Zagrożenie pożarem na budowie wynika
przede wszystkim
z następujących przyczyn
(często
występujących łącznie):
• wykonywanie budowli zarówno z materiałów
niepalnych, jak i z trudno palnych i palnych,
• stosowanie elementów budowlanych o
zróżnicowanej odporności ogniowej (różnym
stopniu niebezpieczeństwa pożarowego),
• prowadzenie robót w pomieszczeniach o
znacznym obciążeniu ogniowym,
• użytkowanie bardzo licznych przewodów i linii
elektroenergetycznych oraz maszyn i urządzeń
elektrycznych,
• stosowanie technologii wymagających wysokiej
temperatury (np. wszystkie odmiany procesów
spawalniczych),
• stosowanie urządzeń suszarniczych i grzewczych,
• stosowanie czasami materiałów wybuchowych.
Ponadto istnieje
prawdopodobieństwo powstawania
pożarów z przyczyn zawinionych
przez załogę lub losowych (np.
zaprószenie ognia przy paleniu
papierosów, pożar w wyniku
wyładowań atmosferycznych).
Materiały stosowane do budowy obiektów
budowlanych oraz ich wyposażenia można
usystematyzować według kryterium czy są one
palne, czy też są to materiały niepalne.
Do kategorii materiałów niepalnych są zaliczane
te, które w trakcie stworzonych w procesie badań
warunków nie ulegają procesowi spalania.
• Zakwalifikowanie materiałów budowlanych do
grupy niepalnych
(przeprowadzenie znormalizowanej
próby ich podpalenia wg kryteriów wcześniej obowiązujących
norm)-
podczas 10 min. materiał nie powinien
zapalić się, a także wydzielać palnych gazów
takich, które podtrzymywałyby płomyk kontrolny.
• Materiały trudno palne to takie, które przy tej
samej próbie wprawdzie zapalają się i wydzielają
gazy podtrzymujące płomyk kontrolny, ale nie
powodują rozwijania się ognia, tzn. proces palenia
się trwa nie dłużej niż 1 min. po usunięciu źródła
powodującego zapalenie się.
Materiały palne to takie, które nie
spełniają warunków ani dla materiałów
niepalnych, ani dla trudno palnych
, tj. przy
znormalizowanej próbie podpalenia wykazują:
• zapalenie się,
• wydzielanie palnych gazów w takiej ilości,
że
wystarczają one do podtrzymania płomyka
kontrolnego,
• po usunięciu źródła ognia palą się przez czas
dłuższy niż 1 min.
Proces spalania jest zdefiniowany w normie „Ochrona
przeciwpożarowa budynków. Metoda badania niepalności materiałów
budowlanych" - PN-93/B-02862 oraz PN-99/B-02874/Az1, natomiast
w normie „Ochrona przeciwpo żarowa budynków. Metoda badania
stopnia palności materiałów budowlanych"- PN-96/B-02874 oraz
dokonanych zmianach, podanych w normie PN-99/B-02874/Az1,
sprecyzowane zostały kryteria, w myśl których materiały są
przypisywane do grupy palnych.
• Wyodrębnione zostały
trzy stopnie palności
materiałów
. Pod pojęciem stopnia palności materiału
należy rozumieć taką jego właściwość, której parametry
charakteryzowane są poprzez wielkość:
•
wskaźnika zapalności - określanego symbolem
„i",
• wskaźnika spalania - oznaczanego symbolem
„c”.
Poszczególne klasy palności materiałów spełniają
następujące warunki:
• materiały, które spełniają wymóg I stopnia palności, tj. są
to materiały niepalne, charakteryzują się tym, że ich
wskaźnik zapalności i
śr
= 0, a wskaźnik spalania c
śr
≤1,0,
• - materiały, które spełniają wymóg II stopnia palności, tj.
są to materiały trudno zapalne, charakteryzują się tym, że
ich wskaźnik zapalności i
śr
< 1,0 i wskaźnik spalania c
śr
< 1,0,
• - materiały, które spełniają wymóg III stopnia palności, tj.
są to materiały łatwo palne charakteryzują się tym, że ich
wskaźnik zapalności i
śr
>1,0 lub wskaźnik spalania c
śr
> 1,0.
