

Copyright © 2011 by Kamil Jóźwik

Soprano

Zbawiciel drogi

 

1. Zba



wi



-

ciel



-

dro



gi

  

-



na



krzyz



przy



bi



-

ty,

  

-



po



mię



-

dzy



-

6



nie





bem



-

 

zie



mią



-

za



wis



-

nął.





-

Na



gło



wie



-

wie



niec



-

z cier



nia



-

u



-

2. Upalne słońce dokucza żarem.

Na ustach Boskich osiadła spieka.

A tłuszcza trapi złośliwym gwarem.

A krew zesiadła ledwie ocieka.

3. A wszystkich oczy nań się zwróciły.

A wszyscy usta doń skierowali.

W pociskach srogich doznają siły

Tej, jaką złością, szałem zadali.

4. Książęta mądrzy wprost urągali

I tłum złośliwie nań wciąż spoglądał;

Przywódcy ludu śmierć Mu pisali

A wściekły naród śmierci tej żądał.

5. I skonał Zbawca, a Pan nad pany:

Zwisła Mu głowa ku naszej ziemi.

Wołają w niebo, jak usta, rany:

By się zlitował Bóg nad grzesznemi.

12

6. Zawołał, skonał na krzyż rozpięty

Jak struna: sprawiedliwość tam grała

Rozczuliła się, cud niepojęty!

A miłosierdziem wnet nam się stała.

7. Syn Boży przecię za nas umiera,

On nasze pobrał na Siebie grzechy;

Karzącą ręką Bóg nań dociera,

Lecz utknął w Sercu. Nasze pociechy!

8. Dla nas to, dla nas straszna ta rana.

A z Serca Jego strumień łask nowy

Pociekł, jak woda i krew rozlana.

A w głębi Serca dom nam gotowy.

9. Nam tylko pod krzyż teraz biedz trzeba,

Ucieczki szukać tam w Serca ranie.

Przez krzyż sięgniemy do stropów nieba

A w Sercu Twojem szczęście, nasz Panie!



wi



ty.



-

On



Krol,





a



w ko



ło



-

lud

 

się



doń



ci

 

snął.



-