Kurs z Teorii Osobowości przekazany przez psyche.com.pl
__________________________________________________________________________________
____________________________________________________________________
1/10
Teorie Osobowości
Kurs przekazany przez psyche.com.pl
Kurs z Teorii Osobowości przekazany przez psyche.com.pl
__________________________________________________________________________________
____________________________________________________________________
2/10
Teorie Osobowości
Kurs przekazany przez psyche.com.pl
Spis treści:
L01 Wstęp – historia psychologii
L02 Teorie osobowości
Teoria psychodynamiczna Freuda
L03 Teoria psychodynamiczna Freuda cd.
Spojrzenie na Psychoanalizę
L04 Co się stało po śmierci Z. Freuda?
L05 Teoria C.G. Junga
L06 Teoria pola Kurta Goldsteina
L07 Teorie czynnikowe Guillforda, Cattela i Eysencka
L08 Teoria uczenia się społecznego –Alberta Bandury
L9
Teorie psychologii humanistycznej C. Rogersa i A. Maslowa
L10 Behawioryzm
L11 Motywacja do pracy a środowisko
L12 Parę słów o sukcesie
L13 Zakończenie, cytaty i piękna opowieść
Kurs z Teorii Osobowości przekazany przez psyche.com.pl
__________________________________________________________________________________
____________________________________________________________________
3/10
Behawioryzm
Zarys teorii:
Behawioryzm jest to kierunek psychologiczny, który rozwinął się w XX wieku,
przede wszystkim w USA.
Założenia behawioryzmu są bardzo proste:
1.
Jakkolwiek kierunek ten nie neguje występowania złożonych zjawisk
psychicznych, twierdzi, że są one swoistymi, ubocznymi artefaktami działania
mózgu, których nie da się skutecznie badać metodami naukowymi, gdyż mają
one strukturę chaotyczną i losową.
2.
Dlatego, jeśli psychologia ma być rzetelną nauką, musi się ograniczyć do
mierzalnych, jasno zdefinowanych eksperymentów, w których ludzi poddaje
się działaniu określonych bodźców i obserwuje się ich określone reakcje na te
bodźce.
Behawioryzm jest próbą zastosowania ścisłych, znanych z nauk przyrodnicznych
metod badawczych do badania ludzkiej psychiki.
W swej łagodnej postaci stara się on znajdować stałe relacje między bodźcami
i reakcjami, które są wspólne dla większości ludzi. Tak zdobyta wiedza nie mówi zbyt
wiele o strukturze osobowości ludzi, ale może być przydatna w sytuacjach gdy
istnieje potrzeba sterowania działaniem mas ludzkich - a więc przydaje się w polityce,
marketingu, architekturze, informatyce, planowaniu itp. Obecnie ta łagodna, czysto
techniczna postać behawioryzmu nazywana jest często psychologią poznawczą.
Psychologia poznawcza (ang. Cognitive psychology), inaczej kognitywizm,
psychologia kognitywna to dziedzina psychologii badająca procesy
Kurs z Teorii Osobowości przekazany przez psyche.com.pl
__________________________________________________________________________________
____________________________________________________________________
4/10
poznawcze. Zakłada, że mechanizmem tworzenia doświadczenia jest
percepcja,
Psychologia poznawcza wykorzystuje badania psychologii, biologii,
językoznawstwa i informatyki (Cognitive science). Poniżej załączam
dodatkowo informacje na temat sztucznej inteligencji.
Sztuczna inteligencja (ang. Artificial Intelligence - AI) - to technologia
i kierunek badań informatycznych i psychologicznych. Jego zadaniem jest
"konstruowanie maszyn, o których działaniu dałoby się powiedzieć, że są
podobne do ludzkich przejawów inteligencji", jak to zostało zdefiniowane
przez Johna McCarthy'ego, który w 1955 r. zaproponował ten termin.
AI jako dział badań naukowych zaczęła się w latach 50-tych XX wieku kiedy
to powstało pierwsze laboratorium AI na Uniwersytecie Carnegie Mellon,
założone przez Allana Newella i Herberta Simona i kilka lat później
analogiczne laboratorium na MIT, założone przez Johna McCarthy'ego. Oba
te laboratoria są wciąż wiodącymi ośrodkami AI na świecie.
Istnieją dwa różne podejścia do pracy nad AI. Pierwsze to tworzenie
całościowych
modeli
matematycznych
analizowanych
problemów
i implementowanie ich w formie programów komputerowych, mających
realizować konkretne cele. Drugie to próby tworzenia struktur i programów
"samouczących się", takich jak modele sieci neuronowych oraz
opracowywania procedur rozwiązywania problemów poprzez "uczenie" takich
programów, a następnie uzyskiwanie od nich odpowiedzi na "pytania".
