background image

Poziom  dezynfekcji  gwarantujący  inaktywację  wiru-

sów,  grzybów  i form  wegetatywnych  bakterii,  łącznie
z prątkami gruźlicy (V, F, B, Tbc), jest minimalnym poziomem
dekontaminacji w pojęciu dezynfekcji właściwej (dezynfek-
cji wykonywanych wobec powierzchni optycznie czystych
jako procesy zmierzalne). Wysoki poziom dezynfekcji (

high-

-level  disinfection)  obejmuje  inaktywację  wyszczególnio-
nych drobnoustrojów łącznie z częściową redukcją spor [1].
Spory w takim procesie mogą przetrwać, o ile ich liczba po-
czątkowa przed dekontaminacją była wysoka (WHO). 

Dezynfekcja  wysokiego  poziomu  jest  definiowana

przez wielu autorów i instytucji, a wymagana wielkość re-
dukcji spor nie jest ściśle określana. W wielu bieżących pu-
blikacjach z zakresu dekontaminacji używa się zaleceń typu
wysoki  poziom  dezynfekcji  lub  sterylizacja.  Efektywność
mikrobójcza takich procesów jest jednak odmienna i nie
mogą one być porównywane jako działania alternatywne.
Transmisja patogenów przez powierzchnie sprzętowe (bez
względu na charakter transmisji) nie jest możliwa tylko przy
zastosowaniu  procesu  sterylizacji  (efekt  SAL

-6

,  niższy  od

praktycznych dawek infekcyjnych) [2, 4]. Obecnie udoku-
mentowano  już  w działaniach  praktycznych  jatrogenną
transmisję patogenów przez endoskopy elastyczne oraz in-
ny sprzęt, np. transmisję HBV, HCV, HIV i prątków (

Myco-

bakterium chelonae, Mycobacterium tuberculosis). Odno-
towano również zakażenia takimi drobnoustrojami choro-
botwórczymi jak 

Clostridium difficile (możliwe Clostridium

botulinom, C. perfringens, C. tetani), Bacillus cereus (możli-
we 

Bacillus anthracis, B. subtillis) i patogenami ludzkimi, jak

priony.  W pierwszych  przykładach  najprawdopodobniej
zakażenia były efektem nieprawidłowości samego procesu
dezynfekcji  wysokiego  poziomu,  zaś  w drugim  –  braku

standardowej skuteczności takich procesów wobec przyto-
czonych drobnoustrojów [3, 5, 6].

W

Wy

ysso

ok

kii p

po

ozziio

om

m d

de

ezzy

yn

nffe

ek

kccjjii tto

o n

niie

zza

am

miie

en

nn

niik

k d

dlla

a p

prro

occe

essu

u sstte

erry

ylliizza

accjjii 

m

me

ed

dy

ycczzn

ne

ejj

Każdy proces biobójczy można opisać współczynni-

kiem  inaktywacji,  tj.  stosunkiem  liczby  drobnoustrojów
przed procesem dekontaminacji do liczby tych, które pro-
ces przeżyły, np.:

1 • 10

6

1 • 10

5

= 10 przeżycie jednej komórki drobno-

ustrojów na każde dziesięć poddawanych procesowi de-
kontaminacji [7].

Dezynfekcja właściwa i właściwa wysokiego poziomu

powinny charakteryzować się normatywną redukcją drob-
noustrojów w zakresie pięciu stopni logarytmicznych np.:

1 • 10

6

1 • 10

1

= 10

5

= przeżycie jednej komórki drobno-

ustrojów na 100 000 komórek, a skażenie po procesie de-
zynfekcji  i wyjściowe  do  procesu  sterylizacji  między
10

1

–10

3

/na jednostkę poddawaną procesowi bójczemu. 

