2 List Pawła do Tesaloniczan

Pozdrowienie

1

Paweł, Sylwan i Tymoteusz do kościoła Tesaloniczan w

Bogu Ojcu naszym i w Panu Jezusie Chrystusie;

2

Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego,

1

i Pana Jezusa

Chrystusa.

Radość z powodu wiary i miłości Tesaloniczan

3

Powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia, jak to jest

słuszne, że wasza wiara niezmiernie wzrasta

2

i bardzo obfituje

miłość każdego jednego spośród was wszystkich względem
siebie nawzajem,

4

tak że my sami chlubimy się wami w kościo-

łach Bożych

3

z powodu waszej wytrwałości i wiary we wszyst-

kich waszych prześladowaniach i uciskach, które znosicie;

5

jest

to dowodem sprawiedliwego sądu Bożego, po to, abyście zostali
uznani za godnych Królestwa Bożego, za które też cierpicie,

6

skoro jest rzeczą słuszną ze strony Boga odpłacić uciskiem

tym, którzy was uciskają,

7

a wam, uciskanym, sprawić ulgę

wraz z nami, przy objawieniu się

4

z nieba Pana Jezusa wraz z

aniołami Jego mocy,

8

w ogniu płomienistym, jako Tego, który

wymierzy odpłatę tym, którzy nie uznali Boga

5

oraz tym, którzy

nie okazują posłuszeństwa ewangelii Pana naszego Jezusa.

9

Poniosą oni karę: wieczną zgubę od oblicza Pana i od potęgi

1

Większość świadectw tekstowych dodaje słowo naszego, gr. h`mw/n (he-

mon). Wygląda na to, że idzie w tym za niemal konsekwentnym stylem
Pawła. Nie ma dobrego wyjaśnienia na to, dlaczego skryba miałby pomi-
jać to słowo tutaj i tylko tutaj. A zatem wersja B D P 33 1739 1881 et
pauci wydaje się bardziej prawdopodobna. Przemawiałby za tym również
fakt, że 2 Ts jest jednym z najwcześniejszych listów Pawła i jego typowe
powitanie jeszcze się nie ustaliło. Zob. 1 Ts 1,1 (NET)

2

1 Ts 1,3.

3

Paweł opowiadał o jednych wspólnotach w drugich: 2 Kor 8,1-15; 9,1-5.

4

W tym przypadku Przyjście (gr. parousia; zob. 1 Ts 2,19; 3,13; 5,23)

przedstawiona jest w kategoriach objawienia się Pana podobnie jak w 1
Kor 1,7; 1 Ptr 1,7.13 (por. Łk 17,30). W czasie tego objawienia każdy
otrzyma stosowną odpłatę.

5

Być może aluzja do Jr 10,25, a także do Ps 79,6 i Iz 66,15.

1

str. 2

Pismo Święte

Jego chwały,

6

10

gdy przyjdzie w tym dniu, aby doznać chwały

wśród swoich świętych i być podziwiany wśród wszystkich,
którzy uwierzyli, gdyż uwierzyliście naszemu świadectwu po-
śród was.

11

W tej myśli też zawsze modlimy się za wami, aby

nasz Bóg uznał was za godnych powołania i w mocy wypełnił

7

wszelkie pragnienie dobra i dzieło wiary,

12

aby w ten sposób

zostało uwielbione imię naszego Pana Jezusa Chrystusa wśród
was, a wy w Nim, według łaski Boga naszego i Pana Jezusa
Chrystusa.

8

O powtórnym przyjściu Pana

1

Co do przyjścia naszego Pana Jezusa Chrystusa i naszego

spotkania się z Nim, prosimy was, bracia,

2

abyście nie tak

szybko dali się zachwiać w pojmowaniu i straszyć, czy to
przez jakiegoś ducha,

9

czy przez słowo, czy przez list, rze-

komo przez nas pisany, jakoby już nastał dzień Pana.

