Skóra pergaminowa

Skóra pergaminowa

• Choroba ta jest rzadkim, genetycznym schorzeniem,

które charakteryzuje się wyjątkową wrażliwością osoby
chorej na wywołane przez nadwrażliwość komórkowa
na promieniowanie ultrafioletowe, wynikającej z
zaburzeń regeneracji DNA. U zdrowych osób materiał
genetyczny, uszkadzany przez promieniowanie, jest
stale odbudowywany powodując zmiany skórne i oczne.

Niemal zawsze z takiej zmiany powstaje rak skóry. U
podstawy tego schorzenia leżą zaburzenia systemów
naprawy DNA w komórkach skóry.

Etiopatogeneza

• Istnieje 7 wariantów klinicznych tej choroby:

• Defekt genów kodujących enzymy odpowiedzialne za naprawę

uszkodzeń w DNA spowodowanych przez promieniowanie UV-C.
Dimery pirymidynowe powstałe wskutek uszkodzenia są wycinane
przez egzonukleazy, a powstały ubytek naprawiają polimeraza i ligaza.

• W innym wariancie przyczyna choroby jest odmienna: geny

odpowiedzialne za naprawę uszkodzeń DNA nie są zmutowane,
mutacja znajduje się w genie polimerazy-η, potrzebnej w komórce w
momencie osiągnięcia przez nią fazy S podczas replikacji. Ponieważ
system naprawy uszkodzeń DNA funkcjonuje nieprawidłowo, mutacje
kumulują się. Dochodzi do mutacji w genach supresorowych albo
protoonkogenach, dlatego też u tych pacjentów występuje znacznie
zwiększone ryzyko nowotworów skóry.

Objawy

• Nadwrażliwość na promieniowanie słoneczne.
• Częste oparzenia słoneczne,
• Przedwczesne starzenie się skóry,
• Odbarwienia skóry,
• Rozwój nowotworów skóry,
• Teleangiektazje,
• zaniki skóry, ścieńczenie skóry,
• przedwczesne starzenie się skóry, oczu, błon śluzowych,
• Fotofobia,
• zapalenie spojówek,
• W cięższych przypadkach opóźnienie umysłowe,
• Głuchota,
• Pląsawice,
• Spiętość mięsni

Teleangiektazja

Etapy choroby i

Rozpoznanie

Nie ma rutynowych badań laboratoryjnych diagnozujących skórę

pergaminową. W rodzinach, w których występuje skóra
pergaminowa, przeprowadza się diagnostykę prenatalną, tzw.
test kometowy, który pozwala określić naprawę DNA. Można
wyróżnić etapy choroby:

Etap I około 6 miesiąca życia
• rumień rozlany, łuszczenie się skóry, plamy na skórze,oparzenia

słoneczne, odbarwienia skóry, teleangiektazje.

Etap II
• naczyniaki – pojawiające się nawet na osłoniętych częściach

ciała, np. na błonie śluzowej,

Etap III w wieku 4-5 lat,chory zwykle nie dożywa 20 roku życia
• czerniaki skóry, komórki nowotworowe nabłonka

wielowarstwowego płaskiego, włókniak mięsakowy.

Leczenie

• częstość występowania szacowana

jest na 1/100 000 urodzeń

• Leczenie przyczynowe choroby nie

jest możliwe, dlatego aby złagodzić
objawy skóry pergaminowej unika się
wystawienia na światło słoneczne i
prowadzi się częste kontrole
dermatologiczne. Podaje się również
doustnie retinoidy. 

Zespół Meckela

Zespół Meckela

• Choroba ta to właściwie wyrok śmierci.

Zespół Meckela charakteryzuje się
występowaniem mnogich wad
wrodzonych. Jest to choroba letalna, czyli
śmiertelna. Noworodki zwykle rodzą się
martwe lub umierają chwilę po porodzie.

• Występowanie 1-9 na 1000 000 żywych

urodzeń. Wada jest szczególnie częsta w
Filnlandii.

Przyczyny i dziedziczenie

• Dziedziczenie autosomalne recesywne - zatem: istnieje 25%

ryzyko odziedziczenia choroby, 25% szans na urodzenie dziecka
bez wadliwego genu i 50% ryzyko, że dziecko będzie nosicielem
wady, ale nie będzie miało objawów choroby. Niestety nosiciel
może przekazywać taki gen dalej. Ryzyko urodzenia dziecka z
MKS wynosi 25%. MKS może być spowodowany jedną z sześciu
mutacji w następujących miejscach:

• 17q21-24 ,

11q13,
8q21.3-q22.1,
12q21.31-q21.33,
16q12.2,
4p15.3 .

• Białka kodowane przez te geny zdają się odgrywać istotną rolę w

tworzeniu się rzęsek nieruchliwych (cilia). Rzęski to mikroskopijne
twory, podobne do maleńkich paluszków, wystające na powierzchni
komórek i są zaangażowane w przekazywanie informacji z jednej
komórki do drugiej. Rzęski pełnią bardzo ważne funkcje w komórkach
mózgu, nerek i wątroby, a co istotne: są bardzo ważne w okresie
embrionalnym.
Mutacje w genach odpowiedzialnych za powstawanie rzęsek, powodują
upośledzenie budowy i funkcji tych mikrostruktur. Defekty te, mogą
zakłócać chemiczne szlaki sygnałów w okresie rozwoju. Chociaż uznaje
się  udział nieprawidłowości w rzęskach jako przyczyny wad w MKS, nie
jest do końca jasne w jaki sposób doprowadza to do upośledzenia
budowy i funkcji tak ważnych narządów i pozostałych partii ciała.
Poznane osiem mutacji stanowi 75% wszystkich rozpoznań. W innych
przypadkach stwierdza się "syndrom podobny do zespołu Meckela".

Objawy i rozpoznanie:

• Pod koniec trzeciego trymestru ciąży można zaobserwować u dziecka

anomalie twarzy i czaszki, a także patologie nerek (powiększone). Cechy
fenotypowe w USG prenatalnym. W amniopunkcji zwykle stwierdza się
wysoki poziom owodniowej alfa-fetoproteiny.

• Cechy zespołu Meckela obserwane po urodzeniu dziecka, obejmują triadę

objawów:

- przepuklina mózgowa w części potylicznej),
- wielotorbielowatość nerek,
- polidaktylia (palce dodatkowe) pozaosiowa.

Mogą jeszcze wystąpić różne malformacje, jak np. małogłowie, wrodzony
brak oczu, małoocze, rozszczepy, wrodzone wady serca, serce po prawej
stronie, układu moczowo-płciowego (zarośnięcie cewki moczowej,
anomalie genitaliów), zwłóknienia w wątrobie,a także niedorozwój płuc -
będący główną przyczyną zgonu dziecka.

• Pełne rozpoznanie można

przeprowadzić w badaniu sekcyjnym.

Wielotorbielatowatość
nerek

Zaburzenia układu moczowo-
płciowego

Leczenie

• paliatywne, Kwestia podtrzymywania

wentylacji mechanicznej i interwencji
specjalistycznej może być
kontrowersyjna. Wysuwają się na
pierwszy plan problemy etyczne i
aspekt godnego odejścia.