty rachunkowości - praca(10 str), Rachununkowość
Międzynarodowe standardy rachunkowości
miedzynarodowe standardy rachun Nieznany
20030825222254, Międzynarodowy Standard Rachunkowości MSR 35
Działalność Rady Międzynarodowych Standardów Rachunkowości
miedzynarodowy standard rachunk Nieznany
międzynarodowe standardy rachunkowości
Międzynarodowe standardy rachunkowosci

więcej podobnych podstron