Kto nad Wisłą się urodził,

tego nie zadziwi świat,

kto po polskiej ziemi chodził,

ten ją kocha rad nie rad.

A gdy los się z niej wygoni,

choćbyś był o tysiąc mil,

tęsknisz do niej, myślisz o niej,

do ostatnich chwil.

Nie ma, nie ma, na tym dużym świecie,

takich lasów i takich pól,

takich łąk i zbóż,

nie ma, nie ma, nigdzie nie znajdziecie,

choćby przyszło Wam cały świat

obejść wszerz i wzdłuż.

Gdzie na polach wczesną wiosną,

najpiękniejsze kwiaty rosną,

gdzie wśród żyta, mak zakwita,

a na łąkach wrzos.

Nie ma, nie ma, nigdzie nie znajdziecie,

Takiej ziemi jak nasza, skąd nas wygnał los.

Nie ma, nie ma, nigdzie nie znajdziecie,

Takiej ziemi jak nasza, skąd nas wygnał los.