Z a b a w y



Z a j ę c i a



S c e n a r i u s z e

42

Wychowanie w Przedszkolu nr 8

KA TA RZY NA KI WIOR

M

u zy ka, śpiew, ta

niec to sta

łe punk

ty

w pla nach dnia ka

żde go przed

szko la.

Jed nak nie ka żde mu przed szko la ko wi ta niec
i mu zy ka spra wiają przy jem ność, zwłasz cza,
gdy za oknem je sien ny, po nu ry dzień…

Oto pro po zy cja kil ku za baw , dzię ki któ rym

– miej my na dzie ję – na ka żdej dzie cię cej bu zi za -
bły śnie sło necz ny uśmiech, bez wzglę du na po -
go dę! Po trzeb ny nam bę dzie je dy nie od twa rzacz
płyt CD oraz kil ka pro stych re kwi zy tów.

Pro po no wa ne ćwi cze nia i za ba wy do sko -

na le wpi su ją się w me to dy wy cho wa nia mu -
zycz ne go E. J. Dal

cro ze’a i C. Orf

fa. Są to

przy kła dy pra cy z mu zy ką kla sycz ną, mu zy ką
fil mo wą oraz naj prost sze za ba wy z in stru men -
ta mi, któ re z pew no ścią znaj dą się w ka żdej
przed szkol nej sa li. Oczy wi ście mo żna je sto -
so wać wy mien nie i wpro wa dzać ró żne wer sje
ko lej nych ćwi czeń, stop niu jąc po ziom trud -
no ści. Ży czę uda nej za ba wy!



Je sień A. Vi val diego
Słu cha my pierw szej czę ści kon cer tu, w któ -

rej na prze mian wy stę pu je zmien na dy na mi ka
– pia no i for te. Gdy dzie ci sły szą ci chą mu zy -
kę (pia no) – po ru sza ją de li kat nie dłoń mi (tań -
czą li

stki), gdy gło

śną – ude

rza ją piąst

ka mi

o pod ło gę (na śla du jąc spa da ją ce kasz tan y).

Dal sze eta py za ba wy mo gą przy brać bar dziej

dy na micz ną for mę. Cha rak ter i dy na mi kę mu zy ki
mo że my zin ter pre to wać ru chem cia ła (dzie ci tań -
czą de li kat nie, jak list ki lub bar dzo ener gicz nie,
jak kasz ta ny: ta niec nóg, tu pa nie itp.). Ta niec li ści
i kasz ta nów mo że od być się rów nież w pa rach
– jed na z osób jest kasz tan kiem, a dru ga list kiem.

Na ko niec za pra sza my dzie ci do „Tań ca rąk

na ple cach”. Pod czas słu cha nia mu zy ki jed no

dziec ko gra na ple cach dru gie go; je śli sły szy ta -
niec list

ków – po

ru sza de

li kat nie peł

ny mi

dłoń mi; je śli kasz tan ków – piąst ka mi, bądź pal -
ca mi de li kat nie za zna cza rytm mu zy ki. Za ba wa
od by wa się w cał ko wi tej ci szy i przy bie ra for mę
bar dzo lu bia nych przez dzie ci ma sa ży ków. Do -
sko na łe za da nie na wy ci sze nie gru py.



Wy li czan ka
Wę dro wa ły raz kasz ta ny,
Je den du ży, dru gi ma ły.
W rytm mu zy ki, raz dwa trzy,
Ja ci da ję – po daj ty!
Dzie ci sie dzą w ko le. Re cy tu jąc wy li czan kę

po da ją so bie z rę ki do rę ki kasz tan ki (na za sa -
dzie „iskier ki”). W ko le mo że rów no cze śnie
krą żyć kil ka kasz ta nów. Ćwi cze nie po win no
za czy nać się od re cy ta cji w bar dzo wol nym
tem pie, któ re stop nio wo przy spie sza my.



Tro chę ma te ma ty ki…
Do ćwi cze nia wybieramy ryt micz ną mu zy kę

w śred nim tem pie, mo że być też pio sen ka o te -
ma ty ce je sien nej. Przed szko la ki cho dzą po sa li,
omi ja jąc le żą ce na pod ło dze żo łę dzie i kasz tany.

