CathyWilliams

Nieprzypadkowygość

Tłu​ma​cze​nie:

Ka​ta​rzy​naPan​fil

ROZDZIAŁPIERWSZY

–Po​wta​rzamci,żeumniewszyst​kodo​brze!
Byłotowie​rut​nekłam​stwo.UBec​kyShawdaw​noniebyłogo​-

rzej.

Wła​śnie sprze​da​wa​no ga​bi​net we​te​ry​na​ryj​ny, w któ​rym pra​-

co​wa​łaodtrzechlat;mia​nogoprze​kształ​cićwjed​nąztychdzi​-
wacz​nychka​wiar​nidlatu​ry​stówza​dep​tu​ją​cychCot​swoldswio​-
snąila​temkaż​de​goroku.

Wdo​dat​kudachjejdomuzde​cy​do​wałsięzbun​to​waćigdy​by

te​raz nad​sta​wi​ła uszu, do​szedł​by ją nie​po​ko​ją​cy dźwięk wody
ka​pią​cej do wia​dra, któ​re usta​wi​ła w stra​te​gicz​nym miej​scu,
wko​ry​ta​rzunagó​rze.

– Zro​zum, je​steś za mło​da, żeby za​ko​pać się na tym pust​ko​-

wiu!Dla​cze​gonieprzy​je​dzieszdoFran​cji,nieod​wie​dzisznas?
Z pew​no​ścią w pra​cy mo​gli​by się przez chwi​lę bez cie​bie
obyć…

Bec​ky po​my​śla​ła po​nu​ro, że już za trzy mie​sią​ce zu​peł​nie

będąmo​glisiębezniejobyć.

Ale nie za​mie​rza​ła o tym mó​wić sio​strze. Nie pla​no​wa​ła też

wy​jeż​dżaćdoFran​cji,byspo​tkaćsięzAli​ceijejmę​żem,Fred​-
dym.Ser​ceści​snę​łojejsięmoc​no,jakza​wsze,gdyonimmy​śla​-
ła. Zmu​si​ła się, by od​po​wie​dzieć sio​strze lek​ko, tak by jej głos
ni​cze​goniezdra​dzał.

–Trud​noby​ło​bymisiętu„za​ko​pać”,Ali​ce.
– Wi​dzia​łam pro​gno​zę po​go​dy, Bec​ky. W Cot​swolds w week​-

end będą śnie​ży​ce. Za​sy​pie cię tam w po​ło​wie mar​ca, pod​czas
gdyunasjużczućwio​snę.Mar​twięsięocie​bie!

–Niemapo​trze​by.
Wyj​rza​ła przez okno i za​sta​no​wi​ła się, jak to się sta​ło, że

wciąż jest tu​taj, w swo​im domu ro​dzin​nym, choć mia​ła się tu
wy​co​fać tyl​ko na chwi​lę, by tro​chę się po​zbie​rać przed po​wro​-
temdoży​cia.Tobyłotrzylatatemu.Wtymcza​siezdą​ży​łaza​ak​-

cep​to​wać pro​po​zy​cję pra​cy u lo​kal​ne​go we​te​ry​na​rza i prze​ko​-
na​ła ro​dzi​ców, by odło​ży​li pla​ny sprze​da​ży domu. Tyl​ko na
chwi​lę…

Do​tąd nie wspo​mnia​ła ro​dzi​com, któ​rzy wy​je​cha​li do Fran​cji

pięć lat temu i do któ​rych wkrót​ce do​łą​czy​ła Ali​ce z mę​żem,
otym,żedomwy​ma​gana​pra​wy.Wie​dzia​ła,żegdy​bytozro​bi​ła,
całaro​dzi​napo​de​rwa​ła​bysięizja​wi​łaprzedjejdrzwia​mizher​-
ba​tą,wspar​ciemipla​nemnara​tu​nek.

Niepo​trze​bo​wa​łara​tun​ku.
Była świet​nym we​te​ry​na​rzem. Do​sta​nie zna​ko​mi​tą re​ko​men​-

da​cję od Nor​ma​na, star​sze​go męż​czy​zny, któ​ry jest wła​ści​cie​-
lem sprze​da​wa​ne​go ga​bi​ne​tu. Bez naj​mniej​sze​go pro​ble​mu
znaj​dziepra​cęgdziein​dziej.

Dwu​dzie​sto​sied​mio​let​nia ko​bie​ta nie po​trze​bu​je ra​tun​ku,

zwłasz​cza gdy​by mia​ła go otrzy​mać od młod​sze​go ro​dzeń​stwa
idwoj​gaprze​sad​nietro​skli​wychro​dzi​ców.

–Na​praw​dęnicminiebę​dzie.–Bec​kyzde​cy​do​wa​łasięprze​-

ło​żyćnie​zręcz​neroz​mo​wynainnymo​ment.–Niebędępa​ra​do​-
wać w pi​dża​mie po​środ​ku za​mie​ci, a je​śli kto​kol​wiek jest tak
głu​pi,bywtakąpo​go​dęba​wićsięwewła​ma​nia,napew​nonie
zaj​rzydoLa​ven​derCot​ta​ge.–Rzu​ci​łaokiemnaznisz​czo​nywy​-
strójkuch​niiniemo​głapo​wstrzy​maćuśmie​chu.–Caławio​ska
wie,żewszyst​kiekosz​tow​no​ścitrzy​mamwban​ku.

Tro​chę sta​rych ubrań, ubło​co​ne ka​lo​sze, ze​staw na​rzę​dzi do

na​pra​wyse​tekrze​czy,któ​rewciążpsu​łysięwdomu,god​napo​-
zaz​drosz​cze​niako​lek​cjaweł​nia​nychzi​mo​wychcza​pek…rze​czy​-
wi​ście,war​toby​ło​bytoukraść.

– Po pro​stu my​śla​łam, Becks, że mo​gła​byś się wy​rwać na

chwi​lę i wpaść się tro​chę za​ba​wić. Mam wra​że​nie, że nie wi​-
dzia​łamcięodwie​ków!Wdo​dat​kuFred​dyija…

–Je​stemte​razstrasz​nieza​ję​ta,Ali.Wiesz,jaktojestotejpo​-

rzeroku,kie​dyowcejużpra​wieza​czy​na​jąsięko​cić…Aleprzy​-
ja​dę,gdytyl​kobędęmo​gła.Obie​cu​ję.

Niechcia​łaroz​ma​wiaćoFred​dym,chło​pa​ku,któ​re​gopo​zna​ła

na uczel​ni, w któ​rym za​ko​cha​ła się po uszy i któ​ry wi​dział
wniejje​dy​niedo​bre​goprzy​ja​cie​la,agdypo​znałAli​ce,odrazu
stra​ciłdlaniejgło​węioświad​czyłsięwre​kor​do​wymcza​sie.

Ajejsa​mejzła​małser​ce.
– Ko​cha​nie, Fred​dy i ja chce​my ci coś po​wie​dzieć i wo​le​li​by​-

śmytozro​bićoso​bi​ście…

– Co? Co ta​kie​go? – Bec​ky usia​dła, a jej my​śli wy​peł​ni​ły się

naj​gor​szy​misce​na​riu​sza​mi.

–Bę​dzie​mymiećdziec​ko!Czytoniecu​dow​ne?

Tak,tobyłocu​dow​neiemo​cjo​nu​ją​ce.Tobyłospeł​nie​niema​-

rzeń jej sio​stry, snu​tych, od​kąd tyl​ko po​wie​dzia​ła „tak” przed
oł​ta​rzem.

Bec​ky cie​szy​ła się szczę​ściem sio​stry. Na​praw​dę. Ale gdy

w jed​ną z tych rzad​kich so​bot​nich nocy, kie​dy nie mu​sia​ła być
nawe​zwa​nie,roz​sia​dłasięwfo​te​lu,na​glepo​czu​ła,jakprzy​tła​-
czającię​żarwy​bo​rów,któ​rychdo​ko​na​łaprzezostat​nielata.

Kie​dyostat​nioba​wi​łasięwklu​bie?Gdziesąza​pie​ra​ją​cedech

mi​ło​sneprzy​go​dy?Sza​le​ją​cyzaniąmęż​czyź​ni?GdyFred​dyza​-
czął się za​le​cać do jej sio​stry, Bec​ky po​że​gna​ła się z mi​ło​ścią.
W prze​ci​wień​stwie do Ali​ce spę​dzi​ła swo​je mło​dzień​cze lata
z gło​wą w książ​kach. Za​wsze była do​brą dziew​czy​ną, któ​ra
cięż​ko pra​co​wa​ła. Roz​po​czy​na​jąc uni​wer​sy​tec​kie ży​cie, uświa​-
do​mi​ła so​bie, że jej do​tych​cza​so​we pra​co​wi​te za​ję​cia nie przy​-
go​to​wa​ły jej do pi​cia do póź​nej nocy, opusz​cza​nia wy​kła​dów
ino​co​wa​niagdziepo​pad​nie.

Nie była przy​sto​so​wa​na do cie​sze​nia się ze stu​denc​kiej wol​-

no​ściinie​malodrazuza​du​rzy​łasięweFred​dym,któ​rystu​dio​-
wałwe​te​ry​na​rięnatymsa​mymrokucoona.

Onteżspę​dziłswo​jelatadoj​rze​wa​nianacięż​kiejpra​cy.Ibył

mo​lem książ​ko​wym. Był jej brat​nią du​szą i uwiel​bia​ła jego to​-
wa​rzy​stwo, ale nie​śmia​łość po​wstrzy​my​wa​ła ją przed pró​bą
zmia​ny cha​rak​te​ru ich re​la​cji. Bec​ky wciąż cze​ka​ła cier​pli​wie
naspo​sob​nymo​ment.

Uwa​ża​ła,żejestdlaniejstwo​rzo​ny.Zrów​no​wa​żo​ny,pra​co​wi​-

ty,roz​waż​ny,twar​dosto​ją​cynazie​mi…

On za to nie szu​kał w ko​bie​tach tych sa​mych za​let. Pra​gnął

ko​goślek​kie​goiży​we​go.Ko​goś,ktoodło​żynabokjegoksiąż​ki
iusią​dziemunako​la​nach.Pra​gnąłwy​so​kiej,pięk​nejblon​dyn​ki,
nieni​skiej,krą​głejbru​net​ki.

Gdywciem​no​ściachwie​czo​ruza​czę​łyopa​daćpierw​szepłat​ki

śnie​gu,Bec​kyza​sta​na​wia​łasię,czyuciecz​kadoCot​swoldsbyła
do​brympo​my​słem.Jejmłod​szasio​strajejża​ło​wa​ła.Nie​po​strze​-
że​niesta​łasięty​pemoso​by,nadktó​rąlu​dziesięli​tu​ją.

Domsięroz​pa​dał.
Zaparęmie​się​cyzo​sta​niebezpra​cy.
Bę​dziezmu​szo​nazro​bićcośzeswo​imży​ciem,po​rzu​cićschro​-

nie​nie na wsi i do​łą​czyć do zdol​nych mło​dych lu​dzi w ja​kimś
mie​ście.

Musipod​jąćwy​si​łekiznówza​cząćcha​dzaćnarand​ki.
Dziw​niesięczu​łanamyślotym.Ztychroz​wa​żańwy​rwa​łoją

ostrebrzę​cze​niedzwon​kainie​malsięucie​szy​ła,żeoso​baszu​-
ka​ją​ca po​mo​cy dla cho​re​go zwie​rzę​cia za​kłó​ca jej cen​ny od​po​-
czy​nek.

Ru​szy​ła do drzwi, chwy​ta​jąc po dro​dze tor​bę we​te​ry​na​ryj​ną,

atak​żegru​by,cie​pły,wo​do​od​por​nypłaszcz,któ​rybyłnie​zbęd​ny
wtejczę​ściświa​ta.

Po​pchnę​ła drzwi jed​ną nogą odzia​ną w ka​losz, jed​no​cze​śnie

wsu​wa​jącgłę​bo​konauszycie​płąweł​nia​nączap​kę.

Spo​glą​da​ławdół,dla​te​gonaj​pierwza​uwa​ży​łabuty.Niena​le​-

ża​łydofar​me​ra.Byłyzro​bio​nezmięk​kiejskó​ry,któ​rajużza​czy​-
na​łasięod​bar​wiaćodzbie​ra​ją​ce​gosięnaze​wnątrzśnie​gu.

Po​tem za​uwa​ży​ła spodnie. Dro​gie. Ja​sno​sza​re, za​pra​so​wa​ne

w kant. To​tal​nie nie​prak​tycz​ne. Le​d​wo zda​wa​ła so​bie spra​wę
ztego,żejejoczyprze​su​wa​jąsięstop​nio​wowgórę,nie​świa​do​-
mietak​su​jącnie​ocze​ki​wa​ne​goprzy​by​sza.Jegokosz​tow​nykasz​-
mi​ro​wyczar​nypłaszczbyłroz​pię​tyiod​sła​niałweł​nia​nyswe​ter,
któ​ryotu​lałcia​ło…takbez​wstyd​niemę​skie,żenakil​kase​kund
ode​bra​łojejdech.

–Czydłu​gojesz​czeza​mie​rzamisiępaniprzy​glą​dać?Butyza​-

czy​na​jąmiprze​ma​kać.

Bec​ky szyb​ko pod​nio​sła wzrok i od razu ogar​nę​ło ją nie​zwy​-

kłewra​że​nie–po​łą​cze​nieolśnie​niaiza​kło​po​ta​nia.Mia​łaprzed
sobą naj​bar​dziej osza​ła​mia​ją​co przy​stoj​ne​go męż​czy​znę, ja​kie​-
gowży​ciuwi​dzia​ła.

Czar​ne,nie​codłuż​szewło​syota​cza​łytwarz,któ​rabyłaczy​stą

do​sko​na​ło​ścią. Srebr​no​sza​re oczy, ob​ra​mo​wa​ne te​atral​nie dłu​-

gi​mi,gru​by​miczar​ny​mirzę​sa​mi,spo​glą​da​ływprostnanią.

Pło​nączewsty​du,Bec​kyrzu​ci​łasiędodzia​ła​nia.
–Se​kun​da–po​wie​dzia​ła.Wci​snę​ładru​gąnogęwka​losziza​-

sta​no​wi​ła się, czy bę​dzie po​trze​bo​wać tor​by. Pew​nie nie. Nie
po​zna​wa​ła tego męż​czy​zny, a są​dząc ze spo​so​bu, w jaki był
ubra​ny, mo​gła po​dej​rze​wać, że nie przy​szedł w spra​wie owcy,
któ​rejpo​ródsiękom​pli​ko​wał.

Atopraw​do​po​dob​niezna​czy​ło,żebyłjed​nymztychbo​ga​tych

miesz​czu​chów,któ​rzymie​lidom​kilet​ni​sko​wewktó​rejśztu​tej​-
szych ma​low​ni​czych wio​sek. Pew​nie przy​je​chał na week​end
z pacz​ką po​dob​nie kiep​sko za​opa​trzo​nych przy​ja​ciół i z do​mo​-
wy​mizwie​rzę​ta​mi.Któ​reśznichzro​bi​łoso​biekrzyw​dę.

To się już nie​raz zda​rza​ło. Trud​no by​ło​by zli​czyć, jak czę​sto

mia​ła do czy​nie​nia ze szlo​cha​ją​cy​mi wła​ści​cie​la​mi ja​kie​goś
bied​ne​gopsalubkota,któ​re​muwła​ści​wieniedo​le​ga​łonicpo​-
waż​niej​sze​goniżroz​cię​tałapa.

Ale, praw​dę mó​wiąc, ten męż​czy​zna nie wy​da​wał się Bec​ky

skłon​ny do dra​ma​ty​zo​wa​nia, przy​naj​mniej są​dząc po jego
chłod​nym,nie​cier​pli​wymspoj​rze​niu.

– Do​bra! – Cof​nę​ła się o je​den krok, by usta​no​wić odro​bi​nę

dy​stan​su mię​dzy sobą i nie​po​ko​ją​cą po​sta​cią na pro​gu. Płat​ki
śnie​gu zmie​nia​ły się w za​mieć. – Je​śli nie wy​je​dzie​my w cią​gu
pię​ciu se​kund, trud​no bę​dzie tu wró​cić. Gdzie ma pan sa​mo​-
chód?Będęzapa​nemje​chać…

–Je​chaćzamną?Dla​cze​gomia​ła​bypanizamnąje​chać?
Jegogłos,jakzroz​tar​gnie​niempo​my​śla​łaBec​ky,pa​so​wałdo

jego twa​rzy. Głę​bo​ki, uwo​dzi​ciel​ski, nie​po​ko​ją​cy i z ła​two​ścią
bu​rzą​cyspo​kójdu​cha.

–Kimpanjest?
– Ach, pre​zen​ta​cje… Wresz​cie do cze​goś zmie​rza​my. Wy​star​-

czy, że za​pro​si mnie pani do środ​ka i bę​dzie moż​na nor​mal​nie
toza​ła​twić.

Po​nie​ważtoniebyłonor​mal​ne.
TheoRu​shingspę​dziłostat​nieczte​ryipółgo​dzi​ny,ma​new​ru​-

jąc–nie​ustan​nienadru​gimbie​gu–pośmiesz​niewą​skichdróż​-
kachwco​raztogor​szychwa​run​kachpo​go​do​wych,prze​kli​na​jąc
sa​me​go sie​bie za to, że wsiadł za kół​ko, za​miast wy​rę​czyć się

jed​nymzewspół​pra​cow​ni​ków.

Ale ta po​dróż do​ty​czy​ła spraw oso​bi​stych i nie chciał ich na

ni​ko​gozwa​lać.

Za​ła​twie​nietegoin​te​re​suniepo​win​nobyćtrud​ne.Chciałku​-

pićdo​mek,doktó​re​godrzwiwła​śnieza​dzwo​nił.

Nie są​dził, by wy​ma​ga​ło to wiel​kie​go wy​sił​ku. W koń​cu miał

pie​nią​dze, a we​dług po​sia​da​nych przez nie​go wia​do​mo​ści dom
ten–po​ło​żo​nywsa​mymser​cuCot​swolds,da​le​koodcze​go​kol​-
wiek,comoż​nabyokre​ślićmia​nemcy​wi​li​za​cji–wciążsta​no​wił
wła​sność pary, któ​ra pier​wot​nie go ku​pi​ła. Na pew​no ci lu​dzie
chęt​nie roz​wa​żą prze​nie​sie​nie się w ja​kieś mniej od​le​głe miej​-
sce…

Byłatoje​dy​niekwe​stiaceny.
Theoza​mie​rzałku​pićtendom,bojesttoje​dy​narzecz,któ​ra

możechoćtro​chęoży​wićjegomat​kę.

Oczy​wi​ścienaj​wy​żejnajejli​ścieprio​ry​te​tówznaj​du​jesiępra​-

gnie​nie,byjejje​dy​nysynwresz​ciesięoże​nił.Pra​gnie​nietonie​-
ustan​niesiępo​tę​gu​je,od​kądkil​kamie​się​cytemumat​kaprze​by​-
łaudar.

Aleononi​g​dysięniespeł​ni.Theona​ocz​niesięprze​ko​nał,do

ja​kichspu​sto​szeńmożedo​pro​wa​dzićmi​łość.Jegomat​kawy​co​-
fa​łasięzży​cia,gdyjejmąż,ajegooj​ciec,zgi​nąłna​glewmło​-
dymwie​ku–wta​kimmo​men​cieży​cia,wktó​rympo​win​nira​do​-
śniepa​trzećwprzy​szłość.Theomiałwte​dydo​pie​rosie​demlat,
alebyłdośćby​stry,byzro​zu​mieć,żegdy​bymat​kanieuza​leż​ni​-
łaca​łe​goży​cia,ca​łejjegoesen​cjiodtejkru​chejrze​czyzwa​nej
mi​ło​ścią, to nie spę​dzi​ła​by ko​lej​nych dzie​się​cio​le​ci, ży​jąc po​ło​-
wąży​cia.

Dla​te​goonsammożedo​sko​na​leobyćsiębezma​giiisiłymi​ło​-

ści.Tobyłore​ali​stycz​nepo​dej​ście,któ​re​gomat​kaniepoj​mo​wa​-
ła, a Theo zre​zy​gno​wał z prób prze​ko​ny​wa​nia jej do swo​je​go
punk​tu wi​dze​nia. Zde​cy​do​wał też, że ni​g​dy już nie przed​sta​wi
jej żad​nej ze swo​ich nie​do​sko​na​łych ko​biet; z do​świad​cze​nia
wie​dział, że w jej oczach wszyst​kie były skre​ślo​ne już na star​-
cie.

Aza​tempo​zo​sta​wałmutyl​kotendo​mek,byja​kośjąoży​wić.
La​ven​der Cot​ta​ge… Pierw​szy dom jego ro​dzi​ców, miej​sce,

w któ​rym go po​czę​li oraz dom, z któ​re​go mat​ka ucie​kła, gdy
jegooj​cieczgi​nąłwwy​pad​ku.Mgła…Cię​ża​rów​kała​mią​caogra​-
ni​cze​niepręd​ko​ści…Oj​ciecja​dą​cynaro​we​rzeniemiałżad​nych
szans…

Ma​ri​ta Ru​shing zo​sta​ła mło​dą wdo​wą i ni​g​dy się z tego nie

pod​nio​sła.Niktniemógłsięrów​naćzezmar​łymmę​żem,któ​re​-
go wy​ide​ali​zo​wa​ła w swo​jej pa​mię​ci. Mat​ka Thea wciąż była
pięk​ną ko​bie​tą, ale gdy się na nią pa​trzy​ło, wi​dzia​ło się tyl​ko
smu​tekży​ciaza​grze​ba​ne​gowewspo​mnie​niach.

Jed​nak nie​daw​no za​pra​gnę​ła wró​cić do miej​sca, któ​re te

wspo​mnie​niaza​miesz​ki​wa​ły.Tenpo​wrótsta​no​wiłistot​nączęść
jejte​ra​pii–dzię​kinie​muchcia​ławresz​ciepo​go​dzićsięzprze​-
szło​ściąijąza​ak​cep​to​wać.

Obec​nie od sze​ściu ty​go​dni ba​wi​ła we Wło​szech z wi​zy​tą

u sio​stry. Ma​rze​nia o dom​ku i pra​gnie​nie, by spę​dzić w nim
resz​tę ży​cia, zo​sta​ły za​stą​pio​ne przez nie​po​ko​ją​ce su​ge​stie, że
byćmożezde​cy​du​jesiępo​wró​cićdoWłochipo​że​gnaćsięzAn​-
glią.

Gdy​by Theo na​praw​dę wie​rzył, że mat​ka bę​dzie szczę​śli​wa

w Ita​lii, za​chę​cał​by ją do za​miesz​ka​nia na sta​łe w wil​li, któ​rą
ku​pił jej sześć lat temu, ale wie​dział, że Ma​ri​ta spę​dzi​ła zbyt
dużocza​suzdalaodma​łejwio​ski,wktó​rejdo​ra​sta​łaiwktó​rej
te​razżyłajejsio​stra.Podwóchty​go​dniachpo​by​tuweWło​szech
za​wszezulgąwra​ca​ładoLon​dy​nu,za​sy​pu​jącsynaopo​wie​ścia​-
minate​matiry​tu​ją​coapo​dyk​tycz​nejsio​stry.

Tym​cza​semMa​ri​tado​cho​dzi​ładosie​biepouda​rze,więcFlo​-

ra krzą​ta​ła się wo​kół niej z ogrom​ną tro​skli​wo​ścią. Jed​nak​że
gdy​byjegomat​kazde​cy​do​wa​łasięnasta​łepo​zo​staćwkra​julat
dzie​cin​nych, Flo​ra szyb​ko na po​wrót sta​ła​by się do​mi​nu​ją​cą
star​sząsio​strą,któ​rado​pro​wa​dza​łajądosza​leń​stwa.

– Dla​cze​go się pani ubie​ra? – za​py​tał Theo z roz​ba​wie​niem,

wi​dząc,żeBec​kywca​leniekwa​pisię,byza​pro​sićgodośrod​ka.
Była mała i krą​gła, ale i tak jej przej​rzy​ste nie​bie​skie oczy
i cera bez ska​zy spra​wia​ły, że trud​no mu było się sku​pić. –
Ipaniteżjesz​czemisięnieprzed​sta​wi​ła.

– Nie ma cza​su na po​ga​węd​ki. – Ro​bi​ło się co​raz zim​niej,

aśniegpa​dałipa​dałco​razmoc​niej.–Po​ja​dęzpa​nem,alemusi

mnie pan od​wieźć z po​wro​tem. – Mi​nę​ła go i wy​szła na mały
pla​cyk, na któ​rym za​par​ko​wał swo​je czer​wo​ne wy​ści​go​we fer​-
ra​ri.–Tojestpanasa​mo​chód?

Theoob​ró​ciłsię.Prze​mknę​łakołonie​gojakpe​tar​da,ażki​piąc

zezło​ści.Aonniemiałpo​ję​cia,ocojej,doli​cha,cho​dzi.

–Cota​kie​go?
– Czy pan zu​peł​nie osza​lał? – Bec​ky po​czu​ła lek​ką ulgę, mo​-

gącwejśćwo​becnie​zna​jo​me​gowrolępo​iry​to​wa​nej,kry​tycz​nej
we​te​ry​narz za​tro​ska​nej o wła​sne bez​pie​czeń​stwo. – Nie ma
mowy,że​bymdotegowsia​dła.Nietrze​babyćge​niu​szem,żeby
sięzo​rien​to​wać,żenikttu​tajnieod​śnie​żadróg,akie​dyjestśli​-
sko,moż​nasięza​bić,jeż​dżącta​kimidio​tycz​nymau​tkiem!

–Idio​tycz​nymau​tkiem?
–Tu​tajdro​gisąnie​bez​piecz​ne,mójsa​mo​chódjestdonichdo​-

sto​so​wa​ny.

– To idio​tycz​ne au​tko to naj​wyż​szej kla​sy fer​ra​ri, któ​re kosz​-

tu​jeza​pew​newię​cej,niżza​ro​bi​łapaniwcią​guostat​nichpię​ciu
lat! – Theo z fru​stra​cją prze​cze​sał wło​sy pal​ca​mi. – I nie mam
zie​lo​ne​gopo​ję​cia,dla​cze​gosto​imytuwśrod​kuza​mie​ci,roz​ma​-
wia​jącosa​mo​cho​dach.

–Ajak,dodia​ska,mamysiędo​staćdopań​skie​gozwie​rzę​cia,

je​śliniesa​mo​cho​dem?Chy​bażemapangdzieśhe​li​kop​ter?

–Zwie​rzę​cia?Ja​kie​gozwie​rzę​cia?!
–Pań​skie​gokota!
‒ Nie mam kota. Dla​cze​go miał​bym mieć kota? Dla​cze​go

miał​bymmiećja​kie​kol​wiekzwie​rzę?

– Chce pan po​wie​dzieć, że nie przy​je​chał pan tu w spra​wie

cho​re​gozwie​rzę​cia?

–A,panijestwe​te​ry​na​rzem…
Wy​bla​kłator​ba,war​stwycie​płych,out​do​oro​wychubrań,ka​lo​-

sze do prze​dzie​ra​nia się przez bło​to. Te​raz to wszyst​ko mia​ło
sens.

Theoprzy​je​chałtu,żebyspoj​rzećnadomiusta​lić,ilejestgo​-

tówzanie​goza​pła​cić.Jaknaj​mniejsięda–taktoso​bieza​pla​-
no​wał. Dom ku​pio​no od jego mat​ki za gro​sze, bo była tak zde​-
spe​ro​wa​na, by szyb​ko się stąd wy​nieść, że przy​ję​ła pierw​szą
pro​po​zy​cję, jaką jej zło​żo​no. On miał za​miar zro​bić te​raz to

samo – oce​nić stan znisz​czeń i za​ofe​ro​wać naj​niż​szą moż​li​wą
cenę,przy​naj​mniejnapo​czą​tek.

–Nowła​śnie.Asko​ropanniemazwie​rzę​ciainiepo​trze​bu​je

mo​ichusług,tocopanturobi?

– Bez żar​tów. Za​raz tu za​mar​z​nę. Nie będę roz​ma​wiał w ta​-

kichsy​be​ryj​skichwa​run​kach.

–Oba​wiamsię,żeniemogępanawpu​ścićdoswo​je​godomu.

– Bec​ky zmru​ży​ła oczy. Był wy​so​kim, moc​no zbu​do​wa​nym ob​-
cym,aonabyłatu​tajsama.Niktnieusły​szał​byjejwo​ła​niaopo​-
moc.

– Co pani wła​ści​wie in​sy​nu​uje? – za​py​tał zim​no, a Bec​ky za​-

czer​wie​ni​łasię,aleniedałasięzbićzpan​ta​ły​ku.

– Nie znam pana. – Unio​sła pod​bró​dek, jak​by wy​zy​wa​jąc go,

byjejza​prze​czył.Tym​cza​semkaż​dynerwjejcia​łabyłprzeznie​-
go po​sta​wio​ny w stan go​to​wo​ści. To było tak, jak​by po raz
pierw​szy w ży​ciu mia​ła świa​do​mość swo​je​go cia​ła, swo​jej ko​-
bie​co​ści, na​go​ści skry​tej pod gru​bą war​stwą ubrań. Ten dys​-
kom​fort osza​ła​miał ją i prze​ra​żał. – Może pan być kim​kol​wiek.
Dla​cze​gomia​ła​bympanawpu​ścićdoswo​je​godomu?

–Swo​je​godomu?–Chłod​nesza​reoczyspo​czę​łynazruj​no​wa​-

nymbu​dyn​kuiota​cza​ją​cychgote​re​nach.–Niejestpanitro​chę
zamło​da,bybyćdum​nąwła​ści​ciel​kątakdu​że​godomu?

–Je​stemstar​sza,niżpanmy​śli.–Bec​kyprze​szładode​fen​sy​-

wy. – I cho​ciaż to nie jest pań​ska spra​wa, to tak, ten dom jest
mój. A przy​naj​mniej od​po​wia​dam za nie​go, gdy moi ro​dzi​ce są
za gra​ni​cą, a w związ​ku z tym nie mogę pana wpu​ścić. Na​wet
niewiem,jaksiępanna​zy​wa.

– Theo Ru​shing. – Nie​któ​re ele​men​ty ukła​dan​ki na​tych​miast

wsko​czy​łynaswo​jemiej​sce.Spo​dzie​wałsię,żeza​sta​nietuwła​-
ści​cie​linie​ru​cho​mo​ści.Za​brałna​wetzesobąksią​żecz​kącze​ko​-
wą, ale pod ich nie​obec​ność była ona bez​u​ży​tecz​na: ta bo​jo​wa
małaku​lecz​kasto​ją​caprzednimniemożeoni​czymde​cy​do​wać.

Cowię​cej,wy​glą​da,jak​bybyławsta​nieugryźćrękęofe​ru​ją​cą

jejpie​nią​dze,aprzy​naj​mniejmo​gła​byspró​bo​waćprze​ko​naćro​-
dzi​ców,by…

Był przy​zwy​cza​jo​ny do ko​biet sta​ra​ją​cych mu się po​do​bać.

Wo​bec zwę​żo​nych, po​dejrz​li​wych oczu i po​sta​wy przy​wo​dzą​cej

na myśl stró​żu​ją​ce​go psa go​to​we​go do ata​ku zmu​szo​ny był
uznać,żeogło​sze​niecelujegowi​zy​tymożeniebyćnaj​lep​szym
po​my​słem.Bę​dziemu​siałbyćbar​dziejkre​atyw​ny,byja​kośopa​-
no​waćsy​tu​ację.

Po​czuł nie​zwy​kły przy​pływ ad​re​na​li​ny. Zdo​by​cie tego domu

oka​zy​wa​łosięwy​zwa​niem.

–Przy​je​cha​łemtu…–Ro​zej​rzałsięijegowzrokpadłnaciem​-

ne nie​bo. Pla​no​wał przy​być tu wcze​snym po​po​łu​dniem, ale
przez po​tęż​ne opóź​nie​nia do​tarł do​pie​ro, gdy za​czął za​pa​dać
zmrok.Te​razbyłojużkom​plet​nieciem​no,wdo​dat​kudro​ganie
byłaoświe​tlo​na.

Jegooczyznówspo​czę​łynasto​ją​cejprzednimko​bie​cie.Była

takmoc​noopa​tu​lo​na,żechoć​byprzy​szłoimtuspę​dzićpięćnaj​-
bliż​szych go​dzin, mróz by jej nie prze​szka​dzał. Za to on, nie
spo​dzie​wa​jąc się, że po wy​jeź​dzie z Lon​dy​nu skoń​czy w tun​-
drze,niemógłbyćgo​rzejprzy​go​to​wa​nynaci​chą,aleśmier​cio​-
no​śną po​go​dę. Kasz​mi​ro​we płasz​cze do​brze się spraw​dza​ły
wsto​li​cy,alenietu​taj…

Cze​ka​jąc na jego od​po​wiedź, go​to​wa ode​słać go bez zwło​ki,

Bec​ky nie mo​gła od​wró​cić od nie​go wzro​ku. Mu​sia​ła​by za​dać
so​bie nie​mal fi​zycz​ny ból – tak był pięk​ny. W cią​gu tych sza​lo​-
nych, od​le​głych dni, gdy jej my​śli za​przą​tał Fred​dy, lu​bi​ła na
nie​gopa​trzeć–lu​bi​łajegore​gu​lar​nemiłerysy,ła​god​nośćjego
twa​rzyicie​płojegobrą​zo​wychdu​żychoczu.

Aleni​g​dynieczu​łasiętakjakte​raz.Byłocośfa​scy​nu​ją​ce​go,

wręczhip​no​ty​zu​ją​ce​gowgrzecie​ninawy​ra​zi​ścieza​ry​so​wa​nej,
wład​czejtwa​rzynie​zna​jo​me​go.Wie​lemoż​nabyłoonimpo​wie​-
dzieć,alenapew​nonieto,żejestła​god​ny.

– Tak? – Za​ci​snę​ła dło​nie w rę​ka​wicz​kach w pię​ści w prze​-

past​nych kie​sze​niach swo​je​go wo​do​od​por​ne​go, się​ga​ją​ce​go za
ko​la​na i pod​bi​te​go po​la​ro​wą pod​szew​ką ano​ra​ka. – Przy​je​chał
pantu,bo…?

–Za​błą​dzi​łem.–Theouniósłra​mięiza​to​czyłnimkrąg,wska​-

zu​jącota​cza​ją​cąichpust​kę.–Za​błą​dzi​łemi,mapanira​cję,ten
sa​mo​chódnie​zbytna​da​jesięnalódiśnieg.Nieje​stem…przy​-
zwy​cza​jo​nydowiej​skichdróg,wdo​dat​kumójGPSniezdałeg​-
za​mi​nuiwy​pro​wa​dziłmniewpole.

Tomia​łosens.Gdytyl​kozje​dziesięzgłów​nejdro​gi–ała​two

mo​gło się to zda​rzyć – nie​trud​no za​gi​nąć w plą​ta​ni​nie krę​tych
inie​oświe​tlo​nychdróg,któ​rezmy​li​ły​byna​wetnaj​lep​sze​gokar​-
to​gra​fa.

Aletoniezmie​nia​łofak​tu,żebyławdomucał​kiemsama,aon

wciążbyłnie​zna​jo​mym.

– Ro​zu​miem, że może się pani oba​wiać… – Zda​wa​ło się, że

czy​tajejwmy​ślach.–Aleje​ślimniepaniwpu​ści,za​cho​wamsię
naj​zu​peł​niej przy​zwo​icie. Pro​szę o to tyl​ko dla​te​go, że po​go​da
robisięco​razgor​sza,aje​śliwró​cędosa​mo​cho​duispró​bu​jęje​-
chaćda​lej,toniemampo​ję​cia,gdzieskoń​czę.

W ro​wie – po​my​śla​ła Bec​ky, spo​glą​da​jąc na nie​prak​tycz​ny,

spor​to​wysa​mo​chód,naktó​rymzbie​rałsięśnieg.

Czymożeod​pra​wićgownocyześwia​do​mo​ścią,żenaj​praw​-

do​po​dob​niejzda​rzymusięwy​pa​dek?Aco,je​ślijegosa​mo​chód
wy​pad​nie z dro​gi i za​trzy​ma się na ja​kimś drze​wie? Co, je​śli
skoń​czy we wra​ku-pu​łap​ce na zu​peł​nym od​lu​dziu? Na​wet je​śli
niebę​dzieran​ny,umrzezwy​chło​dze​nia,bojegoubra​niasązu​-
peł​niedoni​cze​goprzytejpo​go​dzie.

– Jed​na noc – po​wie​dzia​ła. – A po​tem we​zwę ko​goś, by po

panaprzy​je​chałistądza​brał.Nieob​cho​dzimnie,czybę​dzietu
trze​bazo​sta​wićtensa​mo​chód,czynie.

–Jed​nanoc–zgo​dziłsięTheo.
Po​czu​cieza​gro​że​niaogar​nę​łoBec​ky.
Ale prze​cież udzie​li mu schro​nie​nia na jed​ną noc, tyl​ko na

jed​nąnoc…

Cozłe​gomożesięwy​da​rzyć?

ROZDZIAŁDRUGI

Domjak​bysięskur​czył,gdytyl​konie​zna​jo​mywszedłdośrod​-

ka.Za​brałzsa​mo​cho​duje​dy​nielap​topiBec​kyspoj​rza​łananie​-
gozdez​apro​ba​tą.

–Niemapanzesobąnicwię​cej?
–Wciążjesz​czeniewiem,jaksiępanina​zy​wa.
–Re​bec​ca.Bec​ky.
Pa​trzy​ła, jak nie​dba​le za​rzu​cił płaszcz na je​den z ha​czy​ków

przy​mo​co​wa​nychpowe​wnętrz​nejstro​niedrzwi.Gdybyłjużtyl​-
ko w swe​trze i spodniach, mo​gła w peł​ni oce​nić jego smu​kłą,
umię​śnio​nąsyl​wet​kę–natenwi​dokażza​schłojejwustach.

To było tak da​le​ko od jej stre​fy kom​for​tu, jak to tyl​ko moż​li​-

we.Odcza​suFred​dy’egoza​mknę​łasięwsie​bie,de​cy​du​jącsię
wy​cho​dzićje​dy​niewgru​pie,byspo​ty​kaćsięzesta​ry​miprzy​ja​-
ciół​mi–tymi,któ​rzytakjakonawró​ci​lidopięk​ne​goCot​swolds.
Niesta​ra​łasięak​tyw​nieznie​chę​caćmęż​czyzn,aletakja​kośwy​-
szło,żebyłoichnie​wie​luitra​fia​lisięzrzad​ka.Dwarazyza​pro​-
szo​nojąnarand​kęidwarazyuzna​ła,żewoliprzy​jaźńniżmoż​-
li​wośćro​man​su.

Praw​dęmó​wiąc,kie​dysta​ra​łasięmy​ślećore​la​cjachmię​dzy​-

ludz​kich, na​po​ty​ka​ła próż​nię. Za​le​ża​ło jej na kimś tro​skli​wym
i opie​kuń​czym, ale fa​ce​ci wy​ka​zu​ją​cy się tymi ce​cha​mi zo​sta​li
jużdaw​noroz​chwy​ta​ni.Albomożetoonabyłazbytwy​bred​na.
Wła​śnie na​szła ją taka myśl. Gdy zbyt dłu​go jest się sa​me​mu,
pie​lę​gnu​jesięwso​bieostroż​nośćinie​uf​ność,któ​reutrud​nia​ją
wpusz​cze​nie ko​goś do swo​je​go świa​ta. Czy tak się sta​ło w jej
przy​pad​ku?

Wkaż​dymra​ziewkrót​cebę​dziezmu​szo​nawy​rwaćsięzeswo​-

jejstre​fykom​for​tu.

Za​pro​sze​nie Thea do środ​ka mo​gło się oka​zać do​brym ćwi​-

cze​niem przed tym, co ją cze​ka​ło w nie​da​le​kiej przy​szło​ści.
Otwo​rzy​ła drzwi zu​peł​ne​mu nie​zna​jo​me​mu, prze​czu​wa​jąc ja​-

kimś dziw​nym in​stynk​tem, że nie sta​no​wił dla niej fi​zycz​ne​go
za​gro​że​nia.

Wrze​czy​wi​sto​ściuj​rze​niegowbez​li​to​snymświe​tleko​ry​ta​rza

w ni​czym nie zmniej​szy​ło efek​tu jego in​ten​syw​nej, sek​su​al​nej
wi​tal​no​ści.Śmiesz​niebyłomy​śleć,żemógł​bysięniąza​in​te​re​so​-
wać ina​czej niż jako kimś, kto udzie​la mu schro​nie​nia na czas
bu​rzyśnież​nej.

–Za​pro​wa​dzępanadopo​ko​jugo​ścin​ne​go.–Bec​kyza​ru​mie​ni​-

łasię,boczu​ła,żemi​mo​wol​nieznówsięwnie​gowga​pia.–Za​-
zwy​czajgonieogrze​wam,alegdywłą​częgrzej​nik,po​win​nosię
szyb​kozro​bićcie​pło.Możechciał​bysiępan…od​świe​żyć?

–Oni​czymbar​dziejniema​rzę.Nie​ste​ty,niemamni​cze​gona

prze​bra​nie.Możemapaniprzy​pad​kiemcoś,comógł​bympo​ży​-
czyć?Sta​reubra​niamęża…albochło​pa​ka?

