RACHUNKOWOŚĆ BUDŻETOWA

23.02.2011. WYKŁAD 1

Dokumenty RB
Podstawy prawne dotyczące prowadzenia rachunkowości przez sektor finansów
publicznych wynikają z ustawy o finansach publicznych, która w zakresie
prowadzenia ksiąg rachunkowych odsyła do ustawy o rachunkowości oraz
odpowiednik rozporządzeń Ministra Finansów. Jedno z nich dotyczy księgowania
zdarzeń w jednostce jako „urzędzie, organizacji” natomiast pozostałe dotyczą
ewidencjonowania podatków i niepodatkowych należności budżetowych.
W niektórych przypadkach zastosowanie ma także ustawa o egzekucji w
administracji oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy.
Egzekucja sądowa- kodeks cywilny, rodzinny
Egzekucja administracyjna

Przepisy dotyczące funkcjonowania rachunkowości wymagają aby w firmie
znajdowały się
3 podstawowe dokumenty:

1.

Polityka ( zasady) rachunkowości

2.

Instrukcja obiegu dokumentu

3.

Instrukcja inwentaryzacyjna

Przepisy te wymagają również w zależności od okoliczności wprowadzenia także
innej dokumentacji np. pogotowia kasowego.
Podstawowym dokumentem jest zasada rachunkowości .
Przepisy prawne ustawy i rozporządzeń dopuszczają stosowanie alternatywnych
rozwiązań w stosunku do ujmowania określonych zdarzeń. Rozwiązania te ,w
krótkim okresie czasu ( za który uważa się rok obrotowy) dają odmienne rezultaty
w odniesieniu do aktywów , pasywów czy tez wyniku. Kierownik jednostki wobec
tego dla uznania ksiąg zaprowadzony w sposób właściwy powinien dokonać
wyboru i wybory te zapisać. Do głównych elementów polityki rachunkowości
można zaliczyć :
- wybór roku obrotowego

•

w budżetówce ( ze względu na ustawę budżetową ) jest nim rok
kalendarzowy

- zapisanie metod wyceny aktywów i pasywów
- określenie kont księgi głównej ( kont syntetycznych) oraz ksiąg pomocniczych
( analitycznych) oraz powiązań między tymi kontami.

Ad.1. (

art. 17

)

Art. 17. [Prowadzenie ksiąg pomocniczych]
1. Konta ksiąg pomocniczych prowadzi się w szczególności dla:
1) środków trwałych, w tym także środków trwałych w budowie, wartości
niematerialnych i prawnych oraz dokonywanych od nich odpisów
amortyzacyjnych lub umorzeniowych;
2) rozrachunków z kontrahentami;
3) rozrachunków z pracownikami, a w szczególności jako imienną ewidencję
wynagrodzeń pracowników zapewniającą uzyskanie informacji, z całego okresu
zatrudnienia;
4) operacji sprzedaży (kolejno numerowane własne faktury i inne dowody, ze
szczegółowością niezbędną do celów podatkowych);

5) operacji zakupu (obce faktury i inne dowody, ze szczegółowością niezbędną do
wyceny
składników aktywów i do celów podatkowych);
6) kosztów i istotnych dla jednostki składników aktywów;
7) operacji gotówkowych w przypadku prowadzenia kasy.
2. Kierownik jednostki, uwzględniając rodzaj i wartość poszczególnych grup
rzeczowych
składników aktywów obrotowych posiadanych przez jednostkę, podejmuje
decyzję o stosowaniu jednej z następujących metod prowadzenia kont ksiąg
pomocniczych dla tych grup składników:
1) ewidencję ilościowo-wartościową, w której dla każdego składnika ujmuje się
obroty i stany
w jednostkach naturalnych i pieniężnych;
2) ewidencję ilościową obrotów i stanów, prowadzoną dla poszczególnych
składników lub
ich jednorodnych grup wyłącznie w jednostkach naturalnych. Wartość stanu
wycenia się
przynajmniej na koniec okresu sprawozdawczego, za który następują rozliczenia z
budżetem z tytułu podatku dochodowego, dokonane na podstawie danych
rzeczywistych;
3) ewidencję wartościową obrotów i stanów towarów oraz opakowań, prowadzoną
dla
punktów obrotu detalicznego lub miejsc składowania, której przedmiotem
zapisów są tylko przychody, rozchody i stany całego zapasu;
4) odpisywania w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu lub
produktów
gotowych w momencie ich wytworzenia, połączone z ustalaniem stanu tych
składników aktywów i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu,
nie później niż na dzień bilansowy.

Ustawa o rachunkowości wymaga ( zawiera minimum) prowadzenia
następujących kont analitycznych:

1.

dla rozrachunków z kontrahentami ( należności i zobowiązania)

Kontrahentem nie są jednostki publiczno- prawne tj. np. urzędu skarbowe, urzędy
celne, urzędy miasta, gminy itp.

2.

W przypadku, kiedy firma posiada środki trwałe i WNiP powinna prowadzić
tyle kont ile jest tych kategorii, a także tyle kont ile dotyczy ich
poszczególnych umorzeń. W przypadku amortyzacji tych składników
majątku, wystarczy ,,ze jest przenoszona poleceniem księgowania (PK) wg
grup rodzajowych ŚT na konto „ Amortyzacja”. Ważne jest przy tym, aby
była możliwość sprawdzenia jakie elementy umorzenia są przenoszone na
konta amortyzacji. Także na każdy środek trwały w budowie powinno być
prowadzone konto analityczne. Tyle kont ile mamy przyszłych środków
trwałych,.

