Oparzenie jest to uszkodzenie skóry i
tkanek (ścięgien, narządów
wewnętrznych) głębiej położonych
wskutek działania ciepła lub zimna,
żrących substancji chemicznych (stałych,
płynnych, gazowych) lub prądu
elektrycznego, promieni słonecznych,
promieniowania (RTG, UV i innych
ekstremalnych czynników promiennych).

• Para wodna
• Płomień (ogień)
• Gorący płyn
• Gorący obiekt
• Substancje

chemiczne

• Prąd elektryczny
• Promieniowanie

jonizujące i świetlne

W zależności od głębokości i powierzchni
oparzeń, które powodują zagrożenie dla
życia człowieka, wyróżnia się trzy stopnie
oparzeń. Czasem w obrębie oparzeń III
stopnia widnieje IV stopień obejmujący
najgłębsze oparzenia.

Powstaje w wyniku

krótkiego działania

wysokich

temperatur lub

opalania się.

Obejmuje tylko

naskórek, objawami

są zaczerwienienie

skóry i ból, objawy

ustępują po kilku

dniach bez

pozostawienia blizn.

Pojawiają się na skutek krótkotrwałego kontaktu z
bardzo gorącym przedmiotem lub dłuższego
kontaktu z przedmiotami o niższych temperaturach.
Dochodzi w tedy do obumarcia powierzchni części
skóry, a skóra właściwa ulega uszkodzeniu.

Powstają w wyniku długotrwałego kontaktu
z wysoką temperaturą. Zniszczeniu ulega
skóra na całej głębokości, a ponadto
uszkodzone zostają naczynia krwionośne,
mięśnie, tkanka tłuszczowa, a także nerwy.
Martwica obejmuje skórę właściwą wraz z
naczyniami i nerwami skórnymi wraz z
podskórną tkanką tłuszczową. Skóra jest
biało-szara lub brunatna, twarda, sucha.
Goi się długo, pozostawia widoczne blizny.

Jest to całkowite zwęglenie tkanek.
Martwica sięga tkanek głębiej położonych.
Obejmuje mięśnie, ścięgna, kości. W
najcięższych przypadkach tego typu
oparzeń cechą charakterystyczną jest
zwęglenie oparzonej części ciała. Czasami
nie wyróżnia się odrębnego IV stopnia i
wszystkie oparzenia tego typu zalicza się
do oparzeń III stopnia.

• Oparzenia lekkie, zaliczmy do nich oparzania

II stopnia obejmują poniżej 15 % powierzchni

ciała. Przy oparzeniach III stopnia oparzona

części nie przekracza 2% powierzchni ciała.

• Oparzenia średnie, w oparzeniach II stopnia

nie przekraczają 25% powierzchni ciała.

Oparzenia III stopnia obejmujące 2-10 %

powierzchni ciała

• Oparzenia ciężkie, to oparzenia II stopnia

obejmujące ponad 25% powierzchni ciała oraz

oparzenia III stopnia obejmujące 10%

powierzchni ciała. Do tego rodzaju oparzeń

zalicz się również: oparzenia dróg

oddechowych i oparzenia elektryczne

• Reguła dłoni, stosowana jest do określenia małych

powierzchni oparzeń. Według niej powierzchnia dłoni

odpowiada 1% łącznej powierzchni ciała dorosłej osoby.

• Reguła dziewiątek Wallace'a, pozwala przy

uwzględnieniu głębokości oparzeń ustalić ciężkość urazu.

Powierzchnia głowy, każdej z kończyn górnych stanowi 9%

powierzchni ciała. Powierzchnia przednia tułowia to 18%

(9% powierzchnia brzucha oraz 9% powierzchnia klatki

piersiowej). Powierzchnia tylna tułowia stanowi również

18% powierzchni ciała. Powierzchnia każdej kończyny

dolnej to odpowiednio 18%. Powierzchnia krocza 1%

• Reguła dziesiątek, ma zastosowanie do oceny

rozległości oparzeń u niemowląt. Wg niej powierzchnia

głowy, przodu i tyłu tułowia stanowi po 20% powierzchni

ciała. Na każdą kończynę przypada 10% ogólnej

powierzchni.

• analiza zastanej sytuacji,

• wezwanie pomocy,

• zabezpieczenie miejsca zdarzenia,

• dotarcie do poszkodowanego,

• udzielenie pierwszej pomocy.

 jak najszybciej schłodzić oparzone miejsce,

 w trakcie schładzania usunąć odzież poprzez rozcięcie,

 w trakcie schładzania usunąć pierścionki, kolczyki, itp.,

 po zakończeniu schładzania rany oparzeniowe osłonić

opatrunkiem jałowym lub hydrożelowym,

schładzającym,

 w miarę możliwości unieruchomić i unieść oparzoną

część ciała,

 zapewnić komfort cieplny,

 oparzonego należy chronić przed urazami wtórnymi,

 w cięższych przypadkach (rozległe oparzenie, objawy

wstrząsu) natychmiast powiadomić pogotowie

ratunkowe.

• odrywać przylgniętej do rany odzieży,
• przekłuwać pęcherzy,
• dotykać rany oparzeniowej,
• smarować oparzonej skóry maściami,

kremami, tłuszczami, piankami, białkiem

jaja kurzego, ani alkoholem,

• przy oparzeniach wewnętrznych i

rozległych oparzeniach zewnętrznych

podawać doustnie płynów lub pokarmów,

• pozostawić poszkodowanego bez nadzoru.

Udar cieplny jest to reakcja
organizmu mogąca wystąpić podczas
wysokiej temperatury o znacznej
wilgotności bądź pod wpływem
nadmiernego nasłonecznienia.
Dochodzi w tedy do przegrzania
organizmu, przekrwienia mózgu i
utraty przytomności.

1. Pierwsza faza udaru cieplnego
• Nudności
• Wymioty
• Przyśpieszone tętno
• Sucha skóra
• Przekrwione oczy
• Sino-czerwona twarz
• Zawroty i ból głowy
• Osłabienie