Metody aktywizacji pacjentów ze schorzeniami kardiologicznymi i pulmonologicznymi

Metody aktywizacji pacjentów ze schorzeniami kardiologicznymi i pulmonologicznymi.

Pielęgnacja pacjenta ze schorzeniem natury kardiologicznej lub pulmonologicznej poprzedzone jest wnikliwą oceną stanu bio-psycho-społecznego pacjenta, w zależności od której pielęgniarka określa i realizuje indywidualny plan opieki nad chorym, uwzględniając pełen zakres swoich funkcji zawodowych (diagnostyczna, opiekuńcza, terapeutyczna, rehabilitacyjna, profilaktyczna oraz promowania zdrowia)

Duszność definiuje się jako subiektywne uczucie trudności w oddychaniu, które zmusza chorego do zwiększenia wentylacji lub ograniczenia aktywności. Duszność pojawiająca się nagle budzi w chorym silny lęk, pacjent boi się, że się udusi. Pojawia się błędne koło, narastająca duszność budzi przerażenie. To z kolei powoduje wzmożony i przyśpieszony oddech

Objawy duszności

Oddech staje się częstszy i wymaga od chorego wysiłku. Uruchamiane są dodatkowe mięśnie oddechowe. To powoduje, że zapotrzebowanie na tlen wzrasta. Chory odczuwa strach przed uduszeniem, prowadzi to do wystąpienia napadów paniki oddechowej. Pacjent często pobudzony ruchowo odczuwa ból w klatce piersiowej. Jest blady mogą pojawić się również zaburzenia świadomości. Jest to objaw bardzo stresujący zarówno dla chorego, jak i jego rodziny, dlatego bardzo ważna jest znajomość postępowania w duszności. Jednym z objawów u chorych nieprzytomnych jest nadmierne gromadzenie się wydzieliny w drogach oddechowych. Mówi się wówczas o oddechu charczącym lub oddechu umierających.

Ocena duszności

Właściwa ocena duszności powinna obejmować, zarówno obiektywne zmiany patologiczne w układzie oddechowym, jak i subiektywne odczucia chorego

Skala: 1 - brak duszności, 2 - duszność występuje rzadko, aktywność chorego jest nie zakłócona przez duszność, 2 – duszność o umiarkowanym natężeniu, niekiedy występują dni gorszego samopoczucia i nasilenia duszności, 3 – silna, często występująca duszność, aktywność i koncentracja znacznie ograniczone przez duszność, 4 – bardzo nasilona i ciągła duszność, chory nie myśli o niczym innym.

Oprócz skal oceny natężenia duszności, niezbędne jest przeprowadzenie właściwej oceny klinicznej chorego, ze szczególnym uwzględnieniem objawów ze strony układu oddechowego. Istotne jest, zarówno zebranie dokładnego wywiadu, jak i przeprowadzenie szczegółowego badania przedmiotowego, które powinno obejmować dokładne opukiwanie i osłuchiwanie pól płucnych.

Tlenoterapia .

Tlen w leczeniu duszności jest często stosowany w przewlekłych schorzeniach układu krążenia i oddechowego, gdzie u wybranych chorych pozwala na uzyskanie korzystnych efektów. Istnieje coraz więcej dowodów, które potwierdzają przydatność tlenoterapii w łagodzeniu duszności i poprawie samopoczucia.

Inne sposoby postępowania :

W duszności o niewielkim i umiarkowanym natężeniu, pozytywne efekty przynieść może postępowanie niefarmakologiczne. Do podstawowych metod pomocy zalicza się:

Te czynniki istotnie zmniejszają niepokój pacjenta .

Kaszel jest złożonym odruchem obronnym, polegającym na usunięciu z prądem wydychanego powietrza, wywołuje nagły skurcz mięśni wydechowych i oskrzeli zalegających w płucach i drzewie oskrzelowym substancji (śluz, krew, ciało obce).

Leczenie kaszlu

Ogólna zasada postępowania w kaszlu jest podobna jak w leczeniu duszności i polega na wdrożeniu postępowania przyczynowego, które ma na celu usunięcie przyczyny objawu

Zasady postępowania:



Krwioplucie jest częstym, lecz mało swoistym objawem. Przeważnie występuje podczas kaszlu i polega na bezpośrednim odkrztuszaniu czystej krwi lub wydzieliny z dróg oddechowych zmieszanej z krwią.

Leczenie zależy od nasilenia krwioplucia. Rzadkie odkrztuszanie małych „plamek” krwi nie musi być leczone, choć należy obserwować czy występujący objaw nie ulega nasileniu. Jeżeli krwioplucie nie ustępuje lub ulega nasileniu, pomimo podawania leków przeciwkaszlowych, zaleca się stosowanie leków przeciwkrwotocznych.

Zalecenia:

Jeżeli chory ma zachowaną świadomość, ważne jest, aby zasłonić plamy krwi na pościeli, co może być dodatkowym źródłem niepokoju pacjenta. Istotna jest także ciągła obecność osób najbliższych i w razie potrzeby lekarza lub pielęgniarki. Zapewnić spokój fizyczny i psychiczny, ułożyć wygodnie w pozycji siedzącej. By ustąpiło krwawienie można zastosować zimny kompres na klatkę piersiową. Należy pamiętać, by nie podawać pacjentowi nic do picia i jedzenia!