Środki Trwałe- rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi o przewidywanym
okresie użytkowania dłuższym niż rok , kompletne zdatne do użytku i
przeznaczone do potrzeby jednostki. ( wartościowe ujecie środków trwałych
pochodzi z ustawy podatkowej)- zasada istotności!!
W Polsce ŚT sklasyfikowane jest 10 grup rodzajowych
Klasyfikacja ta jest zawarta w KLASYFIKACJI ŚRODÓW TRWAŁYCH ( KŚT)

0-

Grunty

1-

Budynki

2-

Budowle

3-6- maszyny i urządzenia

7- Środki transportu
8- ŚT wyżej niesklasyfikowane
9- Inwentarz żywy.

Inwentarz żywy !!!!- np. cel rozrodczy- musi służyć potrzebom podmiotu ( dłużej
niż 1 rok) Zamknięcie ksiąg- zależy co jest wcześniej- czy ZUS czy podatek
dochodowy
Raport kasowy- trzeba wpisać przychody i rozchody codziennie.
Nie wszystkie ŚT ulegają umorzeniu i amortyzacji, np. grunty i eksponaty
muzealne i dzieła sztuki.

3.

W firmie powinno być tyle kont analitycznych ile zatrudnia ona
pracowników. Tzw. karta przychodów pracownika , powinna zawierać nie
tylko jego wynagrodzenie brutto ale także potrącenia z tytułu pdof
( podatek dochodowy od os. Fizycznych) i składek emerytalno- rentowych i
pozostałych. Dokumentacja ta na mocy ustaw powinna podlegać
przechowywaniu ( archiwizacji) 50 lat.

4.

w jednostce powinno być co najmniej tyle kont analitycznych dotyczących
sprzedaży, ile obowiązuje na sprzedaż stawek VAT ’u. Odrębne konto
( konta) powinno być także prowadzone w zakresie sprzedaży zwolnionej z
VAT.

5.

W zakresie kosztów jw. Tzn. co najmniej tyle kont ile stawek obowiązuje
na zakupy + konto dla zakupów zwolnionych z VAT. Przy okazji kierownik
powinien rozważyć dalsze rozbudowanie kont analitycznych tak, aby
prawidłowo przedstawić aktywa, pasywa i wynik jednostki.

6.

operacji gotówkowych - ze szczegółowością taką, ile osób dokonywano
operacji w kasie. ( tle ile osób pracowało przy kasie).

Z przepisów podatkowych natomiast wynika , że firma powinna
ewidencjonować podatki z taką szczegółowością aby każdy z nich był
prezentowany na odrębnym koncie, a jeżeli określony podatek trafia do
różnych organów podatkowych ( np. podatek od nieruchomości w
przypadku gdy jednostka posiada nieruchomości na terenie działania
różnych organów ) to dodatkowo jeszcze tyle kont ile dotyczy tych organów
podatkowych.

7.

W polityce rachunkowości powinny znaleźć się zapisy dotyczące układu
kosztów oraz wariantu RZiS.

8.

W budżetówce zazwyczaj jest to rodzajowy układ kosztów i odpowiadający
mu RZiS.

kierownik jednostki powinien zawrzeć informacje o stosowanych metodach
Amortyzacji. Najczęściej podmioty wybierają metody podatkowe zawarte w
pdop czyli metodę liniową i degresywną.
Pdop dopuszcza- o ile jest to określone w polityce rachunkowości
jednorazowe amortyzowanie ŚT o wartości do 3 500zł

9.

polityka rachunkowości powinna zawierać informację o stosowanych
programach komputerowych oraz od kiedy zostały one wdrożone do
stosowania. Nadto powinna zawierać zapis o kolejnych aktualizacjach
programu, bądź o nowych programach i datach ich wdrażania.



poza polityką rachunkowości w firmie powinny znajdować się opisy
funkcjonowania stosowanych programach, tak aby każdy pracownik, czy z
kontroli mógł sprawdzić, czy dane przetwarzane są właściwie.

W jednostkach sektora finansów publicznych będących organami podatkowymi ,
integralną częścią polityki rachunkowości stanowi opis rejestracji
ewidencjonowanych należności podatkowych i nie podatkowych , płatnych
należności oraz postępowania z zaległościami nadpłatami. Ewidencja ta powinna

również uwzględniać wpływy z podatków przekazywanych przez US oraz wpływy
podatków podlegających redystrybucji.

Ad.2. Instrukcja obiegu dokumentu
(Elementy dowodu księgowego. ) dotyczy księgowości.

Z UoR (art.20/22 ust.4), wynika obowiązek przygotowania przez kierownika
jednostki instrukcji obiegu dokumentu. Ustawa stanowi ,że jeżeli jedna operację
dokumentuje więcej niż jeden dowód ( lub egzemplarz dowodu) to kierownik
jednostki ustala sposób postępowania z każdym z nich i określa który dowód bądź
jego egzemplarz stano podstawę księgowania. Pamiętać przy tym należy , że na
dzień dzisiejszy nie ma przepisu który określałby nazwy stosowanych dowodów .
Działa tutaj dobrze przyjęty zwyczaj ( praktyka rachunkowa). Wynika z niej także,
które z dokumentów są poddawane szczególnym rygorom rejestracji – druki
ścisłego zarachowania ( na dzień dzisiejszy są nimi co najmniej druki Kasa
Przyjmie, Kasa Wypłaci a także arkusze spisu natury) .
Bardzo często przy sporządzaniu instrukcji obiegu dokumentu, firmy które maja
kasę muszą przygotować

pogotowie kasowe

, czyli gotówka która może zostać do

następnego dnia do rana, kasa której nie trzeba odprowadzać od banku.
(Kierownik jednostki powinien przygotować także pogotowie kasowe, które
określać powinno kwotę do pozostawienia w zakładzie w jednostce do
następnego dnia roboczego. )

