PO- KROWTOKI, ZŁAMANIA KOŚCI I USZKODZENIA STAWÓW, URAZY GŁOWY I KRĘGOSŁUPA, OPATRZENIA TERMICZNE I CHEMCZNE
Krwotok- wylew krwi w pełnym jej składzie poza światło naczynia krwionośnego lub poza serce wskutek przerwania ciągłości ich ścian
Krwotoki:
Tętnicze- pulsujące w rytm serca wylewy krwi
Żylne- ciągła strużka krwi
Tętniczo-żylny
Miąższowy- -uszkodzenie większej ilości naczyń włosowatych
Naczyń włosowatych
Sposoby tamowania krwotoków:
Na kończynach
Ucisk tętnicy doprowadzającej krew
Uniesienie kończyny lub maksymalne zgięcie kończyny w stawie
Tętnica szyjna
Uciskanie przez materiał
Otwarte zranienia czaszkowo- mózgowe
Opatrunek chłonący
Z nosa
Głowa odchylona do góry, pozycja siedząca, tułów pochylony do przodu,
Pozycja ze względu na miejsce rany:
Klatka piersiowa- pozycja półsiedząca
Brzuch- leżenie z podkurczonymi nogami i uniesioną klatką piersiową
Plecy- na brzuchu z odchyloną na bok lub do tyłu głową
Środki do bandażowania:
Kompresy gazowe,
Gaza
Wata
Lignina
Opatrunki rękawowe
Opatrunki przylepne
Przylepiec
Taśma
Gaziki
Tampony z gazy
Bandaże z dzianiny
Elastyczne bandaże
Chusta trójkątna
Rodzaje opatrunków:
Gazowy- małe zranienia,
Samoprzylepne- plastry
Osłonowy- rozległe oparzenia i odmrożenia
Uciskowy- silne krwawienia,
Stabilizujący ciało obce w ranie
Unieruchamiający
Zimne okłady
Złamanie- przerwanie ciągłości tkanki kostnej w wyniku urazu mechanicznego lub toczącego się procesu chorobotwórczego
Złamanie zamknięte - skóra ponad złamaną kością ni jest uszkodzona
Złamanie otwarte - ciągłość skóry ponad miejscem złamanie jest rozerwana, a z rany wystają fragmenty kości i tkanek.
Pomoc przy złamaniu kości kończyn górnych:
Zabezpieczyć miejsce wypadku
Ocenić rozległość urazu i poprosić poszkodowanego, by podparł złamaną rękę zdrową dłonią
Jeśli złamanie jest otwarte, w miejscy rany założyć opatrunek osłaniający i umocować go do zdrowej skóry
Ułożyć złamana rękę w pliku gazet i założyć temblak wykonany z chusty trójkątnej
Wezwać pogotowie
Okryć poszkodowanego kocem termicznym
Kontrolować czynności życiowe
Reagować na zmiany
Wspierać psychicznie
Złamaną kość należy unieruchomić razem z dwoma sąsiadującymi z nimi stawami.
Unieruchomienie uszkodzonego stawu polega na unieruchomieniu dwóch sąsiadujących z nim kości
Złamanie kości kończyn dolnych:
Zakłada się unieruchomienie obłożeniowe- uszkodzone kończyny obkłada się przedmiotami, które będę je stabilizować.
Złamanie obojczyka
Unieruchomienie kości obojczykowej
Chustę przełożyć pod ręką, najdłuższym brzegiem ku górze
Związać końce chusty na przeciwległym ramieniu, układając węzeł w zagłębieniu zdrowego obojczyka
Wierzchołek trójkąta skręcić i umocować tak, aby zabezpieczał łokieć przed wysunięciem się z temblaka
Skręcenie- krótkotrwałe przemieszczenie powierzchni stawowych kości wewnętrznych stawu
Zwichnięcie- trwałe przemieszczenie powierzchni stawowych kości wewnątrz stawu
Uruchomienie ułożeniowe- polega na ułożeniu poszkodowanego w pozycji dostosowanej do charakteru i umiejscowienia urazu, obłożeniu poszkodowanego miękkimi przedmiotami, wypełnieniu przestrzeni między podłożem a ciałem, podparciu kończyn w celu zapobieganiu przemieszczeniom.
Wstrząs- zespół zaburzeń ogólnoustrojowych, powstały z powodu niedotlenienia tkanek ważnych dla życia narządów, wskutek niedostatecznego przepływu krwi.
Objawy: zaniepokojenie, lęk, pobudzenie, zdezorientowanie, pyta wielokrotnie o to samo, lepki pot, usta blado sine, skóra blada i zimna, dreszcze, utrata przytomności
Pozycja przeciwwstrząsowa- ułożenie poszkodowanego na wznak i uniesienie nóg nad poziom głowy, na wys. ok. 30-40 cm. Okryć kocem termicznym, udzielać wsparcia psychicznego.
Pęknięcia podstawy czaszki
Objawy: wyciek krwi z nosa, ust i uszu, krwawe podbiegnięcia w luźnej tkance oczodołu lub na powiekach. Zaburzenie świadomości i oddechu.
Otwarte zranienia czaszkowo- mózgowe
Uszkodzenie skóry, kości czaszki i mózgu
Objawy: krwiak na głowie, zaburzenie lub utrata przytomności, ból głowy, przesuniecie lub brak symetrii twarzy
Urazy kręgosłupa
Objawy: uskok lub skręcenie prawidłowej krzywizny kręgosłupa, bolesność uciskowa, utrata kontroli ruchu kończyn, uczucie mrowienia lub płonięcia, zaburzenia w oddawaniu moczu oraz stolca
Oparzenia termiczne
Przyczyny: działanie suchego ciepła, substancji żrących, gorących cieczy i par, działanie promieniowania.
