Murad II

Dodane przez Darkol dnia 09 luty 2005

Powrót do - Dział Tematyczny

||

Powrót do - Dział Artykułów

Murad II

sułtan i władca w latach:

(1421 - 1451) - z przerwą w (1444-1446)

znany także jako: Amurat II

Podstawowe dane:

ojciec: sułtan Mehmed I
matka: Emine Hatun

Data i miejsce urodzin:
1402 lub 1404 - Amasya

Data i miejsce śmierci:
03.02.1451 - (Adrianopol) Edirne

Miejsce pochówku:
Bursa

Panował lat: 30
Tron przejął mając: 17 lub 19 lat
Zmarł w wieku: 49 lat

Murad II urodził się w 1402 w 1404 r. w Amasya (dziś centralna Turcja), był najstarszym synem Mehmeda
I, który właśnie jego upatrzył na swego następcę. Objął władzę w 1421 r. i podobnie jak ojciec, był
człowiekiem o usposobieniu pokojowym, jednak przede wszystkim był władcą sumiennym, który
energicznie dążył do ugruntowania ładu wewnętrznego i umocnienia potęgi państwa Osmanów. Celu tego
bez walk wewnętrznych i wojen nie można było zrealizować. Trafną charakterystykę Murada II nakreślił
Franz Babinger:

"Był to mąż stanu wielkiego formatu, mający jasne rozeznanie w ówczesnej sytuacji

światowej, nie żywił jednak upodobania do wojen".

(Babinger Franz, "Z dziejów imperium Osmanów.

Sułtan Mehmed Zdobywca i jego czasy", Warszawa 1977)

tugra - pieczęć i emblemat Murada II

Wkrótce po objęciu władzy w 1422 r. rozpoczął oblężenie Konstantynopola (czerwiec-wrzesień), jednak
Bizantyjczykom udało się porozumieć z anatolijskimi możnowładcami tureckimi, którzy rozpoczęli bunt
przeciwku sułtanowi, wysuwając jako nowego kandydata na tron turecki młodszego brata sułtana,
Mustafę. Murad został zmuszony do rezygnacji z oblężenia Konstantynopola. Nieudane oblężenie było
zapowiedzią śmiertelnych zmagań Turków z cesarstwem bizantyjskim. Zmuszony został do zdławienia
buntu, z którym uporał się w 1423 r., a pojmanego rebelianta Mustafę kazał stracić, przy jednoczesnym
oślepieniu trzech kolejnych braci. Dzięki temu sukcesowi wewnętrznemu roztoczył ottomańską kontrolę
wykraczającą poza zachodnią Anatolię, wcielił do imperium emiraty: Ajdin i Mentesze, pokonał emira
Dżuneida w Azji Mniejszej.

W tym samym roku (1423) najechał bizantyjskie i weneckie
posiadłości na Peloponezie (Morea) i zmusił Bizancjum do płacenia

Page 1 of 2

IMPERIUM OSMAŃSKIE I JEGO DZIEJE

2008-04-07

http://www.osman.livenet.pl/print.php?type=A&item_id=4

trybutu, które znalazło się ponownie w zależności lennej od

Osmanów. Zwycięskie walki w Anatolii wzmocniły pozycję sułtana oraz umożliwiły mu swobodne działanie
na Bałkanach.

W latach 1426 - 1427 rozpoczął działania przeciw Serbom zakończone przejściowym opanowaniem
despotowiny i wygnaniem Jerzego Brankowicza (1428). Zmusił Bośnię do płacenia trybutu (1428).
Organizował najazdy na Węgry, napotkał tam jednak silny opór. W 1430 Murad opanował Tessaloniki (dziś
Grecja - Saloniki), odstąpione Wenecji przez cesarza bizantyjskiego.

W 1439 r. włączył, zhołdowaną już wcześniej, Serbię do państwa tureckiego - jako oddzielną prowincję.
Osmańska ekspansja zagrażała coraz bardziej Węgrom. W 1436 r. Turcy wtargnęli na Wołoszczyznę i
zmusili hospodara Włada Racula, do uznania zwierzchnictwa sułtana. W 1440 roku Murad II osobiście
dowodził bezskutecznym 6-miesięcznym oblężeniem Belgradu.

W latach 1443 - 1444 wojska Murada z trudem powstrzymały marsz sił węgierskich pod dowództwem
króla Władysława Warneńczyka i Jana Hunyadego przez Bułgarię. Bunt podniosła Albania, uniezależniła się
despotowina serbska. Despota Morei Konstantyn Dragasz podjął walkę o posiadłości bizantyjskie w Grecji.
W tym czasie Murad przebywał z liczną armią w Anatolii, gdzie tłumił bunt emira Karamanii, Ibrahima
Bega, którego pokonał w bitwie pod Konya, w wyniku czego Ibrahim Beg ukorzył się przed sułtanem.

Po krótkotrwałym rozejmie zawartym w Szegedzie (Segedynie) w 1444 r., zerwanym przez Węgry, Murad
II wznowił wojnę. W bitwie pod Warną (10 listopada 1444) pokonał wojska polsko-węgierskie Władysława
III Warneńczyka. Wprawdzie Murad zwyciężył w bitwie, ale odzyskanie utraconych terytoriów trwało
jeszcze wiele lat. Morea została zmuszona do uległości w 1446 roku, tymczasem pozycja Osmanów w Azji
Mniejszej wciąż była zagrożona przez emirat Karaman. W 1444 roku po raz pierwszy i w latach 1444-1446
po raz drugi, Murad abdykował na rzecz syna Mehmeda II, ale wracał do władzy namawiany przez swoich
współpracowników. W 1448 roku jego wojska zwyciężyły Jana Hunyadego w bitwie na Kosowym Polu.
Murad przygotowywał wielkie podboje syna, choć sam nie dążył do całkowitego zlikwidowania
chrześcijaństwa w sąsiedztwie Turcji. Murad II zmarł w Edirne (Adrianopol) 3 lutego 1451 roku.

Murad II był bez wątpienia jednym z największych sułtanów osmańskich. W czasie swego panowania
stworzył on solidne podstawy imperium tureckiego w Europie i Azji. Zarządzał państwem z wielką
umiejętnością i energią. Murad II odznaczył się swoją troską o administrację, sprawiedliwością i swoimi
reformami, wymierzonymi w nadużycia, rozpowszechnione pod panowaniem greckich imperatorów i karał
bez litości tych urzędników, którzy gnębili jakichkolwiek z jego poddanych. Był także człowiekiem światłym
i doskonale wykształconym. Posiadał też talent poetycki i napisał wiele poematów i wierszy. Podczas jego
panowania wybudowano lub odrestaurowano bardzo wiele meczetów, pałaców i mostów.

Dodatkowe dane:

Jego żony:
Alime Hatun, Yeni Hatun, Huma Hatun,
Tacunnisa Hatice Halime Hatun, Mara Hatun.

Jego synowie:
Mehmed II Fatih (sułtan), Ahmed, Alâaddin, Orhan,
Hasan, Ahmed (drugi tego imienia)
Jego córki:
Sehzade, Fatma Sultana

Przygotował: Pwg
Poszerzył i uzupełnił: Darkol - na podstawie bibliografii

Powrót do - Dział Tematyczny

||

Powrót do - Dział Artykułów

Page 2 of 2

IMPERIUM OSMAŃSKIE I JEGO DZIEJE

2008-04-07

http://www.osman.livenet.pl/print.php?type=A&item_id=4