Rozpatrując procesy przebiegające
w budynku lub jego wydzielonej
części można dostrzec, że różnią się
one niebezpieczeństwem
użytkowym;
przykładem może tu być porównanie
magazynu materiałów pędnych oraz
zbrojarni.
Przy dokonywaniu klasyfikacji wyrobów w
zakresie ich reakcji na ogień (poddanie
oddziaływaniu termicznemu na pojedynczy
płonący przedmiot) - parametr określany
mianem euroklasy (A1,A2,B,C,D,E,F)-
stosowane są następujące kryteria:
• ilości wydzielanego ciepła w trakcie
procesu spalania,
• szybkości wydzielania ciepła,
• ilości czasu niezbędnego do zapalenia,
• zjawiska rozprzestrzeniania się pożaru,
• ilości wytwarzania dymu,
• występowania zjawiska płonących kropelek.
W normie PN – EN 13501-2 w odniesieniu do
parametrów
charakteryzujących skuteczność działania elementów
konstrukcyjnych w zakresie ich odporności ogniowej
stosowane są poniższe oznaczenia-
literą:
• R jest określana nośność ogniowa,
• E jest określana szczelność ogniowa,
• I jest określana izolacyjność ogniowa,
• W jest określane promieniowanie,
• M jest określana odporność na oddziaływanie mechaniczne,
• C jest określana samozamykalność,
• S jest określana dymoszczelność,
• G jest określana odporność na „pożar sadzy",
• K jest określana zdolność do zabezpieczenia ogniochronnego.
Procedura przeprowadzania klasyfikacji poszczególnych
elementów konstrukcyjnych zakłada, że klasyfikacja w
odniesieniu do następujących kryteriów:
• nośności ogniowej (R),
• szczelności ogniowej (E),
• izolacyjności ogniowej (I),
• promieniowania (W),
dokonywana będzie w oparciu o kombinację klas i czasów (określonych
na podstawie badań).
W obecnie obowiązującym Rozporządzeniu Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji, które dotyczy
ochrony przeciwpożarowej budynków, innych
obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. 06.80.563),
zamieszczono podstawy prawne w tym zakresie.
Podano interpretację m in., poniższych sformułowań:
• materiały niebezpieczne pożarowo, to materiały,
które obejmują następujące materiały niebezpieczne
– gazy palne, ciecze palne o temperaturze zapłonu
niższej od temperatury 328,15° K (550C),
wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy palne
zapalające się samoczynnie na powietrzu,
wybuchowe, pirotechniczne, ulegające samorzutnie
rozkładowi względnie polimeryzacji,
charakteryzujące się skłonnością do samozapalenia,
• zagrożenie wybuchem,
które to pojęcie
należy interpretować jako
możliwość
tworzenia – przez gazy palne, pary
palnych cieczy, pyły jak również włókna
ciał stałych, w różnych warunkach
mieszanin z powietrzem
charakteryzujących się tym, że w
sytuacji zaistnienia czynnika
inicjującego zapłon (np. iskra, łuk
elektryczny, przekroczenie temperatury
samozapłonu) wybuchają, tj. ulegają
gwałtownemu spalaniu
połączonemu ze wzrostem
ciśnienia.
Zagrożenie pożarem przy robotach
budowlanych
Przy wykonywaniu robót budowlanych (realizacji
poszczególnych technologii) na budowie
występują różnorodne zagrożenia pożarem.