Art. 20. [Zapisy księgowe]
1. Do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w
postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym.
2. Podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe
stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej „dowodami
źródłowymi”:
1) zewnętrzne obce – otrzymane od kontrahentów;
2) zewnętrzne własne – przekazywane w oryginale kontrahentom;
3) wewnętrzne – dotyczące operacji wewnątrz jednostki.
3. Podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowody
księgowe:
1) zbiorcze – służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów
źródłowych, które muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione;
2) korygujące poprzednie zapisy;
3) zastępcze – wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu
źródłowego;
4) rozliczeniowe – ujmujące już dokonane zapisy według nowych kryteriów
klasyfikacyjnych.
4. W przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcych
dowodów źródłowych, kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanie
operacji gospodarczej za pomocą księgowych dowodów zastępczych,
sporządzonych przez osoby dokonujące tych operacji.
Nie może to jednak dotyczyć operacji gospodarczych, których przedmiotem są
zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz skup metali
nieżelaznych od ludności
5. Przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera za równoważne
z dowodami źródłowymi uważa się zapisy w księgach rachunkowych,
wprowadzane automatycznie za pośrednictwem urządzeń łączności,
informatycznych nośników danych lub tworzone według algorytmu (programu) na
podstawie informacji zawartych już w księgach, przy zapewnieniu, że podczas
rejestrowania

tych zapisów zostaną spełnione co najmniej następujące warunki:
1) uzyskają one trwale czytelną postać zgodną z treścią odpowiednich dowodów
księgowych;
2) możliwe jest stwierdzenie źródła ich pochodzenia oraz ustalenie osoby
odpowiedzialnej za ich wprowadzenie;
3) stosowana procedura zapewnia sprawdzenie poprawności przetworzenia
odnośnych danych oraz kompletności i identyczności zapisów;
4) dane źródłowe w miejscu ich powstania są odpowiednio chronione, w sposób
zapewniający ich niezmienność, przez okres wymagany do przechowywania
danego rodzaju dowodów księgowych

Dowód księgowy powinien zawierać co najmniej (art. 21 ust. 1 uor):
1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,
2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,
3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach
naturalnych, 4) datę dokonania operacji, a gdy dowód sporządzony jest pod inną
datą - także datę sporządzenia dowodu,
5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto
składniki aktywów,
6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach
rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach
rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

Ad. 3 Instrukcja inwentaryzacyjna
Dwa artykuły 26 i 27 UoR.
Art. 26. [Zakres, termin i metody inwentaryzacji]
1. Jednostki przeprowadzają na ostatni dzień każdego roku obrotowego inwentaryzację:
1) aktywów pieniężnych (z wyjątkiem zgromadzonych na rachunkach bankowych), papierów
wartościowych w postaci materialnej, rzeczowych składników aktywów obrotowych,
środków trwałych oraz nieruchomości zaliczonych do inwestycji, z zastrzeżeniem pkt 3, a także
maszyn i urządzeń wchodzących w skład środków trwałych w budowie – drogą spisu ich ilości z
natury, wyceny tych ilości, porównania wartości z danymi ksiąg rachunkowych oraz wyjaśnienia
i rozliczenia ewentualnych różnic;
2) aktywów finansowych zgromadzonych na rachunkach bankowych lub przechowywanych przez
inne jednostki, w tym papierów wartościowych w formie zdematerializowanej, należności, w tym
udzielonych pożyczek, z zastrzeżeniem pkt 3, oraz powierzonych kontrahentom własnych składników
aktywów – drogą otrzymania od banków i uzyskania od kontrahentów potwierdzeń prawidłowości
wykazanego w księgach rachunkowych jednostki stanu tych aktywów oraz wyjaśnienia i rozliczenia
ewentualnych różnic;
3) środków trwałych, do których dostęp jest znacznie utrudniony, gruntów oraz praw
zakwalifikowanych do nieruchomości, należności spornych i wątpliwych, a w bankach również
należności zagrożonych, należności i zobowiązań wobec osób nieprowadzących ksiąg rachunkowych,
z tytułów publicznoprawnych, a także aktywów i pasywów niewymienionych w pkt 1 i 2 oraz
wymienionych w pkt 1 i 2, jeżeli przeprowadzenie ich spisu z natury lub uzgodnienie z przyczyn
uzasadnionych nie było możliwe – drogą porównania danych ksiąg rachunkowych z odpowiednimi
dokumentami i weryfikacji wartości tych składników.
2. Inwentaryzacją drogą spisu z natury obejmuje się również znajdujące się w jednostce składniki
aktywów, będące własnością innych jednostek, powierzone jej do sprzedaży, przechowania,
przetwarzania lub używania, powiadamiając te jednostki o wynikach spisu. Obowiązek ten nie
dotyczy jednostek świadczących usługi pocztowe, transportowe, spedycyjne i składowania.
3. Termin i częstotliwość inwentaryzacji, określone w ust. 1, uważa się za dotrzymane, jeżeli
inwentaryzację:
1) składników aktywów – z wyłączeniem aktywów pieniężnych, papierów wartościowych,
produktów w toku produkcji oraz materiałów, towarów i produktów gotowych, określonych w art. 17
ust. 2 pkt 4 – rozpoczęto nie wcześniej niż 3 miesiące przed końcem roku obrotowego, a zakończono