N

Niie

esstta

ałło

ośśćć p

prro

occe

essó

ów

w b

ójjcczzy

ycch

h

Opisana powyżej zależność logarytmiczna występu-

je jednak tylko wówczas, gdy wszystkie inne parametry
krytyczne procesu mikrobójczego pozostają stałe (stęże-
nie, temperatura, pH, napięcie powierzchniowe itd.). Po-
nadto zależność ta może być odniesiona tylko do skaże-
nia standardowego, najczęściej obecnego w działaniach

zakażenia 4/2004

sterylizacja

20

Barbara Waszak

dr med. 
Barbara Waszak

kierownik Działu Centralnej
Sterylizacji i DDD 
Samodzielnego Publicznego
Szpitala Klinicznego AM 
w Bydgoszczy

WPŁYW DEZYNFEKCJI NA WYSOKI
POZIOM CZYSTOŚCI
MIKROBIOLOGICZNEJ 

(CZ. II)

DISINFECTION AS HIGH LEVEL OF MICROBIOLOGICAL
CLEANNESS 

S

Sttrre

esszzcczze

en

niie

Wysoki poziom dezynfekcji (B, Tbc, F, V, s) proponowany jako optymalny dla grupy sprzętów medycznych tzw.

średniego ryzyka stanowi gwarancję pełnej ochrony pacjenta przed zagrożeniami infekcyjnymi. Proponowa-
ny zastępczo do sprzętów grupy wysokiego ryzyka, jako czasowa alternatywa procesu sterylizacji, może stać
się przyczyną transmisji drobnoustrojów chorobotwórczych i dodatkowych chorób u leczonych pacjentów.
Bezpieczeństwo  pacjenta  to  właściwe  kwalifikowanie  sprzętów  medycznych  do  odpowiednich  poziomów
działania mikrobójczego i perfekcyjne wykonywanie procesów dekontaminacji.

S

Su

um

mm

ma

arry

„High level disinfection” (B, Tbc, F, V, s) proposed as optimum for medical equipment from group of „average risk” me-

ans safety warrant for patients in protecting them against infections. But offered in place of sterilization as interim
option for medical equipment from group of „high risk” can be the source of pathogenic microorganism transmis-
sion and additional diseases for treated patients. Patient safety depends on proper classification of medical equ-
ipment according to biocidal efficacy level as well as perfectly realization of decontamination processes.

S

Słło

ow

wa

a k

kllu

ucczzo

ow

we

e//K

Ke

ey

y w

wo

orrd

dss 

sprzęt w grupach ryzyka

wysoki poziom dezynfekcji

bezpieczeństwo mikrobiologiczne 

equipment in risk group

high level disinfection

microbiological safety

background image

praktycznych,  oraz  liczby  wprowadzonych  znanych
i uznanych bakterii testowych (np. 

Enterococcus faecium,

ATCC 6057). Wiadomo bowiem, że każda kontaminacja
powierzchni  jest  różna  pod  względem rodzaju  i ilości,
każdy drobnoustrój charakteryzuje inna oporność na tzw.
stresy fizykochemiczne, a ponadto są możliwe różnego
rodzaju adaptacje pozwalające drobnoustrojom na prze-
trwanie warunków niekorzystnych, np. 

Helicobacter pylo-

ri 

nietypowa postać ziarniaka (obok postaci helikalnej)

oporna  na  2%  aldehyd  glutarowy.  Odmienna  budowa
każdego drobnoustroju, jego skład chemiczny, budowa
ściany i błony komórkowej, zdolność adherencji, możli-
wość tworzenia biofilmów itd., to różna wrażliwość na
czynniki  mikrobójcze.  Powyższa  niestałość  warunków
procesu  mikrobójczego  oznacza  potrzebę  kontroli  sku-
teczności procesów oczyszczania i dezynfekcji oraz zasto-
sowania  tzw.  marginesów  bezpieczeństwa  na  każdym
poziomie kroku technologicznego, który ma doprowadzić
do uzyskania pewności, że sprzęt uzyskał wiarygodny po-
ziom bezpieczeństwa, a pacjent jest w pełni chroniony
przed zagrożeniami infekcyjnymi.

