95 TEZ

na temat

USPRAWIEDLIWIENIA

Z WIARY

autor: Morris Venden

- 201 -

DOSKONAŁOŚĆ

88. Doskonałość charakteru nie jest wynikiem naszej pracy (naszych starań),

jest to dzieło Boga w nas (Hbr 13,20−21).

89. Doskonałość może być niebezpiecznym tematem, jeśli skupia naszą uwagę

na nas samych i na naszych uczynkach (Ga 3,3).

- 202 -

Teza 88. „Doskonałość charakteru nie jest wynikiem naszej pracy (naszych

starań), jest to dzieło Boga w nas.”

Czy kupowałeś kiedyś nowy samochód? Czy pamiętasz, jak się czułeś, gdy je-

chałeś nim po raz pierwszy do domu, gdy jego lakier lśnił, a tapicerka była

bez skazy? Jak się czułeś, gdy ktoś po raz pierwszy wgniótł zderzak twojego

samochodu albo gdy dziecko wylało mleko na tylne siedzenie?
Każda istota ludzka dąży do doskonałości. Tęsknimy za nią i jesteśmy roz-

czarowani, gdy coś „doskonałego” się psuje. Niechętnie płacimy pełną cenę za

uszkodzony towar. Już jako dzieci uczymy się, że jeśli coś się zepsuje, to nici

z zabawy. Nasi rodzice nakłaniają nas do tego, abyśmy dbali o nasze ubra-

nia, aby jak najdalej odsunąć moment, w którym się zniszczą i nie będą mia-

ły już dla nas wartości.
Robimy wszystko, aby zachować doskonałość fizyczną. Rodzice radują się

z doskonałości nowo narodzonego dziecka i smucą się z powodu każdej ska-

zy — czy to fizycznej, czy to emocjonalnej. Czynimy wszystko, co w naszej

mocy, aby ukryć oznaki starzenia się i narzekamy na zmarszczki, obwisłą skó-

rę, rzednące włosy i utratę zręczności. Tęsknimy za czasem uwielbienia, gdy

ten proces zostanie odwrócony i będziemy żyć w doskonałych ciałach.
Doskonałość jest ważna dla każdego z nas i jest również istotna dla Boga.

Obiecał nam wieczną młodość, bez chorób i bólu, życie wieczne w doskona-

łym zdrowiu i pięknie. Bóg powiedział nam o naszym niebiańskim domu, do-

skonałym w każdym calu — nawet kwiaty będą tam doskonałe i nigdy nie

zwiędną. Otrzymaliśmy zapewnienie o doskonałym szczęściu, ponieważ Bóg

mówi, że nie będzie już więcej łez, smutku i płaczu.
Nie musimy jednak czekać na niebo, jeśli chodzi o jeden rodzaj doskonałości:

Bóg obiecał nam również doskonałość charakteru, a ten mamy rozwijać pod-

czas naszego życia na ziemi. Bóg obiecał nam doskonałość, a nawet przyka-

zał nam, abyśmy byli doskonali. Nasza doskonałość jest zgodna z Jego wolą!
Bóg powiedział do Abrahama: „Jam jest Bóg Wszechmogący, trwaj w społecz-

ności ze mną i bądź doskonały” (Rdz 17,1). Jezus Chrystus powiedział swo-

im naśladowcom: „Bądźcie wy tedy doskonali, jak Ojciec wasz niebieski do-

skonały jest” (Mt 5,48). Apostoł Paweł pisze: „Miejmy się ku doskonałości”

(Hbr 6,1 BG).
Doskonałość jest ważna. Doskonałość jest możliwa. Doskonałość jest koniecz-

na dla chrześcijanina. Nigdy jednak nie zapomnijmy, że doskonałość jest dzie-

łem Bożym, nie naszym. Zwróć uwagę na niektóre biblijne dowody:
„Bóg [...] czyni doskonałą drogę moję” (2 Sm 22,33 BG).

- 203 -

„Bóg, który mię opasuje mocą, a uczynił doskonałą drogę moją” (Ps 18,33).
„A Bóg wszelkiej łaski, który nas powołał do wiecznej chwały swojej w Chry-

stusie Jezusie, gdy maluczko ucierpicie, ten niech was doskonałymi uczyni,

utwierdzi, umocni i ugruntuje” (1 P 5,10 BG).
„A Bóg pokoju, który wywiódł od umarłych we krwi przymierza wiecznego,

onego wielkiego pasterza owiec, Pana naszego Jezusa, niech was doskonałymi

uczyni w każdym uczynku dobrym ku czynieniu woli swojej, sprawując w was

to, co przyjemnego przed obliczem jego, przez Jezusa Chrystusa, któremu niech

będzie chwała na wieki wieków. Amen” (Hbr 13,20−21 BG).
Czy jesteś zainteresowany doskonałością charakteru? Możesz ją posiadać.

Dobrze jest wiedzieć, że mimo iż nasze ciało niszczeje, a dobra materialne

psują się, to jednak nasze życie wewnętrzne może się odnawiać dzień po dniu

(zob. 2 Kor 4,16). Doskonały charakter jest możliwy po tej stronie nieba. Bóg

jest tym, który kształtuje nasze życie tak długo, jak długo pozostajemy z Nim

w społeczności. A „doskonałe jest dzieło jego” (Pwt 32,4).

- 204 -

Teza 89. „Doskonałość może być niebezpiecznym tematem, jeśli skupia na-

szą uwagę na nas samych i na naszych uczynkach.”