do 15 dnia następnego roku, ustalenie zaś stanu nastąpiło przez dopisanie lub odpisanie od stanu
stwierdzonego drogą spisu z natury lub potwierdzenia salda – przychodów i rozchodów (zwiększeń i
zmniejszeń), jakie nastąpiły między datą spisu lub potwierdzenia a dniem ustalenia stanu
wynikającego z ksiąg rachunkowych, przy czym stan wynikający z ksiąg rachunkowych nie może być
ustalony po dniu bilansowym;
2) zapasów materiałów, towarów, produktów gotowych i półproduktów znajdujących się
w strzeżonych składowiskach i objętych ewidencją ilościowo-wartościową – przeprowadzono raz w
ciągu 2 lat;
3) nieruchomości zaliczonych do środków trwałych oraz inwestycji, jak też znajdujących się na terenie
strzeżonym innych środków trwałych oraz maszyn i urządzeń wchodzących w skład środków trwałych
w budowie – przeprowadzono raz w ciągu 4 lat;
4) zapasów towarów i materiałów (opakowań) objętych ewidencją wartościową w punktach obrotu
detalicznego jednostki – przeprowadzono raz w roku;
5) zapasów drewna w jednostkach prowadzących gospodarkę leśną – przeprowadzono raz w roku.
4. Inwentaryzację, o której mowa w ust. 1, przeprowadza się również na dzień zakończenia
działalności przez jednostkę oraz na dzień poprzedzający postawienie jej w stan likwidacji
lub ogłoszenia upadłości.
5. Można odstąpić od przeprowadzenia inwentaryzacji:
1) w przypadku ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu, jeżeli zgodnie z art. 12 ust. 3
pkt3 jednostka nie zamyka ksiąg rachunkowych;
2) w przypadku połączenia lub podziału jednostek, z wyjątkiem spółek kapitałowych, jeżeli strony w
drodze umowy pisemnej odstąpią od przeprowadzenia inwentaryzacji.

Art. 27. [Udokumentowanie i rozliczenie inwentaryzacji]
1. Przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji należy odpowiednio udokumentować i powiązać z
zapisami ksiąg rachunkowych.
2. Ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w
księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego,
na który przypadał termin inwentaryzacji

Celem inwentaryzacji jest sprawdzenie stanu faktycznego ze stanem
księgowym, prawidłowa wycen aktywów i pasywów oraz rozliczenie osób
materialnie odpowiedzialnie.
W Polsce wyróżnia się 3 metody inwentaryzacji

1.

Spis z natury

2.

Potwierdzanie sald należności z kontrahentami – nie podlegają
potwierdzaniu należności przypadające od osób fizycznych
nieprowadzących działalności gospodarczej . Kontrahentami nie są US,
urzędy celne oraz terenowe organy podatkowe ( wójt, burmistrz itp.).z
kontrahentami są to stosunki cywilno- prawne. Odcinek A i B do
potwierdzenia sald- ostatni kwartał. Wystawia się w 3 egzemplarzach. Z
których dwa są wysyłane do kontrahenta. Kontrahent powinien potwierdzić
saldo i odesłać jeden egzemplarz. Z praktyki rachunkowej wynika wymóg,
aby potwierdzenia sald wysyłać dla celów dowodowych co najmniej listem
poleconym. W przypadku banków, obowiązek wysyłania stanu rachunków
na koniec roku wynika z prawa bankowego. ( bank sam wysyła
potwierdzenie)

kasa

r-k bankowy

r-ki z odb

przychody ze sprzedaży

1)2000

2)1000

2000 2000

2000

1000 1000

1000

Przed wysyłaniem sald należności podmiot powinien dokonać analizy tych

należności pod kątem ich ewentualnego przedawnienia.

3.

Inwentaryzacja w formie weryfikacji dokumentów.

Tą metodę dokonuje się inwentaryzacji nieruchomości ( akt notarialny,
wyciąg z księgi wieczystej, wypis z rejestru gruntów otrzymany z właściwej
komórki geodezji umiejscowionej w Starostwie Powiatowym.) oraz WNiP

Art. 4 ustęp 5 UoR

Kierownik jednostki ponosi odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków w zakresie
rachunkowości określonych ustawą, w tym z tytułu nadzoru, również w przypadku, gdy określone
obowiązki w zakresie rachunkowości – z wyłączeniem odpowiedzialności za przeprowadzenie
inwentaryzacji w formie spisu z natury – zostaną powierzone innej osobie za jej zgodą. Przyjęcie
odpowiedzialności przez inną osobę powinno być stwierdzone w formie pisemnej. W przypadku gdy
kierownikiem jednostki jest organ wieloosobowy, a nie została wskazana osoba odpowiedzialna,
odpowiedzialność ponoszą wszyscy członkowie tego organu.

Z tego art. wynika, że kierownik jednostki może przekazać obowiązki w
zakresie rachunkowości innym osobom za ich zgodą ( forma pisemna). Jest
jednak zawsze osobiście odpowiedzialny za przeprowadzenie
inwentaryzacji w formie spisu z natury.

Art. 66 ust. 5 UoR

Kierownik jednostki zawiera z podmiotem uprawnionym do badania sprawozdań finansowych
umowę o badanie lub przegląd sprawozdania finansowego w terminie umożliwiającym jego udział w
inwentaryzacji znaczących składników majątkowych. Koszty wykonania czynności rewizji finansowej
ponosi jednostka

z tego art. wynika, że kierownik jednostki powinien tak podpisać umowę z
biegłym rewidentem ( audytorem) aby ten mógł uczestniczyć w
inwentaryzacji ważniejszych składników majątkowych.
Szczególnie neuralgicznym punktem jest inwentaryzacja produkcji w toku,
bowiem w tym obszarze istnieją znaczne możliwości manewrowania
wysokością wyniku (czyli wycena produkcji w toku rzutuje na wysokość
wyniku)

Jak powinna wyglądać inwentaryzacja?

1.

Ustalenie harmonogramu inwentaryzacji

2.

Ustalamy pola spisowe ( co będziemy spisywać)

3.