Za​sta​na​wiał się, czy Bec​ky za​mie​rza spę​dzić cały wie​czór

wwor​ko​wa​tymano​ra​kuiubło​co​nychbu​tach.Zpew​no​ściąbyła
naj​bar​dziej nie​świa​do​mą mody ko​bie​tą, jaką spo​tkał w ży​ciu.
Ajed​nakbyłowniejcoś,coprzy​cią​ga​łouwa​gę.

Pięk​neoczy,nie​sfor​newło​syupchnię​tepodweł​nia​nączap​ką,

brakta​pe​ty…cotobyło?

Nie miał po​ję​cia, ale od dłuż​sze​go już cza​su nie czuł się tak

oży​wio​nywobec​no​ściko​bie​ty.

– Coś się znaj​dzie. – Bec​ky prze​stą​pi​ła z nogi na nogę. Jego

by​stre oczy spra​wia​ły, że czu​ła się roz​grza​na i nie​spo​koj​na. –
Mójtatazo​sta​wiłtro​chęrze​czywgar​de​ro​biepo​ko​ju,wktó​rym
panaulo​ku​ję.Możepantamzaj​rzećicośso​biewy​brać.Aje​śli
zo​sta​wipanswo​jerze​czyprzedpo​ko​jem,tomy​ślę,żemogęje
wrzu​cićdopral​ki.

–Nietrze​ba.
–Prze​mókłpan–po​wie​dzia​łasta​now​czo.–Le​piejupraćubra​-

nia,za​nimwy​schną.

– W ta​kim ra​zie przyj​mu​ję pani uprzej​mą pro​po​zy​cję – z hu​-

mo​remod​parłTheoiBec​kyznówsięza​ru​mie​ni​ła.

Wpeł​niświa​do​mawpa​trzo​nychwniąoczu,po​pro​wa​dzi​łago

poscho​dach,osten​ta​cyj​nieigno​ru​jącwia​drozbie​ra​ją​ceka​pią​cą
z su​fi​tu wodę, i otwo​rzy​ła drzwi do jed​nej z sy​pial​ni dla go​ści.
Gdy​by przed swo​ją uciecz​ką do Cot​swolds rze​czy​wi​ście prze​-

my​śla​ła te kwe​stie, zda​ła​by so​bie spra​wę, że dom był dla niej
zbytduży–zpię​cio​masy​pial​nia​miibu​dyn​ka​migo​spo​dar​czy​mi
naze​wnątrz.My​ślącotym,za​sta​no​wi​łasięna​gle,czyjejro​dzi​-
ce wy​łącz​nie z li​to​ści zgo​dzi​li się, by tu zo​sta​ła. Nie wie​dzie​li
nicojejzła​ma​nymser​cu,alejakmu​sie​lisiępo​czuć,gdyupar​ła
sięprzypo​wro​ciedodomuro​dzin​ne​go,pod​czasgdyAli​cepra​-
co​wi​ciepla​no​wa​łaślubinowyetapży​cia?

Bec​kysięsku​li​ła.
Ro​dzi​ce ni​g​dy, prze​nig​dy nie od​mó​wi​li​by jej moż​li​wo​ści

miesz​ka​nia tu​taj, ale sami nie byli bo​ga​ci. Gdy zmar​ła jej bab​-
cia, ku​pi​li małą chat​kę we Fran​cji i oby​dwo​je wciąż pra​co​wa​li
naczęśćeta​tu,uczącwmiej​sco​wejszko​le.

Bec​kyza​wszeuwa​ża​łatozazna​ko​mi​tyspo​sóbnazin​te​gro​wa​-

niesięzespo​łecz​no​ściąfran​cu​skie​gomia​stecz​ka,alemożezro​-
bi​litaktyl​kodla​te​go,żepo​trze​bo​wa​lipie​nię​dzy?

Pod​czas gdy ona prze​by​wa​ła tu​taj, pła​cąc śmiesz​nie ni​ski

czynsziprzy​glą​da​jącsię,jakbu​dy​nekstop​nio​wosięroz​pa​da…

Ude​rzyłjąjejwła​snyego​izm–żeteżdo​tądnieprzy​szłojejto

dogło​wy!

Zde​cy​do​wa​ła, że do nich za​dzwo​ni. Zba​da grunt. Zresz​tą –

czy jej się to po​do​ba, czy nie – jej styl ży​cia zmie​ni się dia​me​-
tral​nie,gdystra​cipra​cę.

Theopa​trzyłnaniąiza​sta​na​wiałsię,coteżmożecho​dzićjej

pogło​wie.Nieomiesz​kałza​uwa​żyć,jakzręcz​niewy​mi​nę​łasto​-
ją​cewko​ry​ta​rzuwia​dro,wjed​nejczwar​tejpeł​newodyka​pią​cej
zprze​cie​ka​ją​ce​goda​chu.

Samoto,żeko​bie​tawjejwie​kuwy​bra​łaży​ciewta​kiejkom​-

plet​nej głu​szy, było za​ska​ku​ją​ce – nie​za​leż​nie od tego, jak bar​-
dzosa​tys​fak​cjo​nu​ją​camo​głabyćjejpra​ca.Jed​nakjesz​czedziw​-
niej​szebyłoto,żezde​cy​do​wa​łasiężyćwdomu,któ​rynaj​wy​raź​-
niejjużnie​malsięroz​pa​dał.

Ku​pu​jącgo,wy​świad​czyjejprzy​słu​gęiwy​pchniewpraw​dzi​-

wyświat.

Ten,wktó​rymto​czysięży​cie.
Włą​czysięwjegonurt,za​miasttkwićtu​taj…ukry​wa​jącsię…

Bozpew​no​ściąsięukry​wa?Tyl​koprzedczym?–za​sta​no​wiłsię.
Nie​co roz​ba​wi​ło go to, jak bar​dzo po​czuł się za​in​try​go​wa​ny,

szu​ka​jącod​po​wie​dzinatośmiesz​nepy​ta​nie.

Ale je​śli miał ją na​kło​nić, by nie sta​wa​ła mu na dro​dze, gdy

bę​dzieku​po​wałdom,do​brzeby​ło​byjątro​chępo​znać.

Oczy​wi​ście nie było to ko​niecz​ne. Mógł ją po pro​stu omi​nąć

iskon​tak​to​waćsiębez​po​śred​niozjejro​dzi​ca​mi.Zło​żyćimofer​-
tęniedood​rzu​ce​nia.Aleniebyłażtakbez​względ​ny,bypo​dą​-
żyćtąścież​ką.

Włą​czy​ła sta​re ogrze​wa​nie, otwo​rzy​ła gar​de​ro​bę, by mógł

zna​leźćso​bieja​kieśubra​nie,wy​ję​łaręcz​nikzsza​fyzko​ry​ta​rza
ipo​ło​ży​łagonałóż​ku,ana​stęp​niepo​in​for​mo​wa​łago,żeła​zien​-
ka jest na koń​cu ko​ry​ta​rza. Theo pod​szedł po​wo​li i za​trzy​mał
sięle​d​wiekil​kacaliodniej.

Przy każ​dym od​de​chu Bec​ky czu​ła jego mę​ski za​pach zmie​-

sza​nyzmroź​nympo​wie​trzem–byłatomik​stu​ramoc​noude​rza​-
ją​cadogło​wy.Opar​łasięofra​mu​gędrzwi,na​glemniejpew​nie
sto​jącnano​gach.

Miał nie​sa​mo​wi​te rzę​sy – dłu​gie, ciem​ne i gru​be. Chcia​ła go

za​py​tać,skądpo​cho​dzi,po​nie​ważbyłownimcośeg​zo​tycz​ne​go
idość…znie​wa​la​ją​ce​go.

Pod​wi​nąłrę​ka​wyswo​je​goswe​traichoćwła​ści​wieniepa​trzy​-

ła, była w peł​ni świa​do​ma gry mię​śni i ścię​gien jego przed​ra​-
mionpo​kry​tychcien​ki​mi,ciem​ny​miwło​ska​mi.

– Nie ro​zu​miem, dla​cze​go pani tu miesz​ka. – Theo był na​-

praw​dęcie​ka​wy.

–Comapannamy​śli?–wy​ją​ka​łaBec​ky.
–Tendomwy​ma​gamnó​stwapra​cy,Bec​ky…Mogętakdocie​-

biemó​wić?Mógł​bymzro​zu​mieć,gdy​bytwoiro​dzi​cechcie​li,że​-
byśdo​glą​da​łapracna​praw​czych,ale…wko​ry​ta​rzustoiwia​dro.
Jak dłu​go za​mie​rzasz je opróż​niać, za​nim zmie​rzysz się z nie​-
przy​jem​nąmy​ślą,żedachpraw​do​po​dob​niewy​ma​gawy​mia​ny?

Uwa​gaThea,przy​cho​dzącwśladzanie​wy​god​ny​mimy​śla​mi,

któ​reza​gnieź​dzi​łysięwjejgło​wie,tra​fi​łaześmier​tel​nąpre​cy​-
zją.

–My​ślę,żestantegodomutonietwo​jaspra​wa.–Za​czer​wie​-

ni​łasię.–Zo​sta​niesztuprzezjed​nąnoc.Jed​nąnoc!Ityl​kodla​-
te​go, że nie mo​gła​bym spoj​rzeć w lu​stro, gdy​bym ode​sła​ła cię
wtakąpo​go​dę.Aletoniedajecipra​wado…do…

–Roz​ma​wia​nia?
–Tynieroz​ma​wiasz,ty…
– Za​pew​ne mó​wię rze​czy, któ​re już wcze​śniej przy​szły ci do

gło​wy. Rze​czy, któ​re zde​cy​do​wa​łaś się zi​gno​ro​wać. – Wzru​szył
ra​mio​na​mi.–Je​śliwo​lisz,że​bymotymniemó​wił,towpo​rząd​-
ku. Mam coś do zro​bie​nia, a kie​dy zej​dę na dół, mo​że​my uda​-
wać,żepa​sjo​nu​jenasroz​mo​waopo​go​dzie.

– Będę na dole – oznaj​mi​ła z po​wo​du bra​ku cze​goś bar​dziej

spój​ne​godopo​wie​dze​nia.Byłatak…wście​kła…ależmiałtu​pet!

Alesięniemy​lił.
Tenbez​czel​nynie​zna​jo​mydo​star​czyłjejim​pul​su,któ​re​gopo​-

trze​bo​wa​ła, by za​dzwo​nić do ro​dzi​ców. Zro​bi​ła to, gdy tyl​ko
zna​la​złasięwkuch​ni–zaszczel​nieza​mknię​ty​midrzwia​mi,po​-
nie​ważtenmęż​czy​znanapew​nopo​tra​fiłskra​daćsięjakpan​te​-
rainaj​wy​raź​niejniecze​kałnaza​chę​tę,bymó​wićto,comy​śli.
Ro​dzi​cetro​chęowi​ja​liwba​weł​nę,aletak,by​ło​byra​czejdo​brze,
gdy​by dom zo​stał sprze​da​ny. Oczy​wi​ście na​wet nie po​my​śle​li,
żebypo​pro​sićją,bysięwy​pro​wa​dzi​ła,ale…

Ale…ale…ale…
Tych„ale”byłotakwie​le,żegdyBec​kyroz​łą​czy​łasiępięt​na​-

ściemi​nutpóź​niej,niemia​ławąt​pli​wo​ści,żewkrót​cenietyl​ko
bę​dziebez​ro​bot​na,aleibezda​chu–choć​byprze​cie​ka​ją​ce​go–
nadgło​wą.

My​śla​mi wciąż była da​le​ko, gdy znów we​szła po scho​dach.

Chcia​ła​bymy​ślećpo​zy​tyw​niejiwie​dzieć,do​kądzmie​rza,alejej
ścież​kaza​snu​tabyłamgłą.Co,je​śliniedo​sta​niepra​cy?Zna​le​-
zie​niejejpo​win​nobyćła​twe,alezaj​mo​wa​łasięwy​so​cespe​cja​li​-
stycz​nądzie​dzi​ną.Cozro​bić,je​śliudajejsiędo​staćsta​no​wi​sko
wjesz​czeod​le​glej​szymza​kąt​kuniżten?Czyna​praw​dęchcia​ła
spę​dzićnad​cho​dzą​celatawlecz​ni​cydlazwie​rzątnaru​bie​żach
Szko​cji?Alenaj​bar​dziejpo​żą​da​nepo​sa​dywLon​dy​nie,Man​che​-
ste​rzeiBir​ming​hamsązaj​mo​wa​nejakopierw​sze…

Aspodwszyst​kichtychwąt​pli​wo​ściprze​zie​ra​łonie​za​do​wo​le​-

niewy​wo​ła​neroz​mo​wązsio​strą.Jejży​ciena​bra​łotrud​nejper​-
spek​ty​wy. Czas spę​dzo​ny tu​taj wy​da​wał się zmar​no​wa​ny. Za​-
miastiśćna​przód,wciążsta​ławtymsa​mymmiej​scu.

Bę​dąc na​dal po​grą​żo​na w nie​po​ko​ją​cych my​ślach, zo​rien​to​-

wa​łasię,żeTheoniezo​sta​wiłubrańprzedswo​jąsy​pial​nią,jak
otopro​si​ła.Czytenczło​wiekmy​ślał,żeonabę​dziesiętusnu​ła
jakpo​ko​jów​ka,za​nimonzde​cy​du​jesięod​daćjejrze​czydopra​-
nia?

Naj​wy​raź​niejwy​da​jemusię,żejesttakistrasz​nieważ​nyiże

możero​bić,comusiępo​do​ba.Mó​wićdoniejto,coaku​ratma
ocho​tę po​wie​dzieć. Przyj​mo​wać jej go​ści​nę i jed​no​cze​śnie zra​-
żaćjądosie​bie,naj​wi​docz​niejuwa​ża​jąctozaza​baw​ne.

Niemia​łapo​ję​cia,jakważ​nąjestper​so​ną,alebyłownimcoś

– poza od​lo​to​wym czer​wo​nym sa​mo​cho​dzi​kiem i ubra​nia​mi od
wło​skich pro​jek​tan​tów – co sy​gna​li​zo​wa​ło bo​gac​two. A może
wła​dzę.

Cóż,anibo​gac​two,aniwła​dzanieim​po​no​wa​łyBec​ky.
Dla niej li​czy​ło się wnę​trze. To dla​te​go gdzieś tam jest ja​kiś

fa​cet – sko​ro nie Fred​dy, to ktoś inny – stwo​rzo​ny wła​śnie dla
niej, ob​da​rzo​ny za​le​ta​mi na wagę zło​ta: do​bro​cią, opa​no​wa​-
niem,in​te​li​gen​cjąizdol​no​ściąśmia​niasięzsa​me​gosie​bie.

Ichoćodlatnieuma​wia​łasięnarand​ki,znówza​cznietoro​-

bić… bo je​śli nie, to za​skle​pi się w ce​li​ba​cie, bę​dzie druh​ną
wszyst​kich przy​ja​ciół, wio​dą​cych sa​tys​fak​cjo​nu​ją​ce ży​cie,
ichrzest​nąichdzie​ci.

Peł​nawspół​czu​ciadlasa​mejsie​bie,zroz​tar​gnie​niemsze​ro​ko

otwo​rzy​ła uchy​lo​ne drzwi do po​ko​ju go​ścin​ne​go i… za​mar​ła.
Sta​nę​ła jak wmu​ro​wa​na, jej ręka za​sty​gła na klam​ce, a umysł
na​tych​miastsięwy​łą​czył.

Niewie​dzia​ła,gdziepo​dziaćoczy,aleniemia​łotozna​cze​nia,

bo gdzie​kol​wiek by spoj​rza​ła, i tak osta​tecz​nie zo​ba​czy​ła​by
jego. Był wy​so​ki i bar​czy​sty, a jego cia​ło wy​glą​da​ło jak od​la​ne
zbrą​zu.Zwy​ćwi​czo​ny​mimię​śnia​mibrzu​chaidłu​gi​mi,mu​sku​-
lar​ny​mino​ga​mimógł​bypo​zo​waćar​ty​ściespo​rzą​dza​ją​ce​mupo​-
sągatle​ty.

Niemiałnaso​bienicpozaparąbok​se​rek.
Bec​ky od​chrząk​nę​ła i otwo​rzy​ła usta, ale nie wy​do​by​ło się

znichnicpozanie​ar​ty​ku​ło​wa​nymdźwię​kiem.

–Wła​śniemia​łemwy​sta​wićubra​nianaze​wnątrz…
Jejdłu​giewło​sy,nie​przy​kry​tejużweł​nia​nączap​ką,spa​da​łyna

ple​cyka​ska​dąnie​sfor​nych,ciem​nychlo​ków,apo​zba​wio​nawar​-

stwynie​mod​nych,sto​sow​nychdoark​tycz​nychmro​zówubrań….

Nie była małą, krą​głą ku​lecz​ką, jak to so​bie wy​obra​żał. Na​-

wetluź​ny,pa​sia​stypod​ko​szu​lekpo​zwa​lałdo​strzec,żemaide​al​-
nąfi​gu​ręklep​sy​dry.

Czuł, jak jego cia​ło re​agu​je na wi​dok jej buj​nych krą​gło​ści,

ipo​śpiesz​niesięod​wró​cił,boparabok​se​reknieukry​ła​byprzed
jejwzro​kiemefek​tówtejre​ak​cji.

Pa​trzył na nią. Bec​ky sta​ła nie​ru​cho​mo, świa​do​ma swo​je​go

cia​ła tak jak ni​g​dy przed​tem. A jed​no​cze​śnie wie​dzia​ła, że nie
mógłsięwniątakwga​piaćdla​te​go,żebyłanaj​bar​dziejolśnie​-
wa​ją​cą ko​bie​tą, jaką kie​dy​kol​wiek wi​dział. Nie uro​dzi​ła się
wczo​raj.Wie​dzia​ła,żewy​glądniebyłjejnaj​więk​szymatu​tem.

Czy po​win​na się cze​goś oba​wiać? Była tu​taj sama. A jed​nak

nie czu​ła się za​gro​żo​na, ra​czej… pod​nie​co​na. Ja​kaś fi​glar​ność
ibra​wu​rapró​bo​wa​łyprze​jąćnadniąkon​tro​lę,aleonana​tych​-
miastze​pchnę​łajezpo​wro​tem.

Na szczę​ście ob​ró​cił się do niej ple​ca​mi i wcią​gnął na sie​bie

sta​redre​so​wespodniejejojcaijesz​czestar​szyswe​ter.Aza​nim
znówsiędoniejod​wró​cił,za​sta​no​wi​łasię,czyprzy​pad​kiemnie
wy​obra​zi​ła so​bie tych zim​nych, sza​rych oczu wę​dru​ją​cych po
ca​łym jej cie​le. Mo​gło tak być, w koń​cu wy​glą​dał jak grec​ki
bóg…

–Dajubra​nia.–Wy​cią​gnę​łarękęipa​trzy​ła,jakzbie​raodzież

ipod​cho​dzidoniej.–Po​sta​ramsię,żebybyływy​pra​neigo​to​we
doju​trarana.

– A po​tem ode​ślesz mnie stąd, byle da​lej – wy​mru​czał Theo,

wciążza​sko​czo​nypo​tęż​nąre​ak​cjąswo​je​goli​bi​do.

Coś mię​dzy nimi za​iskrzy​ło. Jak​by strze​lił w nie​go pio​run,

aionaniepo​zo​sta​łanie​wzru​szo​na.Wi​dział,jakroz​sze​rza​łyjej
się źre​ni​ce, gdy na nie​go pa​trzy​ła. W po​wścią​gli​wo​ści jej ge​-
stówdo​szu​ki​wałsięlęku,byje​denfał​szy​wyruchniedo​pro​wa​-
dziłjejdozro​bie​nia…cze​gośpo​chop​ne​go.

–Aco,je​śliranowciążbę​dziepa​dać?–za​py​tał.
Ści​ska​ła wę​zeł ubrań jak ta​li​zman i pod​no​si​ła na nie​go te

swo​jenie​zwy​kłeja​sno​nie​bie​skieoczy.Jejwar​gibyłyroz​chy​lo​ne.
Gdyner​wo​wopo​wio​dłaponichję​zy​kiem,Theomu​siałwal​czyć
zsobą,byniewy​cią​gnąćrękiinieprzy​cią​gnąćjejdosie​bie.

–Niebę​dzie.
– Nie by​łaś go​to​wa za​ry​zy​ko​wać mo​je​go ży​cia, wy​sy​ła​jąc

mnie w dro​gę, a bę​dziesz go​to​wa za​ry​zy​ko​wać ży​cie ko​goś in​-
ne​go,pro​szącgo,bypomnieprzy​je​chałimniestądwy​wiózł?

– Sama mogę cię od​wieźć. Mam sa​mo​chód z na​pę​dem na

czte​rykoła.Spraw​dzasięwta​kichwa​run​kach.

–Kie​dyza​pu​ka​łemdotwo​ichdrzwi–Theooparłsięofra​mu​-

gę–niespo​dzie​wa​łemsię,żeotwo​rzymiktośtakijakty.

–Comasznamy​śli?–Bec​kyusztyw​ni​łasię,spo​dzie​wa​jącsię

ja​kiejśza​wo​alo​wa​nejdrwi​ny.

Theoprzezkil​kase​kundnicniemó​wił.Za​miasttegowpa​try​-

wałsięwnią,zgło​wąlek​koprze​chy​lo​ną,do​pó​kinieod​wró​ci​ła
wzro​ku, ru​mie​niąc się. Bar​dzo de​li​kat​nie usta​wił jej twarz tak,
byznównanie​gopa​trzy​ła.

–Cią​gleprzyj​mu​jeszpo​zy​cjęobron​ną.Dla​cze​go?
–Ajakmy​ślisz?Nieznamcię.
Jego zim​ny pa​lec spo​czy​wa​ją​cy lek​ko na jej po​licz​ku pa​lił do

ży​we​gojakroz​grza​neże​la​zo.

– My​ślisz, że co ta​kie​go zro​bię? A kie​dy po​wie​dzia​łem: „ktoś

takijakty”,mia​łemnamy​śliko​gośmło​de​go.Spo​dzie​wa​łemsię,
żetakda​le​konawsibę​dzieżyćktośzna​cze​niestar​szy.

– Po​wie​dzia​łam ci, że ten dom na​le​ży do mo​ich ro​dzi​ców. Je​-

stemtutyl​ko…Słu​chaj,scho​dzęnadółtowy​prać…

Jej mózg i sto​py nie współ​dzia​ła​ły, bo za​miast ob​ró​cić się na

pię​cieiwyjśćzpo​ko​ju,po​zo​sta​wa​ławmiej​scu,jak​byprzy​kle​jo​-
na.

Chcia​ła, żeby za​brał dłoń… a jed​no​cze​śnie chcia​ła, by po​su​-

nął się dużo da​lej, by wo​dził dło​nią po jej twa​rzy, a po​tem
wzdłuż jej ra​mion, chcia​ła, by od​na​lazł na​gość jej brzu​cha,
apo​temwznie​sie​niapier​si…Alenapew​noniechcia​łasłu​chać
tego,comiałdopo​wie​dze​nia.

–Wpo​rząd​ku–cof​nąłsię,opusz​cza​jącrękę.
Przez chwi​lę Bec​ky mia​ła wra​że​nie, jak​by jej cia​ło za​wi​sło

wpróż​ni.Ztru​demze​bra​łasięwso​bieiwy​szłazpo​ko​ju.

Za​nimdo​łą​czyłdoniejwkuch​ni,jegoubra​niabyływpral​ce,

aonaod​zy​ska​łaspo​kój.

Theo sta​nął na pro​gu i spo​glą​dał na nią przez kil​ka se​kund.

Sta​ła ty​łem do nie​go, kro​jąc wa​rzy​wa, pod​czas gdy te​le​wi​zor
wtledo​no​siłoob​sza​rachza​sy​pa​nychśnie​giem.Czuł,żewkrót​-
ceijejdomzo​sta​niewspo​mnia​nywwia​do​mo​ściach,bonicnie
wska​zy​wa​łonato,żeza​wie​jausta​nie.

Za​nim zszedł na dół, skrzęt​nie od​ro​bił swo​ją pra​cę do​mo​wą,

zaj​rzałdokil​kupo​miesz​czeńiutwier​dziłsięwswo​ichpo​dej​rze​-
niach:tendompo​trze​bo​wałgrun​tow​ne​gore​mon​tu.

Czyuwa​żał,żepo​stę​pu​jepod​stęp​nie,oglą​da​jącpo​ta​jem​nietę

nie​ru​cho​mość przed zło​że​niem ofer​ty? Nie. Przy​je​chał tu, by
zro​bićin​te​resi,oilespra​wyprzy​bra​łynie​coinnyob​rót,niżsię
spo​dzie​wał, za​sad​ni​czo nic się nie zmie​ni​ło. Klu​czo​wą kwe​stią
po​zo​sta​wa​łatrans​ak​cjabiz​ne​so​wa.

Ako​bie​taobie​ra​ją​cawa​rzy​wa…Czynie​ocze​ki​wa​niesta​łasię

ele​men​temtrans​ak​cji,któ​rąchciałprze​pro​wa​dzić?

Wpew​nymsen​sietak.
I nie był na​wet w naj​mniej​szym stop​niu za​wsty​dzo​ny tym

prag​ma​tycz​nym spoj​rze​niem na spra​wę. Dla​cze​go miał​by się
wsty​dzić?Takijużbyłidzię​kitemuod​niósłsuk​cesprze​kra​cza​-
ją​cyjegonaj​śmiel​szeocze​ki​wa​nia.

Kie​ru​jącsięemo​cja​mi,koń​czysięjakoofia​raroz​ma​itychoko​-

licz​no​ścispy​cha​ją​cychczło​wie​kazob​ra​ne​gokur​su.Uczu​ciaod​-
bie​ra​ją zdol​ność my​śle​nia. To dla​te​go ni​g​dy się nie an​ga​żo​wał
ini​g​dyniebę​dzie.Za​an​ga​żo​wa​niepro​wa​dzidore​la​cji,are​la​cje
nie​malza​wszekoń​cząsięka​ta​stro​fą.

Onmaswo​jeży​ciecał​ko​wi​ciepodkon​tro​ląitomuod​po​wia​-

da.

Nie wąt​pi, że nie​za​leż​nie od tego, co przy​wio​dło Bec​ky w to

miej​sce, jej hi​sto​ria mo​gła​by po​ru​szyć czu​łe stru​ny w czy​imś
ser​cu. On, bę​dąc na to cu​dow​nie od​por​ny, da radę do​wie​dzieć
sięoniejcze​goświę​cejiprze​ko​naćją,żetoniejestmiej​scedla
niej.Niebę​dziepro​te​sto​waćprze​ciw​kosprze​da​żydomuanina​-
ma​wiaćro​dzi​ców,bypo​zwo​li​lijejtuzo​stać.

Onsambę​dzieje​dy​nienie​zna​jo​mym,któ​rytra​fiłtunajed​ną

noc, a po​tem wy​je​chał da​lej. Ale Bec​ky bę​dzie pa​mię​tać to, co
jejpo​wie​dział,iosta​tecz​niebę​dziemuwdzięcz​na.

Bo rze​czy​wi​ście to nie było miej​sce dla niej. To było wręcz

nie​zdro​we.Jestzde​cy​do​wa​niezbytmło​da,bytumiesz​kać.

Spoj​rzałnajejkrą​głąpupę…
Zde​cy​do​wa​niezbytmło​daizbytsek​sow​na.
–Cogo​tu​jesz?
Bec​kyod​wró​ci​łasięizo​ba​czy​łaTheaopie​ra​ją​ce​gosięofu​try​-

nę. Stał tam w ciu​chach jej ojca, za ma​łych o parę roz​mia​rów.
I był boso. Spoj​rza​ła w górę na jego twarz, by zo​ba​czyć, że
wpa​tru​jesięwniązuśmie​chem.

–Nicspe​cjal​ne​go.Ma​ka​ron.Mo​żeszmipo​móc.
Od​wró​ci​łasięodnie​goipo​czu​ła,jakdoniejpod​cho​dzi,agdy

zna​lazł się obok, wska​za​ła mu parę ce​bul i pod​su​nę​ła mały,
ostryno​żyk.

–Za​da​łeśmiwie​lepy​tań,alejaniewiemnicoto​bie.
–Notopy​taj.
–Gdziemiesz​kasz?
– W Lon​dy​nie. – Theo nie pa​mię​tał, kie​dy ostat​ni raz sie​kał

ce​bu​lę.Czyza​wszebyłototakskom​pli​ko​wa​ne?

–Acoturo​bisz?Oczy​wi​ściepozagu​bie​niemsię.
Theopo​czułprze​lot​neukłu​ciewiny.
–Chcia​łemprze​wie​trzyćsa​mo​chód–od​parłgład​ko.–Iod​wie​-

dza​łem…zna​jo​memiej​scanatra​sie.

–Towy​da​jesiętro​chędziw​neotejpo​rzeroku.Zwłasz​czagdy

sięje​dziesa​me​mu.

–Na​praw​dę?–Theodziob​nąłno​żemwnawpółob​ra​nące​bu​-

lę. – Czy jest w tym domu coś do pi​cia, czy może we​te​ry​na​rze
ni​g​dyso​bieniefol​gu​ją,nawy​pa​dekgdy​byna​glemu​sie​liwsiąść
do sa​mo​cho​du i po​ko​nać nie​bez​piecz​ne po​lne dróż​ki, ja​dąc na
ra​tu​nekcho​re​muzwie​rzę​ciu?

Bec​kyprze​rwa​łaswo​jąpra​cęispoj​rza​łananie​goinamar​ny

efektjegowy​sił​ków.

–Nie​spe​cjal​niesięspraw​dzamwkuch​ni.–Theowzru​szyłra​-

mio​na​mi.

– W lo​dów​ce jest wino. Dziś nie mu​szę być pod te​le​fo​nem,

a poza tym w nocy aż tak czę​sto do mnie nie dzwo​nią. Nie je​-
stemle​ka​rzem.Więk​szośćmo​ichpa​cjen​tówmożepo​cze​kaćkil​-
kago​dzin,awra​ziecze​gokaż​dywoko​li​cywie,gdziejestnaj​-
bliż​szy szpi​tal we​te​ry​na​ryj​ny. Ale nie od​po​wie​dzia​łeś na moje
py​ta​nie.Czyniejestnie​codziw​neto,żeje​steśtusam…nazwy​-

kłejprze​jażdż​ce?

Theo dał so​bie tro​chę cza​su na od​po​wiedź, na​le​wa​jąc wino.

Po​tem po​dał jej lamp​kę i usiadł na krze​śle przy sto​le. To była
przy​tul​na kuch​nia. Duży znisz​czo​ny so​sno​wy stół i nie​do​pa​so​-
wa​ne krze​sła, ka​mien​ne płyt​ki z naj​wy​raź​niej za​mon​to​wa​nym
w lep​szych cza​sach ogrze​wa​niem pod​ło​go​wym, dzię​ki cze​mu
niemar​z​łymusto​py.

–Takazwy​kłaprze​jażdż​ka–po​wie​działpo​wo​li–toluk​sus,na

któ​ryrzad​komogęso​biepo​zwo​lić.–Za​my​śliłsięnadswo​imży​-
ciem, ży​ciem na wy​so​kich ob​ro​tach, peł​nym ad​re​na​li​ny, pre​sji
iprzy​no​szą​cymmi​lio​no​wezy​ski.Niebyłocza​sunapo​stój.–Ja
rzad​ko się za​trzy​mu​ję, a na​wet kie​dy to ro​bię, za​wsze je​stem
podte​le​fo​nem.

Uśmiech​nąłsiękrzy​wo,miałwra​że​nie,żesprze​nie​wie​rzyłsię

so​bie,od​da​jącsięoso​bli​wejpo​ku​siezwie​rzeń.

–Czymsięzaj​mu​jesz?–Bec​kyopar​łasięoblatispoj​rza​łana

nie​gozcie​ka​wo​ścią.

– Ja… ku​pu​ję róż​ne rze​czy, pod​ra​so​wu​ję je i sprze​da​ję. Nie​-

któ​reznichza​cho​wu​jędlasie​bie,boje​stemchy​try.

–Ja​kie​goro​dza​jurze​czy?
–Fir​my.
Bec​kyspoj​rza​łananie​gozna​my​słem.Sosgo​to​wałsięład​nie

napa​le​ni​sku.Usia​dłana​prze​ciwnie​go,trzy​ma​jącswójkie​li​szek
zwi​nem.

Pa​trzącnanią,Theoza​sta​na​wiałsię,czymaja​kie​kol​wiekpo​-

ję​cieotym,jakjestbo​ga​ty.Jakkaż​dawol​nako​bie​tapew​niero​-
bi​ła te​raz ra​chun​ki i za​sta​na​wia​ła się, czy bar​dzo by jej się
opła​ca​łole​piejgopo​znać.

–Bie​da​ku–po​wie​dzia​ławresz​cie,marsz​czącbrwi.
–Co,pro​szę?
–Tomusibyćokrop​neni​g​dyniemiećcza​sudlasie​bie.Janie

mam go za wie​le, ale na​praw​dę do​ce​niam to, co mam. Czu​ła​-
bym się nie​zno​śnie, gdy​bym mu​sia​ła wsia​dać do sa​mo​cho​du
ije​chaćwsamśro​dekpust​ko​wiatyl​kopoto,byzna​leźćtro​chę
spo​ko​ju. – Ro​ze​śmia​ła się, po raz pierw​szy zre​lak​so​wa​na od
chwi​li,gdypo​ja​wiłsięnajejpro​gu.–Nasiro​dzi​ceza​wszepod​-
kre​śla​li, że pie​niądz nie jest naj​waż​niej​szy w ży​ciu. Ali​ce i ja

zwy​kle prze​wra​ca​ły​śmy ocza​mi, gdy to mó​wi​li, ale mie​li ra​cję.
To dla​te​go mogę do​ce​nić cały ten spo​kój. – Ro​zej​rza​ła się po
kuch​ni,wktó​rejnie​gdyścałąro​dzi​nąspę​dza​lira​zemnie​zli​czo​-
nego​dzi​ny.Per​spek​ty​wapo​że​gna​niasięztymdo​memspra​wi​ła,
że oczy jej lek​ko zwil​got​nia​ły. – Jest tu​taj coś, co na​pa​wa nie​-
zwy​kłymspo​ko​jem.Niepo​trze​bu​jęmiej​skichtłu​mów.

Ob​ser​wu​jącją,Theopo​czułukłu​cienie​po​ko​ju.Pod​bu​do​wu​ją​-

ce po​ga​dan​ki nie skło​nią jej do spa​ko​wa​nia się i pój​ścia na​-
przód,aster​tago​tów​kinieza​ła​twispra​wyzjejro​dzi​ca​mi.

– Roz​czu​la​ją​ce – stwier​dził chłod​no. – Oczy​wi​ście ża​den

zczłon​kówtwo​jejro​dzi​nyniepo​dzie​latwo​ichpo​glą​dów,są​dząc
po tym, że ich tu nie wi​dać. Spa​ko​wa​li ma​nat​ki i wy​je​cha​li do
in​ne​gokra​ju.

–Wieszco?–za​czę​łaBec​kyszcze​rze.–Możecisięwy​da​wać,

żemaszpra​wopa​trzećzgórynalu​dzi,któ​rzynieuzna​ją…two​-
je​go ma​te​ria​li​zmu, ale żal mi tych, któ​rzy są​dzą, że war​to jest
spę​dzaćkaż​dąmi​nu​tęży​ciawpra​cy.Czytysiękie​dy​kol​wiekre​-
lak​su​jesz?Słu​chaszmu​zy​kialbopopro​stuoglą​daszte​le​wi​zję?

Jej głos dźwię​czał ob​łud​ną szcze​ro​ścią, ale czu​ła się win​na,

wie​dząc,żewca​leniejesttakide​al​nieza​do​wo​lo​nązży​ciaoso​-
bą,zajakąsiępo​da​wa​ła.

Wró​ci​ładodomuniedla​te​go,żeniemo​głajużdłu​żejwy​trzy​-

mać bez roz​le​głych, otwar​tych prze​strze​ni. Przy​gna​ło ją tu​taj
zła​ma​neser​ce.Azo​sta​ła,bobyłazbytapa​tycz​na,bycośzmie​-
nić.

–Re​lak​su​jęsię–de​li​kat​nieod​parłTheo.
–Hm?–Bec​kyza​sty​głapodwpły​wemle​ni​we​go,sek​sow​ne​go

uśmie​chunajegoustach.

– W prze​rwach w pra​cy rze​czy​wi​ście daję radę zna​leźć czas

na re​laks. Tyle tyl​ko, że moje for​my od​po​czyn​ku nie uwzględ​-
nia​ją słu​cha​nia mu​zy​ki czy oglą​da​nia te​le​wi​zji… Ale mogę cię
za​pew​nić, że są rów​nie sa​tys​fak​cjo​nu​ją​ce, choć może bar​dziej
ener​ge​tycz​ne…

ROZDZIAŁTRZECI

–Atycoro​bisz?
– Co masz na my​śli? – za​py​ta​ła Bec​ky z na​głym za​że​no​wa​-

niem.

– Żeby się zre​lak​so​wać. – Theo moc​niej oparł się na krze​śle

iskrzy​żo​wałnogi,kła​dąckost​kinaudach.Jed​nora​mięprze​wie​-
sił przez opar​cie krze​sła, a dru​gą ręką ba​wił się lamp​ką z wi​-
nem, wciąż spo​glą​da​jąc na Bec​ky. – Cho​dzi mi o to, że bar​dzo
przy​jem​niejestza​bi​jaćczasprzedte​le​wi​zo​rem,le​żączno​ga​mi
do góry, ale czym jesz​cze się zaj​mu​jesz, kie​dy już na​sy​cisz się
otwar​tąprze​strze​niąici​szą?

–Jasiętuwy​cho​wa​łam.–Bec​kyniebyławsta​niezna​leźćnic

sen​sow​niej​sze​godopo​wie​dze​nia.

– Stu​dia mu​sia​ły być dla cie​bie spo​rą zmia​ną – za​du​mał się

Theo.–Gdziestu​dio​wa​łaś?

Wi​dział jej nie​chęć do ujaw​nia​nia oso​bi​stych szcze​gó​łów. To

spra​wia​ło,żemiałocho​tędrą​żyćjesz​czebar​dziej.

–WCam​brid​ge.
–Im​po​nu​ją​ce.Iposkoń​cze​niujed​ne​goznaj​lep​szychuni​wer​-

sy​te​tów na świe​cie po​sta​no​wi​łaś tu wró​cić, żeby pra​co​wać
wnie​wiel​kiejprzy​chod​niwszcze​rympolu?

–Takjakmó​wi​łam.Niezro​zu​miesztego.
–Maszra​cję.Niezro​zu​miem.Iwciążniepo​wie​dzia​łaśmi,co

ro​bisz,kie​dychceszsięzre​lak​so​wać.

– Le​d​wo mam czas na od​po​czy​nek. – Bec​ky wsta​ła na​gle; to

jegoprze​py​ty​wa​niespra​wia​ło,żeczu​łasięnie​zręcz​nie.Rzad​ko
sięzda​rza​ło,byktośkwe​stio​no​wałjejwy​bo​ry.

–Zda​wa​łomisię,żepo​wie​dzia​łaś…–Ką​ci​kiustTheadrgnę​ły

wuśmie​chu.

– No, oczy​wi​ście – roz​zło​ści​ła się Bec​ky, od​wra​ca​jąc się od

nie​go,po​rząd​niespe​szo​na.

– Ale kie​dy masz czas na od​po​czy​nek, to…? – Theo pod​szedł

zaniądoku​chen​ne​gobla​tu,któ​ryście​ra​ła,choćjużbyłczy​sty.

Ła​god​niewy​jąłjejście​recz​kęzrąkispoj​rzałnanią.
Bec​ky nie mia​ła po​ję​cia, co się dzie​je. Czy to jest flirt? Sku​-

tecz​nieprze​ko​na​łasamąsie​bie,żeniebyłomowy,bytenmęż​-
czy​zna mógł się nią za​in​te​re​so​wać. Ale kie​dy pa​trzył na nią
wtenspo​sób….

Jej umysł ze​rwał się ze smy​czy i po​gnał w ja​kimś sza​lo​nym

kie​run​ku.

Theo był nie​zno​śny. Z tymi swo​imi uogól​nie​nia​mi, pa​ter​na​li​-

stycz​nymto​nemity​po​wymprze​świad​cze​niembo​ga​cza,żeli​czą
siętyl​kopie​nią​dze.

Na​le​żałpopro​studotypufa​ce​tów,dlaktó​rychniemia​łacza​-

su.

Alebyłtakskan​da​licz​niepięk​nyitowła​śnieprzy​cią​gnę​łojej

wy​obraź​nię i trzy​ma​ło ją na uwię​zi. To dla​te​go jej cia​ło re​ago​-
wa​ło ta​kim zdra​dli​wym cie​płem na spoj​rze​nie jego ciem​no​sza​-
rychoczu.

Niewcho​dzącwde​ta​le,dałjejob​raztego,jaksięre​lak​su​je…

Wi​dzia​łagona​gie​go,pod​nie​co​ne​go,sku​pia​ją​ce​gocałątęswo​ją
fan​ta​stycz​nąmę​skąaten​cjęnajed​nejko​bie​cie.

– Na pew​no mu​sisz być tu​taj nie​co sa​mot​na – wy​mru​czał ci​-

cho. – Nie​za​leż​nie od tego, jak bar​dzo ko​chasz ci​szę i od​osob​-
nie​nie.

–Ja…
Po​wie​kijejza​trze​po​ta​ły,austaroz​chy​li​łysię,byma​chi​nal​nie

muza​prze​czyć.

