0306 opracowanie nr 6 , Tkanka nerwowa Paul Esz(1)

background image

0306; opracowanie nr 6., - Tkanka nerwowa; Paul Esz

Tkanka nerwowa

skład

neurony / neurocyty / komórki nerwowe z wypustkami

komórki glejowe

wypustki i komórki glejowe tworzą zrąb

pochodzi z ektodermy (wyjątek – komórki mikrogleju → pochodzą z mezodermy)

wytwarzanie, przetwarzanie, przekazywanie impulsów nerwowych

organizuje i koordynuje czynności organizmu (intelekt, świadomość, podświadomość, aktywność ruchowa,
aktywność trzewna i gruczołów dokrewnych)

rejestruje i poddaje analizie oraz przewodzi informacje o stanie otoczenia

Neurony

komórki pobudliwe

kompartmentalizacja (zróżnicowanie swojej struktury)

ogólne liczba ok. 10

10

skład

ciała komórki nerwowej / perykarion

akson

dendryt

występowanie

OśUN → istota szara

OUN → zwoje czaszkowe, międzyrdzeniowe, współpulczne, przywspółczulne, grupy komórek
zwojowych w narządach

Ciało komórki nerwowej

informacje ogólne

różny kształt (owalne, gwiaździste, trójkątne)

wielkość 4 – 120 μm

wypustki

wielobiegunowe (wielowypustkowe) → 1 akson, wiele dendrytów

dwuwypustkowe → 1 akson, 1 dendryt

jednowypustkowe

rzekomojednowypustkowe → 1 akson, 1 dendryt, początkowe połączone, potem kształt „litery T”

bezwypustkowe

komórka

1 lub 2 owalne jądra, ułożone pośrodkowo (oprócz komórek zwojów współczulnych oraz istota szarej
rdzenia kręgowego)

1 lub lika jąderek

mitochondria

aparat Golgiego → typowa budowa, dookoła jądra

wtręty komórkowe (w postaci barwników – melaniny i lipofuscyny → przejaw zwyrodnienia)

neurofilamenty (50% wszystkich białek mózgu)

mikrotubule (50% wszystkich białek mózgu)

tigroid / ciałka Nissla / obfita szorstka siateczka śródplazmatyczna

rybosomy związane z błoną tworzą rozetki

obfite w neuronach sekrecyjnych → białka hormonalne, oraz w neuronach ruchowych
rdzenia kręgowego

rozpadają się w procesie chromatolizy po uszkodzeniu aksonu lub wyczerpaniu komórki

syntetyzują transportowane białka

funkcje

wytwarza / przyspiesza / hamuje impulsy nerwowe

syntetyzuje makrocząsteczki oraz białka, lipidy błon i inne (np. w jądrach przednich i środkowych
podwzgórza → pęcherzyki zawierające oksytocynę, wazopresynę, liberyny, statyny)

Wypustki nerwowe

informacja ogólne

background image

długość ok 1m, ale może być i więcej

główny składnik to filamenty pośrednie typu IV (neurofilamenty) oraz mikrotubule

uporządkowane ułożenie filamentów

większość otoczona osłonką mielinową

neuryty / aksony przewodzą odkomórkowo

dendryty przewodzą dokomórkowo

dendryty

jest ich kilka

obficie rozgałęzione

przewodzą impulsy nerwowe ku ciału komórki nerwowej

integrują inne neurony

wytwarzają wiele połączeń

w miarę rozgałęzienia zmniejsza się średnica

zawierają pączki dendrytyczne (synapsy z innymi neuronami)

zakończone synapsami (z innymi neuronami, w tkankach, jako receptory – bólu, ciepła, dotyku)

otoczone błoną komórkową

pod błoną cytoplazma (zawiera krótki mikrotubule i neurofilamenty; mitochondria, rybosomy,
szorstka siateczka → tylko w pobliżu ciała komórki)