W trakcie wieloletniej pracy laboratoriów AI stosujących oba podejścia do
problemu, okazało się, że postęp w tej dziedzinie jest i będzie bardzo trudny
i powolny. Często mimo niepowodzeń w osiąganiu zaplanowanych celów,
laboratoria te wypracowywały nowe techniki informatyczne, które okazywały
się użyteczne do zupełnie innych celów. Przykładami takich technik są np.
Kurs z Teorii Osobowości przekazany przez psyche.com.pl
__________________________________________________________________________________
____________________________________________________________________
5/10
języki programowania LISP i Prolog. Laboratoria AI stały się też
"rozsadnikiem" kultury hakerskiej, szczególnie laboratorium AI w MIT.
Praca ta przyniosła też konkretne rezultaty, które znalazły już praktyczne
i powszechne zastosowania.
W skrajnej postaci behawioryzm zakłada, że bardziej złożone zjawiska psychiczne,
takie jak np. uczucia wyższe, czy struktury wpojone kulturowo, nie mają w gruncie
rzeczy większego wpływu na działanie ludzi, lecz że ludzie podobnie jak wszystkie
inne zwierzęta działają wg stosunkowo prostych zasad opierających na stałych,
odruchowych lub wyuczonych reakcjach na bodźce. Według tego skrajnego poglądu,
większość zdrowych osobników ludzkich, niezależnie od ich "zawartości mózgu"
będzie w tych samych warunkach reagować podobnie na podobne zestawy bodźców.
Teoria ta jest już jednak w zasadzie porzucona, gdyż stoi w sprzeczności z wieloma
eksperymentami psychologicznymi dowodzącymi dużego znaczenia struktury
osobowości na reakcje na konkretne bodźce. Jedynie w skrajnych sytuacjach
(a i to nie zawsze) ludzie faktycznie reagują jak maszyny.
Behawioryzm powstał. (jego promotorem był amer. psycholog J.B. Watson)
w opozycji do tradycyjnej „psychologii umysłu”, która koncentrowała się na
analizowaniu tzw. treści świadomości; odrzucił, jako nienaukową, podstawową dla tej
psychologii metodę introspekcji,
Introspekcja [łac.] - jedna z najstarszych metod badawczych w psychologii,
polegająca na obserwacji i analizie zjawisk i procesów psych. przez jednostkę,
w której świadomości one zachodzą; tradycyjnie określana jako
doświadczenie bezpośrednie lub wewn. i odróżniana od doświadczenia zewn.
— ekstraspekcji, którego przedmiotem są zjawiska świata zewn.; była
podstawową metodą badawczą psychologii empirycznej w pierwszym okresie
jej rozwoju (introspekcjonizm); na pocz. XX w. poddana krytyce, zwł. przez
przedstawicieli behawioryzmu, którzy wysunęli przeciwko niej zarzut
niesprawdzalności formułowanych na jej podstawie twierdzeń i odrzucili jako
metodę nienauk.; współcz. psychologia odróżnia nie poddający się weryfikacji
akt introspekcyjny (konstatowanie własnych przeżyć wewn.) od wypowiedzi
Kurs z Teorii Osobowości przekazany przez psyche.com.pl
__________________________________________________________________________________
____________________________________________________________________
6/10
introspekcyjnej, mającej wszelkie cechy obserwowalnego zachowania, które
jako takie może być źródłem obiektywnej informacji o człowieku.
Watson postulował zaś stosowanie w badaniach psychol. metod obiektywnych,
spełniających wymóg społ. sprawdzalności uzyskiwanych za ich pomocą wyników.
Zamiast zajmowania się zjawiskami świadomości, które nikomu poza doznającym
podmiotem nie są bezpośrednio dostępne, proponował badanie obserwowalnego
zachowania się ludzi i zwierząt (behawioryzm zakładał, że podstawowe
prawidłowości zachowania się są wspólne wszystkim organizmom żywym).
Przez zachowanie behawiorysta rozumiał zespół reakcji ruchowych oraz zmian
fizjologicznych, którymi organizm odpowiada na sytuację, tj. na zespół bodźców
fizycznych płynących ze środowiska naturalnego i społecznego. Zadaniem
psychologii powinno być badanie związków między bodźcami (S — stimulus)
a reakcjami (R — reaction), co w skrócie wyraża formuła S–R, by na tej podstawie
móc przewidywać, a także — odpowiednio manipulując warunkami zewn. —
wpływać na zachowanie. U podstaw tak sformułowanego programu leży założenie, że
całość zachowania się człowieka, jego rozwój i jego osobowość (rozumiana jako
system nawyków, czyli ustabilizowanych połączeń S–R) są przede wszystkim
wynikiem działających na jednostkę (teraz i w przeszłości) bodźców i aby
zachowanie wyjaśnić nie trzeba odwoływać się do żadnych procesów wewn.;
w szczególności behawioryzm przeciwstawiał się interpretowaniu zachowania
człowieka w kategoriach wrodzonych tendencji lub instynktów, podstawowe
znaczenie przypisując wytwarzaniu się i utrwalaniu w ciągu życia jednostki
związków S–R, a więc uczeniu się określonych reakcji na określone bodźce (stąd
behawioryzm bywał też nazywany teorią uczenia się).