Theo wziął gwał​tow​ny od​dech, przy​ku​ty wi​do​kiem jej peł​-

nych,mię​si​stychwarg.Niemia​łapo​ję​cia,jakpo​cią​ga​ją​cabyła
tamie​sza​ni​nalękuinie​win​no​ści.Spra​wia​ła,żemiałocho​tęjej
do​tknąć, choć wie​dział, że to bę​dzie błąd. To nie była jed​na
z tych ko​biet, któ​re za​czę​ły zbie​rać do​świad​cze​nie sek​su​al​ne
w wie​ku szes​na​stu lat. Nie​za​leż​nie od tego, jak wy​glą​da​ła jej
prze​szłośćicojątuprzy​gna​ło–abyłpew​ny,żecośjątuprzy​-
gna​ło–byłanie​win​na.

Zro​biłkrokwtyłiprze​je​chałpal​ca​mipowło​sach,prze​ła​mu​-

jącłą​czą​cyichma​gne​tyzm.

Bec​kydrża​ła.MimożeTheowró​ciłdosto​łuiznówprzynim

usiadł,czu​łatodrże​niewstrzą​sa​ją​cejejcia​łem–wciążiwciąż–
jakpowy​ła​do​wa​niuelek​trycz​nym.Niemo​głananie​gopa​trzeć,
gdypod​jąłroz​mo​wę,sta​ra​jącsiętrzy​maćzdalaodsprawoso​-
bi​stych.

Za​py​tałjąosy​tu​acje,zja​ki​mimadoczy​nie​niatunawsi…Jak

wie​leosóbpra​cu​jewlecz​ni​cy?Czyza​wszechcia​łabyćwe​te​ry​-
na​rzem?Dla​cze​goniewo​la​łazo​staćle​ka​rzem?

Po​chwa​liłto,cougo​to​wa​ła,iza​py​tał,jakdajeradęre​gu​lar​nie

przy​go​to​wy​wać so​bie cie​płe po​sił​ki, pra​cu​jąc tak wie​le go​dzin
dzien​nie.

Gdy​by roz​ma​wiał z nią z pi​sto​le​tem przy​ło​żo​nym do skro​ni,

niemógł​bybyćusłuż​niejuprzej​my.

Jego po​ja​wie​nie się w jej domu było naj​bar​dziej eks​cy​tu​ją​cą

rze​czą,jakajejsięprzy​da​rzy​łaoddłu​gie​gocza​su–itowła​śnie
wte​dy, gdy za​czę​ła kwe​stio​no​wać swo​je ży​cio​we wy​bo​ry. Zda​-
wa​łojejsię,żejegoobec​nośćtu​tajtozrzą​dze​nielosu,sta​wia​ją​-
ce​goprzedniąwy​zwa​nie.

Ijakza​mie​rzananieod​po​wie​dzieć?Znacz​niewię​cejwy​zwań

bę​dzieprzedniąsta​ło,gdystra​cipra​cęigdyzo​sta​niesprze​da​-
nydom,wktó​rymmiesz​ka.

Cóż złe​go może wy​nik​nąć z po​tre​no​wa​nia na nim spo​so​bów

ra​dze​nia so​bie z rze​cza​mi nie​ocze​ki​wa​ny​mi? Prze​cież nie wy​-
nik​nąztegożad​nekon​se​kwen​cje,praw​da?Moż​naod​sło​nićdu​-
szę nie​zna​jo​me​mu w sa​mo​lo​cie, a po​tem odejść, gdy sa​mo​lot
wy​lą​du​je, ży​wiąc bez​piecz​ne prze​ko​na​nie, że ni​g​dy już nie zo​-
ba​czysiętejoso​by–je​śliwięcprze​la​łosięwniąswo​jeta​jem​ni​-
ce,cóżtoszko​dzi?

Mia​ławra​że​nie,żepod​świa​do​mieocze​ki​wa​łaprzy​by​ciako​goś

ta​kie​gojakon,zdol​ne​goodro​bi​nęwstrzą​snąćjejświa​tem.

– Cza​sem fak​tycz​nie bywa tu sa​mot​nie – po​wie​dzia​ła, od​kła​-

da​jącwi​de​leciłyż​kęiopie​ra​jącpod​bró​deknadło​ni,bynanie​-
go spoj​rzeć. Uświa​do​mi​ła so​bie, że ni​g​dy ni​ko​mu tego nie po​-
wie​dzia​ła. – To zna​czy, przez więk​szość cza​su je​stem za​ję​ta
i oczy​wi​ście mam tu przy​ja​ciół. To mała mie​ści​na. Wszy​scy
wszyst​kich zna​ją i po po​wro​cie od​no​wi​łam kon​tak​ty z przy​ja​-
ciół​mi, z któ​ry​mi cho​dzi​łam do szko​ły. To dość miłe, ale… –
Wzię​ła głę​bo​ki wdech. – Masz ra​cję. Cza​sem bywa tu sa​mot​-

nie…

Theooparłsięwy​god​niej,byspoj​rzećnaniąuważ​nie.Uda​ło

musiędo​wie​dziećoniejcze​goświę​cej.Uwa​żał,żewie​dzadaje
wła​dzę. Po​zna​nie Bec​ky po​mo​że mu, gdy przyj​dzie do kup​na
domu.Alepozatymbyłjejdziw​niecie​kaw–cie​kawdo​wie​dzieć
się,cojątuprzy​gna​łoicojątutrzy​ma​ło.

Te​razopo​wia​da​łamuoso​bie,aleczyza​chę​ca​niejejdozwie​-

rzeńbyłodo​brympo​my​słem?

Nie była ty​pem skłon​nym do uze​wnętrz​nia​nia się. Po​zna​wał

to po de​li​kat​nym, wsty​dli​wym ru​mień​cu na jej po​licz​kach, zu​-
peł​niejak​byro​bi​łacośwbrewso​bie.

–Dla​cze​gomitomó​wisz?–za​py​tałła​god​nie,aBec​kyspoj​rza​-

łananie​gospodrzęs.

–Adla​cze​gonie?
– Bo wy​mi​gi​wa​łaś się od mo​ich py​tań, od​kąd tyl​ko za​czą​łem

jeza​da​wać.

Ru​mie​niecjesz​czesiępo​głę​bił.
– Nie znam cię – po​wie​dzia​ła szcze​rze. – A kie​dy stąd wy​je​-

dziesz,ni​g​dyjużcięniezo​ba​czę.Nieje​steśwmoimty​pie,nie
je​steśoso​bą,zktó​rąchcia​ła​bympod​trzy​my​waćzna​jo​mość.

– Do​praw​dy, je​steś cza​ru​ją​ca – wy​mru​czał, ła​piąc jej wzrok

iod​po​wia​da​jącnajejza​kło​po​ta​nieunie​sie​niembrwi.

Bec​ky uśmiech​nę​ła się, a gdy od​wza​jem​nił jej uśmiech –

uważ​nym,oce​nia​ją​cymuśmie​chem–po​czu​łacie​pło.

–Dziew​czy​naniematuzbytwie​luoka​zji,bybyćcza​ru​ją​ca–

po​wie​dzia​ła.–Zwie​rzę​tago​spo​dar​skietegoniedo​ce​nia​ją.

– Ale jest tu też coś poza zwie​rzę​ta​mi go​spo​dar​ski​mi, praw​-

da?

– Jest, ale nie​wie​le – wy​zna​ła Bec​ky. Skrzy​wi​ła się, a po​tem

od​wró​ci​ławzrok,spo​glą​da​jącdoswo​jejlamp​kiwina,któ​raoka​-
za​łasiępu​sta.Theowziąłbu​tel​kęzesto​łuido​lałjej.Ro​ze​śmia​-
łasię.–Miej​myna​dzie​ję,żeniktdziśnieza​dzwo​nizczymśpil​-
nym,bomogęskoń​czyćwro​wie.

– Chy​ba nikt nie bę​dzie ocze​ki​wać, że wy​je​dziesz w taką po​-

go​dę.–Theospoj​rzałnaniązezdzi​wie​niem,aonaznówsięro​-
ze​śmia​ła.

Mia​ła cu​dow​ny śmiech, de​li​kat​ny, nie​znacz​nie sa​mo​świa​do​-

my,ro​dzajśmie​chu,któ​ryspra​wia,żeau​to​ma​tycz​niemaszchęć
sięuśmiech​nąć.

–Nie.Cho​ciażmie​wa​łamwcze​śniejpil​newe​zwa​niawcza​sie

śnie​ży​cy. Mu​sia​łam wsia​dać do sa​mo​cho​du, je​chać na​przód
iufaćwswo​jeszczę​ście.Taktojużjestzowca​mi.Cza​semkocą
sięniewporę.Ra​czejnieprzej​mu​jąsiętym,żepadaśniegalbo
żejesttrze​cianadra​nem.

– Więc tyl​ko owce w po​trze​bie za​bie​ga​ją o two​ją uwa​gę… –

Roz​wa​żył tę in​for​ma​cję: je​śli na ni​kim jej tu nie za​le​ży, bę​dzie
wol​najakptak,gdyprzyj​dziejejwkrót​kimcza​sieopu​ścićdom.
I,psy​chicz​nieuspra​wie​dli​wiłnie​unik​nio​ne,bę​dziemo​gławy​je​-
chaćgdzieś,gdziedladziew​czy​nywjejwie​kuznaj​dziesięcoś
wię​cejniżowceizwie​rzę​tago​spo​dar​skie.

–Nieprzy​pusz​czam,byktośtakijaktyczułkie​dy​kol​wiek…‒

niedo​koń​czy​ła,aTheomil​czał,jak​byniebyłzbytpe​wientego,
do​kądzmie​rzaalbojakina​stęp​nykrokmawy​ko​nać.

Wzię​łagotymstwier​dze​niemzza​sko​cze​nia,po​nie​ważnie​czę​-

stoktośigno​ro​wałroz​sta​wio​neprzeznie​goza​sie​kiipy​tałocoś
tak skan​da​licz​nie oso​bi​ste​go. Naj​pierw w ogó​le nie za​mie​rzał
od​po​wia​dać.Alewła​ści​wie:dla​cze​gonie?Takjaktraf​nieuzna​-
ła,bylidwo​mastat​ka​mimi​ja​ją​cy​misięnocą.

Apozatympo​do​bałmusiętennie​śmia​ły,nie​pew​nywy​razjej

twa​rzy.Ztąminąogrom​nieróż​ni​łasięodtejma​łej,za​dzior​nej,
pew​nej sie​bie ko​bie​ty, któ​ra otwo​rzy​ła mu drzwi. Po​do​ba​ło mu
sięto,żetro​chęmuza​ufa​ła.

– Nie – wy​du​sił. – Przyj​mu​ję za punkt ho​no​ru za​wsze wie​-

dzieć, do​kąd idę, i z pew​no​ścią ni​g​dy nie za​sko​czy​ło mnie nic,
coprzy​nio​słaprzy​szłość.

–Ni​g​dy?–Bec​kyza​śmia​łasięnie​pew​nie.Byłtakprzy​tła​cza​-

ją​cy,takośle​pia​ją​copew​nysie​bie.Tobyłyce​chycha​rak​te​ru,na
któ​re po​win​na re​ago​wać obo​jęt​nie, ale w nim wy​da​wa​ły się
sek​sy, uwo​dzi​ciel​skie, pra​wie uj​mu​ją​ce. – Na​praw​dę w two​im
ży​ciu ni​g​dy nie przy​da​rzy​ło się nic, cze​go byś nie był w sta​nie
kon​tro​lo​wać?

Theo zmarsz​czył brwi. Oświe​tlo​ny skra​wek po​dwór​ka, wi​-

docz​ny przez ku​chen​ne okno, za​sy​py​wa​ny był przez śnieg tak
drob​nyiostryjakdro​bin​kipia​skuwcza​siepu​styn​nejbu​rzy.

We​wnątrzbyłocie​płoiprzy​jem​nie.Odkil​kumie​się​cynieczuł

się tak od​prę​żo​ny. Jego stres nie miał nic wspól​ne​go z pra​cą.
Mar​twiłsięoswo​jąmat​kę.Porazpierw​szymógłoniejmy​śleć
bezner​wo​we​gokłu​ciawbrzu​chu.

–Mojamat​kabyłacho​ra–usły​szałna​glewła​snygłos.–Udar.

To zda​rzy​ło się zu​peł​nie nie​spo​dzie​wa​nie. Nie moż​na go było
prze​wi​dzieć. Więc tak, moż​na to uznać za coś, cze​go nie mia​-
łempodkon​tro​lą.

Bec​kychcia​ławy​cią​gnąćrękęiuści​snąćjegodłoń,po​nie​waż

wy​glą​dałnaza​kło​po​ta​ne​gowła​snymwy​zna​niem.Naj​wi​docz​niej
onteżniebyłprzy​zwy​cza​jo​nydouze​wnętrz​nia​niasięprzedni​-
kim.

–Przy​kromi.Jaksięte​razczu​je?Jakso​bieztymra​dzi​cie,to

zna​czytyiresz​taro​dzi​ny?

Theoza​sta​no​wiłsię,jakdo​szłodotego,żezu​peł​nienie​zna​jo​-

ma ko​bie​ta po​chy​la​ła się w jego stro​nę z twa​rzą wy​peł​nio​ną
współ​czu​ciem.

–Je​stemtyl​koja–od​rzekłkrót​ko.–Mójoj​cieczmarł…daw​no

temu.Ije​stemje​dy​na​kiem.

‒Totrud​ne.
–Czyjestcimnieżal?–wy​szep​tałje​dwa​bi​ście.
Uśmiech​nął się po​wo​li, bar​dzo po​wo​li, i pa​trzył, jak ru​mie​-

niec pod​cho​dzi jej aż do li​nii wło​sów. Chcia​ła od​wró​cić wzrok,
aleniemo​gła,itodałomupo​rząd​ne​gokopa,po​nie​ważod​gry​-
wa​li te​raz naj​star​szą sztu​kę świa​ta, a on bar​dzo to lu​bił. Lu​bił
to dużo bar​dziej niż „otwie​ra​nie du​szy”, w któ​rym upodo​ba​nie
znaj​do​wa​lije​dy​nieciemo​cjo​nal​niinad​mier​niedraż​li​wifa​ce​ci.

Tobyłbez​piecz​nyizna​nygrunt.Kie​dycho​dzi​łooseks,Theo

byłusie​bie–atucho​dzi​łooseks.Pocoza​wra​caćso​biegło​wę
owi​ja​niemwba​weł​nę?Po​żą​da​łago,aonod​wza​jem​niałtouczu​-
cie.Niero​zu​miałcopraw​da,dla​cze​gotakbar​dzogopo​cią​ga​ła,
sko​roniebyławjegoty​pie,alepo​cią​ga​łago…Byćmożedla​te​-
go,żeprzy​naj​mniejraznieczułpre​sjizestro​nyko​bie​ty.Na​wet
niebyłpe​wien,czyzgo​dzi​ła​bysięza​pro​wa​dzićgodosy​pial​ni.

Nie​pew​ność o jesz​cze je​den sto​pień pod​nio​sła atrak​cyj​ność

tegopod​bo​ju,naktó​re​gowsz​czę​ciejesz​czesięniezde​cy​do​wał.

Choćbyłataknie​świa​do​miesek​sow​na…

Za​sta​na​wiałsię,jakteżmożewy​glą​daćbezubrań.
–Oczy​wi​ście,żejestmicie​bieżal–po​twier​dzi​łaBec​kyszcze​-

rze. – By​ła​bym zroz​pa​czo​na, gdy​by co​kol​wiek się sta​ło ko​muś
zmo​jejro​dzi​ny.

Pa​trzy​ła, jak wsta​je po​wo​li z krze​sła. Jej ser​ce za​czę​ło bić

szyb​ciej… i jesz​cze szyb​ciej, gdy po​chy​lił się, by uło​żyć dło​nie
zobustronnaopar​ciujejkrze​sła,za​my​ka​jącjąjakwpu​łap​ce.

Chcia​łagodo​tknąć.Chcia​ła,byonjejdo​tknął.Wża​denspo​-

sóbnieczu​łasięza​gro​żo​naprzeztegowy​so​kie​go,sil​ne​gomęż​-
czy​znędo​mi​nu​ją​ce​gonadniąfi​zycz​nie.

Czu​łasię…ko​bie​co.
–Jakbar​dzociżal?–wy​szep​tałochry​ple.Jejpod​nie​ce​niebyło

za​raź​li​we.Czuł,jakszu​miwjegoży​łach,pro​wo​ku​jącgodonie​-
ocze​ki​wa​nychdzia​łań,po​nie​ważta​kiepo​dej​ścieja​ski​niow​canie
byłowjegosty​lu.Nieprze​rzu​całso​bieko​bietprzezra​mięinie
zdzie​rał z nich ubrań. Ale miał ocho​tę tak wła​śnie z nią po​stą​-
pić, zwłasz​cza gdy sie​dzia​ła w ten spo​sób, pa​trząc na nie​go
tymi swo​imi nie​praw​do​po​dob​ny​mi oczy​ma, przy​gry​za​jąc dol​ną
war​gę i od​ma​wia​jąc od​da​nia się temu ogrom​ne​mu ła​dun​ko​wi
po​żą​da​nia,któ​reichłą​czy​ło.

–Ja…–za​czę​łasła​bo.–Cosiętuwła​ści​wiedzie​je?
–Słu​cham?–Theoza​sta​no​wiłsię,czysięnieprze​sły​szał.
–Nieje​stempew​na,czydo​brzero​zu​miem,cotusiędzie​je…
– A jak my​ślisz, co się dzie​je? Je​ste​śmy dwoj​giem do​ro​słych

iczu​je​mypo​ciągdosie​biena​wza​jem,ajasiędocie​bieprzy​sta​-
wiam…

–Dla​cze​go?
Theowy​pro​sto​wałsię.Po​słałjejzdzi​wio​nyuśmiech,apo​tem

przy​cup​nąłnakra​wę​dzisto​łu.

–Tocośno​we​go.
–Cota​kie​go?–Bec​kypa​trzy​łananie​gozza​sko​cze​niem.
Była tak pod​nie​co​na, że le​d​wie mo​gła mó​wić, i nie do koń​ca

mo​głauwie​rzyćwto,cosiędzie​je.Ta​kierze​czyni​g​dyjejsięnie
przy​tra​fia​ły. Za​wsze była mo​lem książ​ko​wym, któ​ry przy​cią​gał
moliksiąż​ko​wych.Fa​ce​citacyjakTheoni​g​dynieuga​nia​lisięza
dziew​czy​na​mita​ki​mijakona.Gu​sto​wa​liwblon​dyn​kachwopię​-
tychsu​kien​kach,któ​retrze​po​ta​łyrzę​sa​miiwie​dzia​ły,cona​le​ży

ro​bić,gdycho​dzi​łooseks.

Acoonawie​dzia​łaosek​sie?Chwy​ci​łyjąner​wy,aleznacz​nie,

znacz​nie sil​niej​sza od nich była za​po​wiedź tego sza​leń​stwa –
jaz​dybeztrzy​man​kizol​brzy​miąpręd​ko​ścią,zcu​dow​nymdresz​-
czy​kieminie​praw​do​po​dob​nympod​nie​ce​niem.

Chcia​łatego.
–Nie​waż​ne–po​wie​dzia​łaci​cho.Zna​tu​rypo​waż​na,pra​gnę​ła

za​pew​nie​nia, że nie cho​dzi wy​łącz​nie o seks, ale oczy​wi​ście
cho​dzi​łotyl​kooto.Istądbrałsiętenupa​ja​ją​cypo​ryw.

–Spójrznamnie,Bec​ky.
Usłu​cha​łaiwstrzy​mu​jącod​dech,cze​ka​łanato,comiałdopo​-

wie​dze​nia.

– Je​śli masz ja​ką​kol​wiek wąt​pli​wość co do tego, po​wiedz,

aprze​rwie​my.

Za​prze​czy​łazuśmie​chem,aTheokiw​nąłgło​wą.
–I,Bec​ky.–Po​chy​liłsięnadniąjesz​czerazzpo​waż​nymwy​-

ra​zemtwa​rzy.–Mu​szęcicośpo​wie​dziećodrazu,popro​stupo
to,żebyniebyłożad​nychnie​po​ro​zu​mień.Niean​ga​żujsięinie
myśl, że to bę​dzie po​czą​tek cze​goś wiel​kie​go. Nie bę​dzie. Nie
mam ocho​ty z ni​kim się wią​zać, a choć​by na​wet, po​cho​dzi​my
zdwóchróż​nychświa​tów.

Da​wałjejmoż​li​wośćwy​co​fa​niasięinieowi​jałwba​weł​nę.To

mia​łabyćprzy​go​danajed​nąnoc.Za​mie​rza​łaod​daćswo​jedzie​-
wic​twoko​muś,ktoja​snodałdozro​zu​mie​nia,żemię​dzyniminie
byłonicpozapo​cią​giemfi​zycz​nym–tąje​dy​nąrze​czą,doktó​rej
ona ni​g​dy nie przy​wią​zy​wa​ła wagi. Jed​nak kie​ro​wa​ło nią coś
wię​cejniżsamopo​żą​da​nie.

– Wia​do​mość przy​ję​ta – wy​mru​cza​ła Bec​ky i za​ru​mie​ni​ła się

podjegouśmie​chem.–Tyteżnieje​steśzmo​jejbaj​kii,cho​ciaż
niemamnicprze​ciw​kozwiąz​kom,ni​g​dy,aletoni​g​dynieby​ła​-
bymzkimśta​kimjakty.Więccodotegojed​ne​gosięzga​dza​my.

Ich spoj​rze​nia się spo​tka​ły i po​czu​ła po​wi​no​wac​two – z nim,

ztymnie​od​po​wied​nimob​cym,któ​rybyłtakmo​car​ny,żeażza​-
pie​ra​łojejdech.Tobyłotak,jak​bynada​wa​lido​kład​nienatejsa​-
mej fali, złą​cze​ni, my​ślą​cy jak jed​no, zmie​sza​ni ze sobą, jak​by
dosie​biena​le​że​li.

Wpa​try​wa​łasięwnie​go,głę​bo​kowstrzą​śnię​ta.

Theo,nie​wia​ry​god​niena​krę​co​ny,po​wstrzy​małją,gdychcia​ła

wstać.

–Jesz​czenie.
Stałprzednią,apo​temukląkłiroz​su​nąłjejnogi,kła​dącdło​-

nie po we​wnętrz​nej stro​nie jej ud. Bec​ky wstrzy​ma​ła od​dech,
apo​temwy​pu​ści​łagowse​riidrob​nychwes​tchnieńiję​ków.Nie
byłanaga,alejegodo​tyk,jegopo​zy​cjamię​dzyjejno​ga​mispra​-
wia​ły,żeczu​łasięod​waż​nieiswa​wol​nieza​ra​zem.

Od​chy​li​ła gło​wę i przy​mknę​ła oczy. Czu​ła do​tyk jego pal​ców,

roz​pi​na​niegu​zi​kajejdżin​sów,roz​su​wa​niezam​ka…

Wszyst​kiedo​zna​niabyłyspo​tę​go​wa​ne.
Sły​sza​ła ło​mot swe​go ser​ca, wła​sny spa​zma​tycz​ny od​dech,

de​li​kat​ne trze​po​ta​nie po​wiek. Jej cia​ło wy​gię​ło się, gdy za​czął
ścią​gaćjejspodnie.

Tobyłosur​re​ali​stycz​ne.Dziew​czy​na,któ​raza​wszemy​śla​ła,że

seks bę​dzie upra​wiać tyl​ko z kimś, komu odda ser​ce, ule​ga​ła
męż​czyź​nie, któ​ry zja​wił się w jej ży​ciu tyl​ko na chwi​lę. Do​pa​-
dłojącoś,cze​goni​g​dynieprze​wi​dy​wa​ła–nie​okieł​zna​na,go​rą​-
caimo​car​nażą​dza.

Bec​ky na wpół otwar​ła oczy i le​ciut​ko wes​tchnę​ła, się​ga​jąc,

bywpleśćswo​jepal​cewewło​syThea.Spoj​rzałnaniąiichoczy
sięspo​tka​ły.

–Do​brzesięba​wisz?–za​py​tałmięk​kimgło​sem,aBec​kykiw​-

nę​łagło​wą.–Todla​cze​gomitegoniepo​wiesz?

–Niemogę!
– Oczy​wi​ście, że mo​żesz. Mo​żesz mi też po​wie​dzieć, co byś

chcia​ła,że​bymzro​bił…–Wciążmia​łanaso​biemajt​ki.Mógłwy​-
czućprzezniejejza​pachido​strzecdo​wódjejpo​żą​da​nia:pa​sek
wil​go​ci na bla​do​ró​żo​wej ba​weł​nie. Nie ścią​gnął ich. Za​miast
tego lek​ko prze​su​nął je na jed​ną stro​nę i le​ciut​ko po​dmu​chał
wod​sło​nię​tywzgó​rek.–Comamte​razzro​bić?–do​cie​kał.

– Theo… – Bec​ky wes​tchnę​ła zdu​szo​nym gło​sem. Lek​ko zsu​-

nę​łasięzkrze​sła.

– Po​wiedz mi – roz​ka​zał ci​cho. – Chcesz, że​bym cię wy​li​zał?

Chcesz,że​bymwsu​nąłtamję​zykitro​chęciępo​ła​sko​tał?

–Tak–szep​nę​łaBec​ky.
–Tokażmitozro​bić.–Jejnie​śmia​łość,takróż​naodtego,do

cze​gobyłprzy​zwy​cza​jo​ny,do​dat​ko​wogopod​krę​ca​ła.

Mu​siałzrzu​cićzsie​bieubra​nie.Na​tych​miast.Naj​pierwgórę,

po​temspodniespor​to​we,ara​zemznimibok​ser​ki.Wpa​try​wa​ła
sięwnie​gosze​ro​kootwar​ty​miocza​mi.

–Po​liżmnie.–Samowy​po​wie​dze​nietychsłówroz​pa​la​łojądo

ży​we​go.

Byłtakipięk​ny.Wjejumy​śleaktmi​ło​snykoń​czyłsięnaca​ło​-

wa​niu,ob​ła​pian​kachiszep​ta​niuczu​łychsłó​wek.

Ni​g​dy nie wy​obra​ża​ła so​bie na​gie​go męż​czy​zny, nie tak na​-

praw​dę. To prze​kra​cza​ło wszyst​kie jej fan​ta​zje. Był tak wspa​-
nia​lemę​ski,jegocia​łobyłoumię​śnio​neiwprostide​al​ne,azło​ty
od​cieńskó​rynie​moż​li​wiesek​sow​ny.

Theością​gnąłjejmajt​ki,sta​ra​jącsięnieśpie​szyć,iwie​dząc,

żebę​dzietoodnie​gowy​ma​gaćnad​ludz​kie​goopa​no​wa​nia.Była
cu​dow​niemo​kraiza​drża​ła,gdyprze​su​nąłponiejję​zy​kiem.

Bec​kypło​nę​ła.Takbar​dzochcia​ławziąćgowsie​bie…
–Wejdźwemnie–bła​ga​ła.
–Cier​pli​wo​ści.–Theole​d​wopo​znałswójwła​snygłos.Do​pie​ro

co po​chwa​lił się swo​ją zdol​no​ścią kon​tro​lo​wa​nia każ​de​go ob​-
sza​ru swo​je​go ży​cia, a już od​kry​wał, jak to jest ją tra​cić. Jego
cia​łoro​bi​łoswo​je,od​ma​wia​jącsłu​cha​niagło​wy…

Gło​wy scho​wa​nej mię​dzy jej no​ga​mi. Ssał moc​no i czuł, jak

Bec​kydo​cho​dziprzyjegoustach,jakjejcia​łoprę​żysię,sztyw​-
nie​je, jak jej od​dech za​trzy​mu​je się w płu​cach, gdy ogar​nia ją
or​gazm,dłu​giidrżą​cy.

Uniósłsię,pa​trzącnajejza​czer​wie​nio​nątwarzinago​rącz​ko​-

wewstrzą​syjejcia​ła,wmia​ręjakor​gazmustę​po​wał.

Jego za​miar trzy​ma​nia się sa​mo​kon​tro​li znikł szyb​ciej niż

wodawsią​ka​ją​cawpia​sek.

–Złapmnie–za​rzą​dził,sta​jącnadniąokra​kiem.
Oszo​ło​mio​na,Bec​kywzię​łagodoręki.Ni​g​dynieczu​łasiętak

do​brze. Wszel​kie za​ha​mo​wa​nia, któ​re na​cho​dzi​ły ją za​wsze,
gdy my​śla​ła o swo​im pierw​szym ra​zie, zni​kły w chwi​li, gdy jej
do​tknął.

Tozda​wa​łosięta​kiewła​ści​we.
Spra​wił, że czu​ła się na​tu​ral​nie, otwie​ra​jąc się na nie​go

wnaj​bar​dziejin​tym​nyzmoż​li​wychspo​so​bów.

Do​ty​ka​nie go te​raz nie było już czymś, cze​go się oba​wia​ła,

choć jej umysł ucie​kał przed my​ślą o fi​zycz​nych im​pli​ka​cjach
po​sia​da​niako​gośtakwiel​kie​go,jakon,wśrod​ku.Byłatakwil​-
got​naitaknimodu​rzo​na,żetoniebę​dziepro​ble​mem…

De​li​kat​nie po​wę​dro​wa​ła ję​zy​kiem wzdłuż jego sztyw​ne​go

człon​ka, po​tem wzię​ła go w usta i po​czu​ła wła​dzę, gdy jęk​nął
ilek​kosięod​chy​lił.

Wszyst​koprzy​cho​dzi​łoin​stynk​tow​nie.Wie​dzia​łana​wet,kie​dy

zbli​żałsiędoor​ga​zmu…

Spo​glą​da​jącnaniązgóry,Theole​d​wiemógłuwie​rzyć,żetak

zu​peł​niestra​ciłpa​no​wa​nienadsobą.Jużnie​malszczy​to​wał.Jej
war​gi za​ci​śnię​te wo​kół jego człon​ka, wy​raz sku​pie​nia na jej
twa​rzy i lek​kie drże​nie obej​mu​ją​cych go pal​ców – wszyst​ko to
byłoosza​ła​mia​ją​copod​nie​ca​ją​ce.

Zde​cy​do​wa​ny nie do​cho​dzić w ten spo​sób, wy​su​nął się z jej

ust i przez chwi​lę są​dził, że osią​gnął swój cel, że zdo​ła po​-
wstrzy​mać się do cza​su, aż wej​dą na górę. My​lił się. Nie mógł
jużkon​tro​lo​waćnie​ubła​ga​ne​goor​ga​zmu,któ​ryna​ra​stałwnim,
od​kądspoj​rza​łananie​gotymitur​ku​so​wy​mioczy​ma…

Bec​ky,wciążznaj​du​ją​casięwero​tycz​nymtran​sie,po​czu​łasa​-

tys​fak​cję, ma​jąc do​wód na to, że stra​cił kon​tro​lę tak samo jak
iona.

Jejroz​ognio​nywzrokna​po​tkałjegospoj​rze​nie.
– Czy uwie​rzysz, je​śli ci po​wiem, że ni​g​dy w ży​ciu mi się to

niezda​rzy​ło?–Theowciąższyb​koła​pałpo​wie​trze.–Za​bie​ram
cięnagórę,za​nimtosiępo​wtó​rzy.

Jed​nymlek​kimru​chemuniósłjąiszyb​kopo​ko​nałscho​dy.
Za​sło​nyniebyłyza​cią​gnię​teisła​beświa​tłoksię​ży​cawsą​cza​ło

się do jej sy​pial​ni. Spa​da​ją​ce bez​sze​lest​nie płat​ki śnie​gu za
oknempo​głę​bia​ływra​że​nie,żeobo​jeśniąnaja​wie.

Theo przez kil​ka chwil pa​trzył na Bec​ky le​żą​cą w łóż​ku. Jej

bla​de, krą​głe cia​ło przy​po​mi​na​ło dzie​ło sztu​ki. Jej pier​si były
duże,więk​sze,niżzmie​ści​ła​bypo​tęż​nagarść,ajejsut​kiod​zna​-
cza​łysięnaichmlecz​nejpo​wierzch​ni.

Po​chy​lił się nad nią, przy​su​nął jej ra​mio​na do bo​ków i przy​-

siadłnaniejokra​kiem.

–Tymra​zem–po​wie​działdra​pież​nie–niebędęsięśpie​szył.

Za​cząłodpier​si,zmie​rza​jąckunimpo​przezjejgład​kiera​mio​-

naiwdółmost​ka.Pie​ściłno​semza​głę​bie​niemię​dzyjejpier​sia​-
mi, aż za​trzy​mał się przy sut​ku i krą​żył po nim usta​mi, ssał,
draż​niłisma​ko​wał.

Bec​kyzję​kiemowi​nę​ławo​kółnie​gonogi,zde​cy​do​wa​naprzy​-

ci​snąćsiędojegotwar​do​ścipoto,byroz​ła​do​waćtonie​zno​śne
na​pię​cie.Aleonuda​rem​niłjejza​miar,ukła​da​jącjąpła​skoipod​-
da​jącsłod​kiejtor​tu​rzejegoustwę​dru​ją​cychpoca​łychjejpier​-
siach.

Się​gnąłdotyłu,byprze​su​nąćwy​pro​sto​wa​nądło​niąmię​dzyjej

uda​mi–alenie​zbytusil​nie,nie​zbytmoc​noinie​zbytdłu​go.

Po​trze​bo​wał cze​goś wię​cej niż tej ero​tycz​nej gry wstęp​nej.

Chciałbyćwniej,czućtęwil​goćwo​kółsie​bie.

– Mu​szę pójść po port​fel – wy​szep​tał śpiesz​nie. – Po​trze​bu​ję

go,żebysięza​bez​pie​czyć.Ni​g​dzienieod​chodź.

Do​kądmia​ła​bypójść?Czu​łafi​zycz​nątę​sk​no​tęprzeztepółmi​-

nu​ty, kie​dy go nie było. Za​sta​na​wia​ła się, czy nie po​win​na po​-
wie​dziećmu,żejestdzie​wi​cą,aleza​drża​łanatęmyśl.Sąszan​-
se,żeitaktegoniezgad​nie…aniechcia​ła,bysięprze​stra​szył
iwy​co​fał.

Alegdyza​kła​dałpre​zer​wa​ty​wę,pa​trzącbez​po​śred​nionanią,

pod​czas gdy jego pal​ce prze​su​wa​ły się fa​cho​wo, po​czu​ła ukłu​-
ciener​wów.

Theousta​wiłsięmię​dzyjejno​ga​miiza​cząłde​li​kat​niena​pie​-

raćnawil​got​nełono.Niechciałwcho​dzićwniąmoc​noigwał​-
tow​nie, za​mie​rzał nie​śpiesz​nie ra​do​wać się każ​dą chwi​lą. Po​-
czuł,jaknamo​mentsięna​pię​ła,alenieza​sta​no​wiłsięnadtym.
Byłtakroz​grza​ny,żele​d​wiemógłmy​śleć,ina​praw​dęniemógł
ni​cze​go wy​czy​tać z jej re​ak​cji, do​pó​ki nie pchnął w nią, za​głę​-
bia​jącsięda​lejipo​ru​sza​jącsięszyb​ciej,niżza​mie​rzał–alewie​-
dział,żepopro​stumusitakzro​bić.

Usły​szałlek​kijękdys​kom​for​tuiza​trzy​małsię.
– Mów, je​śli cię boli. Je​steś na​praw​dę cia​sna. Cu​dow​nie cia​-

sna…

Za​głę​biłsięwniąmoc​noiwte​dyzro​zu​miał.
Jej wsty​dli​wość, to, że czuł się tak, jak​by wszyst​ko, co ro​bił,

dzia​łosięporazpierw​szy,jejchwi​lo​wena​pię​cie…

–Cho​le​ra,Bec​ky,niemów,żeje​steśdzie​wi​cą…?
–Theo,pro​szę,nieza​trzy​mujsię…
Po​wi​niensięwy​co​fać,aleniemógł.Dzie​wi​ca!Jegocia​łoroz​-

pa​li​ło się na tę myśl. Ni​g​dy nie pra​gnął żad​nej ko​bie​ty w taki
spo​sób, w jaki pra​gnął tej. Każ​de do​zna​nie prze​bie​ga​ją​ce jego
cia​łood​czu​wałjakocośpier​wot​ne​go.

Ichcia​łabyłyśli​skieodpotu.Zję​kiempchnąłmoc​no,głę​bo​-

ko,szczel​niejąwy​peł​nia​jąc.Touczu​cie…uczu​cieniedoopi​sa​-
nia,gdypo​ru​sza​łasięwrazznimwdo​sko​na​lerów​nymryt​mie,
obej​mu​jąc go no​ga​mi i szczy​tu​jąc parę se​kund przed nim
zokrzy​kiemza​chwy​tu.

–Po​win​naśbyłamipo​wie​dzieć.–Opadłnaple​cy,zdjąłpre​zer​-

wa​ty​węipo​my​ślał,żepo​wi​nienczućsiębar​dziejza​nie​po​ko​jo​ny
tym,żeprze​spałsięzkimśtaknie​do​świad​czo​nymjakona.

Byłjejpierw​szym.
Ni​g​dyjesz​czenieczułsiętakpod​nie​co​ny.
– Żad​na róż​ni​ca. To tyl​ko jed​na noc, a po​tem każ​de pój​dzie

swo​jądro​gą.

Prze​su​nę​ła pal​cem wo​kół jego pła​skie​go brą​zo​we​go sut​ka.

Dla​cze​gozro​bi​łojejsięprzy​kro,gdytopo​wie​dzia​ła?

–Wta​kimra​zie…–Theonieza​mie​rzałza​przą​taćso​biegło​wy

tym,czypo​stą​piłsłusz​nieczynie.–Jaknaj​le​piejwy​ko​rzy​staj​my
tęnoc…

ROZDZIAŁCZWARTY

Theo prze​cha​dzał się po kuch​ni swo​je​go czte​ro​po​ko​jo​we​go

pen​tho​use’u, nie zwra​ca​jąc uwa​gi na je​dze​nie, któ​re przy​go​to​-
wał mu oso​bi​sty ku​charz. Za​miast tego pod​szedł do kre​den​su,
wziąłszklan​kędowhi​skyina​lałso​bieso​lid​ne​godrin​ka.

Po​trze​bo​wałtego.
Jego mat​ka, wciąż prze​by​wa​ją​ca we Wło​szech, znów tra​fi​ła

doszpi​ta​la.

– Upa​dła – po​wie​dzia​ła mu jej sio​stra Flo​ra, gdy za​dzwo​ni​ła

nie​ca​łą go​dzi​nę temu. – Wła​śnie szła so​bie cze​goś na​lać. I się
po​śli​zgnę​ła. Wiesz, te płyt​ki po​tra​fią być bar​dzo gład​kie i śli​-
skie.Ajaty​sią​cerazymó​wi​łamjej,żebynieno​si​łatychgłu​pich
pa​pu​ciówwdomu,wktó​rymniemady​wa​nów!

– Szła so​bie cze​goś na​lać? – Theo wy​chwy​cił za​kło​po​ta​nie

ciot​kiiza​cząłdrą​żyć.

– Była w lek​kim doł​ku – z ocią​ga​niem przy​zna​ła Flo​ra. –

Wiesz, jak to jest. Po​do​ba jej się tu​taj, ale cią​gle wi​du​je moje
dzie​ciiwnu​ki…Niemogęichcho​waćdosza​fytyl​kodla​te​go,że
mo​jejsio​strzerobisięsmut​no!

Theo za​ci​snął zęby i po​cią​gnął da​lej nie​przy​jem​ną roz​mo​wę,

by od​kryć, że de​pre​sja jego mat​ki sprzę​gła się z pi​ciem. Kie​li​-
szekli​kie​ru,któ​rymia​łazwy​czajwy​pi​jaćprzedobia​dem,prze​-
stałjejwy​star​czać–al​ko​holza​cząłtak​żewy​peł​niaćczasmię​dzy
po​zo​sta​ły​mipo​sił​ka​mi.Flo​raniemiesz​ka​ławwil​lizjegomat​ką,
niemo​gławięcdo​strzecstop​nio​we​gopo​stę​pupro​ble​mu,do​pó​-
kiniesta​łosięcoś,cojąza​alar​mo​wa​ło.

–Wyj​dziezeszpi​ta​lawcią​guty​go​dnia–po​wie​dzia​łaciot​ka.–

Aleniechcewra​caćdoLon​dy​nu.Mówi,żeniematunic.Cie​szy
sięmo​imiwnu​ka​mi,Theo,na​wetje​śliprzy​krojejwie​dzieć,że…

Na​wetniemu​sia​łakoń​czyćtegozda​nia,pod​szy​te​goukry​wa​-

nąkry​ty​ką.Bra​nieślu​buipo​sia​da​niehor​dydzie​cibyłowło​skim
spo​so​bemnaży​cie.Wod​róż​nie​niuoduma​wia​niasięzle​gio​na​-

mi nie​od​po​wied​nich ko​biet, upar​te​go po​zo​sta​wa​nia sin​glem
inie​ro​ko​wa​niana​dzieinawnu​ki.

A on nie miał ro​dzeń​stwa, któ​re mo​gło​by do​star​czyć jego

mat​cetego,cze​goonniebyłgo​tówdać.

Alemu​siałcośzro​bić…
Jego wzrok padł na ekran kom​pu​te​ra, usta​wio​ne​go na lśnią​-

cymszkla​nymsto​li​ku,przyktó​rymusiadłnakre​mo​wejskó​rza​-
nejso​fie,skoń​czyw​szyroz​mo​wę.Nakil​kase​kundprze​stałmy​-
ślećopo​ło​że​niumat​kiipo​wró​ciłdotego,oczymmy​ślałprzez
ostat​niedwaty​go​dnie.