3

Niech

was nikt nie zwiedzie w jakiś sposób; gdyż nie [nastanie] zanim
najpierw nie przyjdzie odstępstwo

10

i nie zostanie objawiony

człowiek bezprawia, syn zagłady,

4

który przeciwstawia się Bo-

gu i wynosi się ponad wszystko, co się nazywa Bogiem lub jest
przedmiotem czci, tak że sam zasiądzie w przybytku Boga,
wskazując na samego siebie, że jest Bogiem.

5

Czy nie pamięta-

cie, że jeszcze będąc u was, o tym wam mówiłem?

6

A teraz

wiecie, co go powstrzymuje na to, by go objawiono we właści-
wym czasie.

7

Tajemnica bezprawia już bowiem działa, tylko

dopóki Ten, który teraz powstrzymuje, nie zejdzie z drogi.

8

A

wtedy zostanie objawiony ten niegodziwiec, którego Pan Jezus

11

zabije tchnieniem swoich ust i zniszczy wyraźnym objawieniem
swojego przyjścia.

9

Jego przyjście jest według działania szatana

w całej mocy, pośród znaków, fałszywych cudów

10

i całego

6

Iz 2,10.19.21.

7

Rz 1,29; Kol 1,4.24; 1 Ts 1,5.

8

Ze względów gramatycznych wyrażenie Boga naszego i Pana może ozna-

czać jedną i tę samą osobę, czyli Jezusa Chrystusa (na ten temat Robert-
son, BW 5).

9

1 Ts 5,10

10

Lub: bunt.

11

NET pomija słowo Jezus.

2

Pismo Święte

str. 3

podstępu niesprawiedliwości tych, którzy giną, ponieważ nie
przyjęli miłości prawdy, aby dostąpić zbawienia.

12

11

I dlatego

Bóg wystawia ich na działanie oszustwa, po to, by uwierzyli
kłamstwu,

12

aby zostali osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli

prawdzie, lecz znaleźli upodobanie w niesprawiedliwości.

Zachęta do wytrwałości

13

My zaś powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia,

ukochani przez Pana, że Bóg wybrał was od początku

13

do zba-

wienia w poświęceniu Ducha i w prawdziwej wierze.

14

Do tego

też powołał was przez naszą ewangelię, dla zachowania chwały
naszego Pana, Jezusa Chrystusa.

15

Dlatego też, bracia, stójcie

niewzruszenie i trzymajcie się przekazanych prawd, których
nauczyliście się czy to przez słowo, czy też przez nasz list.

16

A

sam Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg, Ojciec nasz, który nas uko-
chał i dał wieczną zachętę oraz dobrą nadzieję w łasce,

17

niech

zachęci wasze serca i utwierdzi we wszelkim dziele i dobrym
słowie.

12

Lub: aby mogli być zbawieni.

13

Niektórzy zamiast od początku (za Aleph D L Byz) tłumaczą: jako pierwo-

ciny (za B F G 33 1739 al). Przyjęte przez nas wskazuje na celowość dzia-
łania Boga (1 Kor 2,7; Ef 1,4; 2 Tm 1,9); pierwociny z kolei łączą się z
ulubioną koncepcją Pawła (1 Kor 15,20.23; 16,15; Rz 8,23; 11,16; 16,5).

str. 4

Pismo Święte

Prośba o modlitwę w sprawie misji

1

W końcu, bracia, módlcie się za nami,

a

14

aby Słowo Pa-

na

15

biegło i było sławione

b

16

podobnie jak u was,

c

2

i aby-

śmy byli wybawieni od ludzi przewrotnych

17

i złych; wiara

bowiem nie jest [rzeczą] wszystkich.

