STRUKTURY ZESPOŁÓW PROJEKTOWYCH

Prof. UEK dr hab. Czesław Mesjasz
Katedra Procesu Zarządzania, Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

Nie istnieje idealna struktura zespołu projektowego

Cztery rodzaje struktury zespołu projektowego:

struktura izomorficzna

struktura ekspercka

struktura kolektywna

struktura chirurgiczna

Struktura izomorficzna

IZOMORFIZM

– odwzorowanie wzajemnie

jednoznaczne



struktura zespołu odzwierciedla strukturę

projektu



struktura zespołu jest podobna do struktury

produktu, który ma być efektem realizacji projektu

Izomorficzna struktura zespołu projektowego

Zalety struktury izomorficznej

 prostota organizacyjna



jasna określona odpowiedzialność członków

zespołu projektowego



możliwa jest równoległa realizacja kilku zadań



łatwość koordynacji



struktura ta dobrze nadaje się do szkolenia nowych

członków zespołu projektowego

Wady struktury izomorficznej



istnieje ryzyko, że poszczególne elementy projektu

nie będą do siebie pasowały (autonomizacja)



każdy z elementów projektu powstaje niezależnie od

siebie i najważniejszym zadaniem menedżera projektu
jest integracja projektu

Ekspercka struktura zespołu projektowego

Poszczególni członkowie zespołu zajmują się
różnymi zadaniami związanymi z ich
specjalizacją i dotyczącymi różnych elementów
składowych systemu – ich umiejętności
znajdują zastosowanie tam, gdzie są potrzebne.

Ekspercka struktura zespołu projektowego

Zalety struktury eksperckiej:



wymaga samodzielności od wszystkich

członków zespołu projektowego



wiele decyzji podejmują członkowie zespołu

projektowego, a nie menedżer projektu



efektywne jest wykorzystanie umiejętności

członków zespołu projektowego

Wady struktury eksperckiej:



niejasna kwestia odpowiedzialności

ekspertów



nierówny jest podział pracy w zespole



trudności koordynacji i możliwość

powstania konfliktów

Kolektywna struktura zespołu projektowego

Zalety struktury kolektywnej



zespoły kolektywne mogą sprawdzić się przy

prekursorskich, supernowoczesnych projektach,



zespoły kolektywne mogą być skuteczną

strukturą w projektach, w których pracownicy w
dominujących osobowościach bronią się przed
narzuceniem im silnego przywództwa.

Wady struktury kolektywnej



pracownicy realizujący projekt chcą być znani jako autorzy,

podczas gdy wszelkie decyzje podejmowane są wspólnie



brak jest przywództwa w zespole projektowym i powstaja

problemy z koordynacją



zespoły projektowe muszą być stosunkowo niewielkie, ponieważ

pojawi się problem zbyt wielu kanałów informacyjnych



w dużych zespołach trudniej jest uzyskać konstruktywne

porozumienie



zespoły kolektywne nie pozwalają na rotację personelu

Chirurgiczna struktura zespołu projektowego

jednej osobie powierza się całkowitą
odpowiedzialność za realizację kluczowych prac
związanych z projektem, oddzielając ją jednocześnie
od wszelkich obowiązków administracyjnych

model chirurgiczny jest zasadniczo różny od
kolektywnego, gdyż cała uwaga skupia się tutaj na
jednej osobie i jej potencjale, podczas gdy
w zespołach kolektywnych liczy się tylko wysiłek
zbiorowy.

Chirurgiczna

struktura

zespołu

projektowego

Zalety struktury chirurgicznej



brak problemów związanych z integracją

w zarządzaniu projektem



struktura ta okazuje się najbardziej efektywna

w projektach polegających na opracowaniu
dokumentacji technicznej, czy też zaawansowanych
technologii, w tym także oprogramowania (Główny

Programista jako „chirurg”)

Wady struktury chirurgicznej



problemy ze znalezieniem osoby o wyjątkowo

dużym potencjale, która pełnić będzie rolę
“głównego chirurga”

strukturalne rozdzielenie funkcji kierowniczych w
zespole projektowym (“chirurg”, administrator
projektu, specjalny asystent)



nadmierna zależność od jednej osoby