Je sien ne

za ba wy mu zycz ne

43

wrzesień 2010

Z a b a w y



Z a j ę c i a



S c e n a r i u s z e

Na ha sło „czte ry” dzie ci li czą (za cho wu jąc puls
mu zy ki) do trzech, a na „czte

ry” pod

no szą

kasz tan. Po ru sza ją się da lej, aż do mo men tu
wy wo ła nia ko

lej nej licz

by. Wy

gry wa oso

ba,

któ rej uda się ze brać jak naj wię cej kasz ta nów.



Kasz ta no we pa ry
Dzie ci cho dzą w rytm mu zy ki po sa li. Gdy

usły szą dźwię ki wy bra nych in stru men tów mu -
zycz nych, wy ko nu ją ró żne czyn no ści np.:

– trój kąt – prze

kła da my kasz

tan z rę

ki

do rę ki;

– bę be nek – sie dzi my „po tu rec ku” i tur la -

my po pod ło dze kasz tan wo kół sie bie;

– kla we sy – sto imy nie ru cho mo z kasz ta -

nem na gło wie;

– tam bu ryn – jak naj szyb ciej wy mie nia my

kasz tan z dru gą oso bą.



Kasz ta no wa po go da
Ka żde dziec ko ma kasz tan. Tań czy z nim

w rytm mu zy ki. Jak mu zy ka ucich nie – po ja -
wia ją się in stru men ty:

– trój kąt – pa da deszcz. Przed szko la ki zo -

sta wia ją kasz ta ny na pod ło dze i usta wia -
ją się przy ścia nach;

– tam bu ryn – świe

ci słoń

ce. Za

da niem

dzie ci jest uło żyć z kasz tan ków w jak naj -
szyb szym tem pie wiel kie ko ło (sło necz ko).

Za ba wa mo że prze bie gać w for mie kon -

kur su, w któ rym udział bio rą 2 lub 3 ze spo ły.



Kasz tan ko we cy fry i li te ry
Ka żde dziec ko ma do dys po zy cji kil ka na -

ście kasz ta nów lub żo łę dzi. Ukła da z nich po -
da ną przez na uczy cie la cy frę lub li te rę. Na -
uczy ciel mo że też po ka zać cy frę lub za grać
na in stru men cie okre ślo ną licz bę dźwię ków.
Wów czas za da niem dzie ci jest w sku pie niu
wy słu chać i po li czyć dźwię ki, a na stęp nie uło -
żyć od po wia da ją cą im cy frę.



Za ba wa z pio

sen ką To tyl

ko chmur

ka

desz czo wa…
To tyl ko chmur ka desz czo wa,
krą ży przy drze wie gdzie mio dek jest.
Nic złe go się za tym nie cho wa,
chmur ką niech nikt nie zaj mu je się.

To ja sne, że chmur ki desz czo we,
słod kie go mio du nie lu bią jeść.
Jed ną chmur ka ma myśl, by jesz cze dziś,
mógł się wy do być z niej deszcz!

(Pio sen ka z baj ki

Ku buś Pu cha tek i He fa lum py)

Po ka zu je my dzie

ciom ob

ra zek desz

czo wej

chmur ki, któ ra krą ży nad drze wem. Mo żna rów -
nież prze czy tać frag ment ksią żki o Ku bu siu Pu -
chat ku, w któ rym opi sa na jest ta sce na. Przed -
szko la ki za mie nia ją się w chmur kę – two rzą ko ło.

Na po cząt ku chmur ka śpi, jest ma lut ka i de -

li kat na – dzie

ci sie

dzą w sia

dzie skrzy

żnym

i uda ją, że śpią. Na co raz gło śniej sze dźwię ki
chmur ka ro śnie – dzie ci wsta ją, po da ją so bie
rę ce for mu jąc pięk ne, du że ko ło. Od mo men -
tu kie

dy za

czy na śpie

wać Ku

buś Pu

cha tek,

chmur ka krą ży raz w jed ną, raz w dru gą stro -
nę – ko ło po ru sza się w pra wo, po tem w le wo.

Na sło wa: To ja sne, że chmur ki desz czo we,

słod kie go mio

du nie lu

bią jeść – dzie ci idą

do środ ka ko ła, a na stęp nie wra ca ją na swo je
miej sca. Ca ły czas trzy ma ją się za rę ce.

Na sło wa: Jed ną chmur ka ma myśl, by jesz -

cze dziś, mógł się wy

do być z niej deszcz!