W badaniach zaobserwowano wiele zjawisk i prawidłowości uczenia się, takich jak:
generalizacja bodźców i reakcji (pojawianie się tej samej reakcji warunkowej na
bodźce podobne do pierwotnie ją wywołującego oraz podobnych reakcji na ten sam
bodziec), różnicowanie, wygaszanie związków między bodźcami a reakcjami,
zależność między regularnością wzmacniania a odpornością reakcji na wygasanie,
zależność skuteczności wzmacniania od odstępu czasowego między reakcją
i wzmocnieniem (gradient wzmocnienia) i wiele innych. Wykryto je w perfekcyjnie
Kurs z Teorii Osobowości przekazany przez psyche.com.pl
__________________________________________________________________________________
____________________________________________________________________
7/10
kontrolowanych warunkach, co umożliwiło formułowanie ogólnych praw, których
zakres zastosowania okazał się b. szeroki.
Wzmacnianie - termin wprowadzony przez I.P. Pawłowa, przejęty
i stosowany w behawiorystycznych teoriach uczenia się na oznaczenie faktu,
że pewne zdarzenia (stany rzeczy) występujące w następstwie zachowań
zwiększają prawdopodobieństwo pojawienia się tych zachowań w przyszłości
w podobnych sytuacjach; w warunkowaniu klas. (pawłowowskim)
wzmocnienie polega na podawaniu bodźca bezwarunkowego bezpośrednio po
bodźcu warunkowym, w wyniku czego reakcja warunkowa ulega utrwaleniu
w schemacie warunkowania instrumentalnego lub sprawczego bodziec
wzmacniający (np. pokarm) następuje po spontanicznie wykonanej reakcji.
Oprócz wzmocnienia pozytywnego, polegającego na zastosowaniu bodźca
nagradzającego, wyróżnia się wzmocnienie negatywne, polegające na
wycofaniu bodźca przykrego; wzmocnienia negatywnego nie należy
utożsamiać z karą, której działanie polega na hamowaniu spontanicznych
reakcji, podczas gdy działanie wzmocnienia negatywnego na wzmacnianiu
takich reakcji, które pozwalają na wyzwolenie się od szkodliwego bodźca.
Zaprzestanie wzmacniania powoduje stopniowe zanikanie reakcji, czyli jej
wygasanie; przebiega ono znacznie szybciej, gdy reakcja została wytworzona
w wyniku wzmocnienia regularnego (reakcja była wzmacniana za każdym
razem) niż w przypadku wzmocnienia nieregularnego (gdy tylko niektóre
reakcje były wzmacniane). Stwierdzono też występowanie wzmocnienia
wtórnego, gdy rolę wzmocnienia przejmuje bodziec początkowo obojętny,
skojarzony z pierwotnym bodźcem wzmacniającym.
Behawioryzm miał swych prekursorów wśród przedstawicieli materialist. filozofii
oświecenia (La Mettrie), socjologii pozytywizmu (A. Comte), eur. psychologii
obiektywnej (McDougall, H. Pieron), bezpośredni zaś impuls do jego powstania dała
zoopsychologia amer. (J. Loeb, M. Yerkes, E. Thorndike) oraz badania fizjologów
ros. I.M. Sieczenowa i I.P. Pawłowa. Radykalny program Watsona spotkał się z ostrą
krytyką psychologów klas., z czasem zaczął budzić wątpliwości wśród zwolenników;
doprowadziły one do prób jego modyfikacji i powstania licznych odłamów
behawioryzmu określanych wspólną nazwą neobehawioryzmu. Pierwszy z rewizją
Kurs z Teorii Osobowości przekazany przez psyche.com.pl
__________________________________________________________________________________
____________________________________________________________________
8/10
paradygmatu S–R wystąpił E.C. Tolman, który wskazywał, że zachowanie człowieka
nie jest łańcuchem pojedynczych, „molekularnych” połączeń bodźca i reakcji, ale ma
charakter całościowy, „molarny”, jego przebieg jest celowy, ukierunkowany przez
różnego rodzaju centralne, związane z samym podmiotem, „zmienne pośredniczące”
między bodźcem a reakcją (Tolman nadawał im gł. znaczenie poznawcze), co wyraża
zmodyfikowany schemat S–O–R. Idee te, w różny sposób interpretowane, podjęli inni
reformatorzy behawioryzmu, jak: C.L. Hull, K.W. Spence, O.H. Mowrer.
