Królestwo Bo

ż

e w was jest „W was” – nie „w tobie” – poszczególny człowieku - ale „w was”, którzy tworzycie społeczno

ść

jako

rodzina, jako ród, jako pracownicy twojej firmy, jako s

ą

siedzi, jako obywatele tego samego miasta, regionu, pa

ń

stwa. „Królestwo Bo

ż

e

w was jest”. Gdy

ż

yjecie w zgodzie, w

ż

yczliwo

ś

ci, w przyja

ź

ni, gdy jeste

ś

cie tolerancyjni, umiecie przeprasza

ć

i przyjmowa

ć

przeproszenie. „Królestwo Bo

ż

e w was jest”. W cierpliwo

ś

ci, wyrozumiało

ś

ci. W serdeczno

ś

ci, w u

ś

miechu, w cieple. „Królestwo

Bo

ż

e w was jest”. W tej małej społeczno

ś

ci rodziny, domu rodzinnego i w wi

ę

kszej społeczno

ś

ci rodu – wujków, cio

ć

, babci,

dziadków, kuzynów i kuzynek, w społeczno

ś

ci przyjaciół. „Królestwo Bo

ż

e w was jest”, to oznacza

ś

wiadczenie sobie nawzajem

pomocy, zwłaszcza gdy kto

ś

jest w dołku psychicznym, w jakim

ś

smutku, w jakim

ś

zmartwieniu. Trzeba stworzy

ć

atmosfer

ę

przyjazn

ą

,

ż

eby nie czuł si

ę

osamotniony, zdany tylko na własne siły. I mie

ć

czas na rozmowy. Bo nie w drzwiach, nie przy wyj

ś

ciu, ale

na spokojn

ą

rozmow

ę

, dogł

ę

bn

ą

. Usiłuj zrozumie

ć

, w jakiej sytuacji znalazł si

ę

bliski człowiek. Znajd

ź

swoj

ą

rol

ę

w jego

ż

yciu.

Ż

eby

on nie czuł,

ż

e ty z lito

ś

ci, z łaski swojej zajmujesz si

ę

jego sprawami, ale

ż

eby był przekonany,

ż

e to jest tak twoja, jak i jego sprawa.

Nie ogranicz si

ę

tylko do wytartych sloganów: „nie jest tak

ź

le, jako

ś

to b

ę

dzie, nie przejmuj si

ę

, nie martw si

ę

”,

ż

eby to nie było

opuszczenie człowieka, który jest w kłopocie, tylko

ż

eby to była konkretna pomoc, twórcza. Wszystko daj, na co ci

ę

sta

ć

,

ż

eby on był

uratowany z rozpaczy. Mo

ż

e to jest sprawa kłopotów finansowych, to i wtedy powiniene

ś

mu pomóc, na ile jeste

ś

w stanie, ale

ż

eby

poczuł twoj

ą

r

ę

k

ę

hojn

ą

, nie jako jałmu

ż

n

ę

, ale jako autentyczn

ą

pomoc. Mo

ż

e to zwyczajne niedogadanie si

ę

. Wtedy z cał

ą

otwarto

ś

ci

ą

, chocia

ż

nie aby go obrazi

ć

, nazwij po imieniu bł

ę

dy, które popełnił. Ale równie

ż

strze

ż

si

ę

tego,

ż

eby on nie był

przekonany,

ż

e ty za niego przejmiesz cał

ą

robot

ę

,

ż

e ty b

ę

dziesz si

ę

starał na swoj

ą

r

ę

k

ę

o ratunek dla niego. B

ą

d

ź

tu bardzo

uwa

ż

ny,

ż

eby nie wpadł w lenistwo, nie oddał si

ę

twojej opiece –

ż

e ty za niego wykonasz t

ę ż

mudn

ą

robot

ę

, której on si

ę

przestraszył.

Ż

eby

ś

cie razem szli i wspólnie, w miar

ę

swoich mo

ż

liwo

ś

ci, załatwiali sprawy. A mo

ż

e to chodzi o nauk

ę

. Mo

ż

e nie daje

sobie rady, a nie

ś

mie prosi

ć

o pomoc. A mo

ż

e o układy rodzinne. A mo

ż

e ma jakie

ś

dolegliwo

ś

ci chorobowe. B

ą

d

ź

na wszystko

otwarty, aby zapobiec jakiej

ś

katastrofie, która si

ę

czai. Nie ma kto temu zaradzi

ć

, a ty

ś

to zauwa

ż

ył. I pomó

ż

mu. To jest budowanie

królestwa Bo

ż

ego. Innymi słowy – miło

ść

bli

ź

niego.