Kultura w
komunikowaniu
Dr Beata Pająk
Pracownia Psychologii Polityki i
Psychologii Kulturowej
Wydział Nauk Politycznych i
Dziennikarstwa UAM
Z czego mogą wynikać
problemy w
komunikowaniu?
Specyficzna dla jednostki
Specyficzna dla grupy lub
kategorii
Uniwersalna
Dziedziczna i nabyta
Nabyta
Dziedziczona
Osobo-
wość
Kultura
Natura ludzka
Co to jest kultura?
Kultura to pewien wzorzec myślenia,
odczuwania i zachowania, który
przyswajamy w ciągu życia. Zmiana raz
zakodowanego sposobu myślenia,
odczuwania i zachowania wymaga
podwójnego wysiłku: rezygnacji z
czegoś co już przyswoiliśmy, i
powtórnej nauki. Jest to zawsze dużo
trudniejsze niż uczenie się po raz
pierwszy.
Geert Hofstede „Kultury i organizacje”
Z czego mogą wynikać
różnice kulturowe w
komunikowaniu?
1.
Dotyczące dystansu władzy
2.
Dotyczące wymiaru indywidualizm-
kolektywizm
3.
Dotyczące wymiaru męskość-
kobiecość
4.
Dotyczące unikania niepewności
5.
Dotyczące podejścia do czasu
6.
Dotyczące komunikacji pozawerbalnej
Co to jest dystans władzy
Wymiar ten opisuje stosunek do
nierówności społecznych.
W krajach o dużym dystansie dąży się do
maksymalizacji emocjonalnego
dystansu między jednostkami o
najniższej i najwyższej pozycji
społecznej. Nierówności społeczne
uważa się za uzasadnione, stosunki
społeczne są mocno zhierarchizowane.
Jak dystans władzy
wpływa na
komunikowanie?
W krajach o wysokim PDI
podejmuje się różne zachowania
komunikacyjne w zależności od miejsca w
strukturze społecznej rozmówcy,
dominuje komunikacja jednostronna
inicjowana przez osobę stojącą wyżej w
hierarchii,
nie kwestionuje się poleceń przełożonych,
akceptuje się je i wykonuje w niezmienionej
formie,
decyzji się nie konsultuje z pracownikami.
Dystans do władzy w
różnych krajach świata wg
badań Hofstede
Kraje o wysokim
wskaźniku PDI:
Kraje Ameryki Płd., kraje
arabskie, Słowacja,
Rumunia, Bułgaria,
Polska
Kraje o średnim
wskaźniku PDI:
Francja, Belgia,
Portugalia, Hiszpania
Włochy, Czechy
Kraje o niskim wskaźniku PDI:
Estonia, Węgry, Holandia,
RFN, Wielka Brytania, USA, Kanada, kraje
skandynawskie, Irlandia, Austria
Co to jest indywidualizm-
kolektywizm?
Wymiar ten opisuje wzajemne relacje
pomiędzy jednostką a grupą.
W kolektywizmie:
jest prymat grupy i jej interesów nad
jednostką i jej interesami,
Większy nacisk kładzie się na współpracę i
harmonię grupową niż na maksymalizację
jednostkowych zysków
Preferuje się równościowy, a nie
słusznościowy podział zasobów
Wpływ indywidualizmu-
kolektywizmu na
komunikowanie
W krajach kolektywistycznych
występuje tzw.
komunikacja wysokiego kontekstu, co oznacza,
że większość informacji potrzebnych dla
zrozumienia komunikatu znajduje się w fizycznym
kontekście, lub jest zinternalizowana w człowieku
W krajach indywidualistycznych
występuje
komunikacja niskiego kontekstu, większość
informacji mieści się kodzie bezpośrednim,
komunikaty buduje się w oparciu o regułę ilości,
jakości, sposobu i dopasowania
Reguła ilości
oznacza, że jednostka
dostarcza rozmówcy dokładnie tyle informacji,
ile potrzebnych jest do pełnego zrozumienia
przekazu (ani mniej, ani więcej)
Reguła jakości
– jednostka powinna mówić
tylko to, co z całą pewnością uznaje za
prawdę, ważne są więc przede wszystkim
uczucia i przekonania nadawcy (komunikacja
otwarta, zawierająca wiele osobistych
informacji). Prowadzi to do odmiennego
postrzegania konfliktu w krajach
przestrzegających tej reguły oraz do
ujawniania emocji w czasie rozmowy.
Reguła sposobu
– jednostka powinna unikać
niejasnych sformułowań, dwuznaczności i
nieładu wypowiedzi, odpowiedzialna za
ewentualne nieporozumienia w komunikacji
jest osoba nadająca komunikat, cisza w
rozmowie jest negatywnie rozumiana
Reguła dopasowania
– wypowiedź jednostki
powinna być stosowna do kontekstu
konwersacji, a więc dopasowana do
uprzedniej wypowiedzi partnera
Indywidualizm-
kolektywizm w wybranych
krajach
Kraje o wysokim wskaźniku indywidualizmu:
USA (91), Australia, Kanada, Nowa Zelandia,
Wielka Brytania, Holandia, Węgry, Włochy,
Belgia, Dania, Szwecja,
Francja, Irlandia, RFN (67)
Kraje o średnim poziomie wskaźnika
indywidualizmu:
Estonia (60), Polska, Czechy Hiszpania, Słowacja, Grecja,
Portugalia, Rumunia, Bułgaria (30)
Kraje o niskim poziomie IDV:
kraje Ameryki Płd. (np.
