Uniwersytet Wrocławski, Kulturoznawstwo - niestacjonarne licencjackie - I rok

Hubert – Definicja Filmoterapii

Filmoterapia jest to terapia, która jako swoje narzędzie lecznicze wykorzystuje film. Ma za zadanie dostarczyć uczestnikowi pozytywnych wrażeń i emocji, poprzez przeżywanie fabuły filmu. Do każdego pacjenta lub grupy pacjentów przed terapią, zostaje odpowiednio dobrany materiał filmowy, aby był zgodny z wcześniej ustaloną diagnozą. Główną misją terapii nie jest całkowite zwalczanie choroby, a jest jedynie pomoc w profesjonalnym leczeniu psychiatrycznym. Materiał filmowy dostosowany przez terapeutę wyposażony w obraz oraz oprawę dźwiękową i muzyczną jest wyświetlany w specjalnej sali, aby wzbudzić odprężenie i rozluźnienie wśród uczestników. Po obejrzeniu sztuki filmowej następuje dyskusja. Pacjent, poprzez seans utożsamia się z przedstawianą rzeczywistością oraz współodczuwa losy bohaterów na ekranie. Uczestnik ma ucieleśnić się z postacią filmową i przejąć od niej pożądane wzorce. Filmoterapia swym działaniem ma dostarczać wsparcia psychicznego.

Dzięki filmom, człowiek może znaleźć rozwiązania pewnych nurtujących go problemów, gdy świat realny nie daje mu konkretnych odpowiedzi. Filmy potrafią być pouczające i instruujące, ale również mogą rozbawiać widza i wywoływać u niego swoiste katharsis.

Pierwsza definicja filmoterapii powstała dopiero w 1990 roku w Stanach Zjednoczonych. W Polsce taki rodzaj terapii jest bardzo mało popularny.