Chciałbym anioła widzieć...

Chiałbym anioła widzieć na tym grobie,

Kędy sny nasze leżą pogrzebane,

Co by mi czasem zapiewał o tobie,

Jak śpiewa tułacz pamiątki kochane;

Co by na chwilę pochodnią schyloną

W tę noc okropną i nierozgarnioną

Rzucił skier kilka na przyszłości fale

I blaskiem chwały ozłocił me żale.

Ach, głos twój gdyby ponad mojem czołem

Ozwał się, lecąc od dalekiej strony,

Choć raz się ozwał, wiatrami niesiony,

Ten głos twój byłby mi takim aniołem!

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Przed nocą wieczną niech głos twój usłyszę,

Jak pieśń nadziei w godzinie konania,

A może wtedy ponad grobu ciszę

Wejdzie mi blady księżyc zmartwychwstania!

A jeśli, płacząc, na zgasłych źrzenicach

Złożysz, jak kwiaty, twoje ciche ręce,

Grób spłonie ogniem i w stu błyskawicach

Słońc nieśmiertelnych obleją mnie wieńce.