Trzeba powołać przewodniczącego komisji inwentaryzacyjnej ( powołany
przez kierownika). – przewodniczący musi przeszkolić pracowników w
zakresie przeprowadzenia inwentaryzacji.

4.

Na pola spisowe nie powinny wchodzić osoby które w danym obszarze
dokonują księgowań

5.

Osoby materialnie odpowiedzialne za pole spisowe powinny złożyć
wszelkie dokumenty dotyczące pola spisowego i złożyć oświadczenie że
dokumenty zostały zdane do działu księgowości

6.

Następuje rozdanie „arkuszy spisów z natury „ – są to druki ścisłego
zarachowania- podlegają specjalnej kontroli

7.

W czasie inwentaryzacji powinny uczestniczyć w niej zarówno osoby
spisujące oraz odpowiedzialne materialnie za dane mienie

8.

Pole spisowe powinny być przygotowane do inwentaryzacji tzn. oddzielnie
powinny znajdować się depozyty a pozostałe rzeczy muszą leżeć
poukładane i być właściwie oznaczone

9.

Po spisie arkusze spisowe trafiają do przewodniczącego komisji
inwentaryzacyjnej

a)

Arkusze spisów z natury i protokoły inwentaryzacyjne za pośrednictwem
komisji inwentaryzacyjnej lub wprost od zespołów spisowych trafiają do
księgowości.

b)

Księgowość po dokonaniu wstępnej oceny poprawności formalnej
otrzymanych arkuszy spisowych i protokołów inwentaryzacyjnych dokonuje
ich wyceny, zwłaszcza na potrzeby rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych
oraz osób odpowiedzialnych za nie materialnie.

c)

Artykuły zniszczone, uszkodzone itp. podlegają wycenie po obniżonej
wartości. W razie niedoborów zawinionych dokonuje się ich wyceny i
wprowadza na obciążenie osób odpowiedzialnych materialnie.

d)

Komplet materiałów inwentaryzacyjnych, tj. spisy z natury oraz materiały
dot. ich wyceny, a także obejmujące stwierdzone różnice inwentaryzacyjne
po ich ustaleniu, przekazywany jest przez księgowość do komisji
inwentaryzacyjnej w celu dokonania weryfikacji.

e)

Przygotowania kompletnego materiału dot. wyjaśnienia przyczyn
powstania, analizy, oceny oraz propozycji rozliczenia różnic
inwentaryzacyjnych dokonuje komisja inwentaryzacyjna.

f)

W wyniku weryfikacji może zostać sformułowany wniosek o dokonanie
spisu (inwentaryzacji) powtórnego, uzupełniającego lub dodatkowego-
decyduje o tym kierownik jednostki lub główny księgowy albo
przewodniczący komisji inwentaryzacyjnej.

g)

Z prac komisji inwentaryzacyjnej dotyczące weryfikacji różnic
inwentaryzacyjnych, a także z oceny wyników całokształtu inwentaryzacji,
w czasie posiedzenia komisji powstaje odpowiedni protokół zakończony
wnioskami w sprawie rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych, wnioski
komisji powinny być zaopiniowane przez głównego księgowego oraz radcę
prawnego.

Źródło: „Dowody księgowe. Obieg i kontrola rachunkowość, operacje gospodarcze i ich
dokumentowanie, inwentaryzacja, emisja, obieg i kontrola dokumentów, przykładowe regulaminy,
instrukcje i zarządzenia ” Naumiuk Tadeusz, wyd. Infor

Czwartym dokumentem jest pogotowie kasowe.

Wykład 4.
Rachunkowość budżetowa- księgowanie podatku i niepodatkowych należności
budżetowych w organie podatkowym.
W Polsce organami podatkowymi są:

Wójt
Burmistrz
Prezydent
Naczelnik US
Naczelnik UC

W zakresie ewidencji podatku zastosowanie znajdują przepisy ordynacji
podatkowej oraz RMF dotyczące ewidencjonowania podatku w organach
podatkowych.

Art. 21 OP. Powstawanie zobowiązań podatkowych w Polsce.

§ 1. Zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:
1) zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
2) doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
§ 2. Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a
zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji
jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.
§ 3. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na
nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość
zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w
której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

§ 3a. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że kwota zwrotu
podatku lub kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w rozumieniu przepisów o podatku
od towarów i usług jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której
określa prawidłową wysokość zwrotu podatku lub nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.
§ 4. Przepisy § 3 i art. 53a stosuje się odpowiednio, gdy podatnik obowiązany jest do zapłaty podatku,
zaliczki na podatek lub raty podatku bez złożenia deklaracji, a obowiązku tego nie wykonał w całości
lub w części.
§ 5. Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji,
wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi
zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości
zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w
deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem
faktycznym.

Z chwilą zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa wiąże powstanie

takiego zobowiązania ( obowiązek samoobliczenia podatku).

Organ, do którego
wpłacany jest
podatek

Budżet
zasilany
przed
podatnika

VAT

US

BP-

budżet
Państwa

akcyza

UC

BP

podatek do gier

UC

BP

PDOP

US *

BP*

PDOF

US**

BP**

Zryczałtowany podatek dochodowy

US**

BP**

Podatek od czynności cywilno- prawnych
PCC

US

BT (UM/UG)

Podatek od spadków i darowizn

US

BT ( UM/UG)

Podatek od środków transportowych

UM/UG

BT

Podatek od nieruchomości
Rolny
Leśny
Czyli od pozostałych podmiotów-
niebędących os. Fiz.

UM/UG

BT

*- organ do którego wpłacany jest podatek
**- budżet zasilany przez podatek
Razem*- podatki dochodowe podlegają redystrybucji ( podziałowi)

pomiędzy BP a BT. Inny jest klucz podziałowy dla PDOP a inny dla dwóch
pozostałych podatków.