– dzie ci wy ko nu ją ob rót wo kół wła snej osi,
a na stęp nie po ka zu ją pa lusz ka mi, jak z chmu -
ry spa da deszcz na zie mię (w tym mo men cie
sia da ją znów w sia dzie skrzy żnym i ta niec za -
czy na się od po cząt ku…).



Apasz ko we cza ry-ma ry
Apasz ka – jak za cza ro wa na – zmie nia się

w ró żne przed

mio ty np.: w ob

rus na sto

le,

ręcz nik, lu ster ko, pe le ry nę, dy wan, suk nię, wa -
chlarz, la ta wiec, koł der kę, po dusz kę, ga ze tę…

Dzie ci po ru sza ją się po sa li w rytm ta necz -

nej mu zy ki i sta ra ją się ru chem i ge stem od dać
to, co po wie na uczy ciel. Na ha sło „uśmiech”
– za trzy mu ją się, usta

wia ją su

per -po zę

do zdję cia. Sta

ra ją się „wkom

po no wać”

w swo ją fi gu rę apasz kę, tak aby by ła cie ka -
wym uzu peł nie niem po zy. Sta ra ją się jak naj -
dłu żej wy trwać w bez ru chu.

Na ha sło „desz czyk” – za kry wa ją apasz ka -

mi gło wy i jak naj szyb ciej ucie ka ją (w wy zna -
czo ne miej sce), aby schro nić się przed bu rzą.

Z a b a w y



Z a j ę c i a



S c e n a r i u s z e

44

Wychowanie w Przedszkolu nr 8



Ko lo ro we list ki
Dzie ci po dzie lo ne są na trzy gru py i ozna -

czo ne ko lo ro wy mi list ka mi (czer wo ny mi, żół -
ty mi i brą zo wy mi). Wszyst kie list ki po ru sza ją
się w rytm mu

zy ki i reagują na dźwięki

instrumentów:

– bę be nek – tań czą tyl ko czer wo ne,
– tam bu ryn – żół te,
– kla we sy – brą zo we.
Na dźwię ki zna nej pio sen ki lub ko lej ne go

in stru men tu, np. dzwon

ków – ka

żda gru

pa

sta ra się usta wić ko ło. Zwy cię ży gru pa, któ ra
zro bi to naj szyb ciej.

Na dźwię ki grze chot ki – dzie ci kła dą się

na pod ło dze, two rząc je sien ny, ko lo ro wy dy -
wan z li ści.



Ale spa cer!
Jak cho dzą dzie ci po mięk kim dy wa nie z li ści?

A jak po dy wa nie usła nym kasz ta na mi w sko rup -
kach z kol ca mi? A je śli bę dą to kasz ta ny bez sko -
ru pek? Wy

obraź my so

bie jesz

cze ka

łu że, któ

re

we so ło prze ska ku je my… Jak usły szy my bę be nek,
wska ku je my pro sto w ka łu żę i tu pie my ryt micz nie.
Mo że my też zryt mi zo wać pro ste sło wa i sy la by,
np.: chlup, chlup, chlup…, pac, pac…, tup, tup…



Idzie my na grzy by!
Dzie ci po ru sza ją się po sa li w rytm słu cha nej

mu zy ki. Re agu ją na ude rze nie w bę be nek, któ -
re ozna cza, że na le ży schy lić się po grzy ba i wło -

żyć go do ko szycz ka. Ude rze nia po win ny być
po cząt ko wo nie re gu lar ne, po je dyn cze, a w mia -
rę stop nio wa nia trud no ści mo żna gru po wać je
po dwa i trzy, w co raz krót szym od stę pie cza su.



Je sien na mu zy ka Fry de ry ka Cho pi na
– Etiu da c -moll op. 10 nr 12.
O czym opo wia da nam mu zy ka? Wy obraź -

my so bie je sien ną bu rzę i za wie ru chę, któ ra
uno si ko lo ro we li ście wy so ko, wy so ko… Mo -
że dzie ci spró bu ją to na ma lo wać?

– Walc Des -dur op. 64 nr 1.
Wy obraź my so bie bar dzo szyb ki i za baw ny ze -

fi rek, któ ry prze bie ga przez na sze po dwór ko i za -
pra sza list ki, pta ki, a mo że na wet pie ska do „tań ca -
-wi ro wań ca”. Za tańcz my z apasz ka mi, wstą żka mi.
Ja kie kształ ty mo że my kre ślić w po wie trzu?