Do najważniejszych czynników, mających wpływ
na te zagrożenia, należą;
• stosowanie maszyn i urządzeń elektrycznych
wymagających doprowadzenia prądu
przewodami stałymi (np. stosowanie giętarki lub
prościarki prętów zbrojeniowych z silnikiem
elektrycznym, zainstalowanych na stałe),
• stosowanie maszyn i urządzeń elektrycznych
wymagających doprowadzenia prądu
przewodami ruchomymi (np. stosowanie
koparki lub wieżowego żurawia torowego z
silnikiem elektrycznym, zasilanych przez kabel
rozwijany i zwijany w miarę poruszania się
maszyny),
• stosowanie materiałów palnych (np.
drewna),
• wykonywanie budowli narażonych na
wyładowania atmosferyczne (np. montaż
masztów, wykonywanie budynków wysokich),
• stosowanie materiałów wybuchowych (np.
stosowanie do malowania lakierów
rozpuszczalnikowych),
• stosowanie technologii wymagających
bardzo wysokiej temperatury (np.
wykonywanie spoin metodą elektryczną lub
gazową),
• stosowanie technologii, przy których
powstają wióry, pyły lub gazy łatwo palne
(np. praca w stolarni mechanicznej).
Roboty, przy których stosuje się wielkie maszyny,
łatwo palne paliwa lub wysoką temperaturę (np.
roboty wykonywane za pomocą maszyn
wymagających paliwa płynnego, roboty spawalnicze
itp.), są obarczone licznymi czynnikami
pożarogennymi.
Inne roboty, uważane powszechnie za zupełnie
bezpieczne, niosą za sobą też wiele zagrożeń
ogniowych
(np. roboty wykonywane maszynami do drewna,
roboty, przy których stosowane są maszyny z doprowadzeniem
prądu kablem ruchomym).
Nie ma robót budowlanych, których technologia
oraz zastosowane maszyny i urządzenia nie niosłyby
zagrożenia pożarowego.
Nawet roboty tapeciarskie, przy
których stosuje się czasem palne tapety, lub roboty
kamieniarskie, wykonywane piłami o napędzie elektrycznym
również, choć w nieznacznym stopniu, niosą zagrożenie
pożarowe.
Dlatego też, każdy pracownik budowy powinien
być zapoznany w ramach szkolenia
zakładowego – poza przepisami z dziedziny
bhp – również z przepisami przeciwpożarowymi
Organizacja zabezpieczenia
przeciwpożarowego
W przypadku pożaru na budowie pomoc z reguły niosą jednostki
zawodowej Straży Pożarnej, a w małych miejscowościach –
jednostki ochotniczej Straży Pożarnej.
Budowy nie organizują własnych oddziałów przeciwpożarowych –
z dwoma wyjątkami:
• w przypadku specyficznie niebezpiecznych lub bardzo dużych i
długotrwałych budów,
• w ramach oddziałów Obrony Cywilnej.
Organizacja zabezpieczenia
przeciwpożarowego budowy
obejmuje
następujące czynniki:
• przeszkolenie załogi w dziedzinie ochrony przeciwpożarowej
(wstępne- przed podjęciem pracy; na stanowisku pracy;
każdorazowe przeszkolenia przy zmianie stanowiska lub
rodzaju pracy),
• dopilnowanie przestrzegania przez załogę przepisów
przeciwpożarowych,
• dopilnowanie przestrzegania przepisów dotyczących
organizacji placu budowy i wznoszonych obiektów,
• zaopatrzenia budowy w sprzęt gaśniczy i dopilnowanie
jego eksploatacji,
-zorganizowanie, tj. zaprojektowanie, wykonanie i
wyraźne oznakowanie dróg i bram przeznaczonych do
dojazdu jednostek Straży Pożarnej i do ewakuacji w
razie pożaru;
drogi te nie mogą być pod
żadnym pozorem zatarasowane ani
wykorzystywane do innych celów
(np. do
składowania materiałów); brama musi być tak zamknięta,
aby nikt nie mógł przechodzić w sposób niekontrolowany
przez wartowników (tzn. zamknięta w sposób „porządkowy"),
a jednocześnie tak, aby w razie alarmu można było ją łatwo
otworzyć, bez poszukiwania kluczy; stosuje się często
zamknięcie na kłódkę poprzez słaby łańcuch itp.,
• zorganizowanie w budynkach dróg i przejść
ewakuacyjnych, przy czym należy umieścić w
poszczególnych, łatwo dostępnych miejscach
plan
ewakuacji
zawierający te przejścia; na trasie i w
znajdujących się tam drzwiach należy umieścić
wyraźne
oznakowanie
; przejścia takie nie mogą być
zatarasowane przez ustawianie w nich skrzyń, szaf itd., a
drzwi muszą być zawsze otwarte,
• umieszczenie w widocznych
miejscach instrukcji
przeciwpożarowej,
• zapewnienie możliwości zaalarmowania
Straży Pożarnej,
• zorganizowanie ewentualnej pomocy
załogi dla Straży Pożarnej w czasie akcji
gaszenia pożaru w zakresie
wymaganym przez tę Straż i pod jej
nadzorem,
• zorganizowanie punktu udzielania
pierwszej pomocy.