W przypadku kiedy przepisy prawa przewidują pewne zdarzenie od

terminowych wpłat podatków stanowiących dochód budżetu państwa za takie
wtedy uznaje się również podatki redystrybuowane.

Cło to nie jest podatek. Obok podatków to są największe daniny publiczne.

Z chwilą doręczenia decyzji ustalającej ( konstytutywnej)

Organ, do którego
wpłacany jest
podatek

Budżet zasilany
przed
podatnika

Podatek od nieruchomości
Rolny
Leśny

UM /UG

BT

Czyli od osób fizycznych w tym także
prowadzących działalność gosp.
Karta podatkowa

US

BT

Działy specjalne produkcji rolnej ^
( w przypadku gdy podatnik wystąpi o
wydanie decyzji)

US

BT

^- te działy to np. jedwabniki, intensywny chów czy hodowla, pszczoły

( ula). RMF mówi co się traktuje jako działy specjalne produkcji rolnej.

Jeżeli wpłacam do Budżetu Terenowego (BT) to jest to ich dochód.
Do podstawowych obowiązków podatnika prowadzącego działalność gospodarczą
wobec organów podatkowych należy:

1.

Rejestracja podatkowa

2.

Niewadliwe i rzetelne prowadzenie ksiąg podatkowych ( art. 193 i 23 OP)

3.

Właściwe ustalenie podstawy podatku ( zaliczki)

4.

Zastosowanie prawidłowej stawki podatku

5.

Terminowe zadeklarowanie podatku i terminowa wpłata.

Terminowe zadeklarowanie podatku do organu jest często ważniejsze niż
terminowa wpłata.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!18 maj- zerówka

Wykład 5.

Zaległość podatkowa, odsetki za zwłokę i potrącenia ( kompensata).

Art. 51 ordynacja podatkowa- Zaległość podatkowa.

§ 1. Zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.
§ 2. Za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę
na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23a, lub ratę podatku.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się również do należności z tytułu podatków, zaliczek
na podatki oraz rat podatków niewpłaconych w terminie płatności przez płatnika lub inkasenta.

Trzeba określić podstawę

Np. 2007- 2 000 000 do zwrotu
2011- kontrola stwierdza ze nie należnie do zwrotu i ze pierwotnie miał do
zapłaty 500 000zł . teraz musi zapłacić 2 500 000zł. Odsetki od następnego dnia
po terminie płatności tzn. od 2007 roku . ale od 500 000 bo ta kwot miał zapłacić,
dlatego OP się rozszerzyła o art. 52

Art. 52

§ 1. Na równi z zaległością podatkową traktuje się także:
1) nadpłatę, jeżeli w zeznaniu lub w deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2, została wykazana
nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, a organ podatkowy dokonał jej zwrotu lub
zaliczenia na poczet zaległości podatkowych bądź bieżących lub przyszłych zobowiązań
podatkowych;
2) zwrot podatku, jeżeli podatnik otrzymał go nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej lub
został on zaliczony na poczet zaległości podatkowej albo bieżących lub przyszłych zobowiązań
podatkowych, chyba że podatnik wykaże, że nie nastąpiło to z jego winy;
3) wynagrodzenie płatników lub inkasentów pobrane nienależnie lub w wysokości wyższej od
należnej;
4) oprocentowanie nienależnej nadpłaty bądź zwrotu podatku zwrócone lub zaliczone na poczet
zaległych, bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych.

§ 1a. Przepis § 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio wobec:
1) byłego wspólnika spółki niemającej osobowości prawnej,
2) osoby fizycznej, która zaprzestała wykonywania działalności gospodarczej – w zakresie zwrotu
podatku dokonanego im po rozwiązaniu spółki w przypadku, o którym mowa w pkt 1, lub po
zakończeniu działalności gospodarczej w przypadku, o którym mowa w pkt 2, na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.
§ 2. Przepisów § 1 pkt 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli zwrot nadpłaty lub zwrot podatku został dokonany w
trybie przewidzianym w art. 274.

Odsetki za zwłokę.
Art. 53 §3 Odsetki za zwłokę nalicza podatnik, płatnik, inkasent, następca prawny lub osoba
trzecia odpowiadająca za zaległości podatkowe, z zastrzeżeniem art. 53a, art. 62 § 4, art. 66 § 5, art.
67a § 1 pkt 1 lub 2 i art. 76a § 1.
Art. 55 §1. Odsetki za zwłokę wpłacane są bez wezwania organu podatkowego.

Odsetki za zwłokę oblicza sam podatnik płatnik inkasent i następca

prawny. Są one płatne bez wezwania organu podatkowego.

Sytuacja kiedy tak się nie stanie.
PODATNIK

ORGAN PODATKOWY

Zob. z tytułu VAT Rach.

Bank

1)6000 6000 Sp. sp. 15000

6000(1

1000(2

Koszy fin.
2)1000

Anita wpływy z tyt. VAT
6000 5000(1 1)6000

Anita % VAT postanowienie o

przerachowaniu

1000 (1

1)Należność wpłynęła

- VAT za 11.2010
- termin płatności 27.12.2010
- wpłata 8.03.2011 w kwocie 6000zł
- odsetki liczy się dnia następnego do dnia zapłaty zaliczki włącznie- Art. 53

§4

Art. 55 §2- przerachowanie
Kalkulator podatkowy- liczy odsetki za zwłokę.
- 1000 zł odsetki
Anita płaci
Zapłata odsetek

Koszty fin- ( koszty niestanowiące Koszty Uzyskania Przychodów dla celów podatków
dochodowych)

Art. 53 §4- Odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu
płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na
rachunek organu podatkowego.

