Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

1/15

Teorie Osobowości

Kurs przekazany przez psyche.com.pl

Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

2/15

Teorie Osobowości

Kurs przekazany przez psyche.com.pl

Spis treści:

L01 Wstęp – historia psychologii

L02 Teorie osobowości

Teoria psychodynamiczna Freuda

L03 Teoria psychodynamiczna Freuda cd.

Spojrzenie na Psychoanalizę

L04 Co się stało po śmierci Z. Freuda?

L05 Teoria C.G. Junga

L06 Teoria pola Kurta Goldsteina

L07 Teorie czynnikowe Guillforda, Cattela i Eysencka

L08 Teoria uczenia się społecznego –Alberta Bandury

L9

Teorie psychologii humanistycznej C. Rogersa i A. Maslowa

L10 Behawioryzm

L11 Motywacja do pracy a środowisko

L12 Parę słów o sukcesie

L13 Zakończenie, cytaty i piękna opowieść

Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

3/15

Psychoanaliza współczesna,

czyli co się wydarzyło po śmierci Freuda?

Przypomnienie z poprzednich lekcji: Co różni psychologię od psychoanalizy?

We wczenym etapie psychologia zajmowała się wrażeniami, spostrzeżeniami,

pamięcią i myśleniem. Psychoanaliza zaś była psychologią nieświadomości

z motywacjami, emocjami, neurotyzmem ect.

Tym co zbliżyło do sienie te dwie dziedziny to psychologia Ego. Ale o tym poniżej.

Po śmierci Freuda ówcześni psycholodzy stanęli na rostaju dróg. Wielu poszło drogą

zapoczątkowaną przez Freuda modyfikując różne aspekty systemu od założeń

ogólnych po szczegółowe. Istne herezje – oczywiście tylko w mniemaniu Freuda

gdyby to widział.

Hartmann

- Ego nie wyłania się z wrodzonego Id! Każdy z systemów ma swój materialny

początek

- Procesy Ego są niezależne od celów

- Mechanizmy obronne uniezależniają się od źródeł

- W skład Ego wchodzą procesy poznawcze (spostrzeganie, pamięć, myślenie)

Robert White

- istnieją specyficzne dla Ego rodzaje satysfakcji, których źródło daje

eksploatacja, manipulacja czy skuteczność

Randal Fairbairn

- Ego istnieje w momencie urodzenia

- Nie ma Id!

Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

4/15

George Klein – jeden z pierwszych psychologów łączących psychologię

z psychoanalizą

- wykazał, że hipotezy kliniczne można weryfikować poprzez badania

laboratoryjne

- osłabił wrogość większości psychologów do psychoanalizy

- udowodnił istnienie stylu poznawczego poprzez wyodrębnienie strategii

wyrównywania I wyostrzania spostrzeżeń.

Najważniejszym wydażeniem tego okresu było pojawienie się teorii Ego, które

przyczyniły się do połączenia psychologii z psychoanalizą.

Najbardziej jednak przysłużył się nauce w tej dziedzinie

Erik H. Erikson

.

Jego osiągnięcia:

- stworzenie psychospołecznej teorii rozwoju

- badania psycho-histroryczne na podstawie biografii słów

- wyróżnił 8 etapów rozwoju, koncentrujących się na równoległych skrajnych

krańcach właściwych dla rozwoju jednostki cech. W zależności od podejścia

wychowawczego, mogą wykształcić się i utrwalić na zawsze cechy dobre bądź

im przeciwstawne. Stąd Erikson kładzie ogromny nacisk na pielęgnowanie w

ludziach jak najwięcej cech pozytywnych.

okres niemowlęcy

1

ufność – nieufność

Stadium najwcześniej rozwinięte. Najwcześniejsze wrażenie ufności

zostaje wytworzone w stadium oralno-sensorycznym I w zależności od

opieki rodzicielskiej może ono ulegać wzmocnieniu (ubustwianie,

idealizm) bądź odrzuceniu (wyobcowanie).

Idealizm [łac. < gr.] - termin obejmujący różne stanowiska

filoz. zarówno z zakresu ontologii (metafizyki), jak też teorii

poznania, często należące zarazem do obu tych dziedzin.

Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

5/15

Idealizm ontologiczny (nazywany też metafizycznym)

występuje

w 2

zasadniczych

odmianach:

idealizmu

obiektywnego (zw. też realizmem ontologicznym, a w skrajnie

monistycznych

postaciach

określanego

mianem

immaterializmu, spirytualizmu), głoszącego pogląd, że jedynie

istniejącym samoistnym bytem jest idea, duch, absolut, bądź,

że byt taki istnieje niezależnie od rzeczywistości materialnej,

która jest jego tworem, pochodną lub przejawem; idealizmu

subiektywnego, który istnienie całej rzeczywistości sprowadza

do wrażeń, wyobrażeń, myśli istniejących w podmiocie.

Idealizm teoriopoznawczy, kwestionujący możliwość poznania

rzeczywistości zewn. wobec podmiotu, występuje także

w 2 zasadniczych odmianach: idealizmu immanentnego,

odmawiającego podmiotowi zdolności wykroczenia w aktach

poznawczych poza własne przeżycia psych. (impresje,

wrażenia, idee) stanowiące dla niego jedyny możliwy

przedmiot

poznania;

idealizmu

transcendentalnego

(krytycznego)

kwestionującego

możliwość

poznania

istniejących rzeczy samych w sobie, ograniczającego poznanie

do

świata

zjawisk

dostępnych

w doświadczeniu

współtworzonym

przez

struktury

(formy,

kategorie)

poznającego umysłu. W niektórych koncepcjach filoz.

stanowiska idealizmu ontologicznego i teoriopoznawczego

łączą się ze sobą, np. immaterializm z immanentyzmem,

idealizm

obiektywny

z transcendentalizmem.

Różnym

postaciom idealizmu towarzyszą: w ontologii indeterminizm,

solipsyzm; w teorii poznania agnostycyzm, irracjonalizm,

sensualizm

(jako

skrajny

racjonalizm).

Stanowiskami

przeciwstawnymi idealizmowi są: realizm i materializm.

W terminologii marksistowskiej idealizmem nazywa się łącznie

wszelkie odmiany idealizmu monistycznego, koncepcje

dualistyczne interpretowane wg kryterium pierwotności ducha

bądź materii, idealizm obiektywny i subiektywny, immanentny

Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

6/15

i transcendentalny; terminem idealizm historyczny określa się

wszelkie stanowiska traktujące jako decydujący wyznacznik

przemian hist. poglądy jednostek, ideologie społ., doktryny rel.,

koncepcje polit.-prawne itp. zjawiska ze sfery świadomości

(tzw. nadbudowy społ.).

Zapowiedzi idealizmu występują w starożytności u eleatów;

pierwszy wzorzec stanowiska idealistycznego sformułował

Platon; jego kontynuację stanowiła zarówno koncepcja Plotyna,

jak też neoplatonizujące filoz. ujęcie chrześcijaństwa przez św.

Augustyna. W toku sporu o substancję; w XVII–XVIII w.

idealizm przybrał m.in. postacie: dualizmu ontologicznego

R. Descartesa, monadologii G.W. Leibniza, immaterializmu,

spirytualizmu i immanentyzmu G. Berkeleya. Na przeł. XVIII

i XIX w. ukształtowała się formacja idealizmu niemieckiego

(zw. też klas. filozofią niem.: I. Kant, G. Fichte, F.W.J.

Schelling,

G.W.F.

Hegel)

inicjująca

z jednej

strony

transcendentalizm, z drugiej zaś idealizm obiektywny w wersji

monistycznej

a zarazem

dynamicznej,

dialektycznej,

historycznej. W XX w. próbę syntezy antycznego idealizmu

platońskiego z tradycjami idealizmu niemieckiego podjął

E.

Husserl

(fenomenologia).

Idealizm

estetyczny

(w przeciwieństwie do realizmu estet.) oznacza pogląd, wg

którego sztuka tworzy własną, idealną rzeczywistość, nie jest

zaś

naśladownictwem

natury

ani

odzwierciedleniem

rzeczywistości społecznej. Potocznie idealizm oznacza postawę

życiową przeciwstawną materializmowi, wskazującą na ideały,

wzorce moralne, wartości duchowe jako tzw. wyższe cele, do

których bezinteresownej realizacji powinien dążyć człowiek

w swym postępowaniu.

