Problem badawczy
Autorzy:
Rydzyńska Emilia
Wiśniewska Malwina
Zamościk Anna
Co interesuje badacza
formułującego problem badawczy?
To czy:
Zmienna X rzeczywiście wpływa na
zmienna Y
Jak dana zmienna X wpływa na Y
Problem badawczy:
„problem badawczy to tyle, co pewne pytanie lub
zespół pytań, na które odpowiedzi ma dostarczyć
badanie”
„punktem wyjścia wszelkiego procesu badawczego
jest sformułowanie pewnego pytania czy mniej lub
bardziej uporządkowanego zbioru pytań. Pytania te
czasem pojawiają się w świadomości badacza w
sposób bezrefleksyjny- czasem zaś uprzytamnia on
sobie mniej lub bardziej wyraźnie, dlaczego na te a
nie inne pytania chciałby uzyskać odpowiedź
poprzez wyniki swoich badań”
S. Nowak
Stopień dojrzałości problemu
badawczego
Dlaczego ludzie padają ofiarą nieuczciwych
domokrążców?
Można wyznaczyć przypuszczalne hipotezy H
1
, H
2
itd
Stopień dojrzałości problemu
badawczego
1. Formułując problem są pewne ramy
rozwiązania, stawiając problem badaczy mamy
już jakąś wiedzę na dany temat od której nie
sposób abstrahować
2. Procesy formułowania problemów badawczych i
wysuwania na nie odpowiedzi (hipotez
badawczych) są wzajemnie ze sobą związane
3. Stopień, w którym sformułowanie problemu
mieści w sobie wskazówki co do jego
rozwiązania, należy uznać, za jedno z kryteriów
dojrzałości problemu. Zawieranie w sobie takich
wskazówek jest też zapewne jednym z
warunków (kryteriów) sensowności poznawczej
problemu. (Such)
Na ile małe miasto stwarza szanse i
możliwości rozwoju psychospołecznego dzieci
i młodzieży?
H
1
: Szanse i możliwości rozwoju
psychospołecznego dzieci i młodzieży w małym
mieście są ograniczone.
Rozbicie problemu badawczego na problemy
szczegółowe:
- W jakim stopniu szkoła w małym mieście stymuluje
rozwój dzieci i młodzieży?
- Na ile instytucje pozaszkolne w małym mieście
stwarzają szansę kontaktu dzieci
i młodzieży z kulturą?
Brak jest algorytmu dochodzenia do
ciekawych teoretycznie i płodnych w
hipotezy problemów badawczych jednak
wielką role grają:
- intuicja badacza
- „dojrzewanie” problemu badawczego
od pierwszego intuicyjnego sformułowania
do osiągnięcia zadowalającej dojrzałości
- rozstrzygalność problemu
KLASYFIKACJA PYTAŃ
Dwa rodzaje problemów badawczych:
1.
Pytania rozstrzygnięcia
2.
Pytania dopełniania
1. Pytania rozstrzygnięcia
Dwuczłonowe pytanie rozstrzygnięcia.
Czy na Ziemi są istoty żywe?
Wieloczłonowe pytanie
rozstrzygnięcia:
Czy Toruń leży nad Wisłą, Odrą czy Wartą?
Toruń leży nad Wisłą, Odrą czy Wartą?
2. Pytania dopełnienia
1. Od którego roku życia dziecko
jest zdolne do przeprowadzenia
operacji formalnych?
Dziecko jest zdolne do
przeprowadzenia operacji
formalnych od X roku życia.
1. Jasne sformułowanie problemu oraz rozumienie relacji
zachodzących między nimi.
2. Należy unikać zbyt szerokiego stawiania problemu
badawczego, z pytania ogólnego należy przechodzić do
uszczegółowionego, lub kilku pytań będących odrębnymi
problemami szczegółowymi.
3. Definiować pojęcia należy odwołując się do istniejących
pojęć, lub tworząc własne rozumienie tych pojęć na zasadzie
definicji projektujących.
4. Przesądza o sukcesie badawczym. Zależy ono od
kompetencji badacza, a te określone są jego świadomością
metodologiczną
5. Badacz nie może się odcinać od literatury przedmiotu,
pytania badawcze nie są zawieszone w próżni teoretycznej i
metodologicznej.