Występowanie obrzęków związane jest z zatrzymywaniem dodatkowej objętości wody w organizmie. Najczęściej obrzęki można stwierdzić na kończynach dolnych w okolicach kostek oraz na podudziach. Do powstania obrzęków mogą prowadzić: upośledzenie funkcji nerek, zmniejszenie efektywności pracy serca ( niewydolność serca), niedożywienie (niedobory białkowe), zaburzenia hormonalne czy alergia.
Obrzęki w niewydolności serca charakteryzują się symetrycznym występowaniem na stopach i podudziach z reguły nasilają się w dzień i ustępują po wypoczynku nocnym.
Obrzęki w chorobach nerek lokalizują się w miejscach występowania luźnej tkanki łącznej to jest na powiekach, twarzy, dłoniach, mosznie; są one blade i ciastowate, nie ustępują po nocy, a nawet mają tendencje do nasilania się rano.
Występowanie obrzęków ograniczonych do jednego miejsca może być związane z reakcją zapalną toczącą się w okolicy, z alergią lub z miejscowym utrudnieniem odpływu krwi i limfy.

Jest to niebieskawo-sine zabarwienie skóry i śluzówek występujące przy spadku wysycenie krwi tlenem. Powodem mogą być choroby utrudniające przechodzenie tlenu z powietrza do krwi w płucach (zwłóknienie płuc, masywne zapalenie płuc, przeszkoda w drogach oddechowych), mieszanie się krwi żylnej z tętniczą w wadach serca (otwór w przegrodzie międzyprzedsionkowej i komorowej), zwolniony przepływ krwi przez tkanki i zwiększony wychwyt tlenu z krwi (niewydolność krążenia, zarostowa miażdżyca tętnic), lub miejscowe utrudnienie odpływu krwi żylnej (zakrzepowe zapalenie żył).

Krótkotrwałe zaburzenie świadomości spowodowane najczęściej przez spadek przepływu krwi przez naczynia mózgowe z powodu zaburzeń krążenia. Zdarza się, że utrata świadomości występuje u osoby zdrowej z powodu nagłego spadku całkowitego oporu obwodowego i ciśnienia tętniczego, poprzedzonego objawami zwiastującymi (poty, bladość, bicie serca, szum w uszach). Tego typu omdlenia występują najczęściej w wyniku zadziałania dodatkowego czynnika jak strach, alkohol, leki, przebywanie w dusznym pomieszczeniu.

U osób starszych, pozostających w pozycji leżącej przez dłuższy czas, przyjmujących leki obniżające ciśnienie może dojść do utraty przytomności z powodu niedociśnienia ortostatycznego przy nagłym przyjęciu pozycji pionowej. Wynika to ze "zbyt" późnej reakcji układu krążenia na nagłe przemieszczenie dużej ilości krwi w dolne rejony ciała i spadku ciśnienia.
Często także zaburzenia rytmu pracy serca (zwolnienie lub przyśpieszenie rytmu) w wyniku niedostatecznej ilości krwi docierającej do mózgu mogą powodować krótkotrwałe utraty przytomności.

W przypadku przewlekłej niewydolności serca w okresie terminalnym, kiedy stosowane leczenie przyczynowe nie przynosi pożądanych efektów, głównym celem leczenia jest złagodzenie objawów i poprawa jakości życia. Niewydolność serca w końcowej, terminalnej fazie towarzyszy dyskomfort, niepokój i lęk.

Łagodzenie dolegliwości

Układanie chorego w łóżku:



Podsumowując, leczenie pacjentów ze schorzeniami układu oddechowego i krążenia, zwłaszcza w ich zaawansowanym stadium pozostaje trudnym problemem terapeutycznym i stanowi wyzwanie. Pielęgnując takich pacjentów należy wykazywać się dużą dozą szacunku, strzec ich godności, rzetelnie wypełniać swoje obowiązki, aby jak najskuteczniej przynosić ulgę w cierpieniu.










Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Rehabilitacja pacjentów ze schorzeniami pulmonologicznymi
pielęgnowanie pacjentki ze schorzeniem ginekologicznym (1), Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok
pielęgnowanie pacjentki ze schorzeniem ginekologicznym (2), Pielęgniarstwo licencjat cm umk, III rok
Problemy pielęgnacyjne pacjentów ze schorzeniami narządu ruchu
problemy pielegnacyjne pacjentow ze schorzeniami narzadu ruchu 2
8 Rehabilitacja pacjentow ze wszczepionym kardiowerterem
problemy pielegnacyjne pacjentow ze schorzeniami narzadu ruchu
KOMPLEKSOWA REH u PACJENTÓW ZE SCHORZENIAMI UKŁ KRĄŻ
Szczecin Terapia komórkowa może pomóc pacjentom ze schorzeniami neurodegeneracyjnymi
Rehabilitacja dzieci ze schorzeniami układu oddechowego
Metody aktywizujące i motywujące ucznia
Metody aktywizujące
ortop- Rutynowe badania krwi pacjentów ze złamaniem biodra, ortop, Ortopedia
Rodzaje metod aktywizujących, ADL - dwudziestolecie, Dwudziestolecie międzywojenne, Teoria literatur
metody aktywizujace
Metody aktywizujące w nauczaniu
Pielęgnowanie chorych ze schorzeniami układu krwiotwórczego
Pielęgnowanie chorych ze schorzeniami układu krążenia (1)
Metody aktywizujące, Ratownicto Medyczne, Dydaktyka

więcej podobnych podstron