koniec plus mikrotubul (zachodzi na nim polimeryzacja i wydłużanie) może być ustawiony w obu
kierunkach

białko MAP2 → stabilizuje mikrotubule, zapobiega ich depolimeryzacji

mikrotubule zawierają kinezyny i dyneiny (białka motorowe)

wzdłuż mikrotubul w pęcherzykach transportowane są różne cząsteczki

akson (włókno osiowe)

pojedynczy

przewodzą impulsy nerwowe od ciała komórki ku obwodowi

otoczony błoną (aksolemą)

aksoplazma: neurofilamenty i mikrotubule – funkcja wzmacniająca, nieliczne mitochondria,
pęcherzyki, ciała wielopęcherzykowe, lizosomy, skąpa siateczka gładka

odchodzi przy podstawie aksonu (miejsce pozbawione ciałek Nissla)

równa średnica na całej długości

tworzy drzewo końcowe (telodendron)

może oddawać kolateralia

zakończony synapsą komórki efektorowej (mięsień, gruczoł)

w węzłach narażony na uszkodzenia

wzmacniany przez neurofilamenty i mikrotubule wypełniające jego wnętrze

białko tau → stabilizuje mikrotubule, zapobiega ich depolimeryzacji; rola przy wzroście

transport cząsteczek

spowodowany brakiem siateczki i aparatu Golgiego poza ciałem komórki (w wypustkach)

odbywa się w cytoplazmie

białka lipidy | zużyte, trawione części cytoplazmy

od zakończeń wypustek stronę ciała komórki i odwrotnie

poprzez pęcherzyki wiążące się z białkami motorowymi mikrotubul

nie zależy od przewodzenia impulsów nerwowych

wolny lub szybki

Cecha

Perykarion

Akson

Dendryt

mikrotubule

krótkie

długie

krótkie

koniec plus mikrotubul

skierowane w różnych kierunkach

skierowane ku perykarionowi

skierowane w różnych kierunkach

białka stabilizujące mikrotubul

MAP2

białko tau

MAP2

Hiperfosforylacja białka tau powoduje powstanie filamentów tau co prowadzi do bezładnego ułożenia mikrotubul czego
konsekwencją są zaburzenia w transporcie wzdłuż aksonów będące jedną z przyczyn choroby Alzheimera.

Wzrost i kształtowanie neurocytów

powstają z komórek neuronabłonkowych cewy nerwowej lub grzebienia nerwowego

komórki neuronabłonkowe → spongioblasty lub neuroblasty (pierwotne komórki nerwowe) JUŻ SIĘ NIE
DZIELĄ!

background image

neuroblasty → neurony

spongioblasty → komórki glejowe

liczba neuroblastów przewyższa liczbę neuronów

wiele neuronów umiera w okresie okołoporodowym na drodze apoptozy

komórki glejowe tworzą rodzaj szyn dla neuronów

wzrost poprzez wydłużanie wypustek poprzez wydłużanie mikrotubul oraz tworzenie rozgałęzień i kolateralii
→ wzrost masy i prawdopodobieństw połączenia z innym neuronem

wypustki zakończone stożkowato → rozpoznawanie podłoża

rola białka MAP2 oraz tau → ich brak hamuje wzrost

neurotrofina / NGF / czynnik wzrostowy nerwów → pobudza do wzrostu

kwas hialuronowy, osteopontyna → glikoproteiny podłoża, regulują kierunek wzrostu, wzdłuż nich wędrują
wypustki

semaforyna → hamują wzrost wzdłuż określonych składników podłoża

wzrost symetryczny po obu stronach ciała

warunkiem przeżycia neuronu jest wytworzenie połączeń z innymi neuronami

Synapsy

funkcje

przekazuje sygnały

skomplikowane odczucia – nastrój, stany emocjonalne (np. zachwianie gospodarki dopaminy –
uzależnienia, serotoniny – depresja, agresja)

podstawowe funkcje – skurcz mięśni, wydzielanie, widzenie

czynnościowe połączenie

z innym neuronem

receptorem czuciowym

komórkami efektorowymi (mięsień, gruczoł)