Rodzaje:
I stopnia- zaczerwienienie skóry i obrzęk. Ból i pieczenie. Goi się w ciągu kilku dni
II stopnia- pęcherze, uszkodzona wierzchnia warstwa skóry i ścianki naczyń krwionośnych. Skóra czerwona i wrażliwa na dotyk. Dotkliwy, piekący ból. Oparzenie sięga głębokich warstw, włosy i gruczoły łojowe nie są naruszone
III stopnia- martwica skóry w całej grubości. Mogą występować uszkodzenie mięśni. Skóra blednie, cebulki włosowe= czerwone punkciki. Brak reakcji bólowej
IV stopnia- martwica wszystkich warstw skóry o tkanek położonych głębiej, zwęglenie fragmentu ciała
Rozległość obrażeń:
Lekkie- I i II max 15% dorośli, 10%dzieci, III 5%
Średnie- I i II 15-30%dorośli, 10-25% dzieci, III 5-15%
Ciężkie - I i II min 30% dorośli, min20% dzieci, III min 15%
Pierwsza pomoc dla poparzonego
Odizolować poszkodowanego od czynnika parzącego i dumy
Schładzać oparzoną część ciała
Zdjąć odzież
Zdjąć ozdoby
Nałożyć mokry opatrunek osłonowy z czystej tkaniny
Rozdzielić gaza poparzone powierzchnie palców
Ułożyć poszkodowanego w pozycji półsiedzącej, aby część oparzona była uniesiona i zabezpieczona przed dodatkowymi urazami
Zapewnić spokój i wsparcie psychiczne
Wezwać pogotowie
Urazy termiczne:
Oparzenia słoneczne
Porażenie cieplne
Udar cieplny - stan, w którym dochodzi do nadmiernego nagromadzenie się w organizmie ciepła, przy intensywnym doprowadzaniu go z zewnątrz i utrudnionym oddawaniu do otoczenia
Porażenie słoneczne
Odmrożenia miejscowe
I stopnia- szczypiący ból, skóra blada i zdrętwiałą
II stopnia- silny obrzęk i ból odmrożonych części, sinoczerwona skóra, tworzą się pęcherze
III stopnia- niebieskoczarna skóra, tkanki obumierają, nie odczuwa się bólu
IV stopnia- zamarznięcie tkanek
Pierwsza pomoc:
Zdjęcie ozdób
Rozluźnienie obcisłej odzieży
Rozsznurowanie butów lub ich zdjęcie
Ogrzewanie część odmrożonych własnym ciepłem, lub w wodzie stopniowo ją ocieplając
Nałożyć opatrunek osłonowy z gazy posmarowanej wazeliną.
Oparzenia chemiczne
Rodzaje oparzeń chemicznych
Oparzenia kwasami- powstaje na skutek ścięcia białek tkankowych, mocno przylegające strupy o charakterystycznej barwie: kw. Solny- białe, kw. azotowy- żółte, kw. siarkowy- czarne
Oparzenia zasadami/ługami- powodują martwice tkanek, w wyniku takiego oparzenia powstaje szkliste obrzmienie. Strup jest miękki i wilgotny.
Wszystkie oparzenia chemiczne są bolesne, uszkodzenie skóry stwarza zagrożenie zakażenia rany.
Pierwsza pomoc
Ogólna zasada: najszybciej, obficie spłukać poparzoną powierzchnie za pomocą silnego strumienia wody, co powoduje rozcieńczenie substancji żrącej.
Zabezpiecz siebie- włóż gumowe rękawiczki lub foliowe woreczki na dłonie
Zdjąć ubranie poszkodowanego, nasiąknięte środkami chemicznymi.
Zdjąć ozdoby z rąk.
Podczas spłukiwania, ruszać palcami
Kiedy spłukaliśmy poparzoną powierzchnie i rozpoznaliśmy substancję parzącą stosujemy - substancje neutralizującą.
Dla kwasów 2—3% roztwór sody oczyszczonej, roztwór mydła lub wody wapiennej
Dla zasada- 3% roztwór kwasu borowego lub 1% roztwór kwasu octowego, woda z sokiem cytryny
Oczyścić ranę np. wapno niegaszone zdjąć z powierzchni rany obficie spłukać
Oparzenia oczu
Objawy: silny ból oka, reakcja zacieśnienia powiek, zaczerwienienie, obrzęk, zmętniała rogówka, obfite łzawienie, problem z otwarciem oka
Pierwsza pomoc
Wyjęcie ew. resztek np. wapna niegaszonego
Obfite przemycie letnią wodą, w kierunku od nosa do ucha - powieki otwarte, poruszać gałką oczną. W czasie przemywania, zdrowe oko szczelnie przykryć
Nałożyć opatrunek z niepylącego materiału na oboje oczu
Zawieźć poszkodowanego do szpitala
Jednocześnie wspierać psychicznie i ciepło okrywać
Oparzenia przewodu pokarmowego
Objawy: silny, palący ból w ustach, gardle, przełyku i za mostkiem. Na wargach i błonach śluzowych pojawiają się strupy lub szkliste, rozmyte zmiany. Błony śluzowe- zaczerwienione, mogą krwawić. Trudności w przełykaniu i ślinotok.
Pierwsza pomoc
Podać poszkodowanemu do picia substancję neutralizującą lub łyżkę herbaty, wody
Zawieźć do szpitala, może być karetką
Nie powodować wymiotów, nie podawać napojów gazowanych ani alkoholu.
Wspierać psychicznie, kontrolując czynności życiowe poszkodowanego
ZABEZPIECZYĆ RESZTKI TRUCIZNY