Grupowe podejmowanie

decyzji

Formy partycypacji to:

• komunikacja
• wspólne podejmowanie decyzji
• samorząd

Zespół

to niewielka grupa ludzi,

obdarzonych uzupełniającymi się
umiejętnościami, zaangażowanych w
realizacje wspólnego celu, przy
pomocy ustalonych wspólnie
standardów działania, za których
utrzymanie odpowiadają wzajemnie
przed sobą.

Grupa

to zbiór złożony z dwóch lub większej

liczby osób przebywających w tym
samym miejscu i w tym samym
czasie, pracujących razem, aby
zrealizować wspólne cele.

Grupa

Grupa

• Grupy są oddzielnymi całościami i w

taki sposób powinny być postrzegane

• Grupy działają jednocześnie na dwóch

poziomach

• Grupa zazwyczaj skupia ludzi o różnym

poziomie wykształcenia, doświadczenia

zawodowego, poglądach itp

Trzy sposoby postrzegania

grupy

1. Grupa jest zbiorową całością niezależną

od cech swoich członków.

2. Grupa jest zestawieniem jednostek a

cechy grupy są funkcją cech

poszczególnych członków.

3. Grupa jest zbiorową całością, którą tworzy

zestaw jednostek, a zrozumienie jej

zachowania wymaga badania cech grupy

i cech jej członków.

Głównym zadaniem grup jest

podejmowanie decyzji. Jednakże
proces, w którym następuje wybór
pomiędzy alternatywnymi sposobami
działania oraz jego realizacja różnią
się w przypadku grupowego i
indywidualnego podejmowania
decyzji.

Metodami grupowego

podejmowania decyzji są :

• Grupy interaktywne - Jest to grupa

podejmująca decyzje, której członkowie

otwarcie dyskutują, spierają się i

uzasadniają najlepsze rozwiązanie.

• Grupy delfickie -Jest to forma grupowego

podejmowania decyzji, w której grupa jest

wykorzystywana do osiągnięcia zgodnej

opinii ekspertów.

• Grupy nominalne - uporządkowana

technika używana do uzyskania twórczych

lub nowatorskich rozwiązań lub pomysłów

Grupowe podejmowanie

decyzji może przyjąć formę:

• aklamacji
• głosowania
• kompromisu

Proces grupowego

podejmowania decyzji

I ETAP: Analiza sytuacji
II ETAP: Ustalanie celów
III ETAP: Poszukiwanie warunków

rozwiązań

IV ETAP: Ocena rozwiązań wariantów
V ETAP: Dokonywanie wyboru
VI ETAP: Ocena podjętej decyzji

Model procesu decyzyjnego

Opracowanie

wprowadzenie w życie

Wariantów

danego rozwiązania

Zbadanie

ocena rozwiązań i

następstwo

Sytuacji

wybór właściwego rozwiązania

Następstwa pozytywne:

• Podjęta decyzja jest decyzją wysokiej jakości
• Zaangażowanie i przekonanie grupy
• Budowa zaufania i wiary we własne siły
• Wyższa satysfakcja z pracy
• Podwyższenie umiejętności decyzyjnych
• Pozytywny wpływ na decyzje interpersonalne
• Brak zniekształceń w przekazywaniu decyzji

Następstwa negatywne:

• Utrata czasu
• Decyzja może być skutkiem

dominacji jednej osoby

• Decyzje mogą być skrajne, bardziej

ryzykowne lub pozbawione ryzyka.

Eliminacja negatywnych

skutków:

• Odpowiedni dobór osoby pełniącej rolę

przewodniczącego zespołu,

• Stworzenie zespołu, którego członkowie

rozumieją iż ich zadaniem jest
podejmowanie działań służących
rozwiązaniu problemu a nie próba
przekonania innych do przyjęcia
określonego rozwiązania,

• Powołanie innego niezależnego zespołu do

pracy nad tym samym problemem.

Do zalet grupowego

podejmowania decyzji zalicza

się:

• Grupa posiada większy potencjał twórczy i energię
• Grupa zapewnia różne perspektywy i podejścia do problemu

decyzyjnego

• Poprzez wspólną decyzją wszystkie uczestniczące w procesie

decyzyjnym osoby zostaną w nią naprawdę zaangażowane i do

niej przekonane

• Brak zniekształceń w przekazywaniu informacji
• Decyzje grupowe charakteryzują się wyższą jakością.
• Partnerstwo podwyższa satysfakcję z pracy.
• Grupowe podejmowanie decyzji powoduje podwyższenie

umiejętności decyzyjnych pracowników

• Partnerstwo wywiera pozytywny wpływ na relacje

interpersonalne w grupie

• Przyczynia się do wzrostu u podwładnych poczucia identyfikacji

z celami firmy.

Do wad grupowego

podejmowania decyzji zalicza

się :

• Czas niezbędny do podjęcia decyzji
• Możliwość zdominowania dyskusji grupowej i

procesu wyboru kierunku działania przez jednostką

lub jednostki

• Akceptacja pierwszego kierunku działania
• Pojawienie się kilku możliwych kierunków działania
• Decyzje grupowe są często bardziej skrajne
• Niebezpieczeństwo pojawienia się barier

komunikacyjnych

• Możliwość zdominowania dyskusji grupowych

przez zwierzchników hierarchicznych lub jednostki

szczególne aktywne i elokwentne

Do wad grupowego

podejmowania decyzji zalicza

się :

•

Większe prawdopodobieństwo rozmycia się

odpowiedzialności za podejmowane decyzje.