rodzaje

elektryczne → impuls elektryczny

chemiczne → neurotransmitery / neuroprzekaźniki / neuromedaitory / informatory II rzędu

połączenia

aksony z dendrytami

aksony z perykarionem

dendryty z dendrytami

aksony z aksonami

synapsy chemiczna

różnorodność i wybiórczość przewodzenia

proces opóźniony (wiązanie i wydzielanie neurotransmiterów)

budowa

fragment presynaptyczny otoczony błoną presynaptyczną

przestrzeń synaptyczna

fragment postsynaptyczny otoczony błoną postsynaptyczną

atypowe rozmieszczenie synaps chemicznych

synapsy działające a odległość → oddalona błona postsynaptyczna zlokalizowana w kom.
efektorowej

synapsy odwrócone → przekazujące sygnały w odwrotnych kierunkach

synapsy mieszane → o cechach synaps chemicznej i elektrycznej

neurotransmitery

zlokalizowane w pęcherzykach synaptycznych (we fragmencie presynaptycznym)

o kulisty, spłaszczony kształt

powstają w perykarionie lub cytoplazmie wypustki

z endosomów w obrębie synapsy

klasyczne: serotonina, dopamina, acetylocholina, glutaminian,

kwas gamma-

aminomasłowy (GABA), glicyna

, noradrenalina

peptydy: somtostatyna, neuropeptyd Y, motylina, beta-endorfina. VIP

mogą mieć działanie

hamujące

, bądź pobudzające w danej synapsie

przewodzenie sygnałów w synapsie chemicznej

cykl pęcherzyków synaptycznych

błona presynaptyczna

background image

powstanie pęcherzyka z endosomów wczesnych → wypełnienie pęcherzyka
neurotransmiterem → związanie pęcherzyka z filamentami aktynowymi przy udziale
synaptozyny → fuzja błony presynaptycznej i pęcherzyka przy udziale glikoprotein
pęcherzyków (synaptofizyny, synaptotrewiny), glikopreotin błony (syntaksyna, Munc 18,
SNAP25) i Ca² → uwalnianie neurotransmitera (egzocytoza)

błona postsynaptyczna

związanie neurotransmitera z receptorem (glikoproteiną błonową) → otwarcie kanałów
jonowych → uwolnienie Na → rozprzestrzenienie się potencjału

Pęcherzyk powstaje z błony presynaptycznej który przedostaje się w głąb cytoplazmy i fuzuje z endosomem wczesnym,
co powoduje zamknięcie cyklu.

W kom. efektorowych gruczołówv neurotransmiter zmienia konformację receptora, następuje aktywacja cyklazy
adenylowej → wzrost stężenie cAMP → aktywacja kinazy → fosforylacja białek i synteza nowych białek.

Wychwyt zwrotny neurotransmitera ze szczeliny synaptycznej (mechanizm działania leków przeciwdepresyjnych –
zahamowanie wtórnej endocytozy serotoniny wywołuje wzrost jej miejscowego stężenia w OUN; jej niedobór wywołuje
depresję; kokaina hamuje zwrotną endocytozę dopaminy).

synapsy elektryczne

znacznie mniej liczne niż chemiczne

połączenia neksus zbudowane z kanałów o śr. ok. 1,5nm

przepuszczających jony nieorganiczne i nieduże cząsteczki

prąd Na

+

, Ca

+

, H

+

zapewnia szybsze przekazanie sygnału

bez opóźnień

bez możliwości adaptacji i wybiórczości

Neuroglej

informacje ogólne

komórki glejowe oraz wypustki

komórki gleju → z ektodermy (spongioblastów)

komórki mikrogleju → z mezodermy

tworzy zrąb układu nerwowego

towarzyszy neuronom w zwojach (czaszkowych, kręgowych, współczulnych)