Postawienie problemu
badawczego
Cechy dobrze sformułowanego
problemu badawczego:
sformułowany w postaci pytania bądź zbioru pytań,
lepiej szczegółowe niż ogólne,
jasne zdefiniowanie pojęć występujących w problemie
oraz zrozumienie relacji między pojęciami,
powinien mieć wyznaczone ramy rozwiązania – możemy
podać mniej lub bardziej ogólną postać hipotez
stanowiących jego przypuszczalne rozwiązania,
zawiera w sobie wskazówki co do jego rozwiązania (co
do rozstrzygnięcia), a dzięki temu spełnia kryterium
dojrzałości oraz sensowności poznawczej problemu,
powinien być poprzedzony dociekaniami teoretycznymi,
popartymi wynikami wstępnych badań eksploracyjnych;
warto również pamiętać, że dużą rolę w procesie
formułowania problemów badawczych odgrywa intuicja,
po całym procesie przeformułowywania, problem
powinien zawierać dostateczną liczbę wskazówek by
uznać go za problem rozstrzygalny (przy pomocy
dostępnych środków badawczych, na danym etapie
rozwoju konkretnej dyscypliny).
„specjalista w swej dziedzinie nauki to
człowiek, który nie tylko umie
znajdować odpowiedzi na pytania,
lecz także pytania te poprawnie
formułować”
S. Nowak, 1985
Klasyfikacja pytań wg
Belnapa
Każde pytanie zawiera zbiór alternatyw, odpowiedź
dokonuje wyboru podzbioru tego zbioru
Pytania między sobą różni żądanie wyboru, z tego
samego zbioru alternatyw można zbudować różne
pytania w zależności od tego w jaki sposób wybór
ten ma być dokonany, wtedy ze zbioru tych
samych alternatyw w zależności od pytania wyboru
wybrać można jedną alternatywę bądź dwie itd.
1. Nad jaką polską rzeką a)Wisłą, b)Odrą czy c)
Wartą leży Toruń?
2. Która z rzek a) Wisła b) Odra c) Warta płynie w
Polsce?
Żądanie roszczenia zupełności- określenie wg osoby
odpowiadającej jaka część prawdziwych alternatyw zawartych w
pytaniu znajduje się w bezpośredniej odpowiedzi na pytanie.
Stopień żądania roszczenia zupełności może być różny minimalny,
maksymalny. O ile żądanie wyboru można ściśle liczbowo określić
tak żądanie roszczenia zupełności określa sięga pomocą zwrotów
jak „wszystkie alternatywy” lub „wszystkie za wyjątkiem”
1.
Co jest najważniejszym wg pana/pani czynnikiem przy doborze partnera
jest: a) atrakcyjność fizyczna, b) „bogate wnętrze” c) majętność d)
pozycja społeczna
2.
Jakie czynniki są ważne przy doborze partnera wśród ludzi? a)
atrakcyjność fizyczna, b) „bogate wnętrze” c) majętność d) pozycja
społeczna
Jak formułuje się w pytaniu
alternatywy:
-
wymienienie w pytaniu wszystkich alternatyw
zaczynając od „czy”- wg Ajdukiewicza jest to pytanie
rozstrzygnięcia. K-alternatyw- to k- członowe pytanie
rozstrzygnięcia.
Wg Belnapa są to pytania typu „czy”
Pytania typu „który” nie ujawniają zawartych w nich
alternatyw, Belnap orzecznikiem kategorialnym
nazywa wartość mówiącą jakie przedmioty należy
podstawiać pod X
W którym stadium modelu rozwoju moralnego wg Kohlberga
występuje heteronomia moralna?
-
W terminologii Ajdukiewicza pytania typu „który” to
pytania dopełnienia.
Twierdzenie zakładane przy
wypowiadaniu jakiegokolwiek
pytania Belnap nazywa założeniem
pytania.
Klasyfikacja Belnapa oparta na trzech
cechach pytań:
a)
Sposobie prezentowania alternatyw
b)
Żądaniu wyboru
c)
Żądaniu roszczenia zupełności
W tej klasyfikacji Belnap wyróżnia 6 typów
pytań.
6 typów pytań wg Belnapa:
1.
Pytanie typu „czy” o jednej alternatywie
2.
Pytanie typu „który” o jednej alternatywie
3.
Pytanie typu „czy” o pełnej liczbie
alternatyw
4.
Pytanie typu który o pełnej liczbie
alternatyw
5.
Pytanie typu „czy” o nierozłącznej liczbie
alternatyw
6.
Pytanie typu „ który” o nierozłącznej
liczbie alternatyw
1 Pytanie typu „czy” o jednej
alternatywie
Czy jest Pan(i) członkiem spółdzielni
mieszkaniowej?