•

Znaczne niebezpieczeństwo, że żadnego

kompromisu nie da się osiągnąć ponieważ

indywidualne interesy okażą się zbyt konfliktowe.

•

Możliwość manipulowania grupą przez jednostki.

•

Niebezpieczeństwo pojawiania się efektu

myślenia grupowego.

•

Nadmierna skłonność do ryzyka.

•

Czasochłonność.

•

Wysokie koszty.

•

Możliwość podejmowania decyzji, które stanowią

rozwiązanie kompromisowe.

Niekorzystne zjawiska

towarzyszące decyzją

grupowym:

• Syndrom „wielogłowego zwierzęcia”,
• Konfliktowe cele drugorzędne,
• Mechaniczne uśrednianie ocen, preferencji i

decyzji indywidualnych,

• Zjawisko przesunięcia ryzyka,
• Wzrost skrajności ocen,
• Rozproszenie odpowiedzialności,
• Zjawisko tłumienia mniejszości,
• Możliwość dominacji jednostki,
• Wymogi czasowe grupy,
• Syndrom decyzji grupowych.

Przełożony ma do wyboru 6
podstawowych metod:

• konsensus (zgadzać się)
• decyzja większości (głosowanie)
• decyzja mniejszości
• decyzja eksperta
• decyzja kierownika po wcześniejszej

dyskusji

• decyzja kierownika niepoprzedzona

dyskusją grupową

Myślenie grupowe

rodzaj myślenia w którym dążenie

grupy do konsensusu i spójności
przeważa nad dążeniem do
osiągnięcia możliwie najlepszej
decyzji.

Syndrom grupowego myślenia
albo groma domyślnie

termin w psychologii społecznej

oznaczającej uleganie ograniczającej

sugestii i naciskowi grupy, której jest

członkiem. W wyniku narzuconej

autocenzury członkowie grupy podlegającej

temu zjawisku, zubażają dobrowolnie swoje

zdolności intelektualne. Myślenie grupowe

prowadzi w skrajnym stadium do zupełnej

utraty przez grupę poczucia rzeczywistości,

przecenianie własnej siły i możliwości

działania. Syndrom ten oznacza również

izolacje grypy od otocznia i zamknięcia się

grupy we własnym świecie.

Badania nad syndromem grupowego

myślenia przeprowadził Irving Janis.
Punktem wyjście tych badań było
spostrzeżenie, że niejednokrotnie
grupy kierownicze podejmują głupie
lekceważące zasady moralne,
pochopne czy wręcz szkodliwe dla
realizacji zadań decyzje.

Do wyróżnionych defektów
Janis zaliczył :

•

ograniczenie dyskusji do rozważania zaledwie paru

działań bez analizowania pełnej gamy alternatyw,

•

unikanie przez grupę powtórnego analizowania tego

sposobu działania, który już na początku był

preferowany,

•

zlekceważenie przez członków grupy tych sposobów

działania, które początkowo zostały ocenione jako

niezadawalające przez większość grupy,

•

korzystanie przez grupę w małym stopniu z

możliwości uzyskania informacji od ekspertów, którzy

mogliby oszacować zyski i straty,

•

wykazywanie przez grupę selektywnej

tendencyjności w sposobie reagowania na informacje

zależnie od tego czy są one w zgodzie z wcześniej

podjętymi decyzjami czy nie.

Warunki do powstawania syndromu grupowego

myślenia związane są z psychologiczną

sytuacją członków grupy, którzy podejmują

istotne decyzje i występują często w

warunkach braku dostatecznej ilości informacji

wyjściowych, trudności w przewidywaniu

skutków decyzji oraz podleganie silnym

stresom wynikającym z wagi podejmowanych

decyzji. W takich warunkach, często jedynym

punktem odniesienia, dającym poczucie

komfortu psychicznego dla członków grupy

staje się ona sama.

Wewnętrzna dynamika grupy zależy od
dwóch czynników:

• Pierwszy związany jest związany ze

spójnością grupy określoną jako pozytywne

wartościowanie grupy przez jej członków

oraz jej motywacje do silnego poczucie

przynależności do tej grupy Spójność ta poza

pozytywnym wpływem ma również

negatywny wpływ, obniżający często

efektywność działań. Spójność grupy

wyraźnie wzrasta w obliczu zagrożenia.

• Drugi z czynników związany jest z

wykształceniem się mechanizmów

wyzwalających konformizm wobec norm

grupowych

Przyczynami pojawienia się
syndromu grupowego
myślenia:

• Spójność grupy,
• Izolacja grupy i jej zamknięty charakter,
• Działanie pod presją czasu,
• Z góry założony rezultat głosowania,
• Indywidualna ocena każdego członka

grupy i krytyka innych wyborów,

• Lęk przed sprzeciwieniem się reszcie

grupy.

Prezentacje przygotowali:

Denys Joanna
Doroba Dominik