Alienacja [łac.] - filoz. proces, w którym pewne wytwory

działalności ludzkiej (np. produkty pracy, instytucje społ.,

ideały)

odrywają

się

od

swych

twórców

(ulegają

Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

7/15

urzeczowieniu, reifikacji), a następnie przeciwstawiają się im

i podporządkowują ich sobie (ulegają wyobcowaniu, alienacji

[łac. alienus 'obcy']). Znaczenie filoz. nadał pojęciu alienacji

G.W.F. Hegel; w aspekcie metafizycznym alienacja oznaczała

proces wyłaniania się z idei absolutnej świata przyrody, z niego

zaś dziejów ludzkich; w aspekcie teoriopoznawczym —

niepełne samopoznanie, w którym jako obce jawi się to, czego

nie rozpoznajemy jeszcze jako własne; w aspekcie

historiozoficznym — wyobcowanie się instytucji społ. i polit.

w stosunku do ludzi jako ich twórców. Pojęcie alienacji

stanowiło u Hegla jedno z narzędzi dialektyki służącej do opisu

procesu realizowania się absolutu, przebiegu poznania,

przekształceń

hist.,

z czasem

nabrało

charakteru

wartościującego, służąc do określania negatywnych zjawisk

społ. i hist., niekiedy przybierało postać symbolu wszelkiego

zła społecznego. L. Feuerbach wykorzystał pojęcie alienacji do

analizy zjawisk rel., wskazując na proces pozbawiania się przez

ludzi swych najlepszych cech i przypisywania ich tworzonemu

przez siebie Bogu, który następnie zaczyna panować nad

ludźmi. K. Marks nadał pojęciu alienacji sens filoz.-ekon.:

analizując urzeczowienie stosunków międzyludzkich w ustroju

kapitalist. (fetyszyzm towarowy), wyodrębnił 3 formy

alienacji: alienacja produktu pracy — zapanowanie nad

robotnikiem wytworów jego własnej pracy (w postaci towarów

i kapitału), alienacja procesu pracy — sama praca jako towar

staje się czymś obcym, oderwanym od istoty robotnika

i zniewalającym go; alienacja człowieka (istoty gatunkowej

człowieka) — wyobcowanie całokształtu zjawisk kulturowych

realizujących istotę człowieczeństwa jako konsekwencja

alienacji produktu i procesu pracy. Marks traktował także jako

produkt

procesu

alienacji

zjawisko

„zmistyfikowanej

świadomości” (zniekształconego ideologicznie ujmowania

sytuacji społ. ludzi). W filozofii egzystencjalnej (J.P. Sartre)

Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

8/15

pojęcie

alienacji

służyło

do

opisywania

zagrożenia

indywidualnej egzystencji ludzkiej ze strony świata rzeczy,

stosunków społ., ideałów przez reifikację, nieautentyczność

egzystencji, pozbawienie wolności. W personalizmie chrześc.

E. Mouniera pojęcie alienacji Narcyza oznacza zatracenie

właściwości osoby ludzkiej przez zatopienie się w sobie,

alienacja Heraklesa zaś — przez zatopienie się w świecie

rzeczy.

2

autonomia – wstyd i niepewność

W tym analno-mięśniowym stadium dziecko uczy się swoich

obowiązków i ograniczeń. Umiejętnie „dopingowane” uczy się stać na

własnych nogach, staje się samodzielne i fachowe.

Dziecko wychowywane metodą „poprzez zawsrtydzanie” może na

zawsze utrwalić sobie wzorzec przebiegłościi fałszu.

Występuje też rytualizacja zachwań i sądów.

Autonomia [gr.], niezależność, ustanawianie norm dla siebie

samego, przeciwieństwo heteronomii; normy autonomiczne —

normy ustanowione przez tych, których mają obowiązywać;

w prawie państw. — określona przez organy centr.

samodzielność części terytorium państwa, gł. w dziedzinie

prawodawstwa;

Rytualizacja [łac.] - biol. ewolucyjny proces prowadzący do

powstawania

niektórych

dziedzicznych,

specyficznych

gatunkowo wzorców zachowania się z kategorii póz i popisów

zwierzęcych, spełniających funkcje wyzwalaczy; w procesie

tym nastąpiło ważne dla porozumiewania się zwierząt

wzmożenie funkcji komunik. przez podniesienie wyrazistości

i jednoznaczności form zachowania, przy czym mogła zajść

zmiana znaczenia informacyjnego (np. poza uspokajająca wielu

ssaków,

hamująca

agresję

partnera,

powstała

Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

9/15

z przedkopulacyjnej pozy samicy). Rytualizacji podlegały

niektóre reakcje, tzw. intencjonalne (zaczątkowe, np. ataku lub

ucieczki) oraz zachowania konfliktowe, jak działania

przerzutowe i zachowania ambiwalentne, z których często

powstawały pozy grożenia (agonistyczne zachowanie zwierząt)

i elementy zalotów zwierząt.