d

18

14

Tłem dla wyrażonej w 3,1-2 prośby o modlitwę są wypadki w Koryncie,

opisane w Dz 18,1-17. Na przykładzie tej prośby możemy stwierdzić, że
(1) Zgodnie z doświadczeniem Pawła skuteczna modlitwa to konkretna
modlitwa. (2) Pomimo posłannictwa misyjnego i Chrystusowego zapew-
nienia o Jego stałej obecności przy zwiastujących (Mt 28,18-20) Apostoł
wierzy w zasadność gorliwej modlitwy członków wspólnoty o swoich mi-
sjonarzy i o sytuację na polach misyjnych. Rozwój Kościoła bowiem jest
wspólnym dziełem samych wierzących, jak również Boga i wierzących. (3)
Apostoł jest przekonany, że istnieje bezpośredni związek pomiędzy po-
wodzeniem misji i modlitewnym bojem (zob. także Rz 15,30-32; Kol 4,3;
por.: 2 Mjż 17,11n).

15

Słowo Pana to techniczne wyrażenie ST, odnoszące się często do

wypowiedzi prorockich (np. 1 Mjż 15,1, Iz 1,10, Jn 1,1). W NT pojawia
się 15 razy: 3 razy jako

rJh'ma tou' kurivou (rema tou kyriou) w Łk 22,61,

Dz 11,16, 1 Ptr 1,25) i 12 razy

lovgo" tou' kurivou (logos tou kyriou) w

tym miejscu i w Dz 8,25; 13,44.48.49; 15,35.36; 16,32; 19,10.20; 1 Ts 1,8,
4,15). Podobnie jak w ST wyrażenie to podkreśla proroczą naturę i boskie
pochodzenie tego, co zostało powiedziane.

16

Paweł prawdopodobnie zaczerpnął tę metaforę ze sportu podobnie jak w 1

Kor 9,24nn; Gal 2,2; Rz 9,16; Flp 2,16; 2 Tm 4,7. Lightfoot tłumaczy: ro-
biło zawrotną karierę.

17

Przewrotny, gr. a;topoj (atopos), nie na miejscu, dziwny, nie na miejscu.

18

Jako doświadczony misjonarz Apostoł Paweł wie, jak poważną przeszko-

dą w misji może być sprzeciw ze strony ludzi przewrotnych, dziwnych i
złych. Sam doświadczał tego po raz kolejny pisząc z Koryntu niniejszy
List (zob.: Dz 18,1-17). W naszych relacjach z osobami nie należącymi do
Kościoła powinniśmy kierować się: przychylnością opartą na przekonaniu
o Bożym pragnieniu zbawienia każdego człowieka i wyrażającą się w gor-
liwej modlitwie o wszystkich ludzi (1 Tm 2,1-2), realizmem — ewangelia
jest solą w oku świata, a wiara nie jest rzeczą wszystkich (Mt 10,16)—
odwagą wobec ludzi oraz bojaźnią wobec Boga (Mt 10,28), rozwagą (Mt
10,16), poniechaniem zemsty (Rz 12,20), miłością wobec nieprzyjaciół
wraz gotowością przezwyciężania zła dobrem (Rz 12,21) i niesienia po-
mocy każdemu potrzebującemu (Mt 5,43-48) dyskrecją (1 Kor 6,6), nie-
nagannością (Mt 10,16; 1 Tm 2,2).

3

a

Rz 15,30-32;

1 Tes 5,25

b

Kol 4,3

c

1 Tes 1,8

d

Rz 15,31

Pismo Święte

str. 5

Zapewnienie o wierności Pana

3

A wierny jest Pan,

e

19

który was utwierdzi

f

i strzec

g

będzie od

złego.

h

4

Jesteśmy zaś przekonani w Panu co do was, że to, co

wam nakazujemy, czynicie i czynić będziecie.

i

20

5

Pan zaś niech

skieruje wasze serca do miłości Bożej

j

i do cierpliwości Chry-

stusowej.

k

Nakaz przestrzegania zasad życia podanych przez apostoła

6

Nakazujemy wam zaś, bracia, w imieniu

21

naszego Pana Jezusa

Chrystusa, abyście odsuwali się od każdego brata, który żyje
nieporządnie i nie według przekazanej nauki,

22

którą przejęliście

od nas.