Bec​ky.
Tako​bie​tatakbar​dzoza​przą​ta​łajegoumysł,żeniebyłzdol​ny

sku​pićsięnapra​cy.Taksięzło​ży​ło,żejed​nanocza​mie​ni​łasię
wtrzy,bośniegwciążpa​dał;bia​łaścia​naod​dzie​li​łaichodświa​-
taiprzezkrót​kiemgnie​niebyłkimśin​nym.

Prze​stał być mo​to​rem na​pę​do​wym swo​je​go wła​sne​go im​pe​-

rium, od​po​wie​dzial​nym za byt wiel​kiej licz​by lu​dzi. Nie nie​po​-
ko​iło go nie​ustan​ne dzwo​nie​nie te​le​fo​nu, po​nie​waż za​sięg był
zbytsła​by.

Rą​bałdrew​no,od​śnie​żałiwy​ko​nałkil​kapil​nychna​prawwjej

domu. Przy oka​zji za​re​je​stro​wał wszyst​kie uster​ki, któ​re nie
ogra​ni​cza​ły się do nie​szczel​ne​go da​chu. Wszę​dzie, gdzie​kol​-
wiekspoj​rzał,do​strze​gałwie​lo​let​nieza​nie​dba​nia.

Wie​dział, że gdy​by to do​brze ro​ze​grał, mógł​by ku​pić ten bu​-

dy​nek wła​ści​wie za bez​cen. Mógł cał​ko​wi​cie omi​nąć Bec​ky
wtejtrans​ak​cji.Do​wie​działsię,gdziemiesz​ka​lijejro​dzi​ce,wie​-
działna​wet,czymsięzaj​mo​wa​li.Mógłpopro​stuwró​cićdoLon​-
dy​nu, wy​brać nu​mer i zło​żyć pro​po​zy​cję nie do od​rzu​ce​nia.
Jegoofer​tawca​leniemu​sia​ła​bybyćwy​so​ka.

Aletamyślna​wetnieprzy​szłamudogło​wy.GdyBec​kyspy​ta​-

ła, co przy​nio​sło go do Cot​swolds, za​re​ago​wał zbyt po​chop​nie
i roz​mi​nął się z praw​dą. Te​raz trud​no było to kłam​stwo od​krę​-
cić.

Możeoszu​ki​wałsamsie​bie,my​śląc,żegdywró​cidoLon​dy​nu,

jego zwy​kła bez​względ​ność wy​prze chwi​lo​we za​ła​ma​nie cha​-
rak​te​ru,któ​reob​ja​wi​łosię,gdyzniąmiesz​kał.Nieza​dzia​ła​łoto
wtenspo​sóbispę​dziłostat​niedwaty​go​dnie,za​sta​na​wia​jącsię,

jakipo​wi​nienbyćjegona​stęp​nyruch.

I, co gor​sza, za​sta​na​wia​jąc się, dla​cze​go nie może prze​stać

my​śleć o niej i o jej cie​le: cie​płym, mięk​kim i go​ścin​nym. Na​-
wie​dza​łagowsnachiroz​pra​sza​łanaja​wie,aleniebyłosen​su
doniejdzwo​nić,boichre​la​cjaniemia​łaprzy​szło​ści.

Obo​jesięcodotegozgo​dzi​li.
Śmia​łasię,gdystałprzedjejdrzwia​mi,znówwdro​gimkasz​-

mi​rze.

–Kimpanjest?–dro​czy​łasięznim.–Zu​peł​niepananiepo​-

zna​ję!

– Było faj​nie – od​parł z krzy​wym uśmie​chem, ale głę​bo​ko

w swo​im wnę​trzu po​czuł prze​szy​wa​ją​ce szarp​nię​cie ostre​go
bólu,któ​rygoza​sko​czył.

Te​raz sku​pił się i ro​zej​rzał po swo​im fan​ta​stycz​nym pen​tho​-

usie,naj​lep​szym,jakimoż​nabyłoku​pić.Jegomiesz​ka​niewcią​-
gu trzech lat czte​ro​krot​nie zwięk​szy​ło swo​ją war​tość. Znaj​do​-
wa​ło się na gó​rze daw​ne​go rzą​do​we​go bu​dyn​ku prze​kształ​co​-
ne​go w apar​ta​men​to​wiec. Szkla​no-ce​gla​ny biu​ro​wiec z ze​-
wnątrz był su​ro​wy, ale w środ​ku – za​ska​ku​ją​co no​wo​cze​sny
iświet​niewy​po​sa​żo​ny.Theobar​dzolu​biłtopo​łą​cze​nie.

Za​sta​na​wiałsię,jakBec​kybytupa​so​wa​ła.Niezado​brze.Do

jegosty​luży​ciarów​nież.Po​ru​szałsięwkrę​gach,wktó​rychko​-
bie​ty były albo nie​wol​ni​ca​mi mody uwie​szo​ny​mi u ra​mion bar​-
dzo,bar​dzobo​ga​tychmęż​czyzn,albowie​ko​wy​mi,kul​tu​ral​ny​mi
da​ma​mi,na​wy​kły​midoluk​su​su.

Ale jego mat​ka… po​lu​bi​ła​by ją. Bec​ky na​le​ża​ła wła​śnie do

tegotypuna​tu​ral​nychdziew​czyn,któ​reMa​ri​taza​ak​cep​to​wa​ła​-
byubokusyna.Na​wetzwy​glą​dunie​coprzy​po​mi​na​łaWłosz​kę
–zeswy​midłu​gi​miciem​ny​miwło​sa​miikrą​głąfi​gu​rąklep​sy​dry.

Jegomat​cebysięspodo​ba​ła,więc…
Porazpierw​szyodpo​wro​tudoLon​dy​nuTheopo​czuł,jakcię​-

żarspa​dazjegora​mion.

Tooczy​wi​ste,dla​cze​goniemożepo​zbyćsięmy​ślioBec​ky:ta

spra​wa jest wciąż nie​za​mknię​ta. Prze​rwa​li kon​tak​ty sek​su​al​ne
zbyt wcze​śnie, za​nim na​stą​pi​ło na​tu​ral​ne na​sy​ce​nie, dla​te​go
wciążbyłpo​grą​żo​nywmy​ślachoniejioko​cha​niusięznią.

Skon​tak​tu​jesięizo​ba​czyzniąjesz​czeraz,apo​temza​bie​rze

jąnaspo​tka​niezeswo​jąmat​kąweWło​szech.Wi​doksynaspo​ty​-
ka​ją​ce​go się z ko​bie​tą nie​bę​dą​cą w peł​ni i do koń​ca nie​od​po​-
wied​nią bę​dzie bal​sa​mem dla du​szy Ma​ri​ty Ru​shing. A kie​dy
jego mat​ka na po​wrót od​zy​ska ży​cio​wą ener​gię i peł​nię sił,
Theoogło​si,żeze​rwa​lizBec​ky.Dotegocza​sujegomat​kaznów
bę​dzietwar​dostaćnano​gachija​snopa​trzećwprzy​szłość.

I–po​my​ślałzjesz​czewięk​sząsa​tys​fak​cją–bę​dziesięcie​szyć

z od​ku​pio​ne​go domu. Czy Bec​ky zgo​dzi się po​roz​ma​wiać ze
swo​imiro​dzi​ca​miojegosprze​da​ży?Tak,bomatosenszpunk​-
tu wi​dze​nia fi​nan​sów i nie wąt​pił, że bę​dzie zdol​ny ją do tego
prze​ko​nać. Dom jest w opła​ka​nym sta​nie i by​ło​by roz​sąd​nie
sprze​daćgo,za​nimsięroz​sy​pie.

Całyplanza​cząłmusiępo​wo​liry​so​waćwgło​wie.
Był zo​rien​to​wa​ny na dzia​ła​nie i czuł się do​brze, wi​dząc spo​-

sóbnaroz​wią​za​niesy​tu​acjizmat​ką,aprzy​naj​mniejnado​raź​ną
jejpo​pra​wę.

A na myśl o po​now​nym spo​tka​niu z Bec​ky czuł się wręcz re​-

we​la​cyj​nie.

Wziąłte​le​foniwy​brałjejnu​mer.

Bec​kyusły​sza​łabrzę​cze​nieswo​je​gote​le​fo​nu,gdyaku​ratkła​-

dłasiędołóż​ka,iniemo​głauwie​rzyćwswo​je​gope​cha,po​nie​-
waż w cią​gu dwóch ostat​nich nocy wzy​wa​no ją dwa razy i na​-
praw​dę,na​praw​dęmu​sia​łatro​chęode​spać.

Alepo​temsen​niespoj​rza​łanaekran,do​my​śli​łasię,ktodzwo​-

ni,ajejser​cena​tych​miastprzy​spie​szy​ło.

Miał jej nu​mer. Wziął go, gdy wy​jeż​dżał, po​nie​waż dro​gi

wciąż były zdra​dli​we, a ona mar​twi​ła się, jak uda mu się do​je​-
chaćdoLon​dy​nutymswo​imidio​tycz​nymau​tkiem.

–Za​dzwo​nię,je​śliskoń​częgdzieśwro​wie–wy​du​sił,apo​tem

wziąłjejnu​mer.

Co zna​czą​ce, on sam nie po​dał jej swo​je​go nu​me​ru. Było jej

ztegopo​wo​duprzy​kro,choćbar​dzowy​raź​niemuza​ko​mu​ni​ko​-
wa​ła,żeichro​mansuwa​żazaza​mknię​ty–niemiałtrwaćwię​cej
niżza​wie​ja,któ​raichpo​łą​czy​ła.

Oczy​wi​ście Theo nie za​dzwo​nił, ale pa​mięć o nim nie zni​kła

jaktop​nie​ją​cyśnieg.Podwóchty​go​dniachbyłarów​niesil​najak

podwóchgo​dzi​nach.

Bec​ky nie​ustan​nie bu​ja​ła w ob​ło​kach. Za​sta​na​wia​ła się, co

Theo może te​raz ro​bić. Tę​sk​ni​ła za jego gło​sem. Ob​se​syj​nie
spraw​dza​ła te​le​fon, a po​tem sama sie​bie przy​wo​ły​wa​ła do po​-
rząd​ku–prze​cieżoby​dwo​jeuzna​li,żebę​dzietotyl​koprze​lot​ny
ro​mans.Tre​no​wa​łafik​cyj​neroz​mo​wyznimnawy​pa​dek,gdy​by
kie​dyśprzy​pad​kiemnasie​biewpa​dli,cobyłotaknie​praw​do​po​-
dob​ne,żeażśmiesz​ne.

Takna​praw​dęjed​nakniespo​dzie​wa​łasię,żeza​dzwo​ni.
–Halo?
Theousły​szałwa​ha​niewjejgło​sieiodrazupo​znał,żedo​brze

zro​bił,kon​tak​tu​jącsięznią.Kie​dyod​jeż​dżałodniejdwaty​go​-
dnie wcze​śniej, po​wie​dział so​bie, że do​brze się ba​wił, ale ko​-
niec koń​ców Bec​ky była dzie​wi​cą i od​jeż​dżał od po​ten​cjal​ne​go
pro​ble​mu.

Z dru​giej stro​ny lek​ko po​trak​to​wa​ła to, że był pierw​szym

męż​czy​zną, z któ​rym spa​ła – zde​cy​do​wa​ła się to zro​bić, bo ją
po​cią​gał.Takpo​wie​dzia​łainiekła​ma​ła.Niepró​bo​wa​łaprze​ko​-
nać go, by cią​gnąć to da​lej. Gdy wy​jeż​dżał, jej oczy się nie za​-
szkli​ły,ustanieza​drża​ły,aonasamanieprzy​war​ładoklapjego
płasz​cza ani nie dała mu ostat​nie​go, tę​sk​ne​go po​ca​łun​ku.
Uśmiech​nę​ła się, po​ma​cha​ła na po​że​gna​nie i za​mknę​ła drzwi,
za​nimzdą​żyłod​pa​lićsil​nik.

Mógł być jej pierw​szym, ale na pew​no nie ostat​nim. Może

wła​śnietobyłko​lej​nypo​wód,dlaktó​re​goniemógłprze​gnaćjej
zmy​śli.For​mal​nierzeczbio​rąc,rzu​ci​łago.

–Bec​ky…
Bec​ky usły​sza​ła ten wspa​nia​le le​ni​wy ton gło​su i do​sta​ła gę​-

siejskór​ki.

– Co u cie​bie? – za​py​ta​ła, za​sta​na​wia​jąc się, czy za nią tę​sk​-

nił.

–By​wa​łole​piej.–Mo​gli​bytra​cićczas,ba​wiącsięwuprzej​mo​-

ści,za​nimza​da​ła​bymuoczy​wi​stepy​ta​nie:„Dla​cze​goza​dzwo​ni​-
łeś?”.Theozde​cy​do​wał,żeda​ru​jeso​bietewstę​pyiprzej​dziedo
me​ri​tum:–Bec​ky,niebędęowi​jałwba​weł​nę:za​dzwo​ni​łempo​-
pro​sićcięoprzy​słu​gę.Le​piejby​ło​byzro​bićtotwa​rząwtwarz,
aleoba​wiamsię,żeniemacza​sudostra​ce​nia.

–Przy​słu​gę?–Tooczy​wi​ste,żenieza​dzwo​nił,bozaniątę​sk​-

nił.Za​la​łojąroz​cza​ro​wa​nie,gorz​kiejakżółć.

–Pa​mię​tasz,jakmó​wi​łemciomo​jejma​mie?Zda​jesię,że…–

wes​tchnąłcięż​ko.–Byćmożejed​nakby​ło​byle​piejpo​roz​ma​wiać
twa​rząwtwarz.Wiem,żetodużaproś​ba,Bec​ky,ale…mia​łem
tro​chękło​po​tówzmamą.–Bez​po​śred​niepo​dej​ścieoka​za​łosię
błęd​ne.Wstał,zro​biłparękro​kówiusiadłzpo​wro​tem.–Po​trze​-
bu​jęcię,Bec​ky–po​wie​działcięż​ko.

–Poco?–Jejgłosoziębł.
– Czy mo​gła​byś przy​je​chać do Lon​dy​nu, że​by​śmy po​roz​ma​-

wia​lioso​bi​ście?Mogęwy​słaćpocie​biemo​je​gokie​row​cę.

–Zwa​rio​wa​łeś,Theo?Niewiem,cojesttwo​jejmat​ce.Przy​kro

mi,je​ślimapro​ble​my,aleniemo​żeszdzwo​nićdomnieznie​nac​-
kaiocze​ki​wać,żepo​le​cęnatwo​jewe​zwa​nie.

–Ro​zu​miem,żeto,cobyłomię​dzynami…Słu​chaj,ro​zu​miem,

żekie​dyza​mknę​łaśzamnądrzwi,nieprze​wi​dy​wa​łaś,żeznów
się z tobą skon​tak​tu​ję. – In​stynk​tow​nie spau​zo​wał, spraw​dza​-
jąc,czyza​prze​czy.

Bec​kypo​my​śla​ła,żezpew​no​ściąmiałra​cję:nieprze​wi​dy​wa​-

łatego,alemia​łatakąna​dzie​ję.Nieprze​szłojejprzezmyśl,że
fak​tycz​niesięode​zwieitowdo​dat​kupro​szącoprzy​słu​gę!

To z pew​no​ścią nisz​czy​ło wszel​kie jej złu​dze​nia na te​mat

tego,żeichbar​dzokrót​kiro​mansco​kol​wiekdlanie​gozna​czył.
Po​gra​tu​lo​wa​ła so​bie, że po​ma​cha​ła mu we​so​ło na po​że​gna​nie
iniezdra​dzi​łasięzna​dzie​ją,żemożejesz​czekie​dyśsięspo​tka​-
ją.

–Maszra​cję,nieprze​wi​dy​wa​łam.Iniewiem,jakąprzy​słu​gę

zwią​za​ną z two​ją mat​ką mo​gła​bym ci wy​świad​czyć. Na​wet jej
nieznam.

– Prze​wró​ci​ła się – po​wie​dział do​sad​nie Theo. – Do​pie​ro co

skoń​czy​łemroz​ma​wiaćzciot​ką.Naj​wy​raź​niej…

Za​milkł, zma​ga​jąc się z nie​smacz​ną kon​sta​ta​cją, że wła​śnie

maza​miarzwie​rzyćsięzsy​tu​acji,któ​razda​wa​łamusięogrom​-
nieoso​bi​staiktó​rąin​stynk​tow​nieuwa​żałzacoś,cona​le​żyza​-
trzy​maćdlasie​bie.

– Naj​wy​raź​niej co? – Bec​ky wy​czu​wa​ła lęk w jego wa​ha​niu.

Był tak sil​ny, tak dum​ny, miał w so​bie tyle z ar​che​ty​po​we​go

sam​ca alfa, że ja​kie​kol​wiek oso​bi​ste zwie​rze​nie wy​da​wa​ło mu
sięak​temsła​bo​ści.Wbrewso​biepo​czu​ła,jakjejser​ceotwie​ra
siędlanie​goijakza​le​wajenie​pro​szo​nafalaem​pa​tii.

– Była w doł​ku. Fi​zycz​nie jej re​kon​wa​le​scen​cja się po​wio​dła,

ale…

Znów ta wie​lo​znacz​na pau​za. Przed oczy​ma sta​nął jej ob​raz

Thea szu​ka​ją​ce​go trud​nych słow. Po​czu​ła, że go zna, a po​tem
za​sta​no​wi​łasię,jaktomoż​li​we,sko​rospę​dzi​liza​le​d​wietrzydni
wswo​imto​wa​rzy​stwie.

–Prze​wró​ci​łasię,bopiła–wy​pa​lił.
–Piła?
–Niktniewie,iletotrwa​ło,aleza​czę​łapo​pi​jaćwcią​gudnia

i…sta​łasięza​gro​że​niemsamadlasie​bie.Bógje​denwie,cosię
mo​głozda​rzyć,gdy​byaku​ratpro​wa​dzi​ła…

– Bar​dzo mi przy​kro – po​wie​dzia​ła szcze​rze Bec​ky. – Mu​sisz

sięstrasz​li​wiemar​twić.

–Idla​te​godocie​biedzwo​nię.Je​ślipro​ble​mymo​jejmat​kiwią​-

żąsięzal​ko​ho​lem,todla​te​go,żepo​grą​ży​łasięwczar​nychmy​-
ślach.Byłysy​gna​ły,żetoza​czę​łosięjesz​czeprzedjejwy​jaz​dem
do Włoch… Może po​wi​nie​nem był się upie​rać, żeby po​szła na
te​ra​pię, ale my​śla​łem, że jej na​strój wią​że się bez​po​śred​nio
uda​rem. W koń​cu to było ta​kie skraj​ne do​świad​cze​nie, ona
prak​tycz​nieotar​łasięośmierć.

– To zro​zu​mia​łe, Theo – po​cie​szy​ła go au​to​ma​tycz​nie. – Nie

ob​wi​nia​ła​bymsięotonatwo​immiej​scu.Niemo​głeśtegoprze​-
wi​dzieć.Zresz​tąje​stempew​na,żewszyst​kobę​dziedo​brze,gdy
przy​wie​zieszjązpo​wro​temdoLon​dy​nu,gdziebę​dzieszmógłją
miećnaoku.Mo​żeszko​gośza​trud​nić…

Za​sta​no​wi​ła się, czy to wła​śnie na tym nie mia​ła po​le​gać ta

mała przy​słu​ga, z któ​rą dzwo​nił. Po​stą​pi​ła dość krót​ko​wzrocz​-
nie, mó​wiąc mu, że nie​dłu​go za​mkną ga​bi​net we​te​ry​na​ryj​ny.
Możepo​my​ślał,żebę​dziemia​łamnó​stwowol​ne​gocza​su.

–Onaod​ma​wiapo​wro​tudoLon​dy​nu.
–Aha,cóż…
–Niemadocze​gowra​cać…Zda​jesię,żetaktouję​ła.
– Wciąż nie ro​zu​miem, dla​cze​go do mnie za​dzwo​ni​łeś. Nie

wiem,jakmo​gła​bymcipo​móc.Możepo​wi​nie​neś…

–Onapo​trze​bu​jemiećcoś,dlacze​gowar​tożyć.
–Tak,ale…
– Jest sta​ro​świec​ka. Chcia​ła​by mieć to samo, co jej sio​stra.

Wnu​ki,sy​no​wą…

Bec​kypo​my​śla​ła,żechy​basięprze​sły​sza​ła,aje​ślinie,toitak

wciążniemia​łapo​ję​cia,coteżmia​ło​bytozniąwspól​ne​go.

–Więcpo​wi​nie​neśsięoże​nić–od​par​łakrót​ko.–Je​stempew​-

na,żeset​kiko​bietprze​bie​ra​ły​byno​ga​mi,bypójśćztobądooł​-
ta​rza.

–Tak,aletyl​kojed​napa​su​jedotejroli.Ty.
Bec​kywy​buch​nę​łanie​do​wie​rza​ją​cymśmie​chem.
–Za​dzwo​ni​łeśdomnienizgrusz​kinizpie​trusz​ki,żebymisię

oświad​czyć,po​nie​ważtwo​jamat​kajestwde​pre​sji?

Theo za​ci​snął usta. Nie oświad​czał się. Ko​chał swo​ją mat​kę,

aleniepo​su​nął​bysięażtakda​le​ko,żebyjąuspo​ko​ić.Alemimo
wszyst​ko,gdy​bypro​siłjąorękę,wod​po​wie​dziniespo​dzie​wał​-
bysięhi​ste​rycz​ne​gośmie​chu.

– Pro​szę cię, że​byś zgo​dzi​ła się na uda​wa​ne za​rę​czy​ny –

zgrzyt​nąłzę​ba​mi.–Trosz​kęso​biepo​uda​je​my,coprzy​nie​siedo​-
bro​czyn​ne skut​ki dla mo​jej mat​ki. Po​je​dzie​my do Włoch… bę​-
dziesz mia​ła ta​kie wa​ka​cje all in​c​lu​si​ve… Dużo się po​uśmie​-
chasz, a po​tem wy​je​dzie​my. Moja mat​ka bę​dzie ocza​ro​wa​na.
Bę​dziemia​łacoś,dlacze​gobę​dziewar​tożyć.Jejde​pre​sjaustą​-
pi.

–Pókinieod​kry​je,żetowszyst​kobyłozu​peł​nymkłam​stwem

iżeniebę​dzieżad​ne​goślu​bujakzbaj​ki.

–Dotegocza​suwyj​dziezde​pre​sjiiniebę​dziepo​trze​bo​wa​ła

za​glą​daćdobu​tel​ki,żebyja​kośfunk​cjo​no​wać.Wdo​dat​kuprze​-
ko​na się, że po​tra​fię wią​zać się nie tyl​ko z głu​piut​ki​mi lal​ka​mi
Bar​bie…

–Sprawdź​my,czydo​brzesięro​zu​mie​my–po​wie​dzia​łachłod​-

noBec​ky.–Na​da​jęsięje​dy​niedotego,żebyso​biezemnątrosz​-
kępo​uda​wać,po​nie​ważmammózgida​le​komidowy​so​kiej,ja​-
sno​wło​sej pięk​no​ści. Je​stem po pro​stu zwy​czaj​ną dziew​czy​ną,
dzię​kicze​mutwo​jamat​kamniepo​lu​bi.Czytak?

–Niena​zwał​bymcię„zwy​czaj​ną”–od​parłTheozza​du​mą.
–Wy​bijtoso​biezgło​wy!–Trzę​słasięzwście​kło​ściiura​zy.

–Dla​cze​go?
–Ajaksą​dzisz,Theo?Bojanieoszu​ku​jęlu​dzi.Bomamja​kieś

mo​ra​le…

– Ale nie​dłu​go bę​dziesz bez​ro​bot​na – prze​rwał jej tę li​stę

cnót.Wciążkrzy​wiłsięnawspo​mnie​nierykuśmie​chunamyśl,
że mia​ła​by za nie​go wyjść. – Nie wspo​mi​na​jąc już o tym, że
miesz​kaszwroz​pa​da​ją​cymsiędomu.

–Docze​gozmie​rzasz?
–Mógł​bymcięwes​przećiufun​do​waćcitwójwła​snyga​bi​net

we​te​ry​na​rii.Tywy​bie​raszmiej​sce,japo​kry​wamkosz​tyiza​pew​-
niam re​kla​mę. W do​dat​ku prze​pro​wa​dzam re​mont two​je​go
domu.

–Pró​bu​jeszmnieku​pić?
– Nie pró​bu​ję cię ku​pić – za​prze​czył cięż​ko, uświa​da​mia​jąc

so​bie,żeprzytejko​bie​ciejegoopa​no​wa​niedra​stycz​niema​le​je.
–Totrans​ak​cjabiz​ne​so​wa.Tyda​jeszmito,cze​gojachcę,aja
ofe​ru​ję ci w za​mian… świet​ny układ. Poza tym, Bec​ky… – jego
głos się ob​ni​żył – pro​szę cię z głę​bi ser​ca, że​byś zro​bi​ła to dla
mnie. Bar​dzo pro​szę. Po​wie​dzia​łaś, że ko​chasz swo​ich ro​dzi​-
ców. Po​staw się w mo​jej sy​tu​acji. Ja chcę je​dy​nie, żeby moja
mamawró​ci​ładofor​my.

–Toniewpo​rząd​ku,Theo.
Usły​szałwa​ha​niewjejgło​sieiode​tchnąłzulgą.
–Bła​gamcię–po​wie​działpo​waż​nie.–Amu​siszwie​dzieć,że

ni​g​dymisiętoniezda​rza.

Bec​kyza​mknę​łaoczyiwzię​łagłę​bo​kiwdech.
–Okej,zro​bięto,alepodjed​nymwa​run​kiem…
–Ja​kim?
– Seks jest wy​klu​czo​ny. Chcesz biz​ne​so​wej, pro​fe​sjo​nal​nej

trans​ak​cji,tobę​dzieszjąmiał.

ROZDZIAŁPIĄTY

Bec​ky za​sta​na​wia​ła się, czy do​sta​nie dwa ty​go​dnie wol​ne​go.

Za​słu​gi​wa​łanato,boprzezostat​nichkil​kamie​się​cyro​bi​łabez​-
płat​nienad​go​dzi​ny,alepo​zo​sta​wia​nieko​gośwpo​trze​bieniele​-
ża​łowjejna​tu​rze.Poci​chuli​czy​ła,żeusły​szysta​now​cząod​mo​-
wę, po​nie​waż gdy tyl​ko zgo​dzi​ła się na sza​lo​ny plan Thea, za​-
czę​łado​strze​gaćjegobra​ki.Jed​nakjejproś​baspo​tka​łasiętyl​ko
z czymś w ro​dza​ju do​bro​dusz​nej sym​pa​tii, któ​ra uświa​do​mi​ła
jej,jakbar​dzobę​dzietę​sk​nićzatąpra​cą.

Theoażdrżałznie​cier​pli​wo​ściprzedjejprzy​jaz​dem.Dzwo​nił

doniejkil​karazywcią​gudwóchdni,botyleza​ję​łojejspa​ko​wa​-
nie się i zo​sta​wie​nie wy​czer​pu​ją​cych uwag na te​mat zwie​rząt,
u któ​rych w cią​gu naj​bliż​szych dwóch ty​go​dni mia​no prze​pro​-
wa​dzićru​ty​no​weza​bie​gi.

Zdą​ży​łajużpo​ża​ło​waćswo​jejpo​chop​nejde​cy​zjiiza​sy​py​wa​ła

Thea py​ta​nia​mi na te​mat jego mat​ki. Wie​lo​krot​nie po​wta​rza​ła
mu,żetosza​lo​nypo​mysł.

–Nieuwie​rzy,żeje​ste​śmyparą–po​wie​dzia​łamuBec​kywie​-

czo​rem przed wy​jaz​dem do Lon​dy​nu. Kie​dy za​po​wie​dzia​ła, że
seks jest wy​klu​czo​ny, Theo nie sprze​ci​wił się i po​my​śla​ła, że
pew​nieczu​jeulgę,żeniemusiwskrze​szaćwso​biena​mięt​no​ści,
któ​ranieprze​trwa​łada​lejniżzaprógjejdomu.

Za​bo​la​łojąto,alepo​wie​dzia​łaso​bie,żetotak​żewie​leuła​twi.

Za​pro​po​no​wał,bypo​trak​to​wa​łajegopro​po​zy​cjęjaktrans​ak​cję
biz​ne​so​wą, i rze​czy​wi​ście przy​ję​cie jego hoj​no​ści nie​mal zmie​-
ni​łocałeprzed​się​wzię​ciewpra​cę,dzię​kicze​mumo​głazdy​stan​-
so​waćsiędotegoza​le​wunie​ja​snychuczuć,któ​rewciążzda​wa​-
łasiędonie​goży​wić.

–Lu​dzieza​wszewie​rząwto,wcochcąuwie​rzyć,alepo​roz​-

ma​wia​myotym,gdyprzy​je​dziesz–od​parłwresz​cie.

Uparłsięwy​słaćponiąszo​fe​ra,choćpo​wie​dzia​łamu,żerów​-

niedo​brzemożeprzy​je​chaćpo​cią​giem.

Te​raz, sie​dząc na tyl​nym sie​dze​niu czar​ne​go ran​ge ro​ve​ra,

czu​ławąt​pli​wo​ściiwa​ha​nia.

Wma​wia​ła sie​bie, że Theo nie bę​dzie tak osza​ła​mia​ją​cy czy

uza​leż​nia​ją​cy,jakjejsięwy​da​wałwLa​ven​derCot​ta​ge.Izo​la​cja
od świa​ta i śnieg pa​da​ją​cy za oknem spra​wi​ły, że ich kró​ciut​ki
ro​mans prze​kształ​cił się w jej wspo​mnie​niach w nie​praw​do​po​-
dob​niero​man​tycz​nąschadz​kę.

Kie​dypo​je​dziedoLon​dy​nu,nieza​sta​nietamwy​so​kie​go,nie​-

bez​piecz​nie sek​sow​ne​go nie​zna​jo​me​go, któ​ry zja​wił się w jej
mo​no​ton​nym ży​ciu jak grom z ja​sne​go nie​ba, ale biz​nes​me​na
omi​łejapa​ry​cji,któ​rynosigar​ni​tu​ryikra​wa​tyicha​dzazeskó​-
rza​nąte​czusz​ką.Bę​dziemiałzmę​czo​nywy​glądizmarszcz​kina
czo​le,któ​rychnieza​uwa​ży​ławcze​śniej,bowcią​gnąłjąwirno​-
wo​ściiprzy​go​dy.

Krót​ką chwi​lę za​sta​na​wia​ła się, czy nie zba​ła​mu​cił jej, wy​ol​-

brzy​mia​jąc swo​je moż​li​wo​ści, ale jej wąt​pli​wo​ści się roz​wia​ły,
gdyluk​su​so​wysa​mo​chódprze​je​chałzru​chli​wejczę​ściLon​dy​nu
dodziel​ni​cytakci​chej,żesamotoświad​czy​łoojejbo​gac​twie.

Przed wspa​nia​ły​mi re​zy​den​cja​mi, wzdłuż za​drze​wio​nej alei

sta​ły sta​ran​nie za​par​ko​wa​ne sa​mo​cho​dy, a na koń​cu śle​pej
ulicz​kido​mi​no​wa​łasyl​wet​kasu​ro​we​go,im​po​nu​ją​ce​gobu​dyn​ku.
Te​ren wo​kół nie​go był ogro​dzo​ny, a pil​nu​ją​cy go ochro​niarz za
ozdob​nąbra​mązczar​ne​go,ku​te​goże​la​zaprzy​po​mi​nałstraż​ni​-
ka wa​row​ni. Sa​mo​chód prze​je​chał przez bra​mę pro​sto na pod​-
ziem​nypar​king.

Bec​kycia​śniejotu​li​łasiępłasz​czemipo​my​śla​łaodwóchlek​-

koznisz​czo​nychwa​liz​kach,któ​rezesobąza​bra​ła.Mia​łana​dzie​-
ję,żegdybę​dziewcho​dzićdomiesz​ka​niaThea,niktjejniezo​-
ba​czy,po​nie​ważzo​sta​niezmiej​scawy​pro​szo​na.

–Za​pro​wa​dzępa​niądowin​dy–oznaj​miłszo​fer.
Bec​ky kiw​nę​ła gło​wą i prze​szli w ci​szy przez parę szkla​nych

drzwiażdoczę​ścire​cep​cyj​nejmiesz​czą​cejrządczte​rechbłysz​-
czą​cych wind, wy​god​ne me​ble dla kil​ku osób i dwie bar​dzo
duże,bar​dzoza​dba​nero​śli​ny,sta​no​wią​ceozdo​bętegomiej​sca.
Ko​lej​ny ochro​niarz, sie​dzą​cy za okrą​głym biur​kiem, ski​nął im
gło​wą i wy​mie​nił kil​ka uprzej​mo​ści z kie​row​cą Thea nio​są​cym
jejtor​by.

To wszyst​ko to był bar​dzo zły po​mysł. Nie po​win​na była tu

przy​jeż​dżać. To nie było jej miej​sce – ich świa​ty zde​rzy​ły się,
a na​stęp​nie od​le​cia​ły w róż​nych kie​run​kach. Wszyst​ko to po​-
win​nopo​zo​staćje​dy​nieeks​cy​tu​ją​cymwspo​mnie​niem.

Za​miasttegosłu​cha​łapor​tie​rain​for​mu​ją​ce​goją,gdzieza​sta​-

nieThea.Jejznisz​czo​netor​byle​ża​łyujejstóp,aonasamaczu​-
ła się przy​cięż​ko i nie​zgrab​nie w swo​im wiel​kim, prak​tycz​nym
płasz​czu, nie​kry​ją​cym ni​cze​go osza​ła​mia​ją​ce​go. Zwy​kłe dżin​sy
i wor​ko​wa​ty swe​ter. Za​sta​no​wi​ła się prze​lot​nie, co my​śle​li
o niej szo​fer i por​tier, choć sta​ra​ła się nie pod​da​wać tym
wszyst​kimwąt​pli​wo​ściom.

Osta​tecz​nie była to trans​ak​cja biz​ne​so​wa. Ona od​da​wa​ła mu

przy​słu​gę,aonjejsięod​wdzię​czał.Nie​waż​ne,czypa​so​wa​łatu​-
tajczynie.

Ale jej żo​łą​dek był ści​śnię​ty z ner​wów, gdy wjeż​dża​ła win​dą

naczter​na​stepię​tro.

– Pro​szę skrę​cić w pra​wo – po​in​stru​ował ją por​tier – a na

pew​notra​fipanidoapar​ta​men​tupanaRu​shin​ga.

Naj​wy​raź​niej całe pię​tro było za​ję​te przez jed​no wiel​kie

miesz​ka​nie. Jed​ną ze ścian ko​ry​ta​rza two​rzy​ła część ze​wnętrz​-
nej,prze​szklo​nejścia​nybu​dyn​ku.Poddru​gąścia​nąsta​łaszkla​-
no-me​ta​lo​wa ko​mo​da, nad któ​rą wi​sia​ło abs​trak​cyj​ne dzie​ło
sztu​ki. Bec​ky ro​zej​rza​ła się wo​kół i gdy już wa​ha​ła się mię​dzy
da​niemkro​kuna​przódaschro​nie​niemsięwwin​dzie,otwo​rzy​ły
siędrzwi.Iotobyłon.

Jejser​ceza​trze​po​ta​łobez​ład​nie.Niezmie​niłsię–ab​sur​dal​nie

byłoli​czyćnato,żewin​nymoto​cze​niuniezro​binaniejwra​że​-
nia. Je​śli już, to był jesz​cze wyż​szy, bar​dziej agre​syw​nie mę​ski
ibar​dziejsek​sow​ny,niżza​pa​mię​ta​ła.

Theoteżjejsięprzy​glą​dał.Jegoumysł–chłod​nyiana​li​tycz​ny

– wła​śnie tego się spo​dzie​wał: ko​bie​ty, któ​ra nie pa​so​wa​ła do
wy​ra​fi​no​wa​ne​goiszy​kow​ne​goświa​ta,wktó​rymsięob​ra​cał.

Aledru​gajegoczęść,ta,któ​rawy​my​ka​łasiękon​tro​likry​tycz​-

ne​go umy​słu… po​czu​ła ta​kie ude​rze​nie li​bi​do, że aż ode​bra​ło
mu od​dech. Nie li​czy​ło się, co mia​ła na so​bie, jak nie​mod​ne
byłyjejubra​niaanijaknie​zgrab​niewy​glą​da​łazeswo​imiwa​liz​-
ka​mi…Wciążgokrę​ci​ła.

Aleseksjestwy​klu​czo​ny…
Ta​kie usta​li​ła re​gu​ły i oczy​wi​ście mia​ło to sens. Na​wet je​śli

stra​ci​ła z nim dzie​wic​two, bo na tym eta​pie ży​cia po​zwo​li​ła
swo​jejcie​le​sno​ściprze​wa​żyćnadin​te​lek​tem,toza​sad​ni​czonie
in​te​re​so​wa​łasiętymty​pemmęż​czyzn,doja​kie​gona​le​żałTheo.
A była zde​cy​do​wa​nie zbyt po​waż​na, by po​grą​żyć się w re​la​cji
bezzo​bo​wią​zań,zwłasz​czagdybę​dziepo​stę​po​waćwbrewso​bie
iuda​waćre​la​cjęznimdlado​brajegomat​ki.

Dla Thea zdro​wie mat​ki było kwe​stią naj​waż​niej​szą, dla​te​go

nie chciał, żeby Bec​ky za​czę​ła po​da​wać w wąt​pli​wość to, co
robi, a za​pew​ne za​czę​ła​by mieć wąt​pli​wo​ści, gdy​by wda​ła się
wro​mansznie​wła​ści​wymfa​ce​tem.

Ode​rwałsięodfra​mu​giipod​szedłdoBec​ky.Wy​glą​da​ła,jak​by

mia​łaocho​tępod​wi​nąćogoniuciec.Alenieuciek​nie–pła​ciłjej
zaprzy​słu​gę,któ​rąmuświad​czy​ła.Nie​waż​ne,jakwznio​słema
się za​sa​dy, pie​nią​dze star​czą za naj​lep​szy ar​gu​ment. Ona też
zgo​dzi​łasięnatowy​łącz​niezewzglę​dunaobie​ca​nejejpro​fi​ty.
My​ślał,żeBec​kyróż​nisięodtychwszyst​kichko​biet,zktó​ry​mi
sięspo​ty​kałinaktó​rychnaj​więk​szewra​że​niero​bi​łojegokon​to
wban​ku,aleczyabysięniepo​my​lił?

Za​ci​snął usta. Przy​naj​mniej za​sa​dy były ja​sne, nie było miej​-

scananie​po​ro​zu​mie​nia.

–Awięcje​steś.–Pod​niósłjejba​ga​żeiprze​biegłponiejoczy​-

ma.–Za​sta​na​wia​łemsię,czywostat​niejchwi​liniestchó​rzysz.

Bec​kyusły​sza​łachłódwjegogło​sieiuzna​ła,żefak​tycz​nienie

jestjużniąza​in​te​re​so​wa​ny.Po​trze​bu​jejejpo​mo​cyigo​tówjest
dużozaniąza​pła​cić,aletowszyst​ko.Niezo​sta​łownimjużnic
zwcze​śniej​szejfa​scy​na​cji.

– Nie​wie​le bra​ko​wa​ło – przy​zna​ła, de​cy​du​jąc, że bę​dzie tak

samochłod​naizdy​stan​so​wa​najakon.–Alepo​tempo​my​śla​łam,
o co to​czy się gra, i zro​zu​mia​łam, że mu​sia​ła​bym być sza​lo​na,
żebyod​rzu​cićtwo​jąpro​po​zy​cję.

–Masznamy​ślipie​nią​dze.–Jegogłosjesz​czeochłódł.Cof​nął

się,byprze​pu​ścićjądośrod​ka.

Bec​kyprze​śli​zgnę​łasięoboknie​goista​nę​łajakwmu​ro​wa​na.

To nie był apar​ta​ment. To był ol​brzy​mi pen​tho​use za​pro​jek​to​-
wa​ny jako nie​mal zu​peł​nie otwar​ta prze​strzeń. Pa​trząc przed

sie​bie, wi​dzia​ła ścia​nę z su​ro​wej ce​gły, na któ​rej wi​siał sze​reg
no​wo​cze​snych ob​ra​zów – na​wet nie zna​jąc się na sztu​ce, wie​-
dzia​ła, że są to bez​cen​ne ory​gi​na​ły. Po le​wej stro​nie były krót​-
kie, spi​ral​ne scho​dy, któ​re pro​wa​dzi​ły naj​praw​do​po​dob​niej do
sy​pial​ni. Za to na wprost i po dru​giej stro​nie znaj​do​wa​ła się
prze​strzeńwy​po​czyn​ko​wa–sa​lonzkom​ple​tembia​łychskó​rza​-
nychsof,prze​stron​nakuch​niautrzy​ma​nawod​cie​niachsza​ro​ści
ichłod​na,no​wo​cze​snaja​dal​nia.Nie​malniebyłotuścian,więc
po​miesz​cze​niapłyn​nieprze​cho​dzi​łyjed​nowdru​gie.