OSTRZEŻENIE: Studiowanie tematu doskonałości może być niebezpieczne

dla twojego duchowego zdrowia!
Nie powinniśmy jednak unikać studium na temat doskonałości, ponieważ jest

to nauka Pisma Świętego. Może jednak stanowić niebezpieczeństwo, jeżeli

koncentruje naszą uwagę na nas samych. Za każdym razem, gdy nasza uwaga

skupia się na nas samych, zamiast na Jezusie Chrystusie, możemy być pewni,

że upadniemy i popełnimy grzech. Możemy bezpiecznie studiować zagadnie-

nie doskonałości tylko wtedy, gdy pamiętamy, że jest to Boże dzieło w nas,

a nie nasze własne. Jeśli doskonałość jest wyłącznie Bożym dziełem, to stu-

dium tego zagadnienia skieruje naszą uwagę na Niego i odwróci ją od nas

samych.
Pismo Święte opisuje trzy rodzaje doskonałości. Możemy być doskonałymi

w narodzeniu, doskonałymi we wzroście i doskonałymi w charakterze. Czasa-

mi jesteśmy świadkami dyskusji np. nad tekstem z Ewangelii Mateusza 5,48:

„Bądźcie wy tedy doskonali, jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest”. Nie-

którzy mówią, że nie znaczy to, że mamy być „doskonali”, lecz „dojrzali”.
Jednak słowo „dojrzały” jest mocniejsze niż „doskonały”. Niemowlę, które ga-

worzy, może być doskonałym niemowlęciem. Dziecko siedzące na krawężniku,

które plecie trzy po trzy, wykrzykując coś do dziecka sąsiadów z naprzeciwka,

może być doskonałym dzieckiem. Jeśli jednak zachowuje się tak samo w wie-

ku lat dwudziestu, to jesteśmy tym poważnie zaniepokojeni!
Być doskonałym w charakterze oznacza nie tylko być doskonałym w narodze-

niu i we wzroście, ale także w dojrzałości.
„Najpierw trawa, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie” (Mk 4,28). Trawa

może być doskonała i kłos może być doskonały. Jednak dopiero pełne zboże

w kłosie oznacza zarówno doskonałość, jak i dojrzałość. „Na każdym stopniu

rozwoju nasze życie może być doskonałe” (Ellen G. White, Przypowieści Chry-

stusa, wyd. III, Warszawa 2002, s. 38).
Wynika z tego, że Pismo Święte naucza, iż doskonałość jest możliwa. Biblia

naucza również, że doskonałość jest dziełem Bożym, a nie naszym, jak już za-

uważyliśmy w poprzednim rozdziale. Co więcej, Biblia naucza, że nigdy nie

powinniśmy twierdzić, że osiągnęliśmy doskonałość. Takie twierdzenie dowo-

dziłoby jedynie, że nie jesteśmy doskonali. „Choćbym i miał słuszność, to wła-

sne moje usta potępiłyby mnie; a choćbym i był niewinny, to i tak uznałby

mnie za winnego” (Hi 9,20).

- 205 -

„Nikt, kto rości sobie prawo do świętości, nie jest tak naprawdę święty. Ci,

którzy są uznani za świętych w księgach nieba, nie są świadomi tego faktu,

i są ostatnimi, którzy chwaliliby się swoją własną dobrocią” (Ellen G. White,

The Faith I Live By, s. 140). „Tak się dzieje z prawdziwie sprawiedliwym czło-

wiekiem. Nie jest on świadomy swej dobroci i pobożności” (Ellen G. White,

Uświęcone życie, Warszawa 1990, s. 11). „Im bliżej przychodzisz do Chrystu-

sa, tym lepiej dostrzegasz swoje błędy, ponieważ poprawia się twój duchowy

wzrok, a twoje niedoskonałości są widoczne w wyraźnym kontraście Jego do-

skonałej natury. Jest to dowodem, że szatańskie kłamstwa straciły swoją moc

i że pobudza cię ożywiający wpływ Ducha Bożego” (Ellen G. White, Pokój, za

którym tęsknisz, wyd. II, Warszawa 2009, s. 53).
Jeśli im bardziej zbliżamy się do Jezusa, tym mniej uważamy siebie za dosko-

nałych, to doskonałość nie będzie zajmować naszej uwagi, ponieważ nie bę-

dziemy wiedzieli, kiedy ją otrzymamy. Naszym zadaniem w procesie doskona-

łości jest ciągłe przychodzenie do Jezusa i skupianie naszego wzroku na Nim.

Bóg zatroszczy się o resztę.
„Każdy człowiek będzie musiał stoczyć bezpośrednią walkę, aby pokonać

grzech w swoim własnym sercu. Czasami jest to bardzo bolesne i zniechę-

cające dzieło, ponieważ widząc deformacje w naszym charakterze, skupiamy

się właśnie na nich, gdy tymczasem powinniśmy spoglądać na Jezusa i przy-

wdziać szatę Jego sprawiedliwości” (Ellen G. White, Testimonies, t. IX, s.

182−183).
Możemy bezpiecznie studiować Boże obietnice dotyczące doskonałości, jeśli

pamiętamy, że jest ona Bożym dziełem dokonanym dla nas oraz polegamy na

Nim w kwestii dokonania tego, co musi być uczynione w tej sprawie. Może-

my radować się, że Bóg zapewnił wszystko, co jest potrzebne, aby wyrwać nas

z mocy grzechu.