Sprzęt medyczny kwalifikowany według Spuldinga do

grupy I tzw. wysokiego ryzyka, tj. sprzęt naruszający cią-
głość tkanek i penetrujący jałowe obszary ciała, powinien
być sterylny (WHO, PZH, CDC, OSHA, DGHM itd.). Sterylny
powinien być również sprzęt z grupy II średniego ryzyka,
o ile nie służy wyłącznie do diagnostyki, a uczestniczy w te-
rapii inwazyjnej, lub jest użyty w warunkach potencjalnego
zagrożenia,  np.  do  diagnostyki  krwawienia  z przewodu

pokarmowego. Ponadto planowanie procesów dekonta-
minacji  powinno  skutecznie  eliminować  tzw.  zagrożenia
stałe, jak np. skontaminowanie powierzchni wirusami he-
patotrowymi, wirusami HIV, HSV, CMV, Tbc itd. [1]. 

N

Na

ajjlle

ep

psszzy

y w

wy

yb

órr –

– p

prro

occe

ess b

ójjcczzy

w

wy

ysso

ok

kiie

eg

go

o p

po

ozziio

om

mu

u

Wyszczególnione grupy sprzętowe powinny być przy-

gotowane  i stosowane  wobec  pacjenta  jako  jałowe, 
tj. poddane wcześniej procesowi sterylizacji termicznej lub
chemicznej. Aktualnie trwa wyposażanie placówek służby
zdrowia  w urządzenia  do  sterylizacji  niskotemperaturo-
wej. Część placówek służby zdrowia wyposaża się w urzą-
dzenia do tzw. sterylizacji zimnej – pełna biobójcza sku-
teczność sterylizacyjna wobec B, Tbc, F, V, S (SAL 10

-6

), po-

zbawiona  jedynie  możności  pakietowania  przed  proce-
sem wyjałowienia, tzw. przygotowania do przodu, czyli
z wyprzedzeniem, w sposób gwarantujący jałowość, z do-
datkową możliwością wyczekiwania na potrzebę użycia
sprzętu wobec pacjenta. 

Dezynfekcja właściwa i właściwa wysokiego poziomu

nie powinny być proponowane rutynowo jako metody za-
stępcze w miejsce sterylizacji, szczególnie w grupie I sprzę-
towej i z uzasadnieniami w grupie II, tzn. w sytuacjach, gdy
jest  wymagany  taki  poziom  czystości  mikrobiologicznej,
który  osiąga  się  wyłącznie  w procesach  sterylizacji  (SAL 
10

-6

/jednostek sterylizacji). W praktyce jednak zdarza się

kwalifikowanie sprzętów medycznych z omawianych grup
do procesów dezynfekcji, ale wówczas, obok przeprowa-
dzenia tzw. zarządzania ryzykiem przez zakładowy zespół
ekspertów, należy zawsze spośród różnych poziomów de-
zynfekcji wybrać poziom wysoki. Poziom wysoki to nie tyl-
ko właściwy charakter bójczy procesu dezynfekcji, ale rów-
nież precyzja i perfekcyjność wykonania samego procesu,
który technicznie nie jest łatwy do przeprowadzenia. De-
zynfekcja wysokiego poziomu musi przybliżać, w maksy-
malnie możliwy sposób, swój końcowy wynik bójczy, do
standardowych wskazań czystości mikrobiologicznej, wy-
znaczonej  dla  grupy  sprzętowej,  która  ma  być  poddana
procesowi dekontaminacji. W omawianej sytuacji proces
dezynfekcji  wysokiego  poziomu  powinien  gwarantować
efekt mikrobójczy, jak najbardziej zbliżony do opisanego dla
sterylizacji medycznej [8]. 