Art. 55 §2- Jeżeli dokonana wpłata nie pokrywa kwoty zaległości podatkowej wraz z odsetkami
za zwłokę, wpłatę tę zalicza się proporcjonalnie na poczet kwoty zaległości podatkowej oraz kwoty odsetek
za zwłokę w stosunku, w jakim, w dniu wpłaty, pozostaje kwota zaległości podatkowej do kwoty odsetek za

zwłokę.

Odsetki od 28 grudnia . W przypadku w/w zaległości 1000zł należy zapłacić

tę kwotę w raz z odsetkami za zwłokę przypadającymi od pierwotnego terminu
płatności czyli od 28 grudnia 2010 roku, aż do dnia zapłaty podatku włącznie.

W zasadzie w prawie podatkowym nie istnieje zaległość bez

przypadających od niej odsetek za zwłokę.

W w/w przykładzie podatnik nie otrzyma zaświadczenia o niezaleganiu z

podatkami na określony dzień. – potrzebne do banku, w przetargach, uzyskania
środków unijnych,

art. 306a §5

Potrącenia- kompensata. art. 64 i 65 OP

Art. 64.
§ 1. Zobowiązania podatkowe oraz zaległości podatkowe wraz z odsetkami za zwłokę w podatkach
stanowiących dochód budżetu państwa podlegają, na wniosek podatnika, potrąceniu z wzajemnej,
bezspornej i wymagalnej wierzytelności podatnika wobec Skarbu Państwa z tytułu:
1) prawomocnego wyroku sądowego wydanego na podstawie art. 417 lub art. 4172 Kodeksu
cywilnego;
2) prawomocnej ugody sądowej zawartej w związku z zaistnieniem okoliczności przewidzianych w
art. 417 lub art. 4172 Kodeksu cywilnego;
3) nabycia przez Skarb Państwa nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie
lub wywłaszczenia nieruchomości na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami;
4) odszkodowania za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie, uzyskanego na
podstawie przepisów Kodeksu postępowania karnego;
5) odszkodowania uzyskanego na podstawie przepisów o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych
wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz bytu Państwa Polskiego;
6) odszkodowania orzeczonego w decyzji organu administracji rządowej.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się również do wzajemnych, bezspornych i wymagalnych
wierzytelności podatnika wobec państwowych jednostek budżetowych z tytułu zamówień
wykonanych przez niego na podstawie umów zawartych w trybie przepisów o zamówieniach
publicznych, pod warunkiem że potrącenie jest dokonywane przez tego podatnika i z tej
wierzytelności.
§ 2a. Do potrącenia zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę przepis art.55 § 2 stosuje się
odpowiednio.
§ 3. Potrącenia z tytułów wymienionych w § 1 i 2 można również dokonać z urzędu.
§ 4. Na wniosek podatnika wierzytelności z tytułów wymienionych w § 1 i 2 mogą być również
zaliczane na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.
§ 5. Potrącenie następuje z dniem:
1) złożenia wniosku, który został uwzględniony;
2) wydania z urzędu postanowienia o potrąceniu.
§ 6. Odmowa potrącenia następuje w drodze decyzji.
§ 6a. Potrącenie następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.
§ 7. Jednostka budżetowa, której zobowiązanie zostało potrącone z wierzytelności podatnika, jest
obowiązana wpłacić równowartość wygasłego podatku do organu podatkowego w terminie 7 dni od

dnia dokonania potrącenia. Od niewpłaconej w terminie równowartości wygasłego podatku nalicza się
odsetki za zwłokę.
Art. 65.
§ 1. Uprawnienie, o którym mowa w art. 64 § 1, przysługuje również podatnikom w stosunku do
gminy, powiatu lub województwa z tytułu:
1) prawomocnego wyroku sądowego wydanego na podstawie art. 417 lub art.4172 Kodeksu
cywilnego;
2) prawomocnej ugody sądowej zawartej w związku z zaistnieniem okoliczności przewidzianych w
art. 417 lub art. 4172 Kodeksu cywilnego;
3) nabycia przez gminę, powiat lub województwo nieruchomości na cele uzasadniające jej
wywłaszczenie lub wywłaszczenia nieruchomości na podstawie przepisów o gospodarce
nieruchomościami;
4) odszkodowania orzeczonego w decyzji wydanej przez wójta, burmistrza (prezydenta miasta),
starostę lub marszałka województwa.

§ 2. Przepisy art. 64 § 2–7 stosuje się odpowiednio.

Do jednostek Skarbu Państw należą m.in.:
Wojsko Polskie
Policja
Straż pożarna Państwowa
Sądy
Trybunały
Urzędy Kontroli Skarbowej
CBA, CBŚ, ABW
NIK- Najwyższa Izba Kontroli
Urząd Wojewódzki

Prokuratury
Straż graniczna
Ministerstwo
Kancelarie Senatu, Sejmu, Prezydenta,
Prezesa
Zakłady karne
US
UC
Izby Celne, Izby Skarbowe

PODATNIK- MAGDA

ORGAN PODATKOWY

Należności ABW Zob. z tyt.

VAT

Sp.1000 1000(1 1)1000

800Sp.

1000 1000
= =

VAT Magda Należność od

ABW

Sp.800 1000 (1 1) 1000

1)postanowienie o dokonaniu

potrącenia.

-> postanowienie

Należności ABW- obowiązek

zapłaty wierzytelności w terminie 7
dni od daty dokonania potrącenia. W
przypadku braku wpłaty w/w terminie
będą naliczona odsetki za zwłokę.

Odsetki ustawowe!!

W przypadku zasadności wniosku o dokonaniu potrącenia urząd wydaje
postanowienie, jeżeli odmawia potrącenia wydaje decyzje. Potrącana
wierzytelność musi mieć następujące cechy:

1.

