Krzysztof Suszyński
Zdolności- predyspozycje do opanowania i
wykorzystania pewnych czynności
zdolności motoryczne kondycyjne
( struktura somatyczna organizmu)
zdolności motoryczne koordynacyjne
(układ nerwowy)
zdolności motoryczne hybrydowe
(struktura somatyczna organizmu i
układ nerwowy)
Dodatkowo:
Gibkość- cecha morfologiczna, możliwość
wykonywania obszernych ruchów w
stawach, albo grupach stawów.
Poziom gibkości zależy od:
-płeć
-wiek
-wytrenowanie poprzez ćwiczenie
-pora dnia
- temperatura
Ad.1 Zdolności motoryczne kondycyjne:
siłowe- siłę mierzymy w warunkach statycznych ( testy np. dynamometr)
Pojęcie :
siły absolutnej- są to maksymalne możliwości siłowe, którymi możemy
przeciwstawić się i pokonać opór zewnętrzny
siły względnej-iloraz siły absolutnej i masy ciała
wytrzymałościowe
a) wydolność- miara sprawności układu krążeniowego i oddechowego,
długotrwałe wysiłki o umiarkowanej intensywności, podstawowy czynnik
ze zdrowiem, sprawność układu krążenia i oddychania pułap tlenowy
VO2max im więcej tlenu przyswoić w jednej jednostce czasu tym większy
pułap wydolności
metody bezpośrednie: wymagają aparatury, wydech = wdech
metody pośrednie: poziom ilości tlenu przyswojonego przez organizm,
większa pojemność wyrzutowa stan równowagi czynnościowej (Astrand)
b) odporność mięśni na zmęczenie zależy od grup włókien mięśniowych:
białe – mniej mitochondriów mniej tlenu przyswajają są to mięśnie
ruchowe fazowe (odpowiadają za ruch), czerwone więcej mitochondriów
więcej tlenu przyswajają są to mięśnie posturalne toniczne
(utrzymywanie postawy)
TEST ASTRANDA-RYHMINGA pomiar VO2max metodą pośrednią
na podstawie częstości skurczów serca podczas pracy
submaksymalnej
W niektórych przypadkach jest pożądane, aby już na
podstawie reakcji zachodzących podczas obciążeń
submaksymalnych móc wypowiedzieć się na temat maksymalnej
wydolności fizycznej badanego tj. jego maksymalnego zużycia
tlenu, czyli pułapu tlenowego. Astrand i Ryhming skonstruowali
w roku 1953 nomogram, który pozwala na określenie pułapu
tlenowego bez konieczności wykonywania przez badanego
maksymalnego wysiłku fizycznego. Metoda ta jest szeroko
stosowana dla określenia efektywności treningu sportowego,
szczególnie w dyscyplinach wytrzymałościowych. Jest to jedna z
metod pozwalająca na określenie maksymalnego zużycia tlenu
sposobem pośrednim poprzez poddanie zawodnika wysiłkowi
submaksymalnemu. Stwierdzając częstość tętna przy jakiej
organizm osoby badanej, w zależności od stosowanego rodzaju
oraz wielkości obciążenia, osiąga stan równowagi funkcjonalnej,
odczytujemy zużycie O2/min z normogramu Astrand-Ryhming.
ad.2. Zdolności
koordynacyjne- aby mówić o
koordynacji musza zostać
spełnione 3 elementy:
-dokładność-ruch dokładny
- dokładność+ szybkość-
określona dynamika
-zmienność warunków
Koordynacyjne zdolności motoryczne są to
względnie utrwalone i uogólnione formy
przebiegu psychofizycznych procesów
regulacji ruchowej:
- przebiegają u ludzi wedle zasad
- osobnicza zmienność dokładności tempa,
ruchliwości
Aktywność ruchowa utrwala indywidualnie
formy procesów regulacyjnych- zmiany
funkcjonalne prowadzą do uogólnienia i
transferu form przebiegu czyli rozwoju
koordynacyjnych dolności motorycznych.
Wyróżniamy:
1. Różnicowanie kinestetyczne mówi nam o dokładności
ruch albo o dokładności faz ruchów parametry
przestrzenne, siłowe i czasowe ruch
2. Zdolność do orientacji czasowo przestrzennej dotyczy
oceny dokładnej położenia ciała jego zmian w odniesieniu
do określonego punktu odniesienia (szybka ocena i
kontrola przestrzennych warunków działania).
3. Zdolność do zachowania równowagi umożliwia
utrzymywanie zrównoważonej pozycji ciała (równowaga
statyczna) oraz zachowanie lub odzyskanie tego staniu w
czasie czynności ruchowej albo bezpośredni po niej
(równowaga dynamiczna)
◦
równowaga statyczna – analizator kinestetyczny, analizatory
dotykowe, analizatory optyczne, analizator przedsionkowy i
analizator gestykularny .
◦
równowaga dynamiczna – błędnik (balansowanie)
4. Zdolność do rytmizacji ruchu jest to uchwycenie,
zapamiętanie, odtwarzanie rytmu ruchów cyklicznych i
acyklicznych utrzymanie rytmu wewnętrznego, przyjęcie
rytmu zewnętrznego.
5. Zdolność do szybkiej reakcji motorycznej pozwala na szybki
zainicjowanie i wykonanie celowego krótkotrwałego działania
na określony sygnał, w którym może być zaangażowane całe
ciało lub jego część. O jej poziomie świadczy czas upływający
od momentu zadziałania sygnału do momentu zakończenia
ruchu czyli nie może być jako synonim czasu reakcji.
Reakcja prosta na pojedynczy sygnał dokładny przebieg
ruchu, reakcja z wyboru – rozpoznanie sygnału wybór jednego
z wielu rozwiązań, reakcja różnicowa – kompleksowa, reakcja
motoryczna – reagowanie właściwe na większą liczbę
sygnałów, reakcja z wyboru dłuższa niż reakcja prosta,
kompleksowa, motoryczna im więcej bodźców i reakcji tym
dłuższa ta reakcja. Antycypacyjne możliwości – zdolność do
przewidywania zdarzeń, które niebawem nastąpią.
6. Zdolność do łączenia sprzężania ruchu jest to celowa
organizacja ruchów części ciała prowadząca do integracji
czasowych, przestrzennych i dynamicznych ruchów, prowadzi do
realizowania zadania ruchowego dla całego ciała.
7. Zdolność do stosowania motorycznego
◦
program ruchu powstały w oparciu o osobnicze
doświadczenia ruchowe wyprzedza czynność ruchową
◦
pod wpływem zewnętrznych okoliczności i błędów następuje
korekta tego programu
Kompleks właściwości osobniczych pozwalających na
wdrążenie optymalnego programu ruchowego i jego korektę w
trakcie czynności ruchowych.
8. Zdolność do wysokiej częstotliwości ruchu wyznacza
możliwości wykonania maksymalnej liczby ruchów całym ciałem
lub jego wybraną częścią bez ograniczenia czasowego.
(pałeczki Ditricha, test Fleminga, test palce podloga).
ad.3. Zdolności hybrydowe- kompleksowe,
zdolność jest wrodzona
a) zwinność
b) szybkość