Źródła prawa unijnego

1.

Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę
Węgla i Stali podpisany 18 kwietnia 1951 r. – traci
moc 23 lipca 2002 r,

2.

Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę
Gospodarczą /EWG/ podpisany 25 marca 1957r. w
Rzymie,

3.

Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę
Energii Atomowej /EURATOM/ podpisany w Rzymie
wraz z traktatem ustanawiającym EWG,

4.

Traktat o Unii Europejskiej - /UE, z ang. EU/
podpisany 7 lutego 1992 r. w Maastricht.



Cele wprowadzania prawa unijnego:



stworzenie wspólnego systemu
podejmowania decyzji gospodarczych,



zarządzanie systemem decyzyjnym w
wiodących sektorach gospodarczych państw
członkowskich,



kierowanie polityką społeczną,



otoczenie ochroną środowiska naturalnego,



współpraca państw członkowskich w sferze
obronności, spraw wewnętrznych, oraz w
dziedzinie wymiaru sprawiedliwości

Traktaty umożliwiły funkcjonowanie Unii Europejskiej.

Są na bieżąco modyfikowane i dostosowywane do
nowych potrzeb związanych z przyłączaniem
kolejnych państw członkowskich.

Wiodącymi aktami prawnymi na chwilę obecną są:



Traktat Amsterdamski z 2 października 1997 r.

zmieniający Traktat o Unii Europejskiej /TUE/ oraz
Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską /TWE/.



Traktat Nicejski z 26 lutego 2001 r. /wszedł w życie 1

lutego 2003 r./, którego celem było dokonanie
nowelizacji obowiązujących traktatów, usprawnienie
działania systemu instytucjonalnego UE w związku z
przyjmowaniem nowej grupy państw członkowskich.

Na szczeblu Unii Europejskiej procesem

decyzyjnym zajmują się instytucje europejskie
takie jak:



Komisja Europejska,



Parlament Europejski,



Rada Unii Europejskiej.

Komisja Europejska wysuwa propozycje nowych

legislacji , natomiast Rada i Parlament
Europejski uchwalają akty prawne.

Wszystkie prawne akty europejskie oparte są

na stosownych artykułach traktatu.

Akty prawne w UE uchwalane są według trzech

głównych procedur:

1.

Procedury konsultacji,

2.

Procedura zgodności

3.

Procedura współdecydowania.

Akty prawne Unii Europejskiej publikowane są jako

Rozporządzenia i Dyrektywy w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej.

Parlament Europejski



Organ legislacyjny UE,



Wybierany w wyborach bezpośrednich,



Obraduje na miesięcznych sesjach plenarnych w

Strasburgu,



Obrady komisji parlamentarnych i sesje dodatkowe

odbywają się w Brukseli,



Deputowani w Parlamencie nie są przypisani do bloków

narodowych lecz frakcji politycznych,



Deputowani wybierani są w wyborach bezpośrednich i

powszechnych co 5 lat,



Wybieranych jest 624 deputowanych wyrażających wolę

obywateli UE /ok. 380 mln./



Sprawuje nadzór nad instytucjami UE, w tym na Komisją

UE,



Wspólnie z Radą UE uchwala budżet UE i go przyjmuje lub

odrzuca.

Rada Unii Europejskiej



Organ legislacyjny UE, skupiający członków Rady –

ministrów poszczególnych państw członkowskich UE,



Prezydencja zmienia się rotacyjnie co 6 miesięcy,

obraduje w 9 różnych konfiguracjach jak: sprawy

ogólne, stosunki zewnętrzne, sprawy gospodarcze,

finansowe, wymiar sprawiedliwości, zatrudnienie,

polityka społeczna, ochrona zdrowia i konsumenta,

konkurencyjność, ochrona środowiska.



Uchwala akty prawne,



Koordynuje politykę gospodarczą państw członkowskich

UE,



Zawiera umowy międzynarodowe między członkami UE,



Wraz z Parlamentem zatwierdza budżet,



Określa kierunki wspólnej polityki zagraniacznej i

bezpieczeństwa.

Komisja Europejska



Reprezentuje i dba o interesy całej UE,



Jest organem wykonawczym UE i inicjatorem

projektów legislacyjnych, negocjuje umowy między
UE a członkami.



Komisja wybierana jest na okres 5 lat, w jej skład

wchodzi 20 osób mianowanych przez państwa
członkowskie i Parlament,



Za swe działania Komisja odpowiada przed

Parlamentem /uprawniony jest on do odwoływania
jej lub składania wniosku o wotum nieufności/,



Zarządza i realizuje politykę i budżet Unii

Europejskiej,



Reprezentuje UE na forum międzynarodowym

Trybunał Sprawiedliwości



Czuwa nad tym, aby legislacja UE była

interpretowana i stosowana w ten sam sposób w

każdym państwie członkowskim,



Rozstrzyga spory prawne powstałe między

państwami członkowskimi, instytucjami UE,

przedsiębiorstwami, osobami fizycznymi,



Skład Trybunału tworzy jeden sędzia z każdego

państwa członkowskiego,



Trybunał Sprawiedliwości wspomagany jest przez

8 rzeczników generalnych,



Na czele Trybunału stoi Przewodniczący

wybierany co 3 lata,



Trybunał rozpatruje skargi, wydaje orzeczenia

W skład administracji UE wchodzą ponadto:



Europejski Trybunał Obrachunkowy,



Europejski Bank Centralny /EBC/,



Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny,



Komitet Regionów,



Europejski Bank Inwestycyjny /EBI/,



Rzecznik Praw Obywatelskich,



Agencje – instytucje UE wykonujące
specjalistyczne zadania techniczne, naukowe,
zarządcze,

Rynek nieruchomości w UE



Nie posiada spójnej dla państw członkowskich strategii,



Rynek nieruchomości traktowany jest jako rynek

lokalny,



Nie podlega centralnemu systemowi sterowania,



UE przyznaje te same prawa i przywileje wszystkim

obywatelom państw członkowskich,



Określone są ograniczenia obrotu nieruchomościami z

udziałem cudzoziemców np.



co do formy ograniczeń,



definicji cudzoziemców,



rodzaju nieruchomości chronionych przed sprzedażą,



wielkości nieruchomości,



sposobu użytkowania czy gospodarowania,

Pośrednik i Zarządca

Nieruchomości w UE



wolność prowadzenia działalności gospodarczej i

świadczenia usług na obszarze całego rynku
nieruchomości w UE,



odnośnie uprawnień wykonywania w/w zawodów

stałe Dyrektywy UE przewidują dwa systemy:



Umożliwienie prowadzenia działalności na obszarze
innego kraju przy użyciu tytułu zawodowego
uzyskanego w kraju przyjmującym i uzyskaniu wpisu
na listę zawodową w danym kraju,



Umożliwienie prowadzenia działalności na obszarze
innego kraju przy użyciu tytułu zawodowego
uzyskanego w kraju macierzystym.

Akty prawne:

Dyrektywy ogólne:



Dyrektywa 89/48/EWG w sprawie powszechnego

systemu uznawania dyplomów zawodowych,



Dyrektywa 92/51/EWG w sprawie uznawana

kwalifikacji w tzw. Zawodach regulowanych, tj.

zawodach, których wykonywanie jest

uwarunkowane spełnieniem wymogów określonych

w przepisach prawnych danego państwa.

Dyrektywy sektorowe:



Przyjmowane dla konkretnych zawodów np. lekarzy,

aptekarzy, architektów,

Dyrektywy określają warunki wykonywania

działalności zawodowej w danym kraju przy użyciu

tytułu uzyskanego w innym kraju.



Brak jest jednolitych norm prawnych określających

wykonywanie zawodu pośrednika w obrocie
nieruchomościami i zarządcy nieruchomościami na
poziomie wspólnotowym.



Każde państwo należące do UE reguluje kwestie

przyznawania uprawnień zawodowych
samodzielnie.

NIEMCY

W Niemczech pieczę nad zawodem pośrednika i zarządcy

nieruchomości sprawują dwa naczelne stowarzyszenia

przedstawicieli obsługujących rynek nieruchomości:



Ring Deutscher Makler,



Verband Deutscher Makler

Prawa i obowiązki osób wykonujących zawody związane z

rynkiem nieruchomości reguluje ustawa i rozporządzenie –

Verordnung uber die Pfiichten der Makler z 1974 J.

W szczególności przepis ten określa:



zakres obowiązkowego ubezpieczenia,



kwestie związane z prowadzeniem rozliczeń między

zarządcami nieruchomości a klientami,



określa wymogi prowadzenia ksiąg przez zarządców,



prawa i obowiązki zarządców.

Dla wykonywania zawodu nie jest wymagane posiadanie

licencji.

AUSTRIA

Nad zawodem pośredników i zarządców nieruchomości

czuwa korporacja zawodowa Fachverband der
osterreichischen Immobilien und
Verrnogenstreuchhandler stanowiąca część
Austriackiej Izby Przemysłowej– Wirtschaftskammer
Osterreich.

Do zawodu tzw. powiernika nieruchomości w oparciu o

przepisy prawne może być dopuszczona osoba, która
ukończyła studia wyższe i odbyła minimum
jednoroczną praktykę zawodową lub zdała państwowy
egzamin w publicznym centrum egzaminacyjnym.

Do izby zawodowej należą z mocy ustawy WKG wszyscy

przedsiębiorcy, którzy wykonują lub posiadają
uprawnienia do wykonywania zawodu.

Wielka Brytania

Zasady wykonywania zawodów związanych z

rynkiem nieruchomości ogólnie zostały określone

w w Estate Agents Act z 1979 r. z późniejszymi

zmianami. I dotyczą w szczególności:



opłat i wynagrodzeń w związku z wykonywaniem

zawodu pośrednika i zarządcy,



zakresu świadczonych usług,



warunków prowadzenia działalności.

Nie ma konieczności posiadania uprawnień w

postaci licencji i zezwoleń, jednak wydawane

certyfikaty potwierdzające kwalifikacje zawodowe

przez prywatne organizacje umożliwiają zajęcie

dobrej – wysokiej pozycji na rynku angielskim

Europejska Rada Nieruchomości
CEPI



Skupia wiodące organizacje zawodowe obsługujące rynki

nieruchomości w państwach członkowskich,



Informuje specjalistów rynku nieruchomości o przepisach

europejskich dot. tej branży,



Inicjuje, koordynuje prace zespołów i władz europejskich

nad projektami dyrektyw, zaleceń dot. sektora

nieruchomości



Opiniuje projekty przepisów dotyczących rynku

nieruchomości.



Stymuluje wzajemne więzi, sposoby działania na rzecz

tworzonego silnego sektora nieruchomości.



Wdraża europejski statut zarządców i pośredników /pod

względem edukacji, kształcenia ustawicznego, dostępu do

zawodu, kodeksach etycznych, unormowaniach prawnych./