3

inicjatywa – poczucie winy

W tym okresie kształtuje się inicjatywa i zdecydowanie poprzez

uczestnictwo w zabawach rozwojowych, zarówno umysłowych jak

i fizycznych. Rozwija się naśladownictwo I odgrywanie ról dorosłych.

W okresie tym może rozwinąć się poczucie winy lub tendencja do

odgrywania ról występująca przez całe życie.

4

pracowitość – poczucie niższości

u Freuda odpowiednik stadia latencji

Okres

w

którym

następuje

formalne

kształcenie,

prace

i systematyczność w działaniu. Cechy te ukierunkowują inteligencje

dziecka. „Przedobrzenie” w tym stadium może zaowocować

formalizmem w dalszym życiu.

Formalizm [łac.] - stanowisko w filozofii, nauce i sztuce,

zgodnie z którym forma jest czynnikiem decydującym

(wyłącznie lub gł.) o wartościach poznawczych, etycznych,

estet. itp. w danej dziedzinie; w szczególności formalizm

znajduje wyraz w estetyce jako pogląd, iż forma stanowi

jedyną (C. Bell, H. Focillon) bądź gł. (A. Bradley, R. Fry)

wartość dzieł artystycznych.

Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

10/15

dojrzewanie – na które Erikson kładł największy nacisk

5

tożsamość – pomieszanie tożsamości

W tym stadium ugruntowują się talenty, uzależnienia I umiejętności,

a także adaptacja do środowiska społęcznego, zdolność obrony

przeciwko atakom, zagrożeniom i lękom (kryzysy tożsamości).

Rozwija się również przywiązanie I wierność, które jest fundamentem

budowania poczucia wartości.

Wypaczenie tego stadium to tendencje totalitare w zachowaniu.

Lęk - to negatywny stan emocjonalny związany z antycypacją

niebezpieczeństwa

nadchodzącego

z

zewnątrz

lub

pochodzącego z wewnątrz organizmu, objawiający się jako

niepokój, uczucie napięcia, skrępowania, zagrożenia. Lęk staje

się często punktem krystalizacyjnym dla innych objawów,

przybiera postać (1) nieokreślonego niepokoju, (2) napadów

lękowych bądź (3) zlokalizowaną - dotyczącą określonej części

ciała lub sytuacji. Od lęku odróżnia się strach wywołany

konkretnym zagrożeniem.

Szerzej poruszone zagadnienie lęku – w L1.

Totalitaryzm [łac.] - termin budzący kontrowersje w naukach

społ., oznacza: 1) System rządów (oraz wspierającą go

ideologię) charakterystyczny dla XX-wiecznych państw,

w których ambicje modernizacyjne i mocarstwowe szły

w parze z rozczarowaniem do demokracji, jej kryzysem lub

niedostatkiem; w tym sensie totalitaryzm jest uważany za

skrajną i specyficzną postać rządów autorytarnych, nowocz.

odmianę tyranii i despotyzmu zapewniającą rządzącym o wiele

skuteczniejszą

kontrolę

nad

społeczeństwem.

Pojęcie

totalitaryzmu, wprowadzone 1925 przez wł. faszyzm

(G. Gentile, B. Mussolini), wzbudziło szersze zainteresowanie

dopiero wtedy, gdy dostrzeżono strukturalne podobieństwa

między państwami faszyst. i komunist.: oficjalna, obowiązująca

wszystkich

ideologia,

głosząca

radykalne

zerwanie

Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

11/15

z przeszłością,

permanentną

rewolucję

i „wykuwanie”

człowieka nowego typu; cenzura i centralnie kierowana

propaganda; całkowite podporządkowanie sobie przez państwo

zatomizowanego społeczeństwa poddawanego nieustannej

mobilizacji; rządy monopartii; terror na ogromną skalę przy

pomocy tajnej policji; wyraźnie zdefiniowany wróg wewn.

i zewn.; sterowane poparcie społ.; monumentalizm w sztuce,

połączony z wrogością do form uznanych za zdegenerowane

i z nihilistycznym lub b. wybiórczym stosunkiem do tradycji.