Ważną rolę w historii behawioryzmu odegrał B.F. Skinner, który co prawda
podtrzymał, a nawet zradykalizował podstawowe założenia teorii, ale gł. uwagę
poświęcił prakt. wnioskom z niej wynikającym, zwł. zaś możliwości modyfikowania
zachowania człowieka przez tzw. warunkowanie sprawcze; zainicjował on rozwój
takich dziedzin prakt., jak nauczanie programowane w dydaktyce i terapia
behawioralna w psychoterapii. Mimo swych licznych ograniczeń behawioryzm
przyczynił się do pozytywnych przemian metodol. w psychologii i poszerzenia
przedmiotu jej badań; dzięki behawioryzmowi psychologia przekształciła się z nauki
o zjawiskach psych., posługującej się gł. metodą introspekcji, w naukę
o mechanizmach regulacyjnych zachowania się człowieka; sam system, zwł. w swej
radykalnej postaci, należy już do historii nauki, ale z jego dorobku badawczego
korzysta zarówno współcz. teoria, jak i praktyka psychologiczna. Behawioryzm
wywarł wpływ też na nauki społ.; jego oddziaływanie w tej dziedzinie przejawiało się
niekiedy, jak np. w przypadku G. Homansa, w wykorzystywaniu twierdzeń
psychologii behawiorystycznej do wyjaśniania zjawisk społ., częściej jednak —
w naśladowaniu ogólnej postawy naukowej behawioryzmu (nacisk na obserwację
zewn. itp.), zapożyczaniu niektórych terminów oraz klasyfikowaniu nauk społ. jako
nauk o zachowaniu się jednostek (behavioral sciences), co nie musiało oznaczać
zgody teoret. z behawioryzmem; tak więc np. tzw. behawioryzm społeczny,
reprezentowany przez G.H. Meada oraz innych amer. pragmatystów społ., nie
eliminował pojęcia świadomości, lecz przeciwnie, zakładał, że pomiędzy bodźcem
a reakcją występuje ogniwo pośrednie w postaci interpretacji, określającej
każdorazowo charakter bodźca i wpływającej w ten sposób na wybór reakcji.
Kurs z Teorii Osobowości przekazany przez psyche.com.pl
__________________________________________________________________________________
____________________________________________________________________
9/10
Przedstawiciele behawioryzmu:
John Broadus Watson - (1878-1958) - amerykański
psycholog, prekursor behawioryzmu. Profesor Johns
Hopkins University w Baltimore. W 1913 przedstawił
własną koncepcję psychologii, która odrzucała
analizowanie świadomości i introspekcję, jako metodę
subiektywną i nienaukową.
Uważał, że zachowanie się człowieka jest wyłącznie
wynikiem reakcji na bodziec.
Pisał:
„Dajcie mi dziecko spłodzone przez dowolną parę rodziców i dajcie
mi pełną kontrolę nad środowiskiem, w jakim będzie ono wzrastać
- a sprawię, że wyrośnie na wybitnego uczonego, artystę, politycznego
przywódcę, czy też, jeśli tylko będę tego chciał, zostanie pospolitym
przestępcą”.
Burrhus Frederic Skinner
Urodzony 20 marca 1904 - zmarł 18 sierpnia 1990.
Amerykański psycholog, jeden z twórców i najważniejszych
przedstawicieli behawioryzmu.
Ciąg dalszy w następnej lekcji już jutro!
Korzystano z materiałów zawartych w Wolnej Encyklopedii Wikipedii
www.wikipedia.pl
,
której treść udostępniana jest na licencji
http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html
, GNU Free
Documentation License
www.gnu.org/copyleft/fdl.html
, Informacje prawne na ten temat
http://pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Zrzeczenie_się_odpowiedzialności
,
haseł
Encyklopedii PWN dostępnych na stronie
http://encyklopedia.pwn.pl/0_3.html
, materiałów
Kurs z Teorii Osobowości przekazany przez psyche.com.pl
__________________________________________________________________________________
____________________________________________________________________
10/10
archiwalnych serwisu psychobaza
http://www.psychobaza.prv.pl
oraz materiałów własnych
http://psyche.com.pl
Otrzymujesz kurs ponieważ zapisałeś się na niego poprzez formularz zgłoszeniowy dostępny
pod adresem
http://psyche.com.pl
Nie udostępniam nikomu Twoich danych osobowych.
W każdej chwili możesz wypisać się z listy mailingowej. Szczegóły znajdziesz
http://psyche.com.pl/?p=polityka_prywatnosci