Odp: Jestem członkiem spółdzielni
mieszkaniowej i nieprawda, że, nie
jestem członkiem spółdzielni
mieszkaniowej.
Pytanie rozstrzygnięcia żądające
odpowiedzi która wskazuje jedną
prawdziwą alternatywę. Jest to więc
pytanie o żądaniu roszczenia zupełności
i żądanie wyboru.
Odpowiedź na to pytanie winna mieć
postać koniunkcji , w której stwierdza się
prawdziwość jednej alternatywy przy
negacji pozostałych.
2 Pytanie typu „który” o jednej
alternatywie
Jaka liczba naturalna jest równa sumie
7+5?
Odp. Liczba 12 jest równa sumie 7+5,
a nadto wszelka liczba naturalna
równa sumie 7+5 jest identyczna z
liczbą 12.
Podobne do poprzedniego. Jedyne co różni
te pytania to sposób prezentowania
alternatywy.
Odpowiedź na takie pytanie winna składa
się z dwóch członów. W Pierwszym
członie wybieramy jedną z alternatyw ,a
w drugim stwierdzamy, że jest to jedyna
prawdziwa alternatywa.
3 Pytanie typu „czy” o pełnej
licznie alternatyw.
Czy posiada Pan(i) telefon w domu ,
maszynę do pisania , aparat
fotograficzny, magnetofon, rower,
motocykl, auto?
Odp : Posiadam telefon w domu ,
maszynę do pisania, magnetofon ,
lecz nie posiadam aparatu
fotograficznego , roweru ani auta.
Również może to być dowolne
kilkuczłonowe pytanie
rozstrzygnięcia w którym powinny
znaleźć się wszystkie prawdziwe
alternatywy.
Odpowiedź winna mieć postać
koniunkcji
4 Pytanie typu „który” o pełnej
liczbie alternatyw.
Które z polskich tygodników czytuje
Pan(i) stale ?
Odp: Czytam regularnie „Polityke”,
„Życie Literackie” i „Tygodnik
Powszechny”, przy czym są to
jedyne tygodniki, jakie czytam
regularnie.
Podobne do pytanie poprzedniego . Różni
się tylko sposobem prezentowania
alternatyw .
Odpowiedź ma formę dwuczłonową:
Pierwszy człon - koniunkcja
wszystkich prawdziwych alternatyw.
Drugi człon – potwierdzenie iż
przytoczone w odpowiedzi alternatywy są
prawdziwe.
5 Pytanie typu „czy” o
nierozłącznej licznie alternatyw.
Czy mówi Pan(i) biegle którymś z
języków: angielskim, francuskim,
niemieckim, rosyjskim.
Odp: Mówię biegle językiem
angielskim.
Odpowiedź na to pytanie powinna
zawierać tylko jedną z prawdziwych
alternatyw , przy czym nie wyklucza
się prawdziwości pozostałych nie
przytoczonych alternatyw.
6 Pytanie typu „ który” o
nierozłącznej liczbie alternatyw.
Który z polskich ośrodków uniwersyteckich
jest zdaniem Pana(i) jednym z dogodnych
miejsc do stworzenia instytutu
nowoczesnej psychologii
eksperymentalnej?
Odp: Ośrodek krakowski jest polskim
ośrodkiem uniwersyteckim , jest
dogodnym miejscem do stworzenia
instytutu nowoczesnej psychologii
eksperymentalnej
Różni się od pytania poprzedniego
tylko sposobem prezentowania
alternatyw
W odpowiedzi wymaga się podania
tylko jednej prawdziwej
alternatywy , nie wykluczając
prawdziwości nieuwzględnionych
alternatyw.
Dlaczego klasyfikacja pytań jest
ważna dla badacza?
Otóż orientacja w klasyfikacji pytań
pozwala na poprawne formułowanie
pytań przy jednoczesnym unikaniu
błędów.
Rodzaje wad pytań
1.
Wady związane ze sposobem
prezentowania przez pytanie
alternatywy.
2.
Wady związane z zawartym w
pytaniu żądaniem wyboru.
3.
Wady związane z żądaniem
roszczenia zupełności.
Klasyfikacja problemów
badawczych
Według Nowaka istnieją dwie kategorie
problemów:
•Problemy dotyczące własności przedmiotów i
zmian jakim one podlegają.
•Problemy dotyczące zależności między
własnościami badanych przedmiotów (pytania o
zależności między zmienną zależną Y oraz
zmienną niezależną X).