Pracownik ma obowiązek przestrzegać
przepisów przeciwpożarowych, kierownik zaś
powinien zorganizować szkolenie pracownika w tym
zakresie, kontrolować, czy przestrzegane są
przepisy i reagować na nieprawidłowości.
Kierownictwo ma obowiązek zaopatrzyć budowę
w niezbędny sprzęt gaśniczy zgodnie z
wymaganiami przepisów przeciwpożarowych.
Ponadto, ma obowiązek:
• odpowiednio rozmieścić sprzęt gaśniczy, tj. w
pobliżu tych obiektów, dla, których ochrony ma on
służyć,
• sprawdzać okresowo stan sprzętu gaśniczego,
• wymieniać elementy uszkodzone lub niesprawne i
naprawiać dostrzeżone usterki (jeśli jest to w danym
sprzęcie dopuszczalne),
• badać stan gaśnic i terminy ich ważności; wymieniać
gaśnice przeterminowane na prawidłowo, świeżo
napełnione,
• nie dopuszczać do wykorzystywania przez
kogokolwiek sprzętu gaśniczego do innych
celów niż przeciwpożarowe,
• w przypadkach wątpliwych konsultować
stan ochrony przeciwpożarowej z
pracownikami przedsiębiorstwa
odpowiedzialnymi za te sprawy,
• wykonywać dokładnie wszystkie polecenia
kontrolujących budowę przedstawicieli
służby przeciwpożarowej przedsiębiorstwa
oraz Straży Pożarnej,
• wyciągać konsekwencje służbowe w
stosunku do pracowników. którzy niszczą,
przemieszczają lub używają do
niewłaściwych celów sprzęt
przeciwpożarowy.
• Na budowie należy umieścić tablice ostrzegawcze „NIE
WOLNO
PALIĆ” i inne dotyczące bezpieczeństwa przeciwpożarowego.
• Pracownicy budowy muszą mieć możliwość zaalarmowania Straży
Pożarnej w przypadku zaistnienia pożaru. W tym celu
na budowie musi być umieszczona tablica
z podanym numerem telefonu Straży
Pożarnej
• Budowa musi być wyposażona w urządzenie umożliwiające
zaalarmowanie załogi w przypadku pożaru (np. ręczna „syrena").
• W momencie zaistnienia pożaru załoga zgodnie ze
wskazówkami kierownika budowy chroni i zabezpiecza
ludzi oraz majątek budowy.
• Po przybyciu Straży Pożarnej wszyscy przebywający na
budowie podporządkowują się poleceniom kierującego
akcją kierownika jednostki Straży Pożarnej, zarówno w
zakresie zasad postępowania w tym czasie na budowie,
jak też przy niesieniu pomocy podczas akcji
ratowniczej.
• Na budowie musi być także zorganizowany punkt
pierwszej pomocy.