WTŻ I, gr.10
2002-03-26
Ćwiczenie 42. Wyznaczanie oporu elektrycznego metodą mostka Wheatstone a.
Celem ćwiczenia jest wyznaczanie oporu elektrycznego wyżej wymienioną metodą
Opór elektryczny R danego przewodnika jest to stosunek napięcia U zmierzonego na końcach przewodnika, przez który płynie prąd o natężeniu I. Prawo Ohma mówi,że natężenie prądu płynącego przez przewodnik jest proporcjonalne do napięcia przyłożonego do jego końców i jest wyrażane wzorem
![]()
Jednostką oporu elektrycznego jest 1Ω=1V/A.
Opór elektryczny przewodników metalicznych jest wynikiem oddziaływania nośników prądu (elektronów) z jonami sieci krystalicznej. Zależy on od cech geometrycznych przewodnika, tzn od długości l i pola przekroju S oraz od rodzaju materiału z jakiego jest wykonany:
![]()
Współczynnik proporcjonalności ρ charakteryzujący rodzaj materiału nazyazmy oporem właściwym przewodnika. Jednostką oporu właściwego jest ![]()
.
W obwodach prądu występują układy oporów połączonych szeregowo tak jak to widać na rysunku, opór zastępczy n ma wtedy wartość:![]()
W obwodach prądu występują również układy oporów połączonych równolegle co widać na rysunku, opór zastępczy n ma wtedy wartość:![]()
I Prawo Kirchoffa.
Suma algebraicznych natężeń prądó wpływających i wypływających z węzła, czyli punktu obwodu, w którym zbiega się kilka przewodów ![]()
,równa się zeru![]()
. Prądy wpływające do węzła uważamy za dodatnie, a prądy wypływające z węzła za ujemne.
II prawo Kirchoffa
W obwodziezamkniętym suma sił elektromotorycznych równa się sumie spadkó napięć na oporach.
![]()
Pomiar oporu elektrycznego za pomocą mostka Wheatstone a według rysunku 1.
Wyznaczany opór ![]()
, łączymy szeregowo z oporem wzorcowym ![]()
. Wolne końce połączonych oporników łączymy z punktami A i C, pomiędzy którymi rozpięty jest drut oporowy wzdłuż podziałki milimetrowej. Punkt B, współny dla oporów ![]()
łączymy poprzez miliamperomierz G z suwakiem D, który może swobodnie ślizgać się po drucie. Włączając zasilacz Z prąu stałego, przykładamy napięcie do punktów A i C. Szukamy teraz takiego położenia suwaka D na strunie, aby przez odcinek BD prąd nie płynął (galwanometr musi wskazywać zerową wartość natężenia prądu). Wóczas mostek jest zrównoważony, czyli potencjały punktów B i D są sobie równe i napięcie w poszczegółnych gałęziach obwodu spełniają warunek: ![]()
, ![]()
Z I Prawa Kirchoffa wynika, że jeśli przez odcinek BD prąd nie płynie, to:![]()
, ![]()
.
Korzystając z prawa Ohma równości możemy wyrazić następująco:
![]()
Po podzieleniu tych równań stronami otrzymamy:![]()
.
Ze względu na związek ![]()
, biorąc pod uwagę, że cała struna ma wszędzie jednakowe pole przekroju, stosunek oporów ![]()
możemy zastąpić stosunkiem ich długości![]()
.
Z dwóch ostatnich równości otrzymujemy wzór na szukaną wartość oporu
Wykonanie pomiarów.
Zestawiamy obwód elektryczny tak jak to widać na rysunku powyżej, przy czym: ![]()
opornik wzorcowy dekadowy,![]()
opornik badany, Z - źródło prądu stałego, G - galwanometr (miliamperomierz), W - wyłącznik z oporem zabezpieczającym. Przy otwartym wyłączniku W ustawiamy opornicę dekadową na wartość 10Ω i włączamy zasilacz Z (napięcie ok. 2V). Dobieramy położenie suwaka D na strunie tak, aby galwanometr wskazywał wartość 0. Po zamknięciu klucza W położenie to ustalamy bardziej precyzyjnie i odczytujemy wartość długości odcinków ![]()
Obliczamy ze wzoru ![]()
wartość szukanego oporu - jest to wartość orientacyjna, obciążona dość dużym błędem pomiarowym. Oznaczamy wyznaczoną wartość ![]()
jako ![]()
.
Z rozważań opartych na rachunku błędów wynika, że minimalny błąd pomiaru otrzymujemy wówczas, gdy zrównoważenie mostka zachodzi przy ustawieniu suwaka w połowie długości struny. W związku z tym, właściwe pomiary wykonujemy dobierając opór wzorcowy ![]()
tak, aby był on w przybliżeniu równy wartości![]()
wyznaczonej wcześniej.
Następnie wykonujemy trzy pomiary oporu ![]()
. Ustawiamy na opornicy dekadowej kolejno trzy różne, ale bliskie ![]()
wartości oporu wzorcowego. Otrzymujemy w ten sposób trzy wartości ![]()
jako właściwą wartość oporu przyjmujemy średnią arytmetyczną:
. Identycznie wyznaczamy nieznany opór następnego opornika - ![]()
.
Potem łączymy badane oporniki szeregowo i dokonujemy pomiaru oporu wypadkowego za pomocą mostka Wheatstone a. W ten sam sposób wykonujemy pomiary dla połączenia równoległego.
Zestawiamy układ według rysunku i badamy opór stali.
Dla otrzymanych wyników przedstawionych w załączonej tabelce obliczam opór dla stali
Wartość orientacyjna ![]()
Pomiar I ![]()
Pomiar II ![]()
Pomiar III ![]()
Średnia wartość badanego oporu wynosi:![]()
Następnie badamy opór dla konstantanu.
Wartość orientacyjna ![]()
Pomiar I ![]()
Pomiar II ![]()
Pomiar III ![]()
Średnia wartość badanego oporu wynosi ![]()
Następnie oporniki łączymy szeregowo, a potem równolegle i otrzymujemy następujące wyniki:
Obliczam ukłąd oporników przy połączeniu szeregowym
Opór wzorcowy![]()
![]()
Obliczam układ oporów przy połączeniu równoległym:

Obliczam opory właściwe:![]()

3