Wszyst​ko–łącz​niezwy​so​ki​misu​fi​ta​mi,pra​wienie​ogra​ni​czo​-

ną prze​strze​nią i sto​no​wa​ny​mi ko​lo​ra​mi – zda​wa​ło się zna​mio​-
no​waćbo​gac​two.

–Robiwra​że​nie?–Theomi​mo​wol​niepo​czułsiępo​łech​ta​nyna

wi​dokjejzszo​ko​wa​nejminy.

– Pięk​nie tu – przy​zna​ła Bec​ky pro​sto​li​nij​nie. – Mu​sisz się

czuć bar​dzo uprzy​wi​le​jo​wa​ny, miesz​ka​jąc w ta​kim apar​ta​men​-
cie.

Theowzru​szyłra​mio​na​mi.
–Prze​sta​łemza​uwa​żaćswo​jeoto​cze​nie–po​wie​dział,po​dą​ża​-

jąc w kie​run​ku scho​dów. – Nie​wąt​pli​wie tak jak ty prze​sta​łaś
za​uwa​żaćciek​ną​cydachwswo​imdom​ku.

Theonieza​mie​rzałod​sta​wiaćfu​szer​ki,na​pra​wia​jącdom,nie

miałbo​wiemwąt​pli​wo​ści,żewewła​ści​wymcza​siesta​niesięon
jegowła​sno​ścią,tymbar​dziejżeprze​wi​dzia​newumo​wiezor​ga​-
ni​zo​wa​nieBec​kyjejwła​sne​goga​bi​ne​tuza​ła​twia​łopro​blemzlo​-
ka​tor​ką.

Prze​lot​nie za​sta​no​wił się, jak by to było, gdy​by pra​co​wa​ła

wLon​dy​nie.

Alepo​temotrzą​snąłsięzpo​czu​ciemśmiesz​no​ści.
–Trud​noby​ło​bymiza​po​mniećoprze​cie​ka​ją​cymda​chu–od​-

par​ła chłod​no – bio​rąc pod uwa​gę to, że mu​szę każ​de​go dnia
uwa​żać,żebyniewdep​nąćwwia​drowody.

–Jesz​czetegoniena​pra​wio​no?–Za​trzy​małsięprzeddrzwia​-

misy​pial​ni,bynaniąpo​pa​trzeć.

Bec​ky od​wza​jem​ni​ła jego spoj​rze​nie, zła sama na sie​bie, że

wciążczu​jesięprzynimwtenspo​sób:roz​ognio​na,za​nie​po​ko​-
jo​na i nie​pew​na, choć naj​wy​raź​niej wszyst​ko mię​dzy nimi się

zmie​ni​ło.

– Do​pie​ro się tym zaj​mą. Je​den z mo​ich przy​ja​ciół obie​cał

nad​zo​ro​waćpra​cena​praw​cze.

–Za​pła​cęmu.
–Niemapo​trze​by.
Theootwo​rzyłdrzwisy​pial​ni,alepo​temza​trzy​małsię,za​gra​-

dza​jącjejdro​gę.

–Bec​ky,niebądźtakaho​no​ro​wa.Za​war​li​śmyumo​węiza​mie​-

rzam się jej trzy​mać. Ty od​da​jesz mi ol​brzy​mią przy​słu​gę, a ja
wza​mianna​pra​wiamcidomiin​we​stu​jęwtwójwła​snyga​bi​net,
że​byśniemu​sia​łasięmar​twićszu​ka​niemno​wejpra​cy.

Bec​ky za​czer​wie​ni​ła się. Prak​tycz​na stro​na tego przed​się​-

wzię​cianiebyłapraw​dzi​wympo​wo​dem,dlaktó​re​gotuwy​lą​do​-
wa​ła. Sta​ła tu​taj, po​nie​waż wciąż odro​bin​kę li​czy​ła, że na​dal
bę​dziejąuwa​żałzaatrak​cyj​ną.Prze​spaw​szysięznim,zła​ma​ła
wszyst​kie swo​je za​sa​dy. Chcia​ła ła​mać je jesz​cze przez chwi​lę
iniemia​łozna​cze​nia,żenieuwa​ża​łagozama​te​riałod​po​wied​ni
dostwo​rze​niapraw​dzi​we​gozwiąz​ku.

Te​raz,kie​dytubyła,wy​da​łojejsiętonaj​głup​sząrze​czą,jaką

kie​dy​kol​wiekpo​my​śla​ła.Pa​so​wa​łatujakwółdoka​re​tyinieby​-
ła​by za​sko​czo​na, gdy​by sta​rał się ją ukryć, do​pó​ki nie wy​ja​dą
doWłoch,byniewpaśćzniąnaja​kie​gośzna​jo​me​go.

Oczy​wi​ście, że go nie po​cią​ga​ła. Ni​g​dy nie wzno​wił​by z nią

kon​tak​tu, gdy​by nie ta nie​szczę​sna sy​tu​acja z mat​ką. Bogu
dzię​ki,żezni​czymsięprzednimniezdra​dzi​łaiżeprze​szłado
de​fen​sy​wy, gdy tyl​ko się zo​rien​to​wa​ła, że po​trze​bu​je od niej
przy​słu​gi.Wie​dzia​ła,żegdy​byzde​cy​do​wałsięzła​maćjejza​sa​dę
„tyl​ko bez sek​su”, gdy​by oświad​czył, że jed​nak za nią tę​sk​nił,
pę​kła​by.

Aletosięniesta​łoibyłaidiot​ką,my​śląc,żetomoż​li​we.
–Do​brze.–Uśmiech​nę​łasiępro​mien​nieiro​zej​rza​łaposy​pial​-

ni,któ​rateżbyłaolśnie​wa​ją​ca.–Czybę​dzieciprze​szka​dzać,je​-
śli…we​zmęprysz​nic?Apo​temmo​gli​by​śmysięsku​pićnaszcze​-
gó​łach. Je​śli mamy uda​wać parę, to po​win​ni​śmy przy​naj​mniej
uzgod​nićswo​jewer​sje.

Theozdzi​wiłsiętym,jakszyb​kopo​rzu​ci​łaskru​pu​ły,ma​jącna

wi​do​kuza​chę​tęfi​nan​so​wą.

–Ja​sne–wy​ce​dził.Jejwa​liz​kiwy​da​wa​łysięza​gu​bio​newmiej​-

scu,wktó​rymjeumie​ścił,iod​pę​dziłmyśl,żetetor​bysta​no​wi​ły
od​bi​cie swo​jej wła​ści​ciel​ki, któ​ra też mu​sia​ła się tu czuć za​gu​-
bio​nainienamiej​scu.

– Ja… – Od​wró​ci​ła się do nie​go, za​głę​bia​jąc ręce w kie​sze​ni,

by im​pul​syw​nie go nie do​tknąć. – Ni​g​dy wcze​śniej nie ro​bi​łam
ni​cze​gota​kie​go.

– Dla​te​go mu​si​my prze​dys​ku​to​wać, jak to ma wy​glą​dać. Nie

bę​dzie​my wia​ry​god​ni, je​śli bę​dziesz kłęb​kiem ner​wów, ile​kroć
znaj​dzieszsięwmoimpo​bli​żu.Mojamat​kabę​dziechcia​łauwie​-
rzyć w na​sze przed​sta​wie​nie, ale na​wet ona za​cznie mieć wąt​-
pli​wo​ści,je​ślibę​dzieszsięcią​glebaćpo​mył​ki.Wkaż​dymra​zie
nieśpieszsię,będęwkuch​ni.

Za​sta​na​wiał się nad de​ta​la​mi tego nie​prze​my​śla​ne​go przed​-

się​wzię​cia, gdy czter​dzie​ści pięć mi​nut póź​niej Bec​ky zja​wi​ła
sięnadole.

Jegozim​neoczyprze​su​nę​łysięponiej,gdywol​nowcho​dzi​ła

dokuch​ni.Prze​bra​łasięwdżin​syijesz​czeinnywor​ko​wa​tyswe​-
ter,nano​gachmia​łakap​cie.

Bec​kynieumknę​łoto,jakjąotak​so​wał,iznówzpa​lą​cąświa​-

do​mo​ścią po​my​śla​ła, że nie pa​su​je do tego oto​cze​nia – tro​chę
jak​by ta​nia pa​miąt​ka z wa​ka​cji po​śród ko​lek​cji bez​cen​nej por​-
ce​la​ny.

Nieprze​szka​dzałcimójwy​gląd,kie​dyby​łeśumnie,po​my​śla​-

łazna​głąnie​chę​cią.

–Znówtoro​bisz.–Theowy​cią​gnąłsięiwy​jąłzszaf​kilamp​kę,

byna​laćjejtro​chęwina.

–Cota​kie​go?
–Wy​glą​dasz,jak​byśwo​la​łabyćgdzie​kol​wiekin​dziejniżtu​taj.
–Popro​stutenpo​mysłjeststrasz​niegłu​pi.
–Pro​po​nu​ję,że​byśsięztympo​go​dzi​ła.Jestzapóź​no,żebyte​-

razstchó​rzyć,azresz​tąniemaszsięocomar​twić.Totyl​kodwa
ty​go​dnie,atymu​siszsiępopro​stuład​nieuśmie​chaćidużomó​-
wić. Będę przy to​bie cały czas. Nie pro​szę cię, że​byś zo​sta​ła
naj​lep​szą przy​ja​ciół​ką mo​jej mat​ki. Two​im głów​nym za​da​niem
bę​dzie – wes​tchnął cięż​ko – dać jej cel, spra​wić, żeby chęt​nie

wy​cze​ki​wa​łaprzy​szło​ści.

– Dla​cze​go nie za​bie​rzesz po pro​stu ko​goś, z kim chciał​byś

rze​czy​wi​ście się zwią​zać – za​su​ge​ro​wa​ła Bec​ky, marsz​cząc
brwi.–Za​miasturzą​dzaćma​ska​ra​dę.

Theowy​buch​nąłśmie​chem.
– Gdy​bym miał ja​kie​goś asa w rę​ka​wie, to chy​ba wy​cią​gnął​-

bymgodotejpory,nie?Alenie​ste​ty,gdy​bymprzed​sta​wiłmat​ce
któ​rąśzeswo​ichzna​jo​mych,Ma​ri​taucie​kła​byzkrzy​kiem.

– To dla​cze​go się z nimi uma​wiasz, sko​ro są ta​kie nie​od​po​-

wied​nie?

–Aktopo​wie​dział,żeonesąnie​od​po​wied​niedlamnie?–od​-

parł gład​ko. – W każ​dym ra​zie to jest bez zna​cze​nia. Na​wet
gdy​by były inne ko​bie​ty, z któ​rych usług mógł​bym sko​rzy​stać,
był​bytoukładska​za​nynanie​po​wo​dze​nie.

– Dla​cze​go? – Bec​ky za​sta​na​wia​ła się, czy miał świa​do​mość

tego,jakbar​dzoob​raź​li​webyłyjegouwa​gi.

– Po​nie​waż pro​wa​dzi​ło​by to do wie​lu kom​pli​ka​cji. – My​ślał

o tych ze swo​ich by​łych, któ​re za​czy​na​ły ma​rzyć o pier​ścion​-
kach i bia​łych suk​niach, mimo że za​wsze od po​cząt​ku sta​wiał
spra​wę ja​sno: na to ni​g​dy nie bę​dzie miej​sca w jego ka​len​da​-
rzu.–Mo​gły​byprze​staćod​róż​niaćrze​czy​wi​stośćodfik​cji.

– A skąd wiesz, że ja nie prze​sta​nę? – Bec​ky zdzi​wi​ła samą

sie​bie,za​da​jąctopy​ta​nie.

–Po​nie​ważodsa​me​gopo​cząt​kuja​snoda​łaśmidozro​zu​mie​-

nia, że nie je​stem w two​im ty​pie i nie wi​dzę, byś snu​ła ja​kieś
nie​for​tun​ne ro​je​nia. Je​steś tu, po​nie​waż za​pro​po​no​wa​łem ci
układ,któ​rytrud​nocibyłood​rzu​cić,imnieod​po​wia​datowzu​-
peł​no​ści.Żad​nychnie​po​ro​zu​mień,żad​nychocze​ki​wańwzię​tych
zni​kąd,żad​nychnie​re​al​nycham​bi​cji.

Iżad​ne​gosek​su…Toteżmo​głoichura​to​waćprzedmasąpa​-

skud​nychnie​po​ro​zu​mień.

Wtejchwi​lijed​nakwciążtrud​nomubyłonaniąpa​trzeć,nie

roz​bie​ra​jącjejwmy​ślach.

–Aleprze​cho​dzącdorze​czy…–Za​cząłpod​grze​waćje​dze​nie,

przy​go​to​wa​neza​wcza​suprzezku​cha​rzaiusta​wio​newmie​dzia​-
nejpa​tel​ninaku​chen​nejpły​cie.–Gdziesiępo​zna​li​śmy?

Bec​kywzru​szy​łara​mio​na​mi.

–Pocokła​mać?Opo​wiedzswo​jejmat​ce,gdziemiesz​kam,jak

się po​zna​li​śmy i że po​go​da za​trzy​ma​ła cię u mnie przez kil​ka
dni.

– To nie za​dzia​ła – po​wie​dział ostro Theo. Za​czer​wie​nił się

iwmy​ślachprze​kląłkłam​stwo,któ​re​gote​razniemógłcof​nąć.–
Mi​łośćodpierw​sze​gowej​rze​niamo​gła​bybyćnie​conie​praw​do​-
po​dob​na.

–Dla​cze​go?
– Bo to nie leży w mo​jej na​tu​rze i każ​dy, kto zna mnie choć

tro​chę,wie​dział​byotym.

–Tocoleżywtwo​jejna​tu​rze?–Byłatakpo​chło​nię​taroz​mo​-

wą,żenieza​uwa​ży​ła,kie​dyje​dze​niezna​la​złosięnajejta​le​rzu.
Pysz​ne, pro​ste je​dze​nie: za​pie​ka​na ryba i bób. Przy ner​wach
na​pię​tychdogra​nicniepo​win​namiećape​ty​tu,alemia​ła.Je​dze​-
niebyłobo​skie.

–Bojawiem,popro​stusięspo​tka​li​śmy.Apodie​ciezło​żo​nej

zwy​so​kichichu​dychmo​de​lek,pięk​nych,lecznie​sta​no​wią​cych
dlamniein​te​lek​tu​al​nychwy​zwań,za​ko​cha​łemsię,na​wetso​bie
tego nie uświa​da​mia​jąc, w ko​bie​cie, któ​ra ma mózg i któ​ra
spra​wi​ła,żeby​łemgo​tówska​kaćprzezpło​ną​ceob​rę​cze,byleją
zdo​być.

Bec​ky po​czu​ła, jak ru​mie​niec po​wo​li ob​le​wa jej po​licz​ki, po​-

nie​ważmo​gła​bytobyćpraw​dzi​wade​kla​ra​cjami​ło​ści.

–Masznamy​śliko​gośni​skie​goigru​be​go.–Po​kry​łaswo​jeza​-

kło​po​ta​niepi​skli​wym,de​pre​cjo​nu​ją​cymsie​bieśmie​chemiTheo
zmarsz​czyłbrwi.

– Nie post​po​nuj sama sie​bie – po​wie​dział szorst​ko. Przez

chwi​lębyłdziw​niezbi​tyztro​pu,aleszyb​kosiępo​zbie​rałikon​-
ty​nu​owałzim​nąspe​ku​la​cję:–Niemamowy,bymkie​dy​kol​wiek
za​ko​chałsięwkimś,ktonielubisie​bie.

–Jalu​bięsie​bie–wy​mru​cza​łaBec​ky.
– To do​brze. Po​win​naś. Nie wy​star​czy być wy​so​ką, chu​dą

igla​mo​ur,byza​uro​czyćfa​ce​ta.

Bec​kyzmie​sza​łasię,po​nie​ważwy​chwy​ci​łanut​kęflir​tuwjego

gło​sie.Alemu​sia​łasięprze​sły​szeć,po​nie​ważzpew​no​ściąjego
za​cho​wa​niebyłood​le​głeodflir​tu,od​kądtuprzy​je​cha​ła.

–Ijestjesz​czecoś,cze​gomojamat​kani​g​dyniekupi–do​dał

wol​no,od​su​wa​jącta​lerznaje​denko​niecsto​łuimoc​niejopie​ra​-
jącsięnakrze​ślezrę​ko​masple​cio​ny​mizagło​wą.

–Cze​go?
–Two​jejgar​de​ro​by.
–Słu​cham?
–Niemo​żeszwy​stą​pićwubra​niach,któ​reza​kła​dasz,ja​dącna

do​mo​wąwi​zy​tędocho​re​gopsa.Zresz​tąza​trzy​ma​mysięnawy​-
brze​żu.Tamjestznacz​niecie​plejniżtu​taj.Bę​dzieszmu​sia​łapo​-
że​gnaćswe​try,dżin​syiubie​ra​niesięnace​bul​kę.

–Mójstylwy​ra​żamojąoso​bo​wość–za​pro​te​sto​wa​ławście​kle.

– Prze​cież mia​łeś „się za​ko​chać” w zu​peł​nym prze​ci​wień​stwie
mo​de​lek,zktó​ry​miza​wszesięuma​wia​łeś…

– Nie pro​szę cię, że​byś ku​pi​ła ubra​nia, któ​re po zło​że​niu są

nie więk​sze od chu​s​tecz​ki do nosa, ale je​śli mamy to zro​bić,
mu​si​mytozro​bićwła​ści​wie.Masznie​li​mi​to​wa​nybu​dżetnaza​-
kuptego,cze​gotyl​koza​pra​gniesz….

ROZDZIAŁSZÓSTY

Theoznie​cier​pli​wo​ściąspoj​rzałnaze​ga​rek,apo​temnapo​ko​-

je,któ​rezaj​mo​wa​łaBec​ky.

Kie​row​ca już od dwu​dzie​stu mi​nut cze​kał, by za​wieźć ich do

pry​wat​ne​go od​rzu​tow​ca. Theo jak naj​bar​dziej uzna​wał pra​wo
ko​biet do spóź​nia​nia się, tyle tyl​ko że Bec​ky nie na​le​ża​ła do
tegoga​tun​kuko​biet,któ​remia​łyzwy​czajsięspóź​niać,więcco
ją,dodia​bła,za​trzy​my​wa​ło?

Małojąwi​dy​wał,od​kądprzy​by​ładojegomiesz​ka​nia.Skrzęt​-

nie omó​wi​li to, co będą ro​bić we Wło​szech, ale Bec​ky sta​now​-
czood​rzu​ci​łajegopro​po​zy​cję,byto​wa​rzy​szyłjejwza​ku​pach–
nie bę​dzie się za nią snuł, mó​wiąc jej, co może no​sić, a cze​go
nie.

Ja​snodałamudozro​zu​mie​nia,żenie​malodrazupo​ża​ło​wa​ła

swo​jejzgo​dynaudziałwjegoma​ska​ra​dzieiniepo​zo​sta​wi​łamu
żad​nych złu​dzeń co do tego, że do tego aktu wiel​ko​dusz​no​ści
zmu​si​ła ją per​spek​ty​wa nie​pew​ne​go ju​tra. Theo na​wet był jej
wdzięcz​ny, że oszczę​dzi mu nie​tra​fio​nych uczuć. A że seks był
wy​klu​czo​ny? Na pew​no nie bę​dzie za nią ga​niał, choć iro​nią
losubyłoto,żeniebędąutrzy​my​waćfi​zycz​nejbli​sko​ści,jed​no​-
cze​śniepró​bu​jącprze​ko​naćjegomat​kę,żetoro​bią.

Uśmiech​nął się krzy​wo, bo Ma​ri​ta by​ła​by bar​dzo uba​wio​na,

gdy​bymo​głagote​razoglą​dać:wpa​trzo​ne​gowdrzwi,spo​glą​da​-
ją​ce​gonaze​ga​rekiuza​leż​nio​ne​goodnie​prze​wi​dy​wal​nejko​bie​-
ty,któ​rana​wetniesta​ra​łasięmuprzy​po​do​bać.

Wła​śnie prze​glą​dał wia​do​mo​ści w te​le​fo​nie, gdy uświa​do​mił

so​bie,żeBec​kywresz​ciepo​ja​wi​łasięnadole,gdziecze​kał,tu​-
piączeznie​cier​pli​wie​nianogąodczter​dzie​stumi​nut.

Uniósłwzrok.
Znisz​czo​ne ba​ga​że, na któ​rych za​stą​pie​nie na​le​gał, oczy​wi​-

ściewciążtambyły.

Alewszyst​koinne…

Jegowzrokprze​wę​dro​wałpoca​łejjejsyl​wet​ce,po​temjesz​cze

raz,apo​temznów…Do​tądTheoopie​rałsięościa​nę.Te​razsię
wy​pro​sto​wał.Wie​dział,żejegoustasąotwar​te,alemu​siałzro​-
bić wiel​ki wy​si​łek, by je za​mknąć, po​nie​waż cały jego sys​tem
ner​wo​wy uległ prze​for​ma​to​wa​niu i prze​stał słu​chać po​le​ceń
mó​zgu.

Bec​kymia​ławąt​pli​wo​ścicodoswo​jejdra​stycz​nejme​ta​mor​fo​-

zy. Wy​szy​ko​wa​nie się za​bra​ło jej zde​cy​do​wa​nie wię​cej cza​su,
niżpo​trze​bo​wa​ła,po​nie​ważchęćwło​że​niatego,coku​pi​ła,wal​-
czy​ła w niej o lep​sze z chę​cią prze​bra​nia się w swo​je wła​sne
ciu​chy.

Ale tra​fił do niej tymi swo​imi ob​raź​li​wy​mi ko​men​ta​rza​mi na

te​matjejsty​lu…

Atakwogó​le,tocoonso​biewy​obra​żał?My​ślał,żeprzed​sta​-

wi się jako jego niby-dziew​czy​na, bę​dąc ubra​na jak włó​czę​ga?
Takna​praw​dęspa​ko​wa​ławszyst​kieswo​jelet​nieubra​nia,byza​-
braćjezesobądoWłoch.Niebyłagłu​pia.

Oilewcze​śniejuwa​ża​ła,żeonniejestwjejty​pie,otylejego

głu​pieuwa​ginate​matzmia​nywy​glą​duupew​ni​łyjąwtymprze​-
ko​na​niu.Jakbar​dzopo​wierz​chow​nymtrze​babyć,żebyorze​kać
oko​bie​cejatrak​cyj​no​ścinapod​sta​wieubrań?

Ale ja​kiś dia​blik pod​ku​sił ją, by po​trak​to​wać jego proś​by do​-

słow​nie.Chciał,bybyłaubra​najaklala?Więctaksięubie​rze!

Ni​g​dynielu​bi​łaza​ku​pów.Ku​po​wa​nieubrańbyłodlaniejza​-

wsze ra​czej ko​niecz​no​ścią niż przy​jem​no​ścią. A przy jej fa​chu
zpew​no​ściąwar​tobyłoin​we​sto​waćje​dy​niewprak​tycz​neubra​-
nia.Przed​kła​daćtrwa​łośćnadfry​wol​ność.

Wpierw​szymskle​piebyławięcnie​coonie​śmie​lo​na,aleprze​-

ła​ma​ła się i, za​nim do​tar​ła do domu to​wa​ro​we​go Har​rods, za​-
czę​łasiędo​brzeba​wić.Jaktosięsta​ło,żeni​g​dywcze​śniejnie
za​zna​łabez​tro​skiejra​do​ścimie​rze​niaubrańipa​trze​nianasie​-
biejaknako​gośin​ne​go?Dla​cze​goniezda​wa​łaso​biespra​wy,że
zrzu​ce​niestro​juwe​te​ry​na​rzamożebyćtakwy​zwa​la​ją​ce?Wy​co​-
fa​łasięzpróbkon​ku​ro​wa​niazsio​strąnafron​ciewy​glą​duiza​-
szu​flad​ko​wa​łasięjakomólksiąż​ko​wynie​ma​ją​cycza​sunaza​ba​-
węwprze​bie​ran​ki.Nieuda​łojejsięza​uwa​żyć,żedasięwtych
spra​wachzna​leźćbar​dzozdro​wyiprzy​jem​nykom​pro​mis.

Mu​sia​łaprzy​znać,żeTheobyłwja​kiśspo​sóbod​po​wie​dzial​ny

zatęzmia​nęwjejmy​śle​niu.Takjakbyłod​po​wie​dzial​ny,wpew​-
nym sen​sie, za wy​cią​gnię​cie jej ze stre​fy kom​for​tu, za wzię​cie
jej dzie​wic​twa i za spra​wie​nie, że na​uczy​ła się cie​szyć swo​ją
cie​le​sno​ścią.

A po​tem za​sta​no​wi​ła się, jaki efekt wy​wrze na nim jej nowa

gar​de​ro​ba i to za​chę​ci​ło ją do by​cia śmiel​szą, niż by​ła​by nor​-
mal​niewwy​bo​rzeko​lo​rów,sty​lów,kro​jów…

Na​wetod​świe​ży​łaswo​jąbie​li​znę,choćtakna​praw​dęniebyło

ta​kiejpo​trze​by.

Ate​raz,gdyTheostałwmil​cze​niu,pa​trzącnaniątymiwspa​-

nia​ły​mi,nie​po​ko​ją​cy​miocza​mi,po​my​śla​ła,żekaż​dachwi​lapra​-
co​wi​te​goprzy​mie​rza​niabyłategowar​ta.

–Wi​dzę,żepo​sta​no​wi​łaśzawie​lenieza​kry​wać…–wresz​cie

dałradęwy​du​sić.

Mia​łamo​re​lo​wąspód​ni​cęija​sno​sza​rytop,acałytenstrójpa​-

so​wał jak ulał, pod​kre​śla​jąc fi​gu​rę, któ​ra była skoń​cze​nie sek​-
sow​na.Cia​ło,któ​rero​dzi​łownimpier​wot​nein​stynk​ty,byłowy​-
sta​wio​nenaobcespoj​rze​nia.Spód​ni​camoc​noprzy​le​ga​ładojej
wą​ziut​kiej ta​lii, ob​ci​sły i ela​stycz​ny top czu​le i osza​ła​mia​ją​co
obej​mo​wał jej pier​si, na​wet sza​ry pro​cho​wiec, któ​ry był tak
kon​wen​cjo​nal​ny, jak tyl​ko mógł, wy​da​wał się zmy​sło​wy tyl​ko
dla​te​go,żenieza​kry​wałca​łe​gojejcia​ła.

– Nikt by nie zgadł, czym się zaj​mu​jesz, pa​trząc na to, co

masznaso​bie.

–Czytodla​te​gotaksięnamniega​pisz?–spy​ta​łaod​waż​nie.–

Uwa​żasz, że po​win​nam ku​pić ubra​nia, po któ​rych moż​na by
byłopo​znać,żeje​stemwe​te​ry​na​rzemnawa​ka​cjach?

Wy​szli już na ze​wnątrz i kie​row​ca ze​rwał się, by otwo​rzyć

przed nią drzwi od stro​ny pa​sa​że​ra. Wsia​da​jąc do sa​mo​cho​du,
Theo spoj​rzał na nie​go z po​nu​rym ostrze​że​niem w oczach, po​-
nie​ważza​uwa​żył,jakwzrokmęż​czy​zny,prze​su​nąłsiępojejcie​-
le.

Gdy sa​mo​chód za​czął się od​da​lać w kie​run​ku lot​ni​ska, Theo

zwró​ciłsiędoBec​ky:

– Kie​dy za​su​ge​ro​wa​łem ci, że do​brym po​my​słem może być

zmia​na gar​de​ro​by, nie są​dzi​łem, że przej​dziesz z jed​ne​go eks​-

tre​mumdodru​gie​go.

– Sam chcia​łeś, że​bym się ubra​ła tak, jak ko​bie​ty, z któ​ry​mi

sięza​zwy​czajspo​ty​ka​łeś,więc…–Wzru​szy​łara​mio​na​mi.

Theo pa​trzył na jej czuj​ny pro​fil, na obron​ne na​chy​le​nie gło​-

wy, na spo​sób, w jaki spód​ni​ca ukła​da​ła się pro​wo​ka​cyj​nie na
jejudzie.Za​sta​no​wiłsię,czymanaso​biepoń​czo​chyczyraj​sto​-
py,ajegocia​łoza​re​ago​wa​łoen​tu​zja​stycz​nienakie​ru​nek,wja​-
kimpo​dą​ża​łyjegomy​śli.

– Ko​bie​ty, z któ​ry​mi za​zwy​czaj się spo​ty​ka​łem, były… zbu​do​-

wa​ne nie​co ina​czej niż ty. – Wy​mam​ro​tał szcze​rze. Sys​tem
obron​ny Bec​ky był w naj​wyż​szej go​to​wo​ści, ale za​nim zdą​ży​ła
przy​pu​ścićkontr​atak,kon​ty​nu​ował,od​chrzą​ku​jąc:–Nieby​ły​by
zdol​netakwy​glą​daćwtegoro​dza​juciu​chach…

–Cochceszprzeztopo​wie​dzieć?
–Chcępo​wie​dzieć,że…–Po​chy​liłsiędoniejimó​wiłwol​no:–

Mójkie​row​cani​g​dyniespoj​rzałwię​cejniżraznażad​nązmo​-
de​lek,któ​reprzezlatawsia​da​łydotegosa​mo​cho​du,aleodcie​-
bieniemógłode​rwaćoczu.

Bec​ky czu​ła, że pło​nie. Chcia​ła po​ło​żyć dło​nie do po​licz​ków,

aby je ochło​dzić. Spoj​rza​ła na kie​row​cę, ale od​dzie​la​ła ich od
nie​goszkla​naścia​na.Tymnie​mniej…

– Je​śli uwa​żasz, że rze​czy, któ​re ku​pi​łam, są nie​sto​sow​ne, to

mogęjewy​mie​nić….

–Toza​le​ży.
–Odcze​go?
– Co jesz​cze jest w tych wa​liz​kach? Może po​wi​nie​nem był

spoj​rzeć, za​nim ru​szy​li​śmy – kon​ty​nu​ował po​wol​nym, za​my​ślo​-
nymgło​sem.–Upew​nićsię,żenieku​pi​łaścze​goś,przezcomo​-
jejmat​cewłoszje​żył​bysięnagło​wie.

–Niebądźśmiesz​ny–po​wie​dzia​łaBec​kyżywo.–Wąt​pię,bym

ku​pi​łacoś,wczymja​ka​kol​wiekdziew​czy​nawmoimwie​kuczu​-
ła​bysięnie​zręcz​nie,atwo​jamat​kazpew​no​ściąna​wetniemru​-
gnę​ła​byokiemnawi​doktegostro​juno​szo​ne​goprzezktó​rą​kol​-
wiekztwo​ichby​łych.

Theo ni​g​dy nie czuł ta​kie​go sza​lo​ne​go przy​pły​wu po​żą​da​nia

jak te​raz, gdy na nią pa​trzył. Je​śli tak dzia​ła​ły na nie​go nie​do​-
koń​czo​ne spra​wy, to nie bar​dzo wie​dział, jak da so​bie radę

przez na​stęp​ne dwa ty​go​dnie, bę​dąc ska​za​nym na pa​trze​nie
bezdo​ty​ka​nia.

– Osta​tecz​nie ku​pi​łaś, co ku​pi​łaś – po​wie​dział szorst​ko, my​-

śląc jed​no​cze​śnie, że pró​ba zwa​bie​nia jej do łóż​ka rów​na​ła​by
sięoka​za​niusła​bo​ści,adotegonieza​mie​rzałdo​pu​ścić.

Po tym na​głym urwa​niu roz​mo​wy Bec​ky za​mil​kła ner​wo​wo,

a Theo za​jął się pra​cą na swo​im te​le​fo​nie. Mo​gła doj​rzeć, jak
wy​sy​ła mej​le i prze​wi​ja coś, co wy​glą​da​ło jak wie​lo​stro​ni​co​wy
ra​port.Za​cho​wy​wałsięwo​becniejzu​peł​nieobo​jęt​nie.Wjed​nej
chwi​li było tak dziw​nie, tak in​tym​nie, a w na​stęp​nej mo​gła​by
byćnie​wi​docz​na.

Kie​dy my​śla​ła o naj​bliż​szych dwóch ty​go​dniach, jej żo​łą​dek

skrę​cał się z nie​po​ko​ju, więc za​miast tego za​czę​ła pla​no​wać,
jakbę​dziewy​glą​daćjejży​cie,gdywró​cizWłoch.

Za​sta​na​wia​ła się, kie​dy dom zo​sta​nie sprze​da​ny. Ro​dzi​ce nie

wie​dzie​liojegopo​wol​nympo​pa​da​niuwru​inęizde​cy​do​wa​łasię
za​cho​wać to dla sie​bie. Te​raz, kie​dy pra​ce na​praw​cze zo​sta​ną
wy​ko​na​ne,uzy​ska​jązanie​gowyż​szącenęiBec​kycie​szy​łasię,
żecośnatymzy​ska​ją.

Pa​trząc ze swo​jej obec​nej per​spek​ty​wy, le​d​wo mo​gła so​bie

przy​po​mnieć, dla​cze​go czu​ła się tak roz​bi​ta, gdy jej sio​stra
i Fred​dy się zwią​za​li. Nie mo​gła uwie​rzyć, że ja​kieś głu​pie za​-
uro​cze​nie, z któ​re​go nic nie wy​szło, dyk​to​wa​ło jej za​cho​wa​nie
przez lata. Z dru​giej stro​ny, gdy​by nie po​zwo​li​ła so​bie obrać
dro​ginaj​mniej​sze​goopo​ru,nieby​ło​byjejtu​taj,bonieby​ło​byjej
wCot​swolds,gdyzja​wiłsiętamTheo.Ży​ła​byspo​koj​nie,ro​biąc
coś,coko​cha,aleniewcho​dzi​ła​bywin​te​rak​cjezeswo​imimę​-
ski​miró​wie​śni​ka​mi.Ni​g​dyniepo​zna​ła​byThea.

–Oczymtakroz​my​ślasz?
–My​śla​łamozbie​gachoko​licz​no​ści.
–Wy​ja​śnij.
Bec​kyza​wa​ha​łasię.Wie​dzia​ła,żemusisięwy​co​fy​waćnapo​-

zy​cje obron​ne. Wie​dzia​ła też, że je​śli mają wy​glą​dać jak para,
to w trak​cie naj​bliż​szych dwóch ty​go​dni musi prze​stać trak​to​-
waćgojakwro​ga.

Niejestwro​giem–po​my​śla​ła.–Cho​ciaż…jestnie​bez​piecz​ny.
Zro​bił tych kil​ka ma​łych uwag na te​mat jej wy​glą​du, a ona

nie​mal prze​ży​ła za​ła​ma​nie ner​wo​we. Je​śli za każ​dym ra​zem,
gdyzwró​cinaniąswo​jąuwa​gę,bę​dziepo​dob​nie,tojegomat​ka
imnieuwie​rzy.

– My​śla​łam – brnę​ła da​lej, pró​bu​jąc do​rów​nać mu opa​no​wa​-

niem–żegdy​byśniepo​ja​wiłsięnistąd,nizo​wądwmoimdom​-
ku,gdy​byniepa​da​łoigdy​byśnieutknąłzemną…

–„Nieutknął”?Gdywtenspo​sóbotymmó​wisz,odzie​raszte

wspo​mnie​niazca​łejfraj​dy.–Za​uwa​żyłczer​wień,któ​raza​bar​wi​-
łajejpo​licz​ki,lek​kitrze​potpo​wiekinie​rów​nyod​dech.Tobyły
małesy​gna​łyświad​czą​ce,żesekswca​leniebyłtaki„wy​klu​czo​-
ny”,jakza​zna​czy​łanawstę​pie.

Prze​spa​ła się z nim, bo nie była w sta​nie prze​zwy​cię​żyć ma​-

gne​ty​zmu,któ​ryichdosie​bieprzy​cią​gał.Onteżniebyłwsta​-
nietegopo​ko​naćiku​si​łogo,byznówjejdo​tknąć.

Cho​ciaż wi​dział, że nie jest to być może naj​lep​szy po​mysł.

Zpew​no​ściąnieuga​niał​bysięzanią,gdy​bysięspo​dzie​wał,że
good​trą​ci,ale…

Jejza​strze​że​niawca​lenieza​bra​nia​łyflir​tuanina​pie​ra​niana

mur, któ​ry po​chop​nie wznio​sła, w celu spraw​dze​nia, czy dużo
wy​trzy​ma…

–Tkwi​łamwja​kiejśdziw​nejsta​gna​cji–zi​gno​ro​wa​łatenjego

mały wtręt. – A ty zro​bi​łeś mi po​bud​kę. Czu​ję, że kie​dy to się
skoń​czy, kie​dy się z tym upo​ram, ży​cie na​praw​dę za​cznie się
dlamnienanowo.

– Pro​po​nu​ję, że​by​śmy prze​brnę​li przez naj​bliż​szych parę ty​-

go​dni,za​nimza​cznieszpla​no​waćresz​tęswo​je​goży​cia.

– A co, je​śli two​ja mat​ka mnie nie po​lu​bi? – na​gle za​py​ta​ła

Bec​ky.–Cho​dzimioto,żejejsym​pa​tięuwa​żaszzapew​nik,bo
nieak​cep​to​wa​łako​biet,zktó​ry​mispo​ty​ka​łeśsięwprze​szło​ści,
ale mnie też może nie po​lu​bić, a wte​dy cała ta ma​ska​ra​da bę​-
dziestra​tącza​su.

–Mar​twiszsię–za​py​tałTheozim​no–żeniedo​sta​nieszswo​-

ichpie​nię​dzy,je​śliniewszyst​kopój​dziezgod​niezpla​nem?

Bec​kynieprzy​szłotodogło​wy,aleniepró​bo​wa​łaza​prze​czać.

Bę​dziewo​becnie​gotaksamoobo​jęt​na,jakonwo​becniej.Nie
ma za​mia​ru za​skle​piać się w swo​ich pro​ble​mach emo​cjo​nal​-
nych. To jest wy​mia​na przy​sług i im wy​raź​niej do​strze​że ten

waż​ny aspekt ich tak zwa​nej re​la​cji, tym bę​dzie szczę​śliw​sza
ibar​dziejzre​lak​so​wa​na.

– Cóż, ni​cze​go nie pod​pi​sy​wa​li​śmy – za​uwa​ży​ła z czymś, co

uwa​ża​łazagod​nypo​dzi​wurze​czo​wyspo​kój.

Theo za​ci​snął zęby. Jej szcze​rość za​czy​na​ła go de​ner​wo​wać.

Naj​pierw po​in​for​mo​wa​ła go, że nie jest w jej ty​pie i że uży​wa
gopoto,byspra​wićso​bieprzy​jem​ność,byna​uczyłjąupra​wiać
seks,za​pew​nepoto,bymo​gławdro​żyćtęna​ukęzbar​dziejod​-
po​wied​nimmęż​czy​zną.Po​temzwy​ra​cho​wa​niazgo​dzi​łasięmu
po​móc,ate​razmar​twi​łasię,żemożenieotrzy​maćobie​ca​nych
jejko​rzy​ści,je​ślicośpój​dzienietak.

–Su​ge​ru​jesz,żeje​stemnie​słow​ny?Żesko​ronieza​an​ga​żo​wa​-

łem praw​ni​ka do spi​sa​nia umo​wy, to wy​co​fam się z tego, co
obie​ca​łem?

Bec​ky ziew​nę​ła, opar​ła się wy​god​niej na sie​dze​niu i przy​-

mknę​łaoczy.

–Totypod​ją​łeśtente​mat.
– Co​kol​wiek się zda​rzy w cią​gu naj​bliż​szych dwóch ty​go​dni,

otrzy​maszdo​kład​nieto,coobie​ca​łem.Zresz​tąmoilu​dziemogą
już za​cząć szu​kać miejsc do​brych na za​ło​że​nie ga​bi​ne​tu, po​-
wiedztyl​kogdzie.

Spo​glą​da​jąc na nie​go spod na wpół opusz​czo​nych po​wiek,

mu​sia​ławal​czyć,bynieuleccza​ro​wijegomę​skiejuro​dy.

– Może wy​ja​dę do Fran​cji – my​śla​ła gło​śno. – Do​łą​czę do ro​-

dzi​ny.Zaparęmie​się​cyzo​sta​nęcio​cią.

I nie bę​dzie już mia​ła pro​ble​mu z Fred​dym. Mo​gła te​raz po

raz pierw​szy w peł​ni przy​znać to, co po​dej​rze​wa​ła przez lata:
żegdywy​brałAli​ce,byłacopraw​dazmar​twio​na,alenie–zroz​-
pa​czo​na. Praw​dę mó​wiąc, gdy po​tem wi​dy​wa​ła Fred​dy’ego,
w ta​jem​ni​cy uzna​wa​ła go za nie​co mdłe​go i nud​ne​go – jed​nak
przy​zna​nie tego na​wet przed sobą samą otwo​rzy​ło​by pusz​kę
Pan​do​ryzpy​ta​nia​minate​mattego,ja​kichmęż​czyznszu​ka​ła.

Za​wsze za​kła​da​ła, że jej brat​nia du​sza bę​dzie mieć ta​kie ce​-

chyjakon.

Ale–po​my​śla​łapo​wo​li–Fred​dybyłzbytprze​wi​dy​wal​ny.Tacy

też by​li​by wszy​scy ci tro​skli​wi, opie​kuń​czy męż​czyź​ni, któ​rych
uwa​ża​łazaide​al​niedosie​biedo​pa​so​wa​nych.