7

Sami bowiem wiecie, jak trzeba nas naśladować, po-

nieważ nie żyliśmy wśród was nieporządnie

8

ani też u nikogo

nie jedliśmy darmo chleba, ale w trudzie i znoju pracowaliśmy
nocami i dniami, po to, by dla nikogo z was nie być ciężarem;

9

nie dlatego, że nie mamy do tego prawa,

l

ale dlatego, żeby dać

wam siebie samych za przykład do naśladowania.

23

10

Gdy bo-

wiem byliśmy u was, nakazywaliśmy wam: Skoro ktoś nie chce
pracować, niechaj też nie je.

11

Bo słyszymy, że niektórzy spo-

śród was żyją nieporządnie: nic pracują, lecz zajmują się tym,
co nie trzeba.

12

Takim właśnie nakazujemy i takich wzywamy

w Panu Jezusie Chrystuse, aby w spokoju pracowali i własny

19

Wierność Pana oznacza, że (1) On dochowuje raz danych obietnic, w tym

wypadku odnoszących się do umacniania nas i ochrony przed złym, oraz
(2) konsekwentnie realizuje objawiony nam w proroctwach plan zbawie-
nia, którego częścią — póki pozostajemy w ziemskich realiach — jest
wykształtowanie w nas miłości Bożej i cierpliwości Chrystusowej (zob.:
Gal 4,19).

20

Da nas należy trwanie; do Pana umacnianie nas i ochrona przed złem.

21

1 Ts 4,2 ma przez imię.

22

Gr. słowo paradosis, kryjące się za użytym tu nauka, oznacza polecenia

lub instrukcje przekazane, przekaz. Niektórzy przekładają to słowo sło-
wem tradycja.

23

Bycie przykładem do naśladowania było dla apostoła rzeczą ważniejszą

niż domaganie się respektowania jego praw. Paweł podkreśla swoje prawo
do odpowiedniego wsparcia (1 Ts 2,6; 1 Kor 9,4 gdzie spotykamy podob-
ne słowa; zob. 1 Kor 9,1-27). Paweł korzystał również ze wsparcia wspól-
not kościelnych, które właściwie rozumiały sprawę wspierania pracy apo-
stolskiej (2 Kor 11,7-11; Flp 4,45n).

e

1 Kor 1,9;

10,13; 1 Ts
5,24; 2 Tm
2,13

f

Rz 16,25; 1

Kor 1,21; 1 Ptr
5,10

g

J 17,15; Jd 24

h

1 J 5,20

i

1 Tes 4,1n

j

1 J 3,16; 4,11.

19-21

k

Flp 4,8n

l

Mt 10,10; 1

Kor 9,6.14

str. 6

Pismo Święte

chleb jedli.

13

Wy natomiast, bracia, nie ustawajcie w szlachet-

nym

24

postępowaniu.

14

Jeśli ktoś jest nieposłuszny naszemu

słowu, [przekazanemu] w tym liście, tego sobie zaznaczcie, aby
się z nim nie zadawać, żeby go zawstydzić;

15

lecz nie traktujcie

go jak wroga, lecz napominajcie jako brata.

Błogosławieństwo i pozdrowienie

16

A sam Pan pokoju nich wam da pokój zawsze i we wszelki

sposób. Pan [niech będzie] z wami wszystkimi.

17

Pozdrowienie moją ręką — Pawła — co jest znakiem w każ-

dym liście: tak piszę.

25

18

Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa

niech będzie z wami wszystkimi.

24

W 1 Tm 6,18 Paweł mówi o dobrym postępowniu.

25

Zob. 1 Kor 16,21; Gal 6,11; Kol 4:18.