Gwatemala 6), większość krajów azjatyckich (ok. 20)
Co to jest męskość-
kobiecość
Wymiar ten dotyczy stosunku do
wartości męskich (zadaniowość,
skuteczność) i kobiecych
(opiekuńczość, tolerancja dla
odmienności) oraz koncepcji
męskości i kobiecości.
W krajach o wysokim wskaźniku MAS
preferuje się wartości męskie oraz
panuje w nich tzw. dymorfizm ról
płciowych.
Wpływ męskości-
kobiecości na proces
komunikowania
W kulturach męskich jednostka
podejmuje odmienne zachowania
komunikacyjne w zależności od płci
rozmówcy.
Przedstawiciele kultur męskich źle mogą
reagować na kobietę sprawującą
funkcję przywódcy w grupie czy na
kobietę występującą w roli negocjatora
Męskość-kobiecość w
wybranych krajach
Kraje o wysokim wskaźniku męskości:
Słowacja (110), Japonia (95), Węgry, Austria, Włochy,
Irlandia, Wielka Brytania, Polska, USA, Czechy, RFN,
Grecja, Belgia
Kraje o średnim wskaźniku męskości:
Francja, Hiszpania, Bułgaria, Rumunia, Turcja
Kraje o niskim wskaźniku męskości:
Szwecja (5), Holandia, Dania, Finlandia, Estonia,
Portugalia (31)
Co to jest unikanie
niepewności?
Wymiar ten opisuje sposób radzenia
sobie z niepewnością.
W krajach o wysokim wskaźniku UAI to,
co nowe, nieznane, niepewne budzi
głęboki lęk, inne znaczy niebezpieczne.
W krajach o niskim stopniu unikania
niepewności inne znaczy ciekawe,
niepewność jest w wysokim stopniu
tolerowana.
Wpływ unikania
niepewności na proces
komunikowania
Zdaniem G. Hofstede dla krajów o
wysokim stopniu unikania niepewności
(za wyjątkiem Japonii)
charakterystyczne jest silne i
bezpośrednie wyrażanie emocji (silna
gestykulacja, podnoszenie głosu,
otwarte wyrażanie emocji, uderzanie
pięścią w stół).
Wyniki innych badaczy nie do końca
potwierdzają te wskazania.
Unikanie niepewności w
wybranych krajach
Kraje o wysokim wskaźniku unikania
niepewności:
Grecja, Portugalia, Belgia, Japonia, kraje
Ameryki Płd., Francja, Hiszpania, Włochy,
Bułgaria, Rumunia, Węgry, Czechy, Austria
Kraje o średnim wskaźniku:
RFN, Finlandia, Holandia, Norwegia, Estonia,
Słowacja
Kraje o niskim unikaniu niepewności:
Wielka Brytania, Irlandia, Szwecja, Dania, USA,
Singapur, Jamajka
Wymiar podejście do
czasu (E. Hall)
Kultury monochroniczne:
Wydarzenia ułożone są w formie oddzielnych
jednostek, jedno po drugim
Dużą wagę przywiązuje się do punktualności
USA, Niemcy (punktualność i niezawodność są
określeniami ściśle powiązanymi), Skandynawia,
Japonia
Kultury polichroniczne:
Załatwia się kilka spraw naraz
Ważniejsze jest angażowanie się ludzi i dokonywanie
transakcji niż trzymanie się rozkładu zajęć
Kraje arabskie, kraje Europy Płd., Ameryka Płd., kraje Azji
Południowej i Południowo-Wschodniej (indonezyjskie
określenie „czas z gumy”)
Różnice między kulturami
w KNW:
1.
Znaczenie emblematu
2.
Siła głosu i gestów
3.
Szybkość mówienia i stosowane pauzy
4.
Przestrzeń personalna
5.
Dotyk
6.
Ujawniania emocji za pomocą mimiki
Różnice w KNW
Kraje o wysokim
stopniu ekspresji
emocji (wyraźna
mimika i
gestykulacja, bliski
dystans i dotyk w
rozmowie):
Włochy, Hiszpania, Grecja,
Francja Płd., Portugalia,
kraje
latynoamerykańskie,
kraje arabskie
Kraje o zróżnicowanej
ekspresji emocji:
USA, Australia, kraje
wschodnieuropejskie
Kraje o niskim stopniu ekspresji emocji (oszczędna
mimika i gestykulacja, dalszy dystans i unikanie
dotykania w czasie rozmowy):
Kraje skandynawskie, Niemcy, kraje Azji Wschodniej i
Południowo-Wschodniej
Jaka literatura może pomóc w
przezwyciężeniu barier
kulturowych?
R. Gesteland, Różnice kulturowe a zachowania
w biznesie
E. Hall: Ukryty wymiar, Taniec życia, Bezgłośny
język, Poza kulturą
R. Hill, My Europejczycy
G. Hofstede, Kultury i organizacje
J. Mole, W tyglu Europy. Wzorce i bariery
kulturowe w przedsiębiorstwach
E. Lewandowski, Pejzaż etniczny Europy
E. Pernal, Savior-vivre w podróży. Poradnik dla
turystów i biznesmenów