W

Wa

arru

un

nk

kii o

ossiią

ąg

gn

niię

ęcciia

a w

wiia

arry

yg

go

od

dn

ne

eg

go

p

po

ozziio

om

mu

u b

be

ezzp

piie

ecczze

ńssttw

wa

a

Wiarygodny poziom bezpieczeństwa, eliminacja za-

grożeń i optimum dezynfekcji wysokiego poziomu to: 

K

proces  termiczno-chemiczny  lub  chemiczno-termicz-

ny, o ile tylko taki jest możliwy;

K

proces z kontrolowaną skutecznością bójczą każdego

kroku technologicznego (monitorowany na bieżąco);

K

aseptyczne postępowanie po ekspozycji dezynfekcyjnej

(np. sterylne płukanie, sterylne suszenie i pakowanie);

K

przeznaczenie sprzętu do użycia wobec pacjenta w cza-

sie nie dłuższym niż tzw. czas skażenia (średnio osiem
godzin) – eliminacja ryzyka wtórnej kontaminacji;

zakażenia 4/2004

sterylizacja

22

background image

K

zabezpieczenie sprzętu przed skażeniem w czasie trans-

portu i w miejscu przewidywanego zastosowania;

K

użycie sprzętu wobec pacjenta zzachowaniem bezpiecz-

nych technik, to jest uniemożliwiających przerwanie cią-
głości  tkanek  (uszkodzenie  śluzówek),  eliminujących
transmisję jatrogenną patogenów ze środowiska itd.; 

K

przekazanie sprzętu do kolejnej obróbki higienicznej

(dekontaminacji)  w jak  najkrótszym  czasie  (najko-
rzystniej natychmiast), co eliminuje adhezję krwi i in-
nych  protein  do  powierzchni,  tworzenie  biofilmów
przez drobnoustroje, zasychanie zabrudzeń fizycznych,
chemicznych i biologicznych, co w konsekwencji umoż-
liwia skuteczne mycie i oczyszczanie stanowiące gwa-
rancję każdej dezynfekcji. 

Z

Za

ag

grro

ożże

en

niia

a p

prro

occe

essu

u d

de

ezzy

yn

nffe

ek

kccjjii

Najczęstsze zagrożenia powodujące, że w praktyce

nie osiąga się efektu mikrobójczego wyznaczonego dla
dezynfekcji wysokiego poziomu, są następujące: 

K

taka geometria kształtów sprzętów poddawanych pro-

cesowi dekontaminacji, która warunkuje istnienie po-
wierzchni  niejawnych  i jednocześnie  podlegających
skażeniu w czasie użycia, np. kanały wewnętrzne en-
doskopów elastycznych. Zapewnienie 100-procento-
wego oczyszczania tych powierzchni i 100-procento-
wego kontaktu ze 

stałym w czasie czynnikiem bójczym

bywa często nieosiągalne (np. w miejsce redukcji 5 log
w automatycznej myjni – dezynfektorze, odnotowano
jedynie redukcję o jeden stopień logarytmiczny, tj. kon-
taminowane kanały nie były przepłukiwane wcale lub
prawie wcale roztworem oczyszczającym i dezynfeku-
jącym (dr L. Jatzwauk, Aseptyka 2/2002 r.); 

K

taka konstrukcja stanowisk, urządzeń półautomatycz-

nych i automatycznych oraz takie programy robocze,
które nie gwarantują 100-procentowego efektu, a na-
wet powodują dodatkowe skażanie sprzętu podda-
wanego  dekontaminacji  (np.  dodatkowe  skażanie
Pseudomonas aeruginosa podczas fazy płukania); 

K

nieprecyzyjne wykonanie procesu, stanowiące ryzyko

powstania  drobnoustrojów  opornych  na  proces  de-
zynfekcji, np. na ekspozycję w 2% aldehydzie glutaro-
wym. Niepowodzenie procesów z jednoczesną krzy-
żową opornością 

Mycobacterium chelonae na kwas

nadoctowy opisano w badaniach holenderskich oraz
w doniesieniach CDC ze szpitala w Missouri, a doty-
czące myjki endoskopowej itd.; 

K

brak bieżącej kontroli skuteczności procesu dezynfek-

cyjnego; 

K

używanie skażonego wyposażenia roboczego i ska-

żonych preparatów, np. szczotek, wanienek dezyn-
fekcyjnych, roztworów roboczych itd.; 

K

przetrzymywanie sprzętu po wykonaniu procesu de-

zynfekcji wysokiego poziomu przez zbyt długi okres,
a w szczególności przechowywanego w stanie wil-
gotnym (nieprawidłowo osuszonego). Czas ten po-
zwala na wzrost bakterii, które mogły przeżyć proces
oraz łatwą kontaminację drobnoustrojami ze środo-
wiska zewnętrznego. 