Pomimo znacznych różnic między typami państw totalitarnych

(korporacjonizm w faszyzmie; rola rasizmu i antysemityzmu

w nazizmie III Rzeszy; nacjonalizacja własności, walka

klasowa i uniwersalistyczne hasła w komunizmie sowieckim

i krajów znajdujących się w sowieckiej strefie wpływów),

uderzające analogie między nimi pozwalają na wyodrębnienie

totalitarnego systemu sprawowania władzy. Od tradycyjnych

rządów autokratycznych lub dyktatorskich różni totalitaryzm

nie

tylko

ideologiczna

nadbudowa

oraz

skala

zinstytucjonalizowanego terroru, lecz przede wszystkim

posługiwanie się nowocz. techniką i organizacją pracy, bez

której niezbędny dla totalitaryzmu stopień kontroli nad

społeczeństwem byłby nieosiągalny. Totalitaryzm bywa

wyjaśniany jako militaryzacja życia publ. w imię podniesienia

skuteczności rządzenia, nawiązująca do rozwiązań z czasów

i wojny światowej. Z punktu widzenia psychologii społ.

upatruje się w nim (E. Fromm, H. Arendt) przejaw

charakterystycznej dla nowocz. społeczeństw masowych

„ucieczki od wolności” bądź pustki duchowej w wyniku

zeświecczenia. Pod wpływem krytyki (gł. w latach 60. i 70.)

zarzucającej zwolennikom teorii totalitaryzmu ideologiczną

tendencyjność nowsze ujęcia odchodzą od pierwotnej tezy

Z. Brzezińskiego i C. Friedricha, sugerującej niezmienność,

nieodwracalność i jednolitość totalitaryzmu; pozostawiają

Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

12/15

miejsce na ewolucję, niestabilność, a nawet elementy

pluralizmu. Towarzyszy temu tendencja do ograniczania

stosowania pojęcia totalitaryzmu tylko do krajów komunist.

w epoce rządów Stalina i jego satelickich odpowiedników

w tym okresie. 2) W znaczeniu potocznym przeciwieństwo

pluralizmu w polityce, życiu społ., kulturze, sposobie myślenia.

W tym znaczeniu totalitaryzm jest cechą przypisywaną

społeczeństwom, grupom społ. lub jednostkom niezależnie od

istniejącej formy rządów. Źródłem poglądów, postaw

i zachowań totalitarnych, manifestujących wrogość do

wszelkiej różnorodności oraz negujących potrzebę autonomii

jakiejkolwiek sfery życia, mogą być, oprócz ideologii, również

predyspozycje własne.

dojrzałość i starość

6

bliskość – izolacja

To stadium łączenia swej tożsamości z innymi. Kształtuje się rozwój

prawdziwej bliskości I miłości. Chociaż w związku jest zachowana

indywidualna tożsamość człowieka, to jednak siła Ego uzależniona jest

od partnera.

Może ujawnić się zbiorowy narcyzm (elityzm) zainspirowany

tworzeniem ekskluzywnych grup towarzyskich.

Narcyzm indywidualny [gr.] - stan zakochania się we własnej

osobie, zachwytu dla własnych cech psych. i fiz.; prawidłowy

we wczesnym dzieciństwie, u osób dorosłych forma

fetyszyzmu (rolę fetysza pełni własne ciało) i osiąganie

satysfakcji seksualnej w wyniku samouwielbienia.

7

twórczość – stagnacja

Tworzenie idei, produktów czy… dzieci! Rozwija się opiekuńczość

i troska o innych. Główną cechą tego stadium jest generalizacja, zaś

wypaczeniem autorytaryzm.

Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

13/15

Generalizacja - [fr. < łac.], uogólnienie, log. zdanie

(twierdzenie) ogólne, wywnioskowane (np. przez indukcję) ze

zdań jednostkowych, stanowiących jego egzemplifikacje;

szczególnym rodzajem generalizacji jest generalizacja

historyczna — empiryczne twierdzenie ogólne, odnoszące się

do ograniczonej czasoprzestrzennie klasy zjawisk; zakres

generalizacji historycznej może obejmować tylko przypadki

przebadane (generalizacja historyczna sprawozdawcza) lub

wykraczać poza nie (generalizacja historyczna indukcyjna).