Problemy dotyczące wartości
zmiennych
Pytania o zmienną czyli o wartości
zmiennych charakteryzujących
zjawiska i przedmioty, które znalazły
się w polu naszego zainteresowania,
stosuje się je w celu poznania jakości
zmiennych, np. jaką wartość
przyjmuje zmienna niezależna (wiek)
w badanej populacji matek, u których
dzieci stwierdzono zespół Downa.
Problemy dotyczące zależności
między zmiennymi.
Pytania o zachodzące pewne relacje
łączące zmienne naszego bądź
przedmioty przy pomocy tych
zmiennych określane, np. jaka jest
zależność między stabilnością
samooceny i odpornością na stres.
Wyróżniamy:
Problemy istotnościowe :
-obejmują pytania o istotność
zmiennych
(niezależnych) dla innej zmiennej
(zależnej).
Problemy dotyczące kształtu
zależności zmiennej zależnej Y od
określonej zmiennej niezależnej dla
niej istotnej.
Hipoteza badawcza
Hipotezy:
Są odpowiedzią na pytania
badawcze / po potwierdzeniu lub
odrzuceniu mogą stanowić
(częściowe) rozwiązanie problemu
badawczego
Muszą mieć formę zdania
logicznego (potencjalnie można
orzekać o ich prawdziwości)
Dane stwierdzenie można uznać za
hipotezę naukową, jeżeli jest sprawdzalne,
czyli można je poddać procedurze
sprawdzania empirycznego.
Sprawdzalność hipotez nakłada określone
warunki na sposób ich formułowania: na
dobór terminów, za pomocą których
hipotezy są budowane
Cechy dobrze sformułowanej
hipotezy:
zawsze sformułowana w postaci twierdzącej,
wyjaśnia fakty, do których została sformułowana i
jest zdolna przewidywać nowe fakty -
prognozować zjawiska innego typu; (zaś hipotezy
ad hoc, które postulują „coś” i znajdują swoje
potwierdzenie wyłącznie w faktach, do
wyjaśnienia których zostały powołane to hipotezy
metodologicznie wadliwe; by uniknąć
formułowania takich hipotez należy wprowadzić
jak największą liczbę różnorodnych konsekwencji
empirycznych, które dadzą sie skonfrontować z
doświadczeniem),
Cechy dobrze sformułowanej
hipotezy:
musi być adekwatną odpowiedzią na
problem,
musi być odpowiedzią najprostszą, im
bardziej prostą postać przyjmie, tym
łatwiej można ją sprawdzić,
musi być tak sformułowana, by łatwo
można ją było przyjąć, względnie odrzucić,
nie powinna przyjmować postaci szerokiej
generalizacji.
W odpowiedzi na problemy cząstkowe
badacz formułuje cząstkowe hipotezy – ich
zaleta jest to, że wyraźniej ukierunkowują
badacza, jeżeli chodzi o wyprowadzanie z
nich określonych obserwowalnych
konsekwencji, które badacz będzie
konfrontował z faktami.
Sprawdzona i zaakceptowana przez
badacza hipoteza nie jest na stałe
włączona do zbioru twierdzeń danej
dyscypliny, może być odrzucona przy
okazji sprawdzania innych hipotez
Przykłady:
Kawosze
łatwiej
niż zwolennicy
wody mineralnej nawiązują
kontakty społeczne
Ta hipoteza może nie być adekwatną
odpowiedzią na pytanie o wpływ kofeiny
na osobowość, bo nie uwzględnia
społecznych aspektów picia kawy
Przykłady:
Piękna muzyka zmniejsza agresję
Hipoteza trudna do weryfikacji ze względu
na subiektywny charakter zmiennej
„piękno muzyki”
Przykłady:
Używki prowadzą do degeneracji
osobowości
Zbyt szeroka generalizacja, mało
prawdopodobne by była prawdziwa dla
wszystkich używek i wszystkich istotnych
wymiarów osobowości
Przykłady:
Picie kawy ułatwia nawiązywanie
kontaktów, chyba że dwaj
kawosze skrajnie różnią się
preferowanymi gatunkami kawy
Hipoteza zbyt złożona. Choć może
adekwatnie opisywać wyniki badań w
rzeczywistości prawdopodobnie
niepotrzebnie łączy dwie różne rzeczy:
wpływ picia kawy i wpływ różnic poglądów
na przebieg kontaktów społecznych