Rozwojowa niepłynność mówienia (RNM) to zaburzenie swobodnego przechodzenia od

jednego elementu wypowiedzi do drugiego oraz zakłócenie jej tempa w następstwie

desynchronizacji procesu formowania trzech poziomów wypowiedzi: treści, formy językowej

i substancji fonicznej, występujących w okresie intensywnego rozwoju językowego dziecka”

(Z. Tarkowski 1997, s.29). RNM zmniejsza się wraz z wiekiem dziecka i doskonaleniem się

jego systemu językowego..

Cechami charakterystycznymi RNM jest to, że:

•

występuje w okresie intensywnego rozwoju językowego dziecka (tj. do 6 –7 roku

życia),

•

zmniejsza się z wiekiem, wraz z doskonaleniem się systemu językowego, podczas gdy

patologiczna niepłynność mowy ma tendencję do nasilania.

Rozwojowa niepłynność mowy, jak i jąkanie wczesnodziecięce są trudne do rozróżnienia. W

obu przypadkach występują zaburzenia artykulacji, które są najłatwiejsze do zaobserwowania

– jest to jednak jedynie podobieństwo. W fizjologicznej niepłynności mówienia nie występują

zaburzenia oddechu i fonacji oraz nie ma świadomości zaburzenia, więc nie występuje lęk

przed mówieniem. Charakterystyczne jest też to, że dziecko powtarza głoski, sylaby czy

słowa w tempie mowy, zachowując rytm, melodię i akcent.