Od mło​dych lat po​zwo​li​ła so​bie za​ło​żyć, że sko​ro z nich

dwóch–dwóchsióstr–toAli​cebyłatąpięk​ną,toau​to​ma​tycz​-
nieprzy​pi​sa​nisądoniejrów​niepięk​nimęż​czyź​ni.Adoniejsa​-
mej,doBec​ky,pa​so​waćbę​dziespo​koj​niej​szy,bar​dziejopa​no​wa​-
nyimniejpięk​nypart​ner.Ależy​ciedo​wio​dło,żebar​dzosięmy​-
li​ła, bo jej sio​stra sza​leń​czo za​ko​cha​ła się w zwy​kłym fa​ce​cie,
pod​czasgdyona…

Jejser​ceza​czę​łobićmoc​niej.Za​krę​ci​łojejsięwgło​wieina​-

gleniemo​głajużspoj​rzećnamęż​czy​znęsie​dzą​ce​goobokniej,
choćwie​dzia​ła,żewciążbę​dziezdol​nagozo​ba​czyćzza​mknię​-
ty​mi ocza​mi, po​nie​waż tak żywo był utrwa​lo​ny w jej gło​wie.
Zna​ła jego twarz aż po naj​mniej​sze szcze​gó​ły: wą​ziut​kie li​nie,
któ​rewchwi​lachwe​so​ło​ścitwo​rzy​łysięwką​ci​kachjegooczu,
lek​ki do​łe​czek tyl​ko w jed​nym po​licz​ku, kie​dy się śmiał, ciem​-
nie​niesrebr​no​sza​rychoczu,gdybyłpo​bu​dzo​ny…

My​śla​ła,żeniemożezdo​byćjejser​ca,po​nie​ważroz​są​deknie

po​zwo​lił​by za​kla​sy​fi​ko​wać go do ka​te​go​rii męż​czyzn „na​da​ją​-
cychsiędozwiąz​ku”.Za​ło​ży​ła,żepojegowy​jeź​dziedoLon​dy​-
nu nie była zdol​na wy​rzu​cić go z my​śli, po​nie​waż wy​trą​cił ją
zjejstre​fykom​for​tu,więcbyłona​tu​ral​ne,żepo​zo​sta​wiłposo​-
bie pew​ne przy​wią​za​nie. Jed​nak nie za​da​ła so​bie bar​dziej fun​-
da​men​tal​ne​go py​ta​nia: dla​cze​go po​zwo​li​ła mu się wła​mać do
swo​jejstre​fykom​for​tu?

Po​ciąg fi​zycz​ny to było jed​no, ale sprzę​gło się to z czymś

znacz​niegłęb​szym…

Dla​cze​goniktjejnieuprze​dził,żemi​łośćodpierw​sze​gowra​-

że​nia rze​czy​wi​ście ist​nie​je? A ra​czej: dla​cze​go, do li​cha, ona
samaniedo​my​śli​łasiętego,pa​trzącnaAli​ceiFred​dy’ego,któ​-
rzyza​du​rzy​lisiępouszy,gdytyl​konasie​biespoj​rze​li?

Pa​ni​kaizmie​sza​niewal​czy​ływniejolep​sze.Mia​łapo​czu​cie,

że za​raz ze​mdle​je. Theo mó​wił coś o Fran​cji tym swo​im le​ni​-
wym, sek​sow​nym gło​sem, ale le​d​wo mo​gła go do​sły​szeć spod
ło​mo​tuwła​sne​goser​ca.Byławsta​niemy​ślećje​dy​nieonad​cho​-
dzą​cychdwóchty​go​dniachiotym,jakjeprze​trwa.

Nie może mu po​zwo​lić się do​my​ślić, co czu​je. Ma prze​cież

swo​ją dumę. Je​śli ma żyć wspo​mnie​nia​mi, to nie chce umiesz​-
czać wśród nich ob​ra​zu Thea śmie​ją​ce​go się nie​do​wie​rza​ją​co

albo, co gor​sza, co​fa​ją​ce​go się z prze​stra​chem, jak​by no​si​ła
śmier​tel​ne​gowi​ru​sa.

ROZDZIAŁSIÓDMY

Bec​ky, by nie ry​zy​ko​wać, że bę​dzie nie​wia​ry​god​na jako jego

dziew​czy​na,nie​chęt​nieza​ak​cep​to​wa​łaproś​bęTheaokup​nono​-
wychubrań.Mu​sia​łajed​nakprzy​znać,żerze​czy​wi​ścieniebyło
szans, by jej ta​nie, trwa​łe, do​bre na każ​dą po​go​dę ciu​chy się
spraw​dzi​ły. Uświa​do​mił jej to je​den rzut oka na jego ba​jecz​ne
miesz​ka​nie. Jed​nak pry​wat​ny od​rzu​to​wiec – we​dług wy​ja​śnień
Theapo​trzeb​nykie​row​ni​komjegofirm,dlaktó​rychczastoza​-
zwy​czaj ol​brzy​mi pie​niądz – sta​no​wił bru​tal​nie przy​po​mnie​nie
oist​nie​niuogrom​nejprze​pa​ścimię​dzynimi.

Na​wet w swo​ich fan​ta​zyj​nych, dro​gich ubra​niach mia​ła doj​-

mu​ją​cą świa​do​mość, że tu​taj nie pa​su​je. Wie​dzia​ła, że przy​pa​-
tru​je się wszyst​kie​mu zbyt in​ten​syw​nie. To był mały sa​mo​lot,
szyb​kiilek​ki,zdol​nypo​mie​ścićje​dy​nietu​zinosób,alebyłrze​-
czy​wi​ście bo​ga​to urzą​dzo​ny – z dłu​gim kre​den​sem, na któ​rym
stałkoszwy​peł​nio​nyświe​ży​miowo​ca​mi,izmar​mu​ro​wąła​zien​-
ką,wktó​rejznaj​do​wałsięprysz​nicigru​be,pu​szy​steręcz​ni​ki.

Pa​trząc na Bec​ky, Theo wie​dział, że po​wi​nien go mier​zić jej

oczy​wi​sty za​chwyt. Nie uda​wa​ła, że nie im​po​nu​je jej la​ta​nie
pry​wat​nymod​rzu​tow​cem.Byłapodwra​że​niemimia​łatowy​pi​-
sa​nenatwa​rzy.Niepo​trze​bo​wa​łana​wetmó​wić„wow”,żebyto
za​uwa​żył.

Jed​nakniemier​zi​łogoto.Byłza​do​wo​lo​nyjakkot,któ​rywła​-

śnie do​stał śmie​tan​kę. Po​rzu​cił za​mia​ry pra​co​wa​nia pod​czas
krót​kie​golotu,aza​miasttegozeswa​dąopi​sałjejsa​mo​lotijego
moż​li​wo​ści,wspo​mniałteż,do​kądla​tałwin​te​re​sach.

–Kie​dyutkną​łeśwmoimdom​ku,mu​sia​łeśna​praw​dęczućsię

nienamiej​scu–po​wie​dzia​łaBec​kyzża​lem,aTheouciekłwzro​-
kiem.

Moż​li​wość przy​zna​nia się po tak dłu​gim cza​sie, że wca​le nie

„utknął”przy​pad​kiemwjejdom​ku,wy​da​łamusięniedopo​my​-
śle​nia.Cobytozmie​ni​ło,gdy​bywie​dzia​ła,żezja​wiłsiętamce​-

lo​wo?Alecośza​kłu​łogowser​cu–ja​kiśwy​rzutsu​mie​nia,któ​re
zwy​klenie​ła​twoule​ga​łowąt​pli​wo​ściom.

–Alepopro​stusięwpa​so​wa​łeś–za​uwa​ży​łazroz​tar​gnie​niem.
–Nieza​wszemia​łempie​nią​dzedodys​po​zy​cji–po​wie​działna​-

gle,aonaspoj​rza​łananie​gozza​sko​cze​niem,po​nie​ważporaz
pierw​szy wy​ja​wił coś do​ty​czą​ce​go jego prze​szło​ści. Przez cały
ten in​ten​syw​ny czas, gdy byli uwię​zie​ni w jej dom​ku, mó​wił
o tym, co ro​bił, o róż​nych sy​tu​acjach, któ​re mu się przy​da​rzy​-
ły…ba​wiłjąiurze​kałhi​sto​ria​mimiejsc,któ​reod​wie​dzał.

Aleanirazuniewspo​mniałoprze​szło​ści.
– Za​cho​wu​jesz się tak, jak​byś się uro​dził w pa​ła​cu. – po​wie​-

dzia​łaBec​kyza​chę​ca​ją​co.

– Na​praw​dę? – Theo nie wie​dział, czy czuć się do​tknię​tym,

czyroz​ba​wio​nymjejzu​peł​nąszcze​ro​ścią.

–Wogó​leniezwra​caszuwa​ginaswo​jeoto​cze​nie–wy​ja​śni​ła.

–Le​d​wiedo​strze​gasztewspa​nia​łeob​ra​zywswo​immiesz​ka​niu
inie​malniepa​trzy​łeśwo​kół,gdywsze​dłeśdood​rzu​tow​ca.

–Ła​twojestprzy​zwy​cza​ićsiędotego,cosięzna.No​wośćpo

chwi​liteżtra​ciurok.

–Kie​dytosięzmie​ni​ło?–za​py​ta​łaBec​kyzza​in​te​re​so​wa​niem

i szyb​ko do​da​ła: – Py​tam tyl​ko dla​te​go, że je​śli mamy uda​wać
parę, to na​tu​ral​ne jest, że po​win​nam wie​dzieć co nie​co o to​-
bie…

–Wieszomniebar​dzowie​le.
–Aleniewiemnicotwo​jejprze​szło​ści.
–Prze​szłośćniemazna​cze​nia.
–Nie​praw​da.Prze​szłośćnaskształ​tu​je.Co,je​ślitwo​jamat​ka

po​wiecoś,ocze​ku​jąc,żebędęwie​dzieć,oczymmówi,ajaspoj​-
rzę na nią tępo i będę mu​sia​ła przy​znać, że nie mam po​ję​cia,
ocojejcho​dzi?

–Wąt​pię,żebymia​łojątoza​bić–od​po​wie​działsu​choTheo.–

Je​stemoso​bąskry​tąimojamat​kamategoświa​do​mość.

–Niebył​byśskry​typrzykimś,wo​beckogomaszpo​waż​neza​-

mia​ry.

–Mamwra​że​nie,żemy​liszmniezkimśin​nym–za​opo​no​wał

kwa​śno.–Bie​rzeszmniezajed​ne​goztychczu​łost​ko​wychfa​ce​-
tów,któ​rzymy​ślą,żewre​la​cjachcho​dziogra​nienaemo​cjach

idra​ma​tycz​nedzie​le​niesięzwie​rze​nia​mi.

–Je​steśtakisar​ka​stycz​ny–mruk​nę​łaBec​ky.
– Ra​czej re​ali​stycz​ny – spo​koj​nie za​prze​czył Theo. – Nie od​-

gry​wamemo​cjo​nal​nejdra​myinieocze​ki​wał​bymtegoodko​bie​-
ty,któ​rątrak​to​wał​bympo​waż​nie.

– Chcesz po​wie​dzieć, że szu​kasz ko​biet tak samo zdy​stan​so​-

wa​nychiozię​błychjakty?

–Nieokre​ślił​bymsięwtenspo​sób,aje​ślido​brzesięnadtym

za​sta​no​wisz, Bec​ky, na pew​no się ze mną zgo​dzisz. – Po​słał jej
swójwil​czyuśmiech,cie​szącsięnawi​dokru​mień​cówza​le​wa​ją​-
cychjejpo​licz​ki,gdyod​czy​ta​łajegoalu​zję.

–Ta​kieuwa​gisąnie​od​po​wied​nie–rzu​ci​ła.Te​raz,gdyzda​wa​-

łaso​biespra​węzeswo​ichuczuć,uwa​ża​łazaszcze​gól​nieistot​-
ne,bypod​po​rząd​ko​wałsięjejza​sa​dom.Bojakmia​łaza​cho​wać
ja​sny umysł, je​śli cią​gle bę​dzie się za​cho​wy​wał tak jak te​raz?
Mą​cącjejmy​ślikil​ko​masło​wa​miisek​sow​nymuśmiesz​kiem…

–Dla​cze​go?Bopo​wie​dzia​łaśmi,żenieje​steśza​in​te​re​so​wa​na

pój​ściemzemnądołóż​ka?

Bec​kyzró​żo​wejsta​łasiępur​pu​ro​wa.
–To…Tonieotocho​dzi–wy​ją​ka​ła.Głosjąza​wo​dził:byłpi​-

skli​wyidrżą​cy,za​miastwy​ra​żaćopa​no​wa​nieipew​nośćsie​bie.

–Je​ślichcesz,bymbyłskon​cen​tro​wa​ny,niepo​win​naśsiętak

ubie​rać–po​wie​działwprost.

Bec​ky za​nie​po​ko​iło ukłu​cie przy​jem​no​ści, któ​re ją prze​szy​ło.

Po​peł​ni​łafa​tal​nybłąd,my​śląc,żeseksbyłpopro​stuak​tem,któ​-
rymoż​naod​byćbezżad​nychemo​cji.Niebyłatakskon​stru​owa​-
na.

Wod​róż​nie​niuodThea.
On sam to przy​znał. Cho​dził z ko​bie​ta​mi do łóż​ka i spła​wiał

je,gdyichobec​nośćza​czy​na​łamucią​żyć.Ni​g​dyniean​ga​żo​wał
w to emo​cji, bo ich nie miał. „Emo​cjo​nal​na dra​ma” – tak wła​-
śniewięk​szośćosóbna​zwa​ła​byza​ko​chi​wa​niesię,aonawła​śnie
głu​piowtowdep​nę​łaitozostat​nimmęż​czy​znąnazie​mi,któ​ry
natoza​słu​gi​wał.

–Przy​po​mnijso​bie–po​wie​dzia​łamuchłod​no–żepo​wie​dzia​-

nomi,żemojeubra​niasięniespraw​dzą…

Theo chrząk​nął. Po​my​ślał, że to do​brze, że za​trzy​ma​ją się

wjegowil​li.Mniejmęż​czyznroz​bi​jegło​wyola​tar​nie,oglą​da​jąc
sięzanią.Krewza​go​to​wa​łamusięnamyślotychmło​dychwło​-
skich ko​gu​ci​kach wpa​tru​ją​cych się w nią z po​żą​da​niem, któ​re​-
goni​g​dyniesta​ra​jąsięukryć.Śli​nią​cychsię.

–Takczyina​czej–wo​la​łapo​rzu​cićte​matubrań,któ​re​gopo​-

ru​sza​niezTheodziw​nieła​twoprzy​wo​ły​wa​łowspo​mnie​niejego
do​ty​ku – wspo​mnia​łeś o swo​jej prze​szło​ści… Sta​ra​łeś się mnie
prze​ko​nać,żepa​mię​tasz,jaktojestniemiećpie​nię​dzy.Alepa​-
trzącnacie​bie,trud​nomiuwie​rzyć,żekie​dyśnieby​łeśbo​ga​ty.

Theo uświa​do​mił so​bie, że już od bar​dzo daw​na nie stra​cił

czuj​no​ściprzedżad​nąko​bie​tą.

–Sta​raszsięmniezmie​nićwczu​łost​ko​we​gofa​ce​ta?–wy​mru​-

czał,uśmie​cha​jącsięjed​nak.

–Nieśmia​ła​bympró​bo​wać–od​par​łaszcze​rze.
–Bę​dziecimnieżal,kie​dyciopo​wiemmojąłza​wąhi​sto​rię?
–Niewie​rzę,żemaszłza​wąhi​sto​rię.
– Moja mat​ka… ser​ce jej pę​kło, gdy była mło​dą ko​bie​tą. –

Theobyłza​sko​czo​ny,żejejtoopo​wia​da,po​nie​ważbyłatobar​-
dzooso​bi​staczęśćjegoprze​szło​ści,któ​rejni​g​dyni​ko​muniewy​-
ja​wił.–By​łemwte​dybar​dzomały.

–Cosięsta​ło?–za​py​ta​łaBec​kybeztchu.
–Mójoj​cieczgi​nął.Dośćnie​spo​dzie​wa​nie.Tobyłje​denztych

prze​ra​ża​ją​cych wy​pad​ków, o któ​rych cza​sem się czy​ta. Był
w nie​wła​ści​wym miej​scu o nie​wła​ści​wym cza​sie. Moja mat​ka
byłanie​po​cie​szo​na.Ona…–Tobyłojakjaz​dapocien​kimlo​dzie,
alezde​cy​do​wałsiękon​ty​nu​ować.Znówpo​czułwy​rzutsu​mie​nia
i znów od​su​nął go na bok. – Spa​ko​wa​ła wa​liz​ki w jed​ną noc,
sprze​da​ła, z tego co zro​zu​mia​łem, za bez​cen ich wspól​ny dom
i wy​je​cha​ła tak da​le​ko, jak tyl​ko mo​gła. Oczy​wi​ście bra​ko​wa​ło
nampie​nię​dzy.Mat​kapo​dej​mo​wa​ławszel​kiemoż​li​wepra​ce,by
za​pew​nić mi wszyst​ko, cze​go jej zda​niem mo​głem chcieć lub
po​trze​bo​wać. Ura​bia​ła się po łok​cie, po​nie​waż by​łem je​dy​ną
oso​bąnaświe​cie,któ​rasiędlaniejli​czy​ła.

–Ro​zu​miem,dla​cze​gotodlacie​bieta​kieważ​ne–po​wie​dzia​ła

popro​stuBec​ky.

Za​nimznówmógłsięnaniejpo​rząd​nieskon​cen​tro​wać,Theo

przez do​brych kil​ka mi​nut pró​bo​wał otrzą​snąć się z za​sko​cze​-

nia,wktó​rewpra​wiłsamsie​bie,zwie​rza​jącjejsię.

–Czypo​ru​szy​łacięmojałza​waopo​wieść?
–Niebądźtakicy​nicz​ny.
Czyodma​łe​goczuł,żejegopo​win​no​ściąjestpeł​nićrolęgło​-

wy ro​dzi​ny? Czy brak pie​nię​dzy spra​wił, że za​pra​gnął fi​nan​so​-
we​go bez​pie​czeń​stwa? Jej li​be​ral​ni ro​dzi​ce szczy​ci​li się swo​ją
obo​jęt​no​ścią wo​bec ma​mo​ny. Czy to dla​te​go ni​g​dy nie po​wie​-
dzie​lijej,żemo​gli​bychciećsprze​daćdo​mek,byza​pew​nićso​bie
lep​szy kom​fort fi​nan​so​wy? Za​szu​flad​ko​waw​szy się jako oso​by,
któ​re nie wi​dzia​ły żad​nej war​to​ści w pie​nią​dzach, mo​gli się
wsty​dzićpo​pro​sićją,żebysięwy​pro​wa​dzi​ła.

Po​czu​ła,jak​byTheowpadłwjejży​cieiotwo​rzyłpusz​kęPan​-

do​ryuczućikon​sta​ta​cji,któ​rychni​g​dyniebyłaświa​do​ma.

–Mojamat​kapraw​do​po​dob​niebę​dzienie​coprzy​ga​szo​na,gdy

do​trze​my do Włoch – po​wie​dział Theo, zmie​nia​jąc te​mat z lek​-
kimzmarsz​cze​niembrwi.–Ciot​kaniepo​wie​dzia​łajej,żewiem,
dla​cze​go była w szpi​ta​lu. Do​brze zro​bi​ła, bo moja mat​ka jest
dum​nąko​bie​tąimy​ślę,żeitakbę​dzietro​chę…skrę​po​wa​na,że
uza​leż​ni​łasięodal​ko​ho​lu.

–Ro​zu​miem–szep​nę​łaBec​ky.
Uzna​ła, że le​piej nie drą​żyć i nie na​kła​niać go do dal​sze​go

dzie​le​nia się zwie​rze​nia​mi. Ja​kiś nie​za​wod​ny in​stynkt pod​po​-
wie​dział jej, że gdy​by spró​bo​wa​ła prze​dłu​żyć ten mo​ment, wy​-
co​fał​bysięmi​giemimiałjejzazłe,żepo​dzie​liłsięzniątąin​-
for​ma​cją.

Ce​lo​wo zmie​ni​ła te​mat i nie​wie​le już cza​su upły​nę​ło, za​nim

od​rzu​to​wiecza​cząłsięzni​żaćwstro​nęlot​ni​ska.

Zo​sta​wi​lizasobązim​nyisza​ryLon​dyniwy​lą​do​wa​lipodbłę​-

kit​nymnie​bem.Świe​żośćpo​wie​trzabyłajakmu​śnię​cieide​al​nej
wio​sny.

Theo za​pro​wa​dził Bec​ky do cze​ka​ją​ce​go na nich sa​mo​cho​du

i po​sa​dził na tyl​nym sie​dze​niu. Sam wsiadł dru​gi​mi drzwia​mi,
bywśli​zgnąćsięnasie​dze​nieobokniej.

–Mojamamawy​cho​wa​łasięwTo​ska​nii–po​wie​dział,gdypa​-

trzy​łanaolśnie​wa​ją​cąoko​li​cęmi​ga​ją​cązaoknem.Za​drze​wio​ne
górysta​no​wi​łytłodlama​low​ni​czych,barw​nychdo​mówpo​ło​żo​-
nych wśród zie​le​ni ni​czym pu​de​łecz​ka od za​pa​łek po​ko​lo​ro​wa​-

neprzezdziec​konaróż​neeks​tra​wa​ganc​kieko​lo​ry.

– Ale – kon​ty​nu​ował ob​ja​śnie​nia – prze​pro​wa​dzi​ła się do An​-

glii,kie​dypo​zna​łamo​je​goojcaizanie​gowy​szła.Kie​dyjejwła​-
snamat​kazmar​łasześćlattemu,zde​cy​do​wa​łemsięza​in​we​sto​-
waćwwil​lęnie​da​le​koPor​to​fi​no,botammiesz​kajejsio​stra.Te​-
raztomiej​scejestob​lę​żo​neprzezce​le​bry​tówi…

–Ciii!
–Słu​cham?
–Nicniemów–wes​tchnę​łaBec​ky–tomiprze​szka​dzawpa​-

trze​niu.

Theoza​śmiałsię,apo​temspoj​rzałnajejsku​pio​nerysy–kom​-

plet​nie po​chła​niał ją pocz​tów​ko​wy wi​dok por​tu wy​peł​nio​ne​go
ry​bac​ki​miło​dzia​miiluk​su​so​wy​mijach​ta​mi.

Gdyichsa​mo​chódza​cząłpiąćsięnawzgó​rza,porttozni​kał,

toznówsiępo​ja​wiał–za​leż​nieodtego,któ​rę​dywiłasięka​pry​-
śnadro​ga.

Bec​ky za​po​mnia​ła o swo​ich wąt​pli​wo​ściach, nie​po​ko​ju, a na​-

wetookrut​nej,nie​bez​piecz​nejpraw​dzieuczuć,któ​reży​wi​łado
sie​dzą​ce​go obok męż​czy​zny. Wszyst​ko to wy​bla​kło wo​bec
olśnie​wa​ją​ce​goprze​py​chuoto​cze​nia.Uświa​do​mi​łaso​bie,żeod
wie​ków nie mia​ła już praw​dzi​wych wa​ka​cji, a z pew​no​ścią nie
ta​kich.Tobyłaje​dy​naoka​zja.

Wstrzy​ma​łaod​dech,gdysa​mo​chódprze​je​chałprzezim​po​nu​-

ją​cąbra​mę,wgóręza​drze​wio​nejalei,apo​temnamałydzie​dzi​-
niec,przedktó​rymstałza​chwy​ca​ją​cy,dwu​kon​dy​gna​cyj​nydom.
Byłpo​ma​lo​wa​nynapo​god​ny,ja​sno-ło​so​sio​wyko​lor,odktó​re​go
od​ci​na​łysięciem​neokien​ni​ce.Wszę​dziero​sływy​so​kiedrze​wa,
rzu​ca​jącpla​mycie​nianaścia​nydomu.

Ga​nek na par​te​rze był dość sze​ro​ki, by po​mie​ścić kom​plet

krze​seł,nadnimzaśznaj​do​wałsiębal​konzbia​ły​miba​rier​ka​mi,
przez któ​re prze​ple​cio​ne były li​ście ja​kie​goś pną​cza roz​prze​-
strze​nia​ją​cesięnabokiitry​ska​ją​ceko​lo​ro​wy​mikwia​ta​mi,któ​-
resię​ga​łyażdoro​sną​cychwdolekrze​wów.

Tobyłocza​ru​ją​ceiBec​kysta​łaprzezchwi​lęnie​ru​cho​mo,pod​-

czas gdy szo​fer i Theo zmie​rza​li z wa​liz​ka​mi w stro​nę drzwi
fron​to​wych.

–Czytoko​lej​naporanatotwo​je„ciiii”?–za​py​tałTheo,wra​-

ca​jącponiąipod​pro​wa​dza​jącjąde​li​kat​niedodrzwi.

– My​ślę, że się za​ko​cha​łam… – Spoj​rza​ła na nie​go, bra​wu​ro​-

woba​lan​su​jącnadprze​pa​ściąipo​zwa​la​jącwy​brzmiećpraw​dzie
przez ten mo​ment trwa​ją​cy jed​no ude​rze​nie ser​ca – …w tym
pięk​nymdomu.

Niemia​łaświa​do​mo​ści,żejestob​ser​wo​wa​na,do​pó​kinieusły​-

sza​łaokla​sków.Ob​ró​ci​łasięizo​ba​czy​łani​ską,bar​dzoład​nąko​-
bie​tęwśred​nimwie​kusto​ją​cąwpro​gudomuzsze​ro​kimuśmie​-
chemnatwa​rzy.Pod​pie​ra​łasięcięż​konala​sce.

Iwtejkrót​kiejchwi​liBec​kynawła​sneoczyuj​rza​łagłę​bięmi​-

ło​ści,któ​raskło​ni​łaTheadoza​aran​żo​wa​niaca​łejtejma​ska​ra​dy.

Bo oto pod​szedł szyb​ko w stro​nę drzwi i za​gar​nął mat​kę

w uścisk, któ​ry był nie​wia​ry​god​nie de​li​kat​ny i bar​dzo, bar​dzo
tkli​wy.

– No, dość tego! – Ma​ri​ta Ru​shing czu​le wy​swo​ba​dza​ła się

zjegouści​sku,bypo​dejśćdoBec​ky.–Wresz​cieprzy​wio​złeśmi
tu praw​dzi​wą ko​bie​tę! Chodź no, moje dziec​ko, niech ci się
przyj​rzę!

–Oddłu​gie​gocza​suniewi​dzia​łemjejta​kiejszczę​śli​wej.
To była pierw​sza rzecz, któ​rą po​wie​dział do niej Theo kil​ka

go​dzin póź​niej, gdy Ma​ri​ta uda​ła się na noc do swo​ich apar​ta​-
men​tów,któ​remie​ści​łysięnapar​te​rze.Byłatobar​dzoszczę​śli​-
wa sy​tu​acja, bio​rąc pod uwa​gę fakt, że jesz​cze nie od​zy​ska​ła
peł​nejspraw​no​ścipowy​pad​ku.Ozna​cza​łototak​że,żenietrze​-
ba się było kryć z fak​tem, że za​ko​cha​ne go​łąb​ki nie dzie​lą ze
sobą sy​pial​ni. Ma​ri​ta może i była tra​dy​cjo​na​list​ką, ale Bec​ky
niesą​dzi​ła,żeniena​bra​ła​bypo​dej​rzeń,od​kry​wa​jąc,żejejmoc​-
nodo​świad​czo​nysynśpiwin​nejsy​pial​niniżmi​łośćjegoży​cia.

Bec​ky ob​ró​ci​ła się do nie​go, roz​dar​ta mię​dzy pra​gnie​niem

kon​ty​nu​owa​niakon​wer​sa​cjiachę​ciąpo​zby​ciasięgozprzy​dzie​-
lo​ne​go jej po​ko​ju, po​nie​waż wciąż jesz​cze nie otrzą​snę​ła się
z tych wszyst​kich piesz​czot, któ​ry​mi ob​sy​py​wał ją przez cały
wie​czór.

–Nieza​po​mnij–wy​szep​tałwpew​nymmo​men​cie,ajegocie​-

płyod​dechowie​wałjejucho,wzbu​dza​jącroz​ma​iteza​ka​za​nedo​-
zna​nia – że je​steś świa​tłem mo​je​go ży​cia i że nie mogę się od

cie​bieod​kle​ić…

Sie​dział wte​dy obok niej na ka​na​pie, pod​czas gdy na​prze​ciw

nich jego mat​ka pa​pla​ła ra​do​śnie, a z każ​de​go jej ge​stu i za​-
chwy​co​ne​gouśmie​chuprze​bi​ja​łaeks​cy​ta​cja.DłońTheanie​dba​-
lespo​czy​wa​łanaudzieBec​ky.Akie​dypró​bo​wa​łazłą​czyćnogi,
on na​tar​czy​wym ru​chem kciu​ka unie​moż​li​wiał jej tego ro​dza​ju
pru​de​ryj​nema​new​ry.

Uda​wa​liparę,aonniemiałżad​nychskru​pu​łówprzedroz​wi​-

ja​niemtegopo​my​słu.

Na każ​dym kro​ku czu​ła na so​bie to le​ni​we sza​re spoj​rze​nie.

Kie​dyjejdo​ty​kał,uda​wa​łomusiępro​wo​ko​waćwniejnaj​wyż​sze
psy​chicz​ne pod​nie​ce​nie, mimo że wi​dzia​ne z ze​wnątrz każ​de
jegodo​tknię​ciebyłolek​kiejakpiór​koide​li​kat​nejakszeptityl​-
koodro​bi​nęzbytdłu​gopo​zo​sta​wa​łowmiej​scach,któ​rebyłytyl​-
koodro​bi​nęzbytin​tym​ne.

– Je​stem za​sko​czo​na, że two​ja mat​ka nie była nie​co bar​dziej

cie​ka​wa oko​licz​no​ści na​sze​go spo​tka​nia. – Po​de​szła do okna
i wyj​rza​ła na ze​wnątrz, w roz​gwież​dżo​ną noc. Lek​ka po​świa​ta
księ​ży​caspa​da​łanalek​koko​ły​szą​cesiędrze​waikrze​wy.Wdali
da​wa​łosiędo​strzecci​che,nie​malnie​ru​cho​memo​rzeod​róż​nia​-
ją​ce się od nie​ba in​nym, nie​co głęb​szym od​cie​niem ciem​no​ści.
Mo​gła​bycałąwiecz​nośćspo​glą​daćnatenkra​jo​braz,gdy​bynie
obec​nośćThea.

Spoj​rza​łananie​goprze​lot​nieiznówob​ró​ci​łasięty​łem,opie​-

ra​jącsięookien​nypa​ra​pet.

– Cho​dzi mi o to, że co… zna​la​złeś ran​ne​go psa na po​bo​czu

dro​gi,kie​dyje​cha​łeśprzezwieś?Ijakosu​mien​nyoby​wa​telza​-
bra​łeśgodonaj​bliż​sze​gowe​te​ry​na​rza,któ​rymoka​za​łamsięja?

Theo spoj​rzał po​nu​ro, marsz​cząc brzmi. Oszu​ki​wa​nie mat​ki

nie przy​cho​dzi​ło mu ła​two, ale było war​to: rze​czy​wi​ście ni​g​dy
niewi​działjejta​kiejszczę​śli​wej.

Nieza​mie​rzałpo​zwo​lićni​ko​mudrę​czyćgowy​rzu​ta​misu​mie​-

niaztegopo​wo​du,azwłasz​czako​bie​cie,któ​rabyłatutyl​kodla
pie​nię​dzy.

Ci​choza​mknąłdrzwiipod​szedłdoniej.Prze​bra​łasięzjed​ne​-

go cho​ler​nie sek​sow​ne​go ubio​ru w inny, rów​nie sek​sow​ny. Nie
dzi​wił go brak po​dejrz​li​wo​ści jego mat​ki co do hi​sto​rii, któ​rą

opo​wie​dział,alejejbrakpo​dejrz​li​wo​ścicodotego,jaksek​sow​-
niemożewy​glą​daćwiej​skawe​te​ry​narz.

I nie cho​dzi​ło je​dy​nie o to, w jaki spo​sób mięk​ka, pro​sta su​-

kien​ka z rę​ka​wa​mi do łok​ci eks​po​no​wa​ła jej cia​ło. Sama w so​-
bie ta kiec​ka z tru​dem za​ła​py​wa​ła się na okre​śle​nie „sek​sow​-
na”.Nakaż​dejin​nejko​bie​ciewy​glą​da​ła​bypopro​stujakład​na,
dośćdro​gaje​dwab​nasu​kien​ka.Alenaniej…smu​kłośćjejta​lii,
za​okrą​gle​nie bio​der i zgrab​ne nogi w po​łą​cze​niu z tym wy​glą​-
demzdzi​wio​ne​gonie​wi​niąt​ka…

Prze​cze​sałwło​sypal​ca​miiza​trzy​małsięna​gleprzednią,za​-

glą​da​jącwjejja​sno​nie​bie​skieoczy.

– Dla​cze​go moja mama mia​ła​by wy​py​ty​wać, jak się po​zna​li​-

śmy? – za​py​tał szorst​ko, sta​ra​jąc się oprzeć po​ku​sie i nie spo​-
glą​daćwdółnakon​turjejcia​łary​su​ją​cysiępodprze​świ​tu​ją​cą
suk​nią.

–Tahi​sto​riawy​da​łamisiępopro​stumałopraw​do​po​dob​na–

od​burk​nę​ła Bec​ky, krzy​żu​jąc ra​mio​na i ucie​ka​jąc przed nim
wzro​kiem.

–Niebyłamniejpraw​do​po​dob​naniżwie​lein​nychmo​ichspo​-

tkańzko​bie​ta​mi.

–Naprzy​kład?
– Trzy lata temu ska​ka​łem ze spa​do​chro​nem i wy​lą​do​wa​łem

napolu,gdziekrę​co​nore​kla​męma​sła.Ak​tor​kabyławy​so​ką,ja​-
sno​wło​sąSzwed​kąinie​maljejnieroz​gnio​tłem,gdylą​do​wa​łem.
Cho​dzi​li​śmyzesobąpra​wietrzymie​sią​ce.Na​zy​wa​łasięIn​grid.

–Ate​razje​steśtu​tajzwsio​wąwe​te​ry​narz…
– Tak jak mó​wi​łem: ni​g​dy nie wi​dzia​łem mo​jej mamy szczę​-

śliw​szej.

–Bowie​rzywszczę​śli​weza​koń​cze​nie…
– Wiem, co so​bie my​ślisz, Bec​ky. Że je​stem okrut​ny, bo prę​-

dzejczypóź​niejMa​ri​taod​kry​je,żeniebę​dzieszczę​śli​we​goza​-
koń​cze​nia…

–Anieje​steśokrut​ny?–Za​nimpo​zna​łajegomat​kę,byładla

niej ja​kąś, nie​co abs​trak​cyj​ną, Ma​ri​tą Ru​shing. Te​raz była cu​-
dow​ną ko​bie​tą z krwi i ko​ści, po​grą​żo​ną w smut​ku, ale wciąż
go​to​wą ra​do​wać się na myśl, że jej syn się ustat​ku​je. Do​pie​ro
te​raz Bec​ky na​praw​dę zda​ła so​bie spra​wę, że rze​czy​wi​ście ko​-

gośoszu​ku​ją,ajed​no​cze​śniewciążpa​mię​ta​łaczu​łyuściskThea
ijegomat​kiiuczu​cie,żeonrobipopro​stucoś,cojegozda​niem
nadłuż​sząmetęoka​żesięko​rzyst​nedlajejsa​mo​po​czu​cia.–Za​-
po​mnij, że to po​wie​dzia​łam – wes​tchnę​ła. – Czy za​pla​no​wa​łeś,
cobę​dzie​myro​bićwwol​nymcza​sie?

Theo pla​no​wał pra​co​wać, jed​no​cze​śnie nad​zo​ru​jąc Bec​ky, by

miećpew​ność,żeza​cho​wady​stans.Chciał,byjegomat​kająpo​-
lu​bi​ła i by uwie​rzy​ła, że jej syn jest zdol​ny two​rzyć praw​dzi​we
re​la​cje.Za​le​ża​łomu,byod​zy​ska​łasiły,dzię​kicze​mumógł​byją
za​braćzpo​wro​temdoLon​dy​nu.Aza​ra​zemniechciał,byBec​ky
zbyt moc​no się z nią zwią​za​ła. W koń​cu nie bę​dzie sta​łym ele​-
men​temjegoży​cia.

Ranoza​mie​rzałprzej​rzećwszyst​kieszaf​ki,byzo​ba​czyć,ja​kie

trun​kiwnichznaj​dzie.Dzi​siej​sze​gowie​czo​rujegomat​kaogra​-
ni​czy​łasiędojed​nejlamp​kiwina.Mu​siałsięupew​nić,żekło​po​-
tyzpi​ciembyłychwi​lo​wąsła​bo​ścią,aniepro​ble​memwy​ma​ga​-
ją​cymin​ter​wen​cji.

Jed​nakpy​ta​nieBec​kyspra​wi​ło,żepo​mię​dzymy​śle​niemorze​-

czachdozro​bie​niairoz​ma​itychzo​bo​wią​za​niachprzedar​łasię–
jakwy​trwa​łychwastro​sną​cymię​dzykrze​wa​miróżywpo​szu​ki​-
wa​niuświa​tłaipo​wie​trza–jesz​czejed​na,na​głamyśl…

Wol​ne.
Dwaty​go​dniewol​ne​go.
– Jest tu wie​le rze​czy do zo​ba​cze​nia. Mo​że​my się za​jąć eks​-

plo​ra​cją.

Bec​kyspoj​rza​łananie​goza​alar​mo​wa​na.
–Eks​plo​ra​cją?
–Tymwła​śnieza​zwy​czajzaj​mu​jąsiępary,gdyjadąra​zemna

wa​ka​cje.

–Alemynieje​ste​śmyparą–nie​spo​koj​nieza​uwa​ży​łaBec​ky.
–Płyńzprą​dem,Bec​ky.
–Ła​twocimó​wić.
–Tozna​czy?
–Nic–wes​tchnę​ła.Ła​twomubyłocie​szyćsięchwi​lą.Niebył

w to za​an​ga​żo​wa​ny emo​cjo​nal​nie. Pod​czas gdy ona nie​mal nie
byławsta​niespoj​rzećzbokuizdy​stan​so​waćsiędotego,coro​-
bi​li.Samoprze​by​wa​niewjegoto​wa​rzy​stwiena​ra​ża​łojąnazra​-

nie​nie.Wy​obra​ża​łaso​bie,jakbytobyło,gdy​bybylipraw​dzi​wą
parąigdy​byrze​czy​wi​ściewy​je​cha​lipoto,byra​zemcośpo​zwie​-
dzać. My​śla​ła, jak jej do​ty​kał, a ona mia​ła wra​że​nie, że to
wszyst​kopraw​da,żenieod​gry​wa​jążad​ne​goprzed​sta​wie​nia…–
Imu​siszskoń​czyćztymima​can​ka​mi.

–Ja​ki​mi„ma​can​ka​mi”?–wy​mru​czałTheoni​skimgło​sem.
–Wiesz,comamnamy​śli.–Spoj​rza​łananie​gobun​tow​ni​czo,

aonsięuśmiech​nął:po​wo​li,hip​no​ty​zu​ją​co.

– To nie były żad​ne ma​can​ki. Co in​ne​go to… – Po​ło​żył pa​lec

wska​zu​ją​cy na jej most​ku i zje​chał nim w de​kolt jej suk​ni, po
czym za​trzy​mał się w za​głę​bie​niu mię​dzy jej pier​sia​mi, któ​re
wzno​si​łysięiopa​da​łyjakpobie​gu.–Tosąpraw​dzi​wema​can​ki.
Aletakniero​bi​łem,praw​da?

–Theo,pro​szę….
–Lu​bię,kie​dymniebła​gasz….
–Nieotocho​dzi.Cho​dzioto,że…
Wci​snąłpa​lecjesz​czegłę​biej,podbiu​sto​noszbezra​mią​czek,

i de​li​kat​nie pie​ścił skó​rę jej most​ka, tak że czu​ła, jak jej sut​ki
bo​le​śniewbi​ja​jąsięwbiu​sto​nosz,tak​żedo​ma​ga​jącsięaten​cji.

– To trans​ak​cja biz​ne​so​wa – do​koń​czy​ła szep​tem, od​su​wa​jąc

się,aleniedośćsta​now​czoiszyb​ko,byunik​nąćjegozdra​dziec​-
kiejpiesz​czo​ty.

– Wiem, ale ja nie po​tra​fię ode​rwać od cie​bie oczu, Bec​ky.

Atam,gdziewę​dru​jąmojeoczy,po​dą​ża​jąteżmojeręce.

–Obie​ca​łeś.
–Wca​lenie.–Cof​nąłsięokrokzwi​docz​nąnie​chę​cią.–Je​śli

niechcesz,że​bymciętakdo​ty​kał,toprze​sta​nę,alegdyrzu​casz
michył​kiemta​kiego​rą​cespoj​rze​niaalboob​li​zu​jeszwar​gi,jak​-
byś chcia​ła mnie schru​pać, to nie mo​żesz ocze​ki​wać, że będę
trzy​małręceprzyso​bie.