W

Wn

niio

ossk

kii k

ko

ńcco

ow

we

e

1. Bezpieczeństwo kontrolowane przy czasowym sto-

sowaniu procesu dezynfekcji wysokiego poziomu jako dzia-
łania zastępczego procesów o wyższej skuteczności mikro-
bójczej to wykonywanie tych procesów z respektowaniem
wyszczególnionych powyżej warunków i zagrożeń. Każde
inne działania, jako obarczone zbyt dużym błędem i stwa-
rzające zbyt duże ryzyko, nie powinny być akceptowane.

2. Dezynfekcja wysokiego poziomu (wysoki poziom

dezynfekcji – B, Tbc, F, V, s) to proces z wyboru dla więk-
szości sprzętów medycznych grupy II według kwalifikacji
Spauldinga i często w tej kwalifikacji niedoceniany.

Piśmiennictwo:

1. Block S.: 

Disinfection, Sterilization  and  Preservation 1191 LWW –

Walters Kulwer Company 2001, 361, 23–25.

2. Russel A. D., Hugo W. B.; G.A.J Ayliffe 

Disenfection, Preservation

and Sterilization – Wydawnictwo Blackwell Science Ltd 497 1999, 192, 778.

3. Bodenschatz W.: 

Handbuch für Disinfektor, wyd. Gustav  Fischer

Verlag – Stuttgart – Jena – New York 1993, 174–177.

4.  Abigail  A.,  Salyers  Dixie  D.  Whitt 

Mikrobiologia, PWN  2003,

413–414.

5.  Dzierżanowska  D.  i  Jeliaszewicz  J.: 

Zakażenia  Szpitalne,    Wyd. 

α

-medica press 1999, 329–338.

6. Dulny G. i Lejbrandt E. i zespół autorów. 

Higiena w placówkach

opieki medycznej, Wydawnictwo Verlag Daschöfer Warszawa 2002 r. część
3 rozdz. 2, 4 i 8, część 7 rozdz. 1.

7. Parandowska W. 

Mikrobiologia Farmaceutyczna PZWL  75, 79.

8. Kanclerski K., Kuszewski K., Tadeusiak B.: 

Wybrane zasady ochrony

pracowników  medycznych  przed  zagrożeniami  biologicznymi PZH  przez
PZWL Warszawa 2001, 66–70.

9. Gebel J., Reckenburg A. i inni 

Aseptyka nr 2/2002 Wydawnictwo

Auxilium. Sp. z .o.o.

10.  Journal  of  Hospital  Infection  –  1993  r.  Wydawnictwo  ESH

(aktualnie EFHSS), 25.

zakażenia 4/2004

sterylizacja

23

JJe

ed

dn

ą zz p

prrzzy

ycczzy

yn

n

zza

ag

grro

ożże

en

niia

a

p

prro

occe

essu

d

de

ezzy

yn

nffe

ek

kccjjii jje

esstt

p

prrzze

ettrrzzy

ym

my

yw

wa

an

niie

e

ssp

prrzzę

ęttu

u p

po

o w

wy

yk

ko

o-

n

na

an

niiu

u p

prro

occe

essu

u

d

de

ezzy

yn

nffe

ek

kccjjii

w

wy

ysso

ok

kiie

eg

go

o p

po

ozziio

o-

m

mu

u p

prrzze

ezz zzb

by

ytt

d

dłłu

ug

gii o

ok

krre

ess,, 

a

a w

w sszzcczze

eg

óll-

n

no

ośśccii p

prrzze

ecch

ho

ow

wy

y-

w

wa

an

niie

e g

go

o w

w sstta

a-

n

niie

e w

wiillg

go

ottn

ny

ym

m..