Autorytaryzm - [łac.], antydemokr. system rządów, w którym

władza jest sprawowana przez armię, aparat biurokratyczny lub

partię polit., zwykle po dokonanym zamachu stanu; potocznie

a. jest nazywany „rządami mocnej ręki”; w a. rząd nie jest

oparty na większości parlamentarnej i nie podlega kontroli

społ., chociaż mogą w nim występować elementy demokracji

(np. samorząd), a wiele spraw ekon. (swobody gosp.), społ.,

rel., kult. jest pozostawionych aktywności indywidualnej.

Autorytatywne rządy uzasadniają często swe powstanie

„zgubnymi przerostami demokracji”, a w rzeczywistości

świadczą o niedorozwoju demokracji w danym państwie.

Autorytaryzm kieruje się pragmatyzmem i w odróżnieniu od

totalitaryzmu rzadko opiera się na uniwersalnej ideologii, tajnej

policji, terrorze i monopolu gosp.; rządy takie powstały

w wielu krajach Europy w okresie międzywoj. (Polska,

Rumunia), w Hiszpanii (1939–75), a po II wojnie świat.

w krajach Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej.

Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

14/15

8

integralność – rozpacz

Stadium określające sukcesy i porażki życiowe.

Jednostka zbiera żniwo swojego życia, spostrzega, że jej życie ma

pewien cel I sens w ramach odgórnego porządku. Godzi się z nim

i wykazuje zadowolenie tym stanem.

Przeciwnością tej sytuacji jest rozpacz nad zmiennością życia.

Wykształca się mądrość lub jej przeciwieństwo sapietyzm (udawanie

mądrości).

Stadia te następują po sobie , zostawiają trwały ślad w człowieku, wpływają na

ukształtowanie się osobowości.

Ego Erika Eriksona jest twórcze!

Erik Errikson, sądził, że Freud przeceniał wpływ seksu na rozwój osobowości, nie

doceniał zaś wpływu czynników społecznych. Według Erriksona rozwój psychiczny

jednostki przebiega – wbrew temu co sądził Freud – raczej poprzez stadia

psychospołeczne niż psychoseksualne. Inaczej niż Freud podkreślający szczególne

znaczenie dzieciństwa dla późniejszego rozwoju, Erikson uważał, że całe ludzkie

życie może być podzielone na stadia, wyznaczone przez kryzysy życiowe, których

przezwyciężenie prowadzi do rozwoju i ukształtowania zrównoważonej osobowości.

Większość swojej praktyki klinicznej poświęcił Errikson problemom wieku

dojrzewania. Wielkim uznaniem psychologów cieszył się jego pogląd, iż występujący

w wieku dojrzewania konflikt pomiędzy tożsamością a wymogami roli jest

centralnym kryzysem rozwoju.

Teorię Eriksona krytykuje się głownie z poniższych powodów:

- zbyt optymistyczne podejście do samego człowieka

- „roztrwonienie” koncepcji Freuda, koncentrując się na Ego, zapominając o Id

i Supeego.

- Podtrzymywanie przystosowania się do społeczeństwa poprzez rozwój.

Ciąg dalszy w następnej lekcji już jutro!

Kurs z Teorii Osobowości od psyche.com.pl

__________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________

15/15

Korzystano z materiałów zawartych w Wolnej Encyklopedii Wikipedii

www.wikipedia.pl

,

której treść udostępniana jest na licencji

http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html

, GNU Free

Documentation License

www.gnu.org/copyleft/fdl.html

, Informacje prawne na ten temat

http://pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Zrzeczenie_się_odpowiedzialności

,

haseł

Encyklopedii PWN dostępnych na stronie

http://encyklopedia.pwn.pl/0_3.html

, materiałów

archiwalnych serwisu psychobaza

http://www.psychobaza.prv.pl

oraz materiałów własnych

http://psyche.com.pl

Otrzymujesz kurs ponieważ zapisałeś się na niego poprzez formularz zgłoszeniowy dostępny

pod adresem

http://psyche.com.pl

Nie udostępniam nikomu Twoich danych osobowych.

W każdej chwili możesz wypisać się z listy mailingowej. Szczegóły znajdziesz

http://psyche.com.pl/?p=polityka_prywatnosci