–Niero​biętegoce​lo​wo!
Theo spu​ścił oczy, wa​żąc sub​tel​ny prze​kaz, któ​ry przy​nio​sły

mu jej sło​wa. To, że nie ro​bi​ła tego ce​lo​wo ozna​cza​ło, że wal​-
czy​ła ze sobą, by wy​trwać przy po​sta​wio​nym przez sie​bie wa​-
run​ku.Coozna​cza​ło,żewciążpra​gnę​łagorów​niemoc​nojakon
jej,alebyłado​brądziew​czy​ną,któ​rejwro​dzo​nyko​deksetycz​ny
niepo​zwo​lił​bynaprzy​pad​ko​wysekszmęż​czy​zną,zktó​rymnie

wią​za​łaprzy​szło​ści.Ule​głarazinieza​mie​rza​ławię​cej.

Aonrwałsię,byjejdo​tknąć.Pra​gnąłtegotak​żewchwi​li,gdy

zde​cy​do​wał się z nią znów skon​tak​to​wać, i nie prze​stał, mimo
żejegowła​snywe​wnętrz​nygłosna​ka​zy​wałmuostroż​ność.

Aprzy​naj​mniejna​po​mi​nałdoza​cho​wa​niawła​snejgod​no​ści…

Iry​tu​ją​cy gło​sik, któ​ry przy​po​mi​nał mu, że ni​g​dy wcze​śniej nie
uga​niał się za ko​bie​ta​mi i że nie było po​wo​du, by te​raz za​czął
zanimiga​niać.

–Aleitaktoro​bisz–wy​po​mniałci​cho.Po​temuniósłręcedo

górywge​ściepod​da​niaiwło​żyłjedokie​sze​nispodni.–Aje​śli
bę​dziesztakro​bić,tonieocze​kuj,żepo​zo​sta​nęnatonie​wraż​li​-
wy…

ROZDZIAŁÓSMY

Osiemdnipoichprzy​jeź​dzieBec​kyobu​dzi​łasięzpa​ra​li​żu​ją​-

cym bó​lem gło​wy, ła​ma​niem w ko​ściach i po​sma​kiem go​rącz​ki
wustach.

I po raz pierw​szy, od​kąd się​ga​ła pa​mię​cią, z za​do​wo​le​niem

po​my​śla​ła, że prze​zię​bie​nie czy gry​pa lub inny wi​rus za​trzy​ma
ją w łóż​ku na dwa​dzie​ścia czte​ry go​dzi​ny. Po​trze​bo​wa​ła tego,
po​nie​ważostat​niekil​kadnibyłonaj​słod​sząztor​tur.

Theowy​ło​żyłkar​tynastół.Onausta​no​wi​łare​gu​ły,aonchłod​-

noispo​koj​nieza​pew​niłją,żeza​mie​rzajeigno​ro​wać.

Spo​dzie​wa​łasięza​temsztur​muizbro​iłasię,bygoode​przeć.

Za​miast amu​ni​cji mia​ła w za​na​drzu mnó​stwo pod​szy​tych gnie​-
wemna​po​mnień,ob​łud​nychpo​uczeńisłówobu​rze​nianato,że
od​wa​żyłsięigno​ro​waćjejży​cze​nia.

Ależad​ne​gosztur​muniebyło.
Usta​ła za to część tych in​tym​nych do​tknięć, któ​ry​mi za​sy​py​-

wałjąpierw​sze​godnia.Czu​łanaso​biejegowzrok–le​ni​wą,roz​-
myśl​ną piesz​czo​tę, któ​ra draż​ni​ła jej zmy​sły, ale nie było już
tychna​tręt​nychpal​cównaskó​rze.Wdo​dat​kupoko​la​cji,kie​dy
prze​no​si​li się do jed​ne​go z sa​lo​nów na dole, czę​sto sia​dał na​-
prze​ciw​koniej,zno​ga​miroz​su​nię​ty​mi,zrę​ko​maspo​czy​wa​ją​cy​-
mi na udach i w zre​lak​so​wa​nej po​zie. A jed​no​cze​śnie ten jego
wy​glądbyłdlaniejagre​syw​niealar​mu​ją​cy.

Trud​nojejbyłoode​rwaćodnie​gooczy.
Alecią​głeprze​by​wa​nieznim…byłowy​czer​pu​ją​ce.Czu​łasię

tak, jak​by nie mo​gła prze​stać się mieć na bacz​no​ści, choć jed​-
no​cze​śnieza​czę​łasięjużza​sta​na​wiać,czyTheojed​nakniestra​-
ciłza​in​te​re​so​wa​nianią.

Anaj​bar​dziejza​nie​po​ko​iłjąwtymwszyst​kimfakt,żesiętym

przej​mo​wa​ła.

Za​miastczućulgę,żeniemusigowciążod​trą​cać,tę​sk​ni​łaza

tymichwi​la​mi,gdymia​ławra​że​nie,żesiędlanie​goli​czy,przy​-

naj​mniejnatympod​sta​wo​wym,fi​zycz​nympo​zio​mie.

Sama się przy​ła​pa​ła, i to nie raz, na tym, że po​chy​la się, by

wziąć coś ze sto​łu, wie​dząc, że Theo przez mgnie​nie oka do​-
strze​żede​li​kat​nyko​ron​ko​wybiu​sto​nosz,któ​ryle​d​womie​ściłjej
pier​si.

Dla​te​go to prze​zię​bie​nie przy​cho​dzi​ło w samą porę – po​trze​-

bo​wa​łacza​su,bysiępo​zbie​rać.

Za​dzwo​ni​ła do Thea. Ode​brał po trze​cim sy​gna​le i, mimo że

niebyłojesz​czena​wetszó​stejtrzy​dzie​ści,brzmiałtak,jak​byod
wie​lugo​dzinniespał.

–Dla​cze​gowsta​łaśtakwcze​śnie?–Tobyłyjegopierw​szesło​-

waiBec​kynie​malsięuśmiech​nę​ła,po​nie​ważprzyca​łejfru​stra​-
cji, któ​rą w niej wy​wo​ły​wał, przy​zwy​cza​iła się też do pew​nych
jegocech.Ta​kichjakzu​peł​nybraktak​tu.

–Aty?–od​par​ła.
– A jak my​ślisz? – W po​ko​ju słu​żą​cym mu za ga​bi​net Theo

ode​pchnąłsięodgład​kie​gome​ta​lo​wo-drew​nia​ne​gobiur​kaiob​-
ró​ciłsięwstro​nęoknasię​ga​ją​ce​goodpod​ło​gidosu​fi​tu.

Nieprzy​szładonie​go.
Głę​bo​koiszcze​rzewie​rzył,żeBec​kypęk​nie.Wkoń​cuwi​dział

błyskżą​dzywtychświe​tli​stychoczachidla​te​gonieprzy​wią​zy​-
wałwagidojejsłów.

Nie znał za​sad tej kon​kret​nej gier​ki i po​stę​po​wał ostroż​nie.

Zde​cy​do​wałsiępo​wie​dziećto,comiałdopo​wie​dze​nia,alenie
za​mie​rzał na nią na​ci​skać. Je​śli chcia​ła od​gry​wać tę ko​me​dię,
przy​stro​jo​nawsza​tyzcno​ty,niechtakbę​dzie–prę​dzejczypóź​-
niejprze​sta​nieuda​wać.

Osta​tecz​nieznałko​bie​ty.
Znał tak​że moc do​bre​go sek​su. To był god​ny prze​ciw​nik dla

wszel​kichwa​hań,wąt​pli​wo​ściczynie​wcze​snychskru​pu​łów.

Aichseksbyłdo​bry.Naj​lep​szy.
Nie​ste​ty źle od​czy​tał sy​tu​ację i, przy​jąw​szy pew​ną po​sta​wę,

byłska​za​nyalbonaoko​pa​niesięnaswo​jejpo​zy​cji,alboza​ry​zy​-
ko​wa​nieby​ciazu​peł​nymcie​nia​sem,je​ślipęk​niejakopierw​szy.

Za​czy​na​ło mu to cią​żyć. Oby​dwo​je byli do​ro​śli, do cho​le​ry!

Jużwcze​śniejzesobąspa​li!Niepo​trze​bo​wa​liro​bićpod​cho​dów
i po​wo​li uwo​dzić się na​wza​jem! W do​dat​ku jego mat​ka była

wsiód​mymnie​bie,cie​szącsięwi​do​kiemsynazwią​za​ne​gozko​-
bie​tą,któ​rąak​cep​to​wa​ła.

Dotegowszyst​kie​godo​cho​dzi​łojesz​czepo​żą​da​nieiTheonie

mógłzro​zu​mieć,dla​cze​gojestska​za​nynazim​neprysz​ni​cedwa
razy dzien​nie i na kło​po​ty z kon​cen​tra​cją przy pra​cy, pod​czas
gdywszyst​komo​gło​bybyćta​kiepro​ste.

Ate​raz,sły​szącjejgłosprzezte​le​fon,niemógłpo​wstrzy​mać

swo​jej wy​obraź​ni przed pro​du​ko​wa​niem ob​ra​zów Bec​ky w ne​-
gli​żu, z cia​łem jesz​cze roz​grza​nym od snu. Albo za​kry​tej od
stópdogłówwik​to​riań​skąko​szu​ląnoc​ną,zna​ko​mi​ciepa​su​ją​cą
dojejsza​lo​ne​goza​ka​zusek​su…

Obateob​ra​zydzia​ła​łynanie​gorów​niemoc​no.
– Pra​cu​ję – po​wie​dział, uno​sząc się z lek​ka z krze​sła, by tro​-

chęulżyćbo​le​sne​muuci​sko​wiwkro​czu.

– Czy ty w ogó​le cza​sem sy​piasz, Theo? – za​py​ta​ła z roz​tar​-

gnie​niem.

–Uni​kamspa​nia.Tostra​tacza​su.Czytodla​te​goza​dzwo​ni​łaś

domnieo…szó​stejtrzy​dzie​ścirano?Żebyspraw​dzić,czyod​po​-
wied​niosięwy​sy​piam?

–Dzwo​nię,bo…Oba​wiamsię,żedzi​siajod​pa​dam.
–Dla​cze​go?Oczymtymó​wisz?
–Obu​dzi​łamsięzestrasz​nymbó​lemgło​wyiła​ma​niemwko​-

ściach.My​ślę,żesięprze​zię​bi​łam.Topew​nieniepo​trwadłu​go,
ale je​śli nie masz nic prze​ciw​ko, zo​sta​nę dziś w łóż​ku, po​rząd​-
niesięwy​śpięiju​tronapew​nopo​czu​jęsięle​piej.

–Oczy​wi​ście,wy​leżsię,Bec​ky.Kie​dyAnaprzyj​dzie,przy​ślęją

docie​biezczymśdoje​dze​nia.

Bec​kynie​chęt​niewy​bu​dza​łasięzesnuza​kłó​ca​ne​goprzezgo​-

rącz​kę. Dwie go​dzi​ny wcze​śniej wzię​ła parę ta​ble​tek i te​raz
czu​ła, że za​czy​na​ją dzia​łać, ale wciąż po​trze​bo​wa​ła wol​ne​go
dnia,bydojśćdosie​bie.

Nieodrazuzo​ba​czy​łaThea.Za​sło​ny–gru​be,cięż​kie,za​pro​-

jek​to​wa​ne po to, by kom​plet​nie za​ciem​nić po​kój – były za​cią​-
gnię​te.

Jejza​spa​neoczyspo​czę​łynazna​nychjejjużme​blach,po​tem

unio​sły się w stro​nę szklan​ki z wodą na noc​nym sto​li​ku, po​-

tem…

–Obu​dzi​łaśsię.
Ser​ce Bec​ky pod​sko​czy​ło, usta otwar​ły się ze zdzi​wie​nia, za​-

nimpo​rywnie​uza​sad​nio​nejpru​de​riispra​wił,żena​cią​gnę​łapo​-
ścielażpodsamąszy​ję.

Ku​pu​jąc nową gar​de​ro​bę, za​sza​la​ła tak​że z bie​li​zną. To,

w czym spa​ła, skła​da​ło się z kil​ku ka​wał​ków ko​ron​ki i nie​mal
ni​cze​go wię​cej. Trud​no by​ło​by zna​leźć jesz​cze więk​sze prze​ci​-
wień​stwo jej do​mo​wej, wy​god​nej, cie​płej i prak​tycz​nej pi​ża​my,
jakąno​si​łaprzezostat​nichdwa​dzie​ściasie​demlat.

–Cotyturo​bisz?–za​py​ta​ła.
– Przy​by​łem z mi​sją mi​ło​sier​dzia do cho​rej. Co chcia​ła​byś

zjeść?

– Pro​szę, nie rób Anie kło​po​tu. Nie chcę, żeby przy​no​si​ła mi

śnia​da​nie do łóż​ka, jak​bym była ja​kąś pa​niu​sią. Po pro​stu po​-
trze​bu​jęspę​dzićdzieńwłóż​kuiju​trojużbędęnano​gach.

–Akie​dybę​dzieszwłóż​ku,two​jądie​tąsłu​żą​cąpo​wro​to​wido

zdro​wia bę​dzie gło​dze​nie się? Bo nie chcesz za​wra​cać gło​wy
go​spo​si? – iro​ni​zo​wał z uśmie​chem, a po​tem do​dał, ma​cha​jąc
ręką: – Zresz​tą to nie ma zna​cze​nia. Ana ma wol​ne. Też jest
cho​ra.Pew​niedo​padłwastensamwi​rus.

–Atwo​jamama?Niemówmi,żeonateżtozła​pa​ła…
–Naszczę​ścienie,aleode​sła​łemjądoFlo​rynadwadni.Zjej

zdro​wiem wciąż jest kru​cho, le​piej, żeby do tego wszyst​kie​go
niezła​pa​łagry​py.

–Pew​nietybę​dzieszna​stęp​ny–po​wie​dzia​łapo​nu​roBec​ky.
–Jani​g​dyniecho​ru​ję.Do​bra,skła​dajza​mó​wie​nienaśnia​da​-

nie.

Więcwdomubyłtyl​koTheo.Niemia​łapo​wo​dudoobaw,po​-

nie​waż gdy​by wciąż chciał ją pro​wo​ko​wać, ro​bił​by to dużo
wcze​śniej.Alejegogroź​ba,żenieza​mie​rzaza​po​mniećosek​sie,
oka​za​łasiępróż​na.

A te​raz bied​ny chło​pak czu​je się zo​bo​wią​za​ny, by się nią za​-

jęć,choćpew​niewo​lał​bypra​co​wać,ma​jącwol​nydzieńodnad​-
zo​ro​wa​niamat​kiiodto​wa​rzy​sze​niaswo​jej„dziew​czy​nie”wroli
en​tu​zja​stycz​ne​goko​chan​ka.

– My​ślę, że rze​czy​wi​ście po​win​nam coś zjeść. Je​śli mam być

szcze​ra,topra​wieniespa​łamwnocy.

Theouniósłbrwi.Koł​drazsu​nę​łasięodro​bi​nę;Bec​kyniebyła

ubra​na w za​kry​wa​ją​cą wszyst​ko wik​to​riań​ską ko​szu​lę noc​ną,
jak by się tego spo​dzie​wał. W rze​czy​wi​sto​ści te cie​niut​kie ra​-
miącz​kasu​ge​ro​wa​łyzu​peł​nieinnytypubio​ru.

–Więccobyśzja​dła?–za​py​tał,sku​pia​jącsięnajejza​czer​wie​-

nio​nejtwa​rzy.

–Możejaj​kowko​szul​ce–wy​mam​ro​ta​łaBec​ky.–Ito​sty.Może

teżtro​chęsma​żo​nejszyn​ki,alenienaole​ju,tyl​konaodro​bi​nie
ma​sła.Pro​te​inypo​win​nymipo​mócwy​zdro​wieć.Adotegoja​kiś
sok,je​ślijest…Za​uwa​ży​łam,żeAnauży​wawy​ci​skar​kidopo​ma​-
rań​czy…Imożeteżtro​chęher​ba​ty…

–Zro​bi​łaśzwrotostoosiem​dzie​siątstop​niodnie​by​ciagłod​ną

inie​chę​ciprzedro​bie​niemko​muśkło​po​tu–po​skar​żyłsięTheo,
aBec​kyuśmiech​nę​łasiędonie​gosłod​koiprze​pra​sza​ją​co.

– Zro​zu​miem, je​śli nie chce ci się ro​bić mi śnia​da​nia, Theo.

Niesą​dzę,byzda​rza​łocisiępie​lę​gno​waćja​kąśko​bie​tę.Wła​ści​-
wietozga​du​ję,żeżad​naztwo​ichby​łychni​g​dyniemia​łaod​wa​-
giza​cho​ro​wać,gdytyby​łeśwpo​bli​żuimo​głeśtozo​ba​czyć.

– To zaś – od​parł gład​ko Theo – po​ka​zu​je, jak wy​jąt​ko​wa je​-

steś,praw​da?Bo​wiemje​stemtu​taj,go​to​wybyćtwymnie​wol​ni​-
kiem,gdyje​steśprzy​ku​tadołóż​ka.

Bec​kyza​czer​wie​ni​łasię.Wie​dzia​ła,dla​cze​gotubył.Za​pew​ne

jego mat​ka po​wie​dzia​ła mu, że po​wi​nien się nią do​brze za​jąć.
Ma​ri​ta taka była. Mia​ła wy​ide​ali​zo​wa​ny i ro​man​tycz​ny ob​raz
mi​ło​ści, bo sama ta​kiej do​świad​czy​ła. Tak na​praw​dę nie mia​ła
po​ję​cia,jakcy​nicz​nybyłwtychkwe​stiachjejsyn.

–Wy​star​czymisamtost.–Tyl​kotylebyławsta​nieod​po​wie​-

dziećwo​becjegochło​du.

– Nie śmiał​bym pani po​zba​wiać od​po​wied​niej stra​wy, któ​ra

po​zwo​li prze​zwy​cię​żyć prze​zię​bie​nie. – Theo uśmiech​nął się
i żar​to​bli​wie za​sa​lu​to​wał. – Czy chcia​ła​by pani jesz​cze coś do​-
daćdoza​mó​wie​nia?Czyra​czejpo​wi​nie​nemwyjść,pókije​stem
wsta​niemupo​do​łać?

Gdywy​szedłzpo​ko​ju,Bec​kypo​zwo​li​łaso​bienauśmiech.
Tra​fiał do niej na tak wie​le spo​so​bów i jed​nym z nich było

jegopo​czu​ciehu​mo​ru.Po​tra​fiłbyćrów​nieiro​nicz​ny,coroz​bra​-

ja​ją​cyiobiece​chyna​razsta​no​wi​łyza​bój​czypa​kiet.

Przy​po​mi​na​nieso​bie,jakajesttakna​praw​dęichsy​tu​acjaico

wrze​czy​wi​sto​ścidoniejczuł,sta​no​wi​łocią​głewy​zwa​nie.

Opie​ra​jącsięzpo​wro​temnapo​dusz​kach,za​sta​no​wi​łasię,czy

niepo​win​nasięprze​braćwcośbar​dziejod​po​wied​nie​go,alepo​-
temuświa​do​mi​łaso​bie,żeprze​pa​ko​wu​jącsięunie​gowpo​śpie​-
chu,lek​ko​myśl​niepo​mi​nę​ławszyst​ko,cochoćtro​chęprzy​po​mi​-
na​łosen​sow​nąodzież.

Theo po​wró​cił w cią​gu nie​ca​łych dwu​dzie​stu mi​nut z tacą.

Trą​cił ra​mie​niem uchy​lo​ne drzwi sy​pial​ni, na wpół ocze​ku​jąc,
że za​sta​nie ją sie​dzą​cą sztyw​no na krze​śle, ubra​ną w tę swo​ją
sek​sow​nąbie​li​znę.Jed​nak​żewciążtkwi​ławłóż​kuzpo​ście​ląsu​-
ro​wopod​cią​gnię​tąpodra​mio​na.

–Two​jeśnia​da​nie.
Po​ło​żyłtacęnajejko​la​nachiprzy​cią​gnąłkrze​słodołóż​ka,by

usiąśćobokniej.

–Niemu​siszzo​sta​wać.–Bec​kyspoj​rza​łazza​kło​po​ta​niemna

bre​ję na swo​im ta​le​rzu: jaj​ko i szyn​ka prze​kształ​ci​ły się w coś
trud​ne​godozi​den​ty​fi​ko​wa​nia.

–Go​to​wa​niejaj​kawko​szul​ce–za​uwa​żyłnon​sza​lanc​koTheo–

niedokoń​capo​szłozgod​niezpla​nem.Mu​sia​łembyćkre​atyw​-
ny….

Bec​ky za​sta​na​wia​ła się, jak utrzy​mać koł​drę na miej​scu

wcza​sieje​dze​nia.Pró​bo​wa​ła,alepo​ścielstop​nio​wozsu​wa​łasię
co​razni​żej.

Zeswo​jejuprzy​wi​le​jo​wa​nejpo​zy​cjitużprzyłóż​ku,Theoczuł

sięjakpod​glą​dacz,pa​trzącnamięk​ką,je​dwa​bi​stągład​kośćjej
ra​mion i ple​ców. Roz​ma​wiał, by nie wpaść w trans, po​nie​waż
byłocośhip​no​tycz​ne​gowru​chujejło​pa​tek,gdyzmia​ta​łaśnia​-
da​niezta​le​rza.

Bec​kyczu​łanaso​bietenie​po​ko​ją​ce,srebr​no​sza​reoczyipo​-

nad sła​bo​ścią wy​wo​ła​ną go​rącz​ką do​mi​no​wa​ło w niej uczu​cie
bli​sko​ściza​gro​że​nia.Gdyzja​dłaostat​nikęsista​ran​nieodło​ży​ła
nóż i wi​de​lec na ta​lerz, spoj​rza​ła w dół i za​uwa​ży​ła, że koł​dra
zsu​nę​ła się do​sta​tecz​nie, by dać Theo zna​ko​mi​ty wi​dok na jej
ko​ron​ko​wytop,spodktó​re​goprze​bi​ja​łabla​daskó​ra.

To było jak igra​nie z ogniem i Bec​ky nie wie​dzia​ła, dla​cze​go

torobi.Takdłu​gobyłasil​na.Po​go​dzi​łasięztym,żestra​ciłza​in​-
te​re​so​wa​nie nią. Wy​rzu​ca​ła so​bie głu​po​tę, że się w nim za​ko​-
cha​ła i za​cho​wy​wa​ła czuj​ność, by jesz​cze bar​dziej się nie spa​-
rzyć.

Alete​razczu​łanaso​biejegooczy,atensu​ge​styw​nygłoswjej

gło​wie,któ​re​gopo​słu​cha​łanasa​mympo​cząt​ku,któ​rypod​ku​sił
ją, by do​tknę​ła pło​mie​nia i po​szła do łóż​ka z Theo, znów ro​bił
swo​jeibu​rzyłsys​temobron​ny,któ​ryso​biesta​ran​niezbu​do​wa​-
ła.

Cóż,za​ko​cha​łasięwnim.Tobyłanaj​głup​szarzecz,jakąkie​-

dy​kol​wiekzro​bi​ła.Alete​razzma​ga​łasięzesobąipil​no​wa​ła,by
się do niej nie zbli​żał. Czy przy​nio​sło jej to coś do​bre​go poza
uczu​ciem mo​ral​nej sa​tys​fak​cji? Czy jest szczę​śli​wa? Czy Theo
stałsiędzię​kitemumniejku​szą​cy?

Z taką de​spe​ra​cją sta​ra​ła się chro​nić przed dal​szym zra​nie​-

niem,żedo​pro​wa​dzi​łasięnaskrajza​ła​ma​nianer​wo​we​go.

–Dzię​ku​ję,bar​dzosmacz​ne.–Usły​sza​ławswo​imgło​siener​-

wo​wy, gar​dło​wy ton, któ​ry trud​no było źle zin​ter​pre​to​wać,
i szyb​ko spoj​rza​ła na Thea, gdy od​sta​wiał tacę. Kie​dy znów
opar​łasięopo​dusz​ki,nierzu​ci​łasięna​cią​gaćzpo​wro​temkoł​-
drę.

Uda​wa​łanie​świa​do​mość,przy​my​ka​jącoczyzminączło​wie​ka

bło​go na​je​dzo​ne​go. Była bar​dziej głod​na, niż są​dzi​ła, a to ja​-
jecz​ne coś, któ​re jej za​ser​wo​wał, oka​za​ło się dużo smacz​niej​-
sze,niżsięspo​dzie​wa​ła.

Otwo​rzy​łajed​nooko,byzo​ba​czyć,jakTheogó​ru​jenadnią,ze

skrzy​żo​wa​ny​mira​mio​na​mi,zwy​ra​zemtwa​rzy,zktó​re​gotrud​no
byłocośwy​czy​tać.

Lek​kood​sło​niłza​sło​nyidopo​ko​juwpa​da​łosło​necz​nepa​smo,

po​zo​sta​wia​jącresz​tępo​miesz​cze​niawcie​niu.Kątpa​da​niaświa​-
tła uwy​dat​niał jego ostre ko​ści po​licz​ko​we i za​okrą​gle​nie jego
zmy​sło​wych ust. Pa​trzył na nią z nie​prze​nik​nio​nym wy​ra​zem
twa​rzy, ale wie​dzia​ła, nad czym się na​my​śla, i po​do​ba​ło jej się
to.

–Cotoznówzagier​ki?–za​py​tałmięk​koTheo.
–Niewiem,oczymmó​wisz.

– Na​praw​dę, Bec​ky? Pew​nie dla​te​go, że czu​jesz się zbyt sła​-

bo,bymy​ślećlo​gicz​nie?

–Czu​jęsięnie​cole​piej,od​kądcośzja​dłam,dzię​ku​ję.
–Itotłu​ma​czytwo​jena​głeod​prę​że​nie?
Bec​ky nic nie po​wie​dzia​ła, ale ich oczy spo​tka​ły się i żad​ne

niebyłowsta​nieod​wró​cićwzro​ku.

DlaTheawszyst​kowy​da​wa​łosiędziaćwzwol​nio​nymtem​pie

– pa​trzył, jak ciem​nie​ją jej tur​ku​so​we oczy, słu​chał, jak jej od​-
dechprzy​śpie​szał.

Jegowzwódbyłjakwy​ku​tyzesta​liiwy​raź​niery​so​wałsiępod

lek​ki​mispodnia​michi​no.

Opuść nie​co oczy, la​lecz​ko – po​my​ślał – a zo​ba​czysz, jaki je​-

stemna​krę​co​ny.

Zro​bi​łato.
Itoteżre​je​stro​wałnie​malklat​kapoklat​ce,po​dob​niejaksce​-

nę,wktó​rejczub​kiemję​zy​kale​ciu​teń​kozwil​ży​łapeł​neusta.Jej
wło​sy,roz​sy​pa​nenabia​łychpo​dusz​kachwo​kółra​mion,byłydzi​-
kieisplą​ta​ne,isza​le​niepro​wo​ku​ją​ce.

–Seksjestwy​klu​czo​ny–przy​po​mniałjejszorst​kimidrżą​cym

to​nem.

–Totyzre​zy​gno​wa​łeśzma​ca​nek–wy​po​mnia​łabeztchu.
–Zgod​nieztwo​impo​le​ce​niem.
–Wiem,ale…
–Pró​bu​jeszmniespro​wo​ko​wać,że​bymcipo​wie​dział,żezro​-

bi​łem to wbrew so​bie? Je​śli tak, to nie mu​sisz dłu​go cze​kać,
żebytousły​szeć.Nie​ustan​niepra​gną​łemciędo​ty​kać…Pra​gną​-
łemciępowy​jeź​dziezCot​swoldsinieprze​sta​łemciępra​gnąć.
Tobyłonie​zno​śne:pa​trzećiniemócciędo​tknąć.Czytomniej
wię​cejchcia​łaśusły​szeć?

Bec​kypo​my​śla​ła,żechcia​ła​byusły​szećdużo,dużowię​cej.Ale

nieusły​sza​ła​bynicpo​nad„pra​gnę”,adośćjużmia​łauda​wa​nia
przedsobą,żemożesiętemuopie​rać,boonni​g​dyniepo​wiejej
„ko​cham”.

Byłanatozbytsła​ba.
Mia​łaspę​dzićtujesz​czekil​kadniibyłazbytsła​ba,bysta​rać

siębyćsil​ną.

–Mniejwię​cej–zgo​dzi​łasięBec​ky.Opu​ści​łakoł​drę,od​sła​nia​-

jącko​ron​ko​wynon​sens,któ​rymia​łanaso​bieiktó​ryni​cze​gonie
za​kry​wał.Przezma​te​riałwi​daćbyłojejró​żo​wesut​kiorazciem​-
nycieńmię​dzyuda​mi.

Jegooczybyłyprak​tycz​nieczar​neodnie​skry​wa​ne​gopo​żą​da​-

nia.

–Bec​ky.–Theole​d​woroz​po​znałswójgłos.–Jestcoś,comu​-

siszwie​dzieć.

Wszyst​kietepół​praw​dymia​łyswo​jekon​se​kwen​cje,zktó​ry​mi

bę​dzie się mu​siał zmie​rzyć, ale po​win​na wie​dzieć, że na tym
świe​cie nie ma cze​goś ta​kie​go jak zbieg oko​licz​no​ści, po​win​na
znaćpraw​dęoswo​imdomu.To,cowy​da​wa​łosiędo​brympo​my​-
słem,gdypo​ja​wiłsięnajejpro​gu,te​razzda​wa​łomusięniedo
po​my​śle​nia.

– Nic nie mów – wtrą​ci​ła szyb​ko Bec​ky. Wie​dzia​ła, co chciał

po​wie​dzieć: ko​lej​ne z tych swo​ich ostrze​żeń, odzie​ra​ją​cych to,
co mie​li te​raz zro​bić, z głęb​sze​go zna​cze​nia. Nie chcia​ła tego
sły​szeć. – Mamy jesz​cze kil​ka dni, za​nim po​dą​ży​my w swo​je
stro​ny. Nie bę​dzie​my się wię​cej wi​dzieć, więc ni​cze​go nie mu​-
siszwy​ja​śniać.Mo​że​my…popro​stucie​szyćsiętym,cojestte​-
raz.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Po​wie​dział​byjej.Oczy​wi​ście,żetak.Tyleżejejte​razniein​te​-

re​so​wa​ły dłu​gie opo​wie​ści o tym, jak po​ja​wił się w jej domu
idla​cze​go.

Aonniebyłażtakza​in​te​re​so​wa​nynisz​cze​niemna​stro​ju,cho​-

ciażzro​bił​byto,gdy​bygoniezby​ła.

Pło​nę​łazna​mięt​no​ści.
Ionpło​nął.
Roz​mo​wa za​bra​ła​by zbyt wie​le cza​su, pod​czas gdy obo​je

chcie​lizro​bićtakwie​le.

Pod​szedł do okna i za​cią​gnął za​sło​ny, po​grą​ża​jąc po​kój

w ciem​no​ściach. Mu​siał bar​dziej się kon​tro​lo​wać. Przez kil​ka
se​kundpa​trzyłnaniązda​le​ka.

Apo​tembar​dzopo​wo​liza​cząłsięroz​bie​rać.Ro​biłtobar​dziej

dlasie​bieniżdlaniej.Kil​kazbytszyb​kichru​chówibę​dziemu​-
siał wziąć ją szyb​ko i moc​no, a tego nie chciał. Chciał cie​szyć
się każ​dą se​kun​dą – sma​ko​wać jej cia​ło i za​pa​mię​tać, ja​kie
uczu​ciewzbu​dzapodjegoeks​plo​ru​ją​cy​miusta​miidłoń​mi.

Bec​kyunio​słasięnałok​ciachipa​trzy​ła,jakzmie​rzałkuniej.

Byłfi​zycz​nymide​ałem.Smu​kłyimu​sku​lar​ny,sil​ny.Typmęż​czy​-
zny, któ​ry za​wsze bę​dzie zwy​cięz​cą w ulicz​nej bój​ce. Mo​gła​by
pa​trzećnanie​gownie​skoń​czo​ność.

Pło​nę​ładlanie​go.Unio​słarękęido​tknę​łajegoprzy​ro​dze​nia,

a lek​ki świst, któ​ry wy​do​był się z jego ust, do​pro​wa​dził jej już
wcze​śniejodu​rzo​nezmy​słydosta​nueks​ta​zy.

Theo pa​trzył na jej mięk​kie ra​mio​na, roz​czo​chra​ne wło​sy

i wszyst​kie te słod​kie miej​sca nie do koń​ca za​sło​nię​te przez
noc​ną bie​li​znę. Łap​czy​wie chło​nął wi​dok cięż​kich pier​si, pięk​-
nieoto​czo​nychko​ron​ką.

Do​łą​cza​jącdoniejdołóż​ka,ugiąłma​te​ractak,żeze​śli​zgnę​ła

sięwjegostro​nę,ajejcia​łoprzy​ci​snę​łosiędojegona​gie​gocia​-
ła.Od​gar​nąłjejko​smykwło​sówzaucho,apo​temprzy​gryzłjego

pła​tek,wy​wo​łu​jącwniejdresz​cze.

Za​drża​łaiprzy​lgnę​ładonie​go,bez​par​do​no​wowci​ska​jącnogę

mię​dzyjegouda.

–Nie​grzecz​nadziew​czyn​ka–upo​mniałfi​glar​nie.
Tę​sk​nił za tym – tę​sk​nił znacz​nie bar​dziej, niż są​dził, że jest

to moż​li​we. Bę​dąc z nią tu​taj w łóż​ku, czuł się… dziw​nie kom​-
for​to​wo, jak​by dzia​ło się nie​unik​nio​ne, jak​by tu wła​śnie po​wi​-
nienbyć.

Bec​kyza​śmia​łasięipo​chy​li​łasię,bygopo​ca​ło​wać.Jegousta

byłytwar​deichłod​neitakbar​dzo,bar​dzozna​jo​me.Za​chwy​ci​ło
jąto,zjakąła​two​ściąjejcia​łoprzy​po​mi​na​łoso​biejegocia​ło.

Nauła​mekse​kun​dyTheoznie​ru​cho​miał,apo​temza​cząłpod

ko​ron​kąszu​kaćjejpier​si,obej​mu​jącjedłoń​miidraż​niącsut​ki
pal​ca​mi.De​li​kat​niepo​pchnąłBec​kynałóż​koiza​brałsiędoeks​-
plo​ro​wa​niajejcia​ła.

Za​czął od ust. Ca​ło​wał je po​wo​li, prze​su​wa​jąc ję​zy​kiem

wzdłuż li​nii warg, po​tem de​gu​stu​jąc ją tak, jak ko​ne​ser de​gu​-
stu​je wino. De​li​kat​nie od​gar​nął jej wło​sy z twa​rzy, po​ca​ło​wał
po​wie​ki,krań​ceust,po​temszy​ję.

Unio​słasięlek​koiza​drża​ła,gdytede​li​kat​nepo​ca​łun​kito​ro​-

wa​łyso​biedro​gęwzdłużjejszyi,apo​temra​mion.

Usil​nie pra​gnę​ła ze​rwać z sie​bie ko​ron​ki, ale nie po​zwo​lił​by

jej. Za​miast tego prze​je​chał ję​zy​kiem po tka​ni​nie, nie​omyl​nie
od​naj​du​jąc jej su​tek, a po​tem ssąc go moc​no przez ko​ron​kę
i prze​su​wa​jąc po nim ję​zy​kiem. Aż wresz​cie zna​lazł prze​rwę
w ma​te​ria​le, przez któ​rą mógł wy​mu​skać ten ciem​no​ró​żo​wy,
twar​dy gu​zi​czek wy​pię​ty na bacz​ność. Po​tem po​szu​kał dru​gie​-
go.

Nie​śpiesz​niessałobajejsut​ki,po​świę​ca​jącimuwa​gę,naktó​-

rąza​słu​gi​wa​ły.Po​do​ba​łomusięto,jakster​cza​łyprzezko​ron​ki–
ide​al​ne, na​prę​żo​ne, zro​szo​ne jego śli​ną. Nie​mal nie​chęt​nie
uniósłtopwy​żej,byjewy​swo​bo​dzić,alechciałdo​tknąćjejbiu​-
stu. Jej cięż​kie i sek​sow​ne pier​si cu​dow​nie pa​so​wa​ły do jego
dło​ni.Ma​so​wałje,aonaprę​ży​łasięzroz​ko​szy.

Takąjąlu​bił.Za​sko​czy​łogo,żewy​obra​żałso​bietęsce​nęnie​-

maldo​kład​nieodchwi​li,gdyopu​ściłjejdom.Niemiałjejtakpo
pro​stuwmy​ślach.Prze​cho​wy​wałroz​ma​iteob​ra​zyipro​jek​to​wał

jewmiej​sceiczas,wktó​rychro​bi​li​byto,coro​bi​lite​raz.Ko​cha​-
li​bysię.

Pie​ścił no​sem spód jej pier​si, po​tem mu​skał po​ca​łun​ka​mi

brzuch. Mia​ła skó​rę gład​ką i mięk​ką jak sa​ty​na. Za​trzy​mał się
nad pęp​kiem, za​głę​bił się weń ję​zy​kiem i usły​szał, jak Bec​ky
mówi,żegopra​gnie,żepło​niedlanie​go.

Od​dy​cha​łaszyb​kojakrybawy​rzu​co​nanapia​sek.Po​ło​żyłdłoń

mię​dzyjejno​ga​miipo​czułwil​goćprzezko​ron​ko​weszor​ty;wsu​-
nąłrękępodbie​li​znę.Draż​niłjąpal​ca​miiupa​jałsię,pa​trzącna
jejtwarz,naktó​rejma​lo​wa​łysięre​ak​cjenajegopiesz​czo​tę.Po​-
wie​ki trze​po​ta​ły, noz​drza roz​sze​rzy​ły się, usta lek​ko roz​chy​li​ły.
Mo​gła so​bie wma​wiać, że Theo nie jest od​po​wied​nim dla niej
męż​czy​zną,aleniemo​głaza​prze​czyć,jakbar​dzojąroz​na​mięt​-
niał.

–Niemaszpo​ję​cia,jakbar​dzomniepod​nie​casz–po​wie​dział

głę​bo​kim gło​sem i Bec​ky spoj​rza​ła na nie​go po​ciem​nia​ły​mi
ocza​mi.

Po​temzdjąłjejszor​ty,aonanawpółusia​dła,prze​cią​gnę​łatop

przezgło​węirzu​ci​łanazie​mię,apo​temznówopa​dłanaple​cy.

Theo za​trzy​mał się, da​jąc so​bie czas, by jej się przy​pa​trzeć.

Byłatakagięt​ka,mięk​kaitakbar​dzo,bar​dzoko​bie​ca–zeswy​-
mikrą​gły​mikształ​ta​mi,dłu​gi​miwło​sa​miipięk​nątwa​rzą.

Ukląkłnadniąokra​kiem,bymóckon​ty​nu​owaćpo​wol​nąeks​-

plo​ra​cję jej fan​ta​stycz​ne​go cia​ła. Mu​siał so​bie po​wta​rzać, że
niepo​wi​niensięśpie​szyć,po​nie​ważpra​gnąłjejokrop​nie.Prze​-
su​nąłsięwdółjejcia​ła,po​chy​liłiza​cząłli​zaćjąmię​dzyno​ga​-
mi.

Bec​ky le​d​wie mo​gła od​dy​chać. Było tak wspa​nia​le mieć go

tam w dole, z gło​wą mię​dzy swo​imi no​ga​mi, z rę​ko​ma pod po​-
ślad​ka​mi,przy​su​wa​ją​ce​gojąso​biedoust,takżenietra​ci​łana​-
wet naj​mniej​sze​go ułam​ka z tych do​znań. Ale tak bar​dzo pra​-
gnę​łagowso​bie…

Już nie​mal do​cho​dzi​ła, gdy uniósł się i za​sze​le​ścił, za​bez​pie​-

cza​jącsięida​jącjejcia​łutro​chęcza​sunaod​dech.

Wsu​nąłsięwniąde​li​kat​nie.Byłdużyizakaż​dymra​zem,gdy

sięko​cha​li,sta​rałsięzbu​do​waćrytmpo​wo​li,za​nimpchnąłgłę​-
biejimoc​niej.

Uwiel​bia​ła czuć go w so​bie, uwiel​bia​ła, gdy za​czy​nał się

w niej po​ru​szać pew​nie i z pre​cy​zją, wie​dząc, jak ją po​bu​dzić,
gdzie jej do​tknąć dla mak​sy​mal​ne​go efek​tu. To było tak, jak​by
jejcia​łozo​sta​łoza​pro​jek​to​wa​ne,byod​po​wia​daćmuwtakispo​-
sób,wjaki–wie​dzia​łatowgłę​biser​ca–ni​g​dynieby​ło​byzdol​-
neod​po​wie​dziećin​ne​mumęż​czyź​nie.

Itymra​zemniebyłoina​czej.Pchnąłgłę​bo​koimoc​no,aona

ma​chi​nal​nie zgię​ła ko​la​na, bio​rąc go ca​łe​go w sie​bie i czu​jąc
falę or​ga​zmu, któ​ra prze​ta​cza​ła się przez nią, od​sy​ła​jąc ją
wmiej​sce,wktó​rymist​niałje​dy​nieod​głosichod​de​chów.

Ni​czym przez mgłę roz​po​zna​wa​ła, że on też do​cho​dzi, czu​ła

na​pię​cie jego wiel​kie​go cia​ła, gdy wy​prę​żał się ze zdu​szo​nym
ję​kiemspeł​nie​niaisa​tys​fak​cji.

Owi​nę​ła się wo​kół nie​go ra​mio​na​mi, wciąż ma​jąc za​mknię​te

oczy. Drżąc, po​wra​ca​ła ze szczy​tu, na któ​ry zo​sta​ła ka​ta​pul​to​-
wa​na. Theo po​zo​sta​wał przez chwi​lę nie​ru​cho​mo, trzy​ma​jąc ją
w ra​mio​nach. To była ilu​zja tak ab​so​lut​nej bli​sko​ści, że aż
chcia​łojejsiępła​kać.