Wymagalność

2.

Bezsporność

3.

Wzajemność

Ad.1. upłyną termin płatności faktury
Ad.2. cała kwota wynikająca z FA lub umowy musi być bezsporna , a nie jedynie
jej część.
Ad.3. czyli wierzytelność powstała po raz pierwszy pomiędzy stronami.

W przypadku kiedy wniosek o kompensatę jest zasadny za termin zapłaty uznaje
się dzień jego złożenia w organie podatkowym ( osobiście) bądź jego wpływu do
organu tzn. pocztą.

Potrąceniu może podlegać kwota wierzytelności głównej oraz przypadające od
niej odsetki za zwłokę.

Wykład 6.
Art. 48 , 22 i 67a OP

Art. 67a.
§ 1. Organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach
uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:
1) odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;
2) odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami
za zwłokę lub odsetki określone w decyzji, o której mowa w art. 53a;
3) umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
§ 2. Umorzenie zaległości podatkowej powoduje również umorzenie odsetek za zwłokę w całości lub
w takiej części, w jakiej została umorzona zaległość podatkowa.

Art. 22.
§ 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia,
w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników:
1) zaniechać w całości lub w części poboru podatków, określając rodzaj podatku, okres, w którym
następuje zaniechanie, i grupy podatników, których dotyczy zaniechanie;
2) zwolnić niektóre grupy płatników z obowiązku pobierania podatków lub zaliczek na podatki oraz
określić termin wpłacenia podatku i wynikające z tego zwolnienia obowiązki informacyjne
podatników, chyba że podatnik jest obowiązany do dokonania rocznego lub innego okresowego
rozliczenia tego podatku.
§ 1a. Rozporządzenie, o którym mowa w § 1 pkt 1, dotyczące zaniechania poboru
podatku od podatników prowadzących działalność gospodarczą, którzy w wyniku
zaniechania poboru podatku staną się beneficjentami pomocy w rozumieniu przepisów o
postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, stanowiące pomoc publiczną, zawiera
program pomocowy, określający przeznaczenie i warunki dopuszczalności pomocy publicznej.
§ 2. Organ podatkowy, na wniosek podatnika, może zwolnić płatnika z obowiązku pobrania podatku,
jeżeli:
1) pobranie podatku zagraża ważnym interesom podatnika, a w szczególności jego egzystencji, lub
2) podatnik uprawdopodobni, że pobrany podatek byłby niewspółmiernie wysoki w stosunku do
podatku należnego za rok podatkowy lub inny okres rozliczeniowy.
§ 2a. Organ podatkowy, na wniosek podatnika, może ograniczyć pobór zaliczek na podatek, jeżeli
podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych
byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego na
dany rok podatkowy.
§ 3. (uchylony).
§ 4. (uchylony).
§ 5. W przypadku wydania decyzji na podstawie § 2 organ podatkowy określa termin wpłacenia przez
podatnika podatku lub zaliczki na podatek, chyba że podatnik jest obowiązany do dokonania rocznego
lub innego okresowego rozliczenia tego podatku.

§ 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
właściwość rzeczową organów podatkowych w sprawach wymienionychw § 2 i 2a.
Art. 48.
§ 1. Organ podatkowy, na wniosek podatnika, w przypadkach uzasadnionych ważnym
interesem podatnika lub interesem publicznym może odraczać terminy przewidziane w przepisach
prawa podatkowego, z wyjątkiem terminów określonych w art. 68-71, art. 77 § 1-3, art. 79 § 2, art. 80
§ 1, art. 87 § 3 i 4, art. 88
§ 1 i art. 118.
§ 2.Przepisy § 1 stosuje się odpowiednio do terminów dotyczących płatników lub inkasentów.
§ 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, właściwość
rzeczową organów podatkowych w sprawach, o których mowa w § 1, uwzględniając właściwość
organów w zakresie czynności, dla których przewidziane są terminy, oraz termin udzielanego
odroczenia

TERMIN PŁATNOŚCI

ZANIECHANIE POBORU PODATKU
art.22:

- Minister Finansów dla grup

podatników

PRZED

TERMINEM

PŁATNOŚCI

PODATKU

Podatek jest znany ( jego

wysokość) natomiast nie podlega on
wpłacie.

UMORZENIE art.67a :
- zaległość podatkowa
- odsetki za zwłokę
- opłata prolongacyjna

Umorzeniu może podlegać zaległość
bądź jej część. Wtedy automatycznie
podlegają umorzeniu przypadające od
tej zaległości odsetki za zawłokę. W
przypadku kiedy umorzeniu podlegaj
same odsetki, to zaległość główna
pozostaje.

PRZESŁANKI :
Ważny interes podatnika lub metres
publiczny.

3 rodzajem ulgi jest rozłożenie płatności podatku na raty bądź też odroczenie
jego płatności. Przy tych ulgach organ podatkowy pobiera opłatę prolongacyjną-
jej wysokość wynosi 50% należnych odsetek za zwłokę.

Opłata prolongacyjna (chociaż są to odsetki podatkowe) JEST KOSZTEM

UZYSKANIA PRZYCHODU dla celów podatku dochodowych, w przeciwieństwie do
odsetek podatkowych

Art. 67a.
§ 1. Organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w
przypadkach
uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:
1) odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;
2) odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami
za zwłokę lub odsetki określone w decyzji, o której mowa w art. 53a;
3) umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub
opłatę prolongacyjną.
§ 2. Umorzenie zaległości podatkowej powoduje również umorzenie odsetek za

zwłokę w całości lub w takiej części, w jakiej została umorzona zaległość
podatkowa

.