– Pre lu dium e -moll op. 28 nr 4.
Po słu chaj, jak pa

da deszcz. Kro

pel ka

po kro pel ce ude rza w pa ra pet okna, na peł nia
ulicz ne ka łu że, sta wy i je zio ra…

Spró buj my do szkla

nych na

czyń wrzu

cić

kil ka ma łych ka my ków, ku lek i po słu chaj my
od gło sów, ja kie wy da ją. Spró buj my rów nież
za grać ły

żecz ka mi na szklan

kach wy

peł nio -

nych wo dą (w ka żdej szklan ce po wi nien być
in ny po ziom wo dy).

Czy dźwię ki ca ły czas są ta kie sa me? A je śli

nie, to czym się ró żnią?

– Kon cert for te pia no wy f -moll op. 22 cz.

Lar ghet to (frag ment ok. 4 min 30 sek).

Po ka żdej bu rzy na nie bie po ja wia się tę -

cza…

Ja kie ko lo ry ma te raz mu zy ka? Spró buj na -

ry so wać tę czę, al bo za mknąć oczy i wy obra zić
so bie, że je steś pta kiem, któ ry jest bar dzo bli -
sko niej. Fru

wa jąc do

oko ła po

dzi wiasz jej

pięk no…



Dwaj ma la rze. Za ba wa do mu zy ki Sied -
miu wspa nia łych El mera Bern ste ina.
Ko lo ro wa jest je sień w par ku i w sa dzie. Je -

sien ni ma la rze ma ją bar dzo du żo pra cy! Dzie -
ci po dzie lo ne są na dwie gru py, w rę kach trzy -
ma ją „pędz le”.

Jed na gru pa to „Klek sy” – „ma lu ją” sa lę ro -

biąc po je dyn cze śla dy: pla my, klek sy i krop ki
(ruch kan cia sty, ury wa ny, ale pre cy zyj ny).

Dru ga gru pa to „Smu gi” – „ma lu ją” bar dzo

sta ran nie i do kład nie, dłu gi mi po cią gnię cia mi
pędz la. Two rzą ró żne li nie, fa le, ko ła i wstę gi
(ruch płyn ny, ela stycz ny, de li kat ny).

Za czy na ją „Klek sy” – re agu ją na ryt micz ne

i bar dzo su

ge styw ne osti

na to (stac

ca to).

Po chwi li do łą cza ją „Smu gi” – ma lu ją zgod nie
z me lo dią (le

ga to). Dwie gru

py ba

wią się

w tym sa mym cza sie, a na usta lo ne ha sło mo -
gą za mie niać się ro la mi.

Przed szko la kom mo żna ta kże za pro po no -

wać wy ko na nie ilu stra cji pla stycz nej do mu zy -
ki – gru

py ma

lu ją wów

czas swo

je wzor

ki

na pa pie rze.

* * *

Pa mię taj my, aby pod czas swo bod nej za ba -

wy z mu zy ką nie za bra niać dziec ku im pro wi -
zo wać ru chem, sło wem i ge stem. Po szu ku jąc
wła snej for my „wy po wie dze nia się” – ka żde
z nich od

kry je w so

bie ra

dość two

rze nia

i chętnie we źmie udział w ko lej nej przy go dzie
z mu zy ką.

Ka ta rzy na Ki wior

Agen cja Ar ty stycz na „Nut ka”

45

wrzesień 2010

Z a b a w y



Z a j ę c i a



S c e n a r i u s z e

Co z tego zrobimy?

Zbieramy kasztany, szyszki i żołędzie.

Dużo ładnych rzeczy z tych kasztanów

będzie:

krówka kasztanówka i konik kasztanek,

kasztanowy jeżyk, z kasztanów korale.

Zbieramy kasztany, szyszki i żołędzie.

Dużo ładnych rzeczy z szyszek będzie

wszędzie:

tu szyszkowy dziadek w kąciku się

schował,

obok na gałązce śpi szyszkowa sowa.

Zbieramy kasztany, szyszki i żołędzie.

Dużo ładnych rzeczy z tych żołędzi

będzie:

żołędziowy chłopiec w śmiesznym

bereciku,

żołędziowa świnka i sznur koralików.

Irena Wowk