Theozło​żyłkil​kadrob​nychpo​ca​łun​kównajejustach.
– Nie masz po​ję​cia, jak dłu​go tego pra​gną​łem – wy​znał nie​-

pew​nie.

– Jak dłu​go? – spy​ta​ła Bec​ky lek​kim to​nem, li​cząc jed​nak, że

usły​szy coś, cze​go bę​dzie się mo​gła uchwy​cić, by móc w tym
wi​dziećcoświę​cejniżseks.

–Mniejwię​cejodmo​men​tu,gdyodcie​biewy​sze​dłem.
–Mo​głeśzo​staćnie​codłu​żej.
–Nie​ste​ty…–Theoczu​leprze​su​nąłno​sempojejszyi,także

to,comó​wił,gi​nę​łowjegopiesz​czo​cie–…cze​ka​łocoś,cona​zy​-
wa​my rze​czy​wi​sto​ścią i z czym trze​ba się cza​sem li​czyć. Nie
moż​nazbytdłu​gowa​ga​ro​wać.

–Te​razteżtro​chęwa​ga​ru​je​my–za​śmia​łasięBec​ky,choćjej

ser​ceści​ska​łosięzbólu.

–Tocoświę​cejniżwa​ga​ry.–Theospoj​rzałnaniąpo​waż​nie.–

Nie cho​dzi tyl​ko o to, by tro​chę się za​ba​wić, a po​tem wró​cić
w sta​re try​by. Jest jesz​cze ktoś, kogo na​le​ży w tym wszyst​kim
uwzględ​nić.

– Ale za​sad​ni​czo to jest tyl​ko za​ba​wa, a po​tem wszyst​ko bę​-

dzieposta​re​mu.Cho​dzimioto,żeje​ste​śmytu​tajije​ste​śmyra​-
zemwłóż​ku,apo​temsięro​zej​dzie​myitowszyst​ko.

Theo wzru​szył ra​mio​na​mi. Nie za​mie​rzał mar​twić się na za​-

pas.

–Przy​zna​ję,żecodona​sze​goroz​cho​dze​niasię…spra​wajest

nie​cobar​dziejskom​pli​ko​wa​na,niżnapo​cząt​kusą​dzi​łem.

–Jakto?–Bec​kypo​czu​ła,jakjejser​ceko​ła​czenie​rów​no.Na​-

pię​tajakstru​na,cze​ka​łanajegowy​ja​śnie​nia.

– Całe to ga​da​nie za​bi​ja na​strój… – Theo uniósł się i ob​ró​cił

nabok,apo​temprzy​cią​gnąłjądosie​bie,takżele​że​linawprost
sie​bie, sty​ka​jąc się cia​ła​mi. – My​śla​łem, że gdy moja mama
prze​ko​nasię,żeje​stemzdol​nywcho​dzićwtrwa​łere​la​cje,za​su​-
ge​ru​ję jej, że być może nie je​steś tą je​dy​ną, ale że na pew​no
jestgdzieśod​po​wied​niadlamnieko​bie​ta…Roz​sta​niemia​łosię
od​byćła​god​nie.Stop​nio​woby​śmysięroz​mi​ja​li,tobył​bypopro​-
stu po​wol​ny i stop​nio​wy roz​pad, dzię​ki cze​mu nie po​trze​ba by
było, że​byś do mnie przy​jeż​dża​ła. Nie mia​łem po​ję​cia, że moja
mat​ka tak się za​pa​li do tej ma​ska​ra​dy albo że… – wes​tchnął
iszu​kałwmy​ślachwła​ści​we​gosło​wa,apo​tempo​słałjejkrzy​wy
uśmiech–za​ko​chasięwto​bie.Toro​dzipe​wienpro​blem,aleto
niejestcoś,nadczymniemo​że​mypo​pra​co​wać.

–Jakipro​blem?
–My​ślę,żetoniebę​dzieta​kiepro​ste,że​byśzwy​czaj​nieznik​-

nę​ła z mo​je​go ży​cia po dwóch ty​go​dniach, choć wy​my​ślę tyle
wy​mó​wekdlatwo​je​goodej​ścia,iletyl​kodamradę.Mojamat​ka
byćmożejestza​prząt​nię​taswo​imzłymsta​nemzdro​wiaiin​ny​mi
zmar​twie​nia​mi,alejestteżdośćener​gicz​na,bynaprzy​kładpo​-
pro​sićcięospo​tka​nie,żebyspró​bo​waćsiędo​wie​dzieć,dla​cze​-
go nie pla​nu​je​my ślu​bu. Pro​si​łem cię o dwa ty​go​dnie, ale to
możeniewy​star​czyć.

– Musi, Theo. Mam swo​je ży​cie. – Od​su​nę​ła się od nie​go

iopar​ładłońnajegotor​sie,bytrzy​maćgozdala.–Nieza​mie​-
rzambyćnatwo​jeza​wo​ła​nietyl​kodla​te​go,żeuwa​żasz,żebę​-
dzieszpo​trze​bo​wał,bymzja​wi​łasięucie​bieodcza​sudocza​su.

– A co byś po​wie​dzia​ła, gdy​bym po​pro​sił cię o to, po​nie​waż

nieje​stemwsta​nieode​rwaćodcie​bierąkiniechcę,byśznik​-
nę​łazmo​je​goży​cia?

Wie​dzia​ła, że głu​pio było do​szu​ki​wać się cze​goś za tymi sło​-

wa​mi, ale jej ro​man​tycz​ne ser​ce tyl​ko na to cze​ka​ło, by móc
uwie​rzyćwhi​sto​rięozrzą​dze​niulosu,któ​reichzesobąze​tknę​-
ło.

–Wiem,żewrze​czy​wi​sto​ściwca​letakniemy​ślisz–mruk​nę​-

ła,zdez​o​rien​to​wa​na.

–Ni​cze​gobar​dziejniechcia​łemwca​łymmoimży​ciu,Bec​ky–

po​wie​działpręd​ko.

–Tonie​prak​tycz​ne,Theo,azresz​tą…
– A zresz​tą co? – Nie od​po​wia​da​ła, a on pa​trzył na nią ze

śmier​tel​ną po​wa​gą. – Bec​ky, po​wiedz mi, że też to czu​jesz. To
nie ma nic wspól​ne​go z moją mat​ką. Po​pro​sił​bym o to tak​że
wte​dy,gdy​bymojamat​kaniebyłaele​men​temwtejukła​dan​ce.
Niechcępo​zwo​lićciodejść.

‒Nara​zie.–Bec​kypró​bo​wa​łasamaso​bieprze​mó​wićdoroz​-

sąd​ku.–Nara​zieniechceszpo​zwo​lićmiodejść…

Nie mo​gła po​zwo​lić so​bie na to, by jesz​cze da​lej pójść tą

ścież​ką.Byławnimza​ko​cha​na.Każ​de​godnia,któ​ryznimspę​-
dza​ła,za​ko​chi​wa​łasięmoc​niej.Przedchwi​ląule​gła,prze​ko​nu​-
jącsamąsie​bie,żepo​tra​fiuza​sad​nićswo​jąka​pi​tu​la​cję.Aleczy
mazro​bićtopo​now​nie?Ażwresz​cie,wnie​od​le​głejprzy​szło​ści,
zo​sta​nieod​pra​wio​na.

Theowie​dział,żestałprzedtrud​nymipil​nymza​da​niem.Nie

by​ło​była​twousu​nąćjąna​glezjegoży​cia,aleda​ło​bysiętozro​-
bić. Na roz​wią​za​nie trud​nych pro​ble​mów za​wsze dało się zna​-
leźć środ​ki i spo​so​by. Ale on wciąż na​praw​dę pra​gnął jej i to
pra​gnąłtakstrasz​li​wie,żetapo​trze​bawzię​łagóręnadja​snym
osą​dem.

Wciążbyłzniązwią​za​nyzpo​wo​dudomu.Je​ślizde​cy​du​jesię

naroz​sta​nieodrazupopo​wro​ciedoAn​glii,bę​dziemógłku​pić
tomiej​sce,gdyjużwszyst​koprzy​cich​nie.Awpa​mię​cizo​sta​nie
imtekil​kawy​peł​nio​nychsek​semdniwCot​swoldsiigrasz​kiwe
wło​skimsłoń​cu.

Je​śli z ja​kie​go​kol​wiek po​wo​du zde​cy​du​ją się to cią​gnąć, gdy

wró​cądoLon​dy​nu,toczymusiętopo​do​ba,czynie,będąza​an​-
ga​żo​wa​niwpeł​no​wy​mia​ro​wyzwią​zek.Jakina​czejmoż​nabyto
na​zwać?Choćpo​cząt​ko​womó​wi​ła,żeonniejestwjejty​pie,to

ile cza​su po​trwa, za​nim to się zmie​ni? Czy nie​uchron​nie uwie​-
dziejąstylży​cia,któ​re​goni​g​dydlasie​bienieprze​wi​dy​wa​ła?

Wcze​śniejwąt​pił,czyda​ła​byradęwpa​so​waćsięwjegoświat.

My​liłsię–mógłtostwier​dzićnapod​sta​wietego,jakła​twoprzy​-
szło jej ku​po​wa​nie dro​gich ubrań. Do tego ła​two się przy​zwy​-
cza​ić. Jak wie​le cza​su po​tem upły​nie, za​nim sta​nie się ko​lej​ną
ko​bie​tąpró​bu​ją​cąroz​ma​wiaćoślu​bieipla​nu​ją​cąrze​czy,któ​re
ni​g​dysięniezma​te​ria​li​zu​ją?

Ale nic z tego tak na​praw​dę się nie li​czy​ło, bo seks był zbyt

do​bry.

Zmiej​scapod​jąłde​cy​zję.Musizre​zy​gno​waćzmy​ślioza​ku​pie

domu. Jego kłam​stwo wy​ni​ka​ło z nie​wła​ści​wej oce​ny sy​tu​acji,
aleBec​kyni​g​dysięotychpla​nachniedo​wie.Zresz​tąwkrót​ce
bę​dzie za​ję​ta zmia​ną pra​cy i mie​rze​niem się z wy​zwa​nia​mi
zwią​za​ny​mi z prze​pro​wadz​ką. Będą się wi​dy​wać, ale nie re​gu​-
lar​nie. Jego mama zo​ba​czy ją może jesz​cze parę razy i na tym
sięskoń​czy.

Co praw​da tro​chę szko​da domu, ale nie moż​na mieć wszyst​-

kie​go.

Wsu​nąłrękęmię​dzyjejnogiipo​ca​ło​wałjądłu​gim,tę​sk​nym,

prze​ko​nu​ją​cympo​ca​łun​kiem.Tobyłocoś,codo​brzeznał–moc
sek​su–izmu​siją,byteżjąuzna​ła.Je​ślichceodejść,musiwie​-
dzieć, od cze​go za​mie​rza odejść. Od ener​ge​ty​zu​ją​ce​go, osza​ła​-
mia​ją​ce​gosek​su.

Bec​ky jęk​nę​ła, całe jej cia​ło drża​ło, gdy za​czął nisz​czą​cy

szturm na jej zdol​ność sa​mo​kon​tro​li. Do​ty​kał jej tak dłu​go, aż
chcia​ła krzy​czeć i bła​gać, by ją wziął. Jej umysł ze​rwał się
z uwię​zi i pod​su​wał jej roz​ma​ite rze​czy, któ​re chcia​ła​by z nim
ro​bić. Wy​obra​zi​ła so​bie, jak by to było zwią​zać te mo​car​ne ra​-
mio​na skó​rza​nym pa​skiem, a po​tem drę​czyć jego cia​ło, ko​cha​-
jącsięznimpo​wo​li,bar​dzopo​wo​li…

Po​tempod​su​nąłjejob​razichoboj​ganapolu–na​gich,ko​cha​-

ją​cych się pod czar​nym, roz​gwież​dżo​nym nie​bem – i w ki​nie –
ob​ła​pia​ją​cychsięwtyl​nymrzę​dziejakparana​sto​lat​ków…

A po​tem ta pro​jek​cja się urwa​ła, po​nie​waż nic z tego się nie

zi​ści,je​ślionate​razodej​dzie.

Nie chcia​ła, by to się zi​ści​ło. Zna​ła kon​se​kwen​cje prze​dłu​ża​-

niategoka​ta​stro​fal​ne​gozwiąz​ku.

Ale i tak się​gnę​ła w dół, przy​trzy​ma​ła jego czło​nek w swo​jej

dło​niiza​czę​łagoma​so​wać,za​nimwsu​nę​łasięnanie​goiod​da​-
łasiętejchwi​li…

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Jakmo​głeś?Jakmo​głeśtozro​bić?
Wła​śnie to Bec​ky chcia​ła wy​krzy​czeć dzie​sięć dni temu do

męż​czy​zny, któ​ry znów zo​stał jej ko​chan​kiem – wbrew roz​sąd​-
ko​wi.

Zmię​kła szyb​ciej niż top​nie​je śnieg i spę​dzi​li po​zo​sta​ły czas

po​by​tu we Wło​szech nie​zdol​ni się od sie​bie od​kle​ić. A po​tem
wró​ci​li do An​glii i Bec​ky po​wta​rza​ła so​bie, że to tyl​ko kwe​stia
cza​su, za​nim to wszyst​ko się roz​pad​nie. Że obo​wiąz​ki za​wo​do​-
weiwszyst​kiedro​bia​zgi,któ​retrze​babę​dzieza​ła​twićwzwiąz​-
kuzjejpra​cąino​wymga​bi​ne​tem,będąogra​ni​czaćichwspól​ny
czas,ażpopro​sturo​zej​dąsię–każ​dewswo​jąstro​nę–zpo​wo​-
dubra​kubli​sko​ści.Wkoń​cuTheoniejestty​pemmęż​czy​znyna​-
da​ją​cymsiędozwiąz​kunaod​le​głość,lubwogó​ledoja​kie​go​kol​-
wiekzwiąz​ku.

Oczy​wi​ście mu​sia​ła wró​cić do Cot​swolds, mu​sia​ła za​cząć za​-

my​kaćtamswo​jespra​wyiszu​kaćmiej​sca,wktó​rymopła​ca​ło​by
sięotwo​rzyćga​bi​net.Ajed​nakwi​dy​wa​łaTheazwięk​sząre​gu​-
lar​no​ścią,niżmo​gła​bysięspo​dzie​wać.

Mi​łość zmie​ni​ła ją w ma​rio​net​kę, któ​ra rzu​ci​ła się z po​wro​-

tem w jego ra​mio​na, wie​dząc, że on ni​g​dy nie od​wza​jem​ni jej
uczu​cia.Tomi​łośćwy​łą​czy​łacałyjejsys​temobron​ny.

Ika​ta​stro​fal​niespra​wi​ła,żeBec​kyza​czę​łamiećna​dzie​ję.
Za​czę​ła my​śleć, że Theo może czuć do niej coś wię​cej, niż

pier​wot​nieza​kła​dał.Lu​dziemó​wiąjed​no,aży​cieznaj​du​jespo​-
so​by,bysta​nąćnadro​dzeichin​ten​cjom.Uwie​rzy​ła,żeniecho​-
dzityl​kooseks…

Od sa​me​go po​cząt​ku Theo miał ukry​te za​mia​ry i, och, jak​że

chcia​łakrzy​czećiwrzesz​czeć,kie​dysięotymdo​wie​dzia​ła.Za​-
miasttegowy​je​cha​łanaty​dzieńdoFran​cji,doro​dzi​ny.

Te​razbyłazpo​wro​temwCot​swoldsiporazpierw​szyoddzie​-

się​ciudni,od​kąddo​wie​dzia​łasięodjegomat​kiskrzęt​nieprzez

nie​goukry​wa​nychszcze​gó​łównate​matjegoprze​szło​ści,mia​ła
gozo​ba​czyć.

Niemia​łapo​ję​cia,codzia​łosięwjegogło​wie,aleniechcia​ła,

by się zo​rien​to​wał, co prze​ży​wa​ła. A przy​naj​mniej nie wte​dy,
gdyażgo​to​wa​łasięzgnie​wuiupo​ko​rze​nia,gdypew​nieda​ła​by
siępo​nieśćemo​cjomiwy​krzy​cza​ła​byswójból.

Achcia​łaskon​fron​to​waćsięznimobo​jęt​nieizdy​stan​sem.
Nie była też pew​na, czy w ogó​le o czym​kol​wiek wspo​mi​nać.

Możepopro​stupo​wiemu,żeczu​je,żetosięjużwy​pa​li​ło.Może
wska​zów​ką bę​dzie dla nie​go to, że nie od​dzwa​nia​ła do nie​go,
a gdy parę razy zda​rzy​ło jej się ode​brać, była zdy​stan​so​wa​na
iwła​ści​wiekoń​czy​łaroz​mo​wę,za​nimtasięza​czę​ła.

Usły​sza​ła głę​bo​ki po​mruk sil​ni​ka jego sa​mo​cho​du i chrzęst

żwi​ru,gdyskrę​ciłnamałydzie​dzi​niecprzedjejdo​mem.

Chwy​ci​ły ją ner​wy. Za​brzmiał dzwo​nek, a ona otar​ła swo​je

spo​co​nedło​niewdżin​syiwzię​łagłę​bo​kiod​dech.

Do​świad​cze​niepod​po​wia​da​łojej,żegdyotwo​rzydrzwi,Theo

zro​binaniejrów​niepio​ru​nu​ją​cewra​że​niejakza​wsze.Nie​obec​-
nośćiczasspę​dzo​nyosob​notobyłydwierze​czy,któ​rejesz​cze
jepo​tę​go​wa​ły.Jegopięk​nywy​glądwciążod​bie​rałjejdech,ana​-
pływuczuć,któ​redonie​goży​wi​ła,uczy​niłjąsła​bąibez​bron​ną.

Nie chcąc dać się na wstę​pie roz​bro​ić, po​zwo​li​ła mu po​stać

chwi​lęprzeddrzwia​mi,za​nimjeotwo​rzy​ła.

Otoon.
Jejcia​łoza​re​ago​wa​łonajegowi​dokdo​kład​nietakjakza​wsze.
– Theo – zdo​ła​ła po​wie​dzieć, od​su​wa​jąc się na bok, a po​tem

lek​kowtył,gdyjąmi​jał.

– A więc… – Theo od​wró​cił się do niej. Jego twarz była nie​-

wzru​szo​na,ajegoru​chychłod​neiopa​no​wa​ne.Nieod​da​wa​łoto
tego,coprze​ży​wał,gdyonazde​cy​do​wa​łasięspę​dzićostat​nich
dzie​sięć dni, uni​ka​jąc go. W na​głym ka​pry​sie wy​je​cha​ła do
Fran​cji,obej​rza​łabeznie​gokil​kapo​ten​cjal​nychga​bi​ne​tówwe​-
te​ry​na​ryj​nych…–Cosiędzie​je,Bec​ky?

Na​wetniewy​szlizwą​skie​goko​ry​ta​rzaijużbyłoja​sne,żenie

po​mo​gą żad​ne żar​ty, by zła​go​dzić nie​zręcz​ność tego, co Bec​ky
ma mu do po​wie​dze​nia. Koń​cze​nie cze​goś za​wsze jest cięż​kie,
aleonaza​koń​czytenzwią​zekzwiel​kągo​ry​czą,któ​raprze​trwa

wniejnaza​wsze.

–My​śla​łam,żepo​ka​żęciga​bi​net,któ​rywy​dałmisięsen​sow​-

ny. We​te​ry​narz, któ​ry jest wła​ści​cie​lem, od​cho​dzi, i szu​ka ko​-
goś,ktotoprzej​mie.Lecz​ni​cajestpo​dob​nejwiel​ko​ścicotatu​-
taj,zatopra​cabę​dziemniejwy​ma​ga​ją​caipew​niebar​dziejzy​-
skow​na,botomia​sto.–Bec​kyza​czę​łazmie​rzaćwkie​run​kusa​-
lo​nu.

Dwa mie​sią​ce temu rzu​ci​ła​by mu się w ra​mio​na i na​wet nie

do​szli​bydosy​pial​ni.

Je​śliniedo​tar​ładonie​gowia​do​mość,żemię​dzynimiwszyst​-

ko skoń​czo​ne, to mu​siał być śle​py, żeby tego te​raz nie za​uwa​-
żyć.

– Wiem, że za​kup ga​bi​ne​tu był… hm… czę​ścią na​szej umo​-

wy…

Theoza​trzy​małjąjed​nąrękąiob​ró​ciłkuso​bie,bypo​pa​trzeć

jejwtwarz.

–Totakmniewi​taszponie​maldwóchty​go​dniachnie​obec​no​-

ści,Bec​ky?–Pod​szedłbli​żej,na​rzu​ca​jącjejswo​jąza​ka​za​ną,do​-
mi​nu​ją​cąobec​ność,któ​rawy​peł​nia​łająnie​po​ko​jemitądrżą​cą
eks​cy​ta​cją, któ​ra od​tąd sta​no​wi​ła tabu. – Uprzej​mą roz​mo​wą
oumo​wachbiz​ne​so​wych?

Wy​rwa​ła ra​mię i cof​nę​ła się, gniew wzbie​rał w niej nie​po​ha​-

mo​wa​nie.

– A jak – wark​nę​ła – two​im zda​niem po​win​nam cię po​wi​tać?

Mu​sia​łeśjużzgad​nąć,że…że…–za​jąk​nę​łasię,aonwpadłwtą
na​głąoło​wia​nąci​szęjakdra​pież​nik,któ​rydo​strzegłsła​bość.

–Że…co?Dla​cze​gotegoniepo​wiesz,Bec​ky?
– To ko​niec. Ja… ja te​raz zmie​niam swo​je ży​cie i nad​szedł

czastoza​koń​czyć.

Spoj​rza​ła w bok, bo po pro​stu nie mo​gła na nie​go pa​trzeć.

Czu​ła jego sza​re oczy na​pie​ra​ją​ce na nią, pró​bu​ją​ce do​wier​cić
siędojejmy​śli.

Wie​dział.Jakmógł​byniewie​dzieć?Wjed​nejchwi​libyłaza​an​-

ga​żo​wa​na na ca​łe​go, a w na​stęp​nej zu​peł​nie zdy​stan​so​wa​na.
Pró​bo​wał się z nią skon​tak​to​wać i, oczy​wi​ście, kil​ka razy ode​-
bra​ła, ale roz​mo​wa mię​dzy nimi była krót​ka i sztyw​na. Pró​bo​-
wał​bydzwo​nićdużoczę​ściej,bojejmil​cze​niedo​pro​wa​dza​łogo

dosza​leń​stwa,aleznówwmie​sza​łasięwtojegoduma.

Czuł się cho​ry. Chciał je​dy​nie wzru​szyć ra​mio​na​mi i wyjść.

Niech jego praw​ni​cy zaj​mą się do​trzy​ma​niem umo​wy do​ty​czą​-
cejjejga​bi​ne​tu,całątąpa​pier​ko​wąro​bo​tą.

Aleniemógłwyjśćibyłdo​tknię​typrzezcośmuob​ce​go.Falę

roz​pa​czy.

Mu​siał się ru​szyć, więc po​szedł do kuch​ni, nie spo​glą​da​jąc

na​wet na na​pra​wy, za któ​rych wy​ko​na​nie za​pła​cił. Mó​wi​ła coś
zajegople​ca​mi,cośood​da​niupie​nię​dzy,któ​rejejpo​ży​czył.Ob​-
ró​ciłsięiprze​rwałjejsta​now​czymge​stemdło​ni.

–Dla​cze​go?–wy​chry​piałdzi​ko.–Iniemówmiozmie​nia​niu

ży​cia.Ostat​niraz,kie​dysięwi​dzie​li​śmy,wi​łaśsiępodemnąjak
pi​skorzibła​ga​łaśmnie,bymcięwziął.

Bec​ky za​czer​wie​ni​ła się. Znów uży​wa sek​su jako ar​gu​men​tu

wro​zu​mo​wa​niu;czypo​win​nojątodzi​wić,sko​rotobyłoje​dy​ne,
czymsiękie​ro​wał?

–Może–wy​bu​chłanie​kon​tro​lo​wa​nymgnie​wem–dla​te​go,że

wresz​ciesięzde​cy​do​wa​łam,żeobej​dęsiębezskoń​czo​ne​godra​-
nia!

Theo zu​peł​nie znie​ru​cho​miał. Po raz pierw​szy jego by​stry

umysł,któ​rypo​tra​fiłra​dzićso​biezkaż​dąsy​tu​acją,za​blo​ko​wał
sięiprze​stałdzia​łaćjakna​le​ży.

– Wy​ja​śnij. – Po​czuł zim​no w środ​ku, po​nie​waż wie​dział, co

po​wie, i za​du​mał się nad tym, jak w ogó​le mógł po​my​śleć, że
onasięniedo​wie.

–Kie​dysiępo​zna​li​śmy,nieby​łeśpopro​stubied​nymza​gu​bio​-

nym mi​lio​ne​rem, któ​ry przy​pad​kiem po​ja​wił się na pro​gu
dziew​czy​ny z pro​win​cji, praw​da? Przy​je​cha​łeś tu, bo chcia​łeś
ku​pićtendom.Two​jamamamitopo​wie​dzia​ła.Po​wie​dzia​łami,
jakbar​dzoma​rzyopo​wro​ciedodomu,wktó​rymonaitwójoj​-
ciecmiesz​ka​lijakomło​demał​żeń​stwo–wy​rzu​ci​łaBec​kyzpło​-
ną​cy​mipo​licz​ka​miitrzę​są​cy​misiędłoń​mi.–Wktó​rymmo​men​-
cieuzna​łeś,żewięk​szysensmapo​mysz​ko​waćwdomuisa​me​-
mu spraw​dzić, ile jest wart? Kie​dy zde​cy​do​wa​łeś, że prze​śpisz
sięzemną,byprze​ko​naćmniedosprze​da​żyponaj​niż​szejmoż​-
li​wejce​nie?Po​sta​no​wi​łeśchwi​lo​woza​wie​sićswójplan,bouży​-
ciemniejakouda​wa​nejdziew​czy​nybyłoważ​niej​szeniżpo​zba​-

wie​niemnieda​chunadgło​wą?Zresz​tąspa​łeśjużzemnąwcze​-
śniej,dla​cze​gowięcnieza​ba​wićsięjesz​czeprzezkil​katy​go​dni,
póki two​ja mat​ka nie doj​dzie do sie​bie? Po​tem kul​tu​ral​ne roz​-
sta​nieiszyb​kiza​kup!Jużwy​ko​na​łeśpod​sta​wo​wepra​ce,bydo​-
sto​so​waćtomiej​scedoswo​ichstan​dar​dów.Czytywogó​lemia​-
łeśza​miarmipo​wie​dzieć,żepla​nu​jeszku​pićtendom?Czyza​-
mie​rza​łeśpo​zwo​dzićmniejesz​czetro​chę,do​pó​kinieprze​ko​nał​-
byś mnie do sprze​da​nia go za bez​cen? A do​pie​ro po​tem byś
mniespła​wił,jakwszyst​kieteko​bie​typrzedemną…

Theoprze​cią​gnąłpal​ca​mipowło​sach.
Za​wa​lił to. Przez swo​ją aro​gan​cję, źle poj​mo​wa​ną dumę

i przez swo​ją po​trze​bę spra​wo​wa​nia kon​tro​li nad wszyst​kim.
Za​wa​liłje​dy​nądo​brąrzecz,któ​ramusięwży​ciuprzy​da​rzy​ła.

–Po​zwólmiwy​ja​śnić–po​wie​działśpiesz​nie,nacowy​bu​chła

gorz​kimśmie​chem.Niemógłjejzatowi​nić.

–Niechcętwo​ichwy​ja​śnień!
– To dla​cze​go po​zwo​li​łaś mi tu przy​je​chać, je​śli nie chcesz

usły​szećtego,comamdopo​wie​dze​nia?–od​parłzde​ter​mi​no​wa​-
nymgło​sem.Strasz​niechciałpo​dejśćdoniejbli​żej,zmniej​szyć
dzie​lą​cy ich dy​stans, ale to był​by błąd. Te​raz jego sprzy​mie​-
rzeń​ca​mi będą mu​sia​ły być jego sło​wa, musi po​wie​dzieć, co
czu​je.Tro​chęgotoprze​ra​ża​ło:ni​g​dytegoniero​bił,ate​raz…

Nie​na​wi​dzi​ła go. Mia​ła to wy​pi​sa​ne na twa​rzy, ale wcze​śniej

takniebyło.Mo​głaso​biepro​te​sto​wać,żeniebyłwjejty​pie,ale
nada​wa​linatychsa​mychfa​lach.

Po​wi​nienbyłpo​wie​dziećjejpraw​dęwte​dy,weWło​szech,gdy

miałkutemuoka​zję.

–Maszra​cję.Przy​je​cha​łemtuzza​mia​remkup​nategodomu.

Mojamat​kacią​glemó​wi​ła,żechcetuwró​cić.Ajamia​łempie​-
nią​dze i nie wi​dzia​łem po​wo​du, żeby nie ode​brać tego, co jak
uwa​ża​łem, zo​sta​ło jej za​bra​ne za gro​sze. – Uniósł dłoń, bo wi​-
dział,żemaocho​tęsięwtrą​cić,aonmu​siałtopo​wie​dzieć.Nie
miałwy​bo​ru.

–Wy​ko​rzy​sta​łeśmnie.
–Sko​rzy​sta​łemzsy​tu​acjiiwtam​tymcza​siewy​da​wa​łosięto

wła​ści​wąrze​czą.–Spoj​rzałnaniązpie​ką​cąuczci​wo​ścią.

–Prze​spa​niesięzemnąbyłopopro​stuczę​ściątwo​je​gopla​nu,

tak?

–Ni​g​dybymsięztobąnieprze​spał,gdy​byśmisięniepo​do​-

ba​ła,Bec​ky.Apo​do​ba​łaśmisiębar​dziejniżja​ka​kol​wiekko​bie​ta
wcze​śniej w moim ży​ciu. Okej, mo​żesz mó​wić, że to, co zro​bi​-
łem,byłonie​etycz​ne,ale…

Przy​naj​mniej mu się po​do​ba​ła. W tym wy​pad​ku nie kła​mał

ibyłotoja​kieśpo​cie​sze​nie.

–Ale?–Prze​chy​li​łagło​węwjed​nąstro​nęwuprzej​mymza​py​-

ta​niu.

–Aletoje​dy​nyspo​sób,wjakijapo​tra​fięfunk​cjo​no​wać–po​-

wie​działtakni​skim,za​chryp​nię​tymgło​sem,żemu​sia​łasięmoc​-
nowy​tę​żać,bygousły​szeć.

Bec​ky po​czu​ła, że tro​chę się od​prę​ża, choć nie za​mie​rza​ła

pod​cho​dzić do nie​go bli​żej. Po​zo​sta​wa​ła opar​ta o blat kuch​ni.
Inieza​mie​rza​łateżpy​taćgo,comiałnamy​śli.

Alejejby​streoczyza​uwa​ży​ły,żejegowiel​kiecia​łoskła​niasię

w jej stro​nę, z po​chy​lo​ną gło​wą, z opusz​czo​ny​mi ra​mio​na​mi
i dłoń​mi luź​no sple​cio​ny​mi na udach. I kie​dy tak sie​dział przy
jejsto​le,wy​da​wałsięzu​peł​nieprze​gra​ny.

Theopo​słałjejpeł​newa​ha​niaspoj​rze​nie.
Ma ta​kie pięk​ne oczy – po​my​śla​ła, wstrzą​śnię​ta swo​ją sła​bo​-

ścią,alegdypa​trzyłnaniąwtenspo​sób,jak​byszu​kałdro​giwe
mgle,toczymo​głabyćtakcał​kiemzim​najakgłaz?

– Za​wsze by​łem twar​dy – wy​znał tym sa​mym ni​skim, le​d​wie

sły​szal​nym to​nem, a ona po​de​szła kil​ka kro​ków w jego stro​nę
iusia​dłapodru​giejstro​niesto​łu.–Mu​sia​łemtakibyć.Ży​cienie
byłoła​twe,kie​dydo​ra​sta​łem,alezda​jesię,żetocimó​wi​łem.

–Zatoniepo​wie​dzia​łeśmicze​goin​ne​go–za​uwa​ży​łaszorst​-

koBec​ky,choćjejgłosniebyłtakwo​jow​ni​czyjakwcze​śniej.

–Zgo​da.–Zwie​siłgło​węnakil​kase​kund,po​temporazko​lej​-

ny po​szu​kał jej oczu. – Moja mama za​wsze była nie​szczę​śli​wa.
Niechcęprzeztopo​wie​dzieć,żebyłazłąmat​ką.Byławspa​nia​łą
mat​ką,aleodśmier​cimo​je​goojcani​g​dyniesiępod​nio​sła.Mi​-
łość znisz​czo​na u za​ra​nia, za​wsze bę​dzie stać na pie​de​sta​le. –
Po​słał jej nie​pew​ny uśmiech. – Osta​tecz​nie mama bar​dzo mało
do​sta​łazatendo​mekimu​sia​łacięż​kopra​co​wać,żebyza​pew​nić
nam je​dze​nie i ogrze​wa​nie zimą. Pa​trzy​łem na to wszyst​ko

i pew​nie przez to uświa​do​mi​łem so​bie, że mi​łość i uczu​cia
wogó​letosła​bość,któ​rejzawszel​kącenęna​le​żyuni​kać.Li​czy
się po​czu​cie bez​pie​czeń​stwa i tyl​ko pie​nią​dze mogą je za​pew​-
nić.Za​mkną​łemswo​jeser​ceiwy​rzu​ci​łemklucz.Ni​g​dynieprzy​-
szłomidogło​wy,żena​wetbezklu​czaktośinnybę​dziewsta​nie
jeotwo​rzyć.

Bec​ky po​czu​ła, jak prze​cho​dzą ją ciar​ki. Wzię​ła głę​bo​ki od​-

dech.

–Kup​nodomuzamałepie​nią​dzemia​łosensodstro​nyfi​nan​-

so​wej. Pla​no​wa​łem tu przyjść, rzu​cić pie​nią​dze na stół i wziąć
to, co po​win​no na​le​żeć do mo​jej mat​ki, tak wte​dy uwa​ża​łem.
Ale ty otwo​rzy​łaś drzwi i spra​wy się skom​pli​ko​wa​ły, a po​tem
prze​spa​li​śmysięzesobąijużwszyst​kosięzmie​ni​ło.Wciążso​-
biepo​wta​rza​łem,żeniezmie​ni​łosięnic,żeda​lejza​mie​rzamku​-
pićdom,alepo​pły​ną​łemznur​tem,na​wettegonieza​uwa​ża​jąc.
Bec​ky,jużdaw​nochcia​łemcipo​wie​dzieć,dla​cze​gowte​dyzja​wi​-
łemsięucie​bie,alesiępo​wstrzy​ma​łemipo​temjużniezdo​by​-
łem się na to, by się z tego wy​plą​tać. – Po​trzą​snął gło​wą ze
smut​kiem.Bec​kywciążsie​dzia​łasztyw​noitenje​denje​dy​nyraz
nie po​tra​fił od​czy​tać, co so​bie my​śla​ła. – Osta​tecz​nie i tak nie
mia​łem za​mia​ru go ku​po​wać. Pod​ją​łem tę de​cy​zję, za​nim tu
wró​ci​li​śmy.Je​dy​nypro​blembyłtaki,żeni​g​dynieza​sta​no​wi​łem
się nad swo​ją mo​ty​wa​cją, bo gdy​bym to zro​bił, zro​zu​miał​bym,
żezre​zy​gno​wa​łemzkup​natwo​je​godomudlamo​jejmat​kidla​te​-
go,żesięwto​bieza​ko​cha​łem.Icho​ciażzgo​dzi​łaśsięsprze​dać
tendom,topró​baza​pła​ce​nia,że​byśsięstądwy​pro​wa​dzi​ła,by​-
ła​by…wja​kiśspo​sóbpod​stęp​naizła.

–Cozro​bi​łeś?Mo​żesztopo​wtó​rzyć?Chy​ba…chy​bacośprze​-

oczy​łam…

– By​łem kre​ty​nem. – Theo spoj​rzał na nią po​wo​li. – I nie

wiem, jak dłu​go bym nim po​zo​stał. Ale wiem, że ostat​nie dzie​-
sięć dni to było pie​kło, a kie​dy po​wie​dzia​łaś mi, że już nie
chcesz mnie wię​cej w swo​im ży​ciu, mój świat za​czął się wa​lić.
Bec​ky…–Szu​kałsłów,bypo​wie​dziećto,cze​goni​g​dyniemó​wił.
–Zda​jęso​biespra​wę,żenieuwa​żaszmniezaide​al​ne​gopart​ne​-
ra…

– Prze​stań. – W gło​wie jej szu​mia​ło od słu​cha​nia rze​czy, któ​-

rychni​g​dyniespo​dzie​wa​łasięusły​szeć.Byłate​razwsiód​mym
nie​bieina​gleod​le​głośćmię​dzynimiwy​da​wa​łasięzbytwiel​ka,
chcia​ła móc go do​tknąć. Zo​ba​czy​ła, jak jego twarz spo​chmur​-
nia​ławpo​czu​ciupo​raż​ki,iser​cejejsięści​snę​ło.–Ow​szem,my​-
śla​łam,żenieje​steśfa​ce​temdlamnie.Mia​łamwcze​śniejja​kieś
wy​obra​że​nienate​mattego,zkimpo​win​namsięspo​ty​kać,ity
do tego wy​obra​że​nia nie pa​so​wa​łeś. – Uśmiech​nę​ła się na
wspo​mnie​nie tych pierw​szych wra​żeń, gdy po​ja​wił się na jej
pro​gu, wspa​nia​ły, wręcz znie​wa​la​ją​cy. – Ale nie mo​głam ci się
oprzeć – wy​zna​ła. – I nie cho​dzi​ło wy​łącz​nie o twój wy​gląd,
choć ła​twiej było mi to so​bie wma​wiać. Ty cały by​łeś w ja​kiś
spo​sób nie do od​par​cia. By​łam two​ja, jesz​cze za​nim po​szłam
ztobądołóż​ka.Apo​temznik​ną​łeś,na​wetsięnieoglą​da​jąc.

–Toniebyłotak.–wy​mru​czałTheo.–Gdy​byśtyl​kowie​dzia​ła.
Po​kle​pałswo​jeko​la​na,aonapo​słusz​nienanichusia​dła.Wes​-

tchnę​łazprzy​jem​no​ści,botowła​śniebyłojejmiej​sce–tużprzy
nim.Je​ślitomia​łosięoka​zaćsnem,tomia​łana​dzie​ję,żedłu​go
sięnieobu​dzi.

– Kie​dy się do mnie ode​zwa​łeś, by​łem taka pod​eks​cy​to​wa​na,

a po​tem zro​zu​mia​łam, że zro​bi​łeś to tyl​ko dla​te​go, że cze​goś
ode mnie chcia​łeś. Że by​łam je​dy​ną ko​bie​tą, któ​ra mo​gła ci to
za​pew​nić,boby​łamzwy​kłaiprze​cięt​na,ot,takako​bie​ta,któ​rą
moż​napo​ka​zaćmat​ce.

– Je​steś naj​sek​sow​niej​szą ko​bie​tą, jaką kie​dy​kol​wiek spo​tka​-

łem – za​pew​nił z po​wa​gą, któ​ra spra​wi​ła, że Bec​ky znów się
uśmiech​nę​ła. – To, że je​steś ko​bie​tą, któ​rą z dumą mo​głem
przed​sta​wićmat​ce,totyl​kobo​nus.

– Za​strze​głam, że seks jest wy​klu​czo​ny – z za​my​śle​niem po​-

wie​dzia​łaBec​ky–aleitakby​łampod​eks​cy​to​wa​na,żeznówcię
zo​ba​czę.Przezcałyczasby​łampod​eks​cy​to​wa​na,na​wetgdyby​-
łam zła, bo pew​ne rze​czy, któ​re po​wie​dzia​łeś, były bar​dzo ob​-
raź​li​we. Tak jak​by na​gle wy​łącz​nie two​ja obec​ność spra​wia​ła,
żeżyję.–Wes​tchnę​ła.–Copro​wa​dzinasdopunk​tuwyj​ścia.Do
kwe​stiidomuipo​wo​dów,dlaktó​rychsiętupo​ja​wi​łeś.

– My​ślę, że jest coś, cze​go moja mat​ka pra​gnie o wie​le bar​-

dziej niż tego domu. – Wy​ci​snął po​ca​łu​nek w ką​ci​ku jej ust,
apo​tem,gdyza​rzu​ci​łamura​mio​nanaszy​ję,po​ca​łu​nektenpo​-

głę​białsięipo​głę​biał,ażza​ist​nia​łonie​bez​pie​czeń​stwo,żeza​po​-
mni, co chciał jej po​wie​dzieć. Wresz​cie ode​rwał się od niej
ispoj​rzałjejwoczy.–Onama​rzyosy​no​wej,ajazro​zu​mia​łem,
żeniepra​gnęni​cze​gobar​dziejniżcie​bie,mojeko​cha​nie.Aza​-
tem…Czywyj​dzieszzamnie,Bec​ky?

–Na​zwa​łeśmnie„swo​imko​cha​niem”?
–Tak,alechciał​bymna​zy​waćcię„swo​jążoną”.Zga​dzaszsię?
–Tak,mojeko​cha​nie.