lemocyty wytwarzają osłonki wokół włókien nerwowych

w OśUN wyścieła komory i kanały

komórki wyściółki

ependymocyty

charakter pompy sodowej

jednolita błona nabłonka jednowarstwowego sześciennego

mikrokosmki i rzęski na powierzchni wolnej

wgłobienia na powierzchni postawnej

liczne mitochondria poniżej jąder

wyścielają komory mózgu i kanał centralny rdzenia kręgowego

udział w wytwarzaniu płynu mózgowo – rdzeniowego

astrocyty

protoplazmatyczne (nazywane komórkami satelitarnymi)

istota szara OśUN

duże, pojedyncze jądro

liczne, grube wypustki

wypustki przylegają do ścian naczyń krwionośnych, opony miękkiej i ciał komórek
nerwowych → transport jonów, transcytoza (czynny transport makrocząsteczek i
jonów przez cytoplazmę)

włókniste

w istocie białej OśUN

małe jądra

skąpa cytoplazma z filamentami glejowymi (białka kwaśne)

długie wypustki

background image

oligodendrocyty (nazywane komórkami satelitarnymi)

małe jądra

nieliczne wypustki

wzdłuż włókien

tworzą osłonki w OśUN

funkcja podobna do lemocytów w OUN

komórki mikrogleju i mezogleju

małe jądra

liczne wypustki z ostrymi zakończeniami

wiele mitochondriów, aparat Golgiego, lizosomy

pochodzenie mezodermalne

funkcja makrofagów

OśUN

tworzą pilśń nerwową (splątane wypustki; główny składnik zrębu OśUN który
podtrzymuje i współdziała z neuronami)

tanycyty → ependyma łącząca komorą III z eminentia medialis komory IV

OUN

komórki Schwanna (lemocyty) → osłaniają włókna nerwowe nerwów
obwodowych (słonka Schwanna; neurolema)

komórki satelitarnespłaszczone, przylegają do komórek nerwowych

Osłonki włókien nerwowych

neurolema

podłużne wgłobienia lemocytów

cytoplazma osłaniająca włókna

otacza włókna o najmniejszej średnicy (0,5 – 3 μm)

włókna mające tylko neurolemę są włóknami bezrdzennymi

osłonka mielinowa

włókna pow. 5 μm → włókna rdzenne

tworzona przez oligodendrocyty w OśUN i lemocyty w OUN

1 lemocyt → osłonka dla 1 włókna

1 oligodendrocyt → osłonka dla kilku włókien

mielinizacja (od 4 miesiąca do 1 roku życia; dojrzewanie osłonki do 12 roku życia) → polega na
nawijaniu spłaszczonej cytoplazmy dookoła włókna; powstają kolejne warstwy

liczba warstwa zależna od liczby włókien nerwowych (do 100 warstw podwójnych błon
komórkowych)

osłonka na długości 80 do 100 μm

cytoplazma zostaje wyciśnięta

mezakson zewnętrzny → przy przejściu osłonki na powierzchnię lemocytu

mezakson wewnętrzny → w pobliżu włókna nerwowego

wcięcia mieliny (Schmidta - Lantermana)

w miejscach gdzie pozostała cytoplazma

kształt litery V

rola w odżywianiu

pomiędzy osłonkami (międzywęźlem) występują węzły mieliny (Ranviera)

występują kanały sodowo / potasowe (brak ich w międzywęźlu)

osłonka a przewodnictwo

dobry izolator elektryczny

nadaje międzywęźlu małą pojemność i dużą oporność elektryczną

przyspiesza przewodzenie impulsów

depolaryzacja powstaje w węźle Ranviera

pole elektryczne przenosi się skokowo do następnego węzła

prędkość 3 do 100 m/s, zależna od średnicy aksonu i długości międzywęźla, (im grubsze
aksony tym dłuższe międzywęźla tym szybciej)

Cytofizjologia tkanki nerwowej

wytwarzanie i przewodzenie impulsów

impuls zależny od przemieszczenie się jonów Na

+

i K

+

przez błonę

background image

pompa śródbłonowa ma aktywność ATP-azy

Na

+

→ na zewnątrz

K

+

→ wewnątrz

białka kanałowe

zamknięte, otwarte, nieczynne

otwierane pod wpływem depolaryzacji lub hiperpolaryzacji

stan spoczynku (polaryzacja)

„-” wewnątrz (tak naprawdę po prostu mniej dodatni)

„+” na zewnątrz

potencjał spoczynkowy (-90mV)

kanały zamknięte

depolaryzacja

depolaryzacja powstaje w węźle Ranviera

potencjał „+”

otwarcie kanałów

Na

+

→ do wnętrza

K

+

→ na zewnątrz

rozprzestrzenianie różnicy potencjałów

otwieranie następnych kanałów

prędkość 0,5 do 2 m/s

zachodzi do momentu wyrównania potencjałów między wewnętrzną i zewnętrzną powierzchnią błony

repolaryzacja

zaczopowanie kanału jonowego

unieczynnienie białka kanałowego

pompowanie przez ATP-azę jonów

Na

+

→ na zewnątrz

K

+

→ do wnętrza, POMPOWANE W MNIEJSZEJ ILOŚCI

odczopowanie i zamknięcie białka kanałowego

Białka kanałowe dla jonów K

+

otwierają się pod wpływem depolaryzacji

otwierają się później niż kanały dla jonów Na

+

przyspieszają ponowne osiągnięci stanu spoczynkowego (polaryzację błony)

mogą powodować hiperpolaryzację błony

Hiperpolaryzacja - stan nadmiernej polaryzacji błony komórkowej w następstwie zwiększenia elektroujemności
wewnątrz komórki; trwa stosunkowo krótko. Błona komórkowa osiąga wtedy potencjał ok. -80 mV. Podczas
hiperpolaryzacji komórka nie jest zdolna do przewodzenia impulsu, przekazywania informacji.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
0305 opracowanie nr 5 , Tkanka mięśniowa Paul Esz(1)
0209 29 04 2009, wykład nr 9 , Tkanka nabłonkowa Paul Esz(1)
0109 27 04 2009, cwiczenia nr 9 , Tkanka nabłonkowa Paul Esz(1)
0301 opracowanie nr 1 , Tkanka łączna właściwa Paul Esz(1)
0302 opracowanie nr 2 , Tkanka łączna oporowa Paul Esz(1)
0111 11 05 2009, cwiczenia nr 11 , Tkanka podporowa Paul Esz(1)
0104 16 03 2009, cwiczenia nr 4 , Proteosomy, Lizosomy Paul Esz(1)
0207 08 04 2009, wykład nr 7 , Cykl komórkowy Paul Esz(1)
0106 30 03 2009, cwiczenia nr 6 , Wrzeciono podziałowe Paul Esz(1)
0302 opracowanie nr 2 , Tkanka łączna oporowa Piotr Szczechowiak(1)
0318 07 01 2010, opracowanie nr 18 , Układ nerwowo obwodowy Narządy zmysłów Paul Esz(1)
0317 10 11 2009, opracowanie nr 17 , Układ nerwowy centralny Paul Esz(1)
0316 03 12 2009, opracowanie nr 16 , Układ rozrodczy zenski Paul Esz(1)
0304 opracowanie nr 4 , Szpik kostny i wytwarzanie komórek krwi Paul Esz(1)
0313 12 11 2009, opracowanie nr 13 , Układ dokrewny czesc II Paul Esz(1)
0311 29 10 2009, opracowanie nr 11 , Układ oddechowy Paul Esz(1)
0314 19 11 2009, opracowanie nr 14 , Układ moczowy Paul Esz(1)
0310 21 10 2009, opracowanie nr 10 , Układ pokarmowy część III Paul Esz(1)
0303 opracowanie nr 3 , Krew Paul